Κύπρος 1974 - 2013. Ποιοι ξέχασαν γιατί ηχούν οι σειρήνες;

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και σήμερα 15η Ιουλίου ήχησαν σειρήνες πολέμου στις 8:30 ακριβώς,....
ως ένδειξη μνήμης για εκείνη την μαύρη Δευτέρα, την 15η Ιουλίου 1974 που έγινε αρχή του τέλους, που δόθηκε η αφορμή για ένα μεγάλο έγκλημα. 

Γράφει η Χριστίνα Χ.  

Η Ελλάδα παλεύει με τα φαντάσματα της Χούντας και ο αναβρασμός ξεκινάει στην Κύπρο με ένα πραξικόπημα. Η ιστορική οπτική γωνία του θέματος δεν έχει πολύ σημασία αν αναλογιστεί κανείς το αποτέλεσμα:

Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή.

Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων.

Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην πριν του πραξικοπήματος κατάσταση. Επίσης η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το δικαίωμα για την επέμβασή της ήταν κατοχυρωμένο στη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνθήκη που δημιουργήθηκε με σκοπό να διαφυλάσσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Συνθήκη Εγγυήσεως δεν δίνει το δικαίωμα ένοπλης παρέμβασης στις εγγυήτριες χώρες, παρά μόνο εάν

1. Εγγυήτρια χώρα χρειάζεται να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής από μια Τρίτη χώρα.
2. Τα Ηνωμένα Έθνη ζητήσουν ένοπλη παρέμβαση από μια εγγυήτρια χώρα
3. Η Κυπριακή Δημοκρατία ζητήσει ένοπλη παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το αίτημα.

Πότε δεν εγκρίθηκε τέτοιο αίτημα από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ποτέ η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ζήτησε από την Τουρκία να παρέμβει στρατιωτικά και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που συνεδρίασε στη Νέα Υόρκη στις 16 Ιουλίου, δεν είχε πάρει απόφαση. Η Τουρκία, σύμφωνα με τις Ελληνικές θέσεις, ενέργησε με βάση τα προ πολλού έτοιμα σχέδια της. Η Τουρκία υποστηρίζει ( άσχετα με την Συνθήκη Εγγυήσεως) ότι ο Τουρκοκυπριακός λαός ζήτησε την επέμβαση, ο οποίος είχε αναγκαστεί να μεταφερθεί σε καταφύγια και ήταν υπό διωγμό.

Παρόλα αυτά, η Συνθήκη Εγγυήσεως ρητώς αναφέρει πως στην προκειμένη περίπτωση που εγγυήτρια χώρα επέμβει, οφείλει να το κάνει με απόλυτο στόχο την διαφύλαξη της ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αντίθετα, η Τουρκία εισέβαλε και έκτοτε κατέχει τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλώνει ταυτόχρονα, πως δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος. Επιπλέον, η Αγγλία, η τρίτη εγγυήτρια χώρα, συνεχίζει να αναγνωρίζει φραστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και την Συνθήκη Εγγυήσεως. Δεν έχει όμως επέμβει μέχρι σήμερα για να διαφυλάξει την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Κυπριακή Δημοκρατία κάλεσε την Τουρκία, να προσφύγουν και οι δυο χώρες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να γνωματεύσει κατά πόσο νόμιμα εισέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο. Η Τουρκία όμως αρνείται.(Wikipedia)

Σαν Ελληνίδα που ζω στην Κύπρο τα δύο τελευταία χρόνια δεν καταλαβαίνω τον λόγο που ηχούν οι πολεμικές σειρήνες κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να θυμούνται και ξέχασαν. Ποιοι δεν φάνηκαν άξιοι να κάνουν το σωστό;

Σίγουρα δεν ξέχασαν αυτοί που έχασαν ένα κομμάτι μιας πατρίδας τόσο πονεμένης.

Δεν ξέχασαν αυτοί που έχασαν την οικογένεια τους, τον σύζυγο , τον έφηβο γιό τους.

Δεν ξέχασαν αυτοί που έχασαν το σπίτι τους, την αυλή, την γειτονιά τους.

Δεν ξέχασαν αυτοί που ζουν ακόμα με τον καημό για την άδεια, άψυχη Αμμόχωστο.

Ποίοι είναι αυτοί που πρέπει να θυμούνται λοιπόν; Ποιοι δεν ήταν και δεν είναι άξιοι να κάνουν το σωστό, να κάνουν αυτό που πρέπει και οι σειρήνες τις 14ης Ιουλίου θυμίζουν υπενθύμιση σε κινητό παρατημένο στα αζήτητα;

Ξέρω ότι η ρίζα του κακού είναι εκτός των συνόρων Ελλάδας – Κύπρου αλλά γιατί τόση συγκάλυψη; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αποκαλυφθούν τα ονόματα των τοπικών και ξένων εμπλεκόμενων; Δεν υπάρχουν απαντήσεις. 39 ολόκληρα χρόνια μετά και δεν υπάρχουν απαντήσεις.

Σήμερα λοιπόν που απειλούνται ξανά και οι δύο χώρες είναι ευκαιρία να αρχίσουμε και εμείς να θυμόμαστε και επιτέλους να αναρωτηθούμε. Ποίοι τότε, ποίοι πριν, ποίοι τώρα. Γιατί τότε, γιατί τώρα.

Δεν θα σας απασχολήσω άλλο μην χάσετε κανένα επεισόδιο του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή και νιώθω άσχημα μετά…. 


Πηγή