Ο ΜΑΪΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΡΗ

      
Ο  ΜΑΪΟΣ   

Χαίρε και πάλι Μάιε τρελέ και χρυσομάλλη,

χαίρε μηνών στολίδι,

χαίρε που κι΄ η γαϊδούρα μου τον ερχομό σου ψάλλει

στρωμένη στο γρασίδι.

Τρις χαίρε, μην ερατεινέ τοσούτων συμπλεγμάτων

που τους τετράποδας κεντάς της Μούσης θιασιώτας,

χαίρε που σαν ακούεται βαρύ τ’ ογκάνισμά των,

μου φαίνεται πως Έλληνας ακούω πατριώτας.

Ψάλλω κι’ εγώ περιχαρής τον μήνα τον ωραίον

διά ρυθμών ποικίλων… 

χαίρε που σήμερ’ αρχινά κι’ η δράσις των κορέων,

των κουνουπιών και ψύλλων.

Χαίρε, κρυφή παρηγοριά ζωντοχηρών και χήρων,

όπου λιγώνεις έγκυες με μυρωδιές των τσίρων.

Xαίρε που κανείς δεν βλέπει

μεσ’ την Ρωμηοσύνη πάτο,

χαίρε, που μπουρλότο πρέπει

κι’ από πάνω κι’ από κάτω.

       Ο  ΡΩΜΙΟΣ

  του  Γ.  Σουρή

Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.

Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.

Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ...
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.

Στὸν καφετζῆ ξεσπάω... φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,
καὶ τέλος... δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ 

Στο  Ζαγόρι της  Ηπείρου, στον  Βόλο, στον  Καστανιά Στυμφαλίας και αλλού, αναβιώνει η λεγόμενη Ανάσταση του Μαγιόπουλου, αλλιώς γνωστή ως το Φουσκοδένδρι ή ο Ζαφείρης:   Ένας νεαρός παριστάνει τον νεκρό Διόνυσο σε κάποιον αγρό και κοπέλες τραγουδούν έναν θρήνο για αυτόν, τον "Κορμό", στολίζοντάς τον με άνθη και πράσινα κλαδιά.

Τελικά ο Διόνυστος ανασταίνεται και η ανάστασή του αποτελεί αλληγορία της βλάστησης και της ζωής. Πρόκειται για έθιμα του  Ελληνικού  λαού  που δεν έχουν υποστεί καμιά φθορά από την  αρχαιότητα. 

 
Εἰς τὰ θεμέλια τοῦ φρενοκομείου

                        του  Γ.  Σουρή

(Τὸ φρενοκομεῖο χτίστηκε μὲ κληροδότημα τοῦ Χίου
φιλάνθρωπου Τζωρτζῆ Δρομοκαΐτη (ποὺ πέθανε τὸ
1880) ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, κοντὰ στὴ Μονὴ Δαφνίου,
γι᾿ αὐτὸ πολλοὶ τὸ λένε καὶ «Δαφνί». Ὁ Σουρῆς δὲν
ἄφησε τὴν εὐκαιρία. Ἀπρίλης 1884)

Ὢ Ἑορτὴ τῶν Ἑορτῶν... Ὢ εὐτυχὴς ἡμέρα!
Ὤ! τώρα πρέπει ὁ καθεὶς τοῦ Ἄστεως πολίτης
νὰ βάλει στὸ μπαλκόνι τοῦ μιὰ κόκκινη παντιέρα
μὲ μιὰ χρυσὴν ἐπιγραφὴ «Ζωρζὴς Δρομοκαΐτης».
Ναί! τώρα πρέπει στολισμὸς μὲ δάφνες καὶ μυρσίνες,
ναί! τώρα πρέπουν κανονιές, φανάρια καὶ ρετσίνες.

Φρενοκομεῖο κτίζεται καὶ στὴ σοφὴν Ἑλλάδα!
ἄ! ὁ Θεὸς ἐφώτισε τὸν Χιώτη τὸν Ζωρζὴ
καὶ τώρα μέσα στοῦ Δαφνιοῦ τὴ τόση πρασινάδα
θὰ βρίσκουμε παρηγοριὰ κι ἡ μνήμη του θὰ ζεῖ.
Ὢ μέγα εὐεργέτημα τῶν εὐεργετημάτων!
Ὢ μόνον οἰκοδόμημα τῶν οἰκοδομημάτων!

Θέλει λαμπρὸν Μαυσώλειον αὐτὸς ὁ κληροδότης,
παιάνας κι ἀποθέωσιν εἰς τρίτους οὐρανούς!...
Εὑρέθη μὲς στοὺς Χιώτηδες, μὲ γνώση κι ἕνας Χιώτης,
κι ἐσκέφθη ὁ μεγάλος του καὶ πρακτικός του νοῦς
πῶς μέσα στὴν Ἑλλάδα μας ποὺ πλημμυροῦν τὰ φῶτα,
Φρενοκομεῖον ἔπρεπε νὰ γίνει πρῶτα-πρῶτα.

 

Τεμπελιά

του  Γ.  Σουρή

Δὲν ἔχω κέφι γιὰ δουλειά,
πάλι μὲ δέρνει τεμπελιὰ
καὶ κάθομαι στὸ στρῶμα...
Βρίσκω τὸ σῶμα μου βαρὺ
καὶ ὀλ᾿ ἡ γῆ δὲ μὲ χωρεῖ
κι ὁ οὐρανὸς ἀκόμα.

Κακὰ νομίζω τὰ καλὰ
καὶ βλέπω μία στὰ χαμηλὰ
καὶ μία κοιτῶ ἐπάνω...
Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο τὸν χαζὸ
ἂς ἠμποροῦσα νὰ μὴ ζῶ
μὰ ...δίχως νὰ πεθάνω.





Υ.Γ. 

Μετά  την  χαλάρωση  της  Πρωτομαγιάς  επιστρέφουμε  στο  Φρενοκομείο  του  Σουρή,  στην  Ελλάδα,  όπως  την  κατάντησαν  οι  «έλληνες  πολιτικοί».

Ένας  «οικονομικός μετανάστης» καταζητούνταν διεθνώς  από την Ιντερπόλ και κυκλοφορούσε άνετα  στο Μεσολόγγι.

Με αγγελία αναζήτησης της Ιντερπόλ διωκόταν διεθνώς ένας 36χρονος από την Αλβανία, ο οποίος συνελήφθη στο Μεσολόγγι.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την Αστυνομία, σε βάρος του 36χρονου εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης και καταδικαστική απόφαση των αλβανικών δικαστικών αρχών, για υποθέσεις ανθρωποκτονίας με πρόθεση, ένοπλης ληστείας, παράνομης κατοχής και κατασκευής στρατιωτικών όπλων και πυρομαχικών.

Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στον εισαγγελέα Εφετών Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ