ΟΙ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Ζ. ΒΕΛΙΣΣΟΣ Ή ΒΕΛΕΣΣΑ
Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΒΥΛΑΖΩΡΑ
Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΒΥΛΑΖΩΡΩΝ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ THE ACROPOLIS OF BYLAZORA Από τους Αμερικανούς αρχαιολόγους Eulah Matthewsκαι William Neidinger
H ΒΕΛΙΣΣΟΣ ή Βελεσσά (Στα Βουλγαρικά των Σκοπίων: Βέλες) είναι ΑΛΛΗ
ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ πόλη της κατεχόμενης Βόρειας Μακεδονίας, γνωστή μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ως Τίτο Βέλες (Titov Veles). Μετά τη διάλυση
της Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας το 1996 αφαιρέθηκε η πρώτη λέξη προς
της Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας το 1996 αφαιρέθηκε η πρώτη λέξη προς
τιμή του εβραίου κομμουνιστή Τίτο.
Η πόλη βρίσκεται 60 χιλιόμετρα περίπου νότια της αρχαίας ελληνικής πόλεως ΣΚΟΥΠΟΙ, των σημερινών βουλγαρογύφτικων «Σκοπίων» και 180 χιλιομέτρων βόρεια της Θεσσαλονίκης. Τα ιερά αυτά Μακεδονικά χώματα σήμερα,
περισσότερο από ποτέ, ριγούν από ανυπομονησία, πότε θα ενσωματωθούν στον εθνικό ελληνικό κορμό και θα αποτελέσουν τμήματα της μεγάλης
επαρχίας της Ελληνικής Μακεδονίας.
Η αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ πόλη Βυλάζωρα, σύμφωνα με τις αμερικανικές
αρχαιολογικές έρευνες του 2008 τοποθετείται 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Βελισσού.
(Κατά τη σύγχρονη βουλγαρική βιβλιογραφία την οποία ακολουθεί και η σύγχρονη βιβλιογραφία των Βουλγάρων των Σκοπίων το όνομα Βέλες υποτίθεται ότι προέρχεται από την λατρεία του θρακικού θεού Βέλες).
Η κάθοδος των Σλάβων και άλλων λαών στη Χερσόνησο του Αίμου, από τον 7ο μ.Χ. αιώνα, έφερε αναταραχές και αλλοίωσε το πολιτικό και πολιτισμικό τοπίο της περιοχής. Η οθωμανική κατάκτηση έφερε άλλες αλλαγές.
Mετά την Συνθήκη Αυστρίας- Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1718, θα επανεγκατασταθούν στην πόλη αρκετοί Έλληνες από τις νότιες περιοχές της Μακεδονίας. Η οικονομική ευημερία των Ελλήνων εμπόρων θα οδηγήσει και σε πνευματική άνθιση της Ελληνικής παιδείας στην Βελισσό.
Σύμφωνα με μια (αγγλική) εκτίμηση, το 1890 στην πόλη κατοικούσαν πάνω από 3.000 βλαχόφωνοι Έλληνες.
Αγγλικές προξενικές πηγές αναφέρουν τις αντιδράσεις των Ελλήνων στις βίαιες και δολοφονικές προσπάθειες των Βούλγαρων εξαρχικών να καταλάβουν τις Ελληνορθόδοξες εκκλησίες των Ελλήνων κατοίκων των
Βελισσών.
Το αθηναϊκό κράτος δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τον ελληνισμό των Βελισσών.
Από το 1913, το ελληνικό στοιχείο αντιμετωπίζει τον βίαιο σερβικό εθνικισμό και από το 1945 τις πολιτικές της «βουλγαρομακεδονοποίησης» που θα ενταθούν μετά την ανεξαρτητοποίηση της FYROM τo 1992.
Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΒΥΛΑΖΩΡΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΒΥΛΑΖΩΡΩΝ
(ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ: ΦΙΛΙΠΠΟΥ).
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΒΥΛΑΖΩΡΩΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ
ΠΕΡ(ΔΙΚΑ)
«Ἕλληνας δὲ εἶναι τούτους τοὺς ἀπὸ Περδίκκεωγεγονότας, κατά περ αὐτοὶ λέγουσι, αὐτός τε οὕτωτυγχάνω ἐπιστάμενος καὶ δὴ καὶ ἐν τοῖσι ὄπισθε λόγοισι ἀποδέξω ὡς εἰσὶ Ἕλληνες, πρὸς δὲ καὶ οἱ τὸν ἐν Ὀλυμπίῃδιέποντες
ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι οὕτω ἔγνωσαν εἶναι».
Hροδότου Ιστορίαι, 5.22
«Now that these descendants of Perdiccas are Greeks, as they themselves say, I myself happen to know and will prove that they are Greeks in the later part of my history. Furthermore, the Hellenodicae who manage the contest at Olympia determined that it is so».
Ηerodotus, Histories, 5.22
Hροδότου Ιστορίαι, 5.22
«Now that these descendants of Perdiccas are Greeks, as they themselves say, I myself happen to know and will prove that they are Greeks in the later part of my history. Furthermore, the Hellenodicae who manage the contest at Olympia determined that it is so».
Ηerodotus, Histories, 5.22
Δείτε το βίντεο
Τα Βυλάζωρα ήταν μια αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ πόλη, της πρώιμης κλασσικής εποχής.
Εντοπίζεται κοντά στο σημερινό χωριό των βουλγάρων εποίκων Κνέντζιε της
ΠΓΔΜ.
Η σημερινή πόλη που ονομάζεται από τους βουλγάρους Βέλες, (βουλγαρική λέξη, παραφθορά των Βυλαζώρων), βρίσκεται σε απόσταση είκοσι χιλιομέτρων από αυτή.
Σύμφωνα με τον Πολύβιο ήταν μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της
Μακεδονίας. Ο Φίλιππος Ε', την οχύρωσε με σκοπό την προστασία του περάσματος στη Μακεδονία από τις επιδρομές των Δαρδανών. Έπειτα η πόλη συμμετείχε στον πόλεμο του γιου του Φιλίππου, Περσέα, στον πόλεμο εναντίον των Ρωμαίων. Κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα π.Χ. εγκαταλείφθηκε και χρησίμευσε ως πηγή οικοδομικών υλικών.
Η ανακάλυψη του χώρου συνέβη το 1976. Διάσπαρτες έρευνες έλαβαν χώρα μεταξύ 1980 και 1990 αλλά ο κύριος όγκος των ερειπίων της αποκαλύφθηκε μετά από ανασκαφές που πραγματοποίησαν το 2008 το Texas Foundation for Archaeological & Historical Research. Αυτές έφεραν στο φως πολλά κατασκευαστικά στρώματα που περιλαμβάνουν αμυντικά τείχη, ένα μαγειρείο και ορισμένα κτήρια.
«Στα κτίσματα των Βυλαζώρων κυριαρχεί ο δωρικός και ο κορινθιακός
ρυθμός». Αρχαιολογικό ίδρυμα Τέξας.
Όπως αναφέρεται στις ανακοινώσεις της αμερικανικής αρχαιολογικής σχολής οι Βούλγαροι κατακτητές διέλυσαν κυριολεκτικά τα αρχαιοελληνικά οικοδομήματα και «χρησιμοποίησαν τα ερείπια των Βυλαζώρων ως λατομείο».
ΣΤΡΑΒΩΝ
7α.1.4 «Ἡ δὲ Παιονία τούτοις μὲν ἔστι πρὸς ἕω τοῖς ἔ θνεσι͵ πρὸς δύσιν δὲ τοῖς Θρᾳκίοις ὄρεσι͵ πρὸς ἄρκτον δ΄ ὑπέρκειται τοῖς Μακεδόσι͵ διὰ Γορτυνίου πόλεως καὶ Στόβων ἔχουσα τὰς εἰσβολὰς ἐπὶ τὰ πρὸς στενὰ δι΄ ὧν ὁ Ἀξιὸς ῥέων δυσείσβολον ποιεῖ τὴν Μακεδο νίαν ἐκ τῆς Παιονίας͵ ὡς ὁ Πηνειὸς διὰ τῶν Τεμπῶν φερόμενος ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος αὐτὴν ἐρυμνοῖ· πρὸς νό τον δὲ τοῖς Αὐταριάταις καὶΔαρδανίοις καὶ Ἀρδιαίοις ὁμορεῖ· ἐκτέταται δὲ καὶ μέχρι Στρυμόνος ἡ Παιονία».
7α.1.4 «Ἡ δὲ Παιονία τούτοις μὲν ἔστι πρὸς ἕω τοῖς ἔ θνεσι͵ πρὸς δύσιν δὲ τοῖς Θρᾳκίοις ὄρεσι͵ πρὸς ἄρκτον δ΄ ὑπέρκειται τοῖς Μακεδόσι͵ διὰ Γορτυνίου πόλεως καὶ Στόβων ἔχουσα τὰς εἰσβολὰς ἐπὶ τὰ πρὸς στενὰ δι΄ ὧν ὁ Ἀξιὸς ῥέων δυσείσβολον ποιεῖ τὴν Μακεδο νίαν ἐκ τῆς Παιονίας͵ ὡς ὁ Πηνειὸς διὰ τῶν Τεμπῶν φερόμενος ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος αὐτὴν ἐρυμνοῖ· πρὸς νό τον δὲ τοῖς Αὐταριάταις καὶΔαρδανίοις καὶ Ἀρδιαίοις ὁμορεῖ· ἐκτέταται δὲ καὶ μέχρι Στρυμόνος ἡ Παιονία».
7α.1.9 «Λοιπὴ δ΄ ἐστὶ τῆς Εὐρώπης ἥ τε Μακεδονία καὶ τῆς Θρᾴκης τὰ συνεχῆταύτῃ μέχρι Βυζαντίου καὶ ἡ Ἑλλὰς καὶ αἱ προσεχεῖς νῆσοι. ἔστι μὲν οὖν Ἑλλὰς καὶἡ Μακεδονία· νυνὶ μέντοι τῇ φύσει τῶν τόπων ἀκολουθοῦντες καὶ τῷ σχήματι χωρὶς ἔγνωμεν αὐτὴν ἀπὸ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος τάξαι καὶ συνάψαι πρὸς τὴν ὅμορον αὐτῇ Θρᾴκην μέχρι τοῦ στόματος τοῦ Εὐξείνου καὶ τῆς Προποντίδος. εἶτα μετ΄ὀλίγα μέμνηται Κυψέλων καὶ τοῦ Ἕβρου ποταμοῦ. καταγράφει δὲ καί τι σχῆμα παραλληλόγραμμον͵ ἐν ᾧ ἡ σύμπασα Μακεδονία ἐστίν».
Βυλάζωρα
Ετυμολογία
Ετυμολογία
Το όνομα τηςΕλληνικής πόλεως Βυλάζωρα θεωρείται ότι παράγεται
από τις λέξεις:
α. Bώλος, Βώλαξ(=όγκος γης ή χώματος,-«είκοι δ’ υπό βώλος αρότρω»,
ΟΔΥΣΣΕΙΑ Σ374 –Παράβαλε χωριό Βώλακας Τήνου, χωριό με
μεγάλους γρανιτένιους βράχους, τους βολάκους) και την λέξη Όρος.
β. Βώλος και Ἄζωρος (= πόλη της Πελαγονίας - Στράβων 7.7.9
«Πρότερον μὲν οὖν καὶ πόλεις ἦσαν ἐν τοῖς ἔθνεσι τούτοις: τρίπολις γοῦν ἡ Πελαγονία ἐλέγετο, ἧς καὶ Ἄζωρος ἦν).
Στράβων 7.7.9
«Πρότερον μὲν οὖν καὶ πόλεις ἦσαν ἐν τοῖς ἔθνεσι τούτοις: τρίπολις γοῦν ἡΠελαγονία ἐλέγετο, ἧς καὶ Ἄζωρος ἦν, καὶ ἐπὶ τῷ Ἐρίγωνι πᾶσαι αἱ τῶν Δευριόπων πόλεις ᾤκηντο, ὧν τὸ Βρυάνιον καὶ Ἀλαλκομεναὶ καὶ Στύβαρα: Κύδραι δὲ Βρύγων, Αἰγίνιον δὲ Τυμφαίων, ὅμορον Αἰθικίᾳ καὶ Τρίκκῃ: πλησίον δ᾽ ἤδη τῆς τε Μακεδονίας καὶ τῆς Θετταλίας περὶ τὸ Ποῖον ὄρος καὶ τὴν Πίνδον Αἴθικές τε καὶ τοῦΠηνειοῦ πηγαί, ὧν ἀμφισβητοῦσι Τυμφαῖοί τε καὶ [οἱ] ὑπὸ τῇ Πίνδῳ
Θετταλοί: καὶπόλις Ὀξύνεια παρὰ τὸν Ἴωνα ποταμὸν ἀπέχουσα Ἀζώρου τῆς τριπολίτιδος σταδίους ἑκατὸν εἴκοσι: πλησίον δὲ καὶ Ἀλαλκομεναὶ καὶ Αἰγίνιον καὶ Εὔρωπος καὶαἱ τοῦ Ἴωνος εἰς τὸν Πηνειὸν συμβολαί»
 |
Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΒΥΛΑΖΩΡΩΝ
ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
THE ACROPOLIS OF BYLAZORA Από τους Αμερικανούς αρχαιολόγους
Eulah Matthewsκαι William Neidinger.
|
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΓΓΕΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΥΛΑΖΩΡΑ
ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΝΟΤΙΑ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΟΝΤΙΝΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΣΤΟΒΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
«ΣΤΑ ΒΥΛΑΖΩΡΑ ΒΡΗΚΑΜΕ ΣΑΦΗ ΙΧΝΗ ΑΠΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΑ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΑ ΤΟΥ 4ΟΥ Π.Χ. ΑΙΩΝΑ».
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΡΥΘΜΟΥ ΣΤΑ ΒΥΛΑΖΩΡΑ
 |
| ΠΕΡ(ΔΙΚΑ) ΝΟΜΙΣΜΑ ΒΥΛΑΖΩΡΩΝ |
Hροδότου Ιστορίαι, 5.22
«Ἕλληνας δὲ εἶναι τούτους τοὺς ἀπὸ Περδίκκεω γεγονότας, κατάπερ αὐτοὶ λέγουσι, αὐτός τε οὕτω τυγχάνω ἐπιστάμενος καὶ δὴ καὶἐν τοῖσι ὄπισθε λόγοισι ἀποδέξω ὡς εἰσὶ Ἕλληνες, πρὸς δὲ καὶ οἱτὸν ἐν Ὀλυμπίῃ διέποντες ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι οὕτω ἔγνωσαν εἶναι».
Ένας Ελληνικός Ναός στα Βυλάζωρα αφιερωμένος στην θεά Ήρα.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΛΕΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΗΡΑΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ ΣΤΑ ΒΥΛΑΖΩΡΑ ΕΝΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΚΑΘΕΥΔΟΥΝ ΑΡΑΧΤΟΙ.
Αναθηματικά κλειδιά στα Βυλάζωρα.
Το κλειδί που βρέθηκε στα Βυλάζωρα αντιστοιχεί σε ένα πολύ αρχαϊκό τύπο
ελληνικών κλειδιών, που περιγράφεται από τον Όμηρο. Είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από σίδηρο, περίπου 20 εκατοστά μακρύ και σε σχήμα γάντζου. Αυτό το είδος των κλειδιών έχει βρεθεί στο Ιερό της Ήρας στο
Άργος, στο Ιερό της Αφαίας στην Αίγινα, στο Σπήλαιο των Δελφών
της Κωρύκειας, στο αρχαίο ιερό κέντρο του Πάνα και των Νυμφών
και στο αγροτικό ιερό της Foce del Sele στην πόλη Paestum στην
Μεγάλη Ελλάδα.
 |
| Ένα σύγχρονο αντίγραφο του κλειδιού. |
Το κλειδί στον Όμηρο
Αυτός ο τύπος κλειδιών ήταν σε χρήση από τους πολύ αρχαίους χρόνους.
Αυτός ο τύπος κλειδιών ήταν σε χρήση από τους πολύ αρχαίους χρόνους.
Οδύσσεια Φ 1-50.
5
|
κλίμακα δ᾿ ὑψηλὴν προσεβήσετο οἷο δόμοιο,
εἵλετο δὲ κληῖ̈δ᾿ εὐκαμπέα χειρὶ παχείῃ καλὴν χαλκείην: κώπη δ᾿ ἐλέφαντος ἐπῆεν. βῆ δ᾿ ἴμεναι θάλαμόνδε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν ἔσχατον: ἔνθα δέ οἱ κειμήλια κεῖτο ἄνακτος, |
μες στου Οδυσσέα το σπίτι. Ανέβηκε λοιπόν του παλατιού της
τη σκάλα την ψηλή, καλόστροφο κι ομορφοκαμωμένο, με φιλντισένιο το χερόλαβο, χαλκό κλειδί κρατώντας στο χέρι, αντάμα με τις βάγιες της να πάει στην κάμαρα της την πιο ακρινή, κει μέσα που 'κρυβε τους θησαυρούς του ο ρήγας, |
10
|
χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος.
ἔνθα δὲ τόξον κεῖτο παλίντονον ἠδὲ φαρέτρη ἰοδόκος, πολλοὶ δ᾿ ἔνεσαν στονόεντες ὀϊστοί, δῶρα τά οἱ ξεῖνος Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσας Ἴφιτος Εὐρυτίδης, ἐπιείκελος ἀθανάτοισι. |
χρυσάφι και χαλκό και σίδερο με κόπο δουλεμένα.
Δοξάρι λυγιστό του βρίσκουνταν εκεί και σαϊτολόγος, που 'κλεινε πλήθος πολυστέναχτες σαγίτες᾿ τα 'χε πάρει δώρο από φίλο, το θεόμορφο τον Ίφιτο, του Ευρύτου το γιο, παλιά στη Λακεδαίμονα σαν έτυχε να σμίξουν. |
40
|
ᾑρεῖτ᾿, ἀλλ᾿ αὐτοῦ μνῆμα ξείνοιο φίλοιο
κέσκετ᾿ ἐνὶ μεγάροισι, φόρει δέ μιν ἧς ἐπὶ γαίης. ἡ δ᾿ ὅτε δὴ θάλαμον τὸν ἀφίκετο δῖα γυναικῶν οὐδόν τε δρύϊνον προσεβήσετο, τόν ποτε τέκτων ξέσσεν ἐπισταμένως καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν, |
δεν το 'παιρνε᾿ του φίλου το άφηνε να μένει θυμητάρι
στο αρχοντικό του᾿ στο βασίλειο του μονάχα το φορούσε. Σ᾿ αυτήν την κάμαρα σαν έφτασε των γυναικών το θάμα, το δρύινο πάτησε κατώφλι της, που μαραγκός τους το 'χε ξύσει καλά με το σκεπάρνι του και γνοιαστικά σταφνίσει, |
45
|
ἐν δὲ σταθμοὺς ἄρσε, θύρας δ᾿ ἐπέθηκε φαεινάς,
αὐτίκ᾿ ἄρ᾿ ἥ γ᾿ ἱμάντα θοῶς ἀπέλυσε κορώνης, ἐν δὲ κληῖ̈δ᾿ ἧκε, θυρέων δ᾿ ἀνέκοπτεν ὀχῆας ἄντα τιτυσκομένη: τὰ δ᾿ ἀνέβραχεν ἠύ̈τε ταῦρος βοσκόμενος λειμῶνι: τόσ᾿ ἔβραχε καλὰ θύρετρα |
και παραστάτες πάνω στήριξε και στραφταλούσες πόρτες.
Κι εκείνη το λουρί ξελάσκαρε γοργά από το κοράκι, και το κλειδί στην τρύπα χώνοντας ίσια να πάει το σπρώχνει, κι αναμεράει τους συρτές᾿ θα 'λεγες πως ταύρος σε λιβάδι είχε μουγκρίσει᾿ τέτοιο ανάδωκαν βαρύν αχό οι πανώριες |
50
|
πληγέντα κληί̈δι, πετάσθησαν δέ οἱ ὦκα.
ἡ δ᾿ ἄρ᾿ ἐφ᾿ ὑψηλῆς σανίδος βῆ: ἔνθα δὲ χηλοὶ ἕστασαν, ἐν δ᾿ ἄρα τῇσι θυώδεα εἵματ᾿ ἔκειτο. ἔνθεν ὀρεξαμένη ἀπὸ πασσάλου αἴνυτο τόξον αὐτῷ γωρυτῷ, ὅς οἱ περίκειτο φαεινός. |
οι πόρτες στου κλειδιού το σπρώξιμο για μια στιγμή, κι άνοιξαν.
Κι εκείνη στο πατάρι ανέβηκε, που πάνω του πατούσαν γραμμή οι κασέλες με τα ρούχα της τα μοσκοβολισμένα. Εκείθε απλώνοντας ξεκρέμασε το τόξο απ᾿ το παλούκι μαζί με το λαμπρά θηκάρι του, που το 'ντυνε ένα γύρο' |
Ο στίχος δείχνει ότι και το αναθηματικό κλειδί που βρέθηκε στα Βυλάζωρα
ίσως είχε μια λαβή από ξύλο ή ελεφαντόδοντο που δεν υπάρχει σήμερα.
Αν συνεχίσουμε την ανάγνωση αυτού του στίχου του Ομήρου, θα καταλάβουμε
με ποιόν τρόπο οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν αυτά τα κλειδιά:
και παραστάτες πάνω στήριξε και στραφταλούσες πόρτες.
Κι εκείνη το λουρί ξελάσκαρε γοργά από το κοράκι, και το κλειδί στην τρύπα χώνοντας ίσια να πάει το σπρώχνει, κι αναμεράει τους συρτές᾿ θα 'λεγες πως ταύρος σε λιβάδι είχε μουγκρίσει᾿ τέτοιο ανάδωκαν βαρύν αχό οι πανώριες |
οι πόρτες στου κλειδιού το σπρώξιμο για μια στιγμή, κι άνοιξαν.
Κι εκείνη στο πατάρι ανέβηκε, που πάνω του πατούσαν γραμμή οι κασέλες με τα ρούχα της τα μοσκοβολισμένα. Εκείθε απλώνοντας ξεκρέμασε το τόξο απ᾿ το παλούκι μαζί με το λαμπρά θηκάρι του, που το 'ντυνε ένα γύρο' |
Μπορούμε να προσθέσουμε σε αυτές τις περιγραφές της ομηρικής σκηνής
μία αττική υδρία (πέμπτος αιώνας π.Χ.), το οποίο δείχνει μια γυναίκα να
προσπαθεί βιαστικά να ξεκλειδώσει μία πόρτα χρησιμοποιώντας αυτόν τον
τύπο του κλειδιού.
 |
| Μια αττική ερυθρόμορφη υδρία (πέμπτος αιώνας π.Χ.) δείχνει μια γυναίκα να μπαίνει στο σπίτι της βιαστικά, χρησιμοποιώντας ένα κλειδί παρόμοιο με εκείνο που βρέθηκε στα Βυλάζωρα. |
 |
Ένα νόμισμα του Άργους (περίπου 370-350 π.Χ.) με την Θεά Ήρα (πρόσθια όψη) και στην οπίσθια ένα ιερό αναθηματικό κλειδί |
δεήσεις και οι προσευχές συχνά συνοδευόταν από μια προσφορά για να εξευμενίσουν την θεότητα.
Ο Festus, τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. έγραψε: «Ήταν κοινό για τις γυναίκες να δωρίζουν ένα κλειδί στην Θεά Ήρα για να εξασφαλιστεί μια εύκολη γέννα».
Το κλειδί ήταν μια τέτοια προσφορά, που συμβολίζει την προστασία από τη θεά στη διάρκεια του τοκετού και το χωρίς επιπλοκές άνοιγμα της μήτρας και την γέννηση του παιδιού.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αναθηματικών κλειδιών έχουν ανακαλυφθεί στα ιερά της Ήρας μπορούμε να συνδέσουμε αυτές τις
προσφορές με μια άλλη, από τις σημαντικές λειτουργίες της θεάς:
την προστάτιδα του σπιτιού. Η Ήρα είναι η προστάτιδα των παντρεμένων γυναικών και ο φύλακας του σπιτιού. Έτσι, οι ιέρειες της Ήρας
απεικονίζονται μερικές φορές κρατώντας ένα τεράστιο κλειδί, όπως φαίνεται στο αττικό αναθηματικό ανάγλυφο που χρονολογείται από τον πέμπτο αιώνα π.Χ.
Μερικές φορές τα κλειδιά απεικονίζονται στα χέρια των ιερειών άλλων θεών (όπως της Αρτέμιδος), όπως φαίνεται σε μια ερυθρόμορφη κρατήρα, το οποίο δείχνει την Ιφιγένεια μεταφέρει ένα κλειδί.
Έτσι θα μπορούσαμε να προτείνουμε ότι οι νοικοκυρές της αρχαίας Ελλάδας
Μερικές φορές τα κλειδιά απεικονίζονται στα χέρια των ιερειών άλλων θεών (όπως της Αρτέμιδος), όπως φαίνεται σε μια ερυθρόμορφη κρατήρα, το οποίο δείχνει την Ιφιγένεια μεταφέρει ένα κλειδί.
Έτσι θα μπορούσαμε να προτείνουμε ότι οι νοικοκυρές της αρχαίας Ελλάδας
συνήθιζαν να προσφέρουν αυτό το είδος κλειδιών, ζητώντας από την θεά
Ήρα την βοήθεια στο έργο της προστασίας των σπιτιών τους.
 |
| Ένα αναθηματικό ανάγλυφο (5ος αιώνας π.Χ.) που απεικονίζει την ιέρεια της Ήρας να μεταφέρει ένα κλειδί στην αγκαλιά της, παρόμοιο των Βυλαζώρων. |
Σχήμα 7.
 |
| Μια αττική ερυθρόμορφη πυξίδα (450-400 π.Χ.) δείχνει μια πόρτα με μια επιμήκη οπή κλειδιού. |
 |
Ένας αττικός ερυθρόμορφος κρατήρας
απεικονίζει την Ιφιγένεια, μια ιέρεια της
Αρτέμιδος, να κρατάει ένα βασικό αναθηματικό κλειδί.
|
Βιβλιογραφία:
Α. ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, Μιχ. Οικονόμου, ΟΕΔΒ, Αθήνα
ΕΘΝΙΚΑ, Α-Ι και Κ-Ω, Στέφανος Βυζάντιος, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία "Οι Έλληνες", ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα, 1992
ΕΘΝΙΚΑ, Στέφανος Βυζάντιος, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία "Οι Έλληνες", ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2004
Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - Η Αρχαία Μακεδονική και η Ψευδώνυμη Γλώσσα των Σκοπίων, Γ. Μπαμπινιώτης, Ολκός, Αθήνα, 1992
Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, Γιώργος Ν. Χατζηδάκις, 1896 & 1911, Κάκτος, Αθήνα, 2008
ΗΣΥΧΙΟΣ, Λεξικόν, Συναγωγή πασών λέξεων κατά στοιχείον, Στερεότυπες Εκδόσεις-Οι Ελληνες, Κάκτος, Αθήνα, 2004
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1970,1980
ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, Γ. Μπαμπινιώτη, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα, 2002
ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, Ιωάννου Σταματάκου, Ακαδημαϊκού, Εκδόσεις Δεδεμάδη, Αθήνα, 1972
ΛΕΥΚΑΔΙΑ, η Αρχαία Μίεζα, Κατερίνα Ρωμιοπούλου, Εκδοση ΤΑΠΑ, 1997
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ – Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις, Επιμέλεια Ι. Στεφανίδης, Β. Βλασίδης, Ε. Κωφός,Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2008
Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, Δρ. Μ. Τσιγαρίδα-Δ. Ιγνατιάδου, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Εκδοση ΤΑΠΑ, 2000-2005
ΟΙ ΠΡΟΕΛΛΗΝΕΣ, Ν. Π. Ανδριώτη, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη, 1953
ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ, Γιάννα Κατσόβσκα-Μαλιγκούδη, Gutenberg, Αθήνα, 2005
ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ, Ολγα Κομνηνού Κακριδή, Δαίδαλος, Αθήνα, 2006
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΝ, Κεκαυμένος, Κείμενα Βυζαντινής Ιστοριογραφίας, Εκδόσεις Κανάκη, Αθήνα, 1996
ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ, Σπύρος Κουζινόπουλος, Εκδόσεις Καστανίδη, Αθήνα, 2008
Β. ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
A HISTORY of MACEDONIA, R. Malcolm Errington, University of California Press, Berkeley, 1993
A LATIN DICTIONARY, Lewis & Short, Oxford University Press, 1879-1993
A LEXICON OF GREEK PERSONAL NAMES - VOLUME IV - MACEDONIA, THRACE, NORTHERN REGIONS OF THE BLACK SEA, The British Academy, Clarendon Press, The University of Oxford, Oxford, 2005
A LEXICON of the HOMERIC DIALECT, Richard John Cunliffe, University of Oklahoma Press, 1924-1963
ALEXANDER OF MACEDON, 356-323 BC - A Historical Biography, Peter Green, University of California Press, 1991
ARRIAN's LIFE of ALEXANDER the GREAT, Translated by Aubrey De Selincourt, The Penguin Classics, 1962
Concise English- Chinese Chinese-English Dictionary, Oxford University Press, Oxford & New York, 1986-1999
EGYPT IN THE AGE OF CLEOPATRA, Michel Chauveau, Cornel University Press, 2000
GRAMMATICA LATINA - Λατινική Γραμματική, Ᾱχιλλέα Τζαρτζάνου, ΟΕΔΒ, Αθήνα, 2006
GREEK - ENGLISH LEXICON, Liddell & Scott, Oxford University Press, 1843-1951
GREEK INSCRIPTIONS - Reading the Past , B. F. Cook, University of California Press/British Museum, 1990
HERODOTI HISTORIAE, Ηροδότου Ιστορίαι, Oxonii, Londini, MCMXXVI-1926
HESIODI THEOGONIA OPERA ET DIES SCVTVM / Ησιόδου Θεογονία, Εργα καί Ημέραι,Ασπίς, Γυναικών Κατάλογος,
Oxford Classical texts, Oxford university Press, 1990
Homeric Hymns - Hymn 2 To Demeter: http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3atext%3a1999.01.0137%3ahymn%3d2
LINEAR "B" - AN INTRODUCTION, J.T.Hooker, Bristol Classical Press, London, 2001
MACEDONIAN WARRIOR - Alexander's elite infantryman, Waldeman Heckel & Ryan Jones, Osprey Publishing, Oxford, 2006
MYTHOLOGY, Edith Hamilton, Little, Brown & Co., Boston - New York - London 1942-1998
PHILIP II OF MACEDONIA, Ian Worthington, Yale University Press, New Haven & London, 2008
PHRYGIAN, Diakonoff & Neroznak, Caravan Books, Delmar, New York, 1985 (&1996)
Pусско - Aнглийский Cловарь, В. К. Мюллер, Москва, 2002
SALONICA - City of Ghosts, Mark Mazower, Vintage Books, 2005
Slavic Mythology: http://en.wikipedia.org/wiki/Book:Slavic_mythology
Slavic Mythology: http://en.wikipedia.org/wiki/Book:Slavic_mythology
THE AGE OF ALEXANDER, Plutarch, Penguin Classics, 1973
THE AMERICAN HERITAGE DICTIONARY of Indo-European Roots, Calvert Watkins, Boston-NewYork, 2000
THE ANCIENT Languages of ASIA MINOR, Edited by Roger Woodard, Cambridge University Press, Cambridge 2008
THE ANCIENT Languages of EUROPE, Edited by Roger D. Wooard, Cambridge University Press, 2008
THE BRITISH MUSEUM BOOK of THE ROSETTA STONE, Carol Andrews, Dorset Press, New York, 1981
THE DECIPHERMENTof LINEAR B, John Chadwick, Cambridge University Press, 1958
THE EPIC STORY of the Warrior King Alexander The Conqueror, Laura Foreman w/Eugene N. Borza, Da Capo Press, CXambridge, MA, 2004
THE FALSIFICATION of MACEDONIAN HISTORY, Nicolaos Martis, Athens, 1984
THE HELLENISTIC AGE, A Short History, Peter Green, Modern Library, 2008
THE HISTORY of ALEXANDER, Quintus Curtius Rufus, Penguin
Classics, 1984
THE ILLYRIANS, John Wilkes, Blackwell, Oxford, 1992
THE LANGUAGE OF THE PHRYGIANS, Vladimir Orel, New York, 1997
THE MACEDONIAN STATE, N.G.L. Hammond, Oxford University Press, 1992
THE MYCENAEAN WORLD, John Chadwick, Cambridge University Press, Cambridge, 1976
THE MYCENAEAN WORLD, John Chadwick, Cambridge University Press, Cambridge, 1976
THE OXFORD INTRODUCTION to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World, Oxford Linguistics, J.P.Mallory & D.Q. Adams, Oxford University Press, 2006-2007
THE Penguin ATLAS OF ANCIENT HISTORY, Colin McEvedy, Middlesex, 1967-1968
THE PRONUNCIATION OF GREEK AND LATIN, E. H. Sturtevant, The Universtity of Chicago Press, Chicago, 1920
THE RISE and FALL of ALEXANDRIA, Birthplace of the Modern World, Justin Pollard & Howard Reid, Penguin Books, 2006
THE ROSETTA STONE, E. A. Willis, Dover Publications, New York, 1929-1989
THE STRUGGLE FOR GREECE/ 1941-1949, C. M. Woodhouse, Ivan R. Dee Publisher, Chicago, 2002
THE THRACIANS, 700 BC - AD 46, Christopher Weber, Osprey Publishing, 2001
THE THRACIANS, R. F. Hoddinott, Thames & Hudson, 1981
THUCYDIDIS HISTORIAE, Θουκυδίδου Ιστορίαι, Scriptorvm Classicorum Biblioteca Oxoniensis, Oxonii, 1900-1963
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Διαβάστε επίσης:
ΟΙ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Έλληνες του Μοναστηρίου (Βιτώλειον–Μπιτόλια)
H ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.