Το σχέδιο σωτηρίας ΓΑΠ και ΠΑΣΟΚ περνάει από την διαστρέβλωση του Συντάγματος

Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι ο Γιώργος έχει ένα πολιτικό σχέδιο για την Ελλάδα; Προφανώς και δεν έχει. Έχει όμως ένα πολιτικό σχέδιο για το κόμμα του και την εξουσία του – με την έμφαση στο «του», γιατί τα θεωρεί πολιτική (ίσως και οικογενειακή) ιδιοκτησία του.

Το σύστημα εξουσίας του ΓΑΠ μέχρι την Πέμπτη ήταν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Όμως έβαλε τα πράγματα σε μία νέα σειρά και έκανε συγκεκριμένες κινήσεις, ασχέτως αν δεν αρκούν για να αντιστρέψουν το κλίμα. Το πρώτο που έκανε ήταν «να μαζέψει» το κόμμα του. Ήρθε σε συνεννόηση με τον Βενιζέλο, μοίρασε τιμάρια της εξουσίας στο «όλον ΠΑΣΟΚ» (που έλεγε ο Βαγγέλης), ισορρόπησε ανάμεσα στην «αυλή» του και τους κομματικούς, απέρριψε όσους από το ΠΑΣΟΚ προωθούσαν τις οικουμενικές λύσεις επειδή σηματοδοτούσαν την μετάβαση της εξουσίας εκτός του κόμματος.

Ταυτόχρονα μέσω του ανασχηματισμού ήρθε σε μία νέα «συνεννόηση» με την διαπλοκή. Ο ΓΑΠ από εκεί που δεν ήθελε να διαπραγματεύεται με τους εθνικούς κατασκευαστές και τους εθνικούς δημοσιογράφους που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις από το 1965, έβαλε τοποτηρητές της στην κυβέρνηση. Τυχαία νομίζετε ότι ο Σαμαράς ρωτούσε τον πρωθυπουργό «αν θα βάλει πάλι μπροστά τα έργα συμβάσεων παραχώρησης – ανάμεσα στα οποία και οι πέντε μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι», αν θα επισπεύσει την απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ και θα αξιοποιήσει τις δυνατότητες που παρέχει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ή η Παγκόσμια Τράπεζα; Ο πρόεδρος της ΝΔ γνωρίζει πολύ καλά ποιοι ενδιαφέρονται γι’ αυτούς τους πόρους και αυτά τα έργα… Ο ΓΑΠ κλείνει το μάτι στην διαπλοκή ότι «ανοίγει το μπαούλο» και αυτή ανταποκρίνεται – δείτε τα πρωτοσέλιδα από την Παρασκευή και μετά.

Έχοντας κλείσει τα δύο μέτωπα, με το ΠΑΣΟΚ και με τη διαπλοκή, μπορεί να ασχοληθεί με το τρίτο, που είναι και το δυσκολότερο: η λαϊκή αντίδραση. Το πρόβλημα του ΓΑΠ είναι ότι έχει διαμορφωθεί κοινωνική συνείδηση στον αντίποδα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και οι πολιτικοί επιστήμονες, κοινωνιολόγοι κ.λπ. συμφωνούν ότι για να αλλάξουν αυτές οι συνειδήσεις χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια.

Καθώς ο ΓΑΠ δεν είναι σίγουρος ότι έχει πολύ χρόνο μπροστά του, επιχειρεί να «ζαλίσει» τον κόσμο, να του βάλει άλλες προτεραιότητες και πολιτικά διλήμματα, όπως είναι το δημοψήφισμα με ερωτήματα επί παντός του επιστητού (συνταγματική μεταρρύθμιση, πολιτικό σύστημα κ.α.).

Ειδικά δε με τον εκλογικό νόμο χρειάζεται προσοχή, διότι στόχος του ΓΑΠ είναι μήπως μπορέσει να τον εφαρμόσει από τις επόμενες εκλογές (και όχι από τις μεθεπόμενες, όπως προβλέπει το άρθρο 54 του Συντάγματος στην περίπτωση που δεν υπάρχει η αυξημένη πλειοψηφία των 2/3). Υπάρχουν κάποιες σκέψεις (π.χ. ψήφιση του νόμου από τη Βουλή και μετά η έγκρισή του από το δημοψήφισμα) ώστε να πατήσουν στο συνταγματικό κενό και να εγκαθιδρύσουν πλειοψηφικό σύστημα με μονοεδρικές περιφέρειες και μεγαλύτερη λίστα επικρατείας όπου θα ισχύει η απλή αναλογική.

Επομένως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει παρατήσει τα όπλα και δεν σχεδιάζει να πέσει ως ώριμο φρούτο. Χρειάζεται η ανάπτυξη πολιτικών πρωτοβουλιών εκ μέρους της αντιπολίτευσης ώστε να διαμορφωθεί κοινωνική συνείδηση που θα ευνοήσει την κυβερνητική αλλαγή φέρνοντας πιο κοντά τις εκλογές και παράλληλα θα επιτρέπει σε μία νέα κυβέρνηση να κυβερνήσει.

Πηγή