Η εκκένωση νησιών δείχνει το πραγματικό σχέδιο της τρόικα

Όλοι μας παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες ημέρες το θρίλερ που ξεκίνησε από μία πρόταση χαμηλόβαθμου υπαλλήλου της τρόικα και κατήντησε να γίνει προπαγανδιστικό εργαλείο της κυβερνητικής μηχανής αποπροσανατολισμού των πολιτών.

Ήταν, πραγματικά, μία πρόταση που περιγράφεται σαν «απολύτως παράλογη» ή σαν καθαρά επιθετική ως προς τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι αναλυτές που «ξέφυγαν» και σύνδεσαν τα μη κατοικίσιμα νησιά με την απώλεια της ΑΟΖ που θα προέκυπτε εάν αυτά κατοικούνταν…! Με απλά λόγια, για μία ακόμη φορά και για άγνωστους λόγους, φαίνεται πως αρχίσαμε «να διυλίουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε (αμάσητη) την κάμηλο», ασχολούμενοι με περιπτώσεις επί περιπτώσεων, αλλά –δυστυχώς- χωρίς να ακουμπάμε στην ουσία της πρότασης του τροϊκανού υπαλλήλου.
Είναι γεγονός πως η πρόταση που ομολόγησε και αποδέχθηκε –έστω και δια της πλαγίας οδού- ο υπουργός Εσωτερικών κ. Στυλιανίδης, αποτελεί την σοβαρότερη απειλή που θα μπορούσε να εκτοξεύσει η τρόικα προς την Ελλάδα, την οποία μέσω της πρότασης αυτής έχει πάψει ευθέως να την αντιμετωπίζει ως χώρα και την βλέπει ως… επιχείρηση.
Κι αυτό, επειδή η ουσία της πρότασης περικλείεται στον αριθμό των κατοίκων που τέθηκε ως όριο κατοίκησης ενός Ελληνικού νησιού. Με απλά λόγια, δηλαδή, ο υπάλληλος της τρόικας βλέπει πως δεν συμφέρει στο κράτος να δημιουργεί ή να συντηρεί υποδομές για μία περιοχή η οποία δεν έχει ικανά ανταποδοτικά οφέλη προς τα κρατικά ταμεία και ως εκ τούτου, αυτή η περιοχή πρέπει να πάψει να κατοικείται, αφού είναι ασύμφορη!!! 
Τι θέλει να μας πει δηλαδή η τρόικα μέσω του υπαλλήλου της; 
Μήπως στην πραγματικότητα κάνει ευθεία παρέμβαση ύπαρξης του Ελληνικού κράτους, μόνο σε περιοχές οι οποίες είναι προσοδοφόρες, ενώ οι μη «συμφέρουσες» θα πρέπει να εγκαταλείπονται;

Μπορούμε, άραγε, να κατανοήσουμε τι σημαίνει αυτό για το σύνολο της Ελληνικής γεωγραφικής επικράτειας; Μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει να αποχωρεί το Ελληνικό κράτος ή να εκκενώνεται η μη συμφέρουσα περιοχή από τους κατοίκους της; 
Είναι η χώρα κατάστημα και οι διάφορες περιοχές της (νησιωτικές ή ηπειρωτικές) αποτελούν υποκαταστήματα και μέσα είσπραξης εσόδων για την κρατική μηχανή; 
Και αν συμβαίνει αυτό, που βρίσκεται το Ελληνικό Σύνταγμα και που βρίσκονται οι υποχρεώσεις του κράτους που επιβάλλονται μέσω του Συντάγματος της χώρας; Υπονοεί, άραγε, ο κατώτατος υπάλληλος της τρόικα, πως το κράτος δεν έχει καμία υποχρέωση προς τους κατοίκους του, οι οποίοι θα πρέπει να μετατραπούν σε μηχανές παραγωγής χρήματος για να ταϊστούν οι ανάγκες κάλυψης των τοκοχρεολυσίων της χώρας;

Τι σημαίνει όμως επακριβώς αυτή η πρόταση περί εκκένωσης νησιών κάτω των 150 κατοίκων; Στην ουσία σημαίνει διαγραφή των νησιών (ή άλλων περιοχών που θα κριθούν ασύμφορες από τους τροϊκανούς υπαλλήλους) από την Ελληνική επικράτεια. Τι θα συμβεί τότε; Ως φυσικό επακόλουθο, το κενό κυριαρχίας θα καλυφθεί από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Δηλαδή, περιοχές της Ηπείρου, της Δυτικής Μακεδονίας, της Θράκης και των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου, θα βρεθούν αντιμέτωπες με την επιθετική (με οποιονδήποτε τρόπο) εισβολή ξένων χωρών, οι οποίες θα επιθυμούν να τις συμπεριλάβουν στην εθνική τους κυριαρχία.
Αλλά, εγκατάλειψη εθνικού χώρου, συνιστά αυτομάτως εθνική προδοσία. Έγκλημα το οποίο ορίζεται με σαφήνεια στο Ελληνικό Σύνταγμα και τιμωρείται (αν όχι με αυτόματες διαδικασίες) με τις αυστηρότερες υπάρχουσες ποινές.

Εάν συμβαίνει αυτό, τότε δεν παραβιάζεται μόνο το Ελληνικό Σύνταγμα, αλλά και το Διεθνές Δίκαιο, από όπου προκύπτουν όλα όσα ορίζουν ένα κράτος… Μήπως η συγκεκριμένη τροϊκανή πρόταση (που αποκλείεται να έγινε ούτε με τη μορφή αστείου, ούτε χωρίς να έχουν γνώση οι υψηλόβαθμοι υπάλληλοι της τρόικα, αλλά ούτε και χωρίς να έχουν γνώση τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων για την οικονομία της Ελλάδας) θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί με άμεση σύλληψη του υπαλλήλου (και των εντολέων του) που την εκστόμισε, αφού στην ουσία προέτρεψε κυβερνητικούς συμβούλους και κυβερνητικά στελέχη στην συμφωνία για κατάργηση του Συντάγματος και παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου;
Γιατί, λοιπόν, δεν οδηγείται ο συγκεκριμένος υπάλληλος και οι ανώτεροί του στο Ελληνικό Δικαστήριο, με την κατηγορία απόπειρας σύστασης συμμορίας με σκοπό την δράση κατά των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφερόντων και απόπειρα έκθεσης μικρών ή μεγάλων γεωγραφικών περιοχών της Ελλάδας σε εξωτερικό κίνδυνο;
Γιατί, ο κ. Στυλιανίδης, ενώ αποδέχθηκε το γεγονός ως υπαρκτό, δεν έχει προχωρήσει σε όλες εκείνες τις ενέργειες στις οποίες είναι υποχρεωμένος να προβεί; Δεν γνωρίζει το νόμο ο κ. υπουργός; Δεν γνωρίζει πως η μη επιβολή των όσων σαφέστατα ορίζει το Σύνταγμα, τον μεταβάλουν σε συνεργό του συγκεκριμένου κατώτατου τροϊκανού υπαλλήλου και των εντολέων του;

Μήπως θα μπορούσε να παρέμβει στην συγκεκριμένη υπόθεση κάποιος Εισαγγελέας, καλώντας όλους τους εμπλεκόμενους;
Εκτός και εάν η πρόταση αυτή αποτελούσε προοίμιο του αύριο που ετοιμάζουν οι «διασώστες» μας, μέσω του τεμαχισμού της χώρας μας και του διαμερισμού της Ελλάδας σε συμφέροντα «τεμάχια» και μη. Πάντως, το γεγονός απόπειρας δημιουργίας σύστασης συμμορίας με σκοπό την δράση κατά των εθνικών συμφερόντων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, είναι πέρα ως πέρα αληθινό και ως εκ τούτου πρώτος ο κ. Σαμαράς θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει τις προθέσεις του για το συγκεκριμένο θέμα κι έπειτα να ζητούσε την άμεση και αυστηρή παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Ειδάλλως…

Κωνσταντίνος