Τι συμβαίνει όταν οι τρεις μεγάλες οικονομίες συγκρούονται

"Η νέα ύφεση, την οποία σχεδιάζουν τόσο προσεχτικά οι Ρεπουμπλικάνοι, θα θέσει υπό αμφισβήτηση τους τρεις βασικούς πυλώνες του σύγχρονου κόσμου, που ήδη ξεθεμελιώνονται: Την αμερικανική κατανάλωση, την ευρωπαϊκή σταθερότητα, και την κινεζική ανάπτυξη.

Καθώς τα τρία μεγάλα οικονομικά μπλοκ του πλανήτη οδεύουν προς μια ταυτόχρονη κρίση, θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη σύγκρουση… με αίματα..."

Αν αυτά τα λέει το αμερικανικό “The Nation”, τότε σκεφτείτε τι μας έρχεται….
S.A.Παρά το γεγονός ότι η μεγάλη κρίση της Αμερικής σε σχέση με το όριο δανεισμού αποφεύχθηκε, η αλήθεια παραμένει πως ο Ομπάμα ξεπουλήθηκε. Πρόδωσε ακόμη και το φιλελεύθερο  κομμάτι του κόμματός του, βγάζοντας στο σφυρί τα όποια απομεινάρια του διχτύου κοινωνικής ασφάλισης του New Deal είχαν απομείνει, σε μια προσπάθειά του να γίνει αρεστός σε ένα υποτιθέμενο κέντρο, και να πετύχει πάση θυσία την επανεκλογή του.
Το αποτέλεσμα είναι πως, όπως οι Φοίνικες της Παλαιάς Διαθήκης, έτσι και οι Αμερικανοί θα θυσιάσουν τα παιδιά τους (και τους δασκάλους των παιδιών τους) στον σύγχρονο Μολώχ του ελλείμματος. Η σφαγή στον δημόσιο τομέα, μαζί με τις δραστικές περικοπές και καταργήσεις των επιδομάτων ανεργίας, θα πολλαπλασιάσουν την εξαθλίωση και την ανεργία.
Ας μη ξεχνάμε πως ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, όπου οι Αμερικάνοι είναι οι τελικοί καταναλωτές, και το δολάριο συνεχίζει να αποτελεί το πιο ασφαλές καταφύγιο για την υπεραξία που παράγει ο πλανήτης... Η νέα ύφεση, την οποία σχεδιάζουν τόσο προσεχτικά οι Ρεπουμπλικάνοι, θα θέσει υπό αμφισβήτηση τους τρεις βασικούς πυλώνες του σύγχρονου κόσμου, που ήδη ξεθεμελιώνονται: Την αμερικανική  κατανάλωση, την ευρωπαϊκή σταθερότητα, και την κινεζική ανάπτυξη.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η ΕΕ αποδεικνύει καθημερινά ότι αποτελεί μια ένωση μεγάλων τραπεζών, και  μεγάλων δανειστών, που έχουν βάλει σκοπό να πείσουν τους Έλληνες να εκποιήσουν τον Παρθενώνα, και τους Ιρλανδούς να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οπαδός του Keynes για να ξέρει πως αν αυτό συμβεί, ο άνεμος απλά θα πνέει ισχυρότερος, και ψυχρότερος. Αν οι γερμανικές θέσεις απασχόλησης είναι ακόμη ασφαλείς, αυτό οφείλεται απλά στο ότι οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Βραζιλιάνοι, και οι Ινδοί συνεχίζουν ακόμη να αγοράζουν γερμανικά μηχανήματα και Μερσεντές.
Προς το παρόν, η Κίνα στηρίζει τον κόσμο. Το ερώτημα είναι: Ως πότε; Επισήμως, η χώρα βρίσκεται εν μέσω μιας ιστορικής μετάβασης από εξαγωγική οικονομία σε καταναλωτική. Ο τελικός σκοπός αυτής της μετάβασης είναι να μετατραπεί ο μέσος Κινέζος σε έναν ακόμη εποχούμενο των προαστίων, και να διαρραγούν οι αρρωστημένοι δεσμοί εξάρτησης της κινεζικής ανάπτυξης με το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα, το οποίο πρέπει να χρηματοδοτεί το Πεκίνο έτσι ώστε να μην υποτιμάται το γιουάν.
Δυστυχώς για τους Κινέζους, και ίσως και για τον υπόλοιπο κόσμο, η σχεδιαζόμενη καταναλωτική άνθηση της Κίνας, αρχίζει αργά αλλά σταθερά, να μετατρέπεται σε μια επικίνδυνη φούσκα ακινήτων. Η Κίνα κόλλησε τον ιό του Ντουμπάι, και η κάθε πόλη με περισσότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους (πάνω από 160 πόλεις) ονειρεύεται ουρανοξύστες και σούπερ θηριώδη εμπορικά κέντρα. Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο, από ένα απέραντο όργιο υπερβολικών κατασκευών.
Παρά τους καθησυχασμούς από πλευράς των επιτηρητών μανδαρίνων του Πεκίνου, που ελέγχουν στενά το οικονομικό σύστημα, η Κίνα δείχνει να λειτουργεί πιο «μαφιόζικα», με ένα στυλ όπου οι τοπικοί πολιτικοί και κομματάρχες είναι σε αγαστή συνεργασία με τους εργολάβους, κλείνοντας μυστικές συμφωνίες με τις τεράστιες κρατικές τράπεζες. Στην ουσία, αυτό που γίνεται είναι ότι υπάρχει ένα σκιώδες τραπεζικό σύστημα, μέσα από το οποίο οι μεγάλες τράπεζες μεταφέρουν δάνεια από τα βιβλία τους σε εταιρίες μαϊμού, αποφεύγοντας τα επίσημα όρια συνολικού δανεισμού.
Τη περασμένη εβδομάδα, η Moody’s Business Service ανέφερε πως το κινεζικό τραπεζικό σύστημα κρύβει $ 0.5 τρισεκατομμύρια σε προβληματικά δάνεια, κυρίως προς αχρείαστα έργα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ένας άλλος οίκος αξιολόγησης προειδοποίησε πως τα δάνεια αυτού του είδους αποτελούν το 30% των τραπεζικών φακέλων.
Εν τω μεταξύ, η κερδοσκοπία των ακινήτων ρουφά τις καταθέσεις των κινεζικών νοικοκυριών, αφού οι περισσότερες αστικές οικογένειες σπεύδουν να επενδύσουν σε κατοικίες, μια και  οι τιμές των ακινήτων συνεχώς αυξάνονται (σας θυμίζει κάτι αυτό;). Σύμφωνα με τοBusiness Week, οι επενδύσεις σε κατοικίες αντιστοιχούν στο 9% του κινεζικού ΑΕΠ, ενώ ήταν μόλις 3.4% το 2003.
Θα δούμε λοιπόν μια επανάληψη της Lehman Brothers από την China Construction Bank; Ποιος ξέρει; Πάντως είναι πολύ περίεργο το γεγονός, ότι κάποιοι, κατά τα άλλα συντηρητικοί, έχουν πιστέψει πως η κινεζική κομμουνιστική ηγεσία έχει ανακαλύψει το μυστικό της αιώνιας κίνησης, δημιουργώντας μια οικονομία αγοράς που δεν υπόκειται σε οικονομικούς κύκλους, και σε κερδοσκοπικές μανίες.
Αν η Κίνα προσγειωθεί ανώμαλα, θα συμπαρασύρει και τους προμηθευτές της όπως είναι η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Αυστραλία, και η Ιαπωνία που βρίσκεται σε τρομερή ύφεση εξαιτίας των καταστροφών που αντιμετώπισε και που  είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε τριγμούς της αγοράς.
Ακόμη και η αραβική άνοιξη μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε χειμώνα, αν οι νέες κυβερνήσεις δεν μπορέσουν να αναπτύξουν την απασχόληση και να περιορίσουν την αύξηση των τιμών των τροφίμων.
Καθώς τα τρία μεγάλα οικονομικά μπλοκ του πλανήτη οδεύουν προς μια ταυτόχρονη κρίση, θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη σύγκρουση… με αίματα.

thenation