συνέχεια από:
1821: Πόθεν πηγάζει το μένος εναντίον της Επανάστασης του Φοίνικα; Μέρος Β'
Οι ιστορίες του 1821 χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες: στην εθνική και στην μαρξιστική. Η πρώτη διαμορφώθηκε από ένα συμβιβαστικό πλαίσιο, μια συνύπαρξη (όσο μπορεί να το πει κανείς) της άποψης των νικητών και της συνύπαρξης των ηττημένων μαζί τους. Οι ηττημένοι μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο περιμένουν και ελπίζουν να δουν να ολοκληρώνεται αυτό που διεκόπη με την δολοφονία του Καποδίστρια το 1831, με τον εμφύλιο το 1832 και με την αντιβασιλεία το 1833, κάτι που θα “ολοκληρωθεί” το 1922 ή 1919 αν θέλετε, το ίδιο κάνει. Η μαρξιστική ελληνική άποψη ξεκινά στον 20ο αιώνα, όμως περιέργως (;) δεν είναι πρωτότυπη. Αναπαράγει και επανασυσκευάζει την εξώφθαλμα κατασκευασμένη ιστορία του Φίνλεϋ, του Μέντελσον, του Γερβίνου (1860-70), του Γκόρντον και του Τίρς νωρίτερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα προηγούμενα είναι για πέταμα, κάθε άλλο. Το πόσο
Οι ιστορίες του 1821 χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες: στην εθνική και στην μαρξιστική. Η πρώτη διαμορφώθηκε από ένα συμβιβαστικό πλαίσιο, μια συνύπαρξη (όσο μπορεί να το πει κανείς) της άποψης των νικητών και της συνύπαρξης των ηττημένων μαζί τους. Οι ηττημένοι μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο περιμένουν και ελπίζουν να δουν να ολοκληρώνεται αυτό που διεκόπη με την δολοφονία του Καποδίστρια το 1831, με τον εμφύλιο το 1832 και με την αντιβασιλεία το 1833, κάτι που θα “ολοκληρωθεί” το 1922 ή 1919 αν θέλετε, το ίδιο κάνει. Η μαρξιστική ελληνική άποψη ξεκινά στον 20ο αιώνα, όμως περιέργως (;) δεν είναι πρωτότυπη. Αναπαράγει και επανασυσκευάζει την εξώφθαλμα κατασκευασμένη ιστορία του Φίνλεϋ, του Μέντελσον, του Γερβίνου (1860-70), του Γκόρντον και του Τίρς νωρίτερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα προηγούμενα είναι για πέταμα, κάθε άλλο. Το πόσο
καθοδηγούμενη ήταν η έξωθεν ιστορία φαίνεται από το γεγονός ότι επιβάλλουν
λογοκρισία στον Κόδρινκτον, δεν επιτρέπουν ούτε στον Αυστριακό Πρόκες Όστεν να εκδώσει την δική του, ενώ όταν τελικά θα επιτραπεί η έκδοση (1867), θα μεταφραστούν στα Ελληνικά μόνον οι δύο τόμοι του κειμένου και όχι οι τέσσερις (4) των εγγράφων-ντοκουμέντων. Η μαρξιστική σχολή προσθέτει το στοιχείο της ταξικής πάλης και των οικονομικών συνθηκών, όλα πάνω στην προκρούστεια κλίνη. Όμως ούτε η εθνική ιστορία αληθεύει, αφού είναι προϊόν συμβιβασμού, απλώς στερείται των πολλαπλών συκοφαντιών και απαλείψεων της μαρξιστικής, λιγότερο στην έκδοση για το ευρύ κοινό, περισσότερο στην σχολική ιστορία. Τέτοιο προϊόν είναι και η μετάβαση από τον Τρικούπη στον Παπαρρηγόπουλο, όπου ο ηττημένος του 1821 θα πρέπει να αισθάνεται ευγνωμοσύνη επειδή μετριάζεται το ψέμα και το 80-20 γίνεται 50-50 (ας πούμε). Ποια είναι τα κοινά στερεότυπα των δύο “εκδοχών”; Ότι η Γαλλική Επανάσταση έγινε αυθόρμητα από την βάση, ότι προσέφερε κάτι εξαιρετικά θετικό στην ανθρωπότητα και ότι η Ελληνική βασίστηκε λίγο ή πολύ στην προηγούμενη. Χρησιμοποιούνται σ’ αυτήν την εκδοχή οι “Βούλγαροι κι Αρβανίτες…” του Ρήγα, ο Ξάνθος με την τεκτονική στοά της Λευκάδας, η θετική ρήση του Κολοκοτρώνη για τον Ναπολέοντα, ο διαφωτισμός κομμένος και ραμμένος στα επιθυμητά μέτρα με ιδιαίτερη προβολή στον Κοραή και στην “Ελληνική Νομαρχία”, συνδέονται όλα με τον Βολταίρο και τον Μοντεσκιέ. Η σούπα περιλαμβάνει ακόμα την “προδοσία” του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την “τοπικιστική / ταξική” εξήγηση των εμφυλίων, την “διπλωματική επιτυχία του δανεισμού της Επανάστασης από την Βρετανία”, τους ισωπεδωτικούς (ολότελα προβληματικούς) όρους “Φαναριώτης” και “Φιλέλληνας”, το “ευτυχές” Ναυαρίνο, την ιστορία του Καποδίστρια, τόσο πριν, όσο και μετά το 1827. Μέγα κεφάλαιο σ’ αυτό το μαγείρεμα αποτελεί και η “Αγία Συμμαχία” !
λογοκρισία στον Κόδρινκτον, δεν επιτρέπουν ούτε στον Αυστριακό Πρόκες Όστεν να εκδώσει την δική του, ενώ όταν τελικά θα επιτραπεί η έκδοση (1867), θα μεταφραστούν στα Ελληνικά μόνον οι δύο τόμοι του κειμένου και όχι οι τέσσερις (4) των εγγράφων-ντοκουμέντων. Η μαρξιστική σχολή προσθέτει το στοιχείο της ταξικής πάλης και των οικονομικών συνθηκών, όλα πάνω στην προκρούστεια κλίνη. Όμως ούτε η εθνική ιστορία αληθεύει, αφού είναι προϊόν συμβιβασμού, απλώς στερείται των πολλαπλών συκοφαντιών και απαλείψεων της μαρξιστικής, λιγότερο στην έκδοση για το ευρύ κοινό, περισσότερο στην σχολική ιστορία. Τέτοιο προϊόν είναι και η μετάβαση από τον Τρικούπη στον Παπαρρηγόπουλο, όπου ο ηττημένος του 1821 θα πρέπει να αισθάνεται ευγνωμοσύνη επειδή μετριάζεται το ψέμα και το 80-20 γίνεται 50-50 (ας πούμε). Ποια είναι τα κοινά στερεότυπα των δύο “εκδοχών”; Ότι η Γαλλική Επανάσταση έγινε αυθόρμητα από την βάση, ότι προσέφερε κάτι εξαιρετικά θετικό στην ανθρωπότητα και ότι η Ελληνική βασίστηκε λίγο ή πολύ στην προηγούμενη. Χρησιμοποιούνται σ’ αυτήν την εκδοχή οι “Βούλγαροι κι Αρβανίτες…” του Ρήγα, ο Ξάνθος με την τεκτονική στοά της Λευκάδας, η θετική ρήση του Κολοκοτρώνη για τον Ναπολέοντα, ο διαφωτισμός κομμένος και ραμμένος στα επιθυμητά μέτρα με ιδιαίτερη προβολή στον Κοραή και στην “Ελληνική Νομαρχία”, συνδέονται όλα με τον Βολταίρο και τον Μοντεσκιέ. Η σούπα περιλαμβάνει ακόμα την “προδοσία” του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την “τοπικιστική / ταξική” εξήγηση των εμφυλίων, την “διπλωματική επιτυχία του δανεισμού της Επανάστασης από την Βρετανία”, τους ισωπεδωτικούς (ολότελα προβληματικούς) όρους “Φαναριώτης” και “Φιλέλληνας”, το “ευτυχές” Ναυαρίνο, την ιστορία του Καποδίστρια, τόσο πριν, όσο και μετά το 1827. Μέγα κεφάλαιο σ’ αυτό το μαγείρεμα αποτελεί και η “Αγία Συμμαχία” !
Ας συνεχίσουμε από κει που μείναμε μέσω της Αγίας Συμμαχίας. Ποιος την προκάλεσε; Ο Αλέξανδρος. Πόσες φορές έχετε ακούσει να αποδίδεται στον κακό Μέττερνιχ; Προφανώς άπειρες (βλ και τελευταίο ντοκιμαντέρ της μηχανής του χρόνου για τον Καποδίστρια http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/2013/09/2_27.html). Γιατί την προκάλεσε ο Αλέξανδρος; Για να αποτρέψει στο μέλλον οποιαδήποτε δυνατότητα του οποιουδήποτε Μιραμπώ-Ροβεσπιέρου-Σεγιές-Σαιν Ζυστ να διαμορφώσουν “κοσμικό” δηλαδή αντιχριστιανικό κράτος, του μοναδικού στόχου της “Επανάστασης” που ορθά, εν μέρει, κάποιοι της εποχής ονόμασαν “Γαλλικό Εμφύλιο πόλεμο”. Αν ψάξουμε ποιος συμμετέχει στην σκέψη του τσάρου Αλέξανδρου θα βρούμε γρήγορα την βαρώνη von Kruedener. Πέραν τούτου ουδέν, πρέπει κάποιος να ψάξει πολύ. Τι λέγεται λοιπόν γι αυτή την περίεργη Γερμανο-Λιβονέζα βαρώνη; Τίποτε ξεκάθαρο. Όλοι επαναλαμβάνουν ότι ήταν μυστικίστρια, θρησκευόμενη και ότι πιπίλισε το μυαλό του τσάρου, μέχρι που τον επηρέασε καθοριστικά. Τι μας λέει η Ρωξάνη στα απομνημονέυματά της; (έδωσε εντολή να μην εκδοθούν πριν περάσουν 50 χρόνια). Ότι η ίδια, ως κυρία των τιμών της τσαρίνας έκλεισε τα ραντεβού της Βαρβάρας Κρύντενερ με τον τσάρο στο περιθώριο του Συνεδρίου της Βιέννης. Και όχι μόνον αυτό. Περιγράφει ένα διάλογο με τον τσάρο όπου η ίδια φαίνεται να μεσολαβεί για να εισέλθει ο Αλέξανδρος στην ομάδα Γιούνκ-Στίλλινγκ και Στούρζα. Ο Γιούνκ, Γερμανικής καταγωγής, είναι μια πολύπλευρη προσωπικότητα, που έχει κοινό στοιχείο την πνευματικότητα και την χριστιανική πίστη. Ποια είναι λοιπόν η σχέση του Μέττερνιχ με την Συμμαχία που προτείνει ο τσάρος; Η δηλωμένη απέχθειά του. Συζητείται η πρόταση του τσάρου με τον Βρετανό υπουργό εξωτερικών Κάσλρεϊ και ενώ ο δεύτερος λέει ότι δεν πρόκειται η Βρετανία να υπογράψει τέτοια συνθήκη, ο πρώτος δηλώνει ότι παρά την ενόχλησή του θα την υπογράψει. Το τι έγινε στην συνέχεια είναι περισσότερο γνωστό. Ο Μέττερνιχ θα πέσει από δίπλα στον τσάρο επί χρόνια και θα καταφέρει τελικά να τον επηρεάσει υπέρ της αδράνειας ως προς την μονομερή κήρυξη πολέμου στους Οθωμανούς, κερδίζοντας στα σημεία την μάχη με τον Καποδίστρια. Τι είναι επίσης αξιοσημείωτο ως προς την περίφημη Ιερά Συμμαχία; Γιατί να τελειώσουν οι Ναπολεόντιοι πόλεμοι με ΔΥΟ συμμαχικές συνθήκες; Δεν έφτανε η μια; Γιατί η Βρετανία που δεν υπέγραψε ποτέ την Ιερά Συμμαχία, μετείχε στα συνέδριά της (ή μήπως τα συνέδρια δεν αφορούσαν καθαρά σε Ιερά αλλά σε τετραπλή Συμμαχία;) Επηρέασε η Συμμαχία καταλυτικά την σχέση του Σουλτάνου με Αυστριακούς, Πρώσους και Γάλλους; (οι τελευταίοι μπήκαν στην Συμμαχία το 1818). Φυσικά! Το 1821 ο Σουλτάνος εμπιστεύεται απόλυτα μόνον τη Βρετανία, ενώ φοβάται ότι το χριστιανικά δηλωμένο πλαίσιο της Επανάστασης θα παρασύρει αργά ή γρήγορα όλους τους Χριστιανούς ηγεμόνες υπέρ των Επαναστατημένων και εναντίον του Οθωμανικού κράτους. Υπό αυτή την έννοια ο Μέττερνιχ μπαίνει σε σχετική απομόνωση τα πρώτα δυο χρόνια και η Βρετανία θα κάνει παιχνίδι μόνη της από το φθινόπωρο του 1822, όταν δηλαδή η τουρκική νίκη στο Πέτα θα ζορίσει μεν την Επανάσταση στην Στερεά, αλλά η καταστροφή του Δράμαλη θα εδραιώσει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Συνεπώς, η περίφημη ΣΤΡΟΦΗ της βρετανικής πολιτικής μόνον στροφή δεν είναι και μόνον στον Κάνινγκ (ή στον Μαυροκορδάτο !) δεν οφείλεται, αντίθετα ο Κάσλρεϊ λίγο πριν αυτοκτονήσει (!) έχει αφήσει υπόμνημα για το ελληνικό ζήτημα όπου περιγράφεται η πολιτική “αναγνώρισης” που θα ακολουθήσει αργότερα ο Κάνινγκ.
Τι άλλο συμπληρώνει την εικόνα αυτή; Τον Ιανουάριο του 21 οι περισσότεροι πρόκριτοι της Πελοποννήσου δείχνουν απροθυμία έως εχθρικότητα προς τον Παπαφλέσσα που μεταφέρει το μήνυμα του Υψηλάντη “ξεκινάμε στις 25 Μαρτίου”. Η απροθυμία αυτή κυρίως οφείλεται στο ότι οι προύχοντες δεν εμπιστεύονται μια Ρωσοκινούμενη Επανάσταση, αφού ουδέν πειστικό τεκμήριο έχει δοθεί από το επίπεδο Καποδίστρια-Τσάρου. Η περίπτωση Πετρόμπεη είναι επίσης ενδεικτική και ειδικά για τον τελευταίο δόθηκε “μάχη” επί ένα ενάμιση χρόνο να παρατήσει τις μανιάτικες διαμάχες, να σταματήσει να ζητάει λεφτά και διαβεβαιώσεις καποδιστριακού επιπέδου και να προσηλωθεί στον στόχο (χαρακτηριστική είναι και η επιστολή του Γρηγόριου Ε’, του “προδότη” της Επανάστασης). Όταν λοιπόν Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Αναγνωσταράς και άλλοι θα κάνουν μόνοι τους την αρχή και θα οδηγηθεί η κατάσταση στην πρώτη μεγάλη νίκη το Μάιο στο Βαλτέτσι, τότε η “Επανάσταση” θα αποκτήσει “μη ανασταλτικό χαρακτήρα” για τους διστακτικούς, αφού κάθε προσπάθεια ειρήνευσης με την Οθωμανική διοίκηση περιορίζεται. Τον επόμενο μήνα εμφανίζεται απροσδόκητα ο αδελφός του Γενικού Επίτροπου της Αρχής της Επανάστασης, ο Δημήτριος Υψηλάντης, (κατόρθωσε να αποφύγει την σύλληψη στην Αυστρία) με πληρεξουσιότητα από τον “κωλυόμενο” αδελφό του να αναλάβει την ηγεσία. Αμέσως η διστακτικότητα που προείπαμε μετατρέπεται σε εχθρότητα. Καταλύτης των εξελίξεων θα είναι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος που φθάνει λίγες μέρες μετά τον Υψηλάντη. Μέχρι την άλωση της Τρίπολης (Σεπτέμβριος 1821), θα έχει κατορθώσει με την συνεργασία του Νέγρη να εκμεταλλευτεί τον αδύναμο πολιτικά Υψηλάντη, να μειώσει το κύρος του (στο μεταξύ έγινε γνωστή και η αποτυχία του αδελφού του στην Μολδοβλαχία), και να πάρει με το μέρος του όλες τις δυνάμεις της προυχοντικής “διστακτικότητας” Πελοποννήσου, Ύδρας και Δ. Ελλάδας τις οποίες θα εξαργυρώσει στην Επίδαυρο τον Δεκέμβριο του 1821. Σε μια Συνέλευση που μόνον αντιπροσωπευτική δεν είναι, ο Μαυροκορδάτος θα καταφέρει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία να βάλει τον ακρογωνιαίο λίθο της εκτροπής της Επανάστασης:
1. ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ με ΔΗΛΩΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ που θέτει τις βάσεις ΥΠΟΤΑΓΗΣ της ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
2. ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ “ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ” ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ και
3. ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (6-7 υπουργεία το Εκτελεστικό, 40-50 βουλευτές το Βουλευτικό). Και να σημειώσουμε ότι ειδικά μετά την Επίδαυρο, τόσο η Βουλή όσο και Κυβέρνηση έχουν νομοθετική εξουσία και μάλιστα ισοδύναμη (αν το ένα σώμα δεν επικυρώσει τον νόμο του άλλου, τότε ο νόμος δεν ισχύει) ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν και οι τρεις κύριες τοπικές εξουσίες Πελοποννήσου, Ανατολικής και Δυτικής Ελλάδας. Έχουμε δηλαδή την επικράτηση της ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑΣ και του πολιτικού μπάχαλου πριν συμπληρωθεί ο πρώτος χρόνος της Επανάστασης και ενώ η Επανάσταση έχει αρχίσει να κρύβει τον εαυτό της (Εταιρία). Το πιο εύκολο σημείο για να ξεδιπλώσει κάποιος την υποκρισία είναι η έμφαση που δίνει ο Μαυροκορδάτος στο δόγμα “δεν είμαστε Καρμπονάροι, δεν είμαστε κοινωνικοί Επαναστάτες”. Το ίδιο ακριβώς λέει και η πλευρά Κολοκοτρώνη (ο Κολοκοτρώνης πήρε αναγκαστικά τον πολιτικό ρόλο του Δ. Υψηλάντη) μόνο που η πλευρά αυτή δεν φέρνει τον Καρμπονάρο Γκαλίνα να μαστορέψει Σύνταγμα των δήθεν δικαιωμάτων και της δήθεν ισονομίας όπως θα φανεί λίγο μετά. Το ίδιο λέει και η πλευρά Κολοκοτρώνη, όμως αυτή δεν αμείβει το 1843 τον Ξάνθο για να βεβαιώσει πάλι ότι το 1821 προκλήθηκε από την έμπνευση που ο ίδιος είχε, όταν ο Καραγιάννης τον μύησε στην τεκτονική στοά της Λευκάδας. Το ίδιο λέει και η πλευρά Κολοκοτρώνη, όμως αυτή δεν κρύβει τα σύμβολα της τρίχρωμης σημαίας και του Φοίνικα. Τι είναι οι Καρμπονάροι; Είναι οι Γιακωβίνοι της Ιταλίας, δηλαδή οι έχοντες τεκτονική ιδιότητα, αυτοί που δημιουργούν και καθοδηγούν τις κοινωνικές Επαναστάσεις τύπου Γαλλίας, Ισπανίας, Ιταλίας. Η τεκτονική ιδιότητα θέλει ανάλυση, γιατί ειδικά εκείνη την περίοδο δεν είναι ευθεία απόδειξη αντιχριστιανικότητας. Μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι η Αθήνα ως πρωτεύουσα και ο ξένος μονάρχης στην κεφαλή του κράτους φαίνονται ως προθέσεις ήδη από το 1821 στην πολιτική παράταξη Μαυροκορδάτου-Νέγρη που στην συνέχεια θα γίνει Μαυροκορδάτος-Κουντουριώτης.
Ερώτημα ιστολογίου: θα ήθελα σε παρακαλώ να μας αποσαφηνίσεις το περί "τεκτονική ιδιότητας" αν δεν σε βάζω σε κόπο....νομίζω ότι είναι σημαντικό.
Απάντηση: Μασόνοι, που λέμε, της νεότερης μασονίας σκωτικού τύπου. Η Γαλλική και οι άλλες Επαναστάσεις πλην της Ελληνικής οργανώθηκαν από τις μασονικές στοές. Απώτερος στόχος ήταν η αποχριστιανοποίηση και η ενοποίηση των κρατών, μέσος στόχος ήταν η υφαρπαγή της κρατικής εξουσίας και η κατοχή της με τρόπο αφανή. Τεχνικός τρόπος ήταν το χρήμα, δηλαδή ο δανεισμός και η δωροδοκία. Οι μεγάλοι τραπεζίτες βρίσκονταν όπως και οι φιλόσοφοι - νομικοί σε ευθεία διασύνδεση με τις στοές.
Φαινομενικά η μασονία μιλούσε για ανώτατη, υπέρτατη θεϊκή εξουσία γενικώς, (το υπέρτατο ον) φυσικά μιλούσε για κοινωνική δικαιοσύνη και κατά περίπτωση είχε φιλανθρωπικό έργο. Η πυραμιδική μορφή της εξασφάλισε τα στεγανά, ενώ οι πραγματικοί σκοποί της αποκαλύπτονταν μόνον σε όποιος ξερπερνούσαν τους ανώτερους βαθμούς. Μέσα στην δίνη του 18ου αιώνα που μιλούσε για ισότητα, ελευθερία, αδελφότητα, μέσα στο κλίμα του διαφωτισμού που είχε βάσεις μέσα στην Εκκλησία, πολλοί χριστιανοί έγιναν μέλη στοών είτε παρασυρμένοι, είτε για να αποσπάσουν μυστικά.
"Μασονική ιδιότητα" θα πει ότι οι πράξεις του ατόμου αυτού καθορίζονται από τους νόμους της θέσης του (πολιτικός, στρατιωτικός..) μόνον όταν δεν αντιβαίνουν προς τον τεκτονικό του όρκο που είναι υπέρτερος παντός άλλου.
ΛΑΜΠΗΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Όλα τα άρθρα συγκεντρωμένα μπορείτε να τα διαβάσετε στην συνέχεια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.