ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ - Γ΄ ΜΕΡΟΣ

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ  ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ -  Α΄ ΜΕΡΟΣ

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ -  B΄ ΜΕΡΟΣ

Θέτω  ένα  συγκλονιστικό  ερώτημα:

       Γιατί  οι  βασιλείς  των  Αχαιών  προχωρούν  σ΄αυτές  τις  τεράστιες  εισαγωγές μετάλλων(χαλκού  και  κασσιτέρου με  αναλογία  10/1είναι  η  αναλογία  των   μετάλλων  για  την  κατασκευή  αχαϊκών  όπλων),  την  εποχή  εκείνη,  το  1.320 με  1.305  π.Χ.;Εάν  σε  ένα  μόνο  βυθισμένο  αχαϊκό  πλοίο  βρήκαμε  10  τόνους  
χαλκού  και  ένα  τόνο  κασσιτέρου, τα αβύθιστα  καράβια  της  εποχής,   πόσους   χιλιάδες  τόνους  μετάλλων  θα  μετέφεραν;  Τι  ακριβώς  προετοιμάζουν  οι  Αχαιοί Γιατί  ο  βασιλιάς  της  Αιγύπτου,  ο  Φαραώ  Χορεμχέμπ,  στέλνει  πλούσια  δώρα  στον  Μυκηναίο βασιλιά;  

Τι περιμένει απ΄αυτόν;   Τι  κυοφορείται  στην τότε διεθνή  σκηνή;  

Μήπως  όλα  αυτά  είναι  οι  προετοιμασίες  των  Αχαιών  για  τον Τρωϊκό  πόλεμο;

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η  ΔΙΕΘΝΗΣ  ΣΚΗΝΗ   ΤΟΥ  1.350 Π.Χ.

Χάρτης της Ανατολικής  Μεσογείου  κατά  την περίοδο Αμάρνα  (1.350 π.Χ.    50  χρόνια  πριν  την   έναρξη   του  Τρωϊκού πολέμου), που δείχνει τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής: το  κράτος  της  Αιγύπτου (πράσινο), το  κράτος  των  Χετταίων (Χάττι - κίτρινο), το  Κασσιτικό   βασίλειο  της  Βαβυλώνας  (μωβ),    το  κράτος  της Ασσυρίας  (γκρι),  και  το κράτος  Mittani  (κόκκινο).  Οι  περιοχές   με  το  ήπιο  χρώμα   παρουσιάζουν  τα   εδάφη  με  άμεσο  κρατικό  έλεγχο, οι  περιοχές  με το  ζωηρό  χρώμα   αντιπροσωπεύουν  τις σφαίρες επιρροής  των αντίστοιχων  κρατών.  Η έκταση της Αχαϊκής κυριαρχίας εμφανίζεται με πορτοκαλί χρώμα. Το  1.350  π.Χ.  υπήρχαν  6  μεγάλα  κράτη  και  αρκετά  μικρότερα  βασίλεια.

Κατά  την  γνώμη  του  γράφοντος  (Ζ.  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ,  ΙΟΥΝΙΟΣ  2.015),  τα  ιστορικά  αίτια  που προκάλεσαν  τον  δεκαετή  Τρωϊκόπόλεμο  και  τα  οποία  εμφανίζουν  μεγάλη  ομοιότητα  με 

αυτά  των  Περσικών  πολέμων,  είναι  εν  συντομία  τα  παρακάτω:

Οι  ρίζες  του  προβλήματος  αρχίζουν  από  την  Κύπρο.  

     Σύμφωνα  με  τα  αδιαμφισβήτητα  ιστορικά  αρχεία  των  Χετταίων  ο  βασιλιάς  των  Αχαιών ΑΤΡΑΣΙΓΙΑ  (ΑΤΡΕΥΣ) εξεστράτευσε  και κατέλαβε  την  Κύπρο  (ΑΛΑΣΙΓΙΑ)   και  έδιωξε   από  εκεί   τον  βασιλιά  Μαντουβάτα (Madduwata).  Αυτό έγινε  το  έτος 1.425  π.Χ.   όταν  βασίλευε   στους   Χετταίους  ο  Τανταλίγια  Ι (Tudhaliya I,  1.430 – 1.400  π.Χ),  οι  ιστορικοί  τον ταυτίζουν με τον Τάνταλο της Ελληνικής μυθολογίας. Ο  Τάνταλος, ικανός  Χετταίος  ηγεμών,  είναι  ο  ιδρυτής  του νέου βασιλείου των   Χετταίων.  Δημιούργησε  το  ενιαίο κράτος  Ζιππάσλα γύρω από τον ποταμό Μαίανδρο  και  τοποθέτησε  εκεί βασιλιά  τον εκλεκτό του εξόριστο βασιλιά της Αλασίγια - Κύπρου  Μαντουβάτα.  

          Όταν ο Μαντουβάττα εγκαταστάθηκε στην Ζιππάσλα δέχθηκε επίθεση απο τον βασιλιά της    χώρας  Αρζάβα  (Arzawa) Κουπάντα Κουρούντα (Kupanta Kurunta),  ο  οποίος  ήταν  σύμμαχος των Αχιγιάβα  (Αχαιών).  Ο  Κουπάντα  Κουρούντα  κυρίευσε το βασίλειο του  Μαντουβάτα   ο  οποίος  ζήτησε   βοήθεια  από   τον  φίλο  και  προστάτη  του  βασιλιά  Τανταλίγια.  Ο  βασιλιάς των Χετταίων οργάνωσε ισχυρό  στρατό και  το  1.422  π.Χ.   νίκησε   22  Λουβικά  κράτη,  συμμάχους των Αχιγιάβα,  στην  ΒΔ Ελληνική  Ασιατική  Χερσόνησο  (Ε.Α.Χ.).  Ανάμεσα στα  κράτη   αυτά  ήταν  και  η   πόλη της Willusa – Τροία.  Ο Τανταλίγια αποκατέστησε  στον  θρόνο Μαντουβάτα.

           Το  1.420  π.Χ.  ο Μαντουβάττα δέχθηκε επίθεση  από  τον ίδιο τον βασιλιά των Αχαιών Ατρέα  (Ατρασίγια).

 Σημείωση:  ποιός  Έλληνας  σήμερα  γνωρίζει  τις  δύο  ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ  εκστρατείες – που  είναι  ιστορικά πλέον  βεβαιωμένες - του  Βασιλιά  των  Μυκηνών  ΑΤΡΕΑ;

  Ο   Τανταλίγια  έστειλε ξανά στρατό για  να  βοηθήσει  τον  Μαντουβάτα,  δίνοντας εντολή στον στρατηγό Κισναπίλι να παραμείνει εκεί ακόμα και μετά την εκδίωξη του Ατρασίγια.  Ο Μαντουβάττα  εκνευρισμένος σοβαρά  από τις συνεχείς ταπεινώσεις, αποφάσισε να αλλάξει τακτική. Όταν λίγο αργότερα δύο στρατηγοί των  Χετταίων επαναστάτησαν εναντίον  του Τανταλίγια,  προσποιήθηκε αρχικά   ότι θα βοηθήσει τον  Τανταλίγια,  αλλά τελικά συμμάχησε με τον έναν από τους δύο   και σκότωσε  τον  άλλο  στρατηγό των Χετταίων Κισναπίλι.  Η καθοριστική ρήξη έγινε όταν ο  Τανταλίγια του ζήτησε να καταπνίξει  μία επανάσταση στην  Χαπάλλα. Ο  Μαντουβάττα το έκανε αλλά στην συνέχεια υποχρέωσε τους κατοίκους να δηλώσουν υποταγή στον ίδιο και όχι στον βασιλιά των Χετταίων.

      Στην  συνέχεια  συμμάχησε  με τον παλιό εχθρό του βασιλιά της Αρζάβα,  Κουπάντα Κουρούντα, πήρε την κόρη του σύζυγο, κληρονομώντας την Αρζάβα μετά τον θάνατο του πεθερού του, αφού άλλαξε  ριζικά  στρατόπεδο και έγινε σύμμαχος του βασιλιά των  Αχιγιάβα  Ατρασίγια.  Μετά τον θάνατο του Τανταλίγια του 1ου οι Χετταίοι είχαν σοβαρά προβλήματα με τις επιδρομές των ληστρικών φυλών των Κάσκα  (οι  Κολχίδες  των  αρχαίων  Ελλήνων),  στα βόρεια του βασιλείου τους, ειδικά την εποχή των διαδόχων του Αρναβάλντα του 1ου και του Τανταλίγια του 2ου,  οι Κάσκα είχαν φτάσει σε σημείο να κάψουν ακόμα και την πρωτεύουσα Χατούσα.

Η επιστολή Ταβαγκαλάβα (Tawagalawa letter)

    Το βασίλειο της  Αρζάβα με νέο βασιλιά τον Μαντουβάτα εκμεταλλεύτηκε την μεγάλη παρακμή των Χετταίων για να αυξηθεί σημαντικά η δική του ισχύ, ειδικά με τον διάδοχο του Μαντουβάτα Ταρουνταράντου (Tarhundaradu), o oποίος επέκτεινε περισσότερο το κράτος του σε βάρος των Χετταίων.  Έτσι  ξεκίνησε  η χρυσή εποχή για   την,   ελληνική   κατά    βάση,    χώρα   της   Αρζάβα. Επιστολές με τον Αιγύπτιο φαραώ Αμένοφις τον 3^ο    και  τον  γιό   του   Τουθμώσις 4^ου,  δείχνουν τις στενές επαφές και τις  εμπορικές σχέσεις που είχε ειδικά  ο Ταρουνταράντου με τον Φαραώ  Αμενχοτέπ  που του ζητούσε συμμαχία και μιά κόρη για σύζυγο (αλληλογραφία Αμάρνα  Νο31 και Νο32).   Στις επιστολές φαίνεται καθαρά το μεγάλο πλήγμα που είχαν φέρει οι επιδρομές των Κάσκα εκείνη την εποχή για τους Χετταίους.  Συγκεκριμένα σε κάποιο σημείο ο Φαραώ αναφέρεται για το κράτος των Χετταίων στον βασιλιά της Αρζάβα  Ταρούντα - Ραντού (Tarhunda – Radu,) σαν  η  χώρα  των  Χετταίων  να είναι παρελθόν, ζητώντας τον  να στείλει και σε αυτόν μερικούς μισθοφόρους από τους Κολχίδες.

        Τα επόμενα χρόνια  και  μέχρι την άνοδο στου θρόνου των Χετταίων του Σουπιλουλιούμας, κύριο χαρακτηριστικό  της  εποχής ήταν το ισχυρό κράτος του Αρζάβα, με πρωτεύουσα την Απάσα (σημερινή  Έφεσο).  

        Οι  σύμμαχοι  και  σχεδόν  ομόφυλοι  Αχαιοί   (Αχιγιάβα), είχαν ξεχωριστό κράτος στην Ε.Α.Χ.  με πρωτεύουσα την Μίλητο,  ενώ  οι Χετταίοι αντίθετα παρέμειναν στην αφάνεια. 

        Οι  Χετταίοι   βέβαια  από  το  2.000  π.Χ.  είχαν  πολλές σχέσεις  με τους  Αχαιούς (Ahhiyawa = Αχαιίς),  αφού  κατά  βάση ήταν  και  αυτοί  απόγονοι  ελληνικών  πελασγικών  λαών  -  Κρητικών , - στα  έγγραφά και  τις  επιστολές  τους ονομάζουν τον λαό   και  το  κράτος  με  έδρα  την ευρωπαϊκή χερσόνησο  πέραν  του  Αιγαίου  πελάγους,  ΑΧΙΓΙΑΒΑ, δηλαδή  ΑΧΑΙΙΣ). 

      

ΑΧΑΙΟΙ  ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ

 Αξίζει  να  σημειωθεί  ότι  και  ο  Όμηρος  την  αρχαία  μυκηναϊκή  Ελλάδα  την  αποκαλεί  με  το  ίδιο  όνομα:  Αχαιίς. 

       Οι επαφές των Χετταίων με τους Αχαιούς/Αχιγιάβα ήταν συνεχείς,  με έντονες σχέσεις,  άλλοτε φιλικές,  άλλοτε πολεμικές. Οι Χετταίοι   βασιλείς  αναφέρουν  στις  επιστολές  τους  τους  Αχαιούς  σαν  πανίσχυρο  λαό  στα  

δυτικά  τους.  Αποκαλούν τους βασιλείς των  Αχιγιάβα  αδελφούς, όπως αποκαλούν   τους  βασιλείς των Αιγυπτίων, των  Βαβυλωνίων και  των  Ασσυρίων.

     

Γιγάντιος ανδριάντας του βασιλιά των
Χετταίων Σουπιλουλιούμας 2ου 3,5 m που
ανακαλύφθηκε στην Ε.Α.Χ.  (2012)

 Η μεγάλη αλλαγή για τους Χετταίους ξεκίνησε με την άνοδο στον θρόνο του Σουπιλουλιούμας  (1.344 – 1.422  π.Χ.),  ο οποίος ήταν ένας ισχυρός μαχητικός βασιλιάς, που έφερε ταχύτατη ανασυγκρότηση  στο  κράτος  των  Χετταίων.  Ασχολήθηκε αποκλειστικά με τους Αιγυπτίους και με  πολέμους στην κεντρική Ασία.  Την εποχή του Σουπιλουλιούμας οι σχέσεις  μεταξύ των  Χετταίων και των  Αχαιών  ήταν πολύ φιλικές. Ο  Σουπιλουλιούμας   αναγνώριζε  την  ουσιαστική  βοήθεια  των  Αχαιών  στο κράτος  του.  Οι   Αχαιοί  με  την  αργοναυτική εκστρατεία είχαν  συντρίψει  τους  Κολχίδες  και  είχαν  σώσει  από  καταστροφή το  Χεττιτικό  βασίλειο.  

Το  1.330  π.Χ.  καταγράφεται στα  αρχεία  των  Χετταίων,  ότι  οι  Αχιγιάβα   έφεραν  αγάλματα των θεών τους,  για να θεραπεύσουν την ασθένεια του νεαρού διαδόχου Μουρσίλις (ιστορικό  γεγονός – προφανώς   εννοούσαν  Έλληνες  ιατρούς,   η  έρευνα  θα  αποδείξει  ότι  ο  ιατρός  ήταν  ο  ίδιος  ο  ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ   1.380  - 1.300  π.Χ.).   

ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ, Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ

Ο Ασκληπιός υπήρξε ο πρώτος Ιατρός του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Γεννήθηκε στις όχθες του Ληθαίου ποταμού, που διασχίζει την πόλη των Τρικάλων (Τρίκκη το αρχαίο όνομα της πόλης).

Επικρατέστερη χρονολογία γέννησής του είναι το έτος 1.380 π.Χ. Για τη γέννηση του Ασκληπιού ο Στράβων γράφει:"Ο ποταμός Ληθαίος, γύρω από την Τρίκκη, όπου λέγεται ότι γεννήθηκε ο Ασκληπιός". 
Πατέρας του κατά επικρατέστερη άποψη ήταν ο Ισχύς και μητέρα του η Κορωνίδα.

Ο Ασκληπιός σύλλεγε τα ιαματικά βότανα από το Κερκέτιον όρος (σημερινό όνομα Κόζιακας), που βρίσκεται κοντά στην Πόλη των Τρικάλων. Ακόμα και σήμερα θεωρέιται ότι είναι όρος πλούσιο σε είδη βοτάνων.

Οι θεραπευτικές ικανότητες του Ασκληπίου έδωσαν την εντύπωση στον κόσμο ότι είχε κάποια θεική δύναμη.

Πάνω από 343 Ασκληπιεία κάλυψαν κατά τον 7ο-6ο και 5ο αιώνα τον τότε γνωστό κόσμο.

Απεικόνιση του Ασκληπιού και της οικογένειάς του

Ο Ασκληπιός με τη σύζυγό του την Ηπιόνη, όνομα που φανερώνει τη γλυκύτητα, απέκτησαν πολλά παιδιά που διακρίθηκαν ως γιατροί. Πρώτοι και καλύτεροι γιατροί τα τέκνα του Μαχάων(χειρουργός) και Ποδαλείριος(παθολόγος). Λέγεται ότι ο Μαχάων θεράπευσε κατά τον τρωικό πόλεμο τον Μενέλαο Βασιλιά της Σπάρτης, αφού απέσπασε το βέλος απ' το σώμα του. Το Μαχάονα κάλεσε για το σκοπό αυτό ο ίδιος ο Αγαμέμνονας με τον κήρυκα Τολύβιο:
"Τολθύβιε, τρέχα όσο μπορέις πιο γρήγορα να καλέσεις εδώ τον Μαχάονα, το γιο το φημισμένου Ασκληπιού, για να δει τον Μενέλαο, τον αντρειωμένο γιο του Ατρέα ...".

(Πληροφορίες από το βιβλίο του Φιλολόγου κ. Γ. Ζιάκα:"Ο Ασκληπιός και το Ασκληπιείον Τρίκκης").

Η  ΑΡΖΑΒΑ

     Ο  Βασιλιάς  των  Χετταίων  Μούρσιλις ο 2ος  το 1.320  π.Χ. πήρε  την  απόφαση να    κατακτήσει  το  κράτος  της   Αρζάβα  και να  καταλάβει  την  πρωτεύουσά  τους  Απάσα  (ΕΦΕΣΟ).Βασιλιάς του  κράτους  της   Αρζάβα  ήταν εκείνη την εποχή ο Ούχα - Ζίτι (Uhha - Ziti).  
Ο Μουρσίλις   το  1.315  π.Χ.  ΚΑΤΕΛΑΒΕ   ΤΗΝ  ΕΦΕΣΟ,   χωρίς  μάχη,  γιατί   ο  Ούχα - Ζίτι  τρομοκρατήθηκε  από μία  ηλιακή έκλειψη.

  Το σύστημα χρονολόγησης των σημαντικότερων ιστορικών γεγονότων των Χετταίων   και  των  Βασιλέων  τους  ήταν δύσκολο  να προσδιοριστεί, το μοναδικό γεγονός που βοήθησε ήταν  μιά έκλειψη ηλίου τον δέκατο χρόνο της βασιλείας του Μουρσιλίς Β' (Mursilis II):

Την  13η  Αυγούστου  του  1.315  π.Χ.  έγινε  σχεδόν πλήρης έκλειψη  ηλίου  στην  Ε.Α.Χ. (έκλειψη  95%),  ώρα 15:00 - 17:23, διάρκεια  16:12 ώρες.       
                                   

          Ο  Ούχα - Ζίτι  δραπέτευσε  στην  Λέσβο,  αφήνοντας στην θέση του τον γιό του Κουπούντα - Κουρούντα. Ο  Χετταίος Βασιλιάς,  μετά την κατάκτηση  του κράτους  της  Αρζάβα, ενθουσιασμένοςαπό  την  επιτυχία  του  στράφηκε  εναντίον  των Ελληνικών  πόλεων  της  Ε.Α.Χ.  (Ελληνικής  

Ασιατικής  Χερσονήσου),  αλλάζοντας  την  φιλική  προς  τους  Έλληνες  πολιτική  του πατέρα  του  

Σουπιλουλιούμας  (1.345 – 1.325 π.Χ). Η πρώτη  ιστορική  αναφορά σε έγγραφα των Χετταίων για τους ΑΧΑΙΟΥΣ υπάρχει από το 1.450  π.Χ.   όπου είχαν ήδη δημιουργήσει αποικία/βασίλειο με έδρα την Μίλητο  (Millawata). 

         Αρχαιολογικές ανασκαφές έδειξαν ότι γύρω στο 1.315 π.Χ. υπήρχε καταστροφή της ελληνικής  Μιλήτου,  πρωτεύουσας της αποικίας των Αχαιών  από εχθρικό στρατό.  Εδώ  πρέπει να  σημειώσουμε  την  συγκλονιστική  αναλογία  των  ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ γεγονότων  για  την  πόλη.  

Μετά  800  χρόνια  η  Μίλητος  ξανακαίγεται  πάλι  από  ανατολικό  εχθρό,  τους  Πέρσες,  για  να  επακολουθήσουν  μετά  οι  Περσικοί  πόλεμοι.  Ο  καταστροφέας  της  Μιλήτου  ήταν  ο  ίδιος  ο  Χετταίος  βασιλιάς,  τον οποίο  θεράπευσε  το  1.330  π.Χ. από  σοβαρή  πάθηση,

ο  Έλληνας  Ιατρός  της  Μιλήτου  ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ.  Μετά  15  χρόνια  ο Μούρσιλις  καταστρέφει  και  καίει  την  πόλη  του  ΙΑΜΑΤΙΚΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

          O Moυρσίλις  χώρισε  1.315  π.Χ.  στα τρία το κατακτημένο βασίλειο της  Αρζάβα  και τις 

ελληνικές  αποικίες.  Σε όλα τα κρατίδια ο Χετταίος βασιλιάς διόριζε τοπικό βασιλιά από  την τοπική βασιλική οικογένεια που θα δήλωνε όρκο υποταγής σε αυτόν.  Τα βασίλεια αυτά  ήταν:

     

  Α.  Στα βόρεια το βασίλειο της  Ζαγρίας (μετέπειτα Λυδία)  με βασιλιά τον   Μανάπα - Ταρούντα. Ο Μανάπα – Ταρούντα,  γεννημένος γύρω στο 1.350 π.Χ. ήταν ο μικρότερος γιός του Μούβα - Βαλμί (Muwa - Walmis).  Το 1.323  π.Χ.   όταν  θα  πεθάνει  ο Μούβα-Βαλμί,  τα αδέλφια του, με επικεφαλής τον μεγαλύτερο Ούρα - Ταρούντα (Ura - Tarhunda),  τον εξορίζουν στην  Καρία.  Ο βασιλιάς των Χετταίων Αρνουβάλντα ο 2ος,  ο  μεγαλύτερος αδελφός του Μούρσιλις 2^ου, αποφασίζει  να τον προστατεύσει και ζητά  από τους κατοίκους της Καρίας να του δώσουν άσυλο. Τότε οι κάτοικοι της  Ζαγρίας   επαναστάτησαν  και  ανάγκασαν  τα αδέλφια του να παραιτηθούν, ώστε να επιστρέψει ο  Μανάπα - Ταρούντα σάν βασιλιάς.  

          Στην επανάσταση του βασιλιά της Αρζάβα  Ούχα - Ζίτι ο  Μανάπα - Ταρούντα ενώθηκε μαζί του, εναντίον του Χετταίου βασιλιά, αλλά ηττήθηκαν. Ο Μούρσιλις  μετά την νίκη του ήταν έτοιμος να καταστρέψει το βασίλειο   της  Ζαγρίας,   μετά όμως από  θερμές  εκκλήσεις και δηλώσεις υποταγής  του Μανάπα - Ταρούντα και της μητέρας του,  του επετράπη να παραμείνει στον θρόνο  ορίζοντας  διάδοχο τον γιό του .

  Β.  Στα νότια το βασίλειο της Μίρα κατά μήκος του ποταμού Μαιάνδρου (μετέπειτα Καρία) με βασιλιά τον  Κουπούντα - Κουρούντα.  Παλιότερος βασιλιάς της Μίρα ήταν ο θείος του Μασουιλούβα (Mashuiluwa) ο οποίος είχε παντρευτεί την Μουβάτι (Muwatti) κόρη του βασιλιά των Χετταίων Σουπιλουλιούμας, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά. Ο  Μασουιλούβα ζήτησε την άδεια απο τον βασιλιά των Χετταίων Μούρσιλις 2^ο,  να τον διαδεχθεί ο ανιψιός του και γιός του αδελφού του Κουπούντα - Κουρούντα (Kupunta - Kurunta), κάτι που έγινε δεκτό. Ο  Μασουιλούβα

επαναστάτησε εναντίον του Χετταίου βασιλιά μαζί με τον Ούχα - Ζίτι και  τον Μανάπα - Ταρούντα της Ζαγρίας.  Ο Μούρσιλις ο 2ος μετά την νίκη του εκστράτευσε στην Μίρα,  εκθρόνισε τον  Μασουιλούβα  και τοποθέτησε βασιλιά τον  διάδοχο ανιψιό του. Ο Κουπούντα - Κουρούντα εκτός απο ανιψιός του  Μασουιλούβα,  ήταν ανιψιός και ευνοούμενος του ίδιου του Χετταίου βασιλιά

και  παρέμεινε βασιλιάς της Μίρα πολλά χρόνια μέχρι τον θάνατο του σε μεγάλη ηλικία.

  Γ.  Στα ανατολικά το βασίλειο της Απάλλας.     

       

Το 1.310  π.Χ.  εμφανίζεται νέο  υποτελές  κρατίδιο, η Βιλούσα (Wilusa)   (Ίλιον – Τροία) στα  βόρεια της Ζαγρίας με κυβερνήτη τον Kikkinni (Κύκνος). 

Διάδοχος  του  Κύκνου  το  1.305  π.Χ.  είναι  ο  Αλαξάντου  (Alakasadu - Πάρις).

Ο  Αλαξάντου είναι  γνωστός   από  τις επιστολές που αντάλλαξε με τον βασιλιά των  Χετταίων Μουβατάλις  (1.300 – 1270  π.Χ.), στις  οποίες αναφέρεται ότι οι κάτοικοι της Βιλούσας λάτρευαν τον Appalliunas (- Απόλλωνα).  Με γραπτή  συνθήκη  του  1.300  π.Χ.  ο βασιλιάς Μουβατάλις ο 2^ος, ανάγκασε τον διοικητή της  Βιλούσα  Αλεξάντου  να αναγνωρίσει τον  Κουπούντα - Κουρούντα σάν  μέλος της βασιλικής οικογένειας των Χετταίων. 

   

Η  κεντρική πύλη της Χαττούσας,  πρωτεύουσας  των  Χετταίων - μεγάλη ομοιότητα με την
ΠΥΛΗ  ΤΩΝ  ΛΕΟΝΤΩΝ  στις Μυκήνες

  Από  το  1.300  π.Χ.  και  μετά  οι  βασιλείς  των  Χετταίων  σταματούν  την  εχθρική  προς  τους  Αχαιούς  πολιτική  τους, καθώς  και  κάθε  επεκτατική  πολιτική  προς  τα  δυτικά  τους σύνορα,

γιατί  εμφανίζονται  θανάσιμοι  κίνδυνοι  από  δύο εχθρούς στα  ανατολικά σύνορα  του     κράτους:

       α. Το  1.295  π.Χ.  οι Χετταίοι δέχονται νέα  σκληρή επίθεση από  τους  άγριους  Κασκί τους  Κολχίδες),  που κατοικούσαν   στα Ποντιακά  βουνά.  Οι  Κολχίδες  νίκησαν  τους  Χετταίους και     έφτασαν ώς την πρωτεύουσα  Χαττούσα. Ο  Μουβατάλις τότε αναγκάστηκε να μεταφέρει την  πρωτεύουσα του Χιττίτικου κράτους νότια στην Tarhuntassa – Ταραντάσσα. 

Το  1.360  π.Χ.  επί Βασιλείας του  Τανταλίγια  ΙΙ (1.360-1.344 π.Χ.),  δύο γενεές  πριν τον  Τρωϊκό πόλεμο, οι  Αχαιοί σύμμαχοι τότε των Χετταίων, εξεστράτευσαν νικηφόρα στον  Πόντο  εναντίον των  Κολχίδων, για να  βοηθήσουν τους  Χετταίους. ΗΤΑΝ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ       ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗΣ     ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ.   Η  παράδοση  αναφέρει  ότι  οι  ήρωες  του Τρωϊκού  πολέμου ήτανγιοί  και  εγγονοί  των  πολεμιστών  της  Αργοναυτικής  εκστρατείας.  

       β.  Η  Αίγυπτος  οργανώνεται  στρατιωτικά  και  διπλωματικά  εναντίον  των  Χετταίων.  Το  

αποκορύφωμα  μιάς  μακροχρόνιας έχθρας  μεταξύ των δύο λαών καταλήγει  στην  περίφημη μάχη του Καντές (1274 π.χ.) και την πρώτη συνθήκη ειρήνης της ιστορίας  με τον Φαραώ της Αιγύπτου Ραμσή Β'. 

  Οι  Βασιλείς  των  Αχαιών,  μετά  την  καταστροφή  των  ελληνικών  πόλεων  της  Ε.Α.Χ.,  από  τους  Χετταίους,  αποφασίζουν να  δράσουν.  Μπορούμε  να  φανταστούμε  ότι  η  διπλωματική  δράση  των  Αχαιών  θα  περιλάμβανε  συνασπισμό  με  τους Αιγύπτιους (έχουμε  ενδείξεις γι αυτό), και  με  τους  Κολχίδες.  Στρατιωτικά  θα  πραγματοποιούσαν  μαζικές  εισαγωγές μετάλλων  για  

κατασκευή  όπλων ( εδώ  έχουμε  αποδείξεις). Πολιτικά  βέβαια  θα  υπήρχε  κοινός  συντονισμός  μεταξύ  των Ελλήνων.  Η  συγκίνηση  και  η  

εθνική  ομοψυχία  που  προκάλεσε  η  καταστροφή  της  Μιλήτου  θα  πρέπει  να  ήταν  άνευ 

προηγουμένου  σε  όλη  την  Αχαϊκή  Ελλάδα.  

Που  έπρεπε  να  χτυπήσουν  αρχικά  οι  συνασπισμένοι  Αχαιοί;

      Το  υποτελές   ημιανεξάρτητο  κράτος  της  Τροίας  ελέγχει  τα  στενά  του  Ελλησπόντου  και  απαγορεύει  την  επικοινωνία των  Αχαιών  με  τους  συμμάχους  Κολχίδες.  Εάν  οι  Κολχίδες  επιτεθούν  στους  Χετταίους  από  βορειοανατολικά,  η  λογική υπαγορεύει,  οι  Αχαιοί  να  

εκστρατεύσουν  εναντίον  του  βασιλείου  της  Τροίας  από  δυσμάς.  Οι  Χετταίοι  ευρισκόμενοι  σε πόλεμο ανάμεσα  σε δύο  μέτωπα   (Κολχίδες  και  Αίγυπτο),   θα  αδυνατούσαν  να  προσφέρουν σημαντική  βοήθεια  στο υποτελές  κράτος  της  Τροίας,  πράγμα  που  έγινε. 

      ΕΤΣΙ  ΤΟ  1.300  Π.Χ.  ΑΡΧΙΖΕΙ  Ο  ΤΡΩΪΚΟΣ  ΠΟΛΕΜΟΣ.-

Ζ.  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Σημείωση-Παραπομπή: 

Ο  Εβραίος  αρχαιολόγος  Μ.  Κόρφμαν

Είναι  ο  αρχαιολόγος  που  πέτυχε  το   ακατόρθωτο: Σε  έκθεση  για  την  Τροία  και  τον  Τρωϊκό   πόλεμο,   στην  Στουτγκάρδη  το 2.001,   που  συγκέντρωσε    1  εκατομμύριο  επισκέπτες, δεν  έγινε  καμία  αναφορά  στην    Ελλάδα  και  στον  Όμηρο.   Μόνο  ένας εβραίος  αρχαιολόγος  θα  πετύχαινεκάτι  τέτοιο.

 Ο  Εβραίος  αρχαιολόγος   Κόρφμαν  (1942 – 2.005)  προσλήφθηκε  και  χρηματοδοτήθηκε  από  την  Τουρκική  κυβέρνηση,  με σκοπό  να  αποδείξει  με  τις  ανασκαφές  στην  Τροία  ότι:

 α.  ο  Όμηρος  έκανε   λάθος,  ο  Τρωϊκός  πόλεμος  δεν  έγινε  μεταξύ  Ελλήνων  και  Τρώων  αλλά  μεταξύ  Χετταίων  με  Τρώες και 

 β.  οι  Τούρκοι  είναι  απόγονοι  των  Χετταίων . 

 Μετά  από  όλα  αυτά  θα  πείτε  δικαιολογημένα;    «και  οι  έλληνες  αρχαιολόγοι  τι  κάνουν;»  Η  απάντηση  είναι:

«Ότι  και  οι  έλληνες  πολιτικοί.

  Ξύνονται».

  Και  σ΄αυτό  το ζήτημα  έλαμψε  πάλι  η  απάθεια  και  ανικανότητα των ελλήνων αρχαιολόγων.   Κανένας  έλληνας  αρχαιολόγος  δεν  είχε   το   κουράγιο  να  καταγγείλει δημόσια  και  σθεναρά  τα  ψέματα  του εβραίου  αρχαιολόγου.

Ευτυχώς  βρέθηκε  μία  ομάδα  ξένων  αρχαιολόγων με επικεφαλής τον καθηγητή αρχαίας ιστορίας Φράνκ Κόλμπ  ο  οποίος κατακεραύνωσε  τον  Εβραίο  Κόρφμαν. Ο  Κόλμπ  έκανε  καταλυτική  κριτική  στον  Εβραίο  αρχαιολόγο,  τον χαρακτήρισε φαντασιόπληκτο στον βαθμό του Νταίνικεν  και  διερωτήθηκε  γιατί  ο  Κόρφμαν  «παρέλειψε να αναφέρει ότι στην  Wilusa, όπως και σε ολόκληρη την Μικρά Ασία,  ήταν έντονο το  Ελληνικό στοιχείο, η γραφή τους  ήταν  η  Γραμμική Β'  των  Αχαιών  και  οι Τρώες   λάτρευαν  Έλληνες θεούς  όπως  ο Appalliunas (Απόλλωνας)».

Μετά  τον  θάνατο  του  Κόρφμαν  η  Τουρκική  κυβέρνηση διόρισε  άλλο  εβραίο,    τον  Περνίκα, υπεύθυνο  των  ανασκαφών στην Τροία.

Ζ.  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ