Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017

Μικρά Ασία : Τερμησσός Πισιδίας

Αποτέλεσμα εικόνας για τερμεσσος
Η Μείζων Τερμησσός ήταν μία από τις ισχυρότερες πόλεις της Πισιδίας κατά την Αρχαιότητα. Έχει ταυτιστεί με τα ερείπια ενός αρχαίου οικισμού που βρίσκεται σε ορεινή δασώδη περιοχή πλούσια σε πανίδα, στο Güllük Dağ, το αρχαίο όρος Σόλυμος. Η δύσκολα προσβάσιμη αυτή θέση βρίσκεται κοντά στο σύγχρονο χωριό Güllük, σε υψόμετρο 1.000 μ. περίπου, 35 χλμ ΒΔ της Αττάλειας.
Η πρώιμη ιστορία της Τερμησσού ανάγεται στη σφαίρα του μύθου. Σύμφωνα με την παράδοση, μυθικός πρόγονος των πρώτων κατοίκων ήταν ο Σόλυμος, από τον οποίο πήρε το όνομά του το βουνό που γειτονεύει με την πόλη. Οι Τερμησσείς θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους των ομηρικών Σολύμων και συνέδεαν την ίδρυση της πόλης τους με τον μυθικό ήρωα Βελλεροφόντη. Σε αντίθεση με τις άλλες πόλεις της Πισιδίας όπου ήταν σε χρήση η πισιδική διάλεκτος, οι κάτοικοι της Τερμησσού μιλούσαν αρχικά τη σολυμική, πιθανότατα ένα αμιγώς τοπικό ιδίωμα, το οποίο όμως εξαφανίστηκε με την πάροδο του χρόνου. Ήδη κατά την Ελληνιστική περίοδο οι δημόσιες επιγραφές της πόλης είναι ελληνικές, στοιχείο που αποδεικνύει το μεγάλο βαθμό του εξελληνισμού που είχε συντελεστεί. 
Οι αρχαίες πηγές παραδίδουν ότι οι Πισιδείς ήταν άνθρωποι πολεμοχαρείς και «βάρβαροι». Οι πολεμικές περιπέτειες στις οποίες ενεπλάκη η Τερμησσός κατά την Αρχαιότητα αποδεικνύουν ότι πάγια επιδίωξη των κατοίκων της ήταν η διατήρηση της ανεξαρτησίας τους. Επιπλέον, το γεγονός ότι, παρά τις διαδοχικές αλλαγές στους συσχετισμούς των δυνάμεων που δρούσαν στην Πισιδία, η πόλη κατόρθωσε να διατηρήσει μεγάλο βαθμό αυτονομίας μέχρι την Ύστερη Αυτοκρατορική περίοδο υποδηλώνει ότι οι Τερμησσείς εκτός από υψηλό φρόνημα διέθεταν και τα μέσα να επιβάλουν τις αξιώσεις τους στους εκάστοτε κρατούντες. 
Αποτέλεσμα εικόνας για ancient termessos map
Η Τερμησσός εμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο το 334/333 π.Χ., σε σχέση με τη δράση του Αλεξάνδρου στη νοτιοανατολική Μικρά Ασία. Η πόλη ανήκε εδαφικά στη σατραπεία της Μεγάλης Φρυγίας και βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Αντιγόνου Α΄ του Μονόφθαλμου. Αυτός ακολούθησε γενικά μετριοπαθή στάση απέναντι στους κατοίκους της Πισιδίας, σεβόμενος τον παραδοσιακά ανεξάρτητο χαρακτήρα τους. Στόχος του ήταν η διατήρηση της ειρήνης μέσω ενός χαλαρού διοικητικού ελέγχου, χωρίς άσκοπες πολεμικές επιχειρήσεις. Επιπλέον, η Πισιδία βρισκόταν σε ιδιαίτερη στρατηγική θέση, στο δρόμο που οδηγούσε από τη Βιθυνία στα λιμάνια της Παμφυλίας μέσω των Σάρδεων και της Τερμησσού. Η τελευταία αυτή παράμετρος θα έπαιξε αναμφισβήτητα σημαντικό ρόλο στη στάση του ίδιου του Αλεξάνδρου απέναντι στην Τερμησσό. Πιο συγκεκριμένα, όταν ο Μακεδόνας βρέθηκε στην περιοχή με σκοπό να εξασφαλίσει τον έλεγχο των δρόμων που οδηγούσαν στη Φρυγία, επέλεξε να μην ανοίξει πολεμικό μέτωπο με την ισχυρή και πάντοτε ετοιμοπόλεμη πόλη, την οποία αποκάλεσε χαρακτηριστικά «γερακοφωλιά», αλλά να επιτεθεί στη γειτονική της Σέλγη. Η επιλογή του αυτή θα προκάλεσε αναμφισβήτητα μεγάλη εντύπωση στους συγχρόνους του, ενώ ο απόηχός της διασώζεται στα σχετικά σχόλια των αρχαίων πηγών. Θεωρείται αρκετά πιθανό ότι οι Μακεδόνες συνήψαν στη συνέχεια και ειδική συμφωνία με την Τερμησσό. Αυτό τουλάχιστον υποδηλώνει η μετέπειτα στάση της πόλης, η οποία επέδειξε αξιοσημείωτο πνεύμα συνεργασίας προς τη νέα εξουσία. Ο ρόλος της άλλωστε ήταν ζωτικός για τη διατήρηση της σταθερότητας στην περιοχή και την ομαλή διεξαγωγή των συγκοινωνιών. Σε αντάλλαγμα, η Τερμησσός εξασφάλιζε σχετική αυτονομία, αφού σύμφωνα με όλα τα στοιχεία οι Μακεδόνες δε φαίνεται να επενέβησαν στα εσωτερικά της ζητήματα.
Αποτέλεσμα εικόνας για ancient termessos walls
Ερείπια απο την Τερμησσό
Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, ο Αντίγονος άρχισε να χάνει σταδιακά τον έλεγχο στην περιοχή της δικαιοδοσίας του, προς όφελος του στρατηγού Περδίκκα. Αυτός επέλεξε για βάση του την Πισιδία και εγκατέστησε το νεότερο αδελφό του Αλκέτα στην Τερμησσό, συνεπικουρούμενο από μισθοφορικό στρατό που τον αποτελούσαν κάτοικοι της περιοχής. Η δημιουργία συνασπισμού εναντίον του Περδίκκα από τους Διαδόχους αποτέλεσε τελικά τροχοπέδη για τις φιλοδοξίες του. Οι εξελίξεις αυτές τον ανάγκασαν να αφήσει την Πισιδία στη δικαιοδοσία του αδελφού του Αλκέτα και ο ίδιος επικεντρώθηκε στα μέτωπα που είχαν δημιουργηθεί εναντίον του. Παράλληλα, ένας διακανονισμός μεταξύ των Διαδόχων αποκατέστησε έστω και κατ’ όνομα τον Αντίγονο στη Μεγάλη Φρυγία. Ο Αλκέτας έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο στα εδάφη του. Τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει τη σύγκρουση με τον Αντίγονο στην Πισιδία, στην επικράτεια της Κρητόπολης. Ο Αλκέτας ηττήθηκε και, καταδιωκόμενος από τον αντίπαλό του, κατέφυγε στην Τερμησσό το 319 π.Χ. Ο Αντίγονος απαίτησε την άμεση παράδοσή του από τις αρχές. Στο συμβούλιο που ακολούθησε υπήρξε διχογνωμία, αφού οι πρεσβύτεροι υπέδειξαν ότι έπρεπε να τον παραδώσουν στις ισχυρές δυνάμεις του Αντιγόνου που είχαν δημιουργήσει κλοιό γύρω από την πόλη. Η κοινή λογική άλλωστε υπεδείκνυε ότι δεν ήταν προς το συμφέρον τους η εμπλοκή στις διαμάχες των Διαδόχων, στο βαθμό μάλιστα που δεν κινδύνευε η ανεξαρτησία της πόλης τους.
Αποτέλεσμα εικόνας για ancient termessos

Ανάγλυφη παράσταση ιππέα 

 Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον από την άλλη το ότι οι νέοι της Τερμησσού παρέμειναν πιστοί στον Αλκέτα, μια στάση που τήρησαν μέχρι το τέλος της περιπέτειας αυτής. Το ζήτημα διευθετήθηκε τελικά ύστερα από δολοπλοκία των πρεσβύτερων, οι οποίοι κατάφεραν με τέχνασμα να απομακρύνουν τους νέους από την πόλη. Ο Αλκέτας βρέθηκε απομονωμένος και προτίμησε να αυτοκτονήσει προκειμένου να μην παραδοθεί στους αντιπάλους του. Έτσι, η Πισιδία πέρασε και ουσιαστικά πλέον στον Αντίγονο, ο οποίος προσπάθησε να αποκαταστήσει τη σταθερότητα στην Πισιδία και να εντάξει στον ενιαίο νομισματικό κανόνα του Αλεξάνδρου τουλάχιστον ένα τμήμα της. Για το λόγο αυτόν δημιουργήθηκε νομισματοκοπείο στην Τερμησσό για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης.
Μετά τη μάχη της Ιψού το 301 π.Χ. και την ήττα του Αντιγόνου, το νότιο τμήμα της Πισιδίας πέρασε στον έλεγχο του Πτολεμαίου Α΄ Σωτήρα της Αιγύπτου. Επιγραφικές μαρτυρίες μάλιστα πιστοποιούν πτολεμαϊκό έλεγχο στην Τερμησσό στο α΄ μισό του 3ου αιώνα π.Χ.Η ισχύς της πόλης στα χρόνια αυτά επιβεβαιώνεται από την ίδρυση αποικίας στη Λυκία, την Ελάσσονα Τερμησσό, κοντά στα Οινόανδα.
Αποτέλεσμα εικόνας για ancient termessos temple zeus
Τμήμα απο το εντυπωσιακό γυμνάσιο της Πόλης

Το 189 π.Χ. η Τερμησσός πολιόρκησε τη γειτονική πόλη Ίσινδα, αλλά η επιχείρηση τερματίστηκε με την επέμβαση του Ρωμαίου υπάτου Μάνλιου Βούλσωνα ύστερα από έκκληση των Ισινδέων. Οι επιτιθέμενοι υποχρεώθηκαν να καταβάλουν αποζημίωση 50 τάλαντα -τεράστιο χρηματικό ποσό για την εποχή- και να συνάψουν ειρήνη με τη Ρώμη. Την ίδια περίοδο περίπου η πόλη ενεπλάκη σε πόλεμο με το Κοινό των Λυκίων, αλλά η έκβαση της σύρραξης αυτής δεν είναι γνωστή. Μετά την ειρήνη της Απάμειας το 188 π.Χ., τα μικρασιατικά εδάφη των Σελευκιδών βόρεια του Ταύρου παραχωρήθηκαν στο Πέργαμο. Ο Ευμένης Β΄ άρχισε να αναπτύσσει έντονη δράση στη νότια Μικρά Ασία και μάλιστα συνήψε συμφωνία με την ακόμη ισχυρή Τερμησσό. Στο πλαίσιο της προσέγγισης αυτής οι δύο σύμμαχοι ένωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον της γειτονικής Σέλγης, παραδοσιακής εχθρού της Τερμησσού. Η συμμαχία αυτή διατηρήθηκε και από τον διάδοχό του Άτταλο Β΄, ο οποίος μάλιστα χρηματοδότησε και την κατασκευή μεγαλοπρεπούς στοάς στην αγορά της Τερμησσού, μια κίνηση έντονα συμβολική που εξυπηρετούσε τη δυναστική του προπαγάνδα. Από την άλλη είναι πολύ πιθανό ότι θα υπήρχαν και σημεία τριβής μεταξύ των δύο πλευρών, όπως για παράδειγμα η αξίωση εκ μέρους του Περγάμου για έλεγχο στη Δυτική Παμφυλία, καθώς και η ίδρυση της Αττάλειας από τον Άτταλο Β΄ το 158 π.Χ., που έρχονταν σε αντίθεση με τα συμφέροντα της Τερμησσού. Στα πλαίσια αυτά, οι ευεργεσίες του Περγάμου ερμηνεύονται καλύτερα ως απόρροια διπλωματικών ελιγμών με σκοπό να αποφευχθεί μια ανοιχτή ρήξη, παρά ως γνήσιο ενδιαφέρον για την πόλη.
Σχετική εικόνα

Τον 2ο αιώνα π.Χ. η Τερμησσός συνήψε συμμαχία με τα Άδαδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κείμενο της σχετικής επιγραφής τονίζει την ύπαρξη δημοκρατικού πολιτεύματος και στα δύο συμβαλλόμενα μέρη. Οι δύο πόλεις συμφωνούσαν αμοιβαία αρωγή σε περίπτωση επίθεσης ή απόπειρας επιβολής τυραννίας. Η συνθήκη αυτή έχει ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως όσον αφορά το βαθμό εξελληνισμού των δύο πόλεων. Θεωρείται πιθανό ότι η Τερμησσός θα είχε στα χρόνια αυτά τη δομή μιας τυπικής ελληνιστικής πόλης, κατά το πρότυπο των γειτονικών πόλεων της Παμφυλίας.
Κατά τη διάρκεια του Γ΄ Μιθριδατικού πολέμου (74-63 π.Χ.) η πόλη τάχθηκε με το μέρος της Ρώμης. Γύρω στο 70 π.Χ., μάλιστα, οι δύο πλευρές προέβησαν και σε συνθήκη φιλίας, προφανώς ως επιβράβευση της εχθρικής στάσης που τήρησε η Τερμησσός προς τον Μιθριδάτη του Πόντου. Ένας ρωμαϊκός νόμος (Lex Antonia), μάλιστα, της εξασφάλισε καθεστώς ελεύθερης πόλης, το 71 ή το 68 π.Χ., καθώς και την κυριαρχία στην επικράτειά της. Όπως και οι Ατταλίδες παλαιότερα, έτσι και οι Ρωμαίοι προτίμησαν να έχουν τους πάντοτε επίφοβους Τερμησσείς με το μέρος τους, παρά στο αντίπαλο στρατόπεδο. Είναι ενδεικτικό ότι η αυτονομία της πόλης διακηρύσσεται στις κοπές της μέχρι και τον 3ο αιώνα μ.Χ. Κατά την περίοδο 36-25 π.Χ. η Τερμησσός ακολούθησε τη μοίρα των υπόλοιπων πόλεων της Πισιδίας και πέρασε στον βασιλιά Αμύντα της Γαλατίας. Το 43 μ.Χ. η πόλη έγινε μέρος της επαρχίας Λυκίας-Παμφυλίας. 
Αποτέλεσμα εικόνας για ancient termessos coins
Νόμισμα της Τερμησσού με την κεφαλή του Δια
 1ος αι. π.Χ

Η Τερμησσός γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση κατά την Αυτοκρατορική περίοδο, γεγονός που πιστοποιείται από τις κοπές της, την εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα καθώς και την τέλεση αθλητικών αγώνων. Η επικράτειά της επεκτάθηκε και η πόλη εξωραΐστηκε με πολυτελή δημόσια οικοδομήματα. Η ευμάρεια αυτή δεν περιορίστηκε μόνο στα δημόσια πράγματα της πόλης, αλλά είναι έκδηλη και στον ιδιωτικό βίο, όπως αποδεικνύουν τα πολυάριθμα πολυτελή ταφικά μνημεία που ανήγειραν οι επιφανείς οικογένειες. Η παρακμή ξεκίνησε για την Τερμησσό γύρω στον 4ο αιώνα μ.Χ., όταν ο οικισμός μεταφέρθηκε στην κοιλάδα. Στους Πρώιμους Βυζαντινούς χρόνους η πόλη αποτέλεσε έδρα επισκοπής, ενώ από τον 7ο αιώνα και εξής δε μνημονεύεται ξανά στις πηγές.
Θρησκεία
Κυρίαρχο ρόλο στη θρησκευτική ζωή της Τερμησσού έπαιζε η λατρεία του μυθικού ιδρυτή της, του Σολύμου, στον οποίο απέδιδαν τιμές εθνικού ήρωα. Η μορφή του αποτελεί συνήθη εικονογραφικό τύπο στα νομίσματα της πόλης, ενώ πολυάριθμες δημόσιες επιγραφές αναφέρονται στη λατρεία του. Είναι χαρακτηριστικό το ότι ο σταδιακός εξελληνισμός της Τερμησσού κατά την Ύστερη Ελληνιστική περίοδο είχε ως αποτέλεσμα τη σύνδεση της λατρείας του ήρωα με αυτήν του Διός, της σημαντικότερης θεότητας της πόλης. Το αξίωμα του ιερέα του Διός Σολυμέος εξασφάλιζε στον κάτοχό του κοινωνική καταξίωση και ήταν αποκλειστικό προνόμιο των εξεχόντων πολιτών. Είναι, τέλος, ενδεικτικό ότι οι πλέον σημαντικοί αγώνες που διεξάγονταν στην Τερμησσό ήταν οι Σολύμειοι, προς τιμήν του θεού και του αυτοκράτορα. 
Σαρκοφάγος με παράσταση λεόντων 

Παρά το γεγονός ότι τα ερείπια της αρχαίας πόλης είναι εξαιρετικά εκτεταμένα και πλούσια, δεν έχει διενεργηθεί μέχρι σήμερα ανασκαφική έρευνα στην περιοχή. Η δόμηση θυμίζει τη γειτονική Σέλγη. Ο οικισμός ήταν οχυρωμένος με τείχος που κατασκευάστηκε στην Ελληνιστική περίοδο και υπέστη διαδοχικές επισκευές με την πάροδο του χρόνου. Η ανατολική μάλιστα πλευρά, που ήταν και η πιο ευάλωτη, ενισχύθηκε με επιπλέον αμυντικούς τοίχους. Κοντά στη βόρεια πύλη βρίσκεται το γυμνάσιο, που οικοδομήθηκε στους Αυτοκρατορικούς χρόνους στο πλαίσιο του εξωραϊσμού της πόλης με δημόσια οικοδομήματα. 

Στο κεντρικότερο σημείο του οικισμού δεσπόζει η Αγορά της Τερμησσού. Πρόκειται για πλακόστρωτη τραπεζοειδή έκταση που περιβάλλεται από στοές. Η διάταξη του χώρου ανάγεται πιθανώς στο 2ο αιώνα π.Χ. και υποδηλώνει επιρροή από το Πέργαμο, η οποία οφείλεται στις στενές σχέσεις της πόλης με το βασίλειο κατά την εν λόγω περίοδο. Η μία από τις στοές της Αγοράς είναι ασφαλώς χρονολογημένη. Πρόκειται για τη διώροφη δωρική στοά στη ΒΔ πλευρά, η οποία ήταν δωρεά προς την πόλη από τον βασιλιά του Περγάμου Άτταλο Β΄ (159-138 π.Χ.), αμέσως μετά την ανάρρησή του στο θρόνο του βασιλείου. Η ΒΑ πλευρά της Αγοράς οριοθετείται από τη στοά του ιδιώτη Οσβάρα, η οποία χρονολογείται στον 1ο αιώνα μ.Χ. Ασυνήθιστο στοιχείο αποτελεί ένα Ηρώο, στη ΝΔ γωνία της Αγοράς, με κόγχες για προσφορές. Ένα δεύτερο γυμνάσιο με μεγάλη παλαίστρα ορίζει την Αγορά στα ΝΑ. 
 

Το αρχαίο Θέατρο

Στα ανατολικά βρισκόταν το μεγαλοπρεπές θέατρο της πόλης, που οικοδομήθηκε στην Πρώιμη Ελληνιστική περίοδο και υπέστη επεμβάσεις κατά τους Αυτοκρατορικούς χρόνους. Αν ευσταθεί η χρονολόγησή του στην περίοδο 334-189 π.Χ., τότε πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα θέατρα στην ενδοχώρα της Μ. Ασίας. Το μνημείο διατηρείται σε εξαιρετικά καλή κατάσταση και η θέση του, κοντά σε έναν απόκρημνο γκρεμό με θέα την κοιλάδα, το καθιστά ίσως το πιο εντυπωσιακό μνημείο της Τερμησσού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η χωρητικότητά του υπολογίζεται σε 4.000 θεατές. 

Περίπου 100 μ. μακρύτερα βρίσκεται ένα ορθογώνιο οικοδόμημα του 1ου αιώνα π.Χ. που ταυτίστηκε με Βουλευτήριο και είχε πιθανώς χωρητικότητα 600 ατόμων. Η κάτοψή του θυμίζει τα Βουλευτήρια της Σαγαλασσού και της Πριήνης. Το κάτω τμήμα των εξωτερικών τοίχων ήταν ακόσμητο, ενώ στο άνω δωρικοί πεσσοί στηρίζονταν σε αττικές ιωνικές βάσεις. Είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι ο μεγάλος αυτός χώρος ήταν στεγασμένος, στοιχείο που επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη 11 παραθύρων στην ανατολική και νότια πλευρά.

Αποτέλεσμα εικόνας για ancient termessos agora

Ο ναός της Άρτεμις 

Στα νότια του Βουλευτηρίου σώζονται τα ερείπια των αρχαίων ναών της Τερμησσού. Πρόκειται για εκτεταμένα οικοδομικά συγκροτήματα, εκ των οποίων το πιο σημαντικό ήταν το ιερό της Αρτέμιδος. Ο ναός της θεάς ήταν ιωνικός περίπτερος εξάστυλος και κατά την επικρατέστερη εκδοχή οικοδομήθηκε στην Ελληνιστική περίοδο. Κοντά στο ναό βρέθηκαν και σπαράγματα από το γλυπτό του διάκοσμο, τα λεγόμενα «ανάγλυφα της Ιφιγένειας». Τα γλυπτά αυτά είναι εξαιρετικής τέχνης και απηχούν έντονα επιδράσεις της σύγχρονης πλαστικής του Περγάμου (Β΄ Περγαμηνή Σχολή). Παρόμοιες επιδράσεις υποδηλώνει και μια δεύτερη ενότητα αρχιτεκτονικών γλυπτών που βρέθηκαν στην περιοχή των ιερών, τα ελληνιστικά ανάγλυφα που αναπαριστούν Γιγαντομαχία. Σχετίζονται με το λεγόμενο ναό του Διός Σολυμέος που έχει ταυτιστεί με τα ερείπια στα ανατολικά του Βουλευτηρίου της πόλης. 

Αποτέλεσμα εικόνας για ancient termessos tombs
Λαξευτοί τάφοι στην Τερμησσό

Ιδιαίτερης μνείας, τέλος, χρήζουν τα ταφικά μνημεία της Τερμησσού, τα οποία –με εξαίρεση το θέατρο– αποτελούν ίσως το εντυπωσιακότερο χαρακτηριστικό της αρχαίας πόλης. Η κυρίως νεκρόπολη εκτείνεται κυρίως στα δυτικά και νότια, ενώ διάσπαρτοι τάφοι βρίσκονται και εκτός των ορίων της πόλης. Οι καλύτερα διατηρημένοι είναι λυκιακού τύπου, λαξευμένοι στο βράχο. Ένας μάλιστα είχε ταυτιστεί λανθασμένα με τον τάφο του ίδιου του Αλκέτα. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μνημείο λαξευμένο στο βράχο, με περίτεχνη πλαστική διακόσμηση που περιλαμβάνει ανάγλυφα με ιππέα, Ερμή και Αφροδίτη.
Η τυπολογία των τάφων είναι εξαιρετικά πλούσια. Μεταξύ άλλων υπάρχουν και μαρμάρινες ναόσχημες σαρκοφάγοι με αποτρεπτικές επιγραφές για τυχόν τυμβωρύχους. Η περίτεχνη πλαστική τους διακόσμηση με μυθολογικές σκηνές ή αγώνες προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση στο σημερινό επισκέπτη.


Φωτογραφίες :
http://antalyabest.com/
http://www.cappadociaexclusivetravel.com/
https://c1.staticflickr.com/
https://www.vcoins.com/

Δείτε επίσης :
Μικρά Ασία :Η Αρχαία Άσσος της Τρωάδος

Μικρά Ασία : Αρχαία Λάμψακος


Μικρά Ασία : Aρχαία Άβυδος. 

Μικρά Ασία : Αλεξάνδρεια Τρωάδος

Μικρά Ασία : Δωριέων Εξάπολις - Κνίδος Καρίας

Μικρά Ασία: Αρχαία Άντανδρος της Τρωάδος

Μικρά Ασία : Φώκαια Ιωνίας

Μικρά Ασία : Αρχαία Σμύρνη Ιωνίας.

Μικρά Ασία : Ερυθρές Ιωνίας.

Μικρά Ασία :Κλαζομενές Ιωνίας

Μικρά Ασία : Τέως Ιωνίας.

Μικρά Ασία : Κολοφώνα Ιωνίας

Μικρά Ασία : Νότιον Ιωνίας

Μικρά Ασία : To Ιερό του Απόλλωνα στην Κλάρο

Μικρά Ασία :Λέβεδος Ιωνίας

Μικρά Ασία : 'Εφεσος Ιωνίας

Μικρά Ασία : Το ιερό της Αρτέμιδος στην Έφεσο

Μικρά Ασία : Πριήνη Ιωνίας

Μικρά Ασία : Μίλητος Ιωνίας

Μικρά Ασία : Το Ιερό του Απόλλων στα Δίδυμα

Μικρά Ασία : Mητρόπολις Ιωνίας

Μικρά Ασία : Αλικαρνασσός Καρίας

Μικρά Ασία : Ιασός Καρίας

Μικρά Ασία : Ηράκλεια Λάτμου Καρίας

Μικρά Ασία : Κύμη Αιολίδος 

Μικρά Ασία : Κύζικος Μυσίας 

Μικρά Ασία : Πέργαμος Μυσίας 

Μικρά Ασιά : Χαλκηδών Βιθυνίας 

Μικρά Ασία : Νίκαια Βιθυνίας 

Μικρά Ασία : Μαγνησία του Μαίανδρου 

Μικρά ασία : Σινώπη Πόντου 

Μικρά Ασία : Τραπεζούντα Πόντου

Μικρά Ασία : Αμισός Πόντου  

Μικρά Ασία : Σίδη Παμφυλίας

Μικρά Ασία : Πέργη Παμφυλίας

Μικρά Ασία : Σίλλυον Παμφυλίας

Μικρά Ασία : Άσπενδος Παμφυλίας

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...