Του Θωμά Ηλιόπουλου*
Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται. Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην eλληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα.
Το όνομα Έλληνας
ήταν απαγορευμένο
επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.
Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε σαν ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο βαθύ υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνοι». Ευτυχώς τους είχε μείνει και αυτό μέσα στη ρωμαίικη παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.
Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μάς «άνοιξαν» λίγο τα μάτια, αλλά η λάμψη της, δυστυχώς, δεν μπορούσε να φτάσει σε κάθε ελληνική γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου ακολούθησαν και τα 400 χρόνια της μαύρης Τουρκοκρατίας. Μέχρι και το 1821 –και πολύ μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος. Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά. Ακόμη και μετά το 1821 η Ευρώπη φιλελληνικά προσπάθησε να μάς βοηθήσει, αλλά το ρωμαίικο έμεινε πάντοτε εναντίον της Ελλάδας και κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και σήμερα ονομάζουμε τους προγόνους μας, τους φωτοδότες της ανθρωπότητας φευ, τους ιδεολάτρες που έσπειραν το σημερινό μας πολιτισμό, χλευαστικά τους υποβιβάζουμε και τους αποκαλούμε αηδιαστικά ειδωλολάτρες!
Η ελληνικότητά μας ακόμη και σήμερα διαστρεβλώνεται, τις περισσότερες φορές αποκρύπτεται και αλλοιώνεται τόσο άδικα ώστε να την απωθούμε. Ο σημερινός έλληνας αγνοεί τελείως το παρελθόν του και τον εαυτό του. Με τη ρωμιοσύνη γίναμε ένας λαός σχιζοφρενής. Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ένδοξη ιστορία και το λαμπρό παρελθόν του το οποίο θα πρέπει να τον οδηγεί στο μέλλον για σημαντικότερα κατορθώματα;
Οι Ευρωπαίοι ακόμη και σήμερα περιμένουν σπίθες αναλαμπής από τον ελληνισμό που δεν έρχονται. Ως ρωμιοί τι έχουμε δώσει στον κόσμο; Η Ευρώπη κατά την Αναγέννηση αναγεννήθηκε μέσα στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Εμείς είμαστε αιώνες πίσω και ζούμε μέσα σε ένα δογματισμό και κρατικισμό που δεν είναι ελληνικά και αυτό ακριβώς μας απομονώνει από την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εκμηδενίζει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού. Με μία τόσο μακραίωνη ταπείνωση, ο σημερινός Έλληνας δεν γνωρίζει το χθες και είναι ανίκανος να προβλέψει και να βαδίσει στο ελληνικό του μέλλον. Αυτό μας έχει φέρει σε μία κατάσταση βαρβαρότητας που τη ζει σήμερα ο Έλληνας μέσα στη χρεοκοπία του.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μας έφερε τα ο 1821 –εκτός από την ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό– είναι που ξαναέφερε στην επιφάνεια και ζωντάνεψε τα ονόματα Ελλάς και Έλληνες. Να, λοιπόν γιατί η γενναία Ελληνική Επανάσταση αφορίστηκε τόσο πανηγυρικά! Η ρωμιοσύνη μάς ήθελε ανιστόρητους, βάρβαρους και σκλάβους. Ποιος το αμφιβάλει αυτό;
Εάν έχετε διαβάσει δύο-τρία βιβλία Ιστορίας, βάλτε το χέρι στην καρδιά σας και πέστε ότι όλα τα ανωτέρω είναι ψέματα. Η καρδιά που χτυπάει ελληνικά και βλέπει ελεύθερα και με πόνο την κατάντιά μας, θα ομολογήσει την αλήθεια που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
Είχε απόλυτο δίκιο ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς που διακήρυξε:
Αυτό το λόγο θα σας πω
δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με το αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα.
Μόνο τότε θα ψάλλουμε με πολλή υπερηφάνεια τα αθάνατα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ας σκεφτούμε ΟΜΩΣ τι μας λένε και τι μας συμβουλεύουν τα λόγια αυτά!
*Ο ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκπαιδευτικός στη Μελβούρνη
και αρθρογράφος σε ομογενειακά και Ελληνικά έντυπα.
http://efhmeris.blogspot.gr/2012/03/e1500.html?spref=fb#.UzXFwwjsVr0.facebook
Είχα πει αλλού ότι η Επανάσταση του 21 έγινε από ρωμηούς με στόχο να ξαναστηθεί το ρωμέηκο. Δεν είχα τονίσει ότι αυτοί οι Ρωμηοί δήλωναν «Έλληνες». Είχα όμως τονίσει την έννοια του Ρωμαίου. Ρωμαίος είναι τίτλος που υιοθέτησε ο χριστιανός κατακτητής της αυτοκρατορίας, εννοώντας ότι ο οικουμενισμός της παλιάς Ρώμης είναι πλέον χριστιανικός και έχει κέντρο την Νέα Ρώμη – Κωνσταντινούπολη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τόσο αντιφατικά και ελλιπή αυτά που έχουν γραφτεί και αυτά που διδάσκονται στο σχολείο, ώστε είναι πανεύκολο να μπερδευτεί κάποιος. Εδώ έχουμε να κάνουμε με παπαγαλισμό της γνωστής δυτικής συκοφαντίας που το 1821 προσπαθούσε να εκτρέψει την Επανάσταση προς την δική της πλευρά και να δημιουργήσει εθνικό αντί πολυεθνικό κράτος. Τελικά το κατάφερε. Τι κατάφερε όμως ο Ηλιόπουλος;
Να μπερδέψει τις σχιζοφρένειες. Ενώ την αποδίδει στην ρωμηοσύνη, στην πραγματικότητα του ανήκει. Γιατί; Επειδή επικαλείται ως μάρτυρες της φραγκικής του διαστροφής τον Παλαμά και τον Σολωμό. Ο Παλαμάς έχει ξεκαθαρίσει πολλές φορές ποιο είναι το «αθάνατο κρασί του 21»: "Έλληνες, για να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια του κόσμου, πραγματικά Ρωμηοί" Τον Καραϊσκάκη εξυμνεί, όχι τον Μαυροκορδάτο που προσπαθούσε να βγάλει από την μέση όλους αυτούς που στόχευαν στην Κωνσταντινούπολη. Όσο για τον Σολωμό, αφιερώνει στροφές και στον ύμνο προς την Ελευθερία και στην ωδή στον λόρδο Μπάυρον για να μιλήσει για τον Επαναστάτη Οικουμενικό Πατριάρχη που ως τέτοιο τον κρέμασε ο Σουλτάνος.
Περισσότερα θα βρει όποιος σκαλίσει τις φιλελληνικές ιστορίες, τα φιλελληνικά κομιτάτα, τον φιλελληνικό τύπο στην Ελλάδα και δει ότι τα συνοδευτικά του δανείου και του συντάγματος ήταν η αναβίωση της ανεστραμμένης ιστορίας.
Το θέμα της Ρωμιοσύνης και το πως καταλήξαμε να λεγόμαστε Γραικοί, όπως ανέφερες και σε προηγούμενο σχόλιο σου, είναι ένα θέμα που μας απασχολεί πολύ. Προσωπικά έχω μπερδευτεί πάρα πολύ και μέχρι στιγμής δεν έχω βρει καν την άκρη του νήματος ώστε να μπορέσω να ξετυλίξω, σε προσωπικό επίπεδο γνώσης, αυτό το τόσο μπερδεμένο κουβάρι της ιστορίας.... Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτό; Θα μπορούσες να μας διαφωτίσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι. Μου το έχει απαγορεύσει ο Ντιντερό. ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γίνεται στο πόδι Ιφιγένεια, είναι που είναι αντιφατικά και παρεξηγημένα πολλά πράγματα, καλύτερα όταν θα έχω έτοιμο κάτι συνολικό.
Πάντως οι άξονες είναι: 1α. η μάχη μεταξύ χριστιανισμού και αντιχριστιανισμού από τον α' αιώνα 1β η επικράτηση του χριστιανισμού μέσα στο κράτος και η επέλαση των γερμανικών φύλων που ως "χριστιανικά" (Αρειανοί) καταλαμβάνουν το δυτικό τμήμα 2. η ονομασία "γραικός" που προσδιορίζει τον Έλληνα ...από πότε; ο Αριστοτέλης νομίζω λέει για Γραικό πριν τον Έλληνα, αλλά ο "Γραικός" παίρνει νέα διάσταση από τότε που η δύση διεκδικεί τον "ρωμαϊσμό" ως βαπτισμένη πλέον, κατονομάζοντας τους χριστιανούς της ανατολής ως "Γραικούς" δηλαδή "αιρετικούς" (αυτά γίνονται από Κλόβις μέχρι Καρλομάγνο, δηλαδή από Μεροβίγγειους μέχρι Καρολίδες)
Όπως καταλαβαίνεις, τα ιστορικά στοιχεία πρέπει να είναι ανεξάρτητα από το πού ανήκει "ιδεολογικά" κάποιος σήμερα. Εφόσον όμως η μάχη συνεχίζεται, αυτό είναι δύσκολο (όσο δύσκολο ήταν να πιστέψει πολύς κόσμος ότι τίποτα δεν χώριζε ιδεολογικά τον Κ. Καρμανλή από τον Α. Παπανδρέου). Αν κάποιος δέχεται ως ιστορία την στρέβλωση, τότε άκρη δεν βγαίνει, ή μάλλον βγαίνουν δυο αντίθετες άκρες. Μόνο η μια πλευρά στεβλώνει συστηματικά και χωρίς διακοπή (ο Δήμου τι νομίζεις πως έκανε πρόσφατα; άποψη εξέφρασε;).
Γι αυτό επιμένω στο 1821, αφού εκεί (από το 1750 περίπου) δίνεται η μεγάλη μάχη. Μετά επικρατεί συντήρηση του ψευδούς παρελθόντος, αλλιώς θα γυρίσει ανάποδα η κατάσταση.
Ξαναλέω ότι καμιά πλευρά το 21 δεν μιλούσε για "Ρώμη". Και οι δυο μιλούσαν για "Ελλάδα" αλλά η μια απ' τις δυο ήταν η "ρωμαϊκή".
Σήμερα ο Μπαρόζο ποιας χώρας είναι πρωθυπουργός; Η Άστον ποιας χώρας είναι υπουργός εξωτερικών, ο Ρομπάι ποιας χώρας είναι πρόεδρος και η συνθήκη της Λισαβόνας ποιας χώρας Σύνταγμα είναι; Οι προσπάθειες που γίνονται, είναι για να εξαλειφθούν οι διαφορές των πολιτισμών (όσες μείνανε) ώστε η μπλε σημαία με τα κίτρινα αστέρια να γίνει σημαία της σύγχρονης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Όταν ο Παλαμάς λέει "είμαστε Ρωμαίοι, όχι Έλληνες" εννοεί είμαστε κάτι μεγαλύτερο από ό,τι μας όρισαν, ο πολιτισμός μας είναι διεθνικός, όχι εθνικός. Δεν εννοεί να δαγκώσει ο Ρωμαίος τον λαιμό του Έλληνα. Αυτό το λένε όσοι δεν καταλαβαίνουν ή όσοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνου. Το ίδιο με τον Παλαμά είπε τότε ο Γεννάδιος Σχολάριος, αλλά κάποιοι επιμένουν. Δηλαδή ο χριστιανός δεν αρνείται τον Ελληνισμό, όμως ο αντίπαλος εμφανίζει τον χριστιανό ως αντίπαλο του Έλληνα (εθνικού)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο που ο Ντιντερό σου το απαγορεύει, μου έδωσες μία κατατοπιστική απάντηση αν και στο πόδι.... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εντύπωση που μου έχει δοθεί από την αναδρομή στην ιστορία είναι ότι από την στιγμή που ο Έλληνας έχει αρχίσει να αλλάζει ονομασία ήδη έχει δεχθεί και τις ανάλογες αλλοιώσεις στο ήθος στο έθος αλλά και στις πολιτιστικές και πολιτισμικές εκδηλώσεις του, (από τους Περσικούς πολέμους και εντεύθεν) με μοιραία κατάληξη την ιδεολογική αντιπαράθεση μεταξύ δύο ομάδων της ίδιας εθνικότητας, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο. Ίσως θα να πρέπει να εξετάσουμε και ποιοι ήταν εκείνοι που άσκησαν τόση μεγάλη επιρροή ώστε ο Ελληνικός λαός να έχει τόσες ονομασίες, πέραν τις φυλετικές φυσικά.
Ξέρω ότι ψάχνεις στο βάθος την ιστορία, με αντικειμενική προοπτική γι΄αυτό και σου απήφθυνα το ερώτημα και ελπίζω να μπορέσουμε να γευθούμε καρπούς της έρευνα σου όταν θα είναι αυτό εφικτό, φυσικά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ζητάμε κάτι τέτοιο καθώς μου φαίνεται ότι θα ήταν μεγάλη αδιακρισία... Σε ευχαριστώ πολύ αγαπητέ Λάμπη!!
Κι εγώ ευχαριστώ αγαπητή Ιφιγένεια. Θα με διευκόλυναν λιγότερα καλά λόγια, γιατί εκτός του ότι δυσκολεύομαι να ανταποδώσω, κινδυνεύω και με εκτροπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό που συζητάμε, εξαρτάται πώς πιάνεις το θέμα, δηλαδή ποιος είσαι και τι θεωρείς διαπραγματεύσιμο, τι όχι. Το "έθνος" που προέκυψε σαν δημόσιος διάλογος από τον ΣΚΑΪ είναι χρήσιμο σε όλους, γιατί δόθηκε αφορμή να φανούν περισσότερο οι δυο πλευρές (πολιτική - πολιτισμός). Το θέμα παραμένει δύσκολο, ξαναλέω ότι είναι παρακινδυνευμένο, αλλά και άκρως ωφέλιμο να το βλέπουμε διαχρονικά, τουλάχιστον μ.Χ. σε επόμενη φάση και π.Χ. ερευνώντας κατ' αρχήν τα ψέματα, τις αντιφάσεις που οδηγούν σε αναδιαμόρφωση ή σταθεροποίηση τμημάτων της συνολικής εικόνας. Δεν είναι μοναδικό το φαινόμενο των πολλαπλών ονομασιών, οι Γερμανοί είναι Germanic, είναι Deutsche, είναι Τεντέσκι, είναι Τεύτονες, είναι Γότθοι, Λομβαρδοί, Φράγκοι, Άγγλοι, Σάξωνες, Βάνδαλοι, αλλά καμιά σχέση με το ελληνικό θέμα. Οι Γερμανοί δεν ετεροκαθορίζονται επί αιώνες πάνω στην βάση μιας ατέρμονης εξωτερικής κατασκευής που στοχεύει στην υπόσκαψη της κυριαρχίας τους.
Όλο και θα τα ξαναπούμε.
Προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Χριστιανισμό ως εβραιογενή θρησκεία και όλους τους Αρχαίους Έλληνες ως ειδωλολάτρες. Ωστόσο έχουν διασωθεί αρχαία κείμενα πού αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σοφοί Έλληνες της αρχαιότητας όχι μόνο πίστευαν σε ένα Θεό αλλά μίλησαν κιόλας για την τριαδικότητα Του, για την διττή φύση του Χριστού, για την Σταύρωση και την Ανάστασή Του
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/04/blog-post_5048.html
Αν και φαίνεται πως αλλάζουμε λίγο το θέμα, δείτε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στο λινκ, που συμπληρώνει νομίζω την παραπάνω εικόνα:
Διαγραφήhttp://www.apologitis.com/gr/ancient/profiteies.htm#%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%99%CE%9F%CE%99 (είναι λίγο τεράστιο)
Παιδαριώδης προσέγγιση με ηγέτη τον Πλάτωνα. Για τον μέγιστο όλων από πλευράς ρεαλισμού ορθολογισμού Επίκουρο κανένα σχόλιο?
ΔιαγραφήΝαι, αν και αλλάζεις το θέμα, υπάρχει ένα σχόλιο: Τζέρεμυ Μπένταμ. Κι αν δεν σε κάλυψα, βάλε και Καρλ Μαρξ.
ΔιαγραφήΑλήθεια, από ποιούς είμαστε "κατακτημένοι"; Από τον εαυτό μας; Δεν ομιλείτε σωστά κύριε Ηλιόπουλε ! Ανήκαμε επί 1500 χρόνια ως ελεύθεροι πολίτες στο πολυεθνικό κράτος της Ορθόδοξης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αυτό που λένε σήμερα "Βυζαντινή Αυτοκρατορία". Μέχρι την άλωση της Πόλης ο ελληνισμός ήταν ελεύθερος σε ένα πολυεθνικό κράτος που ομιλούσε την γλώσσα του. Όπως περίπου είναι σήμερα η Αμερική, όπου συμβιώνουν σχεδόν όλες οι εθνότητες, Ισπανοί, Ιταλοί, Έλληνες, Αφροαμερικάνοι ως Αμερικανοί πολίτες. Αυτή ήταν η Ρωμανία, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που λέγονταν και "Ρωμανία". Και οι πολίτες αυτού του κράτους λέγονταν "Ρωμαίοι" το οποίο όμως δήλωνε την υπηκοότητα και όχι την εθνότητα. Καταλάβατε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο όνομα Ρωμαίος δήλωνε στη "βυζαντινή" εποχή την υπηκοότητα, όχι την εθνική καταγωγή. Δηλαδή στο πολυεθνικό μέχρι το 1204 κράτος της Ρωμανίας , με συνεκτικό κρίκο την ελληνική γλώσσα, τον ελληνικό πολιτισμό, τη μελέτη των αρχαίων κλασικών καί βεβαιότατα τήν Ορθόδοξη Πίστη, κατοικούσαν διαφορετικές εθνότητες. Σήμερα το όνομα «Ρωμαίος», «Ρωμηός» φανερώνει την ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Ρωμαίος σημαίνει τελικά Ορθόδοξος Χριστιανός Έλληνας.
Το παράδειγμα του σημερινού Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας είναι χαρακτηριστικό για να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ υπηκοότητας και εθνότητας. Οι κάτοχοι του διαβατηρίου αυτού είναι υπήκοοοι Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά εθνολογικά άλλοι – οι περισσότεροι είναι Άγγλοι, άλλοι Σκώτοι, άλλοι Ουαλλοί, άλλοι Βορειοιρλανδοί κ.λπ.
Έτσι καί οι υπήκοοι της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας ήσαν Ρωμαίοι ως πρός τήν κρατική υπηκοότητα, αλλά ως εθνότητα άλλοι είχαν την ελληνική – οι περισσότεροι - άλλοι την σερβική, άλλοι την αρμενική, κλπ. Όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο η επικρατούσα εθνότητα είναι οι Άγγλοι και δίνουν τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους σε όλο τό κράτος, έτσι και οι Έλληνες στη Ρωμανία ήσαν το επικρατούν στοιχείο και επέτυχαν να καθιερώσουν τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους.
Ο ιστορικός Κωνσταντίνος Χολέβας αναφέρει σε βιβλίο του:
«Ὁ Βατάτζης τό 1237 ἀπήντησε σέ μία θρασεῖα ἐπιστολή τοῦ Πάπα Ἰωάννου Θ΄καί μεταξύ ἀλλων τοῦ γράφει: «...Μᾶς γράφεις ὅτι ἀπό τό δικό μας, τό Ἑλληνικό γένος, ἄνθησε ἡ σοφία καί τά ἀγαθά της καί διαδόθηκε στούς ἀλλους λαούς... Οἱ γενάρχες τῆς βασιλείας μου εἶναι ἀπό τό γένος τῶν Δουκῶν καί τῶν Κομνηνῶν, γιά νά μήν ἀναφέρω ἐδῶ καί ὅλους τούς ἄλλους βασιλεῖς πού εἶχαν ἑλληνική καταγωγή και γιά πολλές ἑκατοντάδες χρόνια κατεῖχαν τή βασιλική ἐξουσία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτούς ὅλους καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί οἱ αὐτοκράτορες τούς προσκυνοῦσαν ὡς αὐτοκράτορες τῶν Ρωμαίων».
Βλέπουμε, λοιπόν, μία τρανταχτή ἀπόδειξη τῆς διπλῆς ἰδιότητος. Κρατικά ἔνιωθαν Ρωμαῖοι, ἀλλά ἐθνικά ἦσαν Ἔλληνες και τό διεκήρυτταν.»
Στην Αυτοκρατορία της Ρωμανίας οι Έλληνες (εκ καταγωγής) αποτελούσαν την καρδιά και την ψυχή της. Η ελληνική παιδεία, η ελληνική γλώσσα, η ελληνική σκέψη και ο ελληνικός πολιτισμός έγιναν κοινό κτήμα των διαφόρων εθνοτήτων / λαοτήτων στην Ανατολή και στη Δύση αρχικά, ώστε να μπορούν να ονομάζονται, πολιτιστικά και πνευματικά, όλοι Έλληνες, με την ευρύτερη έννοια του όρου. Οι Έλληνες, άλλωστε, συνεχίζοντας την παράδοση του Μ. Αλεξάνδρου, δεν επεχείρησαν την υποταγή των άλλων λαων της αυτοκρατορίας, κάτι που θα κάμουν αργότερα οι Φράγκοι. Με την επίδραση της χριστιανικής πίστης, πέτυχαν οι Έλληνες την ενοποίηση και συναδέλφωση όλων στη μία μεγάλη οικογένεια (Γένος) της αυτοκρατορίας. Έτσι, οι εκ καταγωγής Έλληνες έγιναν για τους άλλους λαούς της αυτοκρατορίας όχι κατακτητές, αλλά «πρωτότοκοι εν πολλοίς αδελφοί» (Ρωμ. 8, 29).
Σχετικά με το πιο πάνω σχόλιό μου , δείτε και την διεύθυνση:
http://e-puzzle.blogspot.gr/2011/10/blog-post.html#more
που αναφέρει σχετικά για τις εθνικές μας ονομασίες...
Προτείνω επίσης να διαβάσετε το βιβλίο του Ι. Ρωμανίδη: "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ - ΡΩΜΑΝΙΑ - ΡΟΥΜΕΛΗ", για να μάθετε και λίγο αληθινή ιστορία και όχι αυτή που βολεύει τους Ευρωπαίους !
Συμφωνώ κ. Καπελλάκη, αλλά και επαυξάνω: Ο ελληνισμός ήταν μόνον “ελεύθερος” μέσα στο πολυεθνικό κράτος ή κυριαρχούσε; Το ότι η αυτοκρατορία ήταν ελληνική δεν ήταν το μόνο που αμφισβητήθηκε, όπως θα μπορούσε να αμφισβητηθεί και το φως το ήλιου. Παραποιήθηκε, κακοποιήθηκε με μίσος. Κι όμως, αυτοί που έκαναν την επίθεση το ονόμασαν “ελληνικό” το κράτος (δηλαδή γραικικό) το 800 για να δηλώσουν ότι δεν ήταν ρωμαϊκό. Χίλια χρόνια μετά, προσπαθούσαν να πείσουν ότι το ελληνικό κράτος δεν ήταν ελληνικό, αλλά ρωμαϊκό και στο μεταξύ είχε επικρατήσει απ' αυτούς η ονομασία “βυζαντινό”. Αφού το δικό μας κράτος (1833) ήταν σε μεγάλο βαθμό προέκταση του δικού τους, αποδεχθήκαμε την δεύτερη μετονομασία του και σήμερα συζητάμε για ώρες πάνω όχι σε λυμένα, αλλά σε ανύπαρκτα θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ρωμανίδης εξηγεί πολλά πράγματα με ωραίο τρόπο. Ωστόσο, για την Γαλλική Επανάσταση θα διαφωνήσω. Την εξηγεί διαφορετικά από το συνηθισμένο, αλλά αντίθετα από ό,τι ήταν. Λέει ότι ήταν των Γαλλορωμαίων χριστιανών έναντι των Φράγκων, ενώ εγώ βλέπω τους αντιχριστιανούς να θέλουν να προλάβουν, να εγκλωβίσουν και να μπρεδέψουν τους χριστιανούς που μυστικά βρίσκονται στα ίδια υπόγεια σχήματα (εταιρείες-στοές, πείτε τα όπως θέλετε). Η παρισινή εξέγερση προλαβαίνει και ματαιώνει την κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τους Ιωσήφ της Αυστρίας και Αικατερίνη της Ρωσίας. Η επόμενη προσπάθεια των Ρωμαίων είναι υπό τον Ρήγα, μπλέκει κι αυτή στα γαλλικά γρανάζια, ενώ στο μεταξύ, η Αυστρία, λόγω Γαλλικής Επανάστασης έχει αλλάξει πολιτική. Στην Αυστρία φορτώνεται αποκλειστικά η διάλυση του Ρήγα, ενώ τα δύο μεταγενέστερα σχέδια (1807 και 1821) τα εμποδίζει η Γαλλία και του Ναπολέοντα και του Λουδοβίκου 18ου.
Εξάλλου αυτοί που κόπτονται για τον "Έλληνα" από τη Δύση, μετά το 1821 συνέχισαν να τον ονομάζουν Γραικό, όπως "ήθελε" και ο Κοραής.