Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΤΥΡΤΑΙΟΣ. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ Α΄ ΤΗΣ ΒΑΥΑΡΙΑΣ (1786 – 1868). «ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΠΑΡΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ».

O  μοναδικός  Μονάρχης  της  Ευρώπης,  που  πήρε,  από την ανάρρησή  του στο  θρόνο,  θέση  υπέρ της  Ελληνικής  Επαναστάσεως,  ήταν  Γερμανός,  ο Λουδοβίκος  Α΄ της  Βαυαρίας  (1786 – 1868).

Ο Λουδοβίκος Α΄, βασιλιάς της Βαυαρίας, με την οικογένειά του παρακολουθεί το έργο "Η άφιξη του βασιλέα  Όθωνα στο Ναύπλιο" φιλοτεχνημένο από τον Peter von Hess.

Λιθογραφία από τον πίνακα του Dietrich Monten, μαθητή του Peter von Hess.

Μόναχο, 1835.

Ένας μεγαλοπρεπής και επιβλητικός ναός βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Δούναβη και λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ρέγκενζμπουργκ της Βαυαρίας.
Το όνομα αυτού Βαλχάλα (Walhalla).

Το 1807 ο τότε πρίγκιπας της Βαυαρίας Λουδοβίκος, μέγας φιλέλληνας, εμπνεύστηκε ένα μνημείο, πάνω στα σχέδια του Παρθενώνα, προς τιμή των Γερμανών ηρώων, έτσι ώστε  να θυμίζει σε όλους τους Γερμανούς την κοινή κληρονομιά τους. Το έργο ξεκίνησε μετά την ανάρρησή του ως βασιλιάς της Βαυαρίας (Λουδοβίκος ο Α΄), σε σχέδια και επίβλεψη του αρχιτέκτονά του Leo von Klenze (του  πολεοδόμου  της σημερινής Αθήνας) από το 1830 εως το1842. Η Βαλχάλα ξεκίνησε να κτίζεται την εποχή,  που  ο  δευτερότοκος  γιός του, ο  Όθων, ήρθε  στην  Ελλάδα,  ως  ο  πρώτος  βασιλιάς της.

ΠΡΟΤΑΣΗ  «ΕΛΛΗΝΩΝ» ΣΤΟΝ  ΒΑΣΙΛΙΑ: «ΝΑ  ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ   ΤΗΝ  ΑΚΡΟΠΟΛΗ   ΓΙΑ  ΝΑ  ΧΤΙΣΟΥΜΕ  ΤΑ  ΝΕΑ   ΑΝΑΚΤΟΡΑ».

Ο  ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ  ΑΠΑΝΤΗΣΕ  ΟΤΙ  ΑΥΤΟ  ΕΙΝΑΙ  ΒΕΒΗΛΩΣΗ. 

Στον Γερμανό  βασιλιά  Λουδοβίκο χρωστάμε και  την σωτηρία της Ακρόπολης. Μερικοί κόλακες του  είχαν προτείνει να κτιστούν τα ανάκτορα του νεαρού Όθωνα  στην  Αθήνα,  πάνω  στην  Ακρόπολη,  αφού  γκρεμίσουν  ότι  εμποδίζει.  Ο  ίδιος  τους  απέπεμψε  εξοργισμένος  λέγοντας  ότι  αυτό  που  προτείνουν  είναι  η  χειρότερη  βεβήλωση.

«Καλύτερα πολίτης της Ελλάδας παρά κληρονόμος του θρόνου». Ποιοι άραγε γνωρίζουν ότι η περίφημη αυτή φράση ανήκει στον βασιλέα της Βαυαρίας Λουδοβίκο Α’ προτού καν αναλάβει τα βασιλικά του καθήκοντα το 1825, και πατέρα του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας Όθωνα, της δυναστείας των Βίττελσμπαχ;

 Φανατικός λάτρης της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας και του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ο πιο φλογερός φιλέλληνας ηγεμόνας κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, σε μια δεσποτική Ευρώπη της Ιερής Συμμαχίας που δεν ευνοούσε κανένα  επαναστατικό  κίνημα.

Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1876 στο Στρασβούργο και ήταν γιος του Μαξιμιλιανού Α’ της Βαυαρίας και της Βιλελμίνης της Έσσης Ντάρμστατ. Υπηρέτησε στο στρατό του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και διακρίθηκε στην εκστρατεία κατά της Πρωσίας (1807) και Αυστρίας (1809), αλλά παρέμενε πάντα πιστός οπαδός της ολοκληρωτικής αποδέσμευσης του μικρού καθολικού γερμανικού βασιλείου της Βαυαρίας από τη Γαλλία. Το 1810 παντρεύτηκε την πριγκίπισσα της Σαξονίας, Θηρεσία, με την οποία έκανε επτά παιδιά.

Από μικρός είχε επιδείξει μεγάλη κλίση στην ποίηση, θαύμαζε τις καλές τέχνες και ήταν προστάτης πολλών νέων καλλιτεχνών ενώ όπως προαναφέρθηκε ήταν φανατικός λάτρης της του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος.

 Έτσι με την ανάρρησή του στον θρόνο στις 13 Οκτωβρίου 1825 ξεκίνησε να υλοποιεί πολλές από τις νεανικές επιδιώξεις του στον τομέα των γραμμάτων και των τεχνών με αποτέλεσμα να καταστήσει το Μόναχο, την πρωτεύουσα της Βαυαρίας, ένα από τα πιο ξακουστά πολιτιστικά κέντρα της Ευρώπης. Οικοδόμησε και φιλοτέχνησε με τη βοήθεια κορυφαίων αρχιτεκτόνων και ζωγράφων της εποχής, με θαυμάσια δημόσια κτήρια, νεοκλασικού ελληνικού ρυθμού, στα οποία στεγάστηκαν το Πανεπιστήμιο, το Ωδείο, η Πινακοθήκη, η Γλυπτοθήκη κ.λ.π.

Ήθελε να μεταφυτεύσει την αρχαία Αθήνα στο Μόναχο.

Παράλληλα μετέτρεψε το Μόναχο σε κέντρο του παγκόσμιου Φιλελληνικού Κινήματος. Η περίφημη ρήση του, «Καλύτερα πολίτης της Ελλάδας παρά κληρονόμος του θρόνου», έδειξε καθαρά τον βαθύτατα φιλελληνικό προσανατολισμό της πολιτικής του και της γνήσιας και ανυστερόβουλης φιλίας του για το μικρό επαναστατημένο Έθνος της Βαλκανικής.

Μερικές από τις έμπρακτες ενέργειες όπου αποδεικνύουν την ελληνοφιλία του Λουδοβίκου είναι οι ακόλουθες:

Η αποστολή υπέρογκων ποσών, για την εποχή εκείνη, προς διατήρηση και σωτηρία της Ελληνικής Επανάστασης.

1.   Αρχικά προσέφερε 20.000 φιορίνια, ανώνυμα, ως χρήματα που προέρχονται «από έναν παλιό φίλο των Ελλήνων», σε ταμείο που άνοιξε στο Μόναχο μετά από έκκληση του.

2.   Αργότερα απέστειλε στον Ελβετό τραπεζίτη Εϋνάρδο 435.000 φράγκα, για την απελευθέρωση των γυναικόπαιδων, που μετά την καταστροφή του Μεσολογγίου είχαν πέσει στα χέρια των Τούρκων και θα πουλιόνταν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.

3.  Τριάντα από τα ορφανά των Ελλήνων  επαναστατών μεταφέρθηκαν στο Μόναχο και η πολιτεία ανέλαβε την εκπαίδευση τους. Ανάμεσα τους βρίσκονταν τα παιδιά σημαντικών ηρώων της επανάστασης, όπως των Ανδρούτσου, Μπότσαρη, Καραϊσκάκη, Μαυρομιχάλη, Κανάρη, Μεταξά, Τζαβέλλα και Κριεζή. Για το σκοπό αυτό συνέβαλλε στην ίδρυση του Φιλελληνικού Λυκείου στο Μόναχο.

4.  Σε σύσκεψη που είχε λίγο μετά την ηρωική Έξοδο των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Μεσολογγίου, με το στρατιωτικό επιτελείο της Βαυαρίας, αλλά και με τη βοήθεια Σαξόνων στρατιωτικών συμβούλων και μη θέλοντας να μείνει μόνο στα ωραία λόγια και στις περιττές εκφράσεις συμπάθειας προς τους δεινοπαθούντες Έλληνες, αποφασίζει να βοηθήσει στη συγκρότηση τακτικού ελληνικού στρατού. Οργάνωσε  μία  αποστολή στην Ελλάδα 12 ανωτέρων Βαυαρών αξιωματικών, οι οποίοι μισθοδοτούνταν κανονικά και επίσημα από το κρατικό ταμείο του Μονάχου, ως συμβούλους προς βοήθεια συγκρότησης και εκπαίδευσης τακτικού ελληνικού στρατού.

Ο πιο γνωστός Γερμανός  αξιωματικός που στάλθηκε στην Ελλάδα την περίοδο αυτή είναι ο Karl  Heideck. Αυτός αποτελούσε ένα νέο και εντελώς πρωτότυπο είδος φιλέλληνα. Φορούσε βαυαρική στολή, είχε αποσταλεί ανοιχτά από τον βασιλιά της Βαυαρίας και υπαγόταν σε αυτόν διοικητικά. Έμεινε αρκετά χρόνια και  μετά την εκλογή του Καποδίστρια ως προέδρου της προσωρινής κυβέρνησης, συνεργάστηκε με τον Φαβιέρο για τη δημιουργία του ελληνικού τακτικού στρατού.

 

5.   Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, ο Λουδοβίκος αφιερώνεται στη μνημειακή αποτύπωση της Ελληνικής Επανάστασης στέλνοντας στην Ελλάδα το μεγάλο ζωγράφο της εποχής Peter Von Hess, για να εμπνευστεί από τα πεδία στα οποία εκτυλίχθηκαν οι σημαντικότερες μάχες της Ελληνικής  Επανάστασης και να απεικονίσει τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία.

6.   Το Μάιο του 1832 αποδέχεται την προσφορά του στέμματος για τον ανήλικο δευτερότοκο γιό του Όθων ως βασιλέα της Ελλάδος ενώ το 1836 κατά την επίσκεψη του στην Ελλάδα επιβλέπει την οικοδόμηση των πρώτων ανακτόρων, τη σημερινή βουλή, τα οποία χρηματοδοτεί ο ίδιος.

ΟΙ  «ΕΞΥΠΝΟΙ»  ΕΛΛΗΝΕΣ,  ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟΙ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΑΓΓΛΙΚΗ  ΠΡΕΣΒΕΙΑ,  ΕΔΙΩΧΝΑΝ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ  ΤΟΝ  ΟΘΩΝΑ,  ΤΟΝ  ΓΙΟ  ΤΟΥ  ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ.  Ο  ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ  ΕΚΤΙΖΕ  ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΑ  ΣΤΟ  ΜΟΝΑΧΟ  ΜΕ  ΣΚΗΝΕΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΤΟΥ  1821.   

Απέναντι από την Πύλη θριάμβου (Siegestor) που χτίστηκε σε ανάμνηση του βαυαρικού απελευθερωτικού αγώνα, ανοικοδομήθηκαν τα Προπύλαια, το κατεξοχήν μνημείο της Ελληνικής Επανάστασης. Το έργο αυτό, που στα 1846 ανέλαβε ο  φιλέλληνας αρχιτέκτονας Leo Von Klenze, ήταν μοιραίο για τον Λουδοβίκο και ίσως να έθεσε σε δοκιμασία τα φιλελληνικά του αισθήματα.

Όπως γράφει ο Klenze το δυτικό αέτωμα του μνημείου:

«παρουσίαζε την Ελλάδα, στην οποία οι νικητές σε στεριά και θάλασσα τις πρόσφεραν τις χαμένες επαρχίες και πόλεις. Το ανατολικό αέτωμα, το οποίο έβλεπε προς την πόλη, απεικόνιζε στο κέντρο τον Όθωνα, τον γιο του Λουδοβίκου και βασιλιά της Ελλάδας στον θρόνο του, να δέχεται τα σέβη του λαού, των τεχνών, και των επιστημών. Παράλληλα τα ανάγλυφα που διακοσμούσαν τους τέσσερις γωνιακούς πύργους και που είχαν μήκος 14 μέτρα και ύψος 2 μέτρα αναπαριστούσαν σκηνές από την Ελληνική Επανάσταση».

 Τον Μάρτιο του 1848 ο Λουδοβίκος αναγκάζεται να παραιτηθεί και να δώσει τη θέση του στον γιο του Μαξιμιλιανό. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο γλύπτης που είχε εμπνευστεί όλον αυτόν τον διάκοσμο, ο Ludwig Von Schwanthaler, πεθαίνει. Παρ' όλα αυτά ο Λουδοβίκος εμμένει στην οικοδόμηση των Προπυλαίων, χρηματοδοτεί ο ίδιος προσωπικά την ανέγερση τους.

«Την ίδια ημέρα που ο ζωγράφος σημείωνε στον τοίχο του μνημείου τα τελευταία ονόματα των Ελλήνων αγωνιστών, στην Ελλάδα γινόταν η εκθρόνιση του βασιλιά Όθωνα».

Πολλοί ήταν εκείνοι που περίμεναν πως ο Λουδοβίκος εν βρασμώ ψυχής θα προχωρούσε στο γκρέμισμα του μνημείου. 0 φιλελληνισμός του όμως αποδείχτηκε ισχυρότερος από τις προσωπικές του περιπέτειες.

"Ο λόγος της παραίτησης ήταν οι καταγγελίες εις βάρος του για ένα υπέρογκο δάνειο (ουσιαστικά  δωρεά) της Βαυαρίας υπέρ της Ελλάδας, που είχε γονατίσει τα οικονομικά του μικρού Γερμανικού κρατιδίου".

ΤΟ  1848  ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ  ΣΕ  ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΒΑΥΑΡΙΚΟ  ΘΡΟΝΟ.  ΚΥΡΙΑ  (ΚΡΥΦΗ)  ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:  ΣΧΕΔΟΝ  ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ  ΤΟ  ΒΑΥΑΡΙΚΟ  ΚΡΑΤΟΣ  ΓΙΑΤΙ  ΕΣΤΕΙΛΕ  ΟΛΑ  ΤΑ  ΧΡΗΜΑΤΑ  ΣΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ.  ΕΜΦΑΝΗΣ  ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:  ΕΡΩΤΑΣ  ΜΕ  ΜΙΑ  ΞΕΝΗ.

Τον Μάρτιο του 1848 αναγκάζεται σε παραίτηση υπέρ του γιου του Μαξιμιλιανού του Β’ εξαιτίας της παράνομης ερωτικής του σχέσης με την καλλονή χορεύτρια ισπανικών χορών Λόλα Μοντέζ  αλλά και τις  καταγγελίες εις βάρος του για τη χορήγηση από το βαυαρικό κρατικό ταμείο, χωρίς την έγκριση της βουλής, της τρίτης δόσης του δανείου ύψους 20.000.000 φράγκων προς ενίσχυση των οικονομικών της Ελλάδας που οι Μεγάλες Δυνάμεις ήταν υποχρεωμένες να δώσουν και είχαν αρνηθεί.

(Σημείωση:  σήμερα  με  την  γνώση των  ελληνικών  οικονομικών  και  των  δανείων  που  έχουμε  πάρει  και  κατασπαταλήσει,  μπορούμε  να  διερωτηθούμε:  που  πήγαν   και  πως  ξοδεύτηκαν  άραγε  όλα   αυτά  τα  λεφτά  από  τους  αθηναίους  κοπρίτες;  Άραγε  δούλευαν  οι  Βαυαροί  εργάτες  για  να  δίνουν  τα  χρήματά   τους  σε  αθηναίους  αδηφάγους  καταχραστές  και απατεώνες;  Γιατί;  Μας  είχαν  υποχρέωση;)   

Απεβίωσε στη Νίκαια της Γαλλίας στις 29 Φεβρουαρίου 1868 και τάφηκε στο ναό του Αγίου Βονιφατίου στο Μόναχο.

Το  1868  εκδόθηκε στην Αθήνα,  σε περιορισμένα αντίτυπα, ένα σπάνιο βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή του ελληνολάτρη  Γερμανού  βασιλιά.

Τιτλοφορείται: «O EΣΤΕΜΜΕΝΟΣ ΤΥΡΤΑΙΟΣ, ΗΤΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΗΣ ΒΑΥΑΡΙΑΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ Α’» σε μετάφραση και έκδοση από τον ποιητή, δημοσιογράφο και θεατρικό συγγραφέα Σοφοκλή Καρύδη (1832-1893).

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

(Το έαρ του 1821)

Η Αυγή τας πορφυρίνους τ’ ουρανού ανοίγει θύρας

Και χρυσίκομος ο Φοίβος διφρηλάτης ανεβαίνει

Με την δάδα εις τας χείρας

Η Σελήνη έμπροσθέν του ωχριά μακρυομένη,

Διαλύεται το σκότος το επί αιώνας θάπτον

Την ευγενεστέραν πλάσιν εν τη χώρα της ευκλειάς.

Διαρρήγνυνται οι τάφοι και με μέτωπον αστράπτον

Η Ελλάς από τον ύπνον ανορθούται της δουλείας.

Η Ελλάς, ήτις υπήρξε των εθνών ο στρατιώτης,

Και εστράφ’ εις τα οπίσω έντρομος η βαρβαρότης.

………………………………………..

Μ’ αναμνήσεις του μεγάλου και λαμπρού σου παρελθόντος

Ας σε περιβάλλη τ’ όναρ των ομηρικών σου χρόνων,

Και η δόξα του παρόντος

Ας φωτίζει εν θριάμβω τον ηρωικόν σου θρόνον,

Ότι θαυμαστόν υπήρξεν εν τω κόσμω και γενναίον

Η παρήγαγον οι θεοί της ποιήσεως ανθώνες,

Ότι ευγενές και θείον, ότι μέγα και ωραίον,

Βλαστοί ήσαν ειδικοί σου, ειδικοί σου ήταν κλώνες.

……………………………………..

Ω πατρίς του Μιλτιάδη, του Αισχύλου και Φειδίου!

Η ενδοξοτάτη μήτηρ των τεχνών των αμιμήτων΄

Θαυμασμέ της υφηλίου

Και περιτρανής καθέδρα των Μουσών και των Χαρίτων.

…………………………………………

Δεύτε πάντες εις τα όπλα! Δεύτε Έλληνες γενναίοι!

Τεκν’ αθάνατα της Σπάρτης, πολεμείτ’ επί της χέρσου

Χώρας σας, ως οι αρχαίοι!

Τάφον δότε και του Τούρκου, ωε εδώκατε του Πέρσου,

Και τα κόκκαλα η γη σας ας ενώση αμφοτέρων.

Δεύτε, παίδες της Ελλάδος! εις την ένδοξόν σας πάλην

Γόνοι άξιοι δειχθήτε των ενδόξων σας πατέρων.

Η πατρίς υμών των φώτων θα γενή εστία πάλιν,

Και εις έθνη θ’ αναλάμψη κι ελευθέρας πολιτείας

Ο Σταυρός ο τροπαιούχος της Αγίας σας Σοφίας.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Εις τους στόνους της μητρός σας, Ελληνόπαιδες στραφήτε

Και τα στήθη της ιδέτε! σπαίρουν από τας βασάνους!

Εις τα όπλα! Σας φωνάζει, τον σταυρόν υψούσα ίτε!

Ίτε, παίδες των Ελλήνων, δάφνης πλέξατε στεφάνους

…………………………………..

Έλληνες! Εις τον Θεόν σας, εις Αυτόν προσηλωθήτε!

Εις τους κρότους και κινδύνους του γενναίου σας αγώνος

Τον βραχίονα Εκείνου μόνον επικαλεσθήτε

Και τα στίφη θα σκορπίση του εχθρού του αλαζόνος.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Έλληνες, από τον κόσμον όλον καταλελειμένοι,

Πολεμείτ’ εφ’ όσον αίμα εις τας φλέβας υμών μένει!

Των χειρών σας ας φωτίζη τους δαυλούς εις τας θάλασσας

Κ’ εις τα όρη τας μαχαίρας

Το λυκόφως της εσπέρας

Το φωτίζον και τα τόσα ένδοξα ερείπια σας.

Την γην όπου παν ωραίον εγεννήθη, και μεγάλαι

Η σοφία και αι τέχναι ανεβλάστησν το πάλαι

Την φωτίσασν τον κόσμον, πρέπει τώρα της δουλείας

Να καλύπτη η νεφέλη

Και εκείθεν ν’ ανατέλλη

Αιματόφυρτον το άστρον των αγρίων της Κασπίας.

………………………………………………….

ΕΥΧΗ

(Την ημέραν των γενεθλίων μου κατά το τριακοστόν έβδομον έτος της ηλικίας μου)

Επίτρεψον, ω Ύψιστε! ο ήδη ανατέλλων

Και χαιρετών με ήλιος διά λαμπρών ακτίνων,

Να μ΄ αναγγείλη σήμερον λαμπρόν επίσης μέλλον

Της τύχης των Ελλήνων!

ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Εις σε αρμόζει τ’ ουρανού το χρώμα ως ταινία,

Όν με θυσίας σου πολλάς

Απολαμβάνεις, ω Ελλάς,

Και του οποίου πάσχουσα είχες γενή αξία.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

(Το τρίτον έαρ της αναγεννήσεώς της)

Με της ελευθερίας σου το φως εστολισμένη,

Ιδού Ελλάς! η άνοιξις σε χαιρετά και πάλιν,

Χαρμόσυνος εις τα βουνά ο Φοίβος αναβαίνει

Και φέγγει με τη δάδα του την ένδοξον σου πάλην.

Ο ουρανός τα άσματα ακούων των υιών σου,

Δικάζει άνωθεν, Ελλάς, και κρίνει τον εχθρόν σου

………………………………………………….

ΑΣΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Το φθινόπωρον και πάλιν, ιδού, εύθυμον προκύπτει

Και τα φύλλα η πνοή του μαρμαρένια καταρρίπτει.

Της αμπέλου πρασινίζει ο βλαστός, και τον ζωμόν της

Ο θεός της μας προσφέρει,

Το ποτήρι εις το χέρι,

Κ’ εις υγείαν της Ελλάδος και των Ελευθερωτών της!

Φλόγες λάμπουν εν μέσω θριαμβευτικών παιάνων.

Εις την θάλασσαν τους στόλους πυρπολούν των Μουσουλμάνων

Εις τα στήθη των Ελλήνων πάσα του πολέμου φάσις

Την χαράν επαναφέρει.

Και το δεύτερον’ ς το χέρι,

Κ’ εις υγείαν των ηρώων της ξηράς και της θαλάσσης!

………………………………………………….

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

(Εις το τέταρτον έτος της ελευθερίας της)

Τας πεδιάδας σου ορμά να ανάψη λευγαλέα

Νέα, Ελλάς, πυρκαιά,

Και νέα φθάνει στρατιά

Με πτώματα και όπλα της να τας σκεπάση νέα.

……………………………………………..

Σβύν’ ήδη η ημισέληνος και την ψυχήν υψώνει

Ο νικηφόρος και αβρός

Εις σε υψούμενος Σταυρός,

Και οι λαμπροί σου, ω Ελλάς, επανακάμπτουν χρόνοι.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙΝ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝ

Τα Ψαρά, ο της Ελλάδος προμαχών κατεκλονίσθη!

Τον εκτύπησ’ επισκήψας ο φλογώδης κεραυνός

Αλλά μόλις η νεφέλη, που τον έμεσεν εσχίσθη,

Και ανέλαμψεν εκ νέου εύδιος ο ουρανός.

………………………………………………..

      Υπέρ πάσαν άλλην νήσον, νήσος των Ψαρών, υψούσαι,

Ανυψούσαι, ναι, διότι έπεσες ηρωϊκώς,

Και μαζί, γυναίκες, άνδρες και νεάνιδες ανθούσαι,

Επηδήδατε εις μίαν φλόγα θριαμβευτικώς.

Εις τον βράχον σου οι Τούρκοι, αντί πλούτου και παρθένων,

Οι λησταί, δεν εύρον άλλα ειμή τάφον ανοιγμένον!

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

(Το έαρ του 1825)

Εις την μάχην, εις την μάχην! δεύτε Έλληνες γενναίοι!

Τον μακρόν εκείνον πόθον, όστις την ψυχήν σας καίει,

Ο αγών σας ιδού στρέφει

Άγετε! Ιδού, η δόξα της Ελλάδος επιστρέφει.

Κρότοι πλέον δεν ηχούσιν, αλλ’ ευχαί υψούνται μόνον,

Της ελευθερίας μόνοι ανεγείρετε τον θρόνον.

…………………………………………….

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

(Μετά την εισβολήν του Ιμβραΐμ εις την Πελοππόνησον)

Παίδες της ελευθερίας και της πίστεως οπλίται!

Θάρρος έχετε εις μόνον τον Θεόν που προσκυνείτε,

Και της αντιλήψεώς του άξιοι φανήτ’ εκ νέου.

Άλλ’ ενθυνηθήτε πάντες ότι μόνον του γενναίου

Την σημαίαν προστατεύει,

Και η νίκη ότι μόνον τον επίμονον βραβεύει.

………………………………………………….

ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΥΡΠΟΛΗΣΙΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΛΟΙΩΝ

Του Κανάρ’ η δας τον στόλον πυρπολεί των Μουσουλμάνων

Και των ουρανών ο θόλος εις τα σκότη κοκκινίζει,

Με τας φλόγας του εν μέσω θριαμβευτικών παιάνων,

Ήρως, την ελευθερίαν της Πατρίδος του φωτίζει.

Τέκνα του Χριστού γενναία! ο Θεός είνε μαζή σας.

Πολεμείτε του Μωάμεθ τα μεγαλαυχούντα σμήνη!

Εις τους μέλλοντας αιώνας θέλουν ζησ’ οι θρίαμβοί σας,

Των δε Τούρκων κ’ εις εκείνους και εις τούτων η αισχύνη!

…………………………………………………

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΟΥ ΝΕΟΚΑΣΤΡΟΥ

Και το Νεόκαστρον! Εμπρός! εν, εν κατ’ έτος θύμα,

Ώστε οι Έλληνες ομού

Διά τινός κοινού δεσμού

Προς τον σκοπόν το τελικόν να φέρωσι το βήμα!

…………………………………………………

ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

(Τον Απρίλιον του 1826)

Ας αγριούνται καθ’ ημών των Τούρκων η αγέλη,

Ο κόσμος ας σας σκευωρή, αντί να σας συνδράμη.

Εγκαρτερείτε, Έλληνες! του Πλάστου η παλάμη

Από το σκότος έπλασε το φώς όπου μας στέλλει.

Είδε και τώρα ο Θεός την πίστιν σας μεγάλην,

Και θελ’ εις θρόνον η Ελλάς ανάσσης να καθήση

Εν’ μέσω πάλιν των εθνών το σκήπτρον να κρατήση,

Κ’ εις παν ωραίον κ’ υψηλόν να ην’ η πρώτη πάλιν.

………………………………………………..

ΘΡΗΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

(Το έαρ του 1826)

Αδελφοί! εν τη ιδία κολυμβήθρα βαπτισμένοι!

Τα καλά υμείς του βίου απολαύετε! Κανείς σας

Και υπέρ των σφαζομένων αδελφών σας δεν προβαίνει

Υπέρ του Σταυρού ως τώρα μάχονται οι αδελφοί σας!

…………………………………………..

ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Ένδοξον είχες την τύχην, ως καμμία πόλις άλλη!

Ποτέ νίκη δεν υπήρξεν ως η πτώσις σου μεγάλη,

Η πυρά των υπονόμων ανυψώθη ως φανός σου,

Και εφώτισε το ύψος της αποθεώσεώς σου.

Των εχθρών τα όπλα όχι, οχ’ η δύναμις κ’ εκείνα,

Αλλ’ η ερινύς του Άδου σε κατέστρεψεν, η πείνα.

Οι γενναίοι πρόμαχοί σου προσεφέρθησαν θυσία,

Αλλ’ η φήμη των θα ζήση και θα μείνη αιωνία.

……………………………………….

Του Μεσολογγίου ήδη κατεθραύσατε τας θύρας

Και εισήλθατε, ανδρειοί, με τα όπλα εις τας χείρας!

Ο Θεός σας βλέπει, κύπτων, από τον λαμπρόν του θρόνον,

Μεσολλόγγι! δόξης ίσης

Με τας τόσας αναμνήσεις

Και την δόξαν των ηρώων των αρχαίων σου αιώνων!

……………………………………………..

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;

Μυκηναϊκή Γραμμική Β΄ βρέθηκε στη Βαυαρία,  κοντά  στο  Μόναχο.

Δεκέμβριος  2013

Μυκηναϊκή γραφή Γραμμική Β΄ υποστηρίζει ότι ανακάλυψε στη Βαυαρία, ο καθηγητής Ρίτσαρντ Τζάνκο (Richard Janko) από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.

Ο καθηγητής υποστηρίζει όχι μόνον την αυθεντικότητα των ενεπίγραφων σφραγίδων που βρέθηκαν το 2000 στην οχυρή ακρόπολη του Bernstorf, κοντά στο Μόναχο, αλλά και την ερμηνεία των επιγραφών, που τις συνοδεύει.

Τη νέα ανάγνωση των συλλαβογραμμάτων που κατά τον καθηγητή «υποδεικνύει σύνδεση με ομάδα υπόδουλων γυναικών που εμφανίζονται στα αρχεία πινακίδων γραφής Γραμμικής Β, τόσο της Πύλου όσο και της Κνωσού, με την ονομασία Ti-nwa-si-ja ή Ti-nwa-ti-ja»,

θα υποστηρίξει στην ομιλία του με τίτλο «Γραμμική Β στη Βαυαρία; Από τον θησαυρό του Bernstorf στο βασίλειο της Πύλου», την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013, στις 19:00, στο πλαίσιο του Μυκηναϊκού Σεμιναρίου, στη Βρετανική Σχολή Αθηνών (Upper House, Σουηδίας 52).

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, η πρόταση του καθηγητή R. Janko είναι «πως τόσο οι σφραγίδες όσο και ο θησαυρός ήταν σύμβολα εξουσίας μιας μυκηναϊκής πόλης ονόματι Tinwanthos, η οποία έπαψε να υπάρχει και οι γυναίκες της οποίας υποδουλώθηκαν, όταν ενσωματώθηκε στο βασίλειο της Πύλου.

Οι ηγεμόνες της Πύλου θα είχαν στείλει τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα σε μακρινούς εμπορικούς τους εταίρους, έτσι ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθούν από κανέναν».

Αυτό που δεν διευκρινίζεται όμως, είναι τι ήταν αυτοί οι "εμπορικοί εταίροι" στους οποίους εμπιστεύθηκαν να στείλουν αυτές τις επιγραφές οι ηγεμόνες της Πύλου; Υπήρχε εκεί μόνιμος εμπορικός σταθμός των Μυκηναίων ή ίσως κάποια περισσότερο οργανωμένη εμπορική αποικία με μόνιμους κάτοικους Μυκηναίους; 

Θεωρούμε ότι σίγουρα τα αίτια της απόφασης των Μυκηναίων της Πύλου να στείλουν εκεί τις επιγραφές αξίζουν περαιτέρω έρευνας.

Πάντως, η επιβλητική οχυρή ακρόπολη του Bernstorf, κοντά στο Μόναχο, που καταστράφηκε από πυρκαγιά γύρω στο 1300 π.Χ. ή αργότερα, έχει αποδώσει έναν θησαυρό χρυσών αντικειμένων Αιγαιακής εμφάνισης, καθώς και τις δύο σφραγίδες από ήλεκτρο που φέρουν, κατά τα φαινόμενα, συλλαβογράμματα γραφής Γραμμικής Β.

  

 

ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ 1821 ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ  ΤΟΥ  ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ.

Η  Αθήνα  του  ποταμού  Ιζάρ.

Ονομάστηκε  Μόναχο  από  ένα  Έλληνα  μοναχό,  καλόγερο  του  900  μ.Χ.

ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΩΣ ΜΝΗΜΕΙΑΚΟ ΕΡΓΟ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΤΟ ΜΟΝΑΧΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΙ ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΤΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 1821 ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

     

  

 

  

                
                    Ο Βασιλιάς  Όθωνας,  λίγο  πριν  πεθάνει, με  
              παραδοσιακή ελληνική ενδυμασία. 
             Την  φουστανέλα  δεν  την  αποχωρίστηκε 
             μέχρι  τον  θάνατό  του.



  Το  παρόν  άρθρο  γράφτηκε  προς  τιμή 
  του  πατριώτη  Βασιλιά  Όθωνα, 
  γιου  του  Λουδοβίκου, 
  του  Γερμανού  Τυρταίου.
 

Ο  Όθωνας,  σαν  σήμερα,  25  Ιανουαρίου  1833,
ήρθε  στην  αγαπημένη  του  Ελλάδα.-

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ