Ελλάδα, ο ευεργέτης της Γερμανίας

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος 

Όταν ξεκινάει ένας καινούργιος χρόνος είναι λογικό να υπάρχει σχετικός ενθουσιασμός - ελπίδα ιδιαίτερα για ένα καλύτερο μέλλον σε όλους τους ανθρώπους, πόσο μάλλον όταν έχουν προηγηθεί πολύ άσχημα, συνεχώς επιδεινούμενα έτη. Στα πλαίσια αυτά και επιθυμώντας να μην ξεφύγουμε πολύ από τον κανόνα, με δραματικές, απαισιόδοξες ίσως προβλέψεις για την πατρίδα μας, θα επικεντρωθούμε σε ένα και μόνο θέμα: 
στην τεράστια ευγνωμοσύνη που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα για εκείνες τις υπηρεσίες της οι οποίες, μέσα από την οδύνη και τις περιπέτειες των Ελλήνων, βοήθησαν το Βερολίνο να αναδειχθεί στην Ουάσιγκτον της Ευρώπης. 
Ειδικότερα, πριν από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους (η οποία εγκαινιάσθηκε από την Ελλάδα μέσα από την πρόσκληση που απέστειλε ο τότε πρωθυπουργός στο ΔΝΤ, με συνεργό του τον υπουργό του Τιτανικού, της εγκληματικής διόγκωσης των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, της εκτόξευσης των επιτοκίων δανεισμού και της τελικής χρεοκοπίας), η Γερμανία ήταν μία "πεπερασμένη" δύναμη της Ευρώπης, η οποία μοιραζόταν το "θρόνο" με τη Γαλλία - χωρίς κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και υπό τη σκιά των Η.Π.Α.

Μετά το 2010 όμως, όπου η Ελλάδα έφερε στην επιφάνεια το πρόβλημα της υπερχρέωσης της Δύσης, η Γερμανία κατάφερε να ηγηθεί ολόκληρης της Ευρώπης - εκτοπίζοντας τη Γαλλία και υποχρεώνοντας όλους τους υπόλοιπους "εταίρους" της να υποταχθούν στην οικονομική πολιτική της (η οποία μετατρέπει τις πρώην ελεύθερες ευρωπαϊκές χώρες, τη μία μετά την άλλη, σε δορυφόρους και προτεκτοράτα της). 

Παράλληλα, κατόρθωσε έξυπνα να διασώσει τις τράπεζες της από τις ζημίες που τους είχαν προκαλέσει οι Η.Π.Α., να επαναφέρει την οικονομία της σε αναπτυξιακή τροχιά (με τη βοήθεια των εξαγωγών και της χαμηλής ισοτιμίας του ευρώ που της εξασφαλίζουν οι ελλειμματικοί "εταίροι" της), να εκμηδενίσει τα επιτόκια δανεισμού της, να κερδίσει τεράστια ποσά από τόκους, παρέχοντας απλά και μόνο εγγυήσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα, να αντιγράψει τις μεθόδους του ΔΝΤ, να κυριαρχήσει στην ΕΚΤ, να αντιστρέψει τη ροή των κεφαλαίων, από το Νότο κάποτε προς το Βορά σήμερα και τόσα πολλά άλλα, τα οποία είναι δύσκολο να εκφράσει κανείς με μερικές μόνο γραμμές ενός κειμένου. 

Στη συνέχεια, κατέφερε να πείσει πως οι γερμανικές εκλογές είναι τόσο σημαντικές για την Ευρώπη και τον πλανήτη, όσο οι αμερικανικές - με το Βερολίνο να διαδέχεται τις Βρυξέλλες και με την καγκελάριο να εμφανίζεται ηγετικά σε όλες τις τηλεοράσεις και τα ΜΜΕ των "εταίρων" της. 

Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε πως το 2012 ήταν αναμφίβολα η καλύτερη χρονιά στην ιστορία της Γερμανίας - γεγονός που αφενός μεν το οφείλει, χωρίς καμία αμφιβολία, στην Ελλάδα και στις τελευταίες κυβερνήσεις της (οι οποίες επέλεξαν τη διεθνή επαιτεία αντί της αξιοπρέπειας, παραδίδοντας αμαχητί την εθνική μας κυριαρχία), αφετέρου θα το πληρώσουμε ίσως πάρα πολύ ακριβά. 

ΥΓ: Πολλοί θεωρούν επιτυχία το ότι, η Ισπανία δεν έχει καταφύγει ακόμη στο μνημόνιο - αν και δύσκολα μπορεί να ισχυρισθεί κανείς κάτι τέτοιο, με την ανεργία να υπερβαίνει το 25%, με μία τεράστια τραπεζική κρίση και με μία καταρρακωμένη αγορά ακινήτων. 

Δυστυχώς όμως, τα γεγονότα θα τους διαψεύσουν - αφού ευρίσκεται ήδη σε καθεστώς εσωτερικής στάσης πληρωμών, με το δημόσιο να αδυνατεί να εξοφλήσει τους προμηθευτές του, παρά την απ' ευθείας ενίσχυση των ισπανικών τραπεζών από το ESM.