Christian Griepenkerl 1877Augusteum Oldenburg ΓΕΡΜΑΝΙΑ.
Γιατί η πιο ανήθικη πράξη του ανθρώπου είναι η έλλειψη αυτογνωσίας;
Γιατί τοποθετείται στο κέντρο των Δελφών;
Στο κέντρο του ομφαλού τη Γης;
Στο κέντρο της Ελληνικής κοσμοθεώρησης;
Γιατί καμιά ανθρώπινη ζωή δεν έχει νόημα δεν έχει σκοπό δεν έχει περιεχόμενο χωρίς αυτή την πράξη.
Γιατί χωρίς την κατάθεση μιας τέτοιας πράξης,
ο άνθρωπος παραμένει ένα άδειο κέλυφος και ένας «περιπατών νεκρός»
που άσκοπα περιφέρεται στην Γη και την πληγώνει την τραυματίζει,
μία Ύβρις,
μέχρι να φθάσει στο Άδη συνοδευόμενος από τον ψυχοπομπό Ερμή
χωρίς καμιά εξαργυσώσιμη κατάθεση στην ζωή του.
Χωρίς το ένδυμα του Ηνίοχου χωρίς να ανεβεί στην Άμαξα κυβερνήτης του Εαυτού του σε αρμονία με τα 4 στοιχεία,
η ζωή του είναι ανύπαρκτη.
Δεν έζησε ποτέ. Δεν υπήρξε ποτέ!
Ήταν μια σκιά που διαλύεται στο πρώτο φως ενός λαμπερού Ήλιου
στην πρώτη ακτίνα του.
Μια ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να ξοδευτεί μόνο στην απόκτηση υλικών αγαθών και μάλιστα σε υπερβολή.
Δεν μπορεί να περάσει περιδιαβαίνοντας διαδρόμους και δωμάτια Λαβύρινθου αποστηθίζοντας ξερές γνώσεις χωρίς κατανόηση και συλλέγοντας πτυχία και ντοκτορά.
Δεν μπορεί να φύγει κοιτάζοντας τον Λαβύρινθο απ έξω και εξορκίζοντας τον κακό .
Δεν μπορεί ο Λαβύρινθος να εκτοπιστεί ούτε ο Μίνωας να παραγραφεί.
Αποτελεί την πρόκληση, την δοκιμασία με έπαθλο τα Φτερά του ανθρώπου.
Ο δρόμος μιας ανθρώπινης ζωής περνά μέσα από την Γνώση και όλες τις πλευρές της και αξιώνεται από την ένωση την σύνδεση τους.
Η γνωριμία του ανθρώπου με τον εαυτό του είναι ένα μακρύ ταξίδι και δύσκολο …και Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες θα συναντήσει πολλούς
Όμως είναι και η κορυφαία πράξη του ανθρώπου .
Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ!
Χωρίς αυτή δεν υπάρχει ζωή. Δεν υπάρχει λύτρωση.
Σε αυτή την διαδρομή ο άνθρωπος θα συναντήσει πολλά
και πολλούς θεούς θεές και τέρατα και φαντάσματα.
Και είναι αυτή η διαδρομή που τον κάνει “θεό” και η κατανόηση της
ακόμη και η προσπάθεια της.
Το δελφικό ρητό είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης ζωής
και περιλαμβάνει τα πάντα σε μία οδηγία “νόμο”.
Τα περικλείει.
Τα αγκαλιάζει στοργικά σοφά ενωτικά ενάρετα με μέτρον με αψογοσύνη με αγάπη.
Γιατί περικλείει την Αγάπη την δίνει με ασφάλεια χωρίς τυμπακοκρουσίες και νοσηρότητες. Την εξηγεί.
Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτόν τον αγαπάει τον κυβερνά
Ηνίοχος στην Άμαξα του, αγαπά και τον κόσμο
τον κατανοεί τον προστατεύει τον υπερασπίζεται τον διευρύνει τον ανανεώνει
και αποφεύγει να το στύβει σαν λεμόνι να το εξαντλεί.
Αποφεύγει να το καταστρέφει.
Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του δεν μπορεί να γίνει δούλος κανενός δεν μπορεί να προσκυνάει κανένα αλλά δεν μπορεί να γίνει και αφέντης κύριος κανενός ούτε και να επιτρέψει σε κανένα να τον προσκυνήσει σαν θεό.
Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό τον προσέχει τον γυμνάζει σέβεται το σώμα του που φιλοξενεί το πνεύμα του δεν νιώθει ενοχές γι αυτό δεν το τιμωρεί δεν το σκελετώνει και το αφήνει να γίνει μια μάζα κρεάτων και μόνο.
Μόνο ο άνθρωπος που έχει γνωρίσει τον εαυτό του μπορεί να αγαπήσει τον θεό να ενωθεί μαζί του μέσα από αυτή την διαδικασία αυτή την βασανιστική διαδρομή μιας αυτογνωστικής Οδύσσειας.
Γιατί έχει αγαπήσει και τον άνθρωπο
και έχει κατανοήσει σε όλος του το εύρος τι σημαίνει να είσαι Άνθρωπος
να προσπαθείς να γίνεις Άνθρωπος.
Πόσος κόπος πόσος αγώνας πόση μοναξιά πόσες παγίδες πόσες μάχες
αλλά και πόση Δόξα!
\Η Δόξα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ!
ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ
- http://www.academyofathens.gr/ecportal.asp?id=439&nt=18&lang=1
http://kleio2012.blogspot.gr/2014/07/blog-post_927.html
Tο εικονογραφικό αυτό σύνολο έχει αφετηρία της θεματογραφίας του τον Προμηθέα Δεσμώτη του Aισχύλου, παράλληλα όμως στηρίζεται στην παγκόσμια παράδοση που αναφέρεται στον Προμηθέα. Tο έργο εκτείνεται από την δυτική πλευρά της αίθουσας συνεδριάσεων της Aκαδημίας μέχρι και τη νότια σε οκτώ παραστάσεις, οι οποίες εικονίζουν τις διαδοχικές φάσεις του μύθου του Προμηθέα.
O ζωγραφικός διάκοσμος ξεκινά με την παράσταση που αναφέρεται στην προφητεία της Θέμιδας για την κλοπή της φωτιάς και τα δεινά του γιου της του Προμηθέα. Ακολουθούν επτά ακόμη παραστάσεις με τα εξής θέματα: κλοπή της φωτιάς με τη βοήθεια της θεάς Aθηνάς, δημιουργία του ανθρώπου από τον Προμηθέα και προσπάθειά του να τον ζωογονήσει με τη φωτιά, Tιτανομαχία, ο Προμηθέας πυρφόρος που προσφέρει τη φωτιά στους ανθρώπους, ο Προμηθέας δεσμώτης στον Kαύκασο, η απελευθέρωση του Προμηθέα από τον Hρακλή, υποδοχή του Προμηθέα από τους θεούς στον Όλυμπο.
Η θεματολογία του ζωγραφικού διακόσμου, η οποία αναπτύσσεται πάνω σε πίνακες μεγάλων διαστάσεων έχει ως κεντρική ιδέα το μύθο του Προμηθέα κι αυτό διότι ο Προμηθέας αντιπροσωπεύει το επιστημονικό πνεύμα που επιζητεί τη γνώση. Η επιλογή του θέματος δεν ήταν τυχαία, αλλά συμβολική διότι, ως γνωστόν, και στην Ακαδημία του Πλάτωνα υπήρχε βωμός του Προμηθέα. Η ζωγραφική αναπαράσταση του μύθου στηρίχθηκε στη «Θεογονία» του Ησιόδου, στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθεύς Δεσμώτης» και σε νεότερες πηγές. Τα πρώτα οκτώ σχέδια, τα οποία παριστάνουν την Τιτανομαχία, την Αποθέωση του Προμηθέα και τα επεισόδια από το μύθο του Προμηθέα εκτελέστηκαν το 1872. Ολόκληρη η σύνθεση των επτά παραστάσεων του μυθολογικού κύκλου του Προμηθέα εκτελέστηκε και ολοκληρώθηκε στη Βιέννη από το ζωγράφο Christian Griepenkerl κατά το έτος 1878. Ο πίνακας της Τιτανομαχίας ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1880 και εκτέθηκε στον «Οίκο των Καλλιτεχνών» στη Βιέννη, όπου ο ζωγράφος βραβεύτηκε γι΄αυτήν. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, υπό τις οδηγίες του Christian Griepenkerl και του Hansen, έγινε η τοποθέτηση και των οκτώ πινάκων στην Αίθουσα Τελετών. Το ζωγραφικό αυτό έργο θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα εικονογραφικά μνημειακά σύνολα της Αθήνας.