ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ-Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΕΛΑΪΣ-ΣΠΕΡΜΩ- ΚΑΙ ΟΙΝΩ.

Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΑΔΕΛΦΕΣ ΕΛΑΪΣ, ΣΠΕΡΜΩ, ΟΙΝΩ.

ΕΛΑΪΣ – ΣΠΕΡΜΩ – ΟΙΝΩ

Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Νικ. Πλάτωνα ο μύθος των τριών αδερφών, Ελαϊς, Σπερμώ, Οινώ, που τα ονόματά τους συνδέθηκαν με τα τρία βασικά προϊόντα του ελληνικού χώρου (λάδι, σιτάρι, κρασί) αρχίζει από τη μινωική Κρήτη. Η Ελαϊς, η Σπερμώ και η Οινώ ήταν κόρες του Άνιου και εκείνος με τη σειρά του ήταν παιδί του Διονύσου και της Αριάδνης. Όταν οι απόγονοι του Μίνωα πήγαν να διοικήσουν διάφορα νησιά ή και περιοχές του αιγιακού χώρου, ο Άνιος πήγε στο ιερό νησί τη Δήλο.Παντρεύτηκε τη Δωρίππη και απέκτησε τρεις κόρες που τις είπαν Οινοτρόπους ή Οινοφόρους. Σ` αυτές ο παππούς τους ο Διόνυσος έδωσε ένα μοναδικό χάρισμα:»ποιείν εκ γης έλαιον, σίτον και οίνον». Οι Οινοτρόποι παρείχαν άφθονους καρπούς και τροφές σ` όσους έφταναν για χρησμό στο μαντείο της Δήλου. Ο μύθος μας λέει ότι οι Αχαιοί όταν άρχισαν την εκστρατεία τους εναντίον της Τροίας, πέρασαν από τη Δήλο. Ο Άνιος που ήξερε να προλέγει το μέλλον, τους είπε ότι ο πόλεμος που σκόπευαν να ξεκινήσουν θα κρατούσε δέκα χρόνια. Για να μην ταλαιπωρούνται λοιπόν τους πρότεινε να μείνουν εννιά χρόνια κοντά του και τον δέκατο να πολεμίσουν με τους Τρώες μια και τότε θα έπεφτε η Τροία. Κι όσο για τη διατροφή τους δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Θα την ανελάμβαναν οι τρεις κόρες του. Η Σπερμώ θα πρόσφερε άφθονους καρπούς (δημητριακά), η Ελαϊς όσο λάδι θα ήθελαν και η Οινώ θα τους τροφοδοτούσε με κρασί.Οι Αχαιοί αρνήθηκαν και συνέχισαν το ταξίδι τους. Η περιπέτεια των Οινοτρόπων άρχισε όταν αργότερα μετά από χρόνια αποφάσισαν να τις πάρουν κοντά τους. Άλλοι λένε ότι αρνήθηκαν να πάνε κι άλλοι ότι τις πήραν μαζί τους. Πάντως κινδύνεψαν να θανατωθούν και τις προστάτεψε ο παππούς τους Διόνυσος. Ο Οβίδιος μάλιστα έγραψε, πως ο Διόνυσος μεταμόρφωσε τις τρεις κοπέλες σε περιστέρια.

Πηγή : etwinning.sch.gr

Η εισαγωγή μου στο σημερινό θέμα, θα ξεκινήσει από την αρχαιότητα, θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ στο Αρχαίο Δωδεκάθεο.. Η θεά Δήμητρα μπορεί να δώρησε στους ανθρώπους, βάση της Ελληνικής μυθολογιας, τη βασική τροφή το…ΣΤΑΡΙ. Όμως ο θεός Διόνυσος, ο γιος της Σεμέλης, δώρησε ίσης αξίας δώρο το αμπέλι που μας δίνει το ευλογημένο χιλιοτραγουδισμένο ΚΡΑΣΙ. Ο θεός Διόνυσος προστάτης της αμπέλου,  είχε τους οπαδούς του όπως επίσης και ξεχωριστή θέση στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Το κρασάκι σβύνει την λύπη και τους πόνους στους πονεμένους και πικραμένους ανθρώπους, δίνοντας λησμονιά στα βάσανά τους και ιδιαίτερα στα ερωτικά τους…. τερτίπια. Ο λαός λέει μεταξύ των άλλων και το ακόλουθο τραγουδάκι: ” ΤΟ ΠΙΝΟΥΝΕ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ – ΤΟ ΠΙΝΕΙ ΚΙ’ Η ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΛΗΣΜΟΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ.” Οι αρχαίοι Έλληνες πριν αρχίσουν τα φημισμένα συμπόσιά τους, είχαν το έθιμο να χύνουν από το κύπελό τους μικρή ποσότητα στο χώμα, θυσία στη Μάνα Γη για να την  ευχαριστήσουν. Το έθιμο αυτό συνεχίζεται και στις μέρες μας. Στα συμπόσια πίναν τον “ΑΚΡΑΤΟ ΟΙΝΟ”, το κρασί το ανακάτευαν ένα μέρος κρασιού και τρία μέρη νερού, για να μην μεθάνε. αλλά να το γλεντάνε χωρίς τα προβλήματα που δημιουργει η κρασοκατάνυξη. Στο βυζάντιο που μεγάλες εκτάσεις αμπελιών ανήκαν στην περιουσία των μοναστηριών, η ανάμειξη κρασιού με νερό, λόγω των εκκλησιαστικών αναγκών, ξεχάστηκε. Η Αγία Γραφή, εκθιάζοντας την ευεργετική δράση του κρασιού γράφει: “ΟΙΝΟΣ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΚΑΡΔΙΑΝ”. Οι χριστιανοί μεταλαμβάνουν με το αίμα και το σώμα του Χριστού, άρτον και οίνον  και τα δύο δώρα ίσης αξίας!!

Πηγή : Περιβαντολλογική ομάδα Γυμνασίου Ασωπίας.