Περί Ισοκράτους παραδοξολογία

Ξεκινάμε αυτήν την ανάρτηση με μια υπενθύμισιν. Δεν είμαστε Εβραίοι, είμαστε Έλληνες.

Γιατί το λέω αυτό;

Γιατί εμείς δεν έχουμε ιερά κείμενα, να καθόμαστε και να μελετάμε με τις ώρες το τι είπε ο τάδε προφήτης, τι είπε ο Αβακούμ, τι έκανε η Ιουδίθ κλπ. Δεν είμαστε γένος προφητών, είμαστε γένος φιλοσόφων. Δεν έχουμε δόγματα, έχουμε νόησι, λογική, σκέψιν, κρίσιν.

Αυτό που επιχειρεί η σύγχρονη προπαγάνδα είναι να μας μετατρέψει από Έλληνες σε Εβραίους ως προς την σκέψι. Λέει δηλαδή κάποιος:

Μα ο Ισοκράτης έγραψε: «Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασιν, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκεν μηκέτι τοῦ γένους, ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας. »

Απάντησις: Ε καί;

Πότε το είπε; Γιατί το είπε; Πῶς το είπε; Αυτά είναι τα λογικά ερωτήματα.

Δεν θα μπούμε καν στην διαδικασία να μπλέξουμε μέσα στην ρητορική του Ισοκράτους και να εγκλωβιστούμε στην παραδοξολογία. Εάν ήμασταν Εβραίοι θα λέγαμε: «Ο προφήτης Ισοκράτης είπε στο εδάφιον τάδε παράγραφος τάδε αυτό και αυτό, άρα νόμος του Ισοκράτους».

Όχι κύριοι, εδώ είναι Ελλάς και όλοι κρίνονται, νεκροί και ζωντανοί, δεν υπάρχουν δόγματα, όλα φιλτράρονται με το φίλτρο της λογικής. Δεν διδασκόμαστε μόνον από τους προγόνους μας, αλλά τους κρίνουμε, τους δοξάζουμε, τους δικαιώνουμε ή τους απαξιώνουμε. Έτσι ήμαστε εμείς, είμαστε Έλληνες και κάνουμε ότι μας πει η λογική μας και όχι ο Γιαχβέ ή το ιερό μας βιβλίο.

Κανένας λοιπόν δεν πρόσεξε κάτι σημαντικό, όταν ο διεθνιστικός χώρος επικαλείται τον Ισοκράτη. Ο Ισοκράτης όμως δεν είπε:«καὶ τὸ τῶν Αθηναίων ὄνομα πεποίηκεν μηκέτι τοῦ γένους, ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι». Ο Ισοκράτης αναφέρθηκε σε Έλληνες την εποχή των πόλεων κρατών. Είναι δηλαδή ένα ρητορικό σχήμα για μια υπό δημιουργία εθνική οντότητα, της οποίας ο Ισοκράτης ήταν πρωτοστάτης, και μάλιστα προέτρεπε τον Φίλιππον να δημιουργήσει Ελληνικό κράτος.

Δηλαδή το σύγχρονο αντίστοιχο δεν είναι ότι Έλληνας φαίνεται να είναι όποιος μετέχει της παιδείας μας. Αυτή είναι ηπλάνη.

Εάν θα θέλαμε οπωσδήποτε να μεταφέρουμε τον Ισοκράτη στο σήμερα θα λέγαμε: «Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡχώρα ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασιν, καὶ τὸ τῶν Εὐρωπαίων ὄνομα πεποίηκεν μηκέτι τοῦ γένους, ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλονΕὐρωπαίος καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας. »

Γιατί είναι ρητορικό το σχήμα του Ισοκράτους; Μα γιατί ο Ισοκράτης είχε μια ρητορική σχολή, ήταν επιχειρηματίας ο άνθρωπος και στην επιχείρηση του ούτως ή άλλως ΜΟΝΟΝ Έλληνες πήγαιναν. Δεν ελληνοποιούσε ο Ισοκράτης Αιγυπτίους ή Πακιστανούς στην ρητορική σχολή του. Έλληνες είχε μαθητές και  ασφαλώς όσοι μετείχαν της παιδείας των Αθηνών, δηλαδή του μη κρατικού εκπαιδευτικού συστήματος των Αθηνών, δηλαδή μεταξύ άλλων και της σχολής του ιδίου του Ισοκράτους, ήταν Έλληνες προτού καν γράψει ο Ισοκράτης τα πανηγυρικά. Καταλάβαμε; Έγραφε δεν έγραφε το κείμενο ο Ισοκράτης, μετείχαν δεν μετείχαν της Αθηναϊκής παιδείας οι Έλληνες, Έλληνες θα ήταν. Δεν τους Αθηναιοποίησε ο Ισοκράτης, τους Ελληνοποίησε, δηλαδή τους έκανε κάτι που ούτως ή άλλως ήταν.

Εάν δε επικεντρωθούμε περισσότερο στην επιχειρηματική δραστηριότητα του Ισοκράτους, ο οποίος έπαιρνε για δίδακτρα χίλιες δραχμές, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι είχε και διαφημιστική υπόστασιν ο λόγος του. Έλεγε δηλαδή ο Ισοκράτης: «έχω μια από τις πιο σημαντικές σχολές των Αθηνών και δεν έχει σημασία εάν είστε Έλληνες (που ούτως ή άλλως είστε), μέσα από την δική μου σχολή παίρνετε ελληνικό πιστοποιητικό, όπως και από τις άλλες σχολές της Αθηναϊκής (ημετέρας) παιδείας».

Και εγώ λοιπόν λέω ότι Ευρωπαίοι είναι μόνον οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες. Αυτό τι σημαίνει; Ότι λέω στον κόσμο, θέλετε να γίνετε Ευρωπαίοι; Ελάτε στην Ελλάδα να σπουδάσετε, όχι για να γίνετε Έλληνες (αυτό δεν γίνεται, ούτε ο Ισοκράτης δεν τόλμησε να ονομάσει Αθηναίους τους μη Αθηναίους) αλλά για να γίνετε Ευρωπαίοι. Και μάλιστα να λάβετε στην  Ελλάδα, Ελληνική παιδεία και όχι Αμερικάνικη.

Είναι δηλαδή αυτό που έχω γράψει ότι Ευρωπαϊκή ολοκλήρωσις θα γίνει μόνον όταν η Ευρώπη γίνει μια Ελληνόφωνη οντότητα. Χωρίς Ελληνική γλώσσα δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει  Ευρώπη. Μόνον οι μετέχοντες της ημετέρας παιδείας μπορούν να ονομάζονται Ευρωπαίοι.

Στην Ελλάδα βέβαια ουδείς κατέχει την απόλυτη γνώση. Όλοι προσφέρουν ανά την ιστορίαν το δικό τους λιθαράκι. Δεν ήταν ο Ισοκράτης ο πάνσοφος Έλλην για να επικαλούμαστε μόνον αυτόν. Είχαμε και τον Αριστοτέλη, ο οποίος προέτρεπε τον Αλέξανδρο να συμπεριφέρεται ως αφεντικό στους κατακτημένους και ως στρατηγός στους Έλληνες. Να συμπεριφέρεται τους κατακτημένους λαούς σαν ζώα ή φυτά. Ή μήπως για τους διεθνιστές ο Αριστοτέλης είναι μικρή οντότητα;

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η επίκλησις στον Ισοκράτη δεν είναι τυχαία, είναι εκ του πονηρού και εθνοδιασπαστική έως εθνοπροδοτική. Όμως οι διεθνισταί έπεσαν σε μια παγίδα. Ο Ισοκράτης δεν ομίλησε στους Αθηναίου για Αθηναίους αλλά για Έλληνες την εποχή των πόλεων κρατών. Δηλαδή ουσιαστικά τόνισε την πνευματική ηγεμονία των Αθηνών στον Ελληνικό χώρο. Δεν βάπτισε κάποιον Έλληνα ως Έλληνα, αφού ούτως ή άλλως οι Έλληνες μαθητές του Έλληνες ήταν, αλλά μέσα από αυτήν την ρητορική υπερβολή, λάτρης της οποίας ήταν ο Ισοκράτης, τόνισε την άνθιση τηςΑθηναϊκής παιδείας, στέλεχος της οποίας ήταν και ο ίδιος.

http://stravon.wordpress.com/