Αργεντινός οικονομολόγος Μάριο Blejer: Η προεπιλογή – πτώχευση είναι η λύτρωση, αλλά…

• Αν δεν υποτιμηθεί το χρέος, τότε δεν υπάρχει περίπτωση αντιμετώπισής του
• Ο Αργεντινός οικονομολόγος Μάριο Blejer λέει πως η ελληνική προεπιλογή είναι αναπόφευκτη… Είναι απλή αριθμητική

• Γράφει ο HEIL GAP

ΛΟΝΔΙΝΟ (MarketWatch) - Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με τη σθεναρά αντίθεσή της στην κυρίαρχη αναδιάρθρωση του χρέους στην Ευρώπη, κάνει μια κακή κατάσταση ακόμη χειρότερη., Απειλώντας να αποσύρει τη στήριξή των τραπεζών σε χώρες όπως η Ελλάδα, εφόσον αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους, η ΕΚΤ είναι η ηθική αυτουργός στην προτροπή για μαζικές αναλήψεις καταθέσεων από τις τράπεζες.

Το επιχείρημα ότι τα Ελληνικά χρεόγραφα δεν θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο σε τέτοιες περιπτώσεις, με μεγάλη δυσκολία δικαιολογεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο αποσταθεροποιητικό βήμα. Η ΕΚΤ είναι ουσιαστικά ο δανειστής έσχατης ανάγκης, για τις τράπεζες. Αν οι καταθέτες, πιστέψουν ότι είναι έτοιμη να παραιτηθεί από κάθε υποστήριξη, τότε θα αποσύρουν τα χρήματα από τις τράπεζες - και εμείς θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αυτό-τροφοδοτώντας τον φαύλο αυτό κύκλο.

Το πρόβλημα του χρέους των περιφερειακών Ευρωπαϊκών κρατών είναι διαρθρωτικό. Δεν μπορεί να λυθεί με την συσσώρευση του χρέους για το χρέος. Υπάρχει μια αναλογία για ένα σύστημα Ponzi, βάσει του οποίου θα πρέπει συνεχώς να καταβάλλονται περισσότερα χρήματα για να μην καταρρεύσει το οικοδόμημα της πυραμίδας. Ο λόγος χρέους / ΑΕΠ αυξάνεται με τον καιρό, επειδή συνάπτονται νέα δάνεια που χορηγούνται δια την πληρωμή των παλαιών χρεών και να χρηματοδοτήσουν τα φορολογικό ελλείμματα.

Επιπλέον, το μερίδιο του χρέους συνεχίζει να αυξάνεται και τελικά οι φορολογούμενοι να χρεώνονται το πλήρες κόστος της προσαρμογής.

"Δεν υπάρχει λύση χωρίς την ελάφρυνση του χρέους, πράγμα που σημαίνει, χωρίς ευφημισμούς, προεπιλογή"

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέχρι στιγμής δεν έχει καλές επιδόσεις στην περιφεριακή Ευρώπη. Μα και που είχε ξανακουστεί να μπαίνει το ΔΝΤ σε χώρα της ΟΝΕ (Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης)!!!
Ήταν το άθλιο πείραμα ΤΟΥ ΑΘΛΙΟΥ ΔΙΔΥΜΟΥ οι όποιοι δια του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ κατάφεραν ώστε να διαλύσουν την πατρίδα μας.

Ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα μπορεί να εισέλθει εκ νέου στις πιστωτικές αγορές του ιδιωτικού τομέα το επόμενο έτος. Αυτό είναι αδύνατο. Τα προγράμματα βασίζονται σε πλασματικά «σενάρια βιωσιμότητας του χρέους» που αγνοούν πως οδηγούν σε ύφεση τις χώρες που δεν έχουν καμία πιθανότητα ξεπεράσματος του χρέους τους.

Όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση, αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή. Είναι χρήσιμο ως μια βραχυπρόθεσμη προσωρινή λύση και για τη βελτίωση της παραγωγικότητας, αλλά η πώληση των περιουσιακών στοιχείων σε εξευτελιστικές τιμές δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα του χρέους, (είναι πλέον παγκοσμίως γνωστό ότι οι τιμές θα είναι εξευτελιστικές). Αν δεν υπάρχει ζήτηση για ελληνικό χρέος, τότε δεν μπορεί να υπάρχει και ζήτηση για ελληνικές μετοχές (ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες, απλώς θα το διατυπώσουμε ως εξής: χαμηλές χρηματιστηριακές αξίες μετοχών, ισούνται με ξεπούλημα των εθνικών μας επιχειρήσεων κοψοχρονιά - α ρε κουφάλα νεκροθάφτη).

Η εμπειρία της Αργεντινής κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα είναι διαφωτιστική. Είναι τα διδάγματα της Λατινικής Αμερικής της αναδιάρθρωσης του χρέους το 1980 και, επίσης, του Μεξικό το 1994. Η δημοσιονομική προσαρμογή και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι καίριας σημασίας και απαραίτητες προϋποθέσεις, και η ιδιωτικοποίηση μπορεί να παίξει έναν μικρό ρόλο, αλλά δεν υπάρχει λύση χωρίς την ελάφρυνση του χρέους, πράγμα που σημαίνει, χωρίς ευφημισμούς, « προεπιλογή ». Αυτό θα πρέπει να γίνει, χωρίς έντονη αντιπαράθεση (non confrontational) και κατά το δυνατό φιλικότερο.

Ωστόσο, ΧΩΡΙΣ σημαντικές ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ του υφιστάμενου ΧΡΕΟΥΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ.


Σε αντίθεση με την άποψη που είχε διατυπώσει η ΕΚΤ, είναι ευκολότερο να ανακτήσουμε την πιστωτική μας πρόσβαση στην αγορά μετά από μια σημαντική μείωση της επιβάρυνσης του χρέους, καθώς έδειξε η εμπειρία στην Ουρουγουάη και την Αργεντινή. Σήμερα στην Αργεντινή μπορούν να δανειστούν με το ήμισυ των επιτοκίων που καταβάλλονται από την Ελλάδα.

Όσον αφορά τον φόβο της μετάδοσης σε άλλες χώρες, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ η ρητή ελάφρυνση του χρέους για τα πιο-πληγέντα μέλη της ΟΝΕ μπορεί να ανακουφίσει ουσιαστικά την πίεση στην Ισπανία και τις άλλες χώρες.
Όσον αφορά την αντίθεση της ΕΚΤ, είμαι πεπεισμένος ότι το ζήτημα δεν είναι ΕΑΝ, αλλά ΠΟΤΕ η ΕΚΤ θα κάνει μια στροφή (όπως έκανε με την αγορά ομολόγων στις δευτερογενείς αγορές Μάιος 2010).

Υπάρχει ένα καλό επιχείρημα για τη λήψη των αναγκαίων αποφάσεων για την αναδιάρθρωση του χρέους, αργά ή γρήγορα. Περαιτέρω "ΚΟΜΦΟΥΖΙΟ" είναι μια συνταγή για καταστροφή όλων. Αν δεν αποφασιστεί σύντομα ένα κατάλληλο πρόγραμμα συντονισμού και προσαρμογής σε συνδυασμό με την ελάφρυνση του χρέους, η Ευρώπη αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να γίνει η επομένη αναδυόμενη αγορά.

Οι Financial Times είναι ως γνωστόν ιδιοκτησίας και όργανο των συμφερόντων της παγκοσμιοποίησης (για να γνωρίζουμε το τι παίζεται στον οικονομικό αυτό πόλεμο, που κατά κακή μας τύχη οι «εφιάλτες – νεκροθάφτες » προσέφεραν την πατρίδα μας την Ελλάδα ως το πεδίο βολής αυτού του πολέμου, συμφέροντα όμως που αυτή την στιγμή όμως για τους δικούς τους λόγους, βρίσκονται αντιμέτωπα με την πιστωτική άπατη της πυραμίδας PONZI της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τα αθλία εν γένει παιχνίδια της εις βάρος της Ελλάδας.

Το δε δημοσίευμα αυτό ίσως ήρθε ως η αυστηρή ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο προηγούμενο δημοσίευμα της Guardian.co.UK Friday 3 June 2011 που είχε ανακοινώσει ότι ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poors αναφέρει ότι θα θεωρήσει οποιαδήποτε απόπειρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος ως προεπιλογή (η ημερομηνία 3 June 2011 είναι σωστή, και όχι «κάτι το ξαφνικό που έγινε σήμερα 13 Ιουνίου» (όπως ανακοίνωσαν το απόγευμα της Δευτέρας 13/6/2011 στα χαζοκάναλα)…

Η εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poors (S & P) υποσχέθηκε την Παρασκευή να τηρεί σκληρή γραμμή, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρήσει να συγκαλύψει μια προεπιλογή της Ελλάδας για τις οφειλές της ώστε να σώσει τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες από «την βάσανον» των ζημιών.

"Μια τέτοια παράταση των προθεσμιών λήξης τους θα αποτελούσε μια προεπιλογή σύμφωνα με τα κριτήρια μας, γιατί η κυρίαρχη οφειλέτης θα πληρώνουν λιγότερο από ό, τι υπό τους αρχικούς όρους της υποχρέωσης", ανέφερε.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα είναι η υπαίτια των συμφορών της. Εξέδωσε, πλαστά στοιχεία για το χρέος της ώστε να μπει στη ζώνη του ευρώ, δαπάνησε αφειδώς για τους Ολυμπιακούς, δεν έλαβε υπόψη της ότι στην προσπάθεια να γίνει ανταγωνιστική δανείστηκε πάρα πολύ, οι πλουσιότεροι πολίτες της φοροδιαφεύγουν, ψήφισε ανίκανες κυβερνήσεις. Αλλά η ασυδοσία των προγραμμάτων λιτότητας φαίνεται ότι μόνο να επιδεινώνει το πρόβλημα, ενώ δια των ιδιωτικοποιήσεων (ας το θέσουμε ΩΜΑ, δια του χαρίσματος της εθνικής περιουσίας) τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη χειρότερα.

ΔΙΟΤΙ Αν η ελληνική κυβέρνηση η οποία δεν έχει περισσότερα έσοδα, λόγω του ότι η οικονομική βάση της χώρας ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ έχει ΣΧΕΔΟΝ καταστραφεί και εφόσον τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία του κράτους που παράγουν έσοδα (Η λίστα των πλειστηριασμών που διέρρευσε από το Reuters) ΠΩΛΗΘΟΥΝ, τότε δεν θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων (συμπεριλαμβανομένων όπως καταλαβαίνετε και των γιατρών, δασκάλων, στρατιωτικών, πυροσβεστών, δικαστικών) καθώς και τα ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ των ραγδαίως εις αύξησης ποσοστών ΑΝΕΡΓΩΝ, δημιουργώντας εκατομμύρια πεινασμένων ατόμων σε όλη την χώρα, ευκόλως συμπεραίνουμε ότι τοιουτοτρόπως δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΛΕΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ εναντίον των διεφθαρμένων οικονομικών και πολιτικών ελίτ ή ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ δια της συνεχιζόμενης απαθείας των ελλήνων πολιτών ΤΕΛΙΚΑ απειληθεί η ιδία η ζωή των, από την ΦΤΩΧΕΙΑ την ΣΤΕΡΗΣΗ και την ΑΝΕΧΕΙΑ.

Το άλλο πρόβλημα για την ελληνική κυβέρνηση είναι η απώλεια εσόδων. Η εικόνα θέσεων εργασίας είναι τρομερή. Οι δε Ιδιωτικοποιήσεις ως γνωστόν, λειτουργούν μόνο αν η αξία της πώλησης υπερβαίνει την παρούσα αξία των εσόδων από τα περιουσιακά στοιχεία που θα πωληθούν. Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε σε κάθε πώληση. Μερικές από τις προς πώληση κρατικές ελεγχόμενες εταιρείες είναι πιθανόν επιδοτηθούν στο μέλλον –(είναι ευρέως γνωστόν εις την δυτική Ευρώπη ως το πιπίλισμα των χοίρων), αλλά και άλλες θα μπορούσαν να παράγουν και να είναι μια σημαντική ροή εσόδων για το ελληνικό θησαυροφυλάκιο.

Οι Ιδιωτικοποιήσεις, εξελίσσονται συχνά σε μπούμερανγκ. Η βιασύνη για να πουληθούν τα περιουσιακά στοιχεία χώρων όπως η Ελλάδα που παραπαίει στα πρόθυρα της αθέτησης είναι σχεδόν βέβαιο ότι προεξοφλεί ότι οι τιμές πώλησης που θα εξασφαλιστούν θα είναι τιμές «κοψοχρονιά», που σημαίνει ότι ο κράχτης για την δήθεν μείωση του χρέους ίσως να είναι μια απάτη της ……. μαφίας, η δε πώληση να γίνετε καθαρά δια την απαλλοτρίωση των εθνικών μας πηγών και επιχειρήσεων επ ωφελεία σκοτεινών κύκλων και τελικά η μείωση του χρέους να μπορούσε να είναι πολύ μικρότερη από την αναμενόμενη. Πωλήσεις σε τιμές ΓΙΟΥΣΟΥΡΟΥΜ θα ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ μόνο την μεταφορά του πλούτου από τους φτωχούς (τους φορολογουμένους) προς τους πλούσιους

Αλλά με την αποτυχία και έλλειψη 18-μηνών κυβέρνησης το πασοκ ψάχνει όλο και πιο επισφαλή τεχνάσματα, κάτι που θα πρέπει να δώσει σε κάποιους για να δουν ευνοϊκά την διάσωση της χωράς προφανώς (το προφανώς διότι θέλω να είμαι προσεκτικός σε ότι γράφω, διότι τις τελευταίες εβδομάδες βρέχει μηνύσεις, γενικά το λέω τώρα), διαφορετικά αποτελεί την εσχάτη των προδοσιών με το θάψιμο ενός έθνους έστω και ζωντανού από τον νεκροθάφτη του...

Η πατρίδα μας βεβαίως χρειάζεται κάποια περικοπές δαπανών. Πρέπει απεγνωσμένα να πατάξει τους φοροφυγάδες και να θωρακίσει τις ελληνικές βιομηχανίες από τον ανταγωνισμό. Αλλά περικοπές δαπανών είπαμε και όχι περικοπές εργαζομένων, ΗΤΟΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ όπως και πρέπει να μεταφράζεται η κάθε μια απόλυση εργαζομένου στον ΑΙΩΝΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ. ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ 150.000 απολύσεις. ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ, ανθρώπους θα απολύσετε και ο απολυόμενος δεν σκεφτήκατε « ωρε ζαγάρια » το τι στην ευχή θα απογίνει, ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ…

Το ζήτημα είναι, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν για συστήματα Ponzi και οικονομικές δομές των πυραμίδων, και δεν καταλαβαίνουν τίποτα για την έννοια των ενυπόθηκων δανείων (Deathbonds = Όσο νωρίτερα ο ασφαλισμένος πεθαίνει, όσο μεγαλύτερη είναι και η απόδοση - αν και εφόσον οι άνθρωποι ζουν περισσότερο από το αναμενόμενο, οι επενδυτές θα μπορούσαν να έχουν κακές αποδόσεις των τίτλων τους ή ακόμα και να χάσουν τα χρήματα τους), εκδόσεις ομολόγων, αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου και ότι άλλο μπορούμε να φανταστούμε. Δεν διδάσκονται τις « βασικές αρχές της τοκογλυφίας » στο πλαίσιο ενός δογματικού εκπαιδευτικού συστήματος επιβαλλομένου σε αυτές από την Ελίτ.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα ότι έχουν δημιουργηθεί από τη γέννησή τους για να μη σκέφτονται, να μην αντιστέκονται αλλά για να κάνουν ό, τι διδάσκονται και να μην ρωτούν τίποτα, είναι στην πραγματικότητα συνολικά σκλάβοι της εργασίας όλη τους τη ζωή. Όλα για την Ελίτ που ζει στην αγκαλιά της χλιδής και της πολυτέλειας, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μόλις και μετά βίας μπορούν να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά μικρό-έξοδα τους, που ζουν με το ελάχιστο δυνατόν, σχεδόν ως άποροι.

Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει, η ελίτ οφείλει να επιστρέψει ότι έχει αρπάξει από τους φτωχούς και μάλιστα εντόκως. Είναι η χρόνια της αποπληρωμής.

ΟΡΙΣΤΕ ΜΕΡΙΚΟΙ ΟΡΟΙ
Στη χρηματοδότηση, αθέτησης υποχρέωσης, εννοείται όταν ο οφειλέτης δεν εκπληρώσει τις νομικές υποχρεώσεις του, σύμφωνα με τη σύμβαση του χρέους, π.χ. Δεν έχει κάνει μια προγραμματισμένη πληρωμή, ή έχει παραβιάσει ένα συμβόλαιο δανείου (συνθήκη) της σύμβασης του χρέους.

Η προεπιλογή είναι η αδυναμία να εξοφλήσει το δάνειο. [1] Ο χρήστης μπορεί να προκύψει αν ο οφειλέτης είναι είτε απρόθυμος ή ανίκανος να πληρώσει το χρέος τους. Αυτό μπορεί να συμβεί με όλες τις υποχρεώσεις του χρέους, συμπεριλαμβανομένων ομόλογα, υποθήκες, δάνεια, και γραμματίων.

Ο όρος προεπιλογή θα πρέπει να διακρίνεται από όρους όπως την αφερεγγυότητα και την πτώχευση.

• "Default" σημαίνει κατ' ουσίαν, ότι ο οφειλέτης δεν έχει πληρώσει ένα χρέος που αυτός απαιτείτο να είχε καταβάλει.
• «Αφερεγγυότητα» είναι ένας νομικός όρος που σημαίνει ότι ένας οφειλέτης αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη του.
• "Πτώχευση" είναι μια νομική διαπίστωση ότι επιβάλλει την εποπτεία δικαστή κατά τη διάρκεια των οικονομικών υποθέσεων εκείνων που είναι αφερέγγυες.

ΟΠΟΤΕ ΜΗΝ ΜΑΣΑΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΟΤΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΧΩΡΑ ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ.

Και για να μην κομματικοποιήσουμε αυτό το αρθράκι παρακαλώ τους φίλους αναγνώστες να γράψουν στα σχόλια παραπέμποντας μας σε σελίδες του διαδικτύου που εξηγούν το πώς ο Ιωάννης Μεταξάς έκανε εφικτή την αποφυγή πληρωμής του χρέους στο όνομα της επιβίωσης ενός ολόκληρου λαού, αυτού του λαού που λίγο αργότερα έγραψε το Αλβανικό Έπος.

HEIL GAP (or mind the GAP)