Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΙΔΕΑΣ ΑΡΓΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ. ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤ΄

Διαβάστε: ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α΄. ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ: Η ΕΓΓΟΝΗ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΛΥΤΡΑ, ΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ  

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Β΄. Ο ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ ΠΡΥΤΑΝΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Γ'. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΛΑΖΑΡΙΔΗ   «ΕΥΤΥΧΩΣ  ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ  ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ»  ΠΟΥ  ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΤΟ  ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ  ΟΛΟΙ  ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. «ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ  ΕΜΦΥΛΙΟ»

«ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΚΟΒΑΝ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΑΝ ΚΑΤΣΙΚΙΑ». ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Δ.

«ΜΕ ΓΕΜΙΣΑΝ  ΑΙΜΑΤΑ ΚΑΤΙ  ΚΟΤΟΥΛΕΣ  ΠΟΥ  ΕΣΦΑΖΑ».  ΤΙΣ  ΓΥΝΑΙΚΕΣ  ΠΟΥ  ΕΣΦΑΖΕ,  ΤΙΣ  ΕΛΕΓΕ  ΚΟΤΟΥΛΕΣ.  ΤΟ  ΑΛΗΘΙΝΟ  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ  Ε.  

   Φωτογραφία από τον τύπο της εποχής

   σχετικά με τα παρακάτω

"Δίπλα μου, δυό μέτρα πιό πέρα  έσφαξαν τον Αναστ. Αθαν. Παπαγεωργόπουλο, τα αίματα δε αυτού έπεσαν επάνω μου.  Είχα ξεμακρίνει 50 ως 60 μέτρα από  τις  σφαγές,  όταν  άρχισαν να ακούγονται  σπαρακτικές κραυγές , κατάλαβα ότι έσφαξαν τους υπολοίπους. Έσφαξαν πρώτα τους άρρενες  και κατόπιν τις γυναίκες αφού προηγουμένως  τις εβίασαν  και μετά  τα  βρέφη". 

Η  παραπάνω  ιστορία  είναι  μία  τυπική,  συνηθισμένη  ιστορία  εκείνων  των  χρόνων.

Σε  όλα  τα  10.000  Ελληνικά  χωριά  και  πόλεις  αν  γυρίσεις  και  ψάξεις,  θα  βρεις  (ΣΕ  ΟΛΑ),  ατελείωτες  ίδιες  ιστορίες.  Εκατοντάδες  χιλιάδες  ήταν  οι  δολοφονίες,  που  διέπραξαν  οι  εγκληματίες κομμουνιστές  του  ΚΚΕ,  "του  κόμματος  της  προδοσίας  και  του  εγκλήματος"  κατά  τον  Γεώργιο  Παπανδρέου.  Πως  γίνεται  αυτοί  οι  άνθρωποι  και  οι  σημερινοί  υποστηριχτές  τους  να  ζουν  με  τέτοιο  βάρος;  Πως  μπορεί  να  κυκλοφορούν  ανάμεσά  μας  και  να  δικαιολογούν  μάλιστα  τα   τερατώδη  εγκλήματά  τους  εναντίον  του  Ελληνικού  λαού;  Υποτίθεται  ότι  ήταν  Έλληνες,  όχι  ξένοι  κατακτητές.  Ακόμη  και  αν  υποθέσουμε  ότι  οι  εκατοντάδες  χιλιάδες  Έλληνες  σφαγμένοι  από  τους  κομμουνιστές,    ήταν οι  χειρότεροι  εγκληματίες,  τα  παιδιά,  τα  βρέφη,  οι  έγκυες,  οι  ανάπηροι,  τι  κακό  έκαναν  και  έπρεπε  να  σφαγούν  με  αυτό  τον  τρόπο;   Βρέφη  δύο  και τριών  ετών...

   Η  ΜΙΔΕΑ  ΑΡΓΟΥΣ

Η Μιδέα βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της αργολικής πεδιάδας. Απέχει 14 χιλιόμετρα από το Αργος και 12 από το Ναύπλιο. Συνδέεται με το εθνικό και επαρχιακό οδικό δίκτυο της περιοχής με ασφαλτοστρωμένους δρόμους, που καθιστούν την πρόσβαση στο χωριό χωρίς προβλήματα, ενώ η οδική σήμανση είναι καλή. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 130 μέτρων έχει μεσημβρινό προσανατολισμό (να σημειωθεί ότι η θέα από τον ολόκληρο τον οικισμό είναι εκπληκτική) και διακρίνεται για την ηπιότητα και ξηρότητα του κλίματος. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και λιγότερο με την κτηνοτροφία. Ο τόπος παράγει εξαιρετικής ποιότητας λαχανικά, εσπεριδοειδή, ελαιόλαδο και άλλα φρούτα.

  
Αεροφωτογραφία του Αρχαιολογικού χώρου

Μυκηναϊκή Ακρόπολη της Μιδέας

Η εξέχουσα θέση της Μιδέας μεταξύ των Μυκηναϊκών κέντρων της Αργολίδας έχει με έμφαση τονισθεί από τους ερευνητές του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Η Μιδέα θεωρείται ως η τρίτη σε σημασία οχυρωμένη Μυκηναϊκή Ακρόπολη της Αργολίδας, μετά τις Μυκήνες και την Τίρυνθα. Η κυκλώπεια οχύρωσή της, τα ευρήματα των πρόσφατων ανασκαφών, η θέση της στη μυθολογία και η σύνδεσή της με το πλούσιο Μυκηναϊκό νεκροταφείο στα γειτονικά Δενδρά, την κατατάσσουν στα μεγάλα Μυκηναϊκά κέντρα της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Η Ακρόπολη έχει κτισθεί στην κορυφή ενός κωνικού λόφου, που βρίσκεται σε υψόμετρο 270μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 170μ. από την γύρω περιοχή. Βρίσκεται στο μέσον περίπου της απόστασης μεταξύ Μυκηνών και Τίρυνθος και δεσπόζει στις ανατολικές παρυφές της Αργολικής πεδιάδας. Η στρατηγική της θέση με την απεριόριστη θέα παρείχε τη δυνατότητα ελέγχου ολόκληρης της πεδιάδας και του Αργολικού κόλπου. Σ' αυτό οφείλεται κυρίως η εξέλιξη και η ακμή της Μιδέας κατά τη Μυκηναϊκή εποχή.

    

  Άποψη της Ανατολικής Πύλης

Το κυκλώπειο τείχος περικλείει έκταση 24.000 τ.μ. περίπου και προστατεύει την άνω Ακρόπολη και τα κατώτερα βορειοανατολικά και βορειοδυτικά άνδηρα του λόφου. Η νοτιοανατολική πλευρά του είναι απόκρημνη και για το λόγο αυτό έμεινε ατείχιστη. Οι πύλες της Ακρόπολης βρίσκονται η μία απέναντι από την άλλη, στην ανατολική και στη δυτική πλευρά της οχύρωσης. Εκτός από τις πύλες, με την κυκλώπεια οχύρωση συνδέεται ένα ακόμη μεγάλο τεχνικό έργο, που χρησίμευε για την ύδρευση της Ακρόπολης της Μιδέας και είναι παρόμοιο με ανάλογες κατασκευές στις Μυκήνες και στην Τίρυνθα. Πρόκειται για σήραγγα ανοιγμένη κατά το εκφορικό σύστημα στο πάχος του δυτικού σκέλους του τείχους, που οδηγούσε σε υπόγεια πηγή νερού.

Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων ανασκαφών ερευνήθηκαν χώροι κοντά στην Ανατολική Πύλη και στα κατώτερα βορειοανατολικά άνδηρα της Ακρόπολης. Καθαρίστηκε από τις επιχώσεις η είσοδος της Ανατολικής Πύλης, που έχει τη μορφή ενός απλού ανοίγματος στο τείχος. Στην πύλη αυτή οδηγούσε, όπως και στην Τίρυνθα, κυκλώπεια αναβάθρα (ράμπα) κτισμένη με ογκολίθους. Μία δεύτερη εσωτερική πύλη σχηματίζεται μεταξύ ενός κυκλώπειου τοίχου και της εσωτερικής παρειάς της οχύρωσης. Αμέσως μετά την εσωτερική πύλη ερευνήθηκαν αρκετά δωμάτια, σε επαφή με το τείχος. Όπως έδειξαν τα ευρήματα τα δωμάτια αυτά ήταν εργαστήρια και αποθήκες. Στα κατώτερα βορειοανατολικά άνδηρα αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο ορθογώνιο οικοδόμημα με ιδιαίτερη σημασία, σε μορφή  "μεγάρου". Είχε καταστραφεί μαζί με τα δωμάτια κοντά στην Ανατολική Πύλη από σεισμό και πυρκαγιά στα τέλη του 13ου αιώνα π.Χ., όπως συνέβη και στη γειτονική Τίρυνθα. Ο σεισμός αυτός προξένησε εκτεταμένες καταστροφές στην οχύρωση και σε όλα τα οικοδομήματα της Ακρόπολης. Κατάλοιπα σκελετών, που βρέθηκαν καταπλακωμένα από ογκολίθους σε διάφορα σημεία του χώρου, ανήκουν σε θύματα του σεισμού αυτού. Το "μέγαρο"  επισκευάστηκε μετά την καταστροφή και επαναχρησιμοποιήθηκε κατά το 12ο αιώνα π.Χ..

Η Δυτική Πύλη της Ακρόπολης αποκαλύφθηκε ολόκληρη κατά τις πρόσφατες ανασκαφές. Σχηματίζεται μεταξύ της απόληξης του νοτιοδυτικού σκέλους του τείχους και ενός συμπαγούς αναλημματικού τοίχου, που κάλυπτε τον απόκρημνο βράχο. Μέσα στο πάχος του τείχους που απολήγει στην πύλη σχηματίζεται εσωτερικό δωμάτιο, το οποίο χρησίμευε ως φυλάκιο και αποθηκευτικός χώρος, όπως δείχνουν οι πίθοι και άλλα μεγάλα χονδρότεχνα αγγεία που βρέθηκαν. Ένας επιβλητικός συμπαγής προμαχώνας προστάτευε την πύλη και το φυλάκιο. Οι τοίχοι του στομίου της πύλης έφεραν διάκοσμο με ζωγραφιστό κονίαμα, όπως δείχνουν τα πολυάριθμα θραύσματα τοιχογραφιών που συγκεντρώθηκαν από το στρώμα καταστροφής.
Στην περιοχή της Ακρόπολης εσωτερικά της Δυτικής Πύλης, οι ανασκαφές έφεραν στο φως συγκρότημα 15 δωματίων κτισμένο σε επάλληλα άνδηρα, παράλληλα προς το τείχος. Αποτελείται από δύο πτέρυγες εκατέρωθεν ενός κεντρικού διαδρόμου, από όπου διερχόταν κτιστός αγωγός. Τα καλύτερα διατηρημένα δωμάτια, που φαίνεται ότι ήταν υπόγεια, βρίσκονται στην πτέρυγα που κτίστηκε σε επαφή με το τείχος. Οι τοίχοι τους σώζονται σε αρκετό ύψος και ήταν καλυμμένοι με ζωγραφιστά κονιάματα, όπως δείχνουν τα θραύσματα τοιχογραφιών που βρέθηκαν.

Στα δωμάτια του συγκροτήματος βρέθηκε σε μεγάλες ποσότητες χονδρότεχνη και λεπτότεχνη κεραμεική, που χρονολογείται στην Υστεροελλαδική IIIB2 περίοδο, δηλαδή στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα π.Χ. Βρέθηκαν επίσης αγγεία του εικονιστικού ρυθμού, παρόμοια με αυτά των άλλων μεγάλων αργολικών κέντρων (Μυκήνες, Τίρυνς, Μπερμπάτι). Υπήρχαν ακόμη λίθινα και μολύβδινα σκεύη και πολλά χάλκινα, λίθινα και οστέινα εργαλεία, καθώς και ακατέργαστα κομμάτια από ημιπολύτιμους λίθους και μήτρα από στεατίτη για την κατασκευή κοσμημάτων.

Άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα είναι κοσμήματα, όπως χάντρες διαφόρων ειδών, σφραγιδόλιθοι, θραύσμα από Μινωικό ρυτό σε σχήμα τρίτωνος από αμέθυστο, θραύσματα τοιχογραφιών, κεραμίδια στέγης και πολυάριθμα πήλινα ειδώλια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα μεγάλο τροχήλατο ειδώλιο θεότητας, του τύπου των ολιγάριθμων ξεχωριστών ειδωλίων, τα οποία έχουν βρεθεί στα ιερά των Μυκηνών, της Τίρυνθος και της Φυλακωπής στη Μήλο. Εξαιρετικής σημασίας είναι ένα πήλινο σφράγισμα και ένας αποθηκευτικός ψευδόστομος αμφορέας με επιγραφές της Γραμμικής Β γραφής. Τα ευρήματα πάντως αποδεικνύουν ότι τα περισσότερα δωμάτια του συγκροτήματος ήταν εργαστήρια και αποθήκες.

Σε άνδηρο της νοτιοδυτικής κλιτύος της ακρόπολης αποκαλύφθηκαν και τμήματα τριών άλλων κτηρίων, κτισμένων εκατέρωθεν ενός δρόμου, τα οποία είχαν επίσης καταστραφεί από το σεισμό και την ισχυρή πυρκαγιά του τέλους του 13ου αι. π.Χ. Στο χώρο αυτό βρέθηκε τμήμα αποχετευτικού συστήματος με κτιστούς αγωγούς και υπόγεια δεξαμενή. Τα ευρήματα από τα κτήρια ήταν άφθονη κεραμεική, που τα χρονολογεί στο δεύτερο μισό του 13ου αι. π.Χ., πήλινα ειδώλια, από τα οποία ξεχωρίζουν μερικά που ανήκουν σε μεγάλα τροχήλατα ειδώλια γυναικείων θεοτήτων, λίθινα και μετάλλινα σκεύη, κοσμήματα, σφραγιδόλιθοι, εργαλεία και άλλα αντικείμενα που μαρτυρούν τη λειτουργία εξειδικευμένων εργαστηρίων, όπως θραύσματα ημιπολύτιμων λίθων και άλλων πρώτων υλών. Πολύ σημαντικό εύρημα είναι ένα πήλινο πρισματικό σφράγισμα με παράσταση λιονταριού που επιτίθεται σε ταύρο και με επιγραφές της Γραμμικής Β γραφής, στις οποίες περιλαμβάνεται και η λέξη "μέγαρον".

Σε άνδηρο της Άνω Ακρόπολης αποκαλύφθηκαν σημαντικά οικοδομικά κατάλοιπα και τάφοι της Πρωτοελλαδικής και της Μεσοελλαδικής εποχής (3200-1600 π.Χ.) με άφθονη κεραμεική, που περιλαμβάνει αρκετά Νεολιθικά όστρακα. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι οι Προμυκηναϊκοί οικισμοί της Μιδέας αναπτύχθηκαν στην κορυφή του λόφου.
Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ανασκαφών, ιδίως η ανεύρεση αγγείων και σφραγισμάτων με επιγραφές της Γραμμικής Β γραφής, μαρτυρούν ότι η Μιδέα αποτελούσε, παράλληλα με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα, ένα διοικητικό και οικονομικό κέντρο. Άλλα στοιχεία που συνδέουν τη Μιδέα με τις δύο αυτές ακροπόλεις είναι το είδος και η ποιότητα των ευρημάτων, τα οποία φανερώνουν σημαντική καλλιτεχνική και βιοτεχνική παραγωγή, οι εμφανείς σχέσεις με άλλα κέντρα της Αργολίδας, του Αιγαίου γενικότερα και της Ανατολής, καθώς και η ύπαρξη χώρων λατρείας, όπως υποδηλώνουν τα μεγάλα τροχήλατα γυναικεία ειδώλια και άλλα θρησκευτικά σύμβολα.
Δρ. Κ. Δημακοπούλου, Ν. Διβάρη-Βαλάκου Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Η  ιστορία  του  Θωμά Γιώργα αναφέρεται στο βιβλίο: «ΚΑΤΗΓΟΡΩ» της Βαρβάρας Καραμπογιά-Αθήναι 1965 σ.  62-65 και αναδημοσίευσε ο Κωνσταντίνος Δημ. Καπέλλος στο βιβλίο του «ΣΤΑΥΡΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ»-2014.   "Το Μάϊο του 1944, εκλήθημεν από την Ο.Π.Λ.Α., εγώ και ο πατέρας μου Δημήτριος, ο οποίος ήτο και αντιπρόεδρος του χωρίου Μιδέας. Εγώ δεν παρουσιάσθηκα.  Κατά την επιστροφή εις το χωριό, ο πατέρας μου μετά του αδερφού του Ιωάννου Θ. Γιώργα και του ανεψιού Αναστασίου Ι. Γιώργα, την 27 Μαϊου 1944  εδολοφονήθησαν. Μετά από δύο ημέρες παραλάβαμε τα πτώματα, τα μεταφέραμε με ζώα μέσα σε καλάθια και τα ενταφιάσαμε εις το χωριό μας. Μετά το θάνατο του πατρός μου επέμεινα μόνος προστάτης της απορφανισθείσης οικογένειας μας, αποτελούμενης, από τη μητέρα μου, την παράλυτο αδερφή μου, το δωδεκαετή αδερφό μου και την γυναίκα μου, έτσι επιδόθηκα πιο εντατικά στην εργασία μου προς αντιμετώπιση των οικογενειακών μου βαρών. Η  ομαδική σφαγή  των  Ελλήνων  της Μιδέας  Άργους 15-8-44    «Η μαρτυρία είναι απομαγνητοφώνηση από δημόσια εκδήλωση τιμής στους νεκρούς και αφηγητής αυτής ήταν ο Αλέξανδρος Τσούμπας από τις Λίμνες Άργους».          Ήμουν τότε 25 ετών. Την 14ην Αυγούστου  1944  η ΟΠΛΑ ήρθε  το βράδυ στο χωριό μου και μας συγκέντρωσε όλους τους κατοίκους του χωριού εις θέσιν αλώνι Πούλου, την αποτελούσαν ο Γεώργιος Μπαλάσης εκ Νέας Κίου, Καραντουμάνης εκ Νέας Κίου, Δημήτριος Τρουμπόνιας εκ του  Λουτρακίου,  με πολιτικόν κομισάριο της Ο.Π.Λ.Α. τον Κων. Γ. Γιώργαν ή Μπάμπακαν ή καπετάν Φάνην εκ Μιδέας,  εξαδερφό μου.       Μετά την ομιλία  και  την  δήλωση: «Εμείς, κάθε αντιδραστικό τον σφάζουμε, σύμφωνα με τις διαταγές του στρατηγείου»  ήρθε και μας ησπάσθη εμένα και τον κουνιάδο μου Ιωάννη Κ. Υψηλάντη,  εγώ για το αυθόρμητον αυτό φίλημα εθορυβήθηιν και μαζί με τον κουνιάδο μου μετέβην στο σπίτι Δημητρίου Παν. Κορίλλη, στελέχους του ΚΚΕ και της ΟΠΛΑ Αργολίδος ο οποίος ετύνγχανε γειτονάς μας και κουμπάρος μας. Διότι όπως προανέφερα εφοβήθηιν για την ζωή μου, επειδή είχε ψιθυριστή γιά επικειμένη σύλληψη μου ή και θανάτωση μου από την ΟΠΛΑ, και τούτο μας το είχε πεί ο Παναγιώτης Δημ. Λέκκας, στα πεθερικά, όστις είχεν αδελφό μέλος της ΟΠΛΑ και συγκένευε με τα πεθερικά μου.           15 Αυγούστου 1944 ώρα 2μ.μ. η ΟΠΛΑ συλλαμβάνει τους αδελφούς Υψηλάντη ήτοι: Παν Γ. Υψηλάντη, επόπτην ΑΤΕ τον αδελφόν του Σωτήριον μετά της συζύγου του, και τον Ηλίαν, και Μαρίαν αδελφούς του, επίσης τον ανηψιόν τους Αναστ. Χ. Υψηλάντη, έμπορον κάτοικον Άργους. Την σύλληψη των αδελφών Υψηλάντη επληροφορήθηι η πεθερά μου και ήρθε εις το σπίτι μου κλαίγοντας και παρακαλώντας με να φύγω διότι θα με σφάξει η ΟΠΛΑ.      Ώρα 7μ.μ η ΟΠΛΑ εμφανίζεται στο σπίτι μας και μας συλλαμβάνει , εμένα την μητέρα μου 50 χρονών, τον αδελφό μου Κων/νο 13 ετών, την αδελφή μου Μαριγώ 24 ετών και τον αδελφή μου Αναστασίαν 30 ετών, η οποία είχε σπάσει τα δύο πόδια και δεν είχε θεραπευθεί, την φόρτωσαν στο γαϊδαρό μας, μας σταμάτησαν στην άκρη του χωριού στη θέση Αγκώνα, όπου μετά από λίγο έφεραν την οικογένεια Αθανασίου Α. Παπαγεωργόπουλου μετά της συζύγου του Σωτηρίας, του υιού του Αναστασίου 28 ετών και τας θυγατέρας του Ακριβή 18 ετών και την Γεωργία 15 ετών, εν συνεχεία έφεραν και την πεθεράν μου Μαρίναν 50 ετών , επίσης έφεραν τον Παν. Σωτ. Λέκκα 60 ετών Αμερικανόν υπήκοον ,και αργότερα την οικογένεια Ιωανν. Ράπτη την συζυγόν του Σοφία ετών 40 την κόρη του Μαρίνα 5 ετών και τον υιό του Δημήτριον 3 ετών, χωρίς να δούμε τον ίδιον, δηλ. τον Ιωανν. Ράπτην. Ώρα περίπου 9 μ.μ αρχίζει η πορεία προς τον Γολγοθά, μας συνόδευαν η ΟΠΛΑ η προαναφερομένη συν την τοπική ΟΠΛΑ , αποτελουμένη απο τους Χρ. Μπακατσέλα, Παν. Βασ. Παπαγεωργόπουλο ή Νταούτσο, Δημ. Β. Λιλή, Γεωργ. Βασ. Λιλή, Γεωργ. Δημ. Λιλή ή Καμπούρη, Δημ. Γεωργ. Γιαννάκο, Χρηστ. Γεωργ. Γιαννάκο, Παν Αναστ. Παπαγεργώπουλο ή Ρήσο, Κων. Παν. Κορίλλη, Σωτ. Δημ. Λιλή, Θεοδ. Παν. Παπαγεργώπουλο, Χρήσ. Κων. Παπαγεωργόπουλο, ή Μηλωνά, Μαρία Δημ. Λιλή, Σπυρούλα Ι. Δήμα, Γεωργία Κ. Ρέππα, Γεωργία Ευστ. Παπαγεωργοπούλου, Φίλιππα-Αννή Ρέππα, Αναστ. Δημ. Λιλή, Σωτήριον Γεωργ. Γιώργα, και συρφερτός από ομοχωρίους, άντρας και γυναίκας .      Εμένα με είχαν δέσει με σύρμα από το χέρι μαζί τον Αναστ. Αθαν. Παπαγεωργόπουλο , γιατί είμαστε οι μόνοι νέοι άνδρες και οι ποιό επικίνδυνοι κατά την πορεία . Εις θέση "Γκρεψίνες" όπου υπάρχει ρέμα βάθους περίπου 10 μέτρων εσκέφθηκα να αυτοκτονήσω γιατί είχα πεισθεί πλέον ότι θα μας εφόνευαν και ήθελα να αποφύγω τον γνωστόν φοβερόν τρόπον της σφαγής υπό της ΟΠΛΑ. Είχα σχεδόν λυθεί και ήμουνα έτοιμος να πέσω , όταν είδα όραμα ,ένα γέρο με λευκά γένια και φτερά ,και το απέδωσα στον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, που λίγα μέτρα μετά υπάρχει προσκυνητάρι του και που μου φώναξε "Μη !Μη! θα φύγεις από την σφαγή και θα ζήσεις 96 χρόνια!" αμέσως σταμάτησα, και συνέχισα την πορεία του Γολγοθά με τους άλλους.      Ο κόσμος που μας ακολουθούσε μας έβριζε, και οι περισσότεροι από τούς κρατουμένους ήσαν ξυπόλυτοι, διότι δεν τους άφησαν  να τα φορέσουν καν τα παπούτσια, λεγοντάς τους ότι δεν χρειάζονται, διότι θα επιστρέψουμε αμέσως. Με διάφορες μικροστάσεις φθάσαμεν περί την 11ην ώρα , εις το φρουραρχείο των Λιμνών.  Εκεί ευρίσκετο άλλη ομάδα της ΟΠΛΑ, η οποία είχε εκτελέσει τους αδελφούς Υψηλάντη νωρίτερα. Οι φρουροί μας, έφυγαν για διάφορα σπίτια να φάγουν και προφανώς να ξεκουραστούν, Μας εφύλαγε μόνο ο Παν Θεοδ. Παπαγεωργόπουλος, μέλος της ΟΠΛΑ ηλικίας 17 ετών και καχεκτικός. Λέγω τότε στον πεθερό μου "Είναι ευκαιρία να πνίξουμε τον φρουρό και να φύγουμε και ας μείνει η αδελφή μου που ήτο ασθενής". Ο πεθερός μου και οι υπόλοιποι ,φοβηθέντες ίσως ή και να μην πίστευαν ότι θα μας έσφαζαν, αρνήθηκαν να προβούμε σε τέτοια ενέργεια. Διότι η ΟΠΛΑ μιλούσε πάντα για ανάκριση, εγώ τους είπα ότι θα μας σφάξουν και ότι εγώ θα φύγω από την σφαγή. Είχα πεισθεί περί τούτο από το όραμα που ανέφερα !      Περί την 11:30 νυχτερινή ενεμφανίσθη όλη η ομάδα της ΟΠΛΑ που ανέφερα, περίπου 50-60 άτομα, και μας οδήγησαν εις τον τόπον της εκτελέσεως εις θέσιν πηγάδι "Μπάρμπα" . Πριν πάμε εκεί ηκούσθη ένα σφύριγμα του Κων. Γ. Γιώργα ή "Μπάμπακα" και ρώτησε τι ώρα είναι.  Του απήντησε ο Δημ. Παν. Κορίλλης ότι η ώρα ήτο 12η νυχτερινή. Τους είπε ότι έχω μαζί μου τον Ιωάννη Ράπτην, τον οποίον συνέλαβε αργότερα από εμάς κατόπιν περιπετειών  και ότι πάω να τον σφάξω. Στο άκουσμα ότι θα έσφαζαν τον γνωστόν εις ημάς Ιωανν. Ράπτην αρχίσαμε να φωνάζουμε  και να κλαίμε.       Η ομάς της ΟΠΛΑ οι οποίοι οι περισσότεροι ήσαν έφηβοι, άρχισαν να μας κτυπούν και να μας βρίζουν, μας έσπρωχναν δε για να φθάσουμε στο πηγάδι του "Μπάρμπα" ,που ήτο εκεί πλησίον και είχε εκλεγεί,  ως τόπος εκτελέσεως! Είχε φθάσει πιά η τρομερή ώρα της σφαγής! Εφώναξαν τότε: "Τάσος και Θωμάς", ήμουνα εγώ και ο Αναστάσιος Αθαν. Παπαγεωργόπουλος, οι μόνοι νεαροί άνδρες από τους συλληφθέντες.  Εγώ λόγω της ημέρας -Ήτο ημέρα της Παναγίας- εφορούσα καθαρά και καινουργή ρούχα, και εις την μέση μου φορούσα ποδιά όπως συνηθίζετο τότε. Με πλησίασε ένας από τις Λίμνες μέλος της ΟΠΛΑ , μου είπε: "Βγάλε τα ρούχα", έβγαλα το πουκάμισο την ποδιά και το παντελόνι, τότε ο αρχηγός της ΟΠΛΑ Μπαλάσης είπε να βγάλω και την φανέλα και το σώβρακο, τα έβγαλα και αυτά και συναισθανόμενος τι επρόκειτο να ακολουθήσει άρχισα να φωνάζω και να καλώ τον φονευθέντα πατέρα μου να έρθη να με πάρει μαζί του.    Δίπλα μου, δυό μέτρα πιό πέρα  έσφαξαν τον Αναστ. Αθαν. Παπαγεωργόπουλο, οι Χρήστος Κ. Παπαγεωργόπουλος ,Δημ. Γ. Γιαννάκος, και ο Μπαλάσης τα αίματα δε αυτού έπεσαν επάνω μου, ούτος δεν ήτο γυμνός διότι ως κτηνοτρόφος ών ήτο λερός. Αυτά εγίνεντο σε δευτερόλεπτα, διότι αμέσως ο εκτελεστής μου είχε σηκώσει το μαχαίρι να μου το καταφέρει στο λάρυγγα. Με κρατούσαν δε από τους ώμους ο Κούρος εξ Άργους (Ο Δημήτριος Κούρος από το Άργος, χασάπης  το  επάγγελμα,  δικάστηκε και εκτελέστηκε το 1948 , έλαβε μέρος και στην ομαδική σφαγή των 23 Λιμιατών την νύχτα της 21/08/1944)   και ο Καραντουμάνης. Αστραπιαίος αντέδρασα με το αριστερό μου πόδι εκτύπησα με δύναμη στα αχαμνά τον εκτελεστή μου και το μαχαίρι του εκσφεντονίσθη μακριά, από τον πόνο που του προκάλεσα. Αυτομάτως ο Μπαλάσης με εκτύπησε με το μαχαίρι του , μιά, δυό φορές στην δεξιά ωμοπλάτη την οποίαν και μου έσπασε, με πήραν τα αίματα, αντέδρασα πάλι κτυπώντας τους με αγκώνες και  λακτίσματα και πετάχτηκα σαν ελατήριο ψηλά . Αυτοί είχαν πέσει κάτω , επικρατούσε δε βαθύ σκοτάδι. Άρχισα να τρέχω μέσα από χαμόκλαδα και βράχια, πεύτοντας και ξανά σηκωνόμουν, φωνάζοντας θεέ μου δώσε μου ζωή να εκδικηθώ.  Απομακρυνόμενος και αφού θα είχα ξεμακρίνει 50 ως 60 μέτρα άρχισαν να ακούγονται  σπαρακτικές κραυγές , κατάλαβα ότι έσφαξαν τους υπολοίπους. Έσφαξαν πρώτα τους άρρενες καθομολογιών του Θεοδ. Παν.  Παπαγεωργοπούλου μέλους της ΟΠΛΑ και πρώτου εξαδέλφου μου και κατόπιν τις γυναίκες αφού προηγουμένως  τις εβίασαν!     Εγώ περιπλανώμενος ολονυχτίς, αιμορραγών έπεσα από ένα βράχο ύψους περίπου 10 μέτρων και μου μπήκε ένα ξύλο  εις την πληγή και με κατέλαβε ακατάσχετος αιμορραγία.   Συνέχισα την πορεία μου μέχρι την  "Κλασέρκα" περιφερείας Μυκηνών, οπότε από ένα γνωστό μου σημείο μιάς στέρνας, που ήξερα από τα γυμνασιακά μου χρόνια ,κατάλαβα που βρισκόμουν και κατευθύνθηκα προς Ανυφίον, διότι η περιοχή αυτή κατοικείτο από κομμουνιστάς.       Εις δε το Ανυφί ήξερα ότι υπήρχε ένα φυλάκιο των Ταγμ. Ασφαλείας.   Πράγματι μετά από εξαντλητική πορεία πεντέμισι ωρών, και αφού άρχισε πλέον να ξημερώνει , έπεσα στην ενέδρα του φυλακίου, οι οποίοι εφώναξαν ποιός είμαι. Εγώ τους απήντησα ότι είμαι ο Θωμάς ο Γιώργας  και ότι έχω φύγει από τη σφαγή, αλλά γρήγορα να με βοηθήσετε διότι έχω εξαντληθή απο την αιμορραγία. Τότε πράγματι με βοήθησαν, ήρθε δε και ο πρόεδρος της κοινότητας Ανυφίου Δημ. Μπελάσης ,έφεραν ένα σεντόνι ,με περιτύλιξαν, διότι ήμουν γυμνός τελείως και αιμόφυρτος, μ΄ έβαλαν σε πρόχειρο φορείο και με πήγαν σε ένα Αυστριακό γιατρό που ευρίσκετο στο χωριό Ανυφί όπου έδρευε μια Γερμανική μονάδα. Με πήγαν στην οικία του Παν . Νικολάου, όπου ο Αυστριακός γιατρός με επέδεσε με καθάρισε. Καθάρισε την πληγή μου η οποία  είχε γεμίσει από μύγες  μουργέλα, κατόπιν λιποθύμησα και συνήλθα μετά από 48 ώρες. Όταν εξύπνησα ερώτησα να μάθω που βρισκόμουν , μου είπαν ότι εβρίσκομαι στο χωριό Ανυφί !     Ο πρόεδρος του χωριού μου Ιωάννης Φ(Κ)ρίμης πήγε εις τους Γερμανούς, οι οποίοι εβρίσκοντο στην Αγία Τριάδα και κατέθεσε ότι ήμουν κομμουνιστής. Ήρθε ειδική ομάδα Γερμανών από το Άργος για να με εκτελέσει λέγοντας ότι είμαι κομμουνιστής. Εσώθην δε χάρη του προέδρου της κοινότητος Ανυφίου, τον φίλον μου και γνωστό μου και του θεράποντος ιατρού Αυστριακού. Οι οποίοι τους έπεισαν ότι δεν ήμουν κομμουνιστής αλλά αντιθέτως είχα γλυτώσει από την σφαγή των κομμουνιστών .      Αυτοί δε οι κομμουνισταί δεν σταμάτησαν τις ενεργειές τους προς  εξόντωσή μου. Μου λέγει τότε ο Αυστριακός ιατρός, να φύγω να πάω στο Νοσοκομείο του Ναυπλίου διότι  εκινδύνευε η ζωή μου από τους κομμουνιστάς .Ειδοποίησαν τον Σπύρο Παπανδριανό από το χωριό Λάλουκα ο οποίος ήτο υιός του Νουνού μου να έρθη να με πάρει και να με μεταφέρει ες Ναύπλιον . Πράγματι ήρθε χαράματα με την σούστα ,συνοδεία που με κρατούσαν γιατί ήμουν ακόμη αδύναμος , ήτο και ο Αναστ. Δήμας ή "Πακέτος" με την συζυγόν του Γαριφαλιά και με μετέφεραν εις Ναύπλιον, κάμπτοντας τις ενέργειες των κομμουνιστών, ο δε Σπύρος Παπανδριανός ήτο για παν ενδεχόμενον βαριά οπλισμένος.   Μ΄έφερε εις την οικίαν του Κων. Κοκκίνου φίλου του πατρός του και κατόπιν κουμπάρου μου.   Από εκεί επήγενα τακτικώς εις το Νοσοκομείον για τις αλλαγές των πληγών, εις τον ιατρόν Γεώργιο Παπανδριανό , και έτσι επέζησα.     Οι απόπειρες προς εξοντωσή μου δεν σταμάτησαν ποτέ! Εις το Ναύπλιο εγένετο απόπειρα δολοφονίας μου!, Τέσσερες απόπειρες εις Αθήνας όπου μετέβην εις το κίνημα του Δεκεμβρίου 1944! Εις το χωρίον Δενδρά άλλη απόπειρα!   Εις την Μιδέα άλλη απόπειρα με καταιγιστικά πυρά δύο φορές!Και εις την Νήσο Πόρον". ΟΙ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ  ΕΚΑΝΑΝ  ΟΛΑ  ΑΥΤΑ  ΤΑ  ΤΕΡΑΤΩΔΗ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ  ΓΙΑΤΙ  ΕΙΝΑΙ  ΨΥΧΟΠΑΘΗΤΙΚΕΣ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ  ΣΑΝ  ΤΟΝ  ΠΑΡΑΠΑΝΩ; ΣΕ  ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ  ΕΝΑΣ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ  ΤΟΥ  ΣΥΡΙΖΑ,  Ο  ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ,  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ  ΦΙΛΟΣ  ΤΟΥ  ΕΙΚΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ  ΠΑΡΑΠΑΝΩ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ  ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ  «ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ»  ΕΓΡΑΨΕ: «ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΙΘΑΓΕΝΗΣ ΦΥΛΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΞΑΠΟΣΤΗΛΑΝ ΤΟ 1923 ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ».  Αυτή  είναι  η  γνωστή  ψυχολογική  μέθοδος  των  κομμουνιστών,  να  δαιμονοποιούν  τους  «άλλους»  πριν  τους  σφάξουν.  Ανάλογα  έλεγαν  και  την  δεκαετία  του  1940.  Τέτοια  συνεχίζουν  να  λένε  και να  γράφουν  και  σήμερα.   "Ο ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ, ΘΑ ΣΚΑΨΟΥΜΕ ΠΗΓΑΔΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΥ" ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΥ  ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ 1.  Κωνσταντίνα  Γιώργα  50  ετών 2.  Κωνσταντίνος  Γιώργας  13  (ΔΕΚΑΤΡΙΩΝ)  ετών 3.  Μαριγώ  Γιώργα   24  ετών 4.  Αθανάσιος  Γιώργας    35  ετών 5.  Αθανάσιος  Παπαγεωργόπουλος  70  ετών  6.  Σωτηρία  Παπαγεωργοπούλου  65  ετών 7.  Αναστάσιος  Παπαγεωργόπουλος    28  ετών 8.   Ακριβή  Παπαγεωργοπούλου  18  ετών 9.  Γεωργία  Παπαγεωργοπούλου  15  ετών 10.   Μαρίνα    Υψηλάντη   50  ετών 11.   Παναγιώτης  Λέκκας  60  ετών 12.  Σοφία  Ράπτη  40  ετών 13.  Μαρίνα  Ράπτη    5  (ΠΕΝΤΕ)  ετών 14.    Δημήτριος  Ράπτης  3  (ΤΡΙΩΝ(  ετών) 15.   Ιωάννης  Ράπτης   48  ετών 16.   Κωνσταντίνος  Υψηλάντης  50  ετών Η  παραπάνω  ιστορία  είναι  μία  τυπική,  συνηθισμένη  ιστορία  εκείνων  των  χρόνων. Σε  όλα  τα  10.000  Ελληνικά  χωριά  και  πόλεις  αν  γυρίσεις  και  ψάξεις,  θα  βρεις  (ΣΕ  ΟΛΑ),  ατελείωτες  ίδιες  ιστορίες.  Εκατοντάδες χιλιάδες ήταν  οι δολοφονίες,  που  διέπραξαν  οι  εγκληματίες κομμουνιστές  του  ΚΚΕ,  του  κόμματος  της  προδοσίας  και  του  εγκλήματος  κατά  τον  Γεώργιο  Παπανδρέου.  Πως  γίνεται  αυτοί  οι  άνθρωποι  και  οι  σημερινοί  υποστηριχτές  τους  να  ζουν  με  τέτοιο  βάρος;  Πως  μπορεί  να  κυκλοφορούν  ανάμεσά  μας  και  να  δικαιολογούν  μάλιστα  τα   τερατώδη  εγκλήματά  τους  εναντίον  του  Ελληνικού  λαού;  Υποτίθεται  ότι  ήταν  Έλληνες,  όχι  ξένοι  κατακτητές.  Ακόμη  και  αν  υποθέσουμε  ότι  οι  εκατοντάδες  χιλιάδες  σφαγμένοι  από  τους  κομμουνιστές  Έλληνες  ήταν οι  χειρότεροι  εγκληματίες,  τα  παιδιά,  τα  βρέφη,  οι  έγκυες,  οι  ανάπηροι,  τι  κακό  έκαναν  και  έπρεπε  να  σφαγούν  με  αυτό  τον  τρόπο;   Βρέφη  δύο  και τριών  ετών... ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ  ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΑΔΕΛΦΩΝ  ΜΑΣ ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ