ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ ΕΙΧΕ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΛΟΤΟΙ ΗΤΑΝ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΙ

ΕΙΧΑΝ  ΔΙΑΤΑΓΕΣ  ΝΑ  

«ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ  ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ  ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ»

O Ελληνικός λαός, τον οποίο χρεοκόπησαν οι «δημοκράτες»  κοινοβουλευτικοί 

πολιτικοί  πήρε  μια  βαθειά  ανάσα,  όταν  ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ  άρχισαν  να  πεθαίνουν  ο  ένας μετά  τον  άλλο,  αργοπορημένα  βέβαια,  οι  πολιτικοί  του.  Ο  θάνατος  πέντε  πρωθυπουργών μέσα σε εννιά μήνες δεν είναι και τόσο συνηθισμένο  

φαινόμενο.  Με αυτό  τον  τρόπο  όμως  άνοιξε  ο  δρόμος  για  την  ανανέωση  

και  την αναδιοργάνωση  της  χώρας  από  τον  Μεταξά.  Ο  Ελευθέριος

Βενιζέλος   πέθανε  την Τετάρτη 18 Μαρτίου 1936.  Στις 13 Απριλίου  πεθαίνει  

ο  Κωνσταντίνος  Δεμερτζής. Ο  αρχηγός  του Λαϊκού Κόμματος Παναγής Τσαλδάρης πεθαίνει στις 17  Μαΐου 1936. Ο  Αλέξανδρος  Ζαΐμης  πεθαίνει  στις  15  Σεπτεμβρίου.  Στις  17  Νοεμβρίου 1936  πεθαίνει  ο  Αλέξανδρος  Παπαναστασίου.

Ο  ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ  ΛΑΟΣ  ΑΝΑΣΑΝΕ. 
Όλοι  αυτοί  οι  κοινοβουλευτικοί  άνδρες  ήταν  αντιπαθείς  στους  πραγματικούς Έλληνες.  Το τραγούδι  της  εποχής  που  έκανε  θραύση,  ήταν  το Ζεϊμπέκικο  του μεταξικού Βαμβακάρη: «ΟΣΟΙ  ΓΕΝΟΥΝ  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ»,  το  οποίο είναι  ουσιαστικά  απαγορευμένο  σήμερα,  αλλά  εκφράζει  με  τον  καλύτερο τρόπο τα αισθήματα του Ελληνικού λαού για τους πράκτορες πολιτικούς  του.

Πέθανε ο Κονδύλης μας
πάει κι ο Βενιζέλος
την πούλεψε κι ο Δεμερτζής
που θα `φερνε το τέλος

Όσοι γενούν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ’ τα καλά που κάνουν

Βάζω υποψηφιότητα
πρωθυπουργός να γίνω
να κάθομαι τεμπέλικα
να τρώω και να πίνω

Και ν’ ανεβαίνω στη Βουλή
εγώ να τους διατάζω
να τους πατώ τον αργιλέ
και να τους μαστουριάζω

Ο  Βαμβακάρης  ήταν  φίλος  και  φανατικός  υποστηριχτής  του  Μεταξά  και  του  καθεστώτος Μεταξά.  Το  παραπάνω  τραγούδι  το  έκανε  επί  καθεστώτος  Μεταξά  ο  οποίος  τον  συνεχάρη.  Ό  Μεταξάς  του  υπέδειξε  επίσης  να  παρατήσει  τα  τουρκορεμπέτικα  χασισοτράγουδα  και  να  ανεβάσει το  επίπεδο  της  μουσικής  παιδείας  του  λαού,  πράγμα  το  οποίο  ο  Βαμβακάρης  υποσχέθηκε  να  κάνει.

«Απέθανε ο Κονδύλης μας,

πάει κι ο Βενιζέλος,

την πούλεψε κι ο Δεμερτζής

που θάφερνε το τέλος.

Όσοι γενούν Πρωθυπουργοί όλοι τους  θα  πεθάνουν τους κυνηγάει ο λαός απ’ τα καλά που κάνουν».

Μάρκος Βαμβακάρης

«Όσοι γενούν Πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός απ’ τα καλά που κάνουν».

ΟΙ  ΠΙΛΟΤΟΙ  ΤΟΥ  ΜΕΤΑΞΑ

Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΗΡΩΑΣ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ

H  ΠΡΩΤΗ  ΗΡΩΙΚΗ  ΠΡΑΞΗ:  ΠΙΛΟΤΟΣ  ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ

Με την κήρυξη του πολέμου οι χειριστές της 22ας Μοίρας Δίωξης, στην  

Θεσσαλονίκη, «τρώγονταν» κυριολεκτικά να τους δοθεί η δυνατότητα εμπλοκής με την  Ιταλική  Regia Aeronautica. Ήσαν σίγουροι ότι θα νικούσαν και θα σημείωναν τις πρώτες τους καταρρίψεις. Οι μέρες περνούσαν και οι πολυπόθητες καταρρίψεις δεν είχαν πραγματοποιηθεί. Σε μια συζήτηση  μεταξύ των χειριστών, στις ατέλειωτες ώρες της επιφυλακής,  μπήκε  ένα στοίχημα ανάμεσα στον μοίραρχο σμηναγό Ανδρέα Αντωνίου και τον ανθυποσμηναγό Μαρίνο Μητραλέξη.

Σύμφωνα με αυτό ο Αντωνίου, που είχε κόψει το κάπνισμα πριν από δύο χρόνια, θα υποχρεωνόταν να καπνίσει εφόσον ο Μητραλέξης πραγματοποιούσε μια κατάρριψη. 

Η τύχη ήταν με το μέρος του Μητραλέξη. Το μεσημέρι της 5ης Νοεμβρίου στις 13:10, μια ομάδα ιταλικών αεροσκαφών, ήσαν 27, Cant  Z.1007bis της 210a Squadriglia του 50° Gruppo Autonomo BT που  είχαν απογειωθεί από το Brindii, κατευθύνονταν προς τη Θεσσαλονίκη. Κατά την ιταλική τακτική πετούσαν ψηλά, στα 5.000 μέτρα. Το σύστημα με τους Σταθμούς Επιτήρησης Αέρος δούλεψε  καλά. Έτσι τα PZL Ρ.24 της 22ας Μοίρας Δίωξης απογειώθηκαν  

εγκαίρως από το Σέδες. Ήσαν δύο ζευγάρια. Ο μοίραρχος Α. Αντωνίου με τον σμηνία Επαμεινώνδα Δάγγουλα και ο Μητραλέξης με τον  σμηνία Κωνσταντίνο Λαμπρόπουλο. Η εμπλοκή πραγματοποιήθηκε  σε ύψος 5.000 μέτρων και λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη.

Οι Ιταλοί δεν έδειξαν και υπερβάλλοντα ζήλο για να ολοκληρώσουν  την αποστολή τους. Αντιθέτως οι χειριστές των PZL Ρ.24 δε δίστασαν  καθόλου. Ο Μητραλέξης εξάντλησε τα  πυρομαχικά του χωρίς να καταφέρει να καταρρίψει κανένα από τα βομβαρδιστικά. Τότε έκανε το απίθανο: Όρμησε και με την έλικά του «ροκάνισε» την ουρά ενός CantZ.1007bis. Ήταν το ΜΜ22381 που είχε κυβερνήτη τον sottotenente Beniamino Pasqualotto. Το  Ζ.1007bis έμεινε ακυβέρνητο. Ο Pascqualotto προσπάθησε να κάνει  αναγκαστική προσγείωση ενώ τα τέσσερα μέλη του πληρώματος πηδούσαν με αλεξίπτωτο. Προσγειώθηκαν σώοι κοντά στη Γερακαρού.  Όχι όμως και ο Pascqualotto που σκοτώθηκε μέσα στο Ζ.1007bis.  Προβλήματα όμως είχε και το Ρ.24F, ήταν το Δ130, του Μητραλέξη.  Είχε στρεβλώσει ο άξονας της έλικας. Τελικά αυτός θα καταφέρει να  το προσγειώσει λίγο πιο μακριά, κοντά στα Λαγκαδίκια.  Ο  Μητραλέξης θα γυρίσει το βράδυ στη μονάδα του. Χωρίς να πει λέξη  σε κανέναν από τους συναδέλφους του που τον επευφημούσαν, πλησίασε τον μοίραρχό του Ανδρέα Αντωνίου και, πάντα αμίλητος, του  πρόσφερε τσιγάρο... Από την ελληνική πλευρά υπήρξαν απώλειες. Ευτυχώς όχι ανθρώπινες. Ο δεύτερος του ζευγαριού, ο σμηνίας Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει το αεροπλάνο του, όταν αυτό χτυπήθηκε και  τυλίχθηκε στις φλόγες.

Η  ΔΕΥΤΕΡΗ  ΗΡΩΙΚΗ  ΠΡΑΞΗ:  ΠΙΛΟΤΟΣ  ΒΑΛΚΑΝΑΣ

ΟΛΟΙ  ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΙΛΟΤΟΙ  ΗΘΕΛΑΝ  ΝΑ  ΜΙΜΗΘΟΥΝ  ΤΟΝ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗ. 

Στην Αεροπορία είχε διαδοθεί αμέσως η  πράξη  του  Μητρασλέξη  και  όλοι  

οι χειριστές των Μοιρών Δίωξης είχαν αρχίσει να το σκέπτονται σοβαρά. Στις 18 Νοεμβρίου 1940 το Γ΄ Σώμα Στρατού έδινε  σκληρή μάχη προσπαθώντας να καταλάβει την Κορυτσά. Την αεροπορική κάλυψη είχαν αναλάβει PZL Ρ.24 από την 22η και 23η Μοίρα Δίωξης. Όλα τους επιχειρούσαν από το πεδίο προσγείωσης της  Φλώρινας. Στις 10:00 απογειώθηκαν έξι PZL Ρ.24. Λίγο αργότερα  απογειώθηκαν άλλα πέντε. Χειριστές τους ήσαν δύο υποσμηναγοί, ο Πάτροκλος Μπούσιος και ο  Κορνήλιος Κοτρώνης και τρεις σμηνίες, οι Γεώργιος Μόκας, Σπυρίδων Δεπούντης και Γρηγόριος Βαλκανάς. Πάνω από τον ορεινό όγκο  του Μόροβα συνάντησαν περί τα δέκα Cant Z.1007bis της 211a  Squadriglia που επίσης ανήκε στο 50° Gruppo Autonomo BT και είχαν επίσης απογειωθεί από το Brindisi. Η συμπλοκή που ακολούθησε ήταν σφοδρή. Κάποια στιγμή το αεροπλάνο του Βαλκανά έπεσε  πάνω σε ένα Z.100bis που είχε κυβερνήτη τον sottotenente Matio Longo. Η σύγκρουση ήταν καταστροφική και χωρίς επιζώντες. Ο Βαλκανάς ήταν ο μόνος χειριστής της 23ης Μοίρας Δίωξης που δεν  είχε σημειώσει κατάρριψη.

Ο μοίραρχος του Βαλκανά. ο Γρ. Θεοδωρόπουλος, γράφει σχετικά:  «...αφού εξάντλησε όλα του τα πυρομαχικά κυνηγώντας ένα βαρύ  ιταλικό βομβαρδιστικό, δεν χτυπήθηκε από εχθρικά βλήματα, αλλά  αισθάνθηκε φαίνεται μανία και πικρία μαζί γιατί δεν κατάφερε να το  ρίξει και τότε έπεσε επάνω του και πέσανε μαζί – δεύτερη περίπτωση Μητραλέξη – που όμως στοίχισε τη ζωή του χειριστή και την ολοσχερή καταστροφή του αεροπλάνου.

Το... κακό έπρεπε να σταματήσει! Αν τους μιμούνταν και άλλοι, κινδυνεύαμε να χάσουμε χειριστές και αεροπλάνα, πολύ γρήγορα, οπότε οι αντίπαλοί μας ανενόχλητοι θα οργώνανε τους ουρανούς της γλυκειάς μας Πατρίδας. 

Πραγματικά με διαφόρους τρόπους καταφέραμε να πείσουμε τους άλλους χειριστές ότι οι πράξεις αυτές είναι ηρωικές και άξιες τιμής,  αλλά αν συνεχιστεί τούτο με τα λιγοστά αεροπλάνα και τους λιγοστούς πιλότους που έχουμε, ωφελημένοι θα μείνουν στο τέλος οι  εχθροί μας, διότι θ’ απαλλαγούν από την παρουσία μας!»

Το  θέμα που  θίγει ο Θεοδωρόπουλος, αυτό της μίμησης του Μητραλέξη, ήταν εξαιρετικά σοβαρό. Ο Μεταξάς  και  ολόκληρη η ηγεσία της  Αεροπορίας έριξαν το βάρος για να πείσουν  τους χειριστές να πάψουν τις  αυτοθυσίες  και να σκεφτούν λίγο ρεαλιστικά.   Πράγμα που τελικά και πέτυχαν.

 Τελευταίες εργασίες σε ένα Ελληνικό Blenheim, λίγο πριν την πτήση

ΤΡΙΤΗ  ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ  ΠΡΑΞΗ 

Στις 7 Δεκεμβρίου του 1940 πέντε PZL P.24 που  ανήκαν στις 22η και 23η Μοίρες Δίωξης, προσγειώθηκαν στο «αεροδρόμιο» της Πτολεμαΐδας, που κι αυτό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα πρόχειρο πεδίο προσγείωσης.   Από τη στιγμή  που έφτασαν εκεί τα αεροπλάνα και για τις δύο επόμενες ημέρες, έβρεχε συνεχώς με αποτέλεσμα οι προσγειώσεις και οι απογειώσεις  να είναι αδύνατες, αφού παντού υπήρχαν νερά ύψους από 5 έως 25

Εκατοστά. Τις επόμενες ημέρες ο καιρός επιδεινώθηκε (ο χειμώνας  του ’40-’41 ήταν από τους χειρότερους του 20ου αιώνα). Η θερμοκρασία έπεσε, η βροχή έγινε χιόνι και τα λιμνάζοντα νερά πάγωσαν. Η παραμικρή απόπειρα απογείωσης ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Ευτυχώς δεν υπήρξε κανένα ατύχημα.  Ο σμηναγός Νέστωρ Μαχαίρας και ο ανθυποσμηναγός Ιωάννης Κωσταρόπουλος, αρχιμηχανικοί της 22ης και της 23ης αντίστοιχα, πρότειναν να λύσουν τα φτερά από τα PZL P.24 και να τα φορτώσουν, μαζί με την άτρακτο, σε φορτηγά, για να τα μεταφέρουν ως το Αμύνταιο  και από εκεί σιδηροδρομικώς στη Θεσσαλονίκη, στο Σέδες, το μόνο  αεροδρόμιο που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Η αίτηση έγινε προς  την ΔΑΔ (Διοίκησις Αεροπορίας Διώξεως), που με τη σειρά της την  μεταβίβασε στην ΑΔΑΣ (Ανωτέρα Διοίκησις Αεροπορίας Στρατιάς).

Αυτή έδωσε  την  έγκρισή της,  οπότε και άρχισε η διάλυση. Τελικά στις 3 Ιανουαρίου 1941 τα πέντε PZL  P.24 ήταν έτοιμα στο Σέδες να αρχίσουν και πάλι να πετούν.

ΤΕΤΑΡΤΗ  ΠΡΑΞΗ:  ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ  ΜΕ  ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ  ΣΤΟΥΚΑΣ

Στις 15 Απριλίου του 1941 (Μεγάλη Τρίτη) όσα αεροπλάνα δίωξης είχαν απομείνει, δώδεκα όλα κι όλα, βρίσκονταν στο πεδίο προσγείωσης της Βασιλικής. Ήταν πέντε Gladiator της 21ης με τους σμηναγούς Ιωάννη Κέλλα (μοίραρχο), Κωνσταντίνο Χόνδρο, Δημήτριο  Σκαλτσογιάννη, Ιωάννη Παπαδημητρίου και τον υποσμηναγό Ιωάννη Κατσαρό. Υπήρχαν πέντε PZL P.24. Τέσσερα της 22ας με τον ανθυποσμηναγό Βασίλειο Κοντογιώργο, τον αρχισμηνία Επαμεινώνδα  
Δάγγουλα και τους επισμηνίες Παναγιώτη Αργυρόπουλο και Λεωνίδα Κατσαρέλη. Το πέμπτο PZL P.24 ανήκε στην 23η και είχε χειριστή  τον επισμηνία Περικλή Κουτρούμπα. Τέλος υπήρχαν και δύο ΜΒ.151  με τον υποσμηναγό Παναγιώτη Οικονομόπουλο και τον επισμηνία  Γεώργιο Μόκκα. Αξημέρωτα οι χειριστές είχαν καθίσει στα cockpit, είχαν ζεστάνει  τους κινητήρες και περίμεναν την εντολή για απογείωση. Αυτή δεν  άργησε να φτάσει.

 Είχαν γίνει αντιληπτά γερμανικά αεροπλάνα, λέγεται ότι ήταν Ju.87D Stuka, να πλησιάζουν. Τα ελληνικά καταδιωκτικά απογειώθηκαν. Δεν άργησαν να συναντήσουν τα γερμανικά  που όντας αργοκίνητα και καθόλου ευέλικτα αποτελούσαν εύκολη  λεία. Όμως ενώ έπαιρναν θέση να τους επιτεθούν, δέχτηκαν επίθεση από είκοσι περίπου Bf.109E, τη συνοδεία των Ju.87 D Stuka, που  πετούσε ψηλότερα και δεν είχε γίνει αντιληπτή. Η αερομαχία δεν  κράτησε πάνω από 10 λεπτά. Το αποτέλεσμά της ήταν η πλήρης επικράτηση των Γερμανών όχι όμως χωρίς τίμημα. Ένα Ju.87D Stuka, σίγουρα, και πιθανώς 

ένα δεύτερο, καταρρίφθηκαν. Οι δυνατότητες  των Bf.109E ήσαν κατά πολύ υπέρτερες των ελληνικών. Ο Κουτρούμπας και ο Μόκας θα σκοτωθούν. Ο Κατσαρέλης θα εγκαταλείψει το  Δ107 τραυματισμένος σοβαρά. Ο Κέλλας θα προσγειώσει ένα  Gladiator «κόσκινο» όταν όλοι τον θεωρούσαν νεκρό. Ο Κοντογιώργος θα καταφέρει και αυτός να προσγειώσει το δικό του PZL P24, αν  και τραυματίας. Η μάχη αυτή που έμεινε στην ιστορία σαν η «Αερομαχία των Τρικάλων», αποτέλεσε το κύκνειο άσμα των PZL P24. Όσα  «επέζησαν» τελικά αποσύρθηκαν στο Άργος όπου και καταστράφηκαν από τη Luftwaffe στο έδαφος.

PZL P.24 (Δ117), 23η Μοίρα Διώξεως,

ΑΔ Κορυτσάς, Νοέμβριος 1940.

Χειριστής Σπύρος Δεπούντης με μηχανικούς της Μοίρας

ΟΙ  ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΗΡΩΕΣ  
ΠΟΥ  ΠΕΘΑΝΑΝ  ΓΙΑ ΜΑΣ

Κανείς  έλληνας  δεν  γνωρίζει  αυτούς  τους  ήρωες.  Γνωρίζουμε  κάθε 
προδότη  της  πατρίδας  μας,  (τους εβραιοκομμουνιστές και τους άλλους πράκτορες).  Αυτούς  όμως  που  θυσιάστηκαν  για  μας,  έχει  επιβληθεί μία  συνωμοσία  σιωπής.

Στον Γιάννη μου, τον Αεροπόρο.

 Από ψηλά στα Γιάννενα φωνή αγγέλου φτάνει,

Ετοίμασε, πατέρα μου, το δάφνινο στεφάνι

τις αδελφές μου φίλησε, της μάνας μου το χέρι

στάσου στη θέση μου πιστός σε κάθε θέλημα της

και πες της, υπερήφανη, πρώτη αυτή να ξέρει

ως άλλη μάνα, η Ελλάς, με κράτησε κοντά της.

"Από τον πατέρα του Αριστοτέλη Σακελλαρίου"

"Δέχομαι συγχαρητήρια σαν Έλληνας και συλλυπητήρια σαν πατέρας.  Το χρωστούσαμε στηνΕλλάδα".  

Ο  πατέρας  του  Σακελλαρίου.

ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΙΛΟΤΟΙ  ΠΟΥ  ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ  με   αεροπλάνα  PZL P24 σε πολεμικές αποστολές,  είναι: 

  1.  Υποσμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου, της 21ης ΜΔ, στις

02.11.1940.

  2.  Σμηνίας Χρήστος Παπαδόπουλος, της 21ης ΜΔ, στις 02.11.1940.

  3.  Σμηνίας Γρηγόριος Βαλκανάς (με το Δ123), της 23ης ΜΔ, στις

18.11.1940.

  4.  Σμηναγός Κωνσταντίνος Γιαννικώστας (με το Δ136), της 22ας

ΜΔ, στις 18.11.1940.

  5.  Ανθυποσμηναγός Κωνσταντίνος Τσίτσας (με το Δ113), της 23ης

ΜΔ, στις 02.12.1940.

  6.  Υποσμηναγός Νικόλαος Σκρουμπέλος, της 23ης ΜΔ, στις

23.02.1941.

  7.  Επισμηνίας Περικλής Κουτρούμπας, της 23ης ΜΔ, στις

15.04.1941.

AΘΑΝΑΤΟΙ

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Διαβάστε επίσης:

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΟΣ ΠΙΛΟΤΟΣ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΜΙΚΑΖΙ

Ο ΑΡΚΑΣ ΠΙΛΟΤΟΣ ΒΑΛΚΑΝΑΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΜΙΚΑΖΙ

Η ΑΓΟΡΑ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΑΕΡΟΠΛΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ.