ΕΛΛΗΝΕΣ:Με τα μάτια ενός τρίτου!

του Κώστα Ροδινού Προσφάτως ήταν περαστικός από την Ελλάδα ένας φίλος από τη Νέα Υόρκη, εξειδικευμένος στο «global marketing». Επειδή είχε μόνο μια μέρα διαθέσιμη, με παρακάλεσε να επισκεφθούμε τις Μυκήνες. Τον ρώτησα, αν αντέχει ένα “crash course” πολιτισμού. Εγνεψε «ναί». Ξεκινήσαμε στις 3 το πρωϊ για να τα προλάβουμε όλα. Το πρόγραμμα είχε Ολυμπία- Επικούρειο Απόλλωνα-Μυκήνες-Επίδαυρο. Και στην επιστροφή, Ελευσίνα-Σαλαμίνα. Το βράδυ καταλήξαμε σ’ ένα ταβερνάκι στο Θησείο, με θέα την Ακρόπολη. Ξεκίνησε μ’ ένα δηκτικό σχόλιο: «Είναι δυνατόν να έχετε μετατρέψει σε χαβούζα το ιερότερο μέρος της Αττικής;» Αναφερόταν στην Ελευσίνα! «Ποιοί εχθροί της πατρίδος σου, σκέφτηκαν να στήσουν εκεί τις πιο ρυπογόνες βιομηχανίες; Και η Σαλαμίνα; Είναι δυνατόν ο χώρος όπου δόθηκε η σημαντικότερη ναυμαχία της αρχαιότητας, να είχε μεταβληθεί σε χωματερή, χωρίς ούτε ένα μνημείο που να τη θυμίζει; Και θέλετε να αντλήσετε πετρέλαιο στο Αιγαίο; Θα σας στύψουν σαν λεμόνι! Δεν ακούσατε τίποτα για το ατύχημα στον Κόλπο του Μεξικού; Φαντάζεσαι να γίνει κάτι τέτοιο σε μια κλειστή θάλασσα, όπως το Αιγαίο;» «Καλά απ’ όσα είδες, μόνο αυτό σου έμεινε;» απάντησα θυμωμένος. «Βέβαια! Μ’ εντυπωσίασαν και άλλα! Για να εντοπίσεις τις Μυκήνες και την Επίδαυρο χρειάζεσαι …GPS ή έναν …εξερευνητή της Δύσης! Για τους δρόμους άφησέ το καλύτερα! Πρέπει να σ’ έχει εκπαιδεύσει ο Αϋρτον Σένα! Σε μια κουκίδα γής έχετε την Ολυμπία, τις Μυκήνες, την Επίδαυρο, αλλά για να τα επισκεφθεί κανείς πρέπει να έχει όρεξη για ….περιπέτειες, ενώ θα έπρεπε να είναι μια ευχάριστη διαδρομή! Ξέρεις τι θα κάναμε εμείς, αν είχαμε μόνο την Ολυμπία;» Επιχείρησα να αλλάξω θέμα συζήτησης. «Για το ….μνημόνιο, τι νομίζεις;» Αντέδρασε σαν να το κτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα! «Σοβαρά πιστεύετε ότι αυτή η αποικιοκρατική συμφωνία θα σας λύσει το πρόβλημα; Αυτές οι συμφωνίες είναι για τους δανειστές! Όχι για τους δανειζόμενους! Σας έβαλαν στην φάκα, κλείδωσαν την πόρτα, πήραν και τα κλειδιά! Και όταν σας ανοίξουν, θα βρείτε μια χώρα την οποία αμφιβάλλω αν θα γνωρίζετε!» «Μα δεν υπήρχαν άλλες λύσεις», του «μπήκα» για να τον «πικάρω»; «Αστειεύεσαι βέβαια! Στην πολιτική και στην οικονομία δεν ισχύει το «δεν υπάρχουν άλλες λύσεις»! Προφανώς και υπήρχαν άλλες λύσεις, ακόμα υπάρχουν, αλλά σας επέβαλαν εκείνη που εξυπηρετεί τους δανειστές σας! Και ξέρεις τι μ΄ έχει εκπλήξει; Ότι όλα αυτά τα ανέχεστε σχεδόν αδιαμαρτύρητα!» Η …χαριστική βολή, ήρθε στο τέλος: «Μου είπες ότι έχετε ένα εκατομμύριο λαθρομετανάστες. Σκεφθήκατε ποτέ το ενδεχόμενο να έχετε ένα εκατομμύριο ξένους φοιτητές; Θα σας αφήνουν 30-50 χιλιάδες ευρώ ο καθένας! Χώρια από τις θέσεις εργασίας; Και πόσους πρεσβευτές θα στέλνατε σ’ όλον τον κόσμο; » Την επομένη μέρα έλαβα, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, την παρακάτω επιστολή: «Εσείς οι έλληνες είστε τυχεροί άνθρωποι, αλλά τεμπέληδες και κακομαθημένοι! Ζείτε στο ομορφότερο μέρος του κόσμου, έχετε τις πιο ωραίες ιστορίες για να διηγείστε, την πιο πλούσια παιδεία για να μεταλαμπαδεύσετε και αντί να κάνετε τη χώρα σας ένα απέραντο μουσείο και σχολείο για την ανθρωπότητα, προσπαθείτε να φτιάξετε εργοστάσια και να βρείτε πετρέλαιο! Λές και τα έχετε ανάγκη! Αντί δίπλα σε κάθε κίονα, σε κάθε θέατρο, σε κάθε άγαλμα, να κτίσετε σχολεία και πανεπιστήμια και εργαστήρια τέχνης και να μπολιάσετε τον ανθό της οικουμένης με τα πανάρχαια διδάγματα της αρμονίας και του κάλλους, φτιάχνετε παραπήγματα και ανοίγετε χωματερές. Αντί να κτίσετε σύγχρονα ξενοδοχεία, ν’ ανοίξετε άνετους δρόμους και λιμάνια, να φτιάξετε κανένα αεροδρόμιο της προκοπής, να βάλετε και καμιά ταμπέλα για να σας βρίσκουμε, μαλώνετε, σαν τα κοκόρια, στις αποβάθρες για το ποιός θα αρπάξει πρώτος, τους λιγοστούς τουρίστες, που σας επισκέπτονται! ΄Υστερα τους στοιβάζετε, σε κάτι άθλια δωμάτια, τους χρεώνετε ό,τι σας κατέβει στο κεφάλι και κάνετε ότι περνάει απ’ το χέρι σας, λες και δε θέλετε να ξανάρθουμε! Σιγά, μη σας κάνουμε τη χάρη! Μερικές φορές σκέφτομαι ότι, επειδή οι αρχαίοι σας πρόγονοι τα ‘καναν και τα ‘παν όλα, προφανώς δεν είχαν απαιτήσεις από τους επερχομένους! Σας άφησαν μια τεράστια κληρονομιά, να τη διαχειρίζεστε και να ζείτε! Πως αφήνουν σήμερα οι γονείς την περιουσία τους, σ’ έναν ακαμάτη γιο! Απ’ αυτή τη διαχείριση ζείτε, 2500 χρόνια τώρα! Από δημιουργοί, γίνατε μεταπράτες. Μόνο προσέξτε, γιατί κοντεύετε να το διαλύσετε το μαγαζί, απ’ την κακοδιαχείριση!» ΠΗΓΗ:http://www.antinews.gr