Η ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Ὁ Ἐθνικισμός, ἴσως ἡ πιὸ παρεξηγημένη καὶ κατασυκοφαντημένη ἰδεολογία στὴν Ἑλλάδα, βρῆκε τὸν πλειοψηφικὸ της ἐκφραστὴ τὸ βράδυ τῆς 06/05/12 στὸ πρόσωπο τῆς Χ.Α. (6,97%).

Τὸ κατὰ πόσον ἡ Χ.Α. ἐκφράζει τὴν πλειοψηφία τῶν συνειδητοποιημένων Ἑλλήνων Ἐθνικιστῶν εἶναι συζητήσιμο, εἰδικὰ ἄν ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν οἱ κοινωνικοὶ λόγοι που καθόρισαν τὴν ἐκλογικὴ συμπεριφορὰ πολιτῶν ἀπὸ προβληματικὲς περιοχές (π.χ. Ἁγ.Παντελεήμων), πολιτῶν ἁπλῶς ἀηδιασμένων ἀπὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα κ.α..

Ἀπὸ μιὰ σκοπιά, ἡ δράση τῆς Χ.Α. νὰ καθαρίση τὶς προβληματικὲς περιοχὲς καὶ νὰ ἀνασάνουν οἱ κάτοικοι καὶ καταστηματάρχες εἶναι ἀξιέπαινη. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁμως, τὸ μεταναστευτικὸ πρόβλημα δὲν λύθηκε. Οἱ ἐκδιωγμένοι ἁπλῶς μετακινήθηκαν σὲ γειτονικὲς περιοχὲς καὶ συνεχίζουν νὰ βρίσκονται ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους. Ἐπίσης, συνέβαλε καὶ ἡ πολιτεία στὸν διασκορπισμὸ τους ἀνὰ τὴν ἐπικράτεια, στέλνοντάς τους στὰ γνωστὰ κέντρα κράτησης λαθρομεταναστῶν, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἀκριτικῶν(!!!) περιοχῶν. Ἔτσι λοιπόν, ἡ μέχρι

τώρα δράση τῆς Χ.Α. εἶναι ἀποτελεσματικὴ σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο ἀλλὰ ὄχι σὲ ἐθνικό.

Ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἶμαι ὁ μέσος ἀγανακτισμένος νεοέλληνας πολίτης, ἀλλὰ ἐνταγμένος ἐθνικιστής, ἔχοντας σχηματίσει ἄποψη γιὰ τὸ τὶ εἶναι ὁ γνήσιος Ἑλληνικὸς Ἐθνικισμὸς σὲ θεωρητικὸ ἐπίπεδο, θέλω νὰ ἀσκήσω μία κριτική.

Κατ’ ἀρχήν, τὰ ἁγνὰ παιδιὰ που δίνουν τὸν ἀγῶνα τοῦ πεζοδρομίου καὶ τῆς πλατείας, ἀξίζουν συγχαρητηρίων. Ἀπὸ καιρό, οἱ Ἐθνικιστὲς εἴχαμε καταντῆσει μίζεροι μικροαστοὶ τῆς πολυθρόνας, ἐνῶ ἡ ἀκροαριστερὰ ἔδινε δυναμικὴ παρουσία καὶ δράση που ἔφθανε μέχρι τὰ κρατητήρια, καθῶς καὶ ἄλλες προσωπικὲς θυσίες στελεχῶν της. Τελευταῖα, στὸν ἐθνικιστικὸ χῶρο κάτι ἔχει ἀλλάξει πρὸς τὸ καλλίτερο, ἀφοῦ αὐτοὶ που μέχρι χθὲς ἐξυμνοῦσαν τὸν Μεταξᾶ πίσω ἀπὸ τὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστῆ τους, ἀπειλοῦσαν τοὺς εἰκονικοὺς τούρκους καὶ περίμεναν νὰ δοῦν ἀπὸ τὴν τηλεόραση πῶς θὰ παίρνεται ἡ Πόλη, τώρα ἐντάσσονται σὲ κινήματα καὶ βγαίνουν σὲ συγκεντρώσεις καὶ πορείες. Συγχαρητήρια λοιπὸν στὰ νεαρά (καὶ ὄχι μόνο) παιδιά.

Ὅμως θέλω νὰ τὰ ρωτήσω: τὰ ξυρισμένα κεφάλια, τὰ ἐφαρμοστὰ μπλουζάκια, τὰ κράνη, οἱ γαλανόλευκες-ρόπαλα, τὰ παντελόνια παραλλαγῆς, τὰ ἄρβυλα καὶ τὰ κρυμμένα πρόσωπα εἶναι Ἑλληνικὸς Ἐθνικισμός; Αἰσθητικὰ καὶ σημειολογικὰ μὲ παραπέμπουν σὲ πιστὰ ἀντίγραφα νεοναζιστικῶν κινημάτων (τύπου skinhead) τῆς Δ.Ευρώπης καὶ Ρωσίας. Καλὸς ὁ μαίανδρος που ἀντικατέστησε (γιὰ εὐνόητους λόγους) λίαν προσφάτως, προεκλογικά, τὸν κέλτικο σταυρό. Καλὸς ὁ χαιρετισμὸς διὰ τῆς ἀνάτασης τῆς δεξιᾶς, που εἶναι ὄντως ἑλληνορωμαϊκός, ἀλλὰ που ἡ Χ.Α. ἔμαθε μόλις χθὲς νὰ τὸν δικαιολογεῖ ὡς τέτοιον. Καὶ σᾶς παραπέμπω στὴν πρώτη μετεκλογικὴ συνέντευξη που ἔδωσε ὁ ἀπροετοίμαστος κ.Μιχαλολιάκος στὸν Σταῦρο Θεοδωράκη τὴν 13/05/12 στοὺς ‘’Πρωταγωνιστές’’, που ὄχι μόνο δὲν τὰ δικαιολόγησε διὰ τῆς ἀντεπιχειρηματολογίας, ἀλλὰ τὰ ἀρνήθηκε(!). Εἶναι ὅλα αὐτὰ Ἑλληνικὸς Ἐθνικισμός; Οἱ ἀντικοινωνικὲς δηλώσεις, οἱ ἀνάγωγες συμπεριφορὲς Κασιδιάρη καὶ οἱ ἄσεμνες χειρονομίες Ἠλιόπουλου εἶναι Ἐθνικισμός;

Μὲ τὸ νὰ δέρνονται μὲ τοὺς ἀναρχοαριστερούς, τοὺς μεταβάλλουν τὴ γνώμη καὶ  ἀσπάζονται τὴν ἰδεολογία μας; Περνιέται ἕνα πολιτισμένο καὶ ὑγειὲς πρόσωπο στοὺς πολίτες καὶ κερδίζεται συμπάθεια; Ἄραγε μὲ τὸ νὰ τρομοκρατοῦνται καὶ νὰ δέρνονται οἱ ἔγχρωμοι, γίνονται πρόθυμοι νὰ φύγουν ἀπὸ τὴ χώρα καὶ λύνεται τὸ μεταναστευτικό; Αὐτὲς οἱ πρακτικὲς δυσφημίζουν τὸν Ἐθνικισμό, προκαλώντας τὸ κοινὸ αἴσθημα περὶ ἀνθρωπισμοῦ, ἠθικῆς καὶ δικαίου. Γιὰ κάθε κακομοίρη δαρμένο λαθρομετανάστη βρίσκονται ἑκατοντάδες συριζαῖοι, κουκουέδες, ἀναρχικοὶ καὶ τὸ ἐπίσημο κράτος που θὰ τοῦ παράσχη ἰατροφαρμακευτικὴ περίθαλψη καὶ ψυχολογικὴ ὑποστήριξη. Ὁ μετανάστης που κακοποιεῖται δὲν φεύγει διότι ἁπλούστατα στὴν πατρίδα του εἶναι χειρότερα. Ἐκεῖ κινδυνεύει ἀπὸ τὸν πόλεμο ἤ καὶ ἀπὸ τὸν καθεστωτικὸ ἀστυφύλακα που τὸν δέρνει καθημερινὰ στὸ δρόμο γιὰ τὴν πλάκα του. Ἐδῶ ἡ κακοποίησή του προκαλεῖ τὴ συμπάθεια καὶ τὴ συμπόνια τῶν μαζῶν.

Ὅλα τὰ παραπάνω εἶναι αἰτίες τῆς δυσφήμησης τοῦ Ἐθνικισμού, καθῶς ὁ ἀδαὴς πολίτης, κατόπιν τῆς τόσης πλύσης ἐγκεφάλου ἐκ τῶν ΜΜΕ περὶ ‘’φασισταριῶν’’, ‘’νεοναζί’’ καὶ ‘’κρεματορίων’’, βλέπει εἰκόνες καὶ ταυτίζει τὸν Ἐθνικισμὸ μὲ τὸν τραμπουκισμό.

Ὁ Φασισμὸς εἶναι ἐκδοχὴ τοῦ ἰταλικοῦ εθνικισμοῦ. Ὁ Ναζισμὸς τοῦ γερμανικοῦ. Ἡ 4^η Αὐγούστου εἶναι μία αὐθεντικὴ μορφὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐθνικισμοῦ, που ἀντιμετώπισε τοὺς δύο προαναφερθέντας στὸ Πεδίον τῆς Τιμῆς τὸ ΄40.

Προκαλῶ ὅλους τοὺς σκεπτόμενους ἐθνικιστές, ὅπου καὶ ἄν ἐντάσσονται, νὰ διαβάσουν τὴν Κλασσικὴ Ἑλληνικὴ γραμματεία. Κατόπιν, μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν Γιαννόπουλου, Δραγούμη, Μεταξᾶ, Παλαμᾶ, Βεζανῆ, Συκουτρῆ, Πλεύρη, νὰ ἀνακαλύψουν τὸν δικὸ μας ἔντιμο καὶ ἀξιοπρεπὴ Ἑλληνικὸ Ἐθνικισμό, σὲ ἀντίθεση μὲ ξενόφερτα καὶ παράταιρα γιὰ μας, ρεύματα. Ὁ Π.Γιαννόπουλος, αἰωνία του ἡ μνήμη, δὲν κακοποιοῦσεˑ δὲν ἔσπαγε. Ὁ Κ.Πλεύρης δὲν κρύβει τὸ πρόσωπό του.

Μὲ στεῖρα βροντερὰ συνθήματα δὲν παίρνεται ἡ Πόλη (ἐντὸς καὶ ἐκτὸς εἰσαγωγικῶν). Μὲ κατευθυνόμενες, ἀμφιβόλου ἠθικῆς, ἐγκληματικὲς δράσεις δὲν κερδίζεται ἰδεολογικὴ συμπάθεια. Ζημιώνεται ὁ Ἐθνικισμός.-

Σπάρτακος Τανασίδης

tanasidisspartakos@yahoo.gr