Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΠΟΛΗ ΝΑΖΑΡΕΤ. Η ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. Β΄ ΜΕΡΟΣ

Διαβάστε επίσης: ΤΟ "ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ" ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣΤΗΝ ΦΑΤΝΗ. ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΛΥΠΤΟ ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΤΟΥ 330 Π.Χ. Η ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. Α΄ ΜΕΡΟΣ

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ – ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΒΡΗΚΑΝ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ ΤΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ. Η ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. Γ΄ ΜΕΡΟΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΝΑΖΑΡΕΤ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΛΗ, ΧΩΡΙΟ Ή ΜΙΚΡΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ «ΝΑΖΑΡΕΤ». Η ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. Δ΄ ΜΕΡΟΣ


Ο  ΜΙΚΡΟΣ  ΔΙΟΝΥΣΟΣ  ΗΤΑΝ ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΤΟ  ¨ΘΕΙΟΝ  ΒΡΕΦΟΣ",  ΓΙΟΣ  ΤΟΥ  ΔΙΑ  ΚΑΙ  ΤΗΣ  ΠΑΡΘΕΝΟΥ  (!)  ΣΕΜΕΛΗΣ,  Ο  ¨ΣΩΤΗΡ  ΤΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ"  ΚΑΙ  Ο  "ΚΑΛΟΣ  ΠΟΙΜΗΝ".  ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΙΕΡΕΙΣ  ΤΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ  ΤΗΝ  ΠΟΙΜΕΝΙΚΗ  ΡΑΒΔΟ.

 ΛΕΞΙΚΟ:  λέξη   Ναζηραίος

και Ναζιραίος, ο (ΑΜ Ναζηραῑος και Ναζιραῑος)

1. συν. στον πληθ. οι Ναζηραίοι

εκκλ. Ιουδαίοι ασκητές που ήταν αφιερωμένοι στον Θεό και αναλάμβαναν ένορκη υποχρέωση να αποφεύγουν ισόβια ή για ορισμένο χρονικό διάστημα τα οινοπνευματώδη ποτά και το κρέας, ενώ άφηναν μακριά γένια τα οποία έκοβαν όταν καταπατούσαν τον όρκο τους

2. άγιος

3. χριστιανός ασκητής, μοναχός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < εβρ. nāzīr < εβρ. nāzar «καθαγιάζω, αφιερώνω»].

Η προσαγόρευση Ναζωραίος για τον Ιησού αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη δώδεκα φορές. Για παράδειγμα, στο Ματθαίος 2,23 αναγράφεται:

«και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγόμενην Ναζαρέτ, όπως πληρωθεί το ρηθέν δια των προφητών, ότι Ναζωραίος κληθήσεται».

Επίσης, στο σταυρό που θανατώθηκε υπήρχε η επιγραφή «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων» (Ιωάννης 19,19). Πέρα απ' αυτό, ως Ναζωραίος αναφέρεται και ο ληξιαρχικός πατέρας του Ιησού, ο Ιωσήφ.  Όμως μια πόλη της Παλαιστίνης και συγκεκριμένα της Γαλιλαίας με το όνομα Ναζαρέτ δεν υπήρξε ποτέ πριν και κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού και παρουσιάζεται για πρώτη φορά μέσα από τα ευαγγέλια. Η πόλη αυτή φαίνεται να «ιδρύθηκε» από τους χριστιανούς θεολόγους.

Σύγχρονοί μας ιστορικοί συμφωνούν ότι η έλλειψη αναφοράς σε πόλη με όνομα Ναζαρέτ στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, στο Ταλμούδ, όπως επίσης και στα έργα του Ιώσηπου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατά την εποχή του Ιησού δεν υπήρχε πόλη με όνομα Ναζαρέτ.

ΤΑ  ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ  ΤΟΥ  ΕΒΡΑΙΟΥ  ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ  ΙΩΣΗΠΟΥ  ΤΟ  67  Μ.Χ.  ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΕΥΣΑΝ  ΑΚΡΙΒΩΣ  ΠΑΝΩ  ΣΤΝ  ΠΕΡΙΟΧΗ.  ΠΟΥΘΕΝΑ  ΔΕΝ  ΥΠΗΡΧΕ  ΝΑΖΑΡΕΤ.   

Στα ιστορικά έργα του εβραίου  Ιώσηπου Φλάβιου, ο οποίος ήταν αρχιστράτηγος των γαλιλαιϊκών στρατευμάτων στην εξέγερση κατά της Ρώμης και ο οποίος, όπως προαναφέρθηκε, συνελήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος από το έτος 67 μ.Χ., δεν αναφέρεται πουθενά αυτή η πόλη, αν και τα στρατεύματά του στρατοπέδευαν πάνω  ακριβώς  από  την περιοχή της σημερινής Ναζαρέτ,  και  μόλις  34  χρόνια  μετά  τον  αναφερόμενο  θάνατο  του  Ιησού  του  Ναζαρηνού.  O εβραίος  ιστορικός  Ιώσηπος  αναφέρει  ότι  η  Γαλιλαία  είχε  τον  καιρό  του  Χριστού 15  πόλεις  και  204  χωριά,  τις  οποίες  αναφέρει,  μία  προς  μία  αναλυτικά,  και  τις  ιουδαϊκές  και  τις  Ελληνικές  και  τις  μικτές. Αναφέρει  ακόμη  και  τα  μικρότερα  χωριά  των  30-40  σπιτιών.  Αναφέρει  όλες  τις  τοποθεσίες  της  Γαλιλαίας.  Πουθενά  δεν  κάνει  λόγο  για  πόλη  ή  χωριό  ή  χωριουδάκι  ή  συνοικία  άλλου  οικισμού  ή  τοποθεσία  με  το  όνομα  Ναζαρέτ.  Κατά τις συγκρούσεις για την κατάληψη της γειτονικής πόλης Sepphoris, η οποία απείχε μερικά χιλιόμετρα από τον οικισμό που ονομαζόταν αργότερα Ναζαρέτ, έπρεπε να αποτελεί αυτή η Ναζαρέτ από στρατηγικής σκοπιάς σημείο οπισθοχώρησης ή στρατοπέδευσης των στρατευμάτων του.  Μία πόλη Garis, 5 χλμ. νοτιοανατολικά της Sepphoris, που δεν υπάρχει πια και αναφέρεται πράγματι από τον Ιώσηπο (Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 6,3) ως τοποθεσία του στρατοπέδου του, βρίσκεται ακριβώς στη θέση που υπάρχει η μεταγενέστερα αναφερόμενη Ναζαρέτ. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι μέχρι το 70 μ.Χ. δεν φαίνεται να υπήρχε κατ' όνομα μια πόλη  ή  χωριό Ναζαρέτ.  Οι  ιστορίες  που  αναφέρει  ο  Ιώσηπος  για  τις  ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ  πόλεις  της  Γαλιλαίας  είναι  πραγματικά  συγκλονιστικές.  Για  παράδειγμα  μία  καθαρή  Ελληνική  πόλη  της  Γαλιλαίας,  η   πόλη της Αντιοχείας του Ίππου (ή Αντιόχεια της Δεκάπολης),  που  βρισκόταν  στην Γαλιλαία,  350 μέτρα πάνω από την θάλασσα και 2 χιλιόμετρα ανατολικά της Θάλασσας της Γαλιλαίας, κοντά στο σύγχρονο Kibbutz Ein GeV,  της  δόθηκε  από  τους  Έλληνες  αποίκους του 200 π.Χ.  η  ονομασία  Ίππος, διότι το οροπέδιο θυμίζει αόριστα λαιμό και κεφάλι αλόγου. 
Στην περίοδο 83- 80 π.Χ. ο Ιουδαίος Αλέξανδρος Ιανναίος οδήγησε την δυναστεία των Ασμοναίων για την κατάκτηση της Ίππου και οι Έλληνες  κάτοικοι (σύμφωνα με τον Φλάβιο Ιώσηπο) προσηλυτίστηκαν στον Ιουδαϊσμό και τους επεβλήθη με  το  ζόρι η περιτομή. 
Στην Καινή Διαθήκη, στην επί του όρους ομιλία του Ιησού Χριστού, πιστεύεται ότι οι παρομοιώσεις που ο ίδιος είπε (όπως άλας και πόλη που κείται σε λόφο που δεν μπορεί να κρυφτεί), τις έλαβε αφορμή από την εν λόγω ελληνιστική πόλη. Επιπλέον τα θαύματά του που αναφέρονται στο κατά Μάρκον 5 και στο κατά Λουκάν 8 δεν αποκλείεται να σχετίζονται με την Ίππο.
 Στο κέντρο περίπου της δυτικής ακτής της λίμνης Τιβεριάς, εκτίσθηκε γύρω στα 20 μ.Χ. (δηλαδή  όταν  ο  Ιησούς  ήταν  20  ετών  και  εργαζόταν  σαν  ξυλουργός,  άρα  έλαβε  πιθανώς  μέρος  στο  χτίσιμο  μιας  πολύ  κοντινής  πόλης), από τον Ηρώδη Αντύπα μια πόλις που ονομάσθηκε προς τιμήν του τότε αυτοκράτορος Τιβεριάς και με το ίδιο όνομα φέρεται σήμερα στα στόματα των Παλαιστινίων (Τιβερίγια). 
Στην αρχή προωριζόταν να αποτελέση ελληνιστικό κέντρο και απαγορεύθηκε από τους εβραίους  νομοδιδασκάλους ή διαμονή Ιουδαίων στον χώρο της, ο οποίος είχε χαρακτηρισθή ακάθαρτος, επειδή προηγουμένως ένα μέρος του αποτελούσε νεκροταφείο.  Κατά τα πρώτα χρόνια της ήταν πρωτεύουσα της Γαλιλαίας και είχε ελληνική εσωτερική διάρθρωση με βουλή από 600 μέλη και δύο εκτελεστικούς άρχοντες, τον στρατηγό για τις εσωτερικές υποθέσεις και τον αγορανόμο για τις οικονομικές. Ανάκτορο, στάδιο, αγορά, ναός συνεπλήρωναν τους ελληνικούς θεσμούς της. 
Το περιπλανώμενο ιουδαϊκό Συνέδριο μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ εγκαταστάθηκε τελικώς σε αυτήν, αφού κατά την ιουδαϊκή επανάστασι Ιουδαίοι, που επέδραμαν εναντίον της από άλλες πόλεις της Γαλιλαίας, κατέσφαξαν όλους «τους ενοικούντας Έλληνας» όπως βεβαιώνει ο Ιώσηπος, που παρευρίσκονταν στην περιοχή αυτήν την εποχή.

Η  "ΠΑΛΑΙΑ  ΔΙΑΘΗΚΗ"  ΑΝΑΦΕΡΕΙ  ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ  ΟΛΕΣ  ΤΙΣ  ΙΟΥΔΑΪΚΕΣ  ΠΟΛΕΙΣ  ΚΑΙ  ΧΩΡΙΑ,  ΑΚΟΜΗ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ.  ΣΕ  ΚΑΝΕΝΑ  ΣΗΜΕΙΟ  ΔΕΝ  ΑΝΑΦΕΡΕΙ  ΤΗΝ  ΝΑΖΑΡΕΤ,  ΟΥΤΕ  ΚΑΝ  ΩΣ  ΟΝΟΜΑ.

Αλλά και στους προηγούμενους αιώνες, στην π.Χ. εποχή, πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στην πόλη Ναζαρέτ. Στην Παλαιά Διαθήκη, η οποία αποτελεί την πολιτική και θρησκευτική ιστορία του ιουδαϊκού λαού, γίνεται αναφορά σε εκατοντάδες  πόλεις, χωριά και οικισμούς, πολλά ονόματα που έπαψαν να αναφέρονται κατά τη μεταγενέστερη εποχή. Όμως, σε κανένα σημείο της Π.Δ. δεν αναφέρεται κάποιος οικισμός που θα μπορούσε να ταυτιστεί κατ' όνομα ή λόγω ιστορικών γεγονότων με την πόλη που ονομάστηκε Ναζαρέτ.

 Άρα τυχόν εικασίες ότι μπορεί να υπήρχε παλαιότερα το όνομα Ναζαρέτ, να περιέπεσε για δεκαετίες ή και αιώνες στη λήθη και να επανήλθε αργότερα, δεν ευσταθούν.

ΤΟ  ΤΑΛΜΟΥΔ,  ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΛΟΥΣ   ΤΟΥΣ  ΕΒΡΑΪΚΟΥΣ  ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ.  ΟΥΤΕ  ΜΙΑ  ΦΟΡΑ  ΟΙΚΙΣΜΟ  ΝΑΖΑΡΕΤ.

Το Ταλμούδ, μια συλλογή ιουδαϊκών νόμων που γράφτηκε μετά τα χριστιανικά ευαγγέλια (3ος αι.), αναφέρει πολλούς μικρούς και μεγάλους γαλιλαιϊκούς οικισμούς, αλλά ούτε μία φορά τη Ναζαρέτ. Γενικότερα, ουδείς ιστορικός ή άλλος συγγραφέας, πριν ή λίγο μετά τον Ιησού, αναφέρει ποτέ το όνομα αυτής της πόλης.

Η  ΜΟΝΗ  "ΠΗΓΗ"  ΠΟΥ  ΙΔΡΥΕΙ  ΤΗΝ  ΝΑΖΑΡΕΤ, 
ΕΙΝΑΙ Η  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ   ΠΑΡΑΔΟΣΗ. 
ΑΝΑΦΕΡΕΙ  ΚΑΙ  ΥΠΑΡΞΗ  ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ, 
ΑΡΑ  ΣΧΕΤΙΚΑ  ΜΕΓΑΛΗ  ΠΟΛΗ, 
ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΓΝΩΡΙΖΕΙ  ΚΑΝΕΝΑΣ.. 
Η μόνη «πηγή» που «ιδρύει» και περιγράφει τη Ναζαρέτ, είναι η χριστιανική παράδοση, στην οποία αναφέρεται ακόμα ότι εκεί υπήρχε και συναγωγή, άρα θα έπρεπε να είναι ένας μεγαλύτερος οικισμός και όχι μια μικρή ομάδα κατοικιών ή ένας σταθμός αγροτικής παραγωγής. Παραμένει λοιπόν ανεξήγητο, πώς είναι δυνατόν να υπήρχε στο σταυρό του Ιησού επιγραφή που αναφερόταν σε μια πόλη, η οποία δεν υπήρχε καν εκείνη την εποχή ή πριν από αυτήν. Και πώς αναφέρεται αυτή η πόλη στα ευαγγέλια που λέγεται ότι γράφτηκαν μέσα στον 1ο αιώνα αλλά δεν αναφέρεται στο Ταλμούδ που γράφτηκε δύο αιώνες αργότερα.

ΑΣ  ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ  ΟΤΙ  ΥΠΗΡΧΕ  ΧΩΡΙΟ  ΝΑΖΑΡΕΤ.  ΑΠΟ  ΠΟΥ  ΠΗΡΕ  ΤΟ  ΟΝΟΜΑ.  ΤΙ  ΣΗΜΑΙΝΕΙ  ΝΑΖΑΡΕΤ,  ΠΟΙΑ  ΕΙΝΑΙ  Η  ΕΒΡΑΪΚΗ  ΡΙΖΑ.

Από πού λοιπόν προέκυψε ο όρος «Ναζωραίος»;
Κατά την  πιθανότερη  εκδοχή ο χαρακτηρισμός Ναζωραίος (ή αλλιώς Ναζιραίς ή Ναζιραίος) σήμαινε στα εβραϊκά ο «κεχρισμένος»,  «αυτός  που  αλείφτηκε»,  ο  χριστός.
Επειδή όμως οι θεόπνευστοι πατέρες του χριστιανισμού δεν κατανοούσαν ή  δεν  τους  άρεσε  αυτή τη σημασία,  (γιατί  παρέπεμπε  σε  στρατευμένη  αγιοσύνη  από  το  ιουδαϊκό  ιερατείο),   νόμισαν  ότι  η  λέξη  Ναζίρ  ήταν προσδιορισμός με τοπική-εθνική σημασία και «κατασκεύασαν» μια πόλη Ναζαρέτ.

Τότε όμως, πώς αναφέρεται ο Ματθαίος στην πόλη Ναζαρέτ που κατοίκησε ο Ιησούς;

Μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία μας δίνει ο ίδιος ο  χριστιανός  επίσκοπος  Ευσέβιος Καισαρείας,  ο  οποίος  αναφέρεται  ότι  ήταν  εβραϊκής  καταγωγής  και  γνώριζε  άριστα  την  εβραϊκή  γλώσσα.
Ο Ευσέβιος (256-340 μ.Χ) γράφει ότι:

«το ναζέρ, έλαιον αλείματος είναι, το ναζέρ κατά τους Εβδομήκοντα «άγιον» σημαίνει, το Ναζιραίων δε όνομα τον άγιο σημαίνει. Οι παλαιοί ιερείς (προφανώς Εβραίοι) δι’ ελαίου, ναζέρ καλουμένου χριώμενοι, εκ του ναζέρ παραγόμενο, εκαλούντο Ναζιραίοι.

Ο δε Κύριος ημών (ο Ιησούς δηλαδή) του Ναζιραίου τον τίτλο έλαβε όχι εκ του ναζέρ ελαίου, αλλά ως τη φύσει τοιούτος ονομάσθηκε Ναζωραίος απ' τη Ναζαρά όπου ανετράφη. Όπως λέει και ο Ματθαίος ελθών κατώκοισεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρά, διά να εκπληρώση το ρηθέν Ναζωραίος κληθήσεται.

(Ευσέβιος, Ευαγγελικής αποδείξεως 7.2.48-50)

Αυτό που καταλαβαίνει κανείς από  τα  παραπάνω είναι ότι, ο Ευσέβιος, που ξέρει  πολύ  καλά τα εβραϊκά τα έχει μπερδέψει τελείως, αφού από τη μια κάνει πλήρη ανάλυση του «ναζέρ» και των «Ναζιραίων» και λέει ότι ο Ιησούς ήταν εκ του φυσικού του Ναζιραίος (χρισμένος) και μετά προσθέτει και την ανύπαρκτη Ναζαρά για να δικαιολογήσει προφανώς τις ανοησίες του Ματθαίου.

Πράξεις   Αποστόλων  24: 5 – 18.  Ο  Παύλος είχε κατηγορηθεί  ότι είναι  " επικεφαλής της  αιρέσεως  των  Ναζωραίων".  Άλλο  ένα  πολύ  σημαντικό  εδάφιο  που  επαληθεύει  ότι  ο όρος Ναζωραίος ήταν  ταυτόσημος  και  με  την  έννοια  Ναζαρηνός  (= εβραίος  αφιερωμένος  στο  ιουδαϊκό  ιερατείο,  κεχρισμένος,  χριστός).

Το τοπωνύμιο Ναζαρέτ (και τα ομόρριζά του) έχει αραμαϊκή προέλευση, όπως μπορείτε να δείτε από τη σχετική ετυμολογία που έχει καταχωρηθεί  στο Λεξικό (Γ. Μπαμπιν. Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας, 2002(2), λ. Ναζαρέτ).

Εκτός από το Ναζωραίος, υπάρχει και το Ναζαρηνός:

Μκ. 1:24
λεγων έα τι ημιν και σοι ιησου ναζαρηνε ηλθες απολεσαι ημας οιδα σε τις ει ο αγιος του θεου

Μκ. 14:67
και ιδουσα τον πετρον θερμαινομενον εμβλεψασα αυτω λεγει και συ μετα του Ιησού του ναζαρηνου ησθα

Μκ. 16:6
ο δε λεγει αυταις μη εκθαμβεισθε ιησουν ζητειτε τον ναζαρηνον τον εσταυρωμενον ηγερθη [...]

Λκ. 4:34
λεγων έα τι ημιν και σοι ιησου ναζαρηνε [...]

To Ναζάρα αντί για Ναζαρέτ το συναντάμε και στο Αλεξανδρινό κείμενο της Κ.Δ. στα χωρία:

Λκ. 4:16 & Μτ. 4:13

Άραγε  πως γίνεται ο κάτοικος ή ο καταγόμενος από πόλη που λέγεται Ναζαρέτ να καλείται Ναζωραίος και όχι Ναζαρέτης ή Ναζαρετινός ή Ναζαρεταίος;  Ποιο λογικό το όνομα Ναζωραίος να ανήκει στο κάτοικο της πόλης Ναζώρ.

Στη μεταγενέστερη γραμματεία (μετά την Κ.Δ.) επικρατούν δύο τύποι: Ναζαρηνός και Ναζωραίος. Οι σποραδικοί τύποι "Ναζαρίας" και "Ναζαραίος" (λ.χ. Ειρηναίος, Ωριγένης) δεν είναι πολύ διαδεδομένοι.

O  τύπος   Ναζωραίος  επήλθε  στα  Ελληνικά,  αντί  του  Ναζαρηνός,  από  την ισχυρή αναλογική επίδραση άλλων εθνωνυμίων με εκτεταμένη χρήση κατά την εποχή εκείνη: Ιουδαίος, Ρωμαίος, Εβραίος, Σαδδουκαίος, Φαρισαίος κ.ά. Το επιχείρημα αυτό ενισχύεται από ανάλογο σχόλιο του γραμματικού Ηρωδιανού (Επιμερισμοί 164).

ΟΙ  ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΙ  ΤΟΝΙΖΟΥΝ  ΟΤΙ  ΔΕΝ  ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΓΙΝΕΙ  ΜΕΤΑΒΑΣΗ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΛΕΞΗ  ΝΑΖΑΡΕΤ  ΣΤΗΝ  ΛΕΞΗ  ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ.  ΤΟ  ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ  ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ  ΜΟΝΟ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΛΕΞΗ  ΝΑΖΙΡ = ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΣ,  ΧΡΙΣΤΟΣ.

Γλωσσικά η μετάβαση από τη Ναζαρέτ ( Nazareth )  στην  λέξη  Ναζωραῖος είναι αδύνατη.  Ναζωραίος  στα Εβραϊκά  na • zir ( נָזִיר , n - z - r ), προφέρεται naw • zeer    σημαίνει «ο  αφιερωμένος».  Αυτή η λέξη βασίζεται σε αποσπάσματα από  την  Γένεση και  το  Δευτερονόμιο.  Ο Ναζωραίος ήταν ένα άτομο αφιερωμένο στο Θεό  από τη γέννηση, όπως ο Σαμψών και  ο  Σαμουήλ,  για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα.  Η λέξη nazur  στην αραμαϊκή  σχετίζεται με  Nazir.   Υπάρχουν  αρκετές  αναφορές  στους Ναζιρίτες / Ναζηραίους στην  Παλαιά Διαθήκη και στην  Καινή Διαθήκη.  Ένας  Ναζωραίος  ή  Ναζιρίτης    Nazarite ( נְזִיר ) ήταν ένας Ισραηλίτης,  που  είχε  δώσει  ειδικούς   όρκους  για  αφοσίωση στο Γιαχβέ,  σύμφωνα με τους  οποίους  ο ίδιος θα  απείχε για μια καθορισμένη περίοδο του χρόνου από τη χρήση αλκοόλ,  το  κόψιμο  των  μαλλιών  και  το  πλησίασμα σε  πτώματα. Στο τέλος αυτής  της περιόδου  θα  έπρεπε  να  βυθίσει  τον εαυτό του στο νερό.  Έτσι το βάπτισμα του Ιησού ( Ματθαίος   3:13 - 15 ) από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, θα μπορούσε να είχε γίνει  για να εκπληρώσει  ο  Ναζηραίος  τον  όρκο  του.  

Άγιος  Επιφάνιος, επίσκοπος  Κύπρου  και  Σαλαμίνος  (310 – 404  μ.Χ.),  Πατρολογία,  Πανάριον.

«Ο  Ιάκωβος,  ο  αδελφός  του  Κυρίου,  επειδή  ήταν  Ναζιραίος  και  ανακατεμένος  με  την  ιεροσύνη  (μεμίχθαι  τη  Ιερωσύνη),  μπορούσε  να  εισέλθει  μία  φορά  τον  έτος  στα  Άγια των  Αγίων,  στον  ναό  του  Σολομώντος.  Ολόκληρος  ο οίκος  του  Ιωσήφ  και  της  Μαρίας  από  κάθε  άποψη   ήταν  αξιολογότατος  και  τα  παιδιά  του  Ιωσήφ  (δηλαδή  και  ο  Ιησούς)  γνώριζαν  την  τάξη  της  παρθενίας  και  το  έργο των   Ναζιραίων». 

Τι σημαίνει η λέξη "Χριστός" κατά  τους  χριστιανούς.  Αποφεύγουν  την  αναφορά  στην  λέξη  ΝΑΖΙΡΑΙΟΣ  σαν  τον διάβολο.

Το όνομα Χριστός παράγεται από το χριστός = κεχρισμένος, ο φέρων το χρίσμα (στην αρχαία ελληνική από το ρήμα: χρίω). Χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός προσδιορισμός της λέξης Ιησούς (Ιησούς Χριστός).

Άρχικά, η λέξη “χριστός” προσδιόριζε οτιδήποτε έχει επαλειφθεί με μύρο ή αλοιφή και χρησιμοποιήθηκε για να μεταφραστεί η εβραϊκή λέξη masiha= Μεσσίας (μεταφορικά: χριστός, ο αλειμμένος με ειδικό έλαιο, που προέβλεπε ο εβραϊκός νόμος για τους ιερείς).

Έτσι η ελληνοεβραϊκή φράση Ιησούς Χριστός δηλώνει τον κεχρισμένο από το Θεό, τον Σωτήρα (πβ. Ιωάνν. 1,41: ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ό εστίν ερμηνευόμενον τον Χριστόν). Η λέξη Ιησούς προέρχεται από την εβραϊκή Yesuah και είναι συντετμημένη μορφή του Yehosuah (μτφ: ο Γιαχβέ είναι σωτηρία). Το όνομα Χρίστος είναι η φυσική κατάληξη της λέξης  Χριστός (με αναβιβασμό τόνου)

Η ελληνική λέξη Χριστός (: αλειμμένος) είναι η πιο δημοφιλής λέξη στον πλανήτη, επειδή ονομάστηκε έτσι ο ιδρυτής της Χριστιανικής θρησκείας (Cristo, Christ, Crist, Христос, Kristu…)

Ο Ιησούς διακήρυξε ότι είναι ο αναμενόμενος «Μεσσίας» (εβραϊκή: משיח‎, (Μασίαχ), που αποτελεί εβραϊκό όρο και σημαίνει «Χρισμένος», από την ελληνική λέξη «Χρίσμα», από την οποία προήλθε ο ελληνικός τίτλος «Χριστός», από όπου προέκυψε και η ελληνική ονομασία «Χριστιανός», δηλαδή ο σωτήρας στον οποίο αναφέρεται η Εβραϊκή Βίβλος, ο εκλεκτός απεσταλμένος του Θεού που θα ελευθερώσει το έθνος του Ισραήλ από τους εχθρούς του και που αποτελεί ευλογία για όλα τα έθνη.

To όνομα «Ιησούς» που εμφανίζεται σε διάφορες γλώσσες, είναι η μεταγραφή της λέξης «Ἰησοῦς» στην πρωτότυπη ελληνική, προερχόμενη από την αραμαϊκή λέξη «ישוע» (Γιεσούα), η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «יהושוע‎» (Γεχοσούα) που σημαίνει «Ο Γιαχβέ είναι Σωτηρία».

«Ιησούς Χριστός» είναι το όνομα και ο τίτλος (που έλαβε αφού χρίστηκε κατά το βάφτισμά του) του Ιουδαίου Ιησού από την Ναζαρέτ, ο οποίος αποκαλείται στην Αγία Γραφή «Γιος του Θεού». Το όνομα Ιησούς είναι το αντίστοιχο του αραμαϊκού ονόματος Γιεσούα' (ישוע) ή στην εβραϊκή του εκδοχή, Γεχοσούα (יהושע) που σημαίνει «Ο Ιεχωβά/Γιαχβέ Είναι Σωτηρία». Το συγκεκριμένο όνομα δεν ήταν ασυνήθιστο την περίοδο που έζησε ο Ιησούς. Γι' αυτό συνήθως πρόσθεταν επιπλέον προσδιορισμούς, αποκαλώντας τον «Ιησούς ο Ναζωραίος» ή «Ναζαρηνός».

Ο τίτλος Χριστός είναι ισοδύναμος με τον εβραϊκό όρο «מָשִׁיחַ» (Μασίαχ, δηλαδή Μεσσίας) και σημαίνει «Χρισμένος». Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή και για άλλα άτομα πριν τον Ιησού, όπως ο Μωυσής, ο Ααρών και ο Δαβίδ ως συμβολισμοί για τη θέση, το αξίωμα ή την υπηρεσία που θα κατείχε στον μέγιστο βαθμό ο Μεσσίας. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις τον Ευαγγελίων ο Ιησούς Χριστός περιγράφεται με εξέχοντα και μοναδικό τρόπο ως «ο Χριστός ο υιος του Θεού του ζώντος».

Σύμφωνα με τις παραδόσεις των Ευαγγελίων, ο Ιησούς ήταν πρόσωπο συγκεκριμένα υπαρκτό, που εμφανίσθηκε στην ιστορία σε καθορισμένη χρονική στιγμή, «ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου» (Λουκ. 2, 2).

Γεννήθηκε «εκ γυναικός» και «υπό νόμον» (Γαλ. 4, 4) μέσα στους κόλπους μιας ανθρώπινης οικογένειας της Παλαιστίνης και «εξ οίκου Δαυίδ» (Λουκ. 1, 27). Οι περιγραφές των ευαγγελιστών για τη γέννηση του Ιησού τονίζουν τον υπερφυσικό χαρακτήρα της με επίκεντρο την «εκ Πνεύματος αγίου και Μαρίας τής Παρθένου» σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού.

Η ημερομηνία γέννησης του Ιησού και εορτασμού των Χριστουγέννων, γνωρίζουμε πως είναι συμβατική (οι εσωτερικές βιβλικές ενδείξεις τοποθετούν την πραγματική ημερομηνία κάπου στα μέσα του φθινοπώρου). Αρχικά δεν εορταζόταν καν η γέννησή του και οι πρώτες πιθανές ημερομηνίες άρχισαν να διατυπώνονται από τον 2ο αιώνα μ.Χ.

Τελικά, μετά τον 4ο μ.Χ. αιώνα, όλες οι πιθανές ημερομηνίες γέννησης του Ιησού που είχαν διατυπωθεί καταργήθηκαν, και ως τελική ημερομηνία εορτασμού των Χριστουγέννων καθιερώθηκε επίτηδες  η 25η Δεκεμβρίου, ημερομηνία που συνέπιπτε με την  αρχαιοελληνική γέννηση του Διονύσου, γιου του Δία και της παρθένου Σεμέλης, τον οποίον αποκαλούσαν «σωτήρα» και «θείο βρέφος», ήταν ο «καλός ποιμένας» και οι ιερείς του κρατούσαν την ποιμενική ράβδο.

Αυτό ήταν κάτι που κατά την άποψη των χριστιανών, έδινε την ιδέα της αναγέννησης του κόσμου μέσω του χριστιανισμού, που ήθελε να δώσει μια νέα διάσταση στα πράγματα ξεπερνώντας την  αρχαία  Ελληνική  θρησκεία. Αναλόγως, 9 μήνες πριν, εορτάζεται ο Ευαγγελισμός.

ΠΩΣ  ΒΡΕΘΗΚΕ  (ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ)  Η  ΝΑΖΑΡΕΤ

Μέρος Ναζαρέτ δεν έχει βρεθεί ακόμα και δεν αναφέρεται πουθενά στα τότε κιτάπια, τα οποία υπάρχουν και δεν είναι καθόλου "χαμένα". Μάλλον είναι παραλλαγή του έλληνα/ελληνιστή Ιουδαίου μεταφραστή με τις λέξεις Ναζιραίος (αφιερωμένος στον Θεό) ή Ναζαρηνός (δηλαδή Εσσαίος), αν και κανείς δεν είναι σίγουρος. Ο Ιησούς αναφέρεται στα Ευαγγέλια και σαν Ναζαρηνός και σαν Ναζωραίος (ειδικά στα μεταγενέστερα). Για να καλυφθεί δε η γκάφα, δημιουργήθηκε και η πόλη Ναζαρέτ σαν μέρος καταγωγής του Ιησού, παρόλο που στην ενεργό  δράση του, όπως είναι γραμμένη στα Ευαγγέλια, δεν αναφέρεται να έχει περάσει από εκεί ούτε μία φορά. 
Πράγματι ο  Χριστός στην υποτιθέμενη  (ανύπαρκτη) πατρίδα του  δεν πήγε ποτέ, δεν έκανε κανένα θαύμα, δεν μίλησε ποτέ και δεν την ανέφερε ποτέ του,  εκτός από  μία  φορά  στην  αρχή  της σταδιοδρομίας  του,  όπου  εξύβρισε  τους  συμπατριώτες  τους,  γιατί  του  ζήτησαν  να  κάνει  και  εκεί  ένα  θαύμα,  όπως  έκανε  στην  Καπερναούμ,  αυτός  αρνήθηκε  να  κάνει  θαύμα  και  αυτοί  θέλησαν  να  τον  ρίξουν  σε  ένα  γκρεμό.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

16 Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, οὗ ἦν τεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι. 

24 εἶπε δέ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ.

28 καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ταῦτα, 

29 καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐφ᾿ οὗ ἡ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμητο, εἰς τὸ κατακρημνίσαι αὐτόν. 

30 αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο. 

Τον 3ο μ.Χ. αιώνα ο Εκκλησιαστικός Πατέρας Ωριγένης γνώρισε από το ευαγγέλιο την ιστορία της πόλης της Ναζαρέτ. Αλλά και αυτός ακόμα δεν είχε σαφή ιδέα που ήταν - αν και έζησε στην Καισάρεια, μόλις τριάντα χιλιόμετρα από τη σημερινή πόλη!

 Ακόμη και στις ημέρες του Ωριγένη, καθώς η Εκκλησία γινόταν όλο και πιο θεσμοθετημένη, ήταν έντονη αντιπαλότητα μεταξύ των αναπτυσσόμενων των πατριαρχών της Καισάρειας και της Ιερουσαλήμ. Αυτή η αντιπαλότητα επιλύθηκε (υπέρ της Ιερουσαλήμ) στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451  μ.Χ. Μέρος της αντιπαλότητας είχε επίκεντρο τον έλεγχο των «Αγίων Τόπων».

Ως εκ τούτου, η "ανεύρεση" της χαμένης  πόλης της Ναζαρέτ ήταν ένα θέμα μείζονος σημασίας.

Αρωγός για την ανεύρεση, στις αρχές του 4ου αιώνα, ήρθε η 80χρονη μητέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, Ελένη. Προετοιμάζοντας το έδαφος για μια επικείμενη συνάντηση με τον Θεϊκό κατασκευαστή με ένα σωτήριο πρόγραμμα «Έργων», έκανε προσκύνημα για την σωτηρία της ψυχής της  στην Παλαιστίνη.

Στον περιοχή της Ναζαρέτ που  έψαξε  αρκετά, θα μπορούσε να βρεθεί  κάτι  αρχαίο, αλλά τίποτα δεν βρέθηκε εκτός από μια και μοναδική πηγή νερού της περιοχής (η οποία από μόνη της καταργεί την ιδέα ότι υπήρξε ποτέ μια «πόλη»).

 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο  ψάξιμο,  η  Ελένη ενθαρρύνεται από πονηρούς ντόπιους.  Έτσι  η Ελένη "ψάχνοντας" περισσότερο, βρίσκει  σε  λίγο την τρύπα του εδάφους,  που ήταν το «Πηγάδι της Μαρίας». Εκεί  έκτισε ένα μικρό ναό τύπου βασιλικής επί τόπου. Επιμελημένα τα ευαγγέλια παρέλειψαν να καταστήσουν σαφές, που ακριβώς βρισκόταν η Μαριάμ, όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πήγε να της αναγγείλει τον Ευαγγελισμό. Έτσι λοιπόν η περιοχή Ναζαρέτ απέκτησε το  πρώτο  της κτίσμα  και την πρώτη εκκλησία και εδραιώθηκε ως το μέρος της θεϊκής επίσκεψης.

 ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ