Αυτόχθονες Έλληνες: ΕΞΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΞΕΚΛΗΡΙΣΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ‏

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ΛΟΧΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΤΣΙΟΣ

Ο Λοχίας Δημήτριος Ίτσιος, γεννήθηκε στο βλάχικο χωριό Άνω Πορόϊα

Σερρών το 1906. Σε ηλικία 35 ετών, κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ 232 ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1941

Έξι Έλληνες στρατιώτες με αρχηγό τον Μακεδόνα ΛΟΧΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΙΤΣΙΟ στην Ομορφοπλαγιά Σερρών, αντιμετώπισαν μόνοι τους το 141^ο γερμανικό σύνταγμα ορεινών καταδρομών και σκότωσαν 232 γερμανούς σκληροτράχηλους πολεμιστές, μεταξύ των οποίων και τον διοικητή τους αντισυνταγματάρχη Έμπελινγκ. Τόσους γερμανούς δεν σκότωσε στις μάχες ολόκληρος ο στρατός της Γιουγκοσλαβίας.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ΟΤΙ:

Οι γερμανικές απώλειες από την αντίσταση του Ελληνικού στρατού του Μεταξά ξεπερνούσαν τις 7.000 άνδρες.

Εάν η Ελλάς του στρατηγού Μεταξά το 1940, είχε το μέγεθος και την στρατιωτική ισχύ της τότε Γαλλίας (ΓΑΛΛΙΑ = πληθυσμός 45.000.000, στρατιώτες 4.000.000, ΕΛΛΑΣ = πληθυσμός 7.000.000, στρατιώτες

600.000), κατ’ αναλογία, οι γερμανικές απώλειες θα ισοδυναμούσαν με ολοκληρωτικό αφανισμό του γερμανικού στρατού, (ΓΕΡΜΑΝΙΑ = πληθυσμός 80.000.000, ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ 6.000.000).

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ.

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941

Στις 6 Απριλίου του 1941 εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί - 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση - η επίθεση της Γερμανίας κατά της χώρας μας, στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας.

Η γερμανική διακοίνωση είχε επιδοθεί νωρίτερα στον Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα, πρίγκιπα Έρμπαχ.

Ο Κορυζής, πρώην διοικητής της «Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος»,

δηλαδή έμμισθος υπάλληλος της τραπεζιτικής αυτοκρατορίας των Ρότσιλντ, είπε το δεύτερο ΟΧΙ. Άγγλοι πράκτορες αργότερα, δολοφόνησαν

τον Έλληνα πρωθυπουργό και διέδωσαν ότι αυτοκτόνησε με ΔΥΟ (2) σφαίρες στην…καρδιά. Ωστόσο αυτό είναι άλλη ιστορία.

Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας αποτελεί συνέχεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940 με την ιταλική επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Η γερμανική επίθεση είχε την κωδική ονομασία «Μαρίτα» και η εντολή για τη σχεδίασή της είχε δοθεί από τον Χίτλερ στις 13 Δεκεμβρίου 1940.

Ηρωική χαρακτηρίστηκε από όλους – ακόμα και από τον εχθρό - η μάχη των Ελλήνων στρατιωτών στα οχυρά, ενώ δεν είναι λίγες και οι ιστορίες ανδρείας, γενναίων στρατιωτών και αξιωματούχων που συγκινούν μέχρι και σήμερα.

Μία από αυτές, είναι και η ιστορία του έφεδρου λοχία Δημητρίου Ίτσιου, ο οποίος ήταν επικεφαλής της αντίστασης στο πολυβολείο, Π8 στην Ομορφοπλαγιά του Μπέλες, πάνω από το χωριό Άνω Πορρόια Σερρών.

Ο Ίτσιος, μαζί με πέντε φαντάρους, αποφάσισαν να πολεμήσουν μέχρι το τέλος, καθώς το συγκεκριμένο πολυβολείο κάλυπτε την υποχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών και η αποστολή τους ήταν να αντέξουν όσο περισσότερο μπορούσαν, προκειμένου να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο.

Στους Γερμανούς, είχε απομείνει μόνο μία λύση για να τους αφοπλίσουν: Να πάνε οι ίδιοι και να πάρουν τα όπλα τους.

Ο Ίτσιος άντεξε, παραμένοντας στη θέση του, μέχρι να τελειώσουν τα πυρομαχικά. Περίπου 33.000 σφαίρες στοίχισαν τη ζωή σε 232 Γερμανούς, μεταξύ των οποίων και ενός συνταγματάρχη που τέθηκε επικεφαλής της επίθεσης. Ο Έμπελινγκ και οι στρατιώτες του έπεσαν νεκροί σοκάροντας τους υπόλοιπους Γερμανούς.

Ο αριθμός ήταν ασύλληπτος, ως αποτέλεσμα αντίστασης έξι ατόμων, καθώς σύμφωνα με σχετικές έρευνες, τόσους σκότωσε ολόκληρος ο στρατός της Γιουγκοσλαβίας στη διάρκεια της γερμανικής εισβολής τον Απρίλιο 1941.

Ο Ίτσιος είχε πάρει εντολή να υποχωρήσει, αφού κερδίσει τον απαιτούμενο χρόνο, ωστόσο οι Γερμανοί κατάφεραν να τον εγκλωβίσουν. Ο έφεδρος λοχίας, αντιλαμβανόμενος τη δυσκολία της κατάστασης, έδωσε την εντολή στους στρατιώτες να φύγουν και να τον αφήσουν μόνο του να συνεχίσει την αντίσταση. Οι φαντάροι υπάκουσαν εκτός από δύο άνδρες, που κατάγονταν από το διπλανό χωριό. Οι τρεις άνδρες έμειναν για να πεθάνουν αγωνιζόμενοι. Κατορθώνοντας το ακατόρθωτο, τους νίκησε τελικά το αναπόφευκτο. Δεν τους εξόντωσαν ούτε οι βολές των Στούκας, ούτε το πυροβολικό των Γερμανών, ούτε οι επιθέσεις των επίλεκτων χερσαίων δυνάμεων της Βέρμαχτ, αλλά η εξάντληση των πυρομαχικών τους. Μην έχοντας στη διάθεσή τους άλλες σφαίρες, αναγκαστικά παραδόθηκαν. Οι Γερμανοί διστακτικά και με χίλιες προφυλάξεις τους πλησίασαν και ο επικεφαλής τους άνοιξε διάλογο με τον λοχία.

Ο διάλογος έφτασε στις μέρες μας με διάφορες παραλλαγές ωστόσο το πνεύμα είναι πάντα ίδιο.

- Στρατηγός Σαίρνερ: Που είναι ο αξιωματικός σου;

- Λοχίας Ίτσιος: Δεν υπάρχει, εγώ είμαι επικεφαλής.

- Στρατηγός Σαίρνερ: Εσύ;

- Λοχίας Ίτσιος: Ναι.

- Στρατηγός Σαίρνερ:

Συγχαρητήρια, με την αντίσταση σου.

Ζωντάνεψες το πνεύμα των προγόνων σου.

- Λοχίας Ίτσιος: Έκανα το καθήκον μου.

- Στρατηγός Σαίρνερ: Τώρα θα πρέπει να κάνω και εγώ το δικό μου. Μου στοίχισες πάνω από διακόσιους άνδρες.

Γιόχαν Φέρντιναντ Σαίρνερ

Μετά από αυτό ο Σαίρνερ έδωσε εντολή παρουσίασης όπλων σε μια διμοιρία Γερμανών στρατιωτών προς τιμήν του Ίτσιου, και αμέσως μετά έδωσε διαταγή να εκτελεστεί ο Ίτσιος, κατά παράβαση της συνθήκης της Γενεύης. Άφησε ελεύθερους ωστόσο τους δύο στρατιώτες που ήταν μαζί του.

Πρόκειται για το πρώτο έγκλημα πολέμου Γερμανού στρατιωτικού στην Ελλάδα.

Οι φωτογραφίες της Βέρμαχτ επιβεβαιώνουν τις μαρτυρίες των στρατιωτών του λοχία Ίτσιου που ήταν αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του, ότι πυροβολήθηκε εξ επαφής στο κεφάλι με περίστροφο, ενώ είχε ήδη παραδοθεί.

Υπάρχει και η εξής παραλλαγή της ιστορίας:

Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΙΤΣΙΟ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΔΙΕΡΜΗΝΕΑΣ. Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

ΣΤΟ 141ό ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΟΡΕΙΝΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΟΠΛΑΓΙΑ ΣΕΡΡΩΝ, ΥΠΗΡΧΑΝ 3 ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΟΣ.

Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΧΑΡΗ ΤΟΝ ΙΤΣΙΟ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΣΑΙΡΝΕΡ.

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μετά τον πόλεμο βέβαια, οι πράκτορες και ανίκανοι

«έλληνες πολιτικοί», δεν έψαξαν να βρουν και να κρεμάσουν τον

γερμανό αξιωματικό που σκότωσε τον αιχμάλωτο πολέμου ήρωα Ίτσιο).

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΤΣΙΟΣ ΝΕΚΡΟΣ

Ο αριθμός των 232 νεκρών γερμανών είναι πέρα για πέρα αληθινός, αφού

καταγράφηκε στο επίσημο ημερολόγιο του 141ου Γερμανικού

Συντάγματος που πολέμησε στην Ομορφοπλαγιά Σερρών. Εκεί υπήρχε

ένα ελληνικό τάγμα που επέφερε βαριές απώλειες στους Γερμανούς

καταδρομείς στην αρχή της επίθεσης το πρωί της 6ης Απριλίου 1941.

Όμως, υποστηρίζονταν από το πολυβόλο του Π8 και έτσι ο επικεφαλής του λοχίας Δημήτριος Ίτσιος είχε μεγάλη ευθύνη για τις απώλειες αυτές.

Πόσους Γερμανούς σκότωσε ο ίδιος προσωπικά, από το μεσημέρι και μετά, όταν το ελληνικό τάγμα εκκένωσε την Ομορφοπλαγιά, αφήνοντας μόνους τους άνδρες του Π8 να συνεχίσουν τον αγώνα, είναι αδύνατο να πούμε.

Πάντως, θα πρέπει να ήταν πάνω από τους μισούς, δηλαδή πάνω από εκατό.

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ΛΟΧΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΤΣΙΟΣ ΑΞΙΟΣ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΑΙΡΝΕΡ, Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ 6^ΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ, ΗΤΑΝ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥ Α΄ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΤΑ ΜΕΤΩΠΟ ΕΠΙΘΕΣΗΣ.

Έτσι οι επιθέσεις των γερμανών στρατιωτών (με βάση τις μαρτυρίες

των ίδιων των Γερμανών που πολέμησαν στην Ομορφοπλαγιά Σερρών) γίνονταν με τους γερμανούς στρατιώτες ακάλυπτους και στην εφόρμηση όλοι μαζί (τακτική του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου). Την επίθεση παρακολουθούσε

προσωπικά ο στρατηγός Σαίρνερ, ο διοικητής της 6ης Ορεινής Μεραρχίας, ο οποίος δεν εφήρμοζε τις νεότερες εξελίξεις στις τακτικές των μαχών, πολύ

περισσότερο επειδή πίστευε ότι οι αντίπαλοι Έλληνες στρατιώτες δεν μπορεί, παρά να ήταν κατώτεροι από τους Γερμανούς.

ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

«Είναι 5:15΄ το ξημέρωμα, όταν ψηλά στην «Ομορφοπλαγιά» του Μπέλες η πιο τέλεια πολεμική μηχανή της εποχής αρχίζει το καταστροφικό της έργο. Το πρώιμο γλυκοχάραμα έρχεται συντροφευμένο από ομοβροντίες Γερμανικών πυροβόλων, όλμων και πολυβόλων. Αρχίζει η επίθεση. Οι υπερασπιστές της προκάλυψης ανταπαντούν.
Τα μάτια του Ίτσιου και των συντρόφων του κατακόκκινα απ’ την ολονύχτια αγρυπνία ερευνούν πόντο – πόντο το έδαφος μπροστά τους. Με το δάχτυλο στην σκανδάλη είναι έτοιμοι να αντιτάξουν σκληρή αντίσταση στην ιταμή επίθεση. Η προκάλυψη αντιστέκεται ηρωικά.
Ο ήλιος, στις πλαγιές του Μπέλες, αρχίζει σιγά – σιγά το καθημερινό του ανηφόρισμα. Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων. Τρία ή τέσσερα «στούκας» πλησιάζουν την περιοχή και ξερνούν σίδηρο και φωτιά. Στη σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει άλλο η προκάλυψη. Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής.

Έρχεται η σειρά των πολυβολείων. Θερίζουν τα πολυβόλα τους. Ατσάλινοι οι υπερασπιστές τους καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα αεροπλάνα βουτούν και ξαναβουτούν με λύσσα σκορπώντας φωτιά και όλεθρο. Τα οχυρά αντιστέκονται. Οι υπερασπιστές των πολυβολείων ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της γενέθλιας γης.
Σταδιακά τα ελληνικά πυροβολεία Π3, Π4, Π5 και Π9, σιγούν. Ακολουθεί το Π6 που, περικυκλωμένο από τον εχθρό, έπειτα από σθεναρή αντίσταση, καταλαμβάνεται το μεσημέρι…
Τα πυροβολεία Π7 και Π8, όμως, συνεχίζουν να μάχονται. Μέσα βρίσκονται Έλληνες με ψυχή, θρεμμένοι με τα ιδεώδη της ελευθερίας, με τα ιδανικά της αυτοθυσίας. Έλληνες, που δε διαπραγματεύονται ούτε μια σπιθαμή ελληνικής γης… Γνωρίζουν πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς. Αλλά, δεν τους νοιάζει.
Το πυροβολείο Π8, έχει στη διάθεσή του 38.000 φυσίγγια, που οι υπερασπιστές του είναι διατεθειμένοι να τα «ξοδέψουν» με τη «δέουσα τσιγκουνιά».

Κάποια στιγμή ο λοχίας Ίτσιος βλέποντας το μάταιο της θυσίας, διατάζει τους στρατιώτες της μονάδας του να εγκαταλείψουν το Π8. Ο ίδιος θα μείνει και θα προσπαθήσει να εξοντώσει μόνος του τους Γερμανούς εισβολείς. Μερικοί υπακούουν. Οι Ανωπορογιώτες όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα γλέντια στο χωριό. Πιστοί συμμαχητές του τώρα στο Π8, στην απόφασή του για αντίσταση μέχρις εσχάτων, στη θυσία.
Μεθυσμένος ο Ίτσιος από τους καπνούς και τη βαριά μυρωδιά της μπαρούτης, αλλά και σε κατάσταση έκστασης, αποκρούει με το πολυβόλο του τις λυσσασμένες απόπειρες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού του.

Γυαλίζουν τα κράνη των σκοτωμένων Γερμανών στρατιωτών της Βέρμαχτ στον απριλιάτικο ήλιο. Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο Ίτσιος δεν σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και το θάνατο στο Γερμανό εισβολέα. Όσο πιο πολύ κρατήσει στο μετερίζι του, τόσο πιο ασφαλής θα γίνει η υποχώρηση των άλλων προς τα Κρούσια. Ούτε σκέψη για τη δική του σωτηρία με φυγή.
Γιατί αυτός δεν κιότεψε λεπτό… Η καρδιά του χτυπούσε για τα «αδέρφια» του! Πολεμούσε για όλους τους Έλληνες. Ένας για όλους!

Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα δίνει φτερά στην ψυχή, στα χέρια, στο πολυβόλο του λοχία. Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν τον ελεύθερο χώρο του πολυβολείου. Το τηλέφωνο με τη Διοίκηση από ώρα έχει σιγήσει. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά.
Αμέσως μετά ακολουθεί μια αλλόκοτη σιωπή. Οι Γερμανοί λουφάρουν. Αυτό φαίνεται, περίμεναν. Το τελείωμα των φυσιγγιών. Ο λοχίας με τους συντρόφους του γνωρίζουν πως έπραξαν το καθήκον τους. Πολέμησαν για την πατρίδα, για τις οικογένειές τους, τους φίλους τους. Ξέρουν πως μάλλον δεν θα ξαναδούν ποτέ τους δικούς τους ανθρώπους, για τους οποίους υπεραμύνθηκαν. Με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδερόπορτα του φρουρίου τους. Τα άδεια φυσίγγια την έχουν φρακάρει. Σε λίγο βρίσκονται έξω. Στο γεμάτο από καπνούς, μυρωδιά μπαρούτης και θάνατο αέρα του βουνού.

Είναι προχωρημένο απόγευμα. Κράτησαν για τα καλά. Στην κατάσταση αυτή -μισοζαλισμένοι και ιδρωμένοι από την περίεργη σιωπή – ούτε που κατάλαβαν την περικύκλωσή τους, άοπλοι αυτοί, από ομάδα Γερμανών».

Ο Σ.Ι.Σ.Ο (Σύλλογος Ιστορικών Στρατιωτικών Οχημάτων) και οι ΦΙΛΟΙ

ΟΧΥΡΟΥ ΙΣΤΙΜΠΕΗ κάνουν τρισάγιο στο Πολυβολείο Π8, στην

Ομορφοπλαγιά, όπου θυσιάσθηκε ο Λοχίας Ίτσιος Δημήτριος.

Όλα τα σχολεία θα έπρεπε να οργανώνουν εκδρομές, στον τόπο όπου θυσιάστηκε για μας, ο νεότερος Λεωνίδας του Ελληνικού λαού, ο Μακεδόνας Λοχίας Δημήτριος Ίτσιος.

Η ιστορία του, το πνεύμα της θυσίας του, θα έπρεπε να διδάσκεται

συνεχώς στις νέες γενιές, (αλίμονο, από ποιους; από τους

σημερινούς δασκάλους και καθηγητές;).

Ο σημερινός επισκέπτης του Πολυβολείου Π8 μπορεί μέχρι και σήμερα να εντοπίσει τον βράχο όπου ο λοχίας έπεσε και ξεψύχησε όταν

πυροβολήθηκε αιχμάλωτος..

Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία από Βλάχους γονείς. Παντρεύτηκε την Άννα Κ. Νανοπούλου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαρία και τον Αναστάση. Με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου επιστρατεύθηκε ως έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες, πάνω από το χωριό του, τα Άνω Πορόια Σερρών. Εκεί επάνω, στην κορυφογραμμή του Μπέλες, ήταν στημένα τα πρώτα πρόχειρα φυλάκια της προκάλυψης της «γραμμής Μεταξά». Λίγο πιο κάτω, σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από την οροθετική γραμμή, βρίσκονταν τα εννέα σκυρόδετα ελληνικά πυροβολεία, στημένα κατά μήκος της δεύτερης αμυντικής γραμμής. Οι υπερασπιστές των πυροβολείων, είχαν εντολή να αμυνθούν ώσπου ο στρατός του υποτομέα Ροδοπόλεως να συμπτυχθεί χωρίς απώλειες προς τα Κρούσια κι αμέσως μετά, να εγκαταλείψουν κι αυτοί τις θέσεις τους με κανονική υποχώρηση, έχοντας ως πλεονέκτημα την άριστη γνώση της περιοχής.

Στο βιβλίο των Κ. Λαγού και Π. Περαρή, «Μάχη των Οχυρών. 6-10 Απριλίου 1941» υπάρχει κατάλογος με τα ονόματα των 10 (δέκα) Γερμανών αξιωματικών - ανάμεσά τους και ο διοικητής του 141ου Συντάγματος Αντ/ρχης Έμπελινγκ), που σκοτώθηκαν στην Ομορφοπλαγιά Σερρών, καθώς οδηγούσαν τις επιθέσεις των ανδρών τους στην Πρώτη Γραμμή.

Τόσοι Γερμανοί αξιωματικοί δεν σκοτώθηκαν ούτε στο Ρούπελ (!)

Το πυροβολείο Π8 του Ίτσιου.

Ο Δημήτριος Ίτσιος παρασημοφορήθηκε μετά θάνατο και το στρατόπεδο πήρε το όνομα του.-

Ο νεκρός ήρωας, μαζί με άλλους σκοτωμένους συμπολεμιστές του, ετάφη στην Ομορφοπλαγιά.

Το 1946, η σύζυγός του, Άννα, μαζί με άλλους συγχωριανούς, ξέθαψαν και μετέφεραν τα οστά του και των άλλων πεσόντων στο Ηρώο του χωριού Άνω Πορόια.

Είναι η χρονιά που απονέμεται μεταθανάτια στο λοχία ο βαθμός του Επιλοχία και το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας για τη γενναιότητα και το θάρρος του.
Πολλά χρόνια μετά στήνεται στην «Ομορφοπλαγιά» και κοντά στο θρυλικό πλέον Π8 αναμνηστική στήλη, το δε στρατόπεδο που υπάρχει στο χώρο της θυσίας του ονομάζεται «Στρατόπεδο Ίτσιου».

Στις 10 Αυγούστου 1980, σε επίσημη τελετή γίνονται τα αποκαλυπτήρια της γλυπτικής σύνθεσης της κεντρικής πλατείας του χωριού Άνω Πορόϊα Σερρών.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΤΣΙΟΣ

ΑΘΑΝΑΤΟΣ

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Υ.Γ. Ο ηρωϊσμός του λοχία Ίτσιου συγκινεί ιδιαίτερα τον συγγραφέα του άρθρου, ο οποίος είναι και συμπατριώτης του. Κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στον Έβρο, εκτός των άλλων καθηκόντων του, του είχε ανατεθεί η φροντίδα και η ευθύνη του Πολυβολείου Α…

Πόσες φορές καθήμενος στο εσωτερικό του, ακούγοντας τα κελαριστά νερά του ελληνικού ποταμιού και αντικρύζοντας από την θυρίδα του πολυβολείου, απέναντι, τον προαιώνιο εχθρό του γένους, τις αγαπημένες πεδιάδες της Ανατολικής Θράκης και στο βάθος την Βασιλεύουσα, δεν σκέφτηκε τις πράξεις του λοχία Ίτσιου και αν θα είχε ο ίδιος το θάρρος και το κουράγιο να του μοιάσει κάποτε.