Από τον Μάνο Ηλιάδη
Σε απρόβλεπτες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσει ο νέος νόμος για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, τον οποίο υποχρεούται να ψηφίσει η Βουλή σε εφαρμογή της αποφάσεως-πλαισίου 2008/913ΔΕΥ του Συμβουλίου της 28ης Νοεμβρίου 2008 «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου», όπως αναφέρεται στον τίτλο της σχετικής αποφάσεως.
Το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν απρόβλεπτες καταστάσεις και προβλήματα δεν είναι καθόλου απίθανο, γιατί παρόμοιοι νόμοι, περιορισμού δηλαδή βασικών
ελευθεριών, όπως η ελευθερία εκφράσεως, είναι κατά την άποψή μας παράλογοι και δεν εκφράζουν την λαϊκή βούληση, στοιχεία από τα οποία προέκυψαν και οι σχετικές έντονες αντιδράσεις.
Η αντίδραση των 38 βουλευτών και ο ξεσηκωμός των Μικρασιατικών και ιδίως των Ποντιακών σωματείων και συλλόγων για την μη συμπερίληψη της γενοκτονίας των Ποντίων, του Μικρασιατικού Ελληνισμού και των Αρμενίων, έσωσε βέβαια την κατάσταση, σύμφωνα με τις εκ των υστέρων διαβεβαιώσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης, αλλά το λυπηρό γεγονός ότι χρειάστηκε τόσος αγώνας για να προστατευθεί το αυτονόητο, παραμένει και θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε κάποτε ποιος ήταν πίσω από αυτήν την κραυγαλέα εκδήλωση ενδοτισμού έναντι της Τουρκίας.
Σε ένα άλλο επίπεδο, οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας επισήμαναν την ουσία του προβλήματος. Όπως ανέφερε η «δημοκρατία» στις 22 Αυγούστου, ο μητροπολίτης Πειραιώς τόνισε μεταξύ άλλων στην επιστολή του προς το Μαξίμου «Διαμαρτυρόμεθα ακόμη εντονότατα, διότι εισάγεται για πρώτη φορά στην έννομη τάξη και το δικαιικό μας σύστημα η ποινική καταδίωξη ενός συναισθήματος που δεν έχει λάβει αρχή εκτελέσεως, όπως η έννοια του μίσους, η οποία δεν προσδιορίζεται επακριβώς, με μέγιστο κίνδυνο την καταδίωξη της ελευθερίας συνειδήσεως και της ελευθερίας εκφράσεως», ενώ οι μητροπολίτες Αιτωλοακαρνανίας και Κυθήρων επισήμαναν σε κοινή επιστολή τους ότι: «με το υπό ψήφισιν νομοσχέδιο κυριολεκτικά ανοίγει ο ασκός του Αιόλου, καθώς θα μπορεί να κολάζεται ποινικά όχι μόνο η πράξις αλλά και η έκφρασις γνώμης. Κυριολεκτικά ανατρέπεται το δικανικό μας σύστημα και ο νομικός μας πολιτισμός».
Το βασικό πρόβλημα του προς ψήφιση νομοσχεδίου είναι πράγματι ο μη ακριβής προσδιορισμός της έννοιας των προς κολασμό αδικημάτων. Εκτός από την έννοια του μίσους που επισημαίνει ο μητροπολίτης Πειραιώς, ασαφείς είναι και οι έννοιες του «ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας», οι οποίες είναι στον τίτλο του προωθούμενου νομοσχεδίου. Μία αναδρομή στους ορισμούς που δίνουν για τον «ρατσισμό» η Wikipedia, το Λεξικό της Οξφόρδης (Οxford English Dictionary), το Merriam-Webster Dictionary, ή το Αmerican Heritage College Dictionary, δεν αποκαλύπτει κανέναν κολάσιμο χαρακτηρισμό σε βαθμό που να μην προβλέπεται ήδη από τις νομοθεσίες όλων των χωρών της Ευρώπης και να χρήζει μίας επί το αυστηρότερον τροποιήσεως της υφισταμένης νομοθεσίας.
Η «ξενοφοβία» (ένας όρος που λανσάρισαν οι εμπνευστές των πολυπολιτισμικών κοινωνιών), δεν χρειάζεται επεξήγηση καθώς η λέξη είναι ελληνική και έχει την ίδια έννοια κατά την μεταφορά της στην αγγλική (xenophobia). Κατά το Λεξικό της Οξφόρδης, αυτή η «φοβία είναι το βαθιά ριζωμένο και παράλογο μίσος εναντίον των ξένων» ενώ κατά το Λεξικό Webster είναι «ο παράλογος φόβος ή το μίσος απέναντι στο μη οικείο». Η συμβολή της ψυχιατρικής σε ένα θέμα καθαρά της δικής της αρμοδιότητας (φοβίες) ξεκαθαρίζει πάντως καλύτερα τα πράγματα για τον ορισμό της φοβίας, ή μάλλον των φοβιών γιατί υπάρχουν πολλές: «Οι φοβίες χαρακτηρίζονται από αδικαιολόγητο και υπερβολικό φόβο χωρίς να υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, οι οποίες οδηγούν ένα άτομο στο να αποφεύγει ορισμένες καταστάσεις ή όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτές να τις βιώνει με πολύ έντονο άγχος». Όπως προκύπτει από μία απλή ανάγνωση, ο ορισμός της ξενοφοβίας -με την έννοια και τον τρόπο που χρησιμοποιείται από τους οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας και αναφέρεται στην απόφαση της Ε.Ε.- είναι αρκετά «πειραγμένος» για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και σκοπιμότητες αυτών που εξυπηρετούνται από την προώθηση τέτοιων ιδεολογημάτων, οι οποίοι σίγουρα πλήρωσαν αδρά τα γνωστά λόμπι των Βρυξελλών μέχρι να το φέρουν ως εδώ. Το βασικό στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί εδώ είναι η διαφορά που προκύπτει ανάμεσα στο κεντρικό στοιχείο του ψυχιατρικού ορισμού, που είναι η έλλειψη πραγματικού κινδύνου, ενώ στην περίπτωση της μεγάλης και ανεξέλεγκτης εισόδου ξένων μεταναστών, για παράδειγμα, ή της ομαδικής εισόδου, π.χ., Τσάμηδων στην Ήπειρο, ή μερικών δεκάδων χιλιάδων Τούρκων στη Θράκη ή στα ελληνικά νησιά, οι κίνδυνοι είναι προδήλως υπαρκτοί.
Η καταπολέμηση της ξενοφοβίας δεν αναφέρεται άλλωστε σε καταστάσεις μεταξύ των διάφορων λαών της Ευρώπης, στην ουσία ξένων ο ένας προς τον άλλον, οι οποίοι πολύ πριν από την δημιουργία της Ε.Ε. δεν αντιμετωπίζονταν εχθρικά μεταξύ τους. Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, απόδειξη ότι στην ουσία η ξενοφοβία δεν υπάρχει, αποτελεί το γεγονός ότι στην Ελλάδα ζουν μονίμως ή για μακρά διαστήματα αμέτρητοι ξένοι, πλήρως ενσωματωμένοι στις τοπικές κοινωνίες, όπως Πολωνοί, Άγγλοι, Ρώσοι, Ιταλοί, πολλοί Αλβανοί κ.ά., ακόμη δε και Γερμανοί -στην ΝΔ Πελοπόννησο έχουν κάνει ολόκληρη αποικία- χωρίς κανένας Έλληνας να φοβάται ή να ενοχλείται και αντιθέτως να κάνουν συχνά στενή παρέα με κάθε ξένο. Το πρόβλημα εδώ, όπως και σε ελάσσονα βαθμό σε άλλες χώρες της Ε.Ε., υπάρχει μόνο για τους στην μέγιστη πλειοψηφία τους παράνομους μουσουλμάνους μετανάστες και τούτο οφείλεται, εκτός του γνωστού πλήθους προβλημάτων που δημιουργούν, στον τεράστιο για τα ελληνικά δεδομένα και δυνατότητες αριθμός τους.
Η αναφορά στην δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους που στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, που αποτελεί το αντικείμενο του Άρθρου 1, παράγραφος (α) -«Αδικήματα ρατσισμού και ξενοφοβίας»- καθώς και αυτά των υπολοίπων παραγράφων, στις ιδιάζουσες συνθήκες που επικρατούν στην χώρα μας μπορεί να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα, ιδίως σε σχέση με τους μουσουλμάνους. Ο λόγος είναι ότι στο ίδιο το Κοράνι που διαβάζεται στους αμέτρητους «άτυπους χώρους προσευχής», τα αυτοσχέδια τζαμιά δηλαδή, υπάρχουν συγκεκριμένα χωρία (πραγματικά κηρύγματα και υποκίνηση μίσους) που βάλλουν ανοιχτά εναντίον των Ιουδαίων, των Χριστιανών και άλλων αλλόθρησκων, με αποτέλεσμα οι πρώτοι που θα πρέπει να διωχθούν να είναι οι μουσουλμάνοι και ο ιμάμης που θα τους κάνει κήρυγμα με βάση το Κοράνι.
Μερικά παραδείγματα, για του λόγου το αληθές: Σούρα (Κεφάλαιο) «ελ-Μάτντε», μέρος 6ο, παράγραφος 51 (στο Κοράνι που διανέμει δωρεάν η πρεσβεία της Σ. Αραβίας): «Ω, σεις που πιστέψατε! Μη κάνετε τους Εβραίους και τους Χριστιανούς φίλους και προστάτες σας! Δεν είναι παρά μονάχα μεταξύ τους φίλοι και προστάτες».
Σούρα «ελ-Τέβμπε», μέρος 10, παράγραφος 5: «Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες (σ.σ.: ραμαζάνι) έχουν περάσει τότε (πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες» (σ.σ.: έτσι, πήραν στον κυνήγι τους δυστυχείς Γεζιντί το Ιράκ που θεωρούνται ειδωλολάτρες) «οπουδήποτε και αν τους βρείτε και συλλάβετέ τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε πολεμικό στρατήγημα».
Από το Κοράνι των εκδόσεων «Δημιουργία», σε μετάφραση του Γεράσιμου Πεντάκη, Σούρα «Τα Λάφυρα», παράγραφος 40: «Πολεμάτε αυτούς (τους ασεβείς) μέχρις ότου δεν θα υπάρχει πλέον πειρασμός, μέχρις ότου δεν θα υπάρχει άλλη θρησκεία εκτός από αυτήν του μόνου Θεού».
Σούρα «Η Μετάνοια», παράγραφος 29: «Πολεμάτε δε επίσης εναντίον των Εβραίων και των Χριστιανών, οι οποίοι δεν πρεσβεύουν την πίστη της αλήθειας. Πολεμάτε εναντίον αυτών μέχρις ότου οι πάντες ανεξαιρέτως αποτίσουν φόρο και ταπεινωθούν».
Στην ίδια Σούρα, παράγραφος 124: «Ω, πιστοί! Πολεμήστε τους απίστους» (τους μη μουσουλμάνους, δηλαδή) «οι οποίοι έρχονται σε συνάφεια μαζί σας και υποδεχθείτε τους τραχέως».
Σούρα «Η Νίκη», παράγραφος 29: «Ο Μωάμεθ είναι ο απόστολος του Θεού, οι δε οπαδοί του είναι αφοσιωμένοι μεταξύ τους και σκληροί έναντι των απίστων». Και σταματάμε εδώ λόγω χώρου.
Αν πάμε στους δικούς μας μουσουλμάνους της Θράκης, η κατάσταση είναι ακόμη πιο προβληματική. Ολόκληρος ο παρακρατικός μηχανισμός που έχουν στήσει εκεί οι Τούρκοι (με την επαίσχυντη ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων) με πρώτους τους παράνομους μουφτήδες τους και προεξάρχοντος του εξτρεμιστή Μέτε, καθυβρίζουν και καλλιεργούν συστηματικά το μίσος εναντίον των Ελλήνων, όχι μόνο στα τζαμιά όπου γίνεται χαμός, αλλά κυριολεκτικά όπου βρεθούν και σε κάθε ευκαιρία.
Και το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι: Θα υπάρξει καμία ελληνική κυβέρνηση που θα έχει το θάρρος, αν όχι πρωτίστως την αξιοπρέπεια, να ασκήσει τις εκ του νέου νόμου προβλεπόμενες διώξεις σε όλους αυτούς τους κήρυκες του υπαρκτού και όχι του κατά φαντασία μίσους; ‘Η ο νέος νόμος θα ισχύει μόνο για τους Έλληνες, με αποτέλεσμα να γίνουμε πια τελείως ρεζίλι;
Το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν απρόβλεπτες καταστάσεις και προβλήματα δεν είναι καθόλου απίθανο, γιατί παρόμοιοι νόμοι, περιορισμού δηλαδή βασικών
ελευθεριών, όπως η ελευθερία εκφράσεως, είναι κατά την άποψή μας παράλογοι και δεν εκφράζουν την λαϊκή βούληση, στοιχεία από τα οποία προέκυψαν και οι σχετικές έντονες αντιδράσεις.
Η αντίδραση των 38 βουλευτών και ο ξεσηκωμός των Μικρασιατικών και ιδίως των Ποντιακών σωματείων και συλλόγων για την μη συμπερίληψη της γενοκτονίας των Ποντίων, του Μικρασιατικού Ελληνισμού και των Αρμενίων, έσωσε βέβαια την κατάσταση, σύμφωνα με τις εκ των υστέρων διαβεβαιώσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης, αλλά το λυπηρό γεγονός ότι χρειάστηκε τόσος αγώνας για να προστατευθεί το αυτονόητο, παραμένει και θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε κάποτε ποιος ήταν πίσω από αυτήν την κραυγαλέα εκδήλωση ενδοτισμού έναντι της Τουρκίας.
Σε ένα άλλο επίπεδο, οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας επισήμαναν την ουσία του προβλήματος. Όπως ανέφερε η «δημοκρατία» στις 22 Αυγούστου, ο μητροπολίτης Πειραιώς τόνισε μεταξύ άλλων στην επιστολή του προς το Μαξίμου «Διαμαρτυρόμεθα ακόμη εντονότατα, διότι εισάγεται για πρώτη φορά στην έννομη τάξη και το δικαιικό μας σύστημα η ποινική καταδίωξη ενός συναισθήματος που δεν έχει λάβει αρχή εκτελέσεως, όπως η έννοια του μίσους, η οποία δεν προσδιορίζεται επακριβώς, με μέγιστο κίνδυνο την καταδίωξη της ελευθερίας συνειδήσεως και της ελευθερίας εκφράσεως», ενώ οι μητροπολίτες Αιτωλοακαρνανίας και Κυθήρων επισήμαναν σε κοινή επιστολή τους ότι: «με το υπό ψήφισιν νομοσχέδιο κυριολεκτικά ανοίγει ο ασκός του Αιόλου, καθώς θα μπορεί να κολάζεται ποινικά όχι μόνο η πράξις αλλά και η έκφρασις γνώμης. Κυριολεκτικά ανατρέπεται το δικανικό μας σύστημα και ο νομικός μας πολιτισμός».
Το βασικό πρόβλημα του προς ψήφιση νομοσχεδίου είναι πράγματι ο μη ακριβής προσδιορισμός της έννοιας των προς κολασμό αδικημάτων. Εκτός από την έννοια του μίσους που επισημαίνει ο μητροπολίτης Πειραιώς, ασαφείς είναι και οι έννοιες του «ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας», οι οποίες είναι στον τίτλο του προωθούμενου νομοσχεδίου. Μία αναδρομή στους ορισμούς που δίνουν για τον «ρατσισμό» η Wikipedia, το Λεξικό της Οξφόρδης (Οxford English Dictionary), το Merriam-Webster Dictionary, ή το Αmerican Heritage College Dictionary, δεν αποκαλύπτει κανέναν κολάσιμο χαρακτηρισμό σε βαθμό που να μην προβλέπεται ήδη από τις νομοθεσίες όλων των χωρών της Ευρώπης και να χρήζει μίας επί το αυστηρότερον τροποιήσεως της υφισταμένης νομοθεσίας.
Η «ξενοφοβία» (ένας όρος που λανσάρισαν οι εμπνευστές των πολυπολιτισμικών κοινωνιών), δεν χρειάζεται επεξήγηση καθώς η λέξη είναι ελληνική και έχει την ίδια έννοια κατά την μεταφορά της στην αγγλική (xenophobia). Κατά το Λεξικό της Οξφόρδης, αυτή η «φοβία είναι το βαθιά ριζωμένο και παράλογο μίσος εναντίον των ξένων» ενώ κατά το Λεξικό Webster είναι «ο παράλογος φόβος ή το μίσος απέναντι στο μη οικείο». Η συμβολή της ψυχιατρικής σε ένα θέμα καθαρά της δικής της αρμοδιότητας (φοβίες) ξεκαθαρίζει πάντως καλύτερα τα πράγματα για τον ορισμό της φοβίας, ή μάλλον των φοβιών γιατί υπάρχουν πολλές: «Οι φοβίες χαρακτηρίζονται από αδικαιολόγητο και υπερβολικό φόβο χωρίς να υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, οι οποίες οδηγούν ένα άτομο στο να αποφεύγει ορισμένες καταστάσεις ή όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτές να τις βιώνει με πολύ έντονο άγχος». Όπως προκύπτει από μία απλή ανάγνωση, ο ορισμός της ξενοφοβίας -με την έννοια και τον τρόπο που χρησιμοποιείται από τους οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας και αναφέρεται στην απόφαση της Ε.Ε.- είναι αρκετά «πειραγμένος» για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και σκοπιμότητες αυτών που εξυπηρετούνται από την προώθηση τέτοιων ιδεολογημάτων, οι οποίοι σίγουρα πλήρωσαν αδρά τα γνωστά λόμπι των Βρυξελλών μέχρι να το φέρουν ως εδώ. Το βασικό στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί εδώ είναι η διαφορά που προκύπτει ανάμεσα στο κεντρικό στοιχείο του ψυχιατρικού ορισμού, που είναι η έλλειψη πραγματικού κινδύνου, ενώ στην περίπτωση της μεγάλης και ανεξέλεγκτης εισόδου ξένων μεταναστών, για παράδειγμα, ή της ομαδικής εισόδου, π.χ., Τσάμηδων στην Ήπειρο, ή μερικών δεκάδων χιλιάδων Τούρκων στη Θράκη ή στα ελληνικά νησιά, οι κίνδυνοι είναι προδήλως υπαρκτοί.
Η καταπολέμηση της ξενοφοβίας δεν αναφέρεται άλλωστε σε καταστάσεις μεταξύ των διάφορων λαών της Ευρώπης, στην ουσία ξένων ο ένας προς τον άλλον, οι οποίοι πολύ πριν από την δημιουργία της Ε.Ε. δεν αντιμετωπίζονταν εχθρικά μεταξύ τους. Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, απόδειξη ότι στην ουσία η ξενοφοβία δεν υπάρχει, αποτελεί το γεγονός ότι στην Ελλάδα ζουν μονίμως ή για μακρά διαστήματα αμέτρητοι ξένοι, πλήρως ενσωματωμένοι στις τοπικές κοινωνίες, όπως Πολωνοί, Άγγλοι, Ρώσοι, Ιταλοί, πολλοί Αλβανοί κ.ά., ακόμη δε και Γερμανοί -στην ΝΔ Πελοπόννησο έχουν κάνει ολόκληρη αποικία- χωρίς κανένας Έλληνας να φοβάται ή να ενοχλείται και αντιθέτως να κάνουν συχνά στενή παρέα με κάθε ξένο. Το πρόβλημα εδώ, όπως και σε ελάσσονα βαθμό σε άλλες χώρες της Ε.Ε., υπάρχει μόνο για τους στην μέγιστη πλειοψηφία τους παράνομους μουσουλμάνους μετανάστες και τούτο οφείλεται, εκτός του γνωστού πλήθους προβλημάτων που δημιουργούν, στον τεράστιο για τα ελληνικά δεδομένα και δυνατότητες αριθμός τους.
Η αναφορά στην δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους που στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, που αποτελεί το αντικείμενο του Άρθρου 1, παράγραφος (α) -«Αδικήματα ρατσισμού και ξενοφοβίας»- καθώς και αυτά των υπολοίπων παραγράφων, στις ιδιάζουσες συνθήκες που επικρατούν στην χώρα μας μπορεί να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα, ιδίως σε σχέση με τους μουσουλμάνους. Ο λόγος είναι ότι στο ίδιο το Κοράνι που διαβάζεται στους αμέτρητους «άτυπους χώρους προσευχής», τα αυτοσχέδια τζαμιά δηλαδή, υπάρχουν συγκεκριμένα χωρία (πραγματικά κηρύγματα και υποκίνηση μίσους) που βάλλουν ανοιχτά εναντίον των Ιουδαίων, των Χριστιανών και άλλων αλλόθρησκων, με αποτέλεσμα οι πρώτοι που θα πρέπει να διωχθούν να είναι οι μουσουλμάνοι και ο ιμάμης που θα τους κάνει κήρυγμα με βάση το Κοράνι.
Μερικά παραδείγματα, για του λόγου το αληθές: Σούρα (Κεφάλαιο) «ελ-Μάτντε», μέρος 6ο, παράγραφος 51 (στο Κοράνι που διανέμει δωρεάν η πρεσβεία της Σ. Αραβίας): «Ω, σεις που πιστέψατε! Μη κάνετε τους Εβραίους και τους Χριστιανούς φίλους και προστάτες σας! Δεν είναι παρά μονάχα μεταξύ τους φίλοι και προστάτες».
Σούρα «ελ-Τέβμπε», μέρος 10, παράγραφος 5: «Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες (σ.σ.: ραμαζάνι) έχουν περάσει τότε (πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες» (σ.σ.: έτσι, πήραν στον κυνήγι τους δυστυχείς Γεζιντί το Ιράκ που θεωρούνται ειδωλολάτρες) «οπουδήποτε και αν τους βρείτε και συλλάβετέ τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε πολεμικό στρατήγημα».
Από το Κοράνι των εκδόσεων «Δημιουργία», σε μετάφραση του Γεράσιμου Πεντάκη, Σούρα «Τα Λάφυρα», παράγραφος 40: «Πολεμάτε αυτούς (τους ασεβείς) μέχρις ότου δεν θα υπάρχει πλέον πειρασμός, μέχρις ότου δεν θα υπάρχει άλλη θρησκεία εκτός από αυτήν του μόνου Θεού».
Σούρα «Η Μετάνοια», παράγραφος 29: «Πολεμάτε δε επίσης εναντίον των Εβραίων και των Χριστιανών, οι οποίοι δεν πρεσβεύουν την πίστη της αλήθειας. Πολεμάτε εναντίον αυτών μέχρις ότου οι πάντες ανεξαιρέτως αποτίσουν φόρο και ταπεινωθούν».
Στην ίδια Σούρα, παράγραφος 124: «Ω, πιστοί! Πολεμήστε τους απίστους» (τους μη μουσουλμάνους, δηλαδή) «οι οποίοι έρχονται σε συνάφεια μαζί σας και υποδεχθείτε τους τραχέως».
Σούρα «Η Νίκη», παράγραφος 29: «Ο Μωάμεθ είναι ο απόστολος του Θεού, οι δε οπαδοί του είναι αφοσιωμένοι μεταξύ τους και σκληροί έναντι των απίστων». Και σταματάμε εδώ λόγω χώρου.
Αν πάμε στους δικούς μας μουσουλμάνους της Θράκης, η κατάσταση είναι ακόμη πιο προβληματική. Ολόκληρος ο παρακρατικός μηχανισμός που έχουν στήσει εκεί οι Τούρκοι (με την επαίσχυντη ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων) με πρώτους τους παράνομους μουφτήδες τους και προεξάρχοντος του εξτρεμιστή Μέτε, καθυβρίζουν και καλλιεργούν συστηματικά το μίσος εναντίον των Ελλήνων, όχι μόνο στα τζαμιά όπου γίνεται χαμός, αλλά κυριολεκτικά όπου βρεθούν και σε κάθε ευκαιρία.
Και το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι: Θα υπάρξει καμία ελληνική κυβέρνηση που θα έχει το θάρρος, αν όχι πρωτίστως την αξιοπρέπεια, να ασκήσει τις εκ του νέου νόμου προβλεπόμενες διώξεις σε όλους αυτούς τους κήρυκες του υπαρκτού και όχι του κατά φαντασία μίσους; ‘Η ο νέος νόμος θα ισχύει μόνο για τους Έλληνες, με αποτέλεσμα να γίνουμε πια τελείως ρεζίλι;
Κυριακάτικη Δημοκρατία
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.