"ΕΓΩ ΠΑΡΕΥΡΕΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ" . ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΦΑΡΑΚΟΣ, (1923 – 2007). ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ (1989 – 1991).

«…Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου… Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά.

…Η στάση της Σοβιετικής Ενωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Άξονα…
…Είναι γνωστό ότι κατοπινά έχει γίνει μια κριτική στο γράμμα του Ζαχαριάδη από τη φυλακή, ότι ήταν υπερπατριωτικό, ότι είχε και άλλες άστοχες εκφράσεις. Αν το προσέξεις δεν έχει ούτε άστοχες εκφράσεις ούτε τίποτα. Μακάρι τη γραμμή αυτή (την ακολούθησε βέβαια το ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής), μακάρι να την ακολουθούσε ακόμα πιο σταθερά και μόνιμα. Όποια άλλη γνώμη κι αν έχει και ό,τι κι αν σκέφτεται κανείς για τον Ζαχαριάδη, οφείλει να του αναγνωρίσει αυτή τη μεγάλη υποθήκη που άφησε εκείνη τη στιγμή προς τον ελληνικό λαό και προς το κόμμα του…

…Ότι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα.

 Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται… Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “Οχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός.

Και θα πω και κάτι ακόμα:

Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος…».

Καθημερινή 28-10-06

 

Από  συνέντευξη  του  Φαράκου

 

Kύριε Φαράκο, το 15ο συνέδριο του KKE έκλεισε τις εργασίες του. Mήπως έκλεισε και τις πόρτες του στο μέλλον;

AΠ.: Tο KKE -μιλώ για το συγκεκριμένο αυτό Kομμουνιστικό Kόμμα- δεν μπορεί να συλλάβει τα μηνύματα της εποχής και δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της χώρας. Tο 1991 ήταν, κατά τη γνώμη μου, η τελευταία ευκαιρία του για να ανανεωθεί και να αναμορφωθεί ριζικά. Tην έχασε όμως και, ακόμη χειρότερα, γύρισε πίσω μερικές δεκαετίες. Aπομονώθηκε πλήρως από την κοινωνία, κλείστηκε στην άποψη ότι «εμείς είμαστε το ένα κόμμα και όλοι οι άλλοι το άλλο» και αυτή ακριβώς την άποψη πέρασε και στο συνέδριό του. Bέβαια, όσο και να προσπαθεί να κλείσει τις οποιεσδήποτε χαραμάδες από αυτό το τείχος που έχει στήσει, πάντα κάποια μηνύματα θα φτάνουν και θα δημιουργούνται συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις.

Eχει μέλλον το KKE;

AΠ.: Ως δύναμη που θα συμβάλει στην ανέλιξη της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει μέλλον! Ως κόμμα περιθωριακό, ως πολιτικός οργανισμός που δεν θα του απαγορεύσει κανείς να υπάρχει, ναι! Πάντα όμως θα μένει συρρικνωμένο σε ένα ελάχιστο ποσοστό, που θα συγκεντρώνει κάποιον κόσμο, αλλά και από αυτούς κάποιοι θα φεύγουν...

Ο πρώην γενικός γραμματέας του ΚΚΕ κ. Γρηγόρης Φαράκος, μετά από σχεδόν 50 χρόνια, "σπάει" τη βαριά σιωπή του και αποκαλύπτει ότι η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος σε εκείνη την περίοδο είχε εμπλακεί στον πόλεμο της διεθνούς κατασκοπίας. Ο κ. Φαράκος σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στο νέο βιβλίο του δημοσιογράφου κ. Λευτέρη Μαυροειδή υπό τον τίτλο "Οι δύο όψεις της ιστορίας" (σ.σ. 551 - 736) φέρνει, αν και ετεροχρονισμένα, στο προσκήνιο ένα θέμα ταμπού για τον κόσμο της κομμουνιστικής Αριστεράς στη χώρα μας, δηλαδή τον διπλό ρόλο των "παρανόμων" κλιμακίων (προσπάθεια ανασύνταξης των κομματικών δυνάμεων αλλά και συλλογή πληροφοριών για τις μυστικές υπηρεσίες των χωρών του ανατολικού μπλοκ).

Σχόλια  του  «Ριζοσπάστη»  Τρίτη 7 Οχτώβρη 1997:  «Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Γρηγόρης Φαράκος, εννοεί, εκτός των άλλων, ότι ο Μπελογιάννης, ο Νικηφορίδης και χιλιάδες άλλοι κομμουνιστές που εκτελέστηκαν ή πέρασαν τη ζωή τους στις φυλακές με βάση το ν. 375 για κατασκοπία... ορθώς εκτελέστηκαν,... ορθώς καταδικάστηκαν, αφού ήταν κατάσκοποι».-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ