ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ 1974. ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΣΦΑΖΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ» ΣΥΝΩΜΟΤΟΥΣΑΝ. ΠΩΣ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ.

ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1974; ΟΙ "ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ" ΔΕΝ  ΘΑ  ΑΝΟΙΞΟΥΝ  ΤΟΝ  "ΦΑΚΕΛΛΟ  ΤΗΣ  ΚΥΠΡΟΥ"  ΟΥΤΕ  ΣΕ  ΧΙΛΙΑ  ΧΡΟΝΙΑ.

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΘΑΒΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

 
Ο  Ιουδαίος  Κίσσινγκερ  σε  επίσημο  έγγραφο: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τις ΗΠΑ να μην κατέχουν οι Τούρκοι το ένα τρίτο της Κύπρου» («There is no American reason why the Turks should not have one-third of Cyprus»). Σε έναν πιθανό πόλεμο Ελλάδος-Τουρκίας η «Τουρκία είναι πιο σημαντική για εμάς».

ΔΙΑΛΟΓΟΣ  ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ  ΓΙΑ  ΤΟ  ΜΕΛΛΟΝ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ  ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

  Ομολογία  τούρκου:  "Αν πάρουμε μαζί μας στα  Άδανα  τους  γκιαούρηδες, θα τους κάνουμε  ό,τι κάναμε στους άλλους. Έτσι  τους πήραμε, τους δέσαμε τα πόδια και τα χέρια και τους θάψαμε ζωντανούς κοντά σε ένα ποτάμι. Δεν χαραμίσαμε καμία σφαίρα. Επειδή τους θάψαμε στις όχθες του ποταμού, τα σώματά τους με το πέρασμα του χρόνου θα παρασυρθούν από το νερό και δεν θα βρεθεί κανένα ίχνος τους".

 ΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

 


Ένα σημαντικό αμερικανικό έγγραφο αποκαλύπτει το πώς σκεφτόταν ο Χένρι Κίσινγκερ για την Τουρκία, καθώς σε συζήτηση που είχε γίνει στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου, ανέφερε στον πρόεδρο Φορντ πως πρέπει να αποτραπεί ένας πόλεμος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, σημειώνοντας ότι «δεν υπάρχει κανένας λόγος για τις ΗΠΑ να μην κατέχουν οι Τούρκοι το ένα τρίτο της Κύπρου». Επιπλέον, δεν διστάζει να ξεκαθαρίσει πως σε έναν πιθανό πόλεμο Ελλάδος-Τουρκίας η «Τουρκία είναι πιο σημαντική για εμάς».

Πρόκειται για ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο, από την Προεδρική Βιβλιοθήκη του Τζέραλντ Φορντ, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Hellenic American Leadership Council (HALC), και που έχει στην κατοχή του και ο «Εθνικός Κήρυξ», ενώ πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα «Hellas Journal» του Μιχάλη Ιγνατίου.

Και ασφαλώς να υπενθυμίσουμε τον περί αντιθέτου ισχυρισμό σε άρθρο του σημερινού Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,   ο οποίος αναφερόμενος στην ίδια περίοδο έγραψε ότι «…την δεκαετία του 1970, η τουρκική κυβέρνηση εισήλθε (στην Κύπρο) για να αποτρέψει τη σφαγή των Τούρκων από τους Ελληνοκύπριους, παρά τις αντιρρήσεις της Ουάσιγκτον».

Ειδικότερα, στο αποχαρακτηρισμένο έγγραφο αποκαλύπτεται η συζήτηση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, με τον πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ, στις 13 Αυγούστου του 1974, περίπου τρεις εβδομάδες μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974.

Στη συζήτηση, που έλαβε χώρα στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου, ο ιουδαίος  Κίσινγκερ αναλύει στον τελείως  βλάκα  Αμερικανό  πρόεδρο  Φορντ την κατάσταση στην περιοχή.
(Θυμίζει  έντονα  τον  Μαρδοχαίο  να  παροτρύνει  το  Ξέρξη  να  επιτεθεί  στην  Ελλάδα). 
Αφού οικτίρει τον τουρκικό εθνικισμό και αναφέρει πως πρέπει να αποτραπεί ένας πόλεμος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, σημειώνει πως «δεν υπάρχει κανένας λόγος για τις ΗΠΑ να μην κατέχουν οι Τούρκοι το ένα τρίτο της Κύπρου» («There is no American reason why the Turks should not have one-third of Cyprus»). Επιπλέον, δεν διστάζει να ξεκαθαρίσει πως σε έναν πιθανό πόλεμο Ελλάδος-Τουρκίας η «Τουρκία είναι πιο σημαντική για εμάς».

Ως γνωστόν, στις 14 Αυγούστου, οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονταν στη Γενεύη -μετά την αρχική εκεχειρία της 23ης Ιουλίου- κατέρρευσαν και η Τουρκία ξεκίνησε δεύτερη επιχείρηση («Αττίλας ΙΙ») κατά την οποία κατέλαβε το 36,2% του νησιού και εκτόπισε 120 χιλιάδες Κυπρίους (άλλες 20 χιλιάδες παρέμειναν εγκλωβισμένοι), ενώ συνολικά σκοτώθηκαν περίπου 3 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι.

Η συζήτηση Κίσινγκερ-Φορντ, στην οποία συμμετείχε και ο αρχιστράτηγος Μπρεντ Σκόουκροφτ, σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου (Major General Brent Scowcroft, Deputy Assistant to the President for National Security Affairs), πραγματοποιήθηκε μία μέρα πριν στην Ουάσιγκτον.

Αναλυτικά ο διάλογος:

Κίσινγκερ: Το πρόβλημα στη Γενεύη είναι πως οι Τούρκοι βλέπουν ότι όσο περισσότερο επεκτείνονται οι διαπραγματεύσεις τόσο πιο δύσκολη γίνεται μια μονομερής στρατιωτική κίνηση. Οι Ελληνες χρονοτριβούν -θέλουν να επιστρέψουν στη βάση τους για 36 ώρες και μετά να επανεκκινήσουν οι συνομιλίες. Οι Τούρκοι, μέχρι στιγμής έχουν αρνηθεί να παραχωρήσουν την 36ωρη παράταση, επειδή θα καταστήσει πολύ πιο δύσκολη την ανάληψη μονομερούς δράσης.

Φορντ: Τι θα κάνουμε εάν οι Τούρκοι κινηθούν;

Κίσινγκερ: Θα ψηφίσουμε εναντίον τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Θα πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να κρατήσουμε τους Ελληνες ώστε να μην πάνε σε πόλεμο. Οι Τούρκοι αυτή τη στιγμή είναι ακραία εθνικιστές.
Μερικά χρόνια πριν οι τουρκικές τακτικές ήταν σωστές: να αρπάζουν ό,τι θέλουν και μετά να διαπραγματεύονται στην βάση της κατοχής.
Αλλά εάν οι Τούρκοι εισβάλουν στην Κύπρο, οι Ελληνες θα χάσουν για καλά. (unglued). Βεβαίως και δεν θέλουμε έναν πόλεμο μεταξύ των δύο, αλλά εάν αυτό συμβεί η Τουρκία είναι πιο σημαντική για εμάς, καθώς έχουν μία πολιτική δομή, η οποία μπορεί να παράξει έναν Καντάφι.

Κίσινγκερ: Προσπαθήσαμε να διευθετήσουμε την κατάσταση στην Κύπρο αφότου βγήκε εκτός ελέγχου. Οι Βρετανοί τα έκαναν χάλια σε αυτό. Εάν οι Τούρκοι κινηθούν για να πάρουν αυτά που θέλουν τότε θα καταδικασθούν από το Συμβούλιο Ασφαλείας και η Σοβιετική Ενωση θα τους χτυπήσει στο κεφάλι με αυτό. Κάποιοι από τους συνάδελφους μου θέλουν να σταματήσουν την βοήθεια στην Τουρκία – αυτό θα ήταν μια καταστροφή. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος για τις ΗΠΑ να μην κατέχουν οι Τούρκοι το ένα τρίτο της Κύπρου. Θα κάνουμε μια δήλωση σήμερα με την οποία θα ξεφορτωθούμε τους «New York Times».

Στην ίδια συνάντηση συζητήθηκαν και άλλα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, που αφορούσαν Αίγυπτο, Ισραήλ, Ιορδανία, Δυτική Οχθη και Σοβιετική Ενωση.

Ο Κίσινγκερ επίσης έκανε μνεία και στο «θέμα παπαρούνας» (poppy issue). Καθώς οι ΗΠΑ ήθελαν να εξαλείψουν την παπαρούνα που παρήγαγε όπιο, προκαλώντας θυμό στους Τούρκους καλλιεργητές, ο Υπουργός Εξωτερικών προσπαθούσε να είναι αρεστός στην Τουρκία. Ετσι ρώτησε τον Φορντ: «Η όλη υπόθεση της παπαρούνας είναι χαμένη. Θέλετε να έχετε μια φιλονικία με τους Τούρκους, ή μήπως εγώ θα έπρεπε;».
Οι ΗΠΑ φάνηκαν απροετοίμαστες για ό,τι συνέβη την επομένη 14 Αυγούστου, όταν η Τουρκία κατέλαβε 3% από το βόρειο τρίτο του νησιού πριν κηρυχθεί εκεχειρία και ξεκινήσουν οι συνομιλίες.

Μόλις ξεκίνησαν οι συνομιλίες στη Γενεύη, στις 14 Αυγούστου, η διεθνής συμπάθεια που φάνηκε να ήταν πριν υπέρ Τουρκίας τώρα είχε μετατεθεί στην Ελλάδα που προσπαθούσε να εγκαθιδρύσει τη δημοκρατία της.

Η Τουρκία απαίτησε από την Κυπριακή κυβέρνηση ομοσπονδιοποίηση και μεταφορά πληθυσμών και απέρριψε το αίτημα του προέδρου Κληρίδη για 36 με 48 ώρες διάλειμμα από τις συζητήσεις ώστε να μπορέσει να συζητήσει με την Αθήνα και τους Ελληνοκύπριους ηγέτες. Μόλις σταμάτησαν οι συνομιλίες της Γενεύης, 90 λεπτά μετά η Τουρκία επιχείρησε τη δεύτερή της εισβολή.

Πηγή: philenews/ekirikas.com



ΠΟΙΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ  ΝΕ  ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΥΣ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥΣ  ΔΕΣΜΟΥΣ  ΦΙΛΙΑΣ  ΜΕ  ΤΟΝ  ΔΟΛΟΦΟΝΟ  6.000  ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ.  
ΠΩΣ  ΕΝΑΣ  ΙΟΥΔΑΙΟΣ  ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ  "ΔΟΥΛΕΥΕΙ"  ΤΗΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.  (Βλέπε  και  τον  ιουδαίο  Σόρος  που  αρμέγει  καλά  τον  κουμπάρο  του,  τον  Έλληνα  εφοπλιστή  Στέλιο  Ζαββό).

ΠΟΙΟΣ  ΓΕΝΝΑΙΟΣ  ΕΛΛΗΝΑΣ  ΘΑ  ΣΚΟΤΩΣΕΙ  ΑΥΤΟ  ΤΟ  ΚΑΘΑΡΜΑ  ΠΟΥ  ΠΑΡΕΔΩΣΕ  ΤΗΝ  ΚΥΠΡΟ  ΣΤΟΥΣ  ΤΟΥΡΚΟΥΣ  ΚΑΙ  ΕΙΝΑΙ  ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΘΑΝΑΤΟ  6.000  ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ;

H Μαριάννα Βαρδινογιάννη στην απονομή των βραβείων του Ιδρύματος «Appeal of Conscience»

Στη «συνάντηση-κορυφής» της παγκόσμιας ελίτ η Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO

29 Σεπτεμβριου 2018
Στη «συνάντηση-κορυφής» της παγκόσμιας ελίτ, στην απονομή των ετήσιων βραβείων του ιουδαϊκού  ιδρύματος «Appeal of Conscience»
στην Νέα Υόρκη, παραβρέθηκε η Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO κυρία Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018. H κυρία Βαρδινογιάννη, η οποία ήταν ανάμεσα στους επίτιμους καλεσμένους της εκδήλωσης, είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει για αρκετή ώρα με την κυρία Lagarde, αλλά και με τον Henry Kissinger, με τον οποίο συνδέεται με μακροχρόνιους οικογενειακούς δεσμούς φιλίας. 

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου, ο οποίος είναι Trustee του ιουδαϊκού  Ιδρύματος «Appeal of Conscience».
Συντονίστρια της εκδήλωσης ήταν η γνωστή δημοσιογράφος Alina Cho, η οποία υπήρξε επί σειρά ετών παρουσιάστρια πετυχημένων εκπομπών στους τηλεοπτικούς σταθμούς CNN, ABC και CNBC.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Ίδρυμα «Appeal of Conscience» ιδρύθηκε το 1965 από τον Ραββίνο Arthur Schneier, που ήταν ο οικοδεσπότης της βραδιάς, o οποίος έχοντας βασανιστεί από τους Ναζί κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,  (και  βέβαια  επέζησε) έβαλε σκοπό της ζωής του την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς και την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας,  (εκτός  της  Παλαιστίνης).   Μέσα από την συνεργασία της θρησκευτικής ηγεσίας με την πολιτική και οικονομική ηγεσία το «Appeal of Conscience» Foundation προωθεί την δημοκρατία, τον διάλογο ανάμεσα στους λαούς και την ανεκτικότητα.

  Οι  δολοφόνοι  σκοτώνουν  τους  Έλληνες  και  οι  "Έλληνες"  χαϊδεύουν  τους  δολοφόνους. 
Φανταστείτε  ο  πρώην  Έλληνας  αντιπρόεδρος  των  ΗΠΑ  Σπύρος  ΄Αγκνιου  (Σπύρος  Αναγνωστόπουλος),  να  ήταν  υπεύθυνος  για  τον  θάνατο  6.000  ιουδαίων  και  ο  Ρότσιλντ,  ο  Σόρος  ή  ο  Ροκφέλερ  να  του  φιλούσαν  τα  χέρια.  


   ΟΙ  ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΙ  ΑΡΧΟΝΤΕΣ         ΤΗΣ ΝΕΑΣ  ΕΠΟΧΗΣ
 

              Rothschild Standing Kissinger Sitting Far Right.

ΤΑ  ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ  ΤΡΩΝΕ  ΜΑΖΙ.   

Ο  ΣΦΑΓΕΑΣ  ΤΗΣ  ΚΥΠΡΟΥ ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ  ΚΑΙ  Ο  ΡΟΤΣΙΛΝΤ

 Διαβάστε  τα  άρθρα:


ΣΠΥΡΟΣ ΑΓΚΝΙΟΥ, Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ: "ΜΙΑ  ΕΒΡΑΪΚΗ  ΚΛΙΚΑ  ΕΛΕΓΧΕΙ  ΤΗΝ  ΑΜΕΡΙΚΗ". 



ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΓΛΟΪΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ 


 
   ΕΒΡΑΙΟΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ: «ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ  ΕΠΙΚΡΙΝΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ. ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ, ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ». 


 
  ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΤΟΥ ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΟΥΜΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΠΑΤΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ: «Ο ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΜΑΣ ΕΒΑΛΕ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΛΑΟ»
 


 «ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ»; ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. 
 

 
Ο ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ, ΔΥΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΚΑΙ Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ  ΠΥΘΑΓΟΡΑ... 



ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ





  







    


   

Υ.Γ. 

ΜΕΤΑ  ΤΗΝ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  ΤΩΝ  ΠΑΡΑΠΑΝΩ  ΑΥΘΕΝΤΙΚΩΝ  ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ  ΤΟΥ  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ  ΜΕ  ΤΟΝ  ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ  ΠΡΟΕΔΡΟ  ΦΟΡΝΤ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ,  ΠΙΣΤΕΥΕΙ  ΚΑΝΕΙΣ  ΟΤΙ  ΕΙΝΑΙ  ΤΕΛΙΚΑ  ΠΛΑΣΤΗ  Η  ΠΑΡΑΚΑΤΩ  ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ  ΔΗΛΩΣΗ  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ;

«Ο λαός των Ελλήνων είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευτεί. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας».

Η  ΔΗΛΩΣΗ  ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΚΑΙ  ΣΤΟ  ΒΙΒΛΙΟ  ΤΟΥ  ΠΑΝΟΥ  ΚΑΜΜΕΝΟΥ.

Πάνος  Καμμένος «Τρομοκρατία. Θεωρία και πράξη» (Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1990). Το βιβλίο που ανέδειξε τον 25χρονο διοικητή μιας «προβληματικής» υπό αποκρατικοποίηση σε πολιτικό αστέρα της νέας δεξιάς.  586 προχειρογραμμένες σελίδες περί παντός του επιστητού, με αναρίθμητα λάθη και κεντρικό ιστό την  σχέση ΠΑΣΟΚ και 17Ν. 

ΠΟΙΟΣ  ΕΙΝΑΙ  Ο  ΧΕΝΡΥ  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ

Ο Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ (αγγλ.: Henry Alfred Kissinger, 27 Μαΐου 1923) είναι Αμερικανός πολιτικός, ακαδημαϊκός -καθηγητής πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων-, συγγραφέας και διπλωμάτης. Κυριάρχησε στο σχεδιασμό και την εκτέλεση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το 1969 ως το 1977, επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον (1969-1974) και Τζέραλντ Φορντ (1974-1977), ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας (National Security Advisor) και υπουργός Εξωτερικών.

Ο Κίσινγκερ γεννήθηκε στη Γερμανία ως Χάιντς Άλφρεντ Κίσινγκερ (Heinz Alfred Kissinger) από Γερμανοεβραίους γονείς. Ο πατέρας του Λούις Κίσσινγκερ (αγγλ. Louis Kissinger, 1887-1982) ήταν δάσκαλος και η μητέρα του Πάουλα (Στερν) Κίσσινγκερ (1901-1998) νοικοκυρά.

Ο  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ  ΔΙΑΒΑΖΕ  ΑΠΟ  ΜΙΚΡΟΣ  ΚΑΘΕ  ΜΕΡΑ  ΔΥΟ  ΩΡΕΣ  ΤΑΛΜΟΥΔ.

Ο Χένρυ Κίσσινγκερ  σαν μαθητής στη Γερμανία διάβαζε κάθε μέρα επί δύο ώρες Παλαιά Διαθήκη και Ταλμούδ.  Εκεί  αποδίδεται  το  ότι  στο  Σκοπιανό  ζήτημα υποστήριξε δημόσια ότι η Ελλάδα έχει δίκαιο,  το  λέει  ρητά  η  Παλαιά  Διαθήκη.   Είναι  ο μόνος μεγάλος ξένος πολιτικός και διπλωμάτης, που  είπε  κάτι  τέτοιο,  που ούτε καν εκμεταλλεύτηκαν οι θλιβερές κυβερνήσεις  μας.

Κατά τα πρώτα 15 χρόνια της ζωής του (1923-1938). ο Κίσινγκερ έζησε  στην  Γερμανία,  στην  εβραϊκή κοινότητα της βαυαρικής πόλης Φιρθ,  κοντά στη Νυρεμβέργη.

Η Γερμανική περίοδος της ζωής του,  εκτός  των  άλλων, φαίνεται να του άφησε ένα ισόβιο πάθος για το ποδόσφαιρο – η ποδοσφαιρική ομάδα της μικρής Φιρθ κέρδισε το Κύπελλο Γερμανίας το 1926 και το 1929 και έφτασε στους ημιτελικούς το 1931.

Το 1938, η οικογένεια Κίσινγκερ μετανάστευσε  στη Νέα Υόρκη.

Ο  ΚΙΣΣΙΚΓΚΕΡ,  ΣΑΝ  ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ  ΤΗΣ  ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ.  ΓΙΑ  ΔΥΟ  ΧΡΟΝΙΑ  ΟΡΓΙΑΣΕ  ΣΤΗΝ  ΓΕΡΜΑΝΙΑ,  ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ  ΟΣΟΥΣ  ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ  ΗΘΕΛΕ,  ΤΟΥΣ  ΟΠΟΙΟΥΣ  ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΕ  ΠΡΩΤΑ  ΣΑΝ  ΝΑΖΙΣΤΕΣ.

 Ο Κίσινγκερ επέστρεψε στην παλιά  πατρίδα  του,  την  Γερμανία,  σαν  κατακτητής,  τον Νοέμβριο 1944, ως οπλίτης του αμερικανικού στρατού, λαμβάνοντας μέρος στις τελικές επιχειρήσεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1945 ο Κίσινγκερ βίωσε την απελευθέρωση Εβραίων από  στρατόπεδο συγκέντρωσης, που του προκάλεσε έντονα αισθήματα έχθρας προς τους Γερμανούς. Το  1946 – 1947  στην υπηρεσία αντικατασκοπείας του αμερικανικού στρατού  στην Γερμανία, σκότωσε  ο  ίδιος  άφθονους  Γερμανούς,  καταζητώντας «αμετανόητους εθνικοσοσιαλιστές»,  λέγοντας  ότι προσπαθεί να ξεριζώσει τα κατάλοιπα του εθνικοσοσιαλισμού.

(Διαβάστε  και  το  άρθρο: 

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ ΟΛΜΠΡΑΪΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ‏ )

Στον αμερικανικό στρατό  κατοχής  της  Γερμανίας  ο Κίσινγκερ γνώρισε τον επίσης γερμανοεβραϊκής καταγωγής διανοούμενο Φριτς Κράμερ, δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερό του, που αποτέλεσε τον σημαντικότερο μέντορά του κατά τη νεότητά του. Ο Κράμερ πρέσβευε έναν πρωσικό συντηρητισμό, που έδινε έμφαση στις αξίες έναντι του κυρίαρχου σύγχρονου υλισμού. Πριν ο Κράμερ καταταγεί στον στρατό, βρισκόταν υπό παρακολούθηση από το FBI λόγω των έντονα γερμανόφιλων τάσεών του, αν και δεν αμφισβητείτο η έχθρα του προς τον Χίτλερ. Στον αμερικανικό στρατό τον χρησιμοποίησαν για ομιλίες που εξηγούσαν γλαφυρά στους φαντάρους τον  «αντιναζιστικό»  σκοπό του πολέμου. Επηρέασε τον νεαρό Κίσινγκερ στην κατεύθυνση του πολιτικού ιδεαλισμού, που αργότερα πήρε έντονα καντιανό προσανατολισμό. 

Η άνοδος του Χένρι Κίσινγκερ οφειλόταν  βέβαια  στην  εβραϊκή  καταγωγή  του  αλλά  και   στις μεγάλες δυνατότητές του ως αναλυτή της διεθνούς σκηνής και στο έντονο ενδιαφέρον του για την πρακτική πολιτική. Εξελίχθηκε σε μια κορυφαία διεθνή προσωπικότητα.

Οταν ο Ρίτσαρντ Νίξον επέλεξε στα τέλη Νοεμβρίου 1968 τον καθηγητή Χένρι Κίσινγκερ ως σύμβουλο εθνικής ασφαλείας στη νέα κυβέρνησή του, οι δύο άνδρες είχαν ελάχιστες προγενέστερες επαφές. Ο Νίξον στα απομνημονεύματά του χαρακτηρίζει τον συνδυασμό τους απίθανο – «ο γιος παντοπώλη από το Ουίτιερ (στη νότια Καλιφόρνια) και ο πρόσφυγας της Γερμανίας του Χίτλερ, ο πολιτικός και ο ακαδημαϊκός». Ωστόσο, οι δύο άνδρες είχαν ασυνήθιστες ικανότητες στη διαχείριση της διεθνούς πολιτικής και συγκλίνουσες αντιλήψεις, καίτοι προερχόμενοι από διαφορετικούς χώρους. Σύμφωνα με την εκτίμηση του Βρετανού ιστορικού Christopher Andrew, «ο συνδυασμός Νίξον - Κίσινγκερ ήταν μάλλον ο πιο ταλαντούχος που χειρίστηκε ποτέ την αμερικανική εξωτερική και αμυντική πολιτική».

 (Διαβάστε  και  το  άρθρο:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΓΛΟΪΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ)
 

Το 1947 ο Κίσινγκερ έγινε δεκτός ως προπτυχιακός φοιτητής στο Χάρβαρντ. Η πτυχιακή εργασία του το 1950 με τίτλο «Το νόημα της Ιστορίας» ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία του Χάρβαρντ (388 σελίδες – έκτοτε το πανεπιστήμιο έθεσε όριο περίπου 140 σελίδων). Το έντονα φιλοσοφικό αυτό κείμενο έδειχνε τις επιρροές ιδίως του ιδεαλισμού του Εμάνουελ Καντ. Παντελώς απών από το κείμενο ήταν ο Μακιαβέλι.

Μια μερική μετατόπιση της σκέψης του Κίσινγκερ από τον ιδεαλισμό του Καντ προς τη ρεαλπολιτίκ, που χαρακτήρισε την εξωτερική πολιτική των Νίξον και Κίσινγκερ μετά το 1969, πραγματοποιήθηκε με τη διδακτορική διατριβή του στο τμήμα Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ, που αφορούσε το σύστημα της Βιέννης (1815) και ειδικότερα την πολιτική του Μέτερνιχ. Στο κείμενο αυτό ο Κίσινγκερ καταπιάστηκε και με το εγγενές πρόβλημα του συντηρητισμού, που πρέπει να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται για να προκαταλαμβάνει τάσεις επαναστατικής ριζοσπαστικοποίησης.

Το 1957, ο Κίσινγκερ δημοσίευσε το «Nuclear Weapons and Foreign Policy», που τον έκανε διάσημο και τον καθιέρωσε ως έναν από τους σπουδαιότερους ειδικούς στις ΗΠΑ σε θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Στο βιβλίο αυτό ο Κίσινγκερ άσκησε κριτική στην πολιτική της «μαζικής ανταπόδοσης» του προέδρου Αϊζενχάουερ, που απειλούσε να απαντήσει σε οποιαδήποτε κίνηση σοβιετικού επεκτατισμού με μαζική χρήση πυρηνικών όπλων. Το πρόβλημα ήταν ότι η απειλή μαζικής πυρηνικής ανταπόδοσης δεν ήταν αξιόπιστη για να αποτρέψει σοβιετικές κινήσεις σχετικά χαμηλής σημασίας, έναντι των οποίων η αμερικανική ηγεσία αντιμέτωπη με το δίλημμα υποχώρηση ή πυρηνικός όλεθρος, θα οδηγείτο στην πρώτη επιλογή. Το κείμενο αυτό συνέβαλε στη μετεξέλιξη της αμερικανικής στρατηγικής επί προεδρίας Κένεντι από τη μαζική στην ευέλικτη ανταπόδοση, που προέβλεπε διαβαθμίσεις στην αμερικανική αντίδραση σε σοβιετικές επεκτατικές κινήσεις μεταξύ των άκρων της υποχώρησης και της μαζικής πυρηνικής επίθεσης.

Μετά την επιτυχία του «Nuclear Weapons and Foreign Policy», ο Κίσινγκερ εξελέγη λέκτορας στο τμήμα Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ και διορίστηκε υποδιευθυντής του Κέντρου Διεθνών Υποθέσεων. Το 1959 μονιμοποιήθηκε στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή, αποκτώντας έτσι μεγαλύτερη ελευθερία να κινείται μεταξύ των χώρων της ακαδημαϊκής δραστηριότητας και της πρακτικής πολιτικής. 

Ο  ΙΟΥΔΑΙΟΣ  ΡΟΚΦΕΛΕΡ  ΑΝΕΔΕΙΞΕ  ΤΟΝ  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ

Τις πιο στενές σχέσεις στον χώρο της πολιτικής από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ώς το 1968 ανέπτυξε ο Κίσινγκερ με τον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Νέλσον Ροκφέλερ, έναν από τους πλουσιότερους Αμερικανούς της εποχής. Ως εκ τούτου, ο Κίσινγκερ, που ολοκλήρωσε την εφηβεία του στην περιθωριακή εβραϊκή γειτονιά Washington Heights της Νέας Υόρκης, ήρθε σε επαφή όχι μόνο με την πολιτική σκηνή αλλά και με την πιο πολυτελή όψη της ελίτ της μεγαλύτερης και λαμπρότερης πόλης των ΗΠΑ. Ο Ροκφέλερ ανήκε στην ιουδαϊκή  κεντροαριστερή και διεθνιστική πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Όταν διεκδίκησε το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών το 1960, ο Κίσινγκερ ήταν ο σημαντικότερος σύμβουλός του σε θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Τελικά, το χρίσμα πήρε ο Νίξον, που όμως ηττήθηκε από τον Κένεντι στις εκλογές του Νοεμβρίου 1960.

Οι κυβερνήσεις Κένεντι (1961-63) και Τζόνσον (1963-69) αξιοποίησαν τον Κίσινγκερ κατ’ επανάληψη ως ειδικό στη γερμανική πολιτική. Ως εξωτερικός συνεργάτης τους, ο Κίσινγκερ είχε συνομιλίες με πολλά μέλη της γερμανικής,  υπόδουλης  στην  Ουάσινγκτον,  πολιτικής ηγεσίας και οι εκθέσεις του αποτελούν συναρπαστική πηγή για τις αντιλήψεις και τις φοβίες των Γερμανών της εποχής σχετικά με τις διεθνείς εξελίξεις.

Το 1967 ο Κίσινγκερ ήταν ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στις διερευνητικές συνομιλίες στο Παρίσι με τον εκπρόσωπο του Βόρειου Βιετνάμ Μάι Βαν Μπο, για διέξοδο από τον πόλεμο του Βιετνάμ, όπου η αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή από τις αρχές του 1965 είχε περιέλθει σε τέλμα. Πηγές του Βόρειου Βιετνάμ έχουν πλέον αποκαλύψει ότι το Ανόι δεν είχε καμία πρόθεση να δεχθεί συμβιβαστική λύση και ότι συμμετείχε στις «διαπραγματεύσεις» μονάχα για λόγους νομιμοποίησης και για να εκμαιεύσει βραχυπρόθεσμα διαλείμματα στους αμερικανικούς βομβαρδισμούς. Παράλληλα με την εμπλοκή του στην εξωτερική πολιτική, ο Κίσινγκερ διενεργούσε το διεθνές θερινό σεμινάριο του Χάρβαρντ, που προσείλκυε επιστήμονες και πολιτικούς από πολλές χώρες, προσφέροντάς του ευρεία δικτύωση εντός και εκτός των ΗΠΑ.

Το 1964 ο Ροκφέλερ διεκδίκησε ξανά το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών έχοντας τον Κίσινγκερ στο πλευρό του. Το χρίσμα πήρε όμως ένας  άλλος  ιουδαίος,  ο  Μπάρι Γκόλντουατερ, που ηττήθηκε συντριπτικά από τον πρόεδρο Τζόνσον.

Το 1968 ο Ροκφέλερ προσπάθησε για τρίτη φορά να πάρει το χρίσμα.

Το γεγονός ότι ο Κίσινγκερ ήταν πάλι μαζί του οδήγησε τον βιογράφο του Niall Ferguson να συμπεράνει ότι γνώριζε καλύτερα τη γερμανική παρά την αμερικανική εσωτερική πολιτική – ο Ροκφέλερ κατά τα φαινόμενα δεν είχε το απαραίτητο δαιμόνιο για να αναρριχηθεί στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ.

Οταν ο Νίξον κέρδισε τις εκλογές του 1968, γνώριζε ότι ο Κίσινγκερ τον είχε επικρίνει κατά καιρούς. Απεχθανόταν επίσης το Χάρβαρντ, το διανοητικό κέντρο του μισητού, για τον ίδιο, «βορειοανατολικού κατεστημένου», που τον σνόμπαρε κοινωνικά. Διέγνωσε, ωστόσο, τις ικανότητες του Κίσινγκερ και τις συγκλίνουσες αντιλήψεις τους για τη διεθνή πολιτική και ως εκ τούτου τον εξέπληξε διορίζοντάς τον στο καίριο πόστο του συμβούλου εθνικής ασφαλείας στον Λευκό Οίκο.

  O  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ  ΕΝΑΣ  ΠΙΣΤΟΣ  ΙΟΥΔΑΙΟΣ  ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ.

 

Ο  Κίσσινγκερ,  υπηρετώντας  με  συνέπεια  το έθνος του, πιστεύει και υπηρετεί σταθερά τον "Ναό του Σολομώντα" και την Παγκόσμια Κυριαρχία  του  Ισραήλ  που θα επιφέρει η ανοικοδόμησή του  Ναού.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ  ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ  ΔΗΛΩΣΗ  ΤΟΥ  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ

Πρώην υπουργός Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ, για τον Λευκό Οίκο: «Στον Λευκό Οίκο σήμερα,  επί  Τραμπ,  μαίνεται ένας πόλεμος μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων».  (“It is a war between the Jews and the non-Jews”).

Ο μύθος για τη δήλωση Κίσινγκερ

12 Νοέμβριος, 2009

Από  το  ιστολόγιο  του  Νίκου  Σαραντάκου

Ενημέρωση: Έχω προσθέσει και τη συνέχεια σ’ αυτό το άρθρο, μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.

Πέρυσι τον Απρίλιο, όταν ο Λάκης Λαζόπουλος στην εκπομπή του είχε επαναλάβει τον μύθο για την ανθελληνική δήλωση Κίσινγκερ, αν και δεν είχα ιστολόγιο, είχα γράψει ένα κείμενο στον ιστότοπό μου, όπου παρουσίαζα επιχειρήματα υπέρ της πλαστότητας της δήλωσης, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρω αν υπήρχε κάποιος κόκκος αλήθειας.

Ωστόσο, το άρθρο εκείνο είχε κάποια κενά, που έρχομαι τώρα να τα συμπληρώσω και με την ευκαιρία να παραθέσω από την αρχή το ιστορικό της γέννησης του μύθου. Άλλωστε, πρόσφατα έγινε λόγος στο ιστολόγιο γι’ αυτόν το μύθο.

Η γέννηση του μύθου

Τον Φεβρουάριο του 1997, το μηνιαίο περιοδικό «Νέμεσις» της Λιάνας Κανέλλη (η οποία δεν είχε ακόμη αρχίσει τη στενή συνεργασία της με το ΚΚΕ) δημοσίευσε ένα «απόσπασμα ομιλίας του Χένρι Κίσινγκερ από τη βράβευσή του από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον», που (υποτίθεται ότι) είχε γίνει το Σεπτέμβριο του 1994:

Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ.

Ως πηγή του δημοσιεύματος υποδεικνύεται η αγγλόγλωσση τουρκική εφημερίδα «Turkish Daily News» της 17.2.97. Τον μύθο (διότι για μύθο πρόκειται) τον κατάπιαν αμάσητο πολλά έντυπα, δημοσιογράφοι, σχολιαστές, πολιτικοί αναλυτές. Δυστυχώς, ανάμεσά τους βρίσκονται και ονόματα που έχουν τιμήσει τα ελληνικά γράμματα –αλλά και διάφοροι αγύρτες και ελληνομέτρες που δεν ήθελαν καθόλου σπρώξιμο για να πεισθούν. Αν θέλετε ονόματα, σας παραπέμπω στο αναλυτικό ρεπορτάζ του Ιού ή, πιο κάτω, στην ανακεφαλαίωση του Γ. Μαρίνου.

Κι επειδή ζούμε σε μικρό κόσμο, κι ο ίδιος ο Κίσινγκερ δεν άργησε να πληροφορηθεί, από συνεργάτη του περιοδικού Πολιτικά Θέματα, ότι κυκλοφορούσε πλαστή δήλωσή του. Η διάψευσή του δημοσιεύτηκε στα Πολιτικά Θέματα (13.6.97): «Το απόσπασμα για το οποίο με πληροφορήσατε είναι ψευδές. Κάθε λέξη σ’ αυτό είναι ένα ψεύδος και το νόημά του είναι επίσης ψευδές». Ωστόσο, η διάψευση αγνοήθηκε από τα εθνικόφρονα παπαγαλάκια που συνέχισαν να αναμεταδίδουν το μύθο. Επιπλέον, όταν ζητήθηκε από την κυρία Κανέλλη να παρουσιάσει την πηγή της, εκείνη ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο φύλλο της τουρκικής εφημερίδας έχει γίνει άφαντο από τα γραφεία της εφημερίδας και από την ηλεκτρονική της έκδοση!

Λίγο αργότερα, η είδηση για τη δήλωση Κίσινγκερ έφτασε στον Γ. Μαρίνο, που τότε ήταν εκδότης του Οικονομικού Ταχυδρόμου, όπου διατηρούσε τη στήλη «Αντιοικονομικά», που διαβαζόταν πολύ (την υπέγραφε ως Κριτόβουλος). Ο Γ.Μ. πείσθηκε ότι η επιστολή είναι γνήσια και τη δημοσίεψε στη στήλη του. Αμέσως τη σχολίασε ο Χρ. Γιανναράς στην Καθημερινή, ο οποίος στη συνέχεια πέρασε γενεές δεκατέσσερις όποιον αμφισβητούσε τη γνησιότητά της. Με τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα, ήρθε στο φως και η προηγούμενη διάψευση Κίσινγκερ στα Πολιτικά Θέματα. Τελικά, μπροστά στο θόρυβο που δημιουργήθηκε, ο Γ. Μαρίνος αποφάσισε να ερευνήσει το θέμα. Έγραψε στον Κίσινγκερ, ο οποίος του απάντησε ότι πρόκειται για μύθο. Τη φωτοτυπία της επιστολής Κίσινγκερ τη βλέπετε εδώ:

Το κείμενο στα αγγλικά είναι:

Dear Mr Marinos

Thank you for your letter. As to the quote, there was  no award ceremony, there was no speech and the alleged quote is entirely untrue. The whole thing is pure invention, and I expect you to correct it.

Since you are the first to tell me where the quote came from, I have only today had the opportunity to correct it in the Turkish Daily News and I have done so.

Sincerely yours, etc.

Και η μετάφραση:

Αγαπητέ κύριε Μαρίνο,

Ευχαριστώ για την επιστολή σας. Όσον αφορά το απόσπασμα, ούτε τελετή βραβεύσεώς μου υπήρξε, ούτε ομιλία μου και το προβαλλόμενο απόσπασμα είναι εξολοκλήρου αναληθές. Η όλη ιστορία είναι καθαρό εφεύρημα και αναμένω ότι θα προβείτε σε διόρθωση.

Καθώς είσθε ο πρώτος που με πληροφορεί από πού προήλθε το δημοσιευθέν απόσπασμα, μόλις σήμερα είχα την ευκαιρία να προβώ σε διόρθωση προς την «Turkish Daily News» και αυτό έπραξα.

Ειλικρινά δικός σας,
Χένρι Α. Κίσινγκερ

Βέβαια, η διάψευση θα έπρεπε να περιττεύει. Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει λίγο μυαλό στο κεφάλι του, καταλαβαίνει ότι είναι απολύτως αδύνατο ένας παμπόνηρος διπλωμάτης σαν τον Κίσινγκερ να ξεστομίσει τόσο ωμά λόγια! Ακόμα κι αν τα πίστευε αυτά, ποτέ δεν θα τα έλεγε –ή, αν τα έλεγε, θα τα γαρνίριζε με πολυπολιτισμικές και ανθρωπιστικές σάλτσες. Και πιστεύω ότι αυτό το επιχείρημα, της κοινής λογικής, θα αρκούσε για να κάνει τον οποιονδήποτε εχέφρονα άνθρωπο να δυσπιστήσει (τουλάχιστον) σχετικά με την ύπαρξη του μύθου.

Επιπλέον, ο Γ. Μαρίνος, παρακάλεσε τον δημοσιογράφο Ά. Κούρκουλα, ανταποκριτή ελληνικών εφημερίδων στην Πόλη, να ψάξει στα αρχεία της Turkish Daily News. Ο Ά. Κούρκουλας βρήκε το φύλλο της 17.2.1997 (το οποίο η κ. Κανέλλη είχε ισχυρισθεί ότι χάθηκε μυστηριωδώς) και σ’ αυτό δεν υπάρχει καμιά δήλωση Κίσινγκερ, όπως άλλωστε και σε άλλα φύλλα της εφημερίδας τα οποία έψαξε.

Το εκτενές άρθρο του Γ. Μαρίνου το έφτιαξα (με τη βοήθεια καλού φίλου) πεντέφι που μπορείτε να το διαβάσετε με την ησυχία σας εδώ.

Σήμερα στο Διαδίκτυο, βλέπω συχνά να παρατίθεται προς επίρρωση της δήλωσης Κισινγκερ ότι την δημοσίευσε ο έγκυρος Οικονομικός Ταχυδρόμος στις 14.8.1997 -το ότι στη συνέχεια το περιοδικό την αποκήρυξε ως πλαστή, παραλείπεται.

Θα μπορούσε να προσπεράσει κανείς τη διάψευση του Κίσινγκερ, λέγοντας ότι ο πονηρός διπλωμάτης είπε ψέματα. Όμως, να είπε τάχα ψέματα και ο Έλληνας ανταποκριτής, που δεν βρήκε καμιά δήλωση στο επίμαχο φύλλο της τουρκικής εφημερίδας; Ή μήπως οι δαιμόνιοι Τούρκοι τύπωσαν πλαστό φύλλο της 17.2.97 ειδικά για να το δει ο γκιαούρης ανταποκριτής; Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι απείρως πιθανότερο είναι να ψεύδεται το ρεπορτάζ της Λιάνας Κανέλλη. Εκτός αυτού, φαίνεται ότι ο μύθος έχει πολλά παρακλάδια.

Και δεύτερη δήλωση Κίσινγκερ

Όπως αποκάλυψε ο Ιός, η πρώτη αναφορά για υποτιθέμενη δήλωση Κίσινγκερ δεν έγινε από την κυρία Κανέλλη το 1997 (για δήλωση του 1994) αλλά από τον δικηγόρο Θ. Σταυρόπουλο σε άρθρο του στις 26.1.1987 στην Ελευθεροτυπία, η οποία είχε περάσει απαρατήρητη. Επιχειρηματολογώντας υπέρ της ανάγκης να ξαναρχίσει η διδασκαλία των αρχαίων στο γυμνάσιο, ο Θ.Σ. πρόταξε ως μότο στο άρθρο του μια συντομότερη, αλλά σαφώς ιδίου κλίματος δήλωση του Χένρυ Κίσινγκερ, η οποία, κατ’ αυτόν, είχε ειπωθεί το 1973, αμέσως μετά τη σφαγή του Πολυτεχνείου! Συγκεκριμένα, η δήθεν δήλωση είναι: «Τους Έλληνες δεν μπορούμε να τους δαμάσουμε. Είναι μη κυβερνήσιμοι (ingouvernables). Πρέπει να τους χτυπήσουμε στις πολιτικές τους βάσεις» Henry Kissinger (Νοέμβρης 1973). Να προσεχτεί εδώ ότι δίνεται σε παρένθεση μια γαλλική λέξη (ingouvernables) και ότι το «πολιτικές» μάλλον είναι τυπογραφικό λάθος αντί για «πολιτισμικές». Το υπόλοιπο (ελαφρώς παραληρηματικό, με όλο το θάρρος) άρθρο του Θ. Σταυρόπουλου μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Ο συγγραφέας του, που δεν ζει πια, ήταν, όπως μου λένε, ιδιόρρυθμος τροτσκιστής τον Μάη του 1968 στη Γαλλία και ελαφρώς παραμυθάς.

Και το κακό τριτώνει

Ο π. Μεταλληνός, προσκαλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή το 2003, δήλωσε ότι όχι μόνο υπάρχει η δήλωση Κίσινγκερ, αλλά και την άκουσε ο ίδιος με τ’ αυτιά του (αυτήκοος, που λέμε). Τον Σεπτέμβριο του 1974, διηγείται, άκουσε τον Παύλο Μπακογιάννη στην ελληνική του εκπομπή από το Μόναχο (όχι τη Ντόιτσε Βέλε) να αναφέρει ότι ο Κίσινγκερ την προηγούμενη μέρα είχε πει αυτά κι αυτά στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Νέας Υόρκης.

Με όλο τον σεβασμό προς τον π. Μεταλληνό, και παρά τον θαυμασμό για το μνημονικό του, η μαρτυρία του μάλλον αποδυναμώνει την αληθοφάνεια του μύθου. Διότι όταν ο ένας λέει 1973, ο άλλος 1974 και ο άλλος 1994, το συμπέρασμα είναι ή ότι ο Κίσινγκερ έβγαινε συνέχεια και έκανε άγαρμπες δηλώσεις (και καλά, το τρις εξαμαρτείν;) ή ότι και η πιο καλοπροαίρετη μνήμη ξεγελιέται –αφήνω ότι δεν θεωρώ όλους τους εμπλεκόμενους καλοπροαίρετους.

Και το πρωτότυπο κείμενο, δια χειρός Θύμιου

Σε κάποιους ελληνοκεντρικούς ιστοτόπους μπορεί να συναντήσετε και αγγλικό κείμενο της δήθεν δήλωσης, το δήθεν πρωτότυπό της:

«The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East».

Όπως δηλώνει στο φόρουμ του πατριωτικού περιοδικού Ρεσάλτο ο Ροβεσπιέρος (= Θύμιος Παπανικολάου), η ομιλία Κίσινγκερ βεβαίως και έγινε, τον Σεπτέμβριο του 1974 στην Ουάσινγκτον, και «κάποιος φίλος, ψάχνοντας τα παλιά αρχεία του, κατόρθωσε να βρεί το πρωτότυπο απόσπασμα»!! Αν θέλετε, το πιστεύετε, εγώ δυσκολεύομαι πολύ. Φυσικά, αυτός ο φίλος με τα πολύτιμα αρχεία παρουσιάστηκε μόλις τώρα, αφήνοντας τον Κίσινγκερ να βυσσοδομεί επί 35 χρόνια.

Κι αν δεν το είπε, τι σημασία έχει;

Στις διαδικτυακές συζητήσεις, στα διάφορα φόρουμ, υπάρχουν πολλοί που απρόθυμα παραδέχονται ότι μπορεί να είναι και μύθος η δήλωση Κίσινγκερ, αλλά ρωτούν: Τι σας ενδιαφέρει η υστεροφημία του γερακιού; Και να μην το είπε, αμφιβάλλετε ότι το σκέφτηκε ή ότι η αμερικανική πολιτική απέναντι στη χώρα μας είναι ιμπεριαλιστική και κυνική;

Θα απαντήσω μόνο για τον εαυτό μου· αν ενδιαφέρομαι για την αποκατάσταση της αλήθειας ασφαλώς δεν το κάνω για την  καλή φήμη του υπουργού του Νίξον· αυτήν μπορεί, αν θέλει, να την υπερασπιστεί ο ίδιος. Το κάνω, καταρχάς, γιατί θυμάμαι αυτό που έχει πει ο εθνικός μας ποιητής, ο κόντες Σολωμός, πως το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό.

Και, δεύτερον, ασχολούμαι με το θέμα επειδή οι πλασιέδες της δήθεν δήλωσης Κίσινγκερ δεν την προωθούν για ακαδημαϊκούς λόγους, αλλά έχουν ο καθένας τους σκοπούς του, που κάποιοι απ’ αυτούς με αφορούν άμεσα. Άλλοι, σαν τον πρώτο επιστολογράφο που την έφερε στη δημοσιότητα, τον δικηγόρο Σταυρόπουλο, θέλουν να πετύχουν να διδάσκονται όλο και περισσότερα αρχαία στα γυμνάσια και τα λύκεια, άλλοι προβάλλουν τη δήθεν δήλωση Κίσινγκερ σαν επιχείρημα εναντίον των προσπαθειών για χωρισμό εκκλησίας και κράτους, άλλοι επιστρατεύουν τον Κίσινγκερ για να φιμώσουν τις αντίθετες φωνές π.χ. σχετικά με τη μελέτη της ιστορίας ή για να στιγματίσουν σαν εθνικούς μειοδότες όσους διαφωνούν με την ακραία εθνικιστική γραμμή τους.

Οπότε, χρήσιμο είναι να ξέρουμε ότι η δήλωση Κίσινγκερ δεν υπήρξε ποτέ.

Ωστόσο, το γεγονός ότι η δήλωση Κίσινγκερ δεν έγινε ποτέ, δεν απαλλάσσει τον παλαίμαχο πλέον διπλωμάτη από τις βαριές ευθύνες του για την δεξιοτεχνική προώθηση των συμφερόντων της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης τόσο στη γειτονιά μας όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη. Ούτε σημαίνει ότι, επειδή η δήλωση Κίσινγκερ είναι πλαστή, οι ΗΠΑ δεν πήραν υπόψη τους και τον πολιτισμικό παράγοντα στις προσπάθειες προώθησης της πολιτικής τους.

Αλλά δεν τελειώσαμε…

Αφού εξέθεσα όλη την ιστορία, πιστεύω με αντικειμενικότητα, και με τις πηγές συγκεντρωμένες, σας αφήνω να βγάλετε το δικό σας συμπέρασμα. Αν θέλετε να συνεχίσετε να πιστεύετε ότι υπήρξε η δήλωση Κίσινγκερ, δεν μπορώ να σας το αποδείξω πέρα από κάθε αμφιβολία –πώς να αποδείξεις ότι δεν συνέβη κάτι, ιδίως όταν δεν προσδιορίζεται με ακρίβεια ο χρόνος και ο τόπος τέλεσής του;

Όμως, δεν τελειώσαμε εδώ. Στο παλιό μου άρθρο είχα κάνει και μια προσπάθεια να ανιχνεύσω τον κόκκο αλήθειας, τις απαρχές του κειμένου της δήθεν δήλωσης Κίσινγκερ. Από τότε προέκυψαν κάμποσα καινούργια στοιχεία, οπότε πρέπει να ξαναγραφτεί και αυτό το κομμάτι. Όμως, αφενός αισθάνομαι ότι σας κούρασα και αφετέρου η συζήτηση γι’ αυτό το δεύτερο κομμάτι θα ήταν εντελώς διαφορετική, οπότε σταματάω εδώ και τα υπόλοιπα θα τα δούμε μιαν άλλη φορά, που δεν θ’ αργήσει.

(Τελικά, άργησε λίγο, αλλά την έγραψα και μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.)

Προσθήκη: Για μια νεότερη περίπτωση προβολής μύθου από τον κ. Γ. Μαρίνο, δείτε εδώ.

Και πάλι για τη δήλωση Κίσινγκερ

22 Μαρτίου, 2010

 

Πριν από τέσσερις μήνες είχα δημοσιέψει εδώ ένα άρθρο για την υποτιθέμενη δήλωση Κίσινγκερ, ξέρετε, αυτήν που αρχίζει με το «ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος…», την οποία χρησιμοποιούν διάφοροι ελληναράδες για ν’ αποδείξουν ότι πρέπει να επαναφέρουμε το πολυτονικό, να διδάσκονται τα αρχαία από το δημοτικό, να μην γίνονται καταλήψεις πανεπιστημίων κτλ. (ό,τι θέλει ο καθένας). Στο άρθρο εκείνο, που εξέταζε την πορεία του μύθου από τότε που ήρθε στην επιφάνεια η δήθεν δήλωση από τη Λιάνα Κανέλλη και το περιοδικό Νέμεσις το 1997, είχα αφήσει ένα υπόλοιπο, υποσχόμενος να αφηγηθώ σε επόμενη ευκαιρία, «τις απαρχές του κειμένου της δήθεν δήλωσης Κίσινγκερ». Ήρθε τώρα ο πλήρωμα του χρόνου για να εξοφλήσω αυτό το χρέος.

Έχω κάπου ξαναπεί ότι οι περισσότεροι μύθοι έχουν μέσα τους έναν κόκκο αλήθειας. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχουμε απλώς κόκκο, αλλά κοτζάμ βουνό: τα κυνικά ιμπεριαλιστικά παιχνίδια των Αμερικανών στην Μεσόγειο και σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη είναι πασίγνωστα, αυτό όμως δεν κάνει πιο πιστευτή τη δήλωση. Οι Αμερικάνοι τα κάνουν, δεν τα λένε.  Ίσως όμως υπάρχει κι άλλος ένας κόκκος αλήθειας, δηλαδή κάποια παλιότερη δήλωση από την οποία μπορεί να εμπνεύστηκε ο χαλκευτής της δήθεν δήλωσης Κίσινγκερ.

Ίχνη που δεν οδηγούν πουθενά
(αυτή την ενότητα μπορείτε να την παραλείψετε αν αγωνιάτε να φτάσετε στο τέλος)

Ο πατέρας μου, ο Δημήτρης Σαραντάκος, είχε γράψει παλιότερα, στο περιοδικό Φιστίκι, για τη δήλωση Κίσινγκερ: «Έλα όμως που ο Χένρυ Τζων Τεμπλ, λόρδος Πάλμερστον, είχε πεί ακριβώς τα ίδια λόγια, προσθέτοντας μόνο μετά τη λέξη «υπάκουος» τη φράση «σαν τους λαούς του Ινδοστάν». Και η δήλωση αυτή έγινε στο βρετανικό κοινοβούλιο το 1850, με αφορμή τα επεισόδια που έγιναν στην Αθήνα σε βάρος του βρετανού υπηκόου Πατσίφικου». Όταν τον ρώτησα, μου είπε ότι θυμάται πως το είχε διαβάσει σε άρθρο του Θέμου Κορνάρου την περίοδο μετά την Απελευθέρωση.

Για όσους δεν θυμούνται το επεισόδιο Πατσίφικο: το 1849 είχε απαγορευτεί το κάψιμο του Ιούδα το Πάσχα· υπεύθυνος για την απαγόρευση αυτή θεωρήθηκε (εσφαλμένα) ο Ντον Πατσίφικο, εβραίος πορτογαλικής καταγωγής που ζούσε στην Αθήνα, με αποτέλεσμα το εξαγριωμένο πλήθος να καταστρέψει το σπίτι του και να λεηλατήσει την περιουσία του, ενώ η αστυνομία αδιαφορούσε (ίσως επειδή ηγέτες του όχλου ήταν δυο υπουργοπαίδια). Ο Πατσίφικο ζήτησε αποζημίωση από την ελληνική κυβέρνηση, όμως το ποσό που ζητούσε κρίθηκε υπέρογκο. Όταν δεν μπόρεσε να αποζημιωθεί, ζήτησε την προστασία της Αγγλίας -ήταν άγγλος υπήκοος, αφού είχε γεννηθεί στο Γιβραλτάρ. Ο Πάλμερστον, που ήταν τότε Υπουργός Εξωτερικών, απάντησε με πρωτοφανή τρόπο: κήρυξε ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδας και προέβη σε συλλήψεις ελληνικών πλοίων και κατάσχεση του φορτίου τους ώστε να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την αποζημίωση του Πατσίφικο. Ήταν μια από τις πρώτες εκδηλώσεις της λεγόμενης «διπλωματίας των κανονιοφόρων». Ο αποκλεισμός κράτησε δυο μήνες. Οι άλλες δύο εγγυήτριες δυνάμεις, Γαλλία και Ρωσία, διαμαρτυρήθηκαν για την δυσανάλογα βίαιη αντίδραση και τελικά το θέμα Πατσίφικο παραπέμφθηκε σε διαιτησία η οποία επιδίκασε στον αιτούντα πολύ χαμηλότερη αποζημίωση απ’ όσο ζητούσε. Όταν το επεισόδιο είχε τελειώσει, το θέμα συζητήθηκε στη Βουλή των Λόρδων, η οποία καταδίκασε τις ενέργειες του Πάλμερστον. Όμως, η Βουλή των Κοινοτήτων, στις 25 Ιουνίου 1850, αναίρεσε την απόφαση. Στη συζήτηση αυτή ήταν παρών ο Πάλμερστον που έβγαλε με την ευκαιρία αυτή έναν από τους διασημότερους λόγους του, με διάρκεια πεντέμισι ώρες, όπου δεν περιορίστηκε στην ελληνική υπόθεση αλλά συνόψισε όλη την εξωτερική πολιτική του. Ο λόγος έμεινε στην ιστορία με την ονομασία Civis Romanus sum (είμαι Ρωμαίος πολίτης) διότι ο Πάλμερστον υποστήριξε την αρχή ότι η Βρετανία πρέπει να προστατεύει ενεργητικά κάθε Βρετανό πολίτη στο εξωτερικό, όπως έκανε και η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο Πάλμερστον κέρδισε την ψηφοφορία αλλά και τη δυσαρέσκεια της βασίλισσας Βικτωρίας.

Ανέτρεξα στα πρακτικά της Βουλής των Κοινοτήτων. Όμως, ούτε στον λόγο του Πάλμερστον ούτε στη γενικότερη συζήτηση μπόρεσα να βρω το επίμαχο απόσπασμα ή κάτι που να συγγενεύει αρκετά. Δεν μπορώ να είμαι 100% κατηγορηματικός ότι έκανα σωστά την αναζήτησή μου (δεν διάβασα βέβαια και τις 1100 σελίδες!) αλλά θα με εξέπληττε να υπήρχε και να μου ξέφυγε. Ο λόγος του Πάλμερστον υπάρχει και σε πιο προσιτή μορφή, εδώ. Φυσικά, μπορεί η επίμαχη φράση να έχει ειπωθεί από τον Πάλμερστον σε άλλη ευκαιρία, όσο κι αν αυτό δεν είναι πολύ πιθανό. Πάντως, το σκαιό ύφος της υποτιθέμενης δήλωσης δεν είναι καθόλου αταίριαστο στην εποχή· ο ίδιος ο Πάλμερστον αποδεδειγμένα έχει πει, μιλώντας για την Κίνα και για τα κράτη της Λατινικής Αμερικής, ότι «αυτά τα μισοπολιτισμένα κράτη χρειάζονται ένα μπερντάχι κάθε οχτώ-δέκα χρόνια για να διατηρούνται στην τάξη» (These half-civilised governments all require a dressing down every eight or ten years to keep them in order).

Ίχνη που κάπου οδηγούν

Ωστόσο, ο Μάριος Πλωρίτης, σε άρθρο που έγραψε για τη δήλωση Κίσινγκερ τότε που πρωτοξέσπασε ο καβγάς, στο Βήμα στις 31.8.1997, είχε προσθέσει ένα νέο στοιχείο. Έγραψε συγκεκριμένα: Πριν 170 περίπου χρόνια, ο άγγλος υπουργός Εξωτερικών Ρόμπερτ Κάσλρη (Castlereagh, ο Καστελρήγος, όπως τον έλεγαν τότε εδώ), μαρκήσιος του Londonderry και αδερφοποιτός του Μέττερνιχ, ευχόταν «να καταστή η (επαναστατημένη) Ελλάς όσον το δυνατόν ολιγώτερον επικίνδυνος, ο δε λαός της μικρόψυχος ως τα έθνη του Ινδοστάν» Και σε υποσημείωση έδινε: Prokesh-Osten, Ιστορία της επαναστάσεως των Ελλήνων (1867). Μετάφρ. Γ. Αντωνιάδου, 1878-9, σελ. 183.

Ακριβώς ίδια παραπομπή έδωσε ο Πλωρίτης και σε επόμενο άρθρο του όπου αναφέρθηκε ξανά στην ίδια περικοπή, το 2001. Το έργο αυτό είναι υπαρκτό. Χάρη στο googlebooks βρήκα το βιβλίο του Πρόκες-Όστεν (στα αγγλικά ή στα γερμανικά, δεν θυμάμαι), το φυλλομέτρησα στα πεταχτά, δεν βρήκα όμως τίποτε, κι εκεί έμεινε το πράγμα. Το χειρότερο είναι ότι κάθε τόσο (δηλαδή κάθε πεντέξι μήνες) μου έγραφε κάποιος φίλος του ιστοτόπου, ότι είχε κι αυτός ξεφυλλίσει τον Πρόκες-Όστεν χωρίς να βρει την επίμαχη δήλωση. Μέχρι που ήρθε ο Κρατύλος.

Το μυστήριο της λαθεμένης παραπομπής ξεδιαλύνεται

Αν και ελληνοκεντρικός ιστολόγος, ο Κρατύλος δεν πιστεύει στη δήλωση Κίσινγκερ και θεωρεί τη χρήση της αποπροσανατολιστική. Ο Κρατύλος βρήκε την ελληνική μετάφραση του Πρόκες-Όστεν, την έκδοση στην οποία παραπέμπει ο Πλωρίτης, κι έτσι βεβαιώθηκε ότι η παραπομπή του Πλωρίτη είναι λάθος.

Ακόμα, ο Κρατύλος βρήκε απόσπασμα από ομιλία του Σαράντου Καργάκου, που έδινε τη σωστή παραπομπή: «Στα τέλη του 19ου αιώνα ο λόρδος Λοντόντερυ (Londonderry) είχε πει ότι η Ελλάς, για να καταστεί όσο γίνεται λιγότερο επικίνδυνη, πρέπει ο λαός της να γίνει μικρόψυχος σαν τους λαους του Ινδοστάν» (Βλ. Γ. Φιλάρετου: «Ξενοκρατία καὶ βασιλεία ἐν Ἑλλάδι 1821-1897», σ. 116) Ο λόρδος Λοντόντερυ είναι ο Κάστλρη, πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο (οι ευγενείς και οι απατεώνες έχουν πολλά ονόματα). Το μόνο λάθος που κάνει ο Καργάκος είναι ότι αυτό δεν μπορεί να το είπε ο Κάστρλη/Λοντόντερυ στο τέλος του 19ου αιώνα, αφού είχε αφήσει (αυτόχειρας) τον μάταιο τούτο κόσμο από το 1822. Όμως, η παραπομπή είναι σωστή.

Ο Φιλάρετος ήταν επιφανής αντιμοναρχικός πολιτικός στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο «πατέρας της δημοκρατίας» και ο ιδρυτής του Ριζοσπάστη το 1908. Ο Κρατύλος ανέτρεξε στο βιβλίο του και βρήκε το μυστικό (παραθέτω με κοπυπάστη, οπότε ζητώ συγνώμη για τα σκουληκάκια): Ὁ Φιλάρετος παραπέμπει (σελ. 134, παραπομπὴ 2) στὴν Ἱστορία τοῦ Πρόκες Φὸν Ὄστεν, σελ. 183, ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἡ προηγούμενη παραπομπὴ ἀπὸ αὐτὴν ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει (καὶ μᾶλλον ὁ Μάριος Πλωρίτης τὴν ἀντέγραψε κατὰ λάθος). Τὴν ρῆσιν τοῦ λόρδου Londonderry ἀναφέρει ὁ Φιλάρετος στὴν σελ. 135, παραπέμπει δὲ (σελ. 134, παραπομπὴ 3) στὸ Καρόλου Τάκερμαν, «Οἱ Ἕλληνες τῆς σήμερον», μτφ. Ἀντωνίου Ζυγομαλᾶ, ἔκδ. 1877, σελ. 110.

Άρα, ο αείμνηστος Πλωρίτης μάλλον διέπραξε ένα μικρό βιβλιογραφικό αμάρτημα: δεν παρέθεσε τη δευτερογενή πηγή του (τον Φιλάρετο) αλλά θέλησε να δείξει ότι ανέτρεξε στην πρωτογενή…. και εκεί μπέρδεψε τις παραπομπές κι αντί να επικαλεστεί τον Τάκερμαν έγραψε τον Πρόκες φον Όστεν και μας έβαλε όλους να φυλλομετράμε αυτή τη… γκουμούτσα (είναι πολύτομο το βιβλίο του Όστεν)! Το πιο περίεργο είναι ότι σε προηγούμενο άρθρο του στο Βήμα, στις 10.1.1993, πάλι παραθέτει τη ρήση Καστελρήγου αλλά δίνει τη σωστή παραπομπή στο βιβλίο του Φιλάρετου! Δεν πρέπει να είχε και πολύ ταχτοποιημένα τα χαρτιά του.

Λοιπόν, η ρήση του Κάστλρη παραδίδεται στο βιβλίο «Οι Έλληνες της σήμερον». Συγκεκριμένα, ο Αμερικανός φιλέλληνας Τσαρλς Τάκερμαν, πρέσβης στην Ελλάδα, γράφει: Μετά την ναυμαχίαν του Ναυαρίνου, ο Γουέλινγκτων, ο ημίθεος των Άγγλων, ο αποκαλέσας την νίκην ταύτην ‘ατυχές συμβάν’, εφρόνει ότι ‘η Ελλάς έπρεπε να εξαρτάται καθ’ ολοκληρίαν από την Τουρκίαν’. Την ιδέαν ταύτην υπεστήριζεν και ο λόρδος Londonderry, όστις επεθύμει να καταστή η Ελλάς ‘όσον οίον τε ήττον επικίνδυνος, ο δε λαός της μικρόψυχος ως τα έθνη του Ινδοστάν’. Αυτά, βέβαια, η ελληνική μετάφραση.

Στο βιβλίο δεν υπάρχει παραπομπή που να τεκμηριώνει τα λεγόμενα του Λοντόντερυ, τουλάχιστον στην ελληνική μετάφραση. Το πρωτότυπο το βρήκα μέσω googlebooks, λέγεται The Greeks of To-day, και παρόλο που έχει εκδοθεί το 1866 και σε τρίτη έκδοση το 1873 το περιεχόμενό του δεν είναι διαθέσιμο (No preview available). Αν κάποιος μάστορας της χακεριάς ή της ιστοαναζήτησης βρει το αγγλικό κείμενο του Τάκερμαν, θα μ’ ενδιέφερε να το δω.

Όπως θα μπορούσε κανείς να ψάξει στις αγορεύσεις της Βουλής των Κοινοτήτων την εποχή που ήταν υπουργός εξωτερικών ο Καστελρήγος (από το 1812 ως το 1822 που έκοψε το λαρύγγι του με έναν χαρτοκόπτη) μήπως και βρει το επίμαχο απόσπασμα. Αυτό, το αφήνω ως άσκηση σε άλλους πιο υπομονετικούς. Εδώ που τα λέμε, όποια κι αν ήταν η ακριβής μορφή της ρήσης του Καστελρήγου, μπορούμε να ανασυστήσουμε τα γεγονότα με αρκετή βεβαιότητα.

Από τον Φιλάρετο στον Κίσινγκερ

Το βιβλίο του Φιλάρετου, που περιείχε τη ρήση για το Ινδοστάν, διαβάστηκε πολύ από αντιμοναρχικούς και αριστερούς. Πολλοί θα πρόσεξαν τη ρήση που αποδίδεται στον Καστελρήγο για τα έθνη του Ινδοστάν, πολύ περισσότερο που ο Φιλάρετος βάζει και αστερίσκο και αναστενάζει σε υποσημείωση: σχεδόν το κατόρθωσαν! Ίσως η ρήση του Καστελρήγου/Λοντόντερυ να αναδημοσιεύτηκε και σε άλλα βιβλία, αλλά έτσι κι αλλιώς το βιβλίο του Φιλάρετου επανεκδόθηκε το 1973, οπότε η φράση θα ξαναπροσέχτηκε. Για παράδειγμα, βρήκα βιβλιοκριτική του Ριζοσπάστη το 1983, άσχετη εντελώς με το θέμα Κίσινγκερ, όπου ο βιβλιοκριτικός, μιλώντας για την εξάρτηση του νεοελληνικού κράτους, κάνει λόγο για τη ρήση του Λοντόντερυ περί Ινδοστάν.

Θέλω να πω, καθώς η ρήση του Καστελρήγου είχε ξαναέρθει στην επιφάνεια, δεν είναι απίθανο να χρησίμεψε σαν υπόδειγμα ή πηγή έμπνευσης σε εκείνον που χάλκευσε τη δήλωση Κίσινγκερ. Να προσθέσουμε ότι την εποχή που ο Κίσινγκερ ήταν υπουργός εξωτερικών, κι ενώ είχε γίνει η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1975, είχε γραφτεί στον ελληνικό τύπο (και είχε αμέσως διαψευστεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ) μια άλλη δήλωση Κίσινγκερ, που έγινε μέσα σε αεροπλάνο προς οικείους του, ότι αν ο Κ. Καραμανλής επέμενε στις αδιάλλακτες θέσεις του για το Κυπριακό, μπορεί να ανατρεπόταν.

Όλα αυτά μπορεί να δίνουν κάποιες ιδέες για το ποιοι και πώς χάλκευσαν τη δήλωση Κίσινγκερ, όμως μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Να προσθέσω ότι ένα άλλο ερέθισμα που ίσως να συνέβαλε στη δημιουργία της δήλωσης είναι μια πολύ παρόμοια δήλωση που υποτίθεται πως έχει ειπωθεί για τους Ινδούς από τον βαρόνο Μακόλεϊ. Στα αγγλικά:

I have travelled across the length and breadth of India and I have not seen one person who is a beggar, who is a thief. Such wealth I have seen in this country, such high moral values, people of such caliber, that I do not think we would ever conquer this country, unless we break the very backbone of this nation, which is her spiritual and cultural heritage, and, therefore, I propose that we replace the old and ancient education system, her culture, because if the Indians think that all that is foreign and English is good and greater than their own, they will lose their self-esteem, their native self-culture and they will become what we want them to be, a truly dominated nation.

Οι ομοιότητες με τη δήθεν δήλωση Κίσινγκερ είναι εκπληκτικές, θα συμφωνήσετε θαρρώ μαζί μου. Και, κατά πάσα πιθανότητα, η δήλωση Μακόλεϊ επίσης δεν έγινε ποτέ.

Δεν αποκλείεται λοιπόν ο χαλκευτής να ανακάτεψε Μακόλεϊ με Καστελρήγο. Αλλά, ξαναλέω, αυτά είναι εικασίες που μόνο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον έχουν.

Advertisements

ΑΛΛΟ  ΠΑΡΟΜΟΙΟ  ΑΡΘΡΟ  (ΑΠΟ  ΤΟ  ΠΑΡΕ- ΔΩΣΕ) ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ  ΤΗΝ  ΔΗΛΩΣΗ  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ  «ΓΙΑΤΙ  Ο  ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ  ΕΙΝΑΙ  ΠΟΛΥ  ΕΞΥΠΝΟΣ  ΓΙΑ  ΝΑ  ΚΑΝΕΙ  ΤΕΤΟΙΕΣ  ΔΗΛΩΣΕΙΣ». 

Η ανθελληνική δήλωση του Χένρι Κίσινγκερ – Το χρονικό ενός μύθου

 Η γέννηση του μύθου

 
Τον Φεβρουάριο του 1997, το μηνιαίο περιοδικό «Νέμεσις» της Λιάνας Κανέλλη (η οποία δεν είχε ακόμη αρχίσει τη στενή συνεργασία της με το ΚΚΕ) δημοσίευσε ένα απόσπασμα ομιλίας του Χένρι Κίσινγκερ από τη βράβευσή του από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον», που (υποτίθεται ότι) είχε γίνει το Σεπτέμβριο του 1994:

«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».

Ως πηγή του δημοσιεύματος υποδεικνύεται η αγγλόγλωσση τουρκική εφημερίδα «Turkish Daily News» της 17/2/97. Τον μύθο (διότι για μύθο πρόκειται) τον κατάπιαν αμάσητο πολλά έντυπα, δημοσιογράφοι, σχολιαστές, πολιτικοί αναλυτές.

Ο Κίσινγκερ δεν άργησε να πληροφορηθεί, από συνεργάτη του περιοδικού «Πολιτικά Θέματα», ότι κυκλοφορούσε πλαστή δήλωσή του. Η διάψευσή του δημοσιεύτηκε στα «Πολιτικά Θέματα» (13/6/97): «Το απόσπασμα για το οποίο με πληροφορήσατε είναι ψευδές. Κάθε λέξη σ’ αυτό είναι ένα ψεύδος και το νόημά του είναι επίσης ψευδές». Ωστόσο, η διάψευση αγνοήθηκε (σ.σ.: ή δεν έγινε αντιληπτή) και ο μύθος συνέχισε να αναμεταδίδεται. Επιπλέον, όταν ζητήθηκε από την Λιάνα Κανέλλη να παρουσιάσει την πηγή της, εκείνη ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο φύλλο της τουρκικής εφημερίδας έχει γίνει άφαντο από τα γραφεία της εφημερίδας και από την ηλεκτρονική της έκδοση! Ειρήσθω εν παρόδω, η Κανέλλη έκτοτε δεν φάνηκε διατεθειμένη να υποστηρίξει το δημοσίευμά της.

Λίγο αργότερα, η είδηση για τη δήλωση Κίσινγκερ έφτασε στον Γιάννη Μαρίνο, που τότε ήταν εκδότης του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», όπου διατηρούσε τη στήλη «Αντιοικονομικά», που διαβαζόταν πολύ (την υπέγραφε ως «Κριτόβουλος»). Ένας αναγνώστης της στήλης, του απέστειλε φωτοτυπία από την μηνιαία εφημερίδα «Δικαίωμα» (Μάρτιος 1997). Ο Γιάννης Μαρίνος πείσθηκε ότι η επιστολή είναι γνήσια και τη δημοσίευσε στη στήλη του. Αμέσως τη σχολίασε ο Χρήστος Γιανναράς στην «Καθημερινή», ο οποίος στη συνέχεια πέρασε γενεές δεκατέσσερις όποιον αμφισβητούσε τη γνησιότητά της. Με τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα, ήρθε στο φως και η προηγούμενη διάψευση Κίσινγκερ στα «Πολιτικά Θέματα». Τελικά, μπροστά στο θόρυβο που δημιουργήθηκε, ο Γιάννης Μαρίνος αποφάσισε να ερευνήσει το θέμα. Έγραψε στον Κίσινγκερ, ο οποίος του απάντησε ότι πρόκειται για μύθο (φωτοτυπία εδώ). Το κείμενο της διάψευσης έχει ως εξής:

Dear Mr. Marinos

Thank you for your letter. As to the quote, there was no award ceremony, there was no speech and the alleged quote is entirely untrue. The whole thing is pure invention, and I expect you to correct it.

Since you are the first to tell me where the quote came from, I have only today had the opportunity to correct it in the Turkish Daily News and I have done so.

Sincerely yours,
Henry A. Kissinger

Και η μετάφραση:

Αγαπητέ κύριε Μαρίνο,

Ευχαριστώ για την επιστολή σας. Όσον αφορά το απόσπασμα, ούτε τελετή βραβεύσεώς μου υπήρξε, ούτε ομιλία μου και το προβαλλόμενο απόσπασμα είναι εξολοκλήρου αναληθές. Η όλη ιστορία είναι καθαρό εφεύρημα και αναμένω ότι θα προβείτε σε διόρθωση.

Καθώς είσθε ο πρώτος που με πληροφορεί από πού προήλθε το δημοσιευθέν απόσπασμα, μόλις σήμερα είχα την ευκαιρία να προβώ σε διόρθωση προς την «Turkish Daily News» και αυτό έπραξα.

Ειλικρινά δικός σας,
Χένρι Α. Κίσινγκερ

Βέβαια, η διάψευση θα έπρεπε να περιττεύει. Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει λίγο μυαλό στο κεφάλι του, καταλαβαίνει ότι είναι απολύτως αδύνατο ένας παμπόνηρος διπλωμάτης σαν τον Κίσινγκερ να ξεστομίσει τόσο ωμά λόγια. Ακόμα κι αν τα πίστευε αυτά, ποτέ δεν θα τα έλεγε –ή, αν τα έλεγε, θα τα γαρνίριζε με πολυπολιτισμικές και ανθρωπιστικές σάλτσες.

Στην συνέχεια, ο Γιάννης Μαρίνος, παρακάλεσε τον δημοσιογράφο Άλκη Κούρκουλα, ανταποκριτή ελληνικών εφημερίδων στην Κωνσταντινούπολη, να ψάξει στα αρχεία της «Turkish Daily News». Ο Άλκης Κούρκουλας βρήκε το φύλλο της 17/2/1997 (το οποίο η Λιάνα Κανέλλη είχε ισχυρισθεί ότι χάθηκε μυστηριωδώς) και σ’ αυτό δεν υπάρχει καμιά δήλωση Κίσινγκερ, όπως άλλωστε και σε άλλα φύλλα της εφημερίδας τα οποία έψαξε.

Θα μπορούσε να προσπεράσει κανείς τη διάψευση του Κίσινγκερ, λέγοντας ότι ο πονηρός διπλωμάτης είπε ψέματα. Όμως, να είπε τάχα ψέματα και ο Έλληνας ανταποκριτής, που δεν βρήκε καμιά δήλωση στο επίμαχο φύλλο της τουρκικής εφημερίδας; Ή μήπως οι δαιμόνιοι Τούρκοι τύπωσαν πλαστό φύλλο της 17/2/97 ειδικά για να το δει ο «γκιαούρης» ανταποκριτής; Απείρως πιθανότερο είναι να ψεύδεται το ρεπορτάζ της Λιάνας Κανέλλη.

Επιπλέον, ο Γιάννης Μαρίνος συνέχισε στην εντός Ελλάδος διερεύνηση του πώς προέκυψε αυτό το δημοσίευμα. Έτσι όπως ήταν επόμενο αναζητήθηκε η ταυτότητα της μηνιαίας εφημερίδας «Δικαίωμα», η οποία όπως προέκυψε εκδίδεται στην Κομοτηνή από τον εκεί εδρεύοντα Σύλλογο Ιμβρίων, Τενεδίων, Κωνσταντινουπολιτών και Ανατολικών Θρακών. Μετά από πολυήμερες άκαρπες προσπάθειες επετεύχθη επικοινωνία με την πρόεδρο της εφημερίδας, Σούλα Χρυσοστόμου, η οποία -άλλη έκπληξη- πληροφορεί ότι το δημοσίευμα της εφημερίδας της δεν το πήρε από την τουρκική «Turkish Daily News», όπως προέκυπτε από τη διατύπωση του κειμένου, αλλά το αναδημοσίευσε από την ημερήσια εφημερίδα της Κομοτηνής «Χρόνος». Ο εκδότης-διευθυντής της εφημερίδας, Σταύρος Φανφάνης, όταν τον ανακάλυψε στο τηλέφωνο ο Γιάννης Μαρίνος, τον πληροφόρησε ότι κι εκείνος το αναδημοσίευσε από ένα περιοδικό, που όμως δεν θυμόταν ποιο ήταν. Εδώ ήταν αναπόφευκτο να σταματήσει η έρευνα, η οποία επιβεβαιώνει τη διάψευση του Χένρι Κίσινγκερ, ότι ουδεμία έχει σχέση με τη δήθεν ομιλία του με το προφανώς κατασκευασμένο περιεχόμενο της. Εκτός αν τα έντυπα της Κομοτηνής, που το έφεραν στη δημοσιότητα, μπορέσουν να επικαλεσθούν αξιόπιστα τεκμήρια γνησιότητας.

Ο μύθος περιπλέκεται
Όπως αποκάλυψε ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας», η πρώτη αναφορά για υποτιθέμενη δήλωση Κίσινγκερ δεν έγινε από την Λιάνα Κανέλλη το 1997 (για δήλωση του 1994) αλλά από τον δικηγόρο Θ. Σταυρόπουλο σε άρθρο του στις 26/1/1987 στην «Ελευθεροτυπία», η οποία είχε περάσει απαρατήρητη. Επιχειρηματολογώντας υπέρ της ανάγκης να ξαναρχίσει η διδασκαλία των αρχαίων στο γυμνάσιο, ο Θ. Σταυρόπουλος πρόταξε ως μότο στο άρθρο του μια συντομότερη, αλλά σαφώς ιδίου κλίματος δήλωση του Χένρι Κίσινγκερ, η οποία, κατ’ αυτόν, είχε ειπωθεί το 1973, αμέσως μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Συγκεκριμένα, η δήθεν δήλωση είναι: «Τους Έλληνες δεν μπορούμε να τους δαμάσουμε. Είναι μη κυβερνήσιμοι (ingouvernables). Πρέπει να τους χτυπήσουμε στις πολιτικές τους βάσεις», Henry Kissinger (Νοέμβριος 1973). Να προσεχτεί εδώ ότι δίνεται σε παρένθεση μια γαλλική λέξη (ingouvernables) και ότι το «πολιτικές» μάλλον είναι τυπογραφικό λάθος αντί για «πολιτισμικές».

Το κακό τριτώνει, όταν π. Γεώργιος Μεταλληνός, προσκαλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή το 2003, δήλωσε ότι όχι μόνο υπάρχει η δήλωση Κίσινγκερ, αλλά και την άκουσε ο ίδιος με τ’ αυτιά του (αυτήκοος, που λέμε). Τον Σεπτέμβριο του 1974, διηγείται, άκουσε τον Παύλο Μπακογιάννη στην ελληνική του εκπομπή από το Μόναχο (όχι τη Ντόιτσε Βέλε) να αναφέρει ότι ο Κίσινγκερ την προηγούμενη μέρα είχε πει αυτά κι αυτά στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Νέας Υόρκης (σ.σ.: Ίσως να με απατά και η μνήμη μου, αλλά ο π. Μεταλληνός σε άλλη συνέντευξη, πιο πρόσφατη, δήλωσε ότι ήταν παρών στο ακροατήριο του Κίσινγκερ όταν εκστόμισε αυτή τη δήλωση). Η μαρτυρία του όμως, όπως και να έχει, μάλλον αποδυναμώνει την αληθοφάνεια του μύθου. Διότι όταν ο ένας λέει 1973, ο άλλος 1974 και ο άλλος 1994, το συμπέρασμα είναι ή ότι ο Κίσινγκερ έβγαινε συνέχεια και έκανε άγαρμπες δηλώσεις (και καλά, το τρις εξαμαρτείν;) ή ότι και η πιο καλοπροαίρετη μνήμη ξεγελιέται –αν και όλοι οι εμπλεκόμενοι, δεν μπορούν να θεωρηθούν καλοπροαίρετοι.

Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι ο π. Μεταλληνός δεν είναι ο μοναδικός που δηλώνει αυτήκοος μάρτυρας. Υπάρχουν και άλλοι που ισχυρίζονται ότι άκουσαν τη δήλωση απ’ το ραδιόφωνο. Κοινό σημείο όλων; Κανένας δεν άκουσε με τ’ αφτιά του τον Κίσινγκερ να κάνει την περιβόητη δήλωση. Όλοι την άκουσαν μέσω κάποιου/ας εκφωνητή/ήτριας κάποιων ραδιοφωνικών εκπομπών. Κι όπως είναι λογικό, οι περισσότεροι δηλώνουν διαφορετική ημερομηνία ακρόασης.

Το «τελειωτικό(;) χτύπημα» έρχεται από την διαδικτυακή κοινότητα του περιοδικού «Ρεσάλτο», όταν ο ιδιοκτήτης του (Θύμιος Παπανικολάου) δημοσιεύει (με το ψευδώνυμο «Ροβεσπιέρος») το «πρωτότυπο» κείμενο της δήλωσης Κίσινγκερ στην αγγλική γλώσσα, το οποίο «ανακάλυψε ένας φίλος» του «ψάχνοντας τα παλιά αρχεία του»:

The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East.

Το πρώτο ερώτημα βέβαια που προκύπτει εδώ, γιατί ο (ανώνυμος) φίλος του Θύμιου Παπανικολάου καθυστέρησε για πάνω από τρεις δεκαετίες να «ψάξει τα αρχεία του», αφήνοντας τον Κίσινγκερ να βυσσοδομεί τόσα χρόνια. Το δεύτερο είναι, γιατί δεν παρουσιάζει και ένα αντίγραφο του αρχείου του (φωτοτυπία). Από αρκετούς, δεν περνά απαρατήρητο βέβαια, πως το «πρωτότυπο» μοιάζει να είναι μια ακριβής μετάφραση του «μεταφρασμένου» ελληνικού κειμένου.

Καταλήγοντας…
Μολονότι ο Χένρι Κίσινγκερ σε συνέντευξη του, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «The Harvard International Journal of Press Politics» («To Βήμα», 21/9/97), παραδέχεται ότι μπορεί να έχει πει ως υπουργός Εξωτερικών ψέματα, πράγμα που, όπως λέει, δεν τον ενοχλεί, και μολονότι στο Βιβλίο του «Διπλωματία» (ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Λιβάνη) διατυπώνει γενικότερες απόψεις, που δεν απέχουν και πολύ από τις προκύπτουσες από το επίμαχο κείμενο αντιλήψεις του, το περιεχόμενο και η κατηγορηματικότητα της διάψευσης του Αμερικανού πολιτικού δεν επιτρέπουν καμιά αμφιβολία για την ειλικρίνεια του. Και πρέπει να συμπεράνουμε ότι το υποτιθέμενο απόσπασμα της ομιλίας του είναι κατασκευασμένο, ποιος ξέρει από ποιους και για ποιο λόγο.

Ωστόσο, το γεγονός ότι η δήλωση Κίσινγκερ δεν έγινε ποτέ, δεν απαλλάσσει τον παλαίμαχο πλέον διπλωμάτη από τις βαριές ευθύνες του για την δεξιοτεχνική προώθηση των συμφερόντων της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης τόσο στη γειτονιά μας όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη. Ούτε σημαίνει ότι, επειδή η δήλωση Κίσινγκερ είναι πλαστή, οι ΗΠΑ δεν πήραν υπόψη τους και τον πολιτισμικό παράγοντα στις προσπάθειες προώθησης της πολιτικής τους.