DEBTOCRACY - ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

Η ιστορία της χρεοκρατίας

Οι δημοσιογράφοι Άρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη ζητάνε από τους θεατές να πληρώσουν για να γίνουν παραγωγοί σε ένα εναλλακτικό ντοκιμαντέρ, το οποίο θα ερμηνεύσει διαφορετικά τον λόγο που η Ελλάδα εισήλθε στον μηχανισμό στήριξης.

Πώς σας ήρθε η ιδέα να κάνετε παραγωγό τον θεατή;

Άρης Χατζηστεφάνου: Στο εξωτερικό έχουν υπάρξει ντοκιμαντέρ, όπως τοCorporation, τα οποία διανέμονται δωρεάν και στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό σε εισφορές από τον κόσμο. Φυσικά, αντίστοιχες ιδέες υπήρξαν και στην Ελλάδα, αλλά νομίζουμε ότι για πρώτη φορά μια παραγωγή τέτοιου μεγέθους στηρίζεται αποκλειστικά σε εθελοντική συνεισφορά.

Κατερίνα Κιτίδη: Θέλαμε να αποφύγουμε χορηγούς που θα ζητούσαν να έχουν λόγο στο τελικό αποτέλεσμα και πιστεύουμε ότι μόνο ο κόσμος μπορεί να σου προσφέρει απόλυτη ανεξαρτησία. Δεχόμαστε χρήματα και από συνδικαλιστικές ενώσεις ή ακόμη και οργανώσεις πολιτών - όλοι, όμως, αντιμετωπίζονται ισότιμα, είτε έδωσαν ένα ευρώ είτε πολύ περισσότερα.

Μέχρι στιγμής, έχει πιάσει η ιδέα; Ανταποκρίνεται ο κόσμος ή είναι πολύ προχωρημένο για την Ελλάδα;

Κ.Κ.: Η ανταπόκριση είναι συγκινητική. Ήδη από τις πρώτες ημέρες πήραμε μια ανάσα γιατί το κόστος είχε αρχίσει να μας πνίγει. Και εκτός από χρήματα, βέβαια, υπήρξε και τεράστια προσφορά για έμπρακτη βοήθεια από ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν π.χ. στον υποτιτλισμό ή τη διανομή. Ο Γιάννης Αγγελάκας ήταν ο πρώτος που θέλησε να μας βοηθήσει, προσφέροντάς μας τη μουσική του.

Με ποιον τρόπο θα διανεμηθεί το ντοκιμαντέρ; Και αν είναι δωρεάν για όλους, αυτοί που έβαλαν χρήματα τι έχουν να κερδίσουν;

Α.Χ.: Το Debtocracy θα είναι διαθέσιμο στο ίντερνετ για streaming ή download σε υψηλή ανάλυση, χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναπαραγωγής. Όποιος θέλει, δηλαδή, θα μπορεί να χρησιμοποιεί ακόμη και τμήματά του για δικές του δουλειές με αναφορά στην πηγή. Παράλληλα, θα γίνονται προβολές σε όλη την Ελλάδα και φυσικά θα είναι διαθέσιμο σε όποιον τηλεοπτικό σταθμό θέλει να το μεταδώσει ή σε εφημερίδες και περιοδικά που επιθυμούν να το μοιράσουν, αναλαμβάνοντας το κόστος. Στην ιστοσελίδα του Debtocracy θα υπάρχουν και μικροντοκιμαντέρ που θα αναλύουν περαιτέρω κάποια πτυχή του θέματος, τα οποία επίσης θα είναι ελεύθερα προς χρήση.Τα ονόματα όσων συνέβαλαν οικονομικά θα αναγράφονται, αν το επιθυμούν, στον κατάλογο των συμπαραγωγών. Ούτως η άλλως, εκτός από κάποιους επαγγελματίες σε τεχνικά θέματα, όλοι οι συντελεστές δουλεύουμε αφιλοκερδώς και δεν περιμένουμε κάποιο όφελος.

Θα συνιστούσατε και σε άλλες ομάδες να προχωρήσουν στον ίδιο τρόπο χρηματοδότησης;

Κ.Κ.: Καθίστε πρώτα να δούμε αν θα τα καταφέρουμε τελικά. Γενικά, πάντως, πιστεύουμε ότι αν θες να παρουσιάσεις ανεξάρτητες απόψεις με ένα ντοκιμαντέρ και κυρίως να το διανείμεις δωρεάν, δεν μπορείς να το κάνεις εύκολα μέσα από μια εμπορική παραγωγή. Κάποιοι, βέβαια, το καταφέρνουν, και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Εμείς θελήσαμε να δοκιμάσουμε και έναν άλλο δρόμο.

Φοβάστε μήπως το εύρημα της παραγωγής ξεπεράσει το θέμα του ντοκιμαντέρ;

Κ.Κ.: Όχι. Άλλωστε, η συγκέντρωση των χρημάτων θα τερματιστεί αμέσως μόλις καλυφθεί το κόστος.

Τι θέλετε να μας δείξετε με το «Debtocracy»;

Α.Χ.: Θέλουμε να παρουσιάσουμε εναλλακτικές απόψεις για τα αίτια της κρίσης αλλά και προτάσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Ουσιαστικά, θέλουμε να δείξουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, όπως λένε οι εντολοδόχοι του Μαξίμου και της τρόικας. Γι' αυτό παρακολουθούμε χώρες όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) και κατάφεραν να ξεφορτωθούν μεγάλο μέρος του χρέους ως απεχθές ή παράνομο.

Σε ποιους απευθυνθήκατε;

Κ.Κ.: Φιλοξενούμε ορισμένους από τους σημαντικότερους, κατά τη γνώμη μας, ακαδημαϊκούς της λεγόμενης «μη ορθόδοξης σκέψης», όπως ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, ο Σαμίρ Αμίν ή ο Αλέν Μπαντιού. Ζητήσαμε, όμως, και τη γνώμη ειδικών που έχουν να κάνουν συγκεκριμένες προτάσεις, όπως ο καθηγητής Κώστας Λαπαβίτσας από το SOAS και την ελληνική πρωτοβουλία για την ΕΛΕ ή ο Ούγκο Αρίας και ο Ερίκ Τουσέν που έστησαν την επιτροπή λογιστικού ελέγχου στον Ισημερινό. Επίσης, μιλήσαμε με τον μεγάλο Αργεντινό σκηνοθέτη Φερνάντο Σολάνας αλλά και τον Άβι Λιούις, που μαζί με την Ναόμι Κλάιν έχουν παρουσιάσει αντίστοιχα ντοκιμαντέρ για την Αργεντινή.

Προσπαθείτε να βγάλετε συμπεράσματα ή να θέσετε ερωτήματα;

Α.Χ.: Δεν κρυβόμαστε πίσω από τη λεγόμενη «αντικειμενικότητα» της δημοσιογραφίας, εάν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει κάτι τέτοιο. Έχουμε γνώμη και τη λέμε. Κυρίως, όμως, παρουσιάζουμε γνώμες διακεκριμένων οικονομολόγων και άλλων προσωπικοτήτων που «πνίγονται» στα δελτία των 8 και των 9.

Τελικά, «μαζί τα φάγαμε»;

Α.Χ.: Η σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εντάσσεται στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η οποία επηρέασε την ευρω- ζώνη, που είχε τα δικά τη δομικά προβλήματα, κι εκφράστηκε στην περιφέρεια ως κρίση δημόσιου χρέους. Η Ελλάδα έχει τις δικές τις ευθύνες, αλλά δεν είναι ο κόσμος που τα έφαγε. Μαζί μάς τα φάγανε. Και ύστερα παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας στην τρόικα.

www.debtocracy.gr