Ανθελληνικό κίνημα

Η Μαρία Ρεπούση είναι βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. και τομεάρχης Παιδείας στο κόμμα του κ. Κουβέλη, που συμμετέχει στην κυβέρνηση. Είναι η υπεύθυνη της αναγραφής της κατάπτυστης λέξης «συνωστισμός» στα βιβλία Ιστορίας της Στ' Δημοτικού, σε κεφάλαιο που αναφερόταν στη σφαγή της Σμύρνης. Η κυρία Ρεπούση είναι εκείνη που αποχώρησε από την αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής όταν τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τη γενοκτονία των Ποντίων από τους Τούρκους.

Η Μαρία Ρεπούση διέψευσε ότι ζήτησε την κατάργηση της αναπαράστασης της Εξόδου του Μεσολογγίου, της ανατίναξης της Αρμάτας στις Σπέτσες και της αναπαράστασης στο Κούγκι, αλλά η υπόλοιπη δράση της δεν επιδέχεται διαψεύσεων. Οσα παραπέμπουν στον οθωμανικό τάφο στον οποίον εγκλωβίστηκε επί αιώνες το Γένος των Ελλήνων την τέρπουν. Μόνο την υποχρεωτική ανάρτηση της ημισελήνου στα δημόσια κτίρια δεν έχει ζητήσει ακόμα.

Ωστόσο, μπορεί να πρωτοστατεί στον ανθελληνικό ακτιβισμό η εκλεκτή του κ. Κουβέλη, αλλά δεν είναι μόνη. Ο ανθελληνισμός είναι κίνημα στην Ελλάδα και η εκπροσώπησή του αυξάνεται καθημερινά, με ταχύτατους ρυθμούς.

Στην αρχή αποτελούσε μια προσοδοφόρα έξη της ημεδαπής ελληνόφωνης ελίτ. Ομως, με την πάροδο των χρόνων και τον συστηματικό αφελληνισμό της δημόσιας εκπαίδευσης, που μεθόδευσε η ζοφερή κυβέρνηση Σημίτη, η χώρα έχει αρχίσει να υποδέχεται γενιές ολόκληρες που είναι εξοικειωμένες με τις αρχές και τις αξίες της κυρίας Ρεπούση.

Στη Δημόσια Διοίκηση, στον δημοσιογραφικό κόσμο, στον χώρο της «διανόησης» και στα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα η κυρίαρχη ιδεολογία βρίσκεται πιο κοντά στα ρεπουσικά υποπροϊόντα παρά στην ελληνική παράδοση.

Ο πατριωτισμός, η Ορθοδοξία και το σύνολο των ιδεών με τις οποίες γαλουχήθηκαν οι προηγούμενες γενεές δυσφημούνται ως «εθνικισμός, προγονοπληξία, αναχρονισμός, θρησκοληψία». Το δυσάρεστο είναι ότι με την πάροδο του χρόνου, την επιμονή των προπαγανδιστών του πολυπολιτισμού και την αφθονία σε υλικά μέσα που διαθέτουν η τάση του αφελληνισμού δείχνει να προελαύνει.

Το κράτος τι κάνει; Καθεύδει - όποτε δεν τάσσεται απροκάλυπτα υπέρ του πολυπολιτισμικού νεφελώματος.

Πηγή