Η διαφθορά δεν είναι μόνον ηθική αηδής, αλλά και εθνικά επιζήμια

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος 

Ξαναδιάβαζα προ ημερών τις πανεπιστημιακές σημειώσεις μου από τα φοιτητικά μου χρόνια, και ειδικότερα ενός καθηγητού μου ειδικού στα πολιτικά συστήματα του Τρίτου Κόσμου.

Ο καθηγητής μου, λοιπόν, αυτός έλεγε, προ τριακονταετίας, το εξής: 
«Στα διεφθαρμένα τριτοκοσμικά πολιτικά συστήματα (τα οποία αποκαλούσε «μπανανίες» από τη γνωστή ταινία του Γούντι Άλεν), αν οι ηγέτες των κομμάτων δεν έχουν στοιχεία εις βάρος κάποιου, ώστε να μπορούν να τον ελέγχουν, δεν

τον χρίζουν υποψήφιο βουλευτή ούτε τον διορίζουν σε κρατικό αξίωμα. Διότι στις
χώρες αυτές η είσοδος ακέραιων ανθρώπων στην πολιτική, ανθρώπου που ούτε θα συμμετέχουν ούτε και θα ανεχθούν φαινόμενα διαφθοράς, απειλεί να τινάξει στον αέρα όλο το φαύλο σύστημα καταλήστευσης του εθνικού πλούτου από μία ανήθικη ολιγαρχία.

Στις «μπανανίες» (έλεγε ο καθηγητής μου), υπάρχουν εξελιγμένοι επικοινωνιακοί μηχανισμοί για να αποκλείσουν από την πολιτική σκηνή πρόσωπα και ομάδες που διέπονται από το αίσθημα ανιδιοτελούς προσφοράς στην πατρίδα. Αντιθέτως, παράγουν φαύλους, τους οποίους μεταμφιέζουν σε «χαρισματικές προσωπικότητες», «ικανούς μάνατζερς», «αποτελεσματικούς», «συναινετικούς» κ.α. στα μάτια των αφελών και εύπιστων ψηφοφόρων. Τους οποίους ψηφοφόρους έχουν φροντίσει προηγουμένως να αποβλακώσουν και να παραπλανήσουν με γκαιμπελικού τύπου «ενημέρωση» κα κυρίως με ένα καλά σχεδιασμένο εκπαιδευτικό σύστημα, που σκοτώνει την κρίση και την ελεύθερη σκέψη.

Έτσι, στις «μπανανίες» (έλεγε ο σπουδαίος και διεθνούς φήμης καθηγητής μου), τα πολιτικά συστήματα αποκτούν σταδιακά τον χαρακτήρα κλειστής ομάδας, που διέπεται από κανόνες συνενοχής, σιωπής («ομερτά») και πλήρους ταύτισης συμφερόντων, ενώ προς τα έξω εμφανίζουν μία εικόνα δήθεν πλουραλισμού, «δημοκρατικής πολυφωνίας και «σκληρών κομματικών ανταγωνισμών». Με αυτόν τον τρόπο, ο λαός πιστεύει ότι ζει σε καθεστώς δημοκρατίας, ενώ στην πραγματικότητα υφίσταται ένα συγκεκαλυμμένο μονοπώλιο εξουσίας.

Αυτού του είδους τα πολιτικά συστήματα (έλεγε ο καθηγητής μου), είναι πολύ αποτελεσματικότερα από τις παραδοσιακές δικτατορίες, που προκαλούν διεθνείς αντιδράσεις, εσωτερικές εξεγέρσεις και οδηγούν τους λαούς σε επαναστάσεις.

Καμιά φορά (έλεγε ο καθηγητής μου), κάποια αντισυστημικά και ανεξάρτητα ΜΜΕ αποκαλύπτουν υποθέσεις διαφθοράς και προκαλούν σοβαρούς τριγμούς στο σύστημα, αμφιβολίες στην κοινή γνώμη και δρομολογούν μη ελεγχόμενες εξελίξεις.

Πολιτικά συστήματα τέτοιου είδους, που χαρακτηρίζονται από διαφθορά και διέπονται από την λογική των «ημετέρων» (κατέληγε ο διακεκριμένος αυτός επιστήμων, που τον είχε τιμήσει με πανεπιστημιακή έδρα ένα κορυφαίο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο), αναπόφευκτα καταρρέουν. Για τον εξής απλούστατο λόγο: η διαφορά εκτός από ηθικά αηδής, οδηγεί και σε λανθασμένες αποφάσεις. Όταν π.χ. το κριτήριο για την παραγγελία ενός οπλικού συστήματος είναι το ύψος της «προμήθειας» που θα λάβει ο αρμόδιος και όχι ο τύπος του όπλου που απαιτούν οι γεωστρατηγικές ανάγκες της χώρας, τότε σε περίπτωση στρατιωτικής σύρραξης η χώρα θα βρεθεί με λάθος όπλα στη διάθεσή της.

Αυτή η αρχή ισχύει σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας: η άσκηση εξουσίας με βάση προσωπικά, πελατειακά, κομματικά κ.λ.π. κριτήρια, οδηγεί σε δυσλειτουργία, παρακμή κα τελικά σε διάλυση τη χώρα».

Αυτά όσον αφορά τα μακρινές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Εμείς, ανήκουμε στην Ευρώπη, οπότε τα παραπάνω τα έγραψα για την επιστημονική ενημέρωση των αναγνωστών που ενδιαφέρονται να εντρυφήσουν στις Πολιτικές Επιστήμες.

Πηγή εφημ. «KontraNews»

http://kostasxan.blogspot.gr/