Όταν εκλέχτηκε πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου το πρώτο του ταξίδι το πραγματοποίησε στην Τουρκία, αντί της Κύπρου όπως συνηθίζεται.
Αυτό όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν τότε να το υποβαθμίσουν, στην πραγματικότητα -αλλά και όπως μετέπειτα έδειξαν τα πραγματικά γεγονότα- έβλαψε την Ελλάδα σε πολλά επίπεδα, γιατί στην πολιτική και ειδικά στην διπλωματία όλα έχουν την σημασία τους.
Ένα παραπάνω φυσικά αυτή η πράξη του Παπανδρέου, που σίγουρα ο ίδιος δεν πιστεύω να το επιδίωκε, όμως επί της ουσίας υποβάθμισε την Κύπρο και αναβάθμισε την Τουρκία στους διπλωματικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους όλου του κόσμου. Και εκτός αυτού, έδωσε ψυχολογικό πλεονέκτημα στην Τουρκία έναντι της Κύπρου.
Βέβαια, πέραν των προθέσεων του πρώην πρωθυπουργού, τα γεγονότα τελικά έδειξαν ότι και σε πάρα πολλά άλλα θέματα αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και επί της πρακτέου, αλλά και σε επικοινωνιακά ζητήματα, αφού μια σειρά από λόγια και δηλώσεις του, έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας στην Ελλάδα με έναν βάρβαρο μηδενιστικό απαξιωτικό τρόπο, που όμοιό του δεν πιστεύω να έχει ζήσει ποτέ άλλο κράτος του κόσμου.
Τώρα σχετικά και με την επίσκεψη της Δούρου στην Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες και σε αυτή την περίπτωση -όπως έκανε και ο Παπανδρέου- ήταν λάθος.
Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ αντί να στραφεί προς αναζήτηση συμμάχων και συμμαχιών προς την ΕΕ, λόγω των ακραίων προεκλογικών του θέσεων αλλά και για λόγους ουσιαστικούς που άπτονται των πραγματικών οικονομικών δυσκολιών της Ελλάδος, έκανε το λάθος και στράφηκε προς την Βενεζουέλα, επιβεβαιώνοντας έτσι όλους όσους υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει για πάντα ένα ανώριμο κόμμα του πεζοδρομίου και των καταλήψεων.
Μένει να αποδεικθεί στην πράξη, αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΠΑΣΟΚ του 1980, που αντί να προσπαθήσει να προσαρμόσει την ελληνική κοινωνία στην ΕΕ, έκτιζε γελοίες συμμαχίες επικοινωνιακού χαρακτήρα χωρίς πραγματική δύναμη πολιτικής παραγωγής, ωφέλιμης για την Ελλάδα, όπως των αδεσμεύτων του Καντάφι των Σαντινίστας του Κάστρο κτλ.
Το ότι τελικά ξεπέσαμε σχεδόν σε μια τριτοκοσμική χώρα, χωρίς συμμάχους και ερείσματα στην διεθνή διπλωματία, δεν είναι καθόλου τυχαίο, όταν Έλληνες πολιτικοί επιλέγουν την Τουρκία αντί της Κύπρου και την Βενεζουέλα αντί της ΕΕ.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η σημερινή ελληνική κοινωνία έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με τα Βαλκάνια που μπήκαν χθες στην ΕΕ, από ότι με την Γαλλία την Γερμανία και το Βέλγιο, με τους οποίους είμαστε στην ΕΕ από το 1981.
Ίσως είναι καλύτερα τελικά να βγούμε και από το Ευρώ και από την ΕΕ για πέντε - δέκα χρόνια και μετά ας ξαναμπούμε. Μήπως και τότε καταλάβουμε ποιός ο λόγος και ο ρόλος μας εντός της ΕΕ.
Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.