Η μετατροπή του έθνους κράτους σε πολυεθνική εταιρία

• Γράφει ο Κ. Μπετινάκης

Έχει σηκώσει πλέον το περίστροφο από το τραπέζι και το έχει στρέψει στην καρδιά του λαού. Ο απεσταλμένος τους, ΓΑΠ ο ελάσσων, αποδείχτηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων που του είχαν υποδείξει να διαχειριστεί.

Του τράβηξαν και το χαλί με την «επιχείρηση καμαριέρα» και τώρα ψάχνει να βρει σωσίβιο. Όχι για τον ίδιο – μια και είναι προδιαγεγραμμένη η τύχη των αναλώσιμων υποτακτικών του μεγάλου αδελφού – αλλά για το κόμμα που του δώρισαν – κληρονομικώ δικαιώματι – να ηγείται. Την έχει πατήσει ως ο πλέον αδύναμος κρίκος στην Ευρώπη.

Η επιχείρηση καμαριέρα, βέβαια δεν είχε αποκλειστικά στόχο τον ΓΑΠ τον ελάσσονα, αλλά το σύνολο της Ευρώπης. Και αυτό φαίνεται από τις άμεσα πληττόμενες χώρες. Πορτογαλία, Ιρλανδία, (μη ξεχνάμε την Ισπανία…). Χώρες με πολλαπλά προβλήματα (όχι μόνο οικονομικά) εσωτερικής φύσης που θα πρέπει να κληθεί να επιλύσει ο μεγάλος αδελφός. Που ωστόσο κάνει «φειδωλές» παρεμβάσεις, ώστε να τρώνε τη χλαπάτσα πρώτα οι Γερμαναράδες, που φύσει ορθολογιστές, δεν μασάνε τα λόγια τους.

Επειδή δεν είναι μόνο οι μίζες που αφειδώς μοίραζαν οι γερμανικές εταιρίες. Ουδείς μιλάει για τις μίζες που έχουν δοθεί για την υποχρεωτική αγορά αποκλειστικά αμερικανικού οπλισμού για τις ανάγκες του NATO… Είναι και η ατιμωρησία που ελέω “συναδελφικής αλληλεγγύης” έχουν προνοήσει συνταγματικά για παρόμοιες περιπτώσεις αγιάζοντας τα γένεια τους οι βουλευτές.

Αλλά μια και μιλάμε για απόλυτα ελεγχόμενη πολιτική υποταγής, σκεφτείτε μια ανεξάρτητη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Που να μην ελέγχεται από το ΝΑΤΟ. Ακόμα και την υπερήφανη Γαλλία του ντε Γκώλ, φρόντισε ο Σαρκοζί να επανεντάξει στο ΝΑΤΟ και να επιτεθεί πρώτος εναντίον της Λιβύης, ώστε να επιβραβευτεί με την «επιχείρηση καμαριέρα». Μια επιχείρηση με πολλαπλούς αποδέκτες.

Η παγκοσμιοποίηση έχει αναμείξει πάρα πολύ τα εσωτερικά με τα εξωτερικά. Με στόχο να καταργηθεί ο όρος έθνος-κράτος και να αντικατασταθεί με τον όρο πολυεθνική εταιρία.

Συναντήθηκαν λοιπόν, εκείνοι που έχει επιλέξει ο λαός να καθορίζουν την τύχη του, και αποφάσισαν να επιμείνουν στη μόνιμη διαφωνία τους. (Εδώ υπάρχει χάσμα επικοινωνίας σε παραπλήσια ιδεολογικά κόμματα. Θα υπάρξει συνεννόηση σε εντελώς αντίθετα…). Τους είχε καλέσει να συμφωνήσουν στην υπαγορευμένη πολιτική “ΠΟΥΛΑ- ΠΟΥΛΑ- ΞΕΠΟΥΛΑ”.

Βγήκε ο Καρακαταφέρνης και μίλησε για καρέκλες. Λες κι ο ίδιος αγωνίζεται για το λαό και δεν έχει προκαθορισμένο ρόλο που παίζει. Αλλά κουνώντας τα κορδονάκια του, υποχρέωσαν τον ΓΑΠ τον ελάσσονα να αναζητήσει συνεργούς στο έγκλημα. Που δεν βρήκε ούτε στο πλέον συγγενικό του κόμμα τη ΝΔ. Επειδή το ΠαΣοΚ, τύποις διατηρεί εκείνο το «σοσιαλιστικό», που θα έπρεπε να το έχει αλλάξει από τότε που το ανέλαβε ο απεσταλμένος τους, σε «πολύ νεοφιλελεύθερο» – δεξιότερα και της Θάτσερ.

Και ουδείς μίλησε για εκλογές. Επειδή οι δημοσκόποι τους έχουν περάσει πως ο λαός δεν τις θέλει. Λάθος. Η τρόικα δεν τις θέλει. Κάποτε μας έλεγαν πως «λαός δίνει πάντα τη λύση». Τώρα όμως είναι μουδιασμένος και αποπροσανατολισμένος από τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης. Που τον στέλνουν –κατόπιν εντολής του facebook- στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθεί –λέει- σιωπηλά. Ποιος τον στέλνει και τίνος το συμφέρον εξυπηρετεί αυτού του είδους η αμερικανιά εκδήλωση; Ποιος έχει στοιχηματίσει να κερδίσει απ’ αυτήν; Ο φίλος του πρωθυπουργού Σόρος μήπως;

Πήγα κι εγώ για να καταλάβω τι συμβαίνει. Άκουσα τα γηπεδικά συνθήματα τύπου «ούουου» είδα τις μούντζες και τα κυρτωμένα μεσαία δάχτυλα με κατεύθυνση τη Βουλή. Διαπίστωσα από τα πρόσωπα, πως δεν επρόκειτο συνολικά για χρήστες του Διαδικτύου. Αλλά για πραγματικά αγανακτισμένους πολίτες, λαϊκών κυρίως συνοικιών, που συνήθως εύκολα πείθονται από τα παραμύθια που τους αραδιάζουν οι καινοφανείς λαϊκοί παπαγάλοι των περιθωριακών τηλεοπτικών εκπομπών. Ώσπου να αποφασίσουν κάποιοι να διαχειριστούν τη λαϊκή οργή. Ωστόσο δεν κατάλαβα ποιοι ακριβώς είναι και τι ακριβώς ζητούν. Απλώς αποδοκιμάζουν. Ε, και;

Δεν είδα νέους με μπλουζάκια-μάρκες, πράγμα που σημαίνει πως δεν το έχουν ενστερνισθεί ακόμα οι εγκέφαλοι της ΝΔ την εκδήλωση. Ούτε κουκουλοφόρους είδα. Ούτε του ΠΑΜΕ. Επειδή όλοι ψάχνονται να δουν τι γίνεται και που το πάει η «λαϊκή αποδοκιμασία με εντολή του facebook»…

Γεγονός είναι ένα: Η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί μια θύελλα που μόνη της προκάλεσε. Αλλά ούτε υπάρχει σωστή καθοδήγηση στην λαϊκή αντίδραση.

Όσο για την κυβέρνηση διαπιστώνει καθημερινά, ότι βουλιάζει όλο και περισσότερο στο λάκκο που ίδια άνοιξε. Ο ΓΑΠ ψάχνει απεγνωσμένα σανίδα σωτηρίας όπου δει. Να χωθούν και άλλοι μέσα στα σκατά. Άσχετο αν τα αίτια ήταν βαθύτερα. Όταν ζητάς τη λαϊκή ψήφο πρέπει να γνωρίζεις και τις λύσεις. Και να λες ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ. Όχι να παραπλανάς τον κόσμο, να τους κλέβεις μόχθους ζωής επιτελώντας εκείνα εφ’ ω ετάχθης από τα ξένα κέντρα που σε όρισαν πρόεδρο της αποκαλούμενης Σοσιαλιστικής Διεθνούς, καπηλευόμενος όλα εκείνα, ώστε να τρίζουν τα κόκκαλα εκατομμυρίων που είχαν αγωνιστεί για μια ιδέα…

ΠΗΓΗ: Ας μιλήσουμε επιτέλους