Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ 2016

ΣΤΟ  ΑΡΘΡΟ  ΜΟΥ  ΤΗΣ  2/11/2015  ΜΕ  ΤΙΤΛΟ: 

 «Ο ΣIΧΑΜΕΡΟΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΣ EΡΝΤΟΓΑΝ»  ΕΓΡΑΦΑ:

«Η  ΝΕΑ  ΤΑΞΗ  ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ  ΤΑΚΤΟΠΟΙΕΙ  ΟΜΟΡΦΑ  ΤΑ  ΠΙΟΝΙΑ  ΤΗΣ. 

Ο  ΕΞΩΜΟΤΗΣ  ΕΛΛΗΝΑΣ  ΕΡΝΤΟΓΑΝ  ΓΙΝΕΤΑΙ  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ  ΜΕΤΑ  ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ΤΗΣ  ΤΟΥΡΚΙΑΣ. 

Ο  ΕΞΩΜΟΤΗΣ  ΕΒΡΑΙΟΣ  ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ  ΓΙΝΕΤΑΙ  ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ  ΚΑΙ  ΜΕΤΑ  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ  ΤΗΣ  ΤΟΥΡΚΙΑΣ. 

ΤΙ  ΘΑ  ΕΧΟΥΜΕ  ΣΤΗΝ  ΣΥΝΕΧΕΙΑ;»

Δύο  άρθρα  του  καθηγητή  Κιτσίκη.

Οἱ δηλώσεις τῶν δημοσιογράφων τοῦ ἑλληνικοῦ κατεστημένου ὅτι τὸ τουρκικὸ πραξικόπημα ὑπῆρξε τελείως ἀπρόβλεπτο, ἀποδεικνύει τὴν πλήρη ἀνικανότητα πληροφορήσεως τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν γιὰ ὅσα ἀνέκαθεν συμβαίνουν στὴν Τουρκία, κάτι ἄκρως ἐπικίνδυνο γιὰ τὸ μέλλον τοῦ κράτους τῶν Ἀθηνῶν.

Τὸν περασμένο Ἀπρίλιο οἱ ἐρντογανικοὶ κύκλοι μὲ ἐκάλεσαν ἀπὸ τὴν Ὀττάβα στὴν Τουρκία, γνωρίζοντας ὅτι ἀνέκαθεν ἤμουν ἀπὸ τοὺς βασικοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ ἰμάμη Γκυλὲν καὶ σημαντικὸ μέλος τῆς ἀδελφότητός του, τὴν Χιζμέτ. Ὅταν τὸ 2013 ἔλαβε χώρα ἡ αἰφνιδία ῥήξη Ἔρντογαν-Γκυλέν, ἐταλαντεύθην πρὸς ποία κατεύθυνση ἔπρεπε νὰ πορευθῶ, ἐφ’ὅσον μέχρι τότε, ὅπως καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὑπεστήριζα δημοσίως καὶ τοὺς  δύο. Τελικὰ ἐπέλεξα τὸν Γκυλέν, ἀντιλαμβανόμενος ὅτι ἡ δημοσία ἀποκάλυψη ὅτι ὁ Ἔρντογαν ἦταν μέλος τῆς ἀδελφότητος τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων τῆς Αἰγύπτου καὶ οὐσιαστικὸς ὑποστηρικτὴς τῶν ἀκραίων διεθνῶν ἰσλαμιστικῶν ὀργανώσεων αὐτῶν ποὺ τὸν ἑπόμενο χρόνο θὰ συνεσπειρόνοντο ὑπὸ τὴν σημαία τοῦ ἰσλαμικοῦ χαλιφάτου (καὶ θὰ διεκδικοῦσαν ἀπὸ τὸν Ἔρντογαν τὸν τίτλο τοῦ χαλίφου τοῦ ἰσλαμικοῦ κόσμου ποὺ ἤθελε γιὰ τὸν ἑαυτό του) καθιστοῦσαν φοβερὴ ἀπειλή, γιὰ ἑμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, εἰσβολῆς καὶ ἰσλαμοποιήσεως ὁλοκλήρου τῆς Εὐρώπης.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀπριλιανῆς παραμονῆς μου στὴν Τουρκία, οἱ ἐρντογανικοὶ κύκλοι, γνωρίζοντας τὴν ἀπὸ δεκαετίες εὐρεία ἐπιρροή μου στοὺς πνευματικοὺς τουρκικοὺς κύκλους, προσεπάθησαν νὰ μὲ πείσουν ὅτι ὁ ὑποστηριζόμενος ἀπὸ τὶς ΗΠΑ Γκυλὲν ἦταν ἕνας ξενοκίνητος τυχοδιώκτης. Παράλληλα ὅμως ἔμαθα ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ Ἔρντογαν θὰ ἐλάμβανε τέλος, μέσῳ δολοφονίας, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2016, καὶ τὴν ἡγεσία τῆς χώρας θὰ ἀνελάμβανε τὸ φασιστικὸ κοινοβουλευτικὸ κόμμα MHP (ποὺ εἶχε ἱδρύσει τὸ 1969, ὁ Ἀλπαρσλὰν Τουρκές) μὲ πρωθυπουργὸ μία γυναῖκα, τὴν καθηγήτρια Ἱστορίας Μερὰλ Ἄκσενερ.

Τὸ ἀποτυχὸν πραξικόπημα τῆς 15^ης Ἰουλίου 2016, ἀσχέτως ποῖος τὸ ὠργάνωσε, ὄχι μόνον  δὲν θὰ τὸ ἐπωφεληθῇ ὁ Ἔρντογαν, ἀλλὰ ἀντιθέτως καθιστᾷ πιὸ σίγουρη τὴν σφαγή του ποὺ ἐπιθυμοῦν διακαῶς οἱ τρεῖς μεγαλες δυνάμεις τῆς περιοχῆς, οἱ ΗΠΑ, ἡ Ῥωσία καὶ τὸ Ἰσραήλ, ἰδίως κατόπιν τῆς βαρβάρου καταστολῆς τοῦ πραξικοπήματος ὀπερέτας.

Ἐνῷ μέχρι τοῦ ἀποτυχόντος πραξικοπήματος οἱ ΗΠΑ ἐσκέφτοντο σὲ μία πρώτη φάση, νὰ μὴν χρησιμοποιήσουν τὸν Γκυλέν, ἀλλὰ μία ἐνδιάμεση κατάσταση μεταξὺ τῶν δύο ἄκρων, τῶν ὀπαδῶν τῶν Ἐρντογανιστῶν καὶ τῶν ὀπαδῶν τῶν Κεμαλιστῶν, μὲ τὴν ἐγκατάσταση στὴν ἐξουσία τῶν μετριοπαθῶν ἐθνικοθρησκευτικῶν φασιστῶν τοῦ MHP, ὑπὸ τὴν ἡγεσία μίας γυναίκας (οἱ γυναῖκες πολιτικοὶ εἶναι τῆς μόδας στὴν σημερινὴ διεθνῆ συγκυρία), τώρα οἱ πιθανότητες ἀμέσου ἐπανόδου τοῦ Γκυλὲν ἔχουν αὐξηθῆ.

Ὅταν τὸ 1999, οἱ Ἀμερικανοὶ ἔφεραν τὸν Γκυλὲν ὡς αὐτοεξόριστο στὴν χώρα τους, τὸ ἔκαμαν γιὰ δύο λόγους: α) νὰ μὴν ἐπαναληφθῇ τὸ φαινόμενο Χομεϊνὶ τοῦ 1979, στὸ Ἰράν, ποὺ οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν τὸ εἶχαν προβλέψει, μὲ τὸ νὰ ἐτοιμάσουν, τὴν φορὰ αὐτή, γιὰ τὴν Τουρκία, ἕναν ἀμερικανοϋποστηριζόμενο Χομεϊνί, τὸν Γκυλέν καὶ β) νὰ οἰκοδομήσουν μία φιλικὴ Γκυλενικὴ ἰσλαμικὴ Τουρκία σὲ ἀντιπερισπασμὸ στὸ ἐχθρικὸ Χομεϊνικὸ Ἰράν.

Ὁ Γκυλὲν ἦταν καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι φίλα προσκείμενος πρὸς τοὺς Ἀλεβῆδες καὶ τοὺς Κούρδους, ἀλλὰ καὶ στὸ Ἰσραὴλ καὶ τὸ 1999 ὑπῆρχε ἀκόμα ἡ προοπτικὴ ἡ Τουρκία νὰ μὴν διεμελίζετο ἀλλὰ νὰ ἐπανασυνεκροτεῖτο σὲ μία συνομοσπονδία ἀλεβιδικῆς-σουφικῆς Τουρκίας, Κουρδιστὰν καὶ Ἑλλάδος μὲ τὴν συμπαράσταση τοῦ Ἰσραήλ. Ἀπὸ τὸ 2013 ὅμως καὶ τὴν ἀποκάλυψη τῶν σχιζοφρενικῶν τάσεων τοῦ Ἔρντογαν οἱ πιθανότητες διαμελισμοῦ τῆς Τουρκίας παράλληλα μὲ τὸν διαμελισμὸ τῆς Ἑλλάδος ἔχουν αὐξηθῆ ὑπὸ τὴν σκέπη Νέας Γιάλτας ΗΠΑ-Ῥωσίας καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Ἰσραήλ.

Ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν εἰδημόνων τοῦ ἑλληνικοῦ κατεστημένου ὅτι μία δυτικὴ ἐπέμβαση στὴν Τουρκία μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Ἔρντογαν δὲν συμφέρει τὶς ΗΠΑ διότι θὰ εἶχε ὡς ἐπακόλουθο τὴν δημιουργία χάους στὴν Ἀνατολία, δὲν  εὐσταθεῖ ἐφ’ὅσον ὅλες οἱ ἀμερικανικὲς ἐπεμβάσεις στὸ Ἀφγανιστάν, τὸ Ἰράκ, τὴν Συρία καὶ τὴν Λιβύη εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἐγκατάσταση πολιτικοῦ χάους σὲ ὅλην τὴν Μέση Ἀνατολή.

 

Ὅλες οἱ ἐνδείξεις ἐπιβεβαιώνουν ὅτι τὸ πραξικόπημα ὀπερέτα τὸ δημιούργησε ὁ ἴδιος ὁ Ἔρντογαν. Π.χ. ὁ Ἔρντογαν εἶχε καταστρώσει τὸν κατάλογο τῶν ἐκκαθαρίσεως πρὶν ἐκραγῆ τὸ πραξικόπημα. Τώρα ἀπομένει στὶς Μεγάλες Δυνάμεις, νὰ πράξουν ὅπως στὴν Λιβύη:κάποιου εἴδους εἰσβολὴ ἀπὸ Ἀρμενίας, Συρίας ἤ ἀλλοῦ καὶ σφάξιμο τοῦ Ἐρντογὰν ὅπως ἔγινε μὲ τὸν δημοφιλέστατο στὸν λαό του Καντάφι. Μόνο ποὺ τὸ σκέφτομαι ἀνατριχιάζω.

Ἔρντογαν: Οἱ ἀπέλπιδες κινήσεις ἑνὸς μελλοθανάτου ἡγέτου

Γιὰ τὸν Ἔρντογαν , τὸ 2013 παμένει τὸ ἔτος ὅπου ὁ κύβος ἐρρίφθη. Ἔκτοτε σύρεται πρὸς τὸν θάνατο μέσῳ ἐκτελέσεως. Ἔτσι ἐφθάσαμε στὸ 2016 καὶ διαισθάνεται ὅτι εἶναι ἡ τελευταία του χρονιὰ πρὶν ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατό του. Τὸ ἀπεφάσισαν οἱ ΗΠΑ.

Σὲ τί ἔφταιξε καὶ ἤνοιξε τὸν λάκκο στὸν ὁποῖο θὰ πέσῃ; Ἡ Τουρκία τοῦ Κεμάλ, ἀπὸ τὸ 1923 ἕως τὴν ἄνοδο στὴν ἀρχὴ τοῦ Ἔρντογαν, ἀντεπροσώπευε τὸ δυτικὸ ἐκκοσμικευμένο μοντέλο γιὰ ὅλην τὴν Ἀνατολή. Ὁ τουρκικὸς στρατός, μέσῳ τοῦ κεμαλικοῦ ἐθνικισμοῦ ἐκράτη ὑπὸ ἔλεγχο τὰ θρησκευόμενα μουσουλμανικὰ πλήθη ἀνατολικὰ τῆς Ἀγκύρας σὲ μία ἐπισφαλῆ ἐδαφικὴ ἑνότητα ποὺ ηὑρίσκετο μονίμως ὑπὸ ἀμφισβήτηση ἀπὸ τοὺς Κούρδους, ἤδη ἀπὸ συστάσεως τῆς Τουρκικῆς Ῥεπούμπλικας τὸ 1923.

Αὐτὸς ὁ κεμαλικὸς ἐθνικισμὸς ἠνόχλη βεβαίως σφόδρα τὴν γείτονα Ἑλλάδα, ἡ ὁποία λόγῳ τῆς φοβερῆς ἦττας ποὺ εἶχε ὑποστῆ ἡ Ἀθήνα τὸ 1922 καὶ παρὰ τὶς προσπάθειες τοῦ Μεσοπολέμου Βενιζέλου-Ἀτατούρκ ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας, εἶχε πνευματικὰ ξεσαλώση καὶ ὠνειρεύετο, τελείως ἀνεδαφικά, ὅτι πάλι μὲ χρόνους καὶ καιρούς, πάλι  δικά μας θἆναι.

Οἱ ἰσλαμικοὶ τουρκικοὶ κύκλοι ἀνατολικὰ τῆς Ἀγκύρας, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν μουσουλμανικῶν κουρδικῶν κύκλων, δὲν ἠσύχαζαν καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ χωνέψουν τὴν κατάργηση τοῦ Χαλιφάτου ἀπὸ τὸν Κεμὰλ στὶς 3 Μαρτίου τοῦ 1924. Ἐξεμεταλλεύθησαν τὸ γεγονὸς  ὅτι ἡ Τουρκία ποὺ εἶχε γεννηθῆ τὸ 1923 εἶχε ὑποχρεωθῆ νὰ ἐπιβάλῃ τὴν ἑνότητα τοῦ χώρου τῆς Μικρασίας ποὺ ὁ Κεμὰλ εἶχε περισώσει ἀπὸ τὴν καταρρέουσα Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, μέσῳ μονοκομματικοῦ ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.

Τὸ κεμαλικὸ στρατιωτικὸ καθεστὼς εἶχε φθάσει τὸ 2002 σὲ παρακμή, ἀδυνατῶντας νὰ κρατήσῃ περαιτέρω τὴν ἑνότητα τοῦ χώρου. Μία μέση λύση ποὺ ὑπεστηρίχθη ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανούς, ἦταν νὰ δοθῇ ἡ ἐξουσία στὸν μετριοπαθῆ ἰμάμη Φετουλλὰχ Γκυλέν μὲ καθεστὼς Ἔρντογαν ἀπὸ τὸ 2003, συνέχεια τοῦ μετριοπαθοῦς ἰσλαμιστοῦ προέδρου Ὀζάλ, ὥστε νὰ διατηρηθῇ ἡ ἑνότητα τῆς Ῥεπούμπλικας, δίδοντας αὐτονομία στοὺς Κούρδους καὶ ηὐξημένη ἐλευθερία στὶς μειονοτικὲς θρησκεῖες τῆς Ἑλληνωρθοδοξίας, Ἀρμενωρθοδοξίας καὶ ἑβραϊσμοῦ.

Ἀπὸ τὸ 2003 ἕως τὸ 2013 τὸ ἐγχείρημα ἐπέτυχε μὲ τὴν ὑποστήριξη τοῦ Γκυλέν, τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν Κούρδων καὶ ὑπουργοῦ, κατόπιν πρωθυπουργοῦ τοῦ πρώην φοιτητοῦ μου Νταβούτογλου. Ἤδη ὅμως ἡ ἀπαραίτητη ὑποστήριξη στὸ καθεστὼς τοῦ Ἰσραὴλ εἶχε διαταραχθῆ ἀπὸ τὰ ἐντεινόμενα κρούσματα ἰσλαμισμοῦ τοῦ ὀπαδοῦ τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων Ἔρντογαν.

Ὁ Ἔρντογαν ἐπίστευσε τὸ 2013 ὅτι εἶχε ἔλθη ἡ στιγμὴ νὰ ξεδιπλωθῇ ὡς ἀνεξάρτητος Κάστρο. Τότε ἡ Ἀμερικὴ ἐκατάλαβε ὅτι εἶχε ξεσαλώσει καὶ ἐζήτησε ἀπὸ τὸν Γκυλέν, καὶ ἀργότερα ἀπὸ τὸν πρωθυπουργὸ Νταβούτογλου, νὰ ἀποβιβασθοῦν ἀπὸ τὸ πλοῖο τοῦ Ἔρντογαν ποὺ ἡ Οὐάσιγκτων εἶχε ἀποφασίσει νὰ βουλιάξῃ.

Ἀπὸ τὸ 2013 ἕως σήμερα ἡ ναυαρχίδα Ἔρντογαν κάνει νερὰ καὶ εἶναι πλέον ἔτοιμη νὰ βυθισθῇ. Ὁ πανικὸς ποὺ ἔχει πιάσει τὸν  Ἔρντογαν μήπως τὸ προσωπικό του τέλος ὁμοιάσῃ μὲ αὐτὸ τοῦ Καντάφι, ἰδίως ἐὰν ἐκλεγῇ πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, ἀντί τοῦ Τράμπ, ἡ παράφρων ἐγκληματίας πολέμου, Χίλλαρυ  Κλίντον, ὑπεύθυνη τῆς σφαγῆς τοῦ Καντάφι, τοῦ φέρνει κρύο ἰδρῶτα καὶ τὸν ὠθεῖ σὲ ἀσυνάρτητους ἐλιγμούς, ξανασυνδέοντας τὸ σκάφος  του μὲ τὸ Ἰσραὴλ καὶ τὴν Ῥωσία, κόβοντας τοὺς δεσμούς μὲ τὸ Ἰσλαμικὸ Χαλιφᾶτο, ἐνῷ συνάμα κάνει ἰσλαμικὴ κατάληψη τῆς Ἁγιᾶς Σοφιᾶς ὡς ἀντιπερισπασμό, γιὰ νὰ κρατήσῃ στὸ στρατόπεδό του τοὺς Τούρκους μουσουλμάνους τῆς Ἀνατολῆς, δυσαρεστημένοι ἀπὸ τὴν κυβερνητικὴ ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων μὲ τὸ Ἰσραήλ.

Χαμένος κόπος. Ὁ Ἔρντογαν εἶναι τελεσίδικα καταδικασμένος σὲ θάνατο. Αὐτὸ δὲν σημαίνει βεβαίως ὅτι τὸ κρατίδιο τῶν Ἀθηνῶν θὰ δυνηθῇ νὰ ἐπωφεληθῇ ἀπὸ τὴν τραγωδία τῆς γείτονος χώρας. Τὸ Αἰγαῖο ἔχει καταστῆ ἕνα θαλάσσιο κενὸ ποὺ περιμένει νὰ καλυφθῇ ἀπὸ τὶς Μεγάλες  Δυνάμεις, Ἀμερικὴ ἤ Ῥωσία ἤ καὶ οἱ δύο μαζί, σὲ μία Νέα Γιάλτα. Ὅσο γιὰ  τὴν Κίνα, αὐτὴ δὲν θὰ προφθάσῃ νὰ κατακτήσῃ μέσῳ τοῦ Πειραιῶς τὴν ψυχορραγοῦσα Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Πρέπει νὰ περιμένη τὴν τελικὴ ἀναμέτρηση μὲ τὴν Ἀμερική, γύρω στὸ 2030.

Δημήτρης Κιτσίκης

ΟΙ  ΠΑΝΕΞΥΠΝΟΙ  "ΕΛΛΗΝΕΣ  ΗΓΕΤΕΣ"

ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  ΜΟΥ  ΤΗΣ   6/11/2015  ΤΕΛΕΙΩΝΕ: 

«Μία  σημείωση  για  την  λεγόμενη  «ελληνική 

αριστερά»  και  τους  λεγόμενους  «έλληνες  κομμουνιστές»:

         Το  1920  για τους  έλληνες κομμουνιστές, οι συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί της  Μικράς Ασίας, ήταν «ελληνικές παροικίες του εξωτερικού». 

Ο   πόλεμος των Ελλήνων ήταν «ιμπεριαλιστικός», ενώ του Κεμάλ   «απελευθερωτικός».

      Ο Σοβιετικός ιστορικός Νόβιτσεφ, αναφέρει χαρακτηριστικά («Turtsia: Kratkayia Istoria»): «Χάρις στην εκτεταμένη προπαγάνδα του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που συνεργάστηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας  

100.000 φυγόστρατοι ή λιποτάκτες απέφυγαν τον ελληνικό στρατό.  Oμάδες των κομμουνιστών παλαιμάχων της Μικράς  Ασίας καυχώνταν ότι είχαν παίξει "οργανικό" ρόλο, διαδίδοντας τη σύγχυση και τον πανικό ανάμεσα στις ελληνικές μονάδες, τις κρίσιμες μέρες του Αυγούστου του 1922, όταν ο τουρκικός στρατός διέσπασε τις ελληνικές γραμμές».

 Tην κρίσιμη στιγμή, όταν η τουρκική επίθεση

έφτασε στο αποκορύφωμά της,  

οι   εβραιοκομμουνιστές  του  Μπεναρόγια  συνέβαλαν στην  περαιτέρω  διάσπαση  του  μετώπου.  

      Ο Αβραάμ Μπεναρόγια, περιγράφοντας την οργάνωση των κομμουνιστικών αντιπολεμικών πυρήνων στο μέτωπο, αναφέρει: «Μια ευρεία αντιπολεμική προπαγάνδα εις το μέτωπον και τα μετόπισθεν αναπτύσσεται. Οργανώνονται ενιαχού στρατιωτικοί κύκλοι προς μελέτη και συζήτηση. Ένα κόμμα αντιπολεμικό δημιουργείται στο μέτωπο».

      Για το  KKE,  δεν υπάρχουν   υπόδουλοι  ελληνικοί  πληθυσμοί,  ενώ  απουσιάζει 

οποιαδήποτε  αναφορά στους υπόδουλους πληθυσμούς της Θράκης, του Πόντου  και   της  Μικράς  Ασίας.

 Καλούσε μάλιστα τους κομμουνιστές στρατιώτες της Βαλκανικής 

Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, η οποία βρισκόταν υπό βουλγαρικό έλεγχο, "να αντισταθούν στην ελληνική προέλαση".

Το  ΚΚΕ  καταγγέλλει  την  ελληνική  μπουρζουαζία   που  

«ήθελε να πάρει  τον Πόντο,  την Τραπεζούντα, την Μικρασία και την Κωνσταντινούπολη  ακόμα».

 Λίγο αργότερα, το 1927, το ΚΚΕ θα κρατήσει ουδέτερη στάση στο θέμα της αποκατάστασης των προσφύγων, καθώς υπήρχε η άποψη ότι αυτό αποτελούσε απλά μια «μια κοινωνική πληγή της αστικής κοινωνίας» (κατά τον βουλευτή του ΚΚΕ, Σεραφείμ Μάξιμο), η οποία ήταν προς το συμφέρον του ΚΚΕ.  Με βάση αυτή τη λογική, οι πρόσφυγες   (ΝΑΙ,  ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ),  δεν περιλαμβάνονταν στο προλεταριάτο, αλλά αποτελούσαν την παραφυάδα ενός προβλήματος εθνικιστικής φύσεως, στο οποίο το ΚΚΕ για λόγους αρχής, δεν θα μπορούσε να πάρει θετική θέση («Τα παρασκήνια του ΚΚΕ», Ελευθέριος Σταυρίδης).-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ