ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΣΦΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΥΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ. ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Η'.

Διαβάστε επίσης:
ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α΄. ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ: Η ΕΓΓΟΝΗ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΛΥΤΡΑ, ΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ  

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Β΄. Ο ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ ΠΡΥΤΑΝΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Γ'. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΛΑΖΑΡΙΔΗ   «ΕΥΤΥΧΩΣ  ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ  ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ»  ΠΟΥ  ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΤΟ  ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ  ΟΛΟΙ  ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. «ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ  ΕΜΦΥΛΙΟ»

«ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΚΟΒΑΝ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΑΝ ΚΑΤΣΙΚΙΑ». ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Δ'.

«ΜΕ ΓΕΜΙΣΑΝ ΑΙΜΑΤΑ ΚΑΤΙ ΚΟΤΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΖΑ». ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΖΕ, ΤΙΣ ΕΛΕΓΕ ΚΟΤΟΥΛΕΣ. ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Ε'.

Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΙΔΕΑΣ ΑΡΓΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ. ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤ΄

Η ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΟ 1944. ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Ζ'.

  Ο  ΕΘΝΙΚΟΣ  ΜΑΣ  ΠΟΙΗΤΗΣ  ΟΔΥΣΣΕΑΣ  ΕΛΥΤΗΣ,  ΒΡΑΒΕΙΟ  ΝΟΜΠΕΛ,  ΗΤΑΝ  ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ  ΓΙΑ  ΕΚΤΕΛΕΣΗ  ΑΠΟ  ΤΟ  ΚΚΕ,  ΣΕ  ΔΥΟ  ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ:  ΣΤΗΝ  ΜΙΑ  ΣΑΝ  ΑΛΕΠΟΥΔΕΛΗΣ,  ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΣ  ΚΑΙ  ΣΤΗΝ  ΑΛΛΗ  ΣΑΝ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ  ¨ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ".

Τον  Οκτώμβριο  του  1944  αρχίζουν οι  άγριες  δολοφονίες της κομμουνιστικής  ΟΠΛΑ στις γειτονιές της Αθήνας. 
Η λίστα προγραφών συντάχθηκε στο δίμηνο Αύγουστος-Οκτώβριος 1943 και παραδόθηκε στους εκτελεστές της ΟΠΛΑ.  Tον κατάλογο  αυτό  των  προγραφών, προς  εκτέλεση  των  Ελλήνων,  τον  συνέταξαν   ως  γνωστόν  οι  εγκληματίες  και  προδότες: Γληνός και Ιωαννίδης.

Μόνο ο Γληνός είχε  την  πλήρη εικόνα  και  γνώριζε   πρόσωπα  και  πράγματα  από τον χώρο του πολιτισμού που ήταν εμπόδιο στα σχέδια του ΚΚΕ.

Ο Ιωαννίδης  θα  συμπλήρωνε τους υπόλοιπους, αλλά για  το ποιοι  Έλληνες  εκπαιδευτικοί, λογοτέχνες, ηθοποιοί, ζωγράφοι, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες,  έπρεπε  να  σφαγούν,  ο  Γληνός είχε  τον  πρώτο  λόγο.

   Ο  ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ  ΑΝΔΡΕΑΣ  ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ,  ΑΝ  ΚΑΙ  ΗΤΑΝ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ,  ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ  ΣΤΟΥΣ  ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ  ΤΟΥ  ΚΚΕ  ΓΙΑ  ΕΚΤΕΛΕΣΗ.  ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΚΕ  ΚΑΙ  ΕΝΩ  ΤΟΝ  ΠΗΓΑΙΝΑΝ  ΓΙΑ  ΣΦΑΓΗ  ΜΕ  ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ,  ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ  ΝΑ  ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΙ.
 Έγραψε  το  αμφιλεγόμενο  8τομο  έργο  "Ο  Μέγας  Ανατολικός"  που  το  αναφέρουν  σαν  "υπερρεαλιστικό"  αλλά  βέβαια  δεν  είναι  παρά  ένα  εκτεταμένο  πορνογραφικό  αφήγημα,  που  δεν  υπάρχει  Έλληνας  που  να  έχει  την  υπομονή  και  το  κουράγιο  να  το  διαβάσει  μέχρι  τέλους.



Ο  Εμπειρίκος  ήταν  κομμουνιστής.  Αυτό  όμως  δεν  θα  τον  έσωζε  από  την  σφαγή  του  ΚΚΕ.

Σε μια συνέντευξη ο γιος του Εμπειρίκου  Λεωνίδας ανέφερε:

"Τον πιάσανε οι κομμουνιστές ΕΛΑΣίτες, δηλαδή η πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ την τελευταία μέρα του ’44, την εποχή που προσπαθούσε να απαγκιστρωθεί ο ΕΛΑΣ από την Αθήνα και συνέλαβε πολλές χιλιάδες ομήρους. Τον έπιασαν λόγω του ονόματός του και τον οδήγησαν στη Βοιωτία, μέσα από χιόνια και βουνά και περιπέτειες τρομερές και νομίζω ότι αυτό υπήρξε η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής του.  Γιατί ο ίδιος υπήρξε αριστερός στα νιάτα του  και οτι τον έπιασαν, θεωρεί ότι ήταν μια πολύ μεγάλη αδικία. Είχε το αίσθημα μιας τεράστιας πικρίας, γιατί δεν ήξερε καν αν θα βγει ζωντανός από αυτό, δεν ήταν μια απλή ομηρία. Κατά τη διάρκεια της πορείας αυτής, εκτελούσανε μερικούς από τους ομήρους, βάσει κριτηρίων δικών τους, της πολιτοφυλακής δηλαδή. Καταρχήν τους Τροτσκιστές, και μετά διαφόρους, που θεωρούσαν είτε συνεργάτες και στηρίγματα των Άγγλων ή άλλους. Δεν ήταν καθόλου δεδομένο αν θα άντεχε σε αυτή  την πορεία, γιατί πήραν ανθρώπους, οι οποίοι δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένοι, με σκαρπίνια πόλεως κανονικά ή με χωρίς κανένα πανωφόρι, με μια κουβέρτα,  με ο,τι τους έλεγαν να πάρουνε για να περάσουν την ανάκριση μια νύχτα στο τμήμα, στο τμήμα της ΟΠΛΑ, της πολιτοφυλακής.  Τους κράτησαν και ορισμένους τους έφτασαν μέχρι την Άμφισσα, μέχρι τη Γκιώνα, μέχρι και παραπάνω.  Και ο πατέρας μου το ‘σκασε, διότι κάποια στιγμή έγινε μια επίθεση Άγγλων στη Θήβα και τα κατάφερε.  Επεσε σε ένα χαντάκι από κούραση και αντί να πάει να βρει τους καπετάνιους, όπως ήθελε, το ‘σκασε και γύρισε στην Αθήνα.  Αυτή η εξαιρετικά τραυματική εμπειρία,  νομίζω ότι είναι και αυτή στη βάση της συγγραφής του «Ανατολικού», δηλαδή είναι πλέον η απόρριψη οποιασδήποτε αυταρχικής ή βίαιης λύσης στα προβλήματα της ανθρωπότητας".

 

ΣΤΑ  ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ  ΤΟΥ  ΚΚΕ  ΓΙΑ  ΕΚΤΕΛΕΣΗ  ΕΙΧΑΝ  ΚΑΙ  ΤΟΝ  ΣΕΦΕΡΗ  ΑΛΛΑ  ΔΕΝ  ΤΟΝ  ΒΡΙΣΚΑΝΕ. 

Ο Γεώργιος Σεφέρης θα γράψει για  τον  Μεταξά  το  1941:

 «Όταν ήρθε η 28^η  Οκτωμβρίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Grazzi την αυγή».

Από αριστερά, όρθιοι οι Θανάσης Πετσάλης, Ηλίας Βενέζης, Οδυσσέας Ελύτης, Γιώργος Σεφέρης, Ανδρέας Καραντώνης, Στέλιος Ξεφλούδας, Γιώργος Θεοτοκάς.  Από  αριστερά  καθισμένοι  οι  Άγγελος  Τερζάκης,  Κωνσταντίνος  Θ.  Δημαράς,  Γιώργος  Κ.  Κατσίμπελης,  Κοσμάς  Πολίτης,  Ανδρέας  Εμπειρίκος.

Σχεδόν  όλοι  τους  ήταν  προς  εκτέλεση  από  το  ΚΚΕ.

Ο  λογοτέχνης  Γιώργος  Θεοτοκάς, ο συγγραφέας του εκπληκτικού «Λεωνή»,  γράφει στο βιβλίο του «Τετράδια ημερολογίου 1939-1953» στην σελίδα 534:

«Μαθαίνω ότι οι ελασίτες έπιασαν τον Αντρέα Εμπειρίκο.
Τούτο συνέβηκε ως φαίνεται προχτές Κυριακή και από τότε δεν υπάρχουν ειδήσεις του. Το ζήτημα είναι ξεχωριστά ανησυχητικό γιατί τους τελευταίους μήνες ο Εμπειρίκος μιλούσε συνεχώς εναντίον του ΕΑΜ και του ΚΚΕ κι η στάση του αυτή ήταν γνωστή στους λογοτεχνικούς κύκλους (!!)....Πήγα με τον Levesque στη γαλλική πρεσβεία, είδαμε τον γραμματέα Puaux και παρακαλέσαμε να μεσολαβήσουν. Αυτός μας αποκρίθηκε ότι έχουν λάβει την απόφαση να μεσολαβούν μόνο για Γάλλους (έχουν συλλάβει και Γάλλους οι ελασίτες και δεν μπόρεσαν ακόμα όλους να τους γλυτώσουν). Μεσολάβησαν σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για Ελληνες, μα χωρίς αποτέλεσμα. Ωστόσο, είπε θα εισηγηθεί στον πρέσβη να κάμει κατ' εξαίρεση ένα διάβημα και για τον Εμπειρίκο. Του έκαμαν κάποια εντύπωση τα όσα του είπα για τους προσωπικούς δεσμούς Εμπειρίκου με τον κύκλο Breton, Eluard κλπ».

«29 Δεκεμβρίου 1944,  συναντώ τον Ελύτη που μπόρεσε και ξέφυγε από το ελασίτικο κράτος και μένει στου Κατσίμπαλη.

 Ήταν γραμμένος ως φαίνεται σε δύο καταλόγους προγραφών  των  κομμουνιστών, στον ένα ως Αλεπουδέλης, βιομήχανος, και στον άλλο ως Ελύτης, λογοτέχνης «εθνικιστής». Μου διηγείται και αυτός ό,τι ξέρει για την απαγωγή ομήρων. Επίσης ό,τι είδε σχετικά με την ανατίναξη σπιτιών...»

Ο  Θεοτοκάς  με  τα  παραπάνω  γραφόμενά  του  υπονοεί ότι οι λογοτεχνικοί κύκλοι καρφώνανε στους Ελασίτες όσους λέγανε "κακά λόγια" εναντίον τους. Η ΟΠΛΑ προφανώς μετά από τη σπιουνιά αυτών των "πνευματικών ανθρώπων" έκανε το έργο της.
Το  ίδιο  είχε  γίνει  και  με  την  Παπαδάκη.  Οι  συνάδελφοί  της  ηθοποιοί  την  είχαν  στείλει  στους  δολοφόνους  του  ΚΚΕ.

Οι Ελασίτες συνελάμβαναν και Γάλλους. Γιατί άραγε;   Οι Γάλλοι  όμως  είχαν δίαυλο επικοινωνίας με ΕΛΑΣ. Πάντως τον Εμπειρίκο δεν τον γλύτωσαν από την ομηρία. 

ΠΟΙΟΙ  ΓΡΑΦΟΥΝ  ΣΤΗΝ  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ;
Η Ελληνική Wikipedia στο λήμμα "Δεκεμβριανά" αναφέρει ότι άλλοι λέγανε ότι ο ΕΛΑΣ συνέλαβε και πήρε μαζί του ομήρους και άλλοι ότι αυτοί δεν ήταν όμηροι αλλά οπαδοί του!
Χαρείτε αντικειμενικότητα.

 
Ο Δημήτρης Γληνός  ήταν ένας  κομμουνιστής,  έλληνας  προδότης  τύπου  Εφιάλτη,  εκπαιδευτικός, συγγραφέας και πολιτικός  και  συνεργάτης  της  Ζήμενς ! Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης «γλωσσοεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης».

Στη διάρκεια της Κατοχής ο Γληνός πρωταγωνίστησε στις διεργασίες για την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) και συνέταξε το ιδεολογικο-πολιτικό μανιφέστο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ και εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Ο θάνατος τον βρήκε τα Χριστούγεννα του 1943, έπειτα από μια εγχείρηση και ενώ ετοιμαζόταν να μεταβεί στα  βουνά, προκειμένου να ηγηθεί της "κυβέρνησής του  βουνού".

«Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με βαθύτατη θλίψη αναγγέλλει στον ελληνικό λαό ότι...πέθανε στις 26 του Δεκέμβρη 1943 ο εκλεκτός εκπρόσωπος της ελληνικής διανόησης Δημήτρης Γληνός, μέλος της ΚΕ και της Γραμματείας του ΠΓ της. Με το θάνατο του Δ. Γληνού ο ελληνικός λαός χάνει έναν από τους πιο θαρραλέους μαχητές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, χτίστη του νεοελληνικού πολιτισμού του και τα ελληνικά γράμματα, η επιστήμη και η διανόηση τον πιο πρωτοπόρο αντιπρόσωπό τους, το κόμμα μας έναν από τους πιο αγαπημένους του ηγέτες...».
(Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τον θάνατο του Δημήτρη Γληνού)

Τον Σεπτέμβριο του 1942, έναν χρόνο μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, ο Δημήτρης Γληνός, ένας από τους διανοούμενους που εντάχθηκαν ως όψιμοι κομμουνιστές στις τάξεις του ΚΚΕ, θα δημοσιεύσει ένα μανιφέστο με τον τίτλο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» -ένα κατ' ουσίαν συγκαλυμμένο κομμουνιστικό προπαγανδιστικό κείμενο. Το κείμενο αυτό, που είναι γραμμένο με ένα δραματικό αλλά και πομπώδες λογοτεχνικό ύφος, θα μπορούσε χονδρικά να διαιρεθεί σε τρία μέρη: Στο πρώτο γίνεται μια περιγραφή της υπάρχουσας κατάστασης, στο δεύτερο γίνεται η έκκληση για ένταξη στο ΕΑΜ και στο τρίτο γίνεται ο αφορισμός όλων αυτών που θεωρούνται προδότες και συνεργάτες των κατακτητών και δίνονται οδηγίες αντιμετώπισής τους, καθώς και για τη στάση που θα πρέπει να τηρείται απέναντι στους κατακτητές.

Περικοπή από το μανιφέστο του Γληνού:

«Να μην επιτρέπετε στις γυναίκες σας, στις αδερφές σας, στις μαννάδες σας, στις κόρες σας, στους συγγενείς σας γενικά, να συναναστρέφονται με τους ξένους. Να μεταχειρίζεστε γι' αυτές εξευτελιστικά επίθετα και χαραχτηρισμούς και να κάνετε γνωστό πως μετά τον πόλεμο θα χαραχτεί και στα δυο τους μάγουλα με ανεξίτηλα γράμματα ένα μεγάλο κεφαλαίο «Π», που θα σημαίνει «Πόρνη» και «Προδότισσα».

ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΥ  ΕΣΦΑΖΕ  ΤΟ  ΚΚΕ  ΗΤΑΝ  ΕΡΓΑΤΕΣ,  ΝΤΥΜΕΝΟΙ  ΜΕ  ΜΠΑΛΩΜΕΝΑ  ΚΟΥΡΕΛΙΑ

Ο κομμουνιστής Άγις Στίνας, στο βιβλίο του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ», αναφερόμενος στα «ανδραγαθήματα» του ΕΛΑΣ, είναι ιδιαίτερα δηκτικός γι' αυτές τις «προχωρημένες» απόψεις του Γληνού,  που  επικράτησαν  τον  Δεκέμβριο  του  1944: 

« Στους ομαδικούς τάφους που άνοιξαν στο Περιστέρι, μπροστά στην αντιπροσωπεία των αγγλικών εργατικών συνδικάτων όλα τα πτώματα φορούσαν μπαλωμένα κουρέλια και τα χέρια τους ήταν χέρια εργατών».

Στο πιθανό ενδεχόμενο της επίθεσης των κομμουνιστών στην Αθήνα για την κατάληψή της, ο Γληνός ήταν αυτός που είχε προτείνει -ή τουλάχιστον από τους πρώτους- τη σύλληψη και την «εξουδετέρωση» (εξομαλυντικός όρος για την εξόντωση) χιλιάδων «συνεργατών» των Γερμανών.  Κάτι που έγινε πράξη τελικά κατά τα αιματηρά «Δεκεμβριανά» του 1944. Περί αυτής της πρότασης του Γληνού, αναφέρεται ο υπ' αριθμόν 2 στην ηγεσία του ΚΚΕ εκείνη την εποχή, Γιάννης Ιωαννίδης («Αναμνήσεις»):

«Εμείς είχαμε την ΟΠΛΑ και ξέραμε όλους τους συνεργάτες των Γερμανών. Εμείς είχαμε επισημάνει μαζί με τον Στέργιο τον Αναστασιάδη (αρχηγός της ΟΠΛΑ), εγώ ήμουν στην Αθήνα, δεν είχα ακόμη αρρωστήσει, είχαμε επισημάνει τα πρόσωπα εκείνα που με την πρώτη ρήξη θα έπρεπε να πιάσουμε και να εξουδετερώσουμε.  Αυτή η σκέψη μου ήταν σκέψη που την κάναμε μαζί με τον Γληνό προτού ακόμη βγούμε στο βουνό.

ΤΙ  ΕΛΕΓΕ  Ο  ΕΝΑΣ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ  ΣΤΟΝ  ΑΛΛΟ;  "ΝΑ  ΠΙΑΣΟΥΜΕ  ΠΕΝΤΕ - ΕΞΙ  ΧΙΛΙΑΔΕΣ  ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ".

Ο   Γληνός είχε αυτή τη σκέψη επειδή είχε και πείρα από τα άλλα πραξικοπήματα που γινόντουσαν από παλιά στην Αθήνα.

 Και μου 'λεγε: «Γιάννη, θα πιάσουμε πέντε-έξι χιλιάδες ανθρώπους στην Αθήνα και στον Πειραιά και μια αντίστοιχη αναλογία στη Θεσσαλονίκη και σε μερικές άλλες μεγάλες πόλεις. Θα τους πιάσουμε ξαφνικά με μια έφοδο, εφόσον θα ξέρουμε που κάθεται καθένας από αυτούς. Θα τους πιάσουμε, θα τους εξουδετερώσουμε και έπειτα αυτοί θα μείνουν ξεκρέμαστοι. Γιατί δεν θα 'χουν με ποιους να τους αντικαταστήσουν. Κι αυτοί που θα μείνουν, γιατί με πέντε-έξι χιλιάδες, δεν τους πιάνεις όλους, θα χώσουν το κεφάλι τους στο καβούκι και δεν θα κινηθούν». 

Και έτσι ήταν δηλαδή. Εγώ το είχα δει αυτό και είχα πεισθεί με την άποψη του Γληνού και από την πείρα έβλεπα πως στα διάφορα πραξικοπήματα που γίνονταν εξουδετερώνονταν οι αντίπαλοι. Εμείς θα τους εξουδετερώναμε γιατί κάναμε επανάσταση και η επανάσταση δεν ξέρει άλλα. Τα άλλα είναι πράσινα αλόγα. 'Όταν κάνεις εμφύλιο πόλεμο δεν τον κάνεις με συναισθηματισμό. Κάνεις εμφύλιο πόλεμο. Θα εξουδετερώσεις τον εχθρό με όλα τα μέσα. Πιο σκληρός πόλεμος από τον εμφύλιο δεν υπάρχει. Έτσι; 

Λοιπόν, αφού εμείς κινήσαμε να κάνουμε αυτό το πράγμα και είχαμε φτάσει και στο σημείο αυτό, εμείς έπρεπε να εξουδετερώσουμε αυτόν τον κόσμο».

H  ΖΗΜΕΝΣ  ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ  ΤΟΝ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ  ΓΛΗΝΟ 

Ο  Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος,  ο  κατοχικός  πρωθυπουργός  των  Γερμανών  αναφέρει  στο  βιβλίο  του  («Ιδού η αλήθεια»):

«Ο τότε γενικός γραμματεύς του κομμουνιστικού κόμματος κ. Δ. Γληνός, συλληφθείς υπό των ιταλικών αρχών, αφέθη ελεύθερος κατόπιν προσωπικής εγγυήσεώς μου προς τον πληρεξούσιον της Ιταλίας κ. Chigi».

Στο βιβλίο του ιστορικού ερευνητή Δημοσθένη Κούκουνα: «Οι μυστικές διαπραγματεύσεις του ΕΑΜ με την κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη και η διάσπαση του ΕΔΕΣ» αναφέρεται:

"Στην  κατοχή  ο  Δημήτρης Γληνός  σύχναζε  στό σπίτι του Ιωάννη Βουλπιώτη, που υπήρξε μαθητής του Γληνού. Ποιός ήταν όμως ο Βουλπιώτης; Υπήρξε γαμπρός του Γερμανού μεγαλοβιομήχανου Ζίμενς, με πολλές διασυνδέσεις στη Γερμανία, ένας εκ των διευθυντών του, διευθυντής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και εμπνευστής της οργάνωσης των Ταγμάτων Ασφαλείας. Ο Βουλπιώτης ενημέρωσε εγγράφως τον κατοχικό  πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη για την επίσκεψη του Γληνού, στις 25 Μαΐου 1943.  Στην αναφορά του Βουλπιώτη προς τον Ράλλη (που επιβεβαιώνει και την παρέμβαση Λογοθετόπουλου υπέρ του Γληνού), μεταξύ άλλων, αναφέρεται:

«Προ μιας εβδομάδος, ως σας ανεκοίνωσα, με επεσκέφθη ο κ. Γληνός, όστις, ως γνωρίζετε και υμείς, είναι εν ενεργεία Γεν. Γραμματεύς του ΚΚΕ. Ούτος δεν έχει συλληφθή παρά των αρχών κατοχής τη εγγυήσει του κ. Λογοθετοπούλου, ότι από μακρού χρόνον απέχει της ενεργού πολιτικής.  Με τον κ. Γληνόν, με συνδέει από πολλών ετών αμοιβαία φιλία και εκτίμησις...»

Ο  ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ  ΚΑΙ  ΠΡΟΔΟΤΗΣ  ΓΛΗΝΟΣ: " ΓΙΑΤΙ  ΝΑ  ΜΗΝ  ΚΑΘΙΕΡΩΣΟΥΜΕ  ΤΟ  ΛΑΤΙΝΙΚΟ  ΑΛΦΑΒΗΤΟ;  ΚΑΙ  ΜΕΙΣ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΦΟΙΝΙΚΕΣ  ΤΟ  ΠΗΡΑΜΕ".

Ο  εγκληματίας  και  προδότης  Γληνός  είχε  «προχωρημένες» απόψεις  και  για το ζήτημα της ορθογραφίας της ελληνικής γλώσσας... Έγραφε  στο περιοδικό «Πρωτοπορία», τεύχος 3, 1930:  "Να πάρουμε το λατινικό αλφάβητο. Ως προς το ζήτημα του «Εθνικού φιλοτίμου» αρκεί να υπενθυμίσουμε, πως και οι πρόγονοί μας το αλφάβητο το πήραν από τους Φοίνικες και ακόμα πως το λατινικό αλφάβητο κατάγεται από το ελληνικό".-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ