Συρία: Ο Σιμόν Πέρες χρίζει Ιππότες τις ένοπλες ομάδες σαλαφιστών τρομοκρατών

γράφει ο Louis Denghien 

Ο Σιμόν Πέρες υπέκυψε επίσης στη γοητεία
 των σαλαφιστών ενόπλων ομάδων
του Συριακού Ελευθέρου Στρατού

Το Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας (ΕΣΣ) απέκτησε ένα νέο πρόεδρο, τον Αμπντελ Μπάσετ Σάιντα , έναν Κούρδο «σε  μακρά εξορία στη Σουηδία», όπως διευκρινίζεται από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) . Διαδέχεται έναν άλλο εξόριστο (για πολύ καιρό), τον Μπουρχάν Γκαλιούν, ο οποίος παραιτήθηκε το Μάιο λόγω της θορυβώδους και συχνής κριτικής ως προς τη διαχείριση του Εθνικόυ Συμβούλιου της Συρίας (ΕΣΣ), του Συριακού Ελευθέρου Στρατού  (ΣΕΣ) και της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης (μη εξόριστη).

Φυσικά, ο δικαιούχος, κυρίως γνωστός επειδή είναι «πλατιά  άγνωστος»,  ήθελε να εκφωνήσει με την ευκαιρία της ανάληψης των καθηκόντων του, ένα μήνυμα ελπίδας προς τα «ισλαμο-φιλελεύθερα » στρατεύματά του και προς τους Τούρκους, Καταριανούς, Σαουδάραβες, Αμερικανούς, και Ευρωπαίους προστάτες του: 
«Μπαίνουμε σε ευαίσθητη φάση. Το καθεστώς έφτασε στο τέλος του». Ο Αμπντελ Μπάσετ Σάιντα φαίνεται να διαθέτει νέα στοιχεία, γνωστά μόνο στο εαυτό του και στους φίλους του, που επιτρέπουν αυτή τη κρίση. Στην πραγματικότητα, το νέο «μέτριο» παραβάν των Αδελφών Μουσουλμάνους πιστεύει ότι η εντατικοποίηση των «σφαγών»και «βομβαρδισμών» αποτελεί ξεκάθαρο μήνυμα ότι το καθεστώς «έφτασε στο τέλος του».

Όχι, η Συρία παλεύει. 

Για 16 μήνες τώρα, και δεν βλέπουμε την θέση της, στρατιωτική και διπλωματική, να έχει αποδυναμωθεί σε σχέση με πέρυσι. Υπάρχουν ήδη, εδώ και 3-4 μήνες, ενδείξεις για το αντίθετο. 

Σε αντίθεση, το ΕΣΣ απέτυχε, παρά την «αζημίωτη» και σταθερή βοήθεια των Ευρω-Αμερικανών νονών του, να επιβληθεί στην ριζοσπαστική εγχώρια αντιπολίτευση, και ας μη  μιλήσουμε για τον συριακό λαό.  Αυτή η συμμαχία μεταξύ ισλαμιστών και «ευρω-συμβατών δημοκρατικών» παραμένει περιθωριακή και εξόριστη δύναμη, γεμάτη εντάσεις, και μερικές φορές σχισμούς, η οποία δεν κατάφερε ακόμη να εμπνεύσει σεβασμό και υπάκουη των ένοπλων ομάδων, ασφαλώς σαλαφιστών, αλλά και θεωρητικά ούτε του Συριακού Ελευθέρου Στρατού του οποίου πολλοί οπαδοί επικρίνουν το ΕΣΣ  για έλλειψη οικονομικής στήριξης. 

Και για τον Σύρο πολίτη του δρόμου, είτε υπέρ ή κατά του Μπασάρ, είτε Χριστιανό ή Μουσουλμάνο, Αλαουίτη ή Σουνίτη, είτε Άραβα ή Κούρδο, εμφανίζεται σαν μια χούφτα άγνωστων ή ξεχασμένων πολιτικών, μόνιμα εξόριστων, και προπαντός σαν μαριονέτες μη-συριακών συμφερόντων.

Αλλά ο κ. Σάιντα εντάσσεται στους ευσεβείς πόθους και στην επικοινωνία. Πριν από αυτόν, ο Μπουρχάν Γκαλιούν έβλεπε συχνά σαφείς ενδείξεις για την επικείμενη πτώση του Μπασάρ αλ-Άσαντ.

Ένα από τα προβλήματα του ΕΣΣ είναι ακριβώς η χαλάρωση των δεσμών του με τον ΣΕΣ, αρχικά την στρατιωτική πτέρυγα του. Ο Σάιντα δήλωσε ότι υπό την προεδρία του το ΕΣΣ θα «ενισχύσει τους δεσμούς του» με τον ΣΕΣ, υποσχόμενος να τον στηρίξει «με κάθε μέσο».

Ο Σιμόν Πέρες, τιμητικός προστάτης!

Όμως, το νέο ΕΣΣ έλαβε αυτή την Κυριακή, και μαζί του οι ένοπλες ομάδες, μια βαρυσήμαντη υποστήριξη. Την υποστήριξη του Ισραηλινού προέδρου Σιμόν Πέρες: «Νιώθω βαθύτατο σεβασμό για τους αντάρτες που εκτίθενται σε πυρά αληθινών σφαιρών, και ελπίζω ότι θα κερδίσουν».

Αυτή η υποστήριξη από τον πρόεδρο της χώρας η οποία δεν δίστασε να πυροβολήσει «με  πραγματικές σφαίρες» εναντίον παιδιών (Άράβων), και της οποίας ο σεβασμός των αιτημάτων των αραβικών λαών είναι γνωστός, της χώρας η οποία η πολιτική της ήταν πάντα να ενθαρρύνει τις δυνάμεις της διαίρεσης, να αποδυναμώσει ή να καταστρέψει το αραβικό έθνος, από το Ιράκ έως τη Λιβύη περνώντας από το Λίβανο, της χώρας που κατέχει τα Υψώματα του Γκολάν και θεωρητικά βρίσκεται ακόμα σε πόλεμο με τη Συρία, ναι αυτή η υποστήριξη αξίζει ως νέο δίπλωμα ανηθικότητας προς τη συριακή αντιπολίτευση, η οποία πράγματι άφησε την σημαία της να συρθεί στα πιο αμφισβητήσιμα διπλωματικά κανάλια, από τον Λευκό Οίκο μέχρι το παλάτι του Εμίρη του Κατάρ. 

Επιβεβαιώνεται ότι οι συμμορίες λοξοτομούμενων μουσάτων που πυροβολούν κάθε μέρα «με αληθινές σφαίρες» τους στρατιώτες και αμάχους στη Συρία, όχι μόνο αποτελούν αντικειμενικοί σύμμαχοι του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών, άλλα σήμερα έγιναν και οι πρωταθλητές της «καρδιάς» τους. 

Η αλήθεια προσπερνιέται καμιά φορά από τις συνωμοτικότερες φαντασιώσεις!

Πηγή