ΠΡΕΣΒΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΟΡΑΝΤΗΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΑΙΩΝΙΑΝ

Ο ΠΡΕΣΒΗΣ
 ΑΝΤΩΝΙΟΣ  ΚΟΡΑΝΤΗΣ

ΕΝΑΣ  ΑΞΙΟΣ  ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ  ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ 

Απεβίωσε  πριν  από  λίγες  ημέρες  ο  πρέσβης  Αντώνιος  Ι.  Κοραντής.

Ο  Αντώνιος  Ι. Κοραντής γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα σε οικογένεια καταγόμενη από τα  σκλαβωμένα  Κόραντα  της Bορείου  Ηπείρου. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκπαιδεύθηκε στα Οικονομικά. Το 1949 εισήλθε στη Διπλωματική Υπηρεσία και υπηρέτησε διαδοχικά σε Κάιρο, Βέρνη, Βενετία, Ρώμη, Μασσαλία και Φρανκφούρτη.

Ως Διευθυντής Οικονομικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών διαπραγματεύθηκε και υπέγραψε δεκάδες κρίσιμες συμβάσεις της Ελλάδος με ξένες χώρες. Διετέλεσε Πρέσβης σε Αλγερία, Ινδία, Αίγυπτο και Κονγκό.
Έφερε  τον  τίτλο  του  Πρέσβεως  επί τιμή. Επί δεκαετίες  εδίδαξε  διπλωματική και πολιτική Ιστορία στη Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών και σε ειδικά κλειστά συνέδρια. Παράλληλα  και  πάνω  από  μισό  αιώνα,  έγραψε  και  εξέδωσε  ανάλογα εμβληματικά  ιστορικά  και  διπλωματικά  συγγράμματα, τα οποία αποτελούν σημείο αναφοράς και καλύπτουν περί τις 5.000 σελίδες.

 (Ο  γιος  του  Ιωάννης  Κοραντής,  ήταν  επίσης

διπλωμάτης  καριέρας,  Πρέσβης  επί  τιμή, 

γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 17 Ιουλίου 1948.  Έγγαμος από το 1974 με την Εύη Μελέτη-Κοραντή, έχουν 3 κόρες : Ειρήνη(1976), Μαίρη(1978), Λίζα(1980).  Σπούδασε:   Baccalaureat-Lycee Francais d’ Athenes,  Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Τελειόφοιτος American University, Washington D.C.  και  μιλάει άπταιστα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά.  Εισήλθε  το  1972  στον Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών, 1ος μεταξύ 19 συναδέλφων, με το βαθμό του Ακολούθου Πρεσβείας. Υπηρέτησε στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ(Βρυξέλλες) και στις ελληνικές Πρεσβείες Βελιγραδίου και Ουάσιγκτον.  Διετέλεσε Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο Συμβούλιο της Ευρώπης(Στρασβούργο) και στην Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στην ΕΕ.  Το 1994 προήχθη κατ΄ απόλυτη εκλογή σε Πληρεξούσιο Υπουργό Α΄ και τοποθετήθηκε ως Πρέσβης της Ελλάδος στη Σαουδική Αραβία με παράλληλη διαπίστευση στο Ομάν και την Υεμένη.  Το 1999 τοποθετήθηκε ως Πρέσβης της Ελλάδος στην Τουρκία.  Το 2002 τοποθετήθηκε ως Πρέσβης της Ελλάδος στο Βέλγιο. Το 2001 προήχθη κατ΄ απόλυτη εκλογή σε Πρέσβη  (ανώτατος βαθμός). Το 2005 του απενεμήθη ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικος.  Από  το  2004  μέχρι  το  2009 διετέλεσε Διοικητής της ΕΥΠ).

Ο  Αντώνιος  Κοραντής  έγραψε:
«Διπλωματική ιστορία της Ευρώπης (1919-1955), Θεσσαλονίκη
Α' τόμος: «Η χωλαίνουσα ειρήνη (1919-1933), 1968
Β' τόμος: «Προς την άβυσσον (1934-1939), 1971
Γ' τόμος: «Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος (1939-1943) - Μέρος πρώτο, 1979
Δ' τόμος: «Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος (1943-1945) - Μέρος δεύτερο, 1981
«Πολιτική και διπλωματική Ιστορία της Ελλάδος (1941-1945), Εστία 1987
Α' τόμος «Ο πρώτος γύρος»
Β' τόμος «Ο δεύτερος γύρος»

«Χίτλερ, Στάλιν», Βιβλιοπωλείον της Εστίας  1988.
«Αλέξανδρος Παπάγος και ο πόλεμος της Ελλόδος (1940-41 ), 1995
 «Τεχεράνη - Γιάλτα - Πότσνταμ», Εστία, x.x.

«Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα: Η ιστορία μιας τραγωδίας», Μίλητος 2010.

ΜΙΑ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ  ΣΤΗΝ  ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ  «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»,  21.09.2016

ΕΤΙΚΕΤΕΣ

Κύριε διευθυντά

Έφυγε  από την ζωή, πλήρης ημερών, ο επίτιμος πρέσβης Αντώνιος  Κοραντής.

Ο Αντώνιος Κοραντής με απωτέραν καταγωγήν από τα Κόραντα της Βορείου Ηπείρου, υπηρέτησε επί μακράν σειράν ετών ευσυνειδήτως και ευόρκως την Πατρίδα. Κατά τη διπλωματική του σταδιοδρομία υπηρέτησε διαδοχικώς στη Μανσούρα, Μασσαλία, Βιέννη, Βενετία (ως Γενικός Πρόξενος) κατόπιν στη Ρώμη και στη Φρανκφούρτη και ως πρέσβης στην Αλγερία, στην Αίγυπτον, στην Ινδία και στην Κινσάσα.

 Ως Διευθυντής Οικονομικών Υπηρεσιών του ΥΠΕΞ διαπραγματεύθηκε και υπέγραψε πολλές κρίσιμες συμβάσεις με ξένες χώρες.

Υπήρξε ο πολυγραφότερος σύγχρονος συγγραφεύς διπλωματικών και ιστορικών βιβλίων.  Το σύνολο του συγγραφικού του έργου φθάνει τις 5.000 περίπου σελίδες. Η ιστοριογραφία του κλιμακώνεται επί μιαν σχεδόν τριακονταετίαν.

 Στον τομέα της Διπλωματικής Ιστορίας ανήκουν: Οι τέσσερις τόμοι της «Διπλωματικής Ιστορίας της Ευρώπης (1919-1955). Ο 1ος τόμος επιγράφεται: «Η χωλαίνουσα Ειρήνη 1919-1933». Ο 2ος τόμος επιγράφεται: «Προς την Αβυσσον 1934-1939». Ο 3ος τόμος: «Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος -μέρος πρώτο- 1939-1943» και ο 4ος τόμος αναφέρεται στα έτη «1943-1945 -μέρος δεύτερο-». Στον τομέα της Διπλωματικής και Πολιτικής Ιστορίας εντάσσονται επίσης οι δύο τόμοι: «Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Ελλάδος 1941-1945». Εκτός τούτων στον τομέα της ιστοριογραφίας του Αντώνη Κοραντή συγκαταλέγονται και τα ακόλουθα έργα του:
«Αλέξανδρος Παπάγος και ο Πόλεμος της Ελλάδος 1940-1941».

«Χίτλερ - Στάλιν όταν εμοίραζαν την Ευρώπη».

Τεχεράνη - Γιάλτα - Πότσνταμ»

και σωρεία ανατύπων επί ελληνικών ζητημάτων (λ.χ. Ελληνοϊταλικός πόλεμος από διπλής σκοπιάς, Ελληνογερμανικός πόλεμος, το Επτανησιακόν κ.ο.κ.) με τελευταίο έργο του, εκδοθέν από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών το 2010, με τίτλο: «Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα – Η Ιστορία μιας τραγωδίας» τόμος Α΄’. Δυστυχώς, η  επιδεινουμένη  κατάσταση της υγείας του, δεν του επέτρεψε να συνεχίσει τη συγγραφή και του Β΄’ τόμου επί του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος.

Υπήρξε  χρημάτων  ανώτερος.

Ευτύχησε να λάβει ως σύζυγο, που του συμπαραστάθηκε με αφοσίωση σε όλη του τη ζωή, την κ. Μαρίκα Κοραντή-Κροκιδά, και να αποκτήσουν έναν υιό, διακεκριμένο επίσης διπλωμάτη τον κ. Ιωάννη Αντωνίου Κοραντή, ο οποίος υπηρέτησε τη χώρα σε σημαντικά πόστα, ως πρέσβης και μετά την αποχώρησή του από την Υπηρεσία, διετέλεσε βουλευτής Επικρατείας, καθώς και αρχηγός της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.

Φεύγει με την εκτίμηση και τον σεβασμό εκείνων που τον εγνώρισαν από κοντά και συνδέθηκαν φιλικώς μαζί του.

Ας είναι η μνήμη του αιωνία.

Γεώργιος   Γραμματικάς - Διδάκτωρ Nομικής,  Aθήνα

Επιστολή  μερικών  πατριωτών  ελλήνων  διπλωματών  προς τον Γεώργιον  Α. Παπανδρέου,  «Πρωθυπουργό της Ελλάδας»  και  γνωστό  πράκτορα  της  CIA.

Κύριον Γεώργιον Α.Παπανδρέου,

Αξιότιμε  κύριε Πρωθυπουργέ

Οι υπογράφοντες, έχοντας επί δεκαετίες υπηρετήσει τα εθνικά μας θέματα, δικαιώματα και συμφέροντα, επιθυμούμε να εκφράσουμε την ικανοποίησή μας για τις δημόσιες δηλώσεις σας κατά την συνάντηση στο Ερζερούμ με τον Τούρκο ομόλογό σας και με τους Πρέσβεις της γείτονος.

Παρ’ όλη όμως την ευθεία και δημοσία αυτή προβολή των θέσεών μας δεν παύουμε να ανησυχούμε μήπως η σημερινή οικονομική συγκυρία πλήξει τελικά τα εθνικά μας θέματα, εν όλω ή εν μέρει, ανεπανόρθωτα. Και τούτο για τους παρακάτω λόγους τους οποίους επιτρέψτε μας να σας εκθέσουμε επιθυμώντας να συμβάλουμε και εμείς στον διεξαγόμενο σήμερα δημόσιο διάλογο, ως απλοί πολίτες, χωρίς  βεβαίως να αμφισβητείται η αρμοδιότητα της Κυβερνήσεως να διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική.  Όταν μια χώρα διέρχεται κρίση, όπως τώρα η πατρίδα μας, είναι λογικό να αποφεύγει να συνάπτει συμφωνίες που θα την δεσμεύσουν για πολύ μετά το τέλος της κρίσης και, πιθανότατα, εις το διηνεκές.  Στις θεμελιώδεις υποχρεώσεις που επιβάλλει ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών περιλαμβάνεται και η αποχή από κάθε απειλή ή χρήση βίας στις διεθνείς σχέσεις. Η Αρχή  αυτή δεν έχει τεθεί στον Χάρτη ασκόπως. Γιατί είναι προδιαγεγραμμένη η έκβαση της διαπραγμάτευσης εις βάρος του μέρους εκείνου που δέχεται να συνομιλεί υπό την συνεχή και προκλητική παραβίαση του εθνικού του χώρου και υπό την απειλή στρατιωτικής αντίδρασης όπως είναι η τουρκική γνωστή ως «casus belli».  Αν το ένα μέρος βρίσκεται στο πλευρό της διεθνούς νομιμότητας και εξακολουθεί να διαπραγματεύεται παρά τις έκνομες ενέργειες του άλλου μέρους δημιουργούνται δύο σοβαρές συνέπειες.  Αφ’ ενός δείχνει ο απειλούμενος  ότι δέχεται να διαπραγματευτεί υπό πίεση – σαν να είχε ηττηθεί σε πόλεμο – και αφ’ ετέρου ο παράνομος χαρακτήρας των ενεργειών του απειλούντος  ακυρώνεται ή αποδυναμώνεται σημαντικά στα μάτια των διεθνών παραγόντων. Το δεύτερο αυτό συμβαίνει διότι κανείς ξένος δεν είναι δυνατόν να πιστεύσει ότι διαπράττονται διεθνείς παραβιάσεις  όσο οι διαπραγματεύσεις διαρκούν και ότι το μέρος που τις υφίσταται δέχεται, παρά ταύτα, να συνεχίζει να διαπραγματεύεται. Έτσι η διαμαρτυρία και η επιχειρηματολογία του αποδυναμώνονται και αυτοαναιρούνται.

Οι επεκτατικές στοχεύσεις της Τουρκίας εδράζονται σε μακροχρόνιες προοπτικές και τούτο είναι σε όλους γνωστό. Οιαδήποτε σημερινή συμφωνία με ελληνικές υποχωρήσεις θα εξασφάλιζε οφέλη μόνο στην Τουρκία η οποία μετά κάποια μικρή χρονική ίσως διακοπή θα συνέχιζε την ίδια αρπακτική τακτική. Η ιστορία της γείτονος είναι δυστυχώς ιστορία παραβιάσεων της υπογραφής της. Μια ιστορία που έχει ακόμη και πρόσφατα έντονα δείγματα.

Τυχόν συνδιαχείριση των πόρων του Αιγαίου πριν από την διεύρυνση των χωρικών μας υδάτων και την επακόλουθη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ θα παρείχε ίσως πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη.  Η συνδιαχείριση όμως προϋποθέτει δύο απαραίτητες ενέργειες που πρέπει να γίνουν προηγουμένως:

 α/ την επέκταση των χωρικών υδάτων με ανεξάρτητη και κυρίαρχη απόφαση της χώρας μας σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Και β/ τον ορισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Εάν δεν τηρηθούν οι δύο αυτές προϋποθέσεις, η Τουρκία ασφαλώς θα χρησιμοποιούσε τα ad hoc δικαιώματα τα οποία ενδεχομένως θα της παραχωρηθούν προσωρινά για να αποδυναμώσει τα de jure ελληνικά και να ενισχύσει τις δικές της πάγιες παράνομες θέσεις. . Εξ άλλου, η επί μακρόν αποχή εκ μέρους μας από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε συνδυασμό με την θέση τους υπό συζήτηση είναι δυνατόν, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να δώσει λαβή σε παρερμηνείες.      

Εφόσον η Ελλάδα υποστηρίζει ότι συζητά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και η Τουρκία επιμένει ότι στο τραπέζι βρίσκονται όλα τα «ζητήματα του Αιγαίου», η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει το ζήτημα. Δεν μπορεί πράγματι να παραμένει μυστικό τόσο το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης όσο και η διαπραγματευτική γραμμή εκκίνησης της ελληνικής πλευράς.

Πρέπει να επισημανθεί ότι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ του νησιωτικού  συμπλέγματος  Καστελορίζου  είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τη χώρα μας και είναι ενθαρρυντικό ότι πρόσφατα έγκυρα δημοσιεύματα στο Ισραήλ το αναγνωρίζουν.  Είναι ευνόητο ότι η χώρα μας έχει κάθε συμφέρον να υποστηρίξει αυτή την άποψη.

Οι πενήντα τουλάχιστον «διερευνητικές επαφές» όπως και άλλες που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των δύο χωρών είναι φανερό ότι έχουν ξεπεράσει το επίπεδο του «διαλόγου» και κινδυνεύουν να εκληφθούν ως διαπραγμάτευση. Η διαπραγμάτευση είναι – έτσι τουλάχιστον ασκείται διεθνώς – αμοιβαία ανταλλαγή παραχωρήσεων με σκοπό να επιτευχθεί λύση ικανοποιητική και για τις δύο πλευρές υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι και οι δύο έχουν νόμιμους τίτλους.  Αν η ελληνική πλευρά παραχωρήσει μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων θα πρέπει ο ελληνικός λαός να μάθει και τις παραχωρήσεις των νομίμων δικών της κυριαρχικών δικαιωμάτων που έκανε , σε αντάλλαγμα, η Τουρκία.

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ

Η κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο δεν προσδιορίζονται με ασαφείς διατάξεις διεθνούς δικαίου όπως επιδιώκουν ίσως μερικοί να πείσουν τους πάντες και ιδίως την ηγεσία της χώρας. Είναι σαφή και αδιαμφισβήτητα  έναντι της  επιβουλής οιουδήποτε γειτονικού κράτους  το οποίο δια της απειλής χρήσεως όπλων επιδιώκει – όπως και επίσημοι Τούρκοι ομολογούν - να επαναφέρει το καθεστώς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας της οποίας την κατάρρευση κίνησε προ δύο σχεδόν αιώνων ο πόθος των λαών για ελευθερία.

Μετά  τιμής,

Οι πρώην Πρέσβεις της Ελλάδος:

Χρήστος Αλεξανδρής

Σπύρος Αλιάγας

Γεώργιος Ασημακόπουλος

Διαμαντής Βακαλόπουλος

Βασίλειος Βασσάλος

Ιωάννης Γενηματάς

Εμμανουήλ Γκίκας

Νικόλαος Διαμαντόπουλος

Σπυρίδων Δοκιανός

Ευστράτιος Δούκας

Αχιλλέας Έξαρχος

Ιωάννης Θεοφανόπουλος

Αθανάσιος Θεοδωρακόπουλος

Ιωάννης Θωμόγλου

Αντώνης Κοραντής

Αλέξανδρος Κουντουριώτης

Γέώργιος Κωνσταντής

Νικόλαος Μακρίδης

Λεωνίδας Μαυρομιχάλης

Εμμανουήλ Μεγαλοκονόμος

Παναγιώτης Μπάϊζος

Ιωάννης Μπουρλογιάννης-Τσαγγαρίδης

Λάζαρος Νάνος

Αντώνιος Νομικός

Παναγιώτης Οικονόμου

Απόστολος Παπασλιώτης

Κωνσταντίνος Πολίτης

Αντώνης Πρωτονοτάριος

Βασίλειος Σημαντηράκης

Ιάκωβος Σπέτσιος

Θεμος Στοφορόπουλος

Ευάγγελος Φραγκούλης

Κώστας Οικονομίδης, Ομότιμος Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου,τέως Προϊστάμενος Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας Υπουργείου Εξωτερικών,Μέλος Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου Ηνωμένων Εθνών (1999-2006)

Η  ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ  ΙΣΤΟΡΙΚΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ  ΤΟΥ  

ΠΡΕΣΒΗ  ΑΝΤΩΝΙΟΥ  ΚΟΡΑΝΤΗ  ΣΤΗΝ  

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ  ΛΑΜΠΡΑΚΗ  «ΒΗΜΑ  ΤΗΣ  

ΚΥΡΙΑΚΗΣ». 

Ο  ΚΟΡΑΝΤΗΣ   ΑΦΟΥ  ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ  ΤΑ  ΔΕΔΟΜΕΝΑ  ΤΗΣ  ΕΠΟΧΗΣ  ΤΟΥ  1973 – 74,  ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ  ΣΤΟ  ΛΕΓΟΜΕΝΟ  «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ».  ΜΕΣΑ  ΣΕ  ΛΙΓΕΣ  ΣΕΛΙΔΕΣ   ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ   ΟΛΟ  ΤΟ  ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ  ΣΚΗΝΙΚΟ  ΠΟΥ  ΕΣΤΗΣΑΝ ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ  «ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ»  ΕΔΩ  ΚΑΙ  40  ΧΡΟΝΙΑ  ΓΙΑ  ΝΑ  ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ  ΣΑΝ  ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ  ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ  ΣΤΗΝ  ΕΞΟΥΣΙΑ,  ΑΡΜΕΓΟΝΤΑΣ    ΚΑΙ  ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ  ΤΟΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΛΑΟ.       

Και  μόνο  με  αυτή  την  επιστολή  -  ιστορική  παρέμβαση  ο  Κοραντής  κατέκτησε  μία  σπουδαία  θέση  μεταξύ  των  άξιων  Ελλήνων

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011.

Επιστολή  με  τίτλο:

«Το Πολυτεχνείο, η χούντα και ο Κίσινγκερ»

Αξιότιμε κύριε διευθυντά,

Τα δύο άρθρα της κυρίας Φωτεινής Τομαή, ιστορικού, πρεσβευτού συμβούλου Α΄ στο υπουργείο Εξωτερικών, στο «Βήμα της Κυριακής» (15 Μαΐου 2011, σελ. Α28 και 29 Μαΐου 2011, σελ. Α40), με αναγκάζουν να λύσω την πλέον των 37 χρόνων σιωπή μου, για την αποκατάσταση της ιστορικής αληθείας.  Συναφώς, ας μου επιτραπεί να σημειώσω ότι κατά την εποχή του τέταρτου Αραβοϊσραηλινού Πολέμου ή, όπως αποκλήθηκε, του «Γιομ Κιπούρ» ή του «Ραμαντάν»- πριν και μετά- ήμουν πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο- μεγαλύτερη ελληνική πρεσβεία, τουλάχιστον, κατά τους τότε ιθύνοντας, στη Μέση Ανατολή, στον αραβικό κόσμο και στην Αφρική γενικότερα.

Ο πόλεμος εξερράγη με πρωτοβουλία αποκλειστικά του Σαντάτ – διαφωνώ πλήρως με τον χαρακτηρισμό του ως ανδρός «μετρίου σχήματος»-, όπως προκύπτει από το βιβλίο του «Ιn search of identity» κ.λπ. Και αφού ο λόγος περί του αειμνήστου, άκρως φιλέλληνα, προέδρου Ανουάρ ελ Σαντάτ, κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι σ΄ αυτόν, κατ΄ εμέ, οφείλει ο πολύ Κίσινγκερ το βραβείο Νομπέλ της Ειρήνης και οι ΗΠΑ ίσως τη μεγαλύτερη επιτυχία τους στη μεταπολεμική εξωτερική πολιτική τους.

«Πείτε στον ομόλογό μου και συνάδελφο  εν όπλοις στην Ελλάδα, (εννοεί  τον Γ. Παπαδόπουλο)  ότι  ο Κίσινγκερ προτίθεται να στείλει βοήθεια με ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΟ  ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΣ  ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ   και θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια υπερπτήσεως και χρήσης ελληνικών αεροδρομίων από αμερικανικά αεροπλάνα.  Εμείς οι στρατιωτικοί είμαστε ΤΙΜΙΟΙ άνθρωποι και γι΄ αυτό πιστεύω ότι και  ο  Έλληνας  πρόεδρος  ΔΕΝ  ΘΑ ΣΥΓΚΑΤΑΝΕΥΣΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ».

Λίγες ημέρες μετά την έκρηξη του πολέμου, που κατέλαβε εξαπίνης τους Ισραηλινούς- λόγω της Μεγάλης  Εορτής των οποίων, του «Γιομ Κιπούρ», ήσαν υποχρεωμένοι σε ακινησία-, με κάλεσε στο Γραφείο του επειγόντως ο τότε υπουργός Εξωτερικών και ισχυρός άνδρας του καθεστώτος Ισμαήλ Φάχμι και με παρεκάλεσε να παρέμβω στην Αθήνα για να βρεθεί έλληνας εφοπλιστής να διαθέσει πετρελαιοφόρα για τη μεταφορά υγρών καυσίμων από Βεγγάζη στην Αλεξάνδρεια, καθ΄ όσον ήταν αδύνατος, λόγω των πολεμικών γεγονότων, ο ανεφοδιασμός της τελευταίας από τα διυλιστήρια του Πορτ Σουέζ. Η Αθήνα αποδέχθηκε το αιγυπτιακό αίτημα και η Αλεξάνδρεια- η περί αυτήν περιοχή είχε κηρυχθεί από τους Ισραηλινούς «πολεμική ζώνη» και όλα τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν κυρίως σιτηρά, τα οποία εστερείτο τότε η Αίγυπτος, ανέστρεφαν πρύμναν- ανεφοδιάστηκε πλήρως σε πετρέλαιο. Δεν πρόκειται να αναφέρω το όνομα του διαθέσαντος τα πετρελαιοφόρα εφοπλιστού δι΄ ευνοήτους λόγους. Πάντως, η ενέργειά του έσωσε, κατά κάποιον τρόπο, την Αίγυπτο, πράγμα που  η τότε κυβέρνησή της ανεγνώρισε, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω.

Μετά μία εβδομάδα περίπου, αν πάντοτε δεν με απατά η μνήμη μου, μου τηλεφώνησαν γύρω στις 11 (23.00) τη νύχτα να μεταβώ τα μεσάνυχτα στο Γραφείο του Σαντάτ «για κάτι το κατεπείγον» . Πράγματι, πήγα στα Ανάκτορα και ο Σαντάτ μού είπε, χωρίς περιστροφές, τα εξής- τα αναφέρω, κατ΄ ανάγκην, περιφραστικά: «Πείτε στον ομόλογό μου και συνάδελφον εν όπλοις ότι ο Κίσινγκερ προτίθεται να στείλει αεροπορικώς μεγάλη βοήθεια σε υπερσύγχρονο πολεμικό υλικό στο κινδυνεύον Ισραήλ, και θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια υπερπτήσεως και προσγειώσεως σε ελληνικά αεροδρόμια των μεταφερόντων το υλικό τούτο αμερικανικών αεροπλάνων. Εμείς οι στρατιωτικοί είμεθα τίμιοι άνθρωποι, γι΄ αυτό πιστεύω ότι και ο συνάδελφός μου έλληνας πρόεδρος θα συγκατανεύσει. Οπως βλέπετε,ο αραβικός κόσμος είναι τώρα ενωμένος στον κοινόν αγώνα και ο πρόεδρός σας πρέπει να λάβει τούτο σοβαρά υπόψη και να απορρίψει το αίτημα Κίσινγκερ, άλλως ξεχάστε τον κόσμον αυτόν, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες για τον Ελληνισμό» κ.λπ.

Επιστρέψας στην πρεσβεία συνέταξα ένα άκρως απόρρητο τηλεγράφημα- διπλής κρυπτογραφήσεως- και το έδωσα γύρω στις δύο το πρωί στους συνεργάτες μου για τα περαιτέρω. Ομολογώ ότι βρέθηκα ενώπιον του μεγαλύτερου διλήμματος της καριέρας μου: «Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα»! Τελικώς, αναλογιζόμενος τους Ελληνες στις αραβικές χώρες, εισηγήθηκα την αποδοχή του αιτήματος του αιγυπτίου προέδρου. Το τηλεγράφημα είχε πρώτο παραλήπτη τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γ.Παπαδόπουλο, με κοινοποίηση στους Σπ. Μαρκεζίνη και Χ. Ξανθόπουλο-Παλαμά , αντιστοίχως πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών.

Απορώ, πράγματι, πώς ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΗΚΕ στα αρχεία η κυρία Τομαή ένα τόσο σημαντικό «ντοκουμέντο», που τόσο συνέβαλε, όπως θα δούμε περαιτέρω, σε έσχατη ανάλυση, στην πτώση της δικτατορίας.

Όπως πληροφορήθηκα τότε, και οι τρεις προαναφερθέντες συμφώνησαν με την εισήγησή μου και απαγορεύθηκε η διέλευση κ.λπ.

Στη συνέχεια, έσπευσα να γνωστοποιήσω στον αιγύπτιο πρόεδρο τη θετική απάντηση της Αθήνας. Παραλείπω τα λοιπά περί της ευγνώμονης στάσεως του Σαντάτ υπέρ ημών, που ήλθε δυστυχώς να ανακόψει Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ (6.10.1981).

Μετά την ανάκλησή μου στην κεντρική υπηρεσία, ζήτησε να με δει στο σπίτι του ο μακαρίτης πρέσβης Σπύρος Τετενές, στενότατος φίλος μου. Με υποδέχθηκε με τις λέξεις: «Αντώνη, ξέρεις ότι εσύ έριξες τον Παπαδόπουλο; Μου το είπε ο Παλαμάς σοβαρολογώντας!» Και μου εξήγησε τι είχε συμβεί:

 «Στην πρόσφατη Σύνοδο του Συμβουλίου των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ και κατά την έξοδο από την αίθουσα συνεδριάσεων ο Αμερικανός ΥΠΕΞ κ.Χένρι Κίσινγκερ  επλησίασε τον έλληνα ομόλογό του και κινώντας απειλητικά τον αντίχειρά του είπε υψηλόφωνα:

"Αυτό που κάνατε με τα αμερικανικά αεροπλάνα, θα το πληρώσετε πολύ ακριβά".

 «ΠΟΙΟΣ  ΤΕΛΙΚΑ  ΗΤΑΝ  ΟΠΙΣΘΕΝ  

ΤΗΣ  ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΣ  ΤΟΥ

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ»;

Τα ίδια μου επανέλαβε ο μακαρίτης υπουργός μου σε τυχαία συνάντηση- και λίγους μήνας προ του θανάτου του- στο γνωστό καφέ της Γενεύης «ΑuxΑmbassadeurs», προσθέσας  τα ακόλουθα: «Κατόπιν των όσων σας ανέφερα, τι γνώμη έχετε για την εξέγερση του Πολυτεχνείου που έλαβε χώρα μερικές εβδομάδες αργότερα;». Σε απάντησή μου ότι δεν μπορούσα να αποκριθώ, εφάνη  εκνευριζόμενος  λέγοντάς μου:

 «Λυπάμαι, γιατί διπλωμάτης με την εμπειρία σας, δεν αντελήφθη  ποίος ήταν όπισθεν της εξεγέρσεως, κάτι το ολοφάνερο». Προφανέστατα, υπονοούσε τον αμερικανικό παράγοντα.

Ανάλωσα τον βίο μου, αξιότιμε κύριε διευθυντά, στη μελέτη και συγγραφή κυρίως της Διπλωματικής Ιστορίας, Παγκόσμιας και Ελληνικής, αποφεύγοντας οποιαδήποτε δημοσιότητα ή προσπάθεια προβολής,  μόνος γνώμονας της εργασίας μου ήταν η ιστορική αλήθεια, έστω και αν έθιγα ή ανέτρεπα ορισμένα «ταμπού» κ.λπ., όπως πράττω με το τελευταίο βιβλίο μου «Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα• η Ιστορία μιας Τραγωδίας» (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών). Ευελπιστώ, λοιπόν, ότι όσα αποκαλύπτω ανωτέρω θα γίνουν πιστευτά και θα τεθεί τέρμα στην εκμετάλλευση της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου  ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΣΧΟΝ ΣΕ ΑΥΤΗΝ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΑΝ.-

Μετά πάσης τιμής,
Α. Ι. Κοραντής
Πρέσβης ε.τ.

ΠΡΕΣΒΗ  ΑΝΤΩΝΙΕ ΚΟΡΑΝΤΗ

ΘΑ  ΣΕ  ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ  ΠΑΝΤΑ

ΑΣ  ΕΙΝΑΙ  ΕΛΑΦΡΥ  ΤΟ  ΧΩΜΑ  ΠΟΥ  ΣΕ  ΣΚΕΠΑΖΕΙ

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ