Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Τι είναι τα ασφάλιστρα κινδύνου (cds) - COLATERALS – Πως λειτουργούν και πως ενεργοποιούνται

Ο όρος cds επανήλθε και πάλι στην επικαιρότητα μέσα από την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Τί είναι όμως τα περιβόητα ασφάλιστρα κινδύνου, πως λειτουργούν και πως ενεργοποιούνται;
Ακολουθούν πληροφορίες από ρεπορτάζ του Χρήστου Ιωάννου για την Ελευθεροτυπία:
1. Τι είναι τα ασφάλιστρα κινδύνου (cds);
Τα απλά cds ή collateral debt obligation (γιατί υπάρχουν και σύνθετα) είναι συμβόλαια ανταλλαγής αθέτησης πιστωτικού κινδύνου. Επιτρέπουν στους συμβαλλομένους είτε να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο αθέτησης πληρωμών που ενέχει μια υποκείμενη αξία (κρατικό ή εταιρικό ομόλογο) ή β) να κάνουν αυτό τον κίνδυνο αντικείμενο εμπορίας, στοχεύοντας στο κέρδος από την αγορά και πώλησή του.
Στην πρώτη περίπτωση, ο αγοραστής cds ελληνικού χρέους έχει στα χέρια του
ελληνικά ομόλογα. Παρακολουθεί με αγωνία τις εξελίξεις. Βλέπει ότι τα ομόλογά του χάνουν σταδιακά μέρος της αξίας τους και ότι αυξάνεται ο κίνδυνος η χώρα να μην αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Ετσι, προκειμένου να αντισταθμίσει τον κίνδυνο αθέητησης πληρωμών, αγοράζει cds. Επιχειρεί έτσι να «ασφαλιστεί» μεταβιβάζοντας μέρος του κινδύνου από την κατοχή ελληνικών ομολόγων στον πωλητή του cds.
Ο αγοραστής πληρώνει ετησίως μια προμήθεια στον πωλητή μέχρι να πραγματοποιηθεί ένα προκαθορισμένο πιστωτικό γεγονός (credit event) ή μέχρι την ωρίμανση του συμβολαίου.
Σε αντάλλαγμα, ο πωλητής της προστασίας αναλαμβάνει την οικονομική ζημία σε περίπτωση που η υποκείμενη αξία (το ομόλογο) δεν πληρωθεί ή ο δανειολήπτης (χώρα ή εταιρεία) καταστεί αφερέγγυος.
Στην πραγματικότητα, η σύμβαση cds μοιάζει με ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο όπου η μία πλευρά αναλαμβάνει τον κίνδυνο και η άλλη πληρώνει την ασφαλιστική κάλυψη.
2. Πότε πληρώνεται ένα cds;
Οπως συμβαίνει με κάθε ασφαλιστική κάλυψη, η σύμβαση που υπογράφεται ορίζει το «ασφαλιζόμενο συμβάν» (credit event), το γεγονός δηλαδή που, αν συμβεί, πρέπει να πληρωθεί το ποσό που ορίζει η σύμβαση.
Τους γενικούς όρους, δηλαδή, για το τι είναι πιστωτικό γεγονός τους καθορίζει η ISDA (International Swaps and Derivatives Association, Inc), ένας ιδιωτικός οργανισμός που καθορίζει τη λειτουργία της αγοράς των cds και άλλων παράγωγων προϊόντων (έχει 800 μέλη, τα οποία αποτελούν συμμετέχοντες στην αγορά παραγώγων, όπως τράπεζες, διαχειριστές κεφαλαίων, χρηματοοικονομικοί οίκοι, εταιρείες δικηγόρων κ.λπ.).
Η ISDA επίσης είναι αυτή που, εάν συμβεί κάποιο οικονομικό γεγονός, συνεδριάζει με τις κατά τόπους επιτροπές της (υπάρχουν πέντε ξεχωριστές επιτροπές, για Αμερική, Ευρώπη, Ασία (εκτός Ιαπωνίας), Ιαπωνία και Αυστραλία-Νέα Ζηλανδία) και αποφασίζει εάν κάποιο γεγονός που συμβαίνει είναι ή όχι πιστωτικό και εάν πρέπει να πληρωθούν ή όχι τα cds.
3. Ποιοι μετέχουν στην ISDA;
Η επιτροπή για την Ευρώπη απαρτίζεται από:
* Αντιπροσώπους της ISDA με ψήφο (Bank of America/Merrill Lynch, Barclays, ΒΝΡ Paribas, Credit Suisse, Deutsche Bank, Goldman Sachs, JP Morgan Chase Bank, Ν.Α., Morgan Stanley, Societe Generale, UBS),
* Από μη αντιπροσώπους της ISDA που είναι διαχειριστές κεφαλαίων (BlackRock, BlueMountain Capital, Citadel Investment Group, LLC, D.Ε. Shaw Group και Rabobank International),
* Από συμβούλους της ISDA (Citibank και The Royal Bank of Scotland) και
* Από μη συμβούλους της ISDA (GLG Partnership).
Πρακτικά δηλαδή έχουν ενεργό ρόλο στις αποφάσεις οι βασικοί παίκτες της αγοράς.
4. Ποια είναι τα πιστωτικά γεγονότα;
Στα cds, οι συμβάσεις προβλέπουν 4 γενικούς όρους πιστωτικών γεγονότων:
*Bankruptcy (χρεοκοπία): αναφέρεται μόνο σε επιχειρήσεις.
*Obligation acceleration (επιτάχυνση υποχρέωσης): υποχρέωση που γίνεται απαιτητή και πληρωτέα πριν από την επίσημη λήξη της.
*Failure to pay (αδυναμία πληρωμών): αναφέρεται στην αδυναμία μιας οντότητας να ανταποκριθεί σε προγραμματισμένες πληρωμές.
*Repudiation/Moratorium: αναφέρεται στην αποζημίωση μετά από συγκεκριμένες πράξεις μιας κυβέρνησης (π.χ. καθυστέρηση πληρωμών).
*Restructuring (αναδιάρθρωση): Δυσμενής μείωση ή επαναδιαπραγμάτευση χρεών προκειμένου να ανακτηθεί ή να βοηθηθεί η ρευστότητα μιας οντότητας. Π.χ. η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους από μια οντότητα, εάν γίνει σε εθελοντική βάση, τότε δεν συνιστά πιστωτικό γεγονός.
Οταν κριθεί ένα γεγονός ως πιστωτικό (η αθέτηση πρέπει να είναι μεγαλύτερη του 1.000.000 δολαρίων), τότε ενεργοποιούνται τα cds και ο πωλητής έχει την υποχρέωση να διακανονίσει το συμβόλαιο, δηλαδή να πληρώσει τον αγοραστή και την πραγματοποιηθείσα ζημιά.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τα πιστωτικά γεγονότα δεν είναι κατ’ ανάγκην αρνητικά γεγονότα. Οταν οι δύο μεγάλες εταιρείες των ΗΠΑ που τιτλοποιούσαν στεγαστικά δάνεια, η Freddie Mac και η Fannie Mae Mac, εθνικοποιήθηκαν, το 2008, αυτό θεωρήθηκε πιστωτικό γεγονός και τα cds που κυκλοφορούσαν πληρώθηκαν από τους πωλητές (η διάσωσή τους από το αμερικανικό δημόσιο θεωρήθηκε αδυναμία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους).
5. Ποια είναι η διαδικασία διακανονισμού;
Ο διακανονισμός μιας σύμβασης cds γίνεται όταν πραγματοποιείται το πιστωτικό γεγονός. Διακανονίζονται δηλαδή μόνο εκείνα τα συμβόλαια για τα οποία εγείρεται αποζημίωση από την πρόκληση ενός προβλεπόμενου πιστωτικού γεγονότος. Διαφορετικά, εάν δεν συμβεί το γεγονός, δεν γίνεται καν διακανονισμός. Απλώς τα συμβόλαια λήγουν.
Συνήθως ο αγοραστής και ο πωλητής συμφωνούν προκαταβολικά το είδος του διακανονισμού. Εάν έχει συμφωνηθεί φυσικός διακανονισμός, τότε ο αγοραστής της προστασίας πρέπει να παραδώσει το ομόλογο και να το ανταλλάξει με την αποζημίωση.
Εάν έχει προσυμφωνηθεί διακανονισμός τοις μετρητοίς, τότε ο αγοραστής της ασφάλειας λαμβάνει τη διαφορά ανάμεσα στην αξία του ομολόγου την ημέρα του διακανονισμού και στην ονομαστική του αξία.
Μέχρι το 2005 ο φυσικός διακανονισμός ήταν συνήθης, με μερίδιο 73%, σύμφωνα με έκθεση της Deutsche Bank. Από τότε ο διακανονισμός τοις μετρητοίς κέρδισε μερίδιο αγοράς, λόγω του ότι ενσωματώθηκε δημοπρασία στις τυποποιημένες συμβάσεις cds.
6. Τα cds είναι απλώς κερδοσκοπικό εργαλείο;
Ας υποθέσουμε ότι μια ισχυρή και ευημερούσα εταιρεία επιθυμεί να συνάψει δάνειο με την τοπική τράπεζα. Η τράπεζα, ωστόσο, έχει ήδη μεγάλα χρηματοδοτικά ανοίγματα προς τον συγκεκριμένο δανειολήπτη (ή γενικά στον συγκεκριμένο κλάδο) και δεν θέλει να επεκτείνει περαιτέρω το δανειακό της χαρτοφυλάκιο, καθώς αυτό θα σήμαινε αύξηση του κινδύνου συγκέντρωσης σε έναν κλάδο.
Ενας τρόπος για να αποφευχθεί ο κίνδυνος συγκέντρωσης και παρ’ όλα αυτά να χορηγήσει το δάνειο είναι η τράπεζα να αγοράσει πιστωτική προστασία μέσω ενός cds. Μια τέτοια μορφή αντιστάθμισης κινδύνου επιτρέπει στην τράπεζα να περάσει τον πιστωτικό κίνδυνο σε άλλη τράπεζα, η οποία δεν μπορεί να είναι σε θέση να το κάνει άμεσα, εντούτοις επιζητεί να έχει έκθεση.
Προσφέροντας προστασία μέσω cds, η τράπεζα αποκτά πιστωτικό κίνδυνο πάνω στον συγκεκριμένο δανειολήπτη. Στην περίπτωση αυτή και τα τρία εμπλεκόμενα μέρη, η τράπεζα που χορήγησε το δάνειο, η τράπεζα που παρέχει προστασία και ο δανειολήπτης, μπορούν να επωφεληθούν από μια τέτοια συναλλαγή.
Συγκρινόμενη με τις παραδοσιακές μεθόδους αντιστάθμισης, όπως διαφοροποίηση χαρτοφυλακίου, τιτλοποίηση στοιχείων ενεργητικού ή άμεσες πωλήσεις δανείων, τα cds δεν απαιτούν από τον αγοραστή της ασφάλειας και τον πωλητή προσαρμογή των εποπτικών κεφαλαίων.
http://www.7imeres.gr/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-cds/

Διαβάστε επίσης: 

Απόφαση βόμβα της ΕΚΤ για κούρεμα των collaterals

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.