Γιωργος Mαντελας
Μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος ήταν κι εν πολλοίς παραμένουν από τους καλύτερους πελάτες των ελληνικών ομολόγων. Βλέπετε, η απόδοσή τους ήταν πάντα ελκυστική και η φήμη τους δεν ήταν πάντα αυτή που είναι σήμερα. Σημειώστε ονόματα: Societe Generale, BNP Paribas, ΑΧΑ αλλά και Credit Agricole, από γαλλικής πλευράς, IMI, Unicredito από ιταλικής, BBVA από ισπανικής, Deutsche Bank, Commerzbank, ΙNG και Erste από την Κεντρική Ευρώπη και βεβαίως ορισμένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά παραρτήματα αμερικανικών τραπεζών, όπως η J.P. Morgan, η Goldman Sachs ή η Μerril Lynch και η Morgan Stanley και βεβαίως οι βρετανικές όπως η RBS και Barclays.
Κι αυτές δεν είναι παρά μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις. Υπολογίζεται ότι σήμερα, χρεόγραφα και τίτλοι του ελληνικού Δημοσίου, συνολικής αξίας 170 με 190 δισ. ευρώ περίπου -κατ’ άλλους το ποσό είναι υψηλότερο, αν και οι αριθμοί «δεν βγαίνουν», καθώς συνολικά το χρέος είναι 270 δισ. ευρώ κι ένα μεγάλο κομμάτι του βρίσκεται σε ελληνικά χαρτοφυλάκια – βρίσκονται αυτή τη στιγμή «παρκαρισμένα» σε θεσμικούς του εξωτερικού. Οπως είναι φυσικό, οι τελευταίοι δείχνουν να ανησυχούν για την επόμενη μέρα της ελληνικής αγοράς, καθώς οι αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας τούς δημιουργούν ένα θέμα. Από την άλλη, το γεγονός ότι ένα τόσο σημαντικό ποσό, σε τίτλους, βρίσκεται σε ξένα χαρτοφυλάκια, δημιουργεί εμμέσως ένα αίσθημα ασφάλειας για την ίδια τη χώρα, καθώς οι πιέσεις που ασκούνται για την παροχή βοήθειας είναι πολλές και ποικιλότροπες. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει επίσης να διευκρινισθεί ότι εκτός των τραπεζικών χαρτοφυλακίων, που είναι η μία «δεξαμενή», πολλοί από τους τίτλους βρίσκονται αυτή τη στιγμή και σε μεγάλα επενδυτικά funds. Μάλιστα, η συγκεκριμένη κατηγορία μπορεί να είναι μεγαλύτερη κι αυτή ακόμα των τραπεζών. Επίσης, πολύ καλοί πελάτες των ελληνικών ομολόγων έχουν υπάρξει κατά καιρούς και κεντρικές ευρωπαϊκές τράπεζες. Για παράδειγμα, η Bundesbank, δηλαδή η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, έχει στο χαρτοφυλάκιό της μεγάλο αριθμό ελληνικών ομολόγων, ενώ το ίδιο συμβαίνει -αλλά σε μικρότερη κλίμακα σε σχέση με τους Γερμανούς- και με την ιταλική αλλά και με την αγγλική κεντρική τράπεζα. Αντιθέτως, όπως υποστηρίζουν άνθρωποι της αγοράς, που είναι σε θέση να γνωρίζουν πολύ μικρό μερίδιο τίτλων του ελληνικού Δημοσίου έχουν τα λεγόμενα hedge funds, τα οποία γενικότερα αποφεύγουν τέτοιου είδους επενδύσεις, με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, ενώ, τέλος, ένας σχετικά καλός αριθμός βρίσκεται «παρκαρισμένος» στις διευθύνσεις private banking, ανά την Ευρώπη, για λογαριασμό ιδιωτών επενδυτών.
Κι αυτές δεν είναι παρά μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις. Υπολογίζεται ότι σήμερα, χρεόγραφα και τίτλοι του ελληνικού Δημοσίου, συνολικής αξίας 170 με 190 δισ. ευρώ περίπου -κατ’ άλλους το ποσό είναι υψηλότερο, αν και οι αριθμοί «δεν βγαίνουν», καθώς συνολικά το χρέος είναι 270 δισ. ευρώ κι ένα μεγάλο κομμάτι του βρίσκεται σε ελληνικά χαρτοφυλάκια – βρίσκονται αυτή τη στιγμή «παρκαρισμένα» σε θεσμικούς του εξωτερικού. Οπως είναι φυσικό, οι τελευταίοι δείχνουν να ανησυχούν για την επόμενη μέρα της ελληνικής αγοράς, καθώς οι αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας τούς δημιουργούν ένα θέμα. Από την άλλη, το γεγονός ότι ένα τόσο σημαντικό ποσό, σε τίτλους, βρίσκεται σε ξένα χαρτοφυλάκια, δημιουργεί εμμέσως ένα αίσθημα ασφάλειας για την ίδια τη χώρα, καθώς οι πιέσεις που ασκούνται για την παροχή βοήθειας είναι πολλές και ποικιλότροπες. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει επίσης να διευκρινισθεί ότι εκτός των τραπεζικών χαρτοφυλακίων, που είναι η μία «δεξαμενή», πολλοί από τους τίτλους βρίσκονται αυτή τη στιγμή και σε μεγάλα επενδυτικά funds. Μάλιστα, η συγκεκριμένη κατηγορία μπορεί να είναι μεγαλύτερη κι αυτή ακόμα των τραπεζών. Επίσης, πολύ καλοί πελάτες των ελληνικών ομολόγων έχουν υπάρξει κατά καιρούς και κεντρικές ευρωπαϊκές τράπεζες. Για παράδειγμα, η Bundesbank, δηλαδή η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, έχει στο χαρτοφυλάκιό της μεγάλο αριθμό ελληνικών ομολόγων, ενώ το ίδιο συμβαίνει -αλλά σε μικρότερη κλίμακα σε σχέση με τους Γερμανούς- και με την ιταλική αλλά και με την αγγλική κεντρική τράπεζα. Αντιθέτως, όπως υποστηρίζουν άνθρωποι της αγοράς, που είναι σε θέση να γνωρίζουν πολύ μικρό μερίδιο τίτλων του ελληνικού Δημοσίου έχουν τα λεγόμενα hedge funds, τα οποία γενικότερα αποφεύγουν τέτοιου είδους επενδύσεις, με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, ενώ, τέλος, ένας σχετικά καλός αριθμός βρίσκεται «παρκαρισμένος» στις διευθύνσεις private banking, ανά την Ευρώπη, για λογαριασμό ιδιωτών επενδυτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.