ΤΑ ΑΤΟΜΙΚΑ, ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΕΝΟΤΗΤΑ:

• ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΝΟΝ

Υπουργός άμυνας του Ισραήλ: "Αν ξαναγίνει πόλεμος εναντίον μας, θα είναι και ο τελευταίος".  Το1973 όταν το  Ισραήλ  δέχτηκε την οργανωμένη αντεπίθεση των Αράβων σε δύο μέτωπα, στο Σινά και τα Υψώματα του Γκολάν,στις πρώτες μέρες του πολέμου ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής. Η τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ  Γκόλντα Μέιρ κάλεσε την πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία της χώρας και της ανήγγειλε ότι "καταστρέφεται ο Τρίτος Ναός του Σολομώντος ", δηλαδή το Ισραήλ. Και δόθηκε η εντολή εφαρμογής της ‘’Επιλογής Σαμψών’’. Οπλίσθηκαν με ατομικά όπλα τα Αμερικανικά Φάντομ και οι πιλότοι περίμεναν στο ακουστικό με αναμμένες μηχανές. «Κατέχουμε εκατοντάδες πυρηνικές και βιολογικές κεφαλές και πυραύλους με τους οποίους είμαστε σε θέση να πλήξουμε ακόμη και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και αυτές είναι πιθανοί στόχοι της πολεμικής μας αεροπορίας. Οι ένοπλες μας δυνάμεις είναι οι τρίτες πιο ισχυρές παγκοσμίως και έχουν την δυνατότητα να καταστρέψουν τον κόσμο. Να είστε σίγουροι ότι αυτό θα συμβεί πριν καταστραφεί το Ισραήλ». Εφόσον κινδυνεύσει το Ισραήλ να «πεθάνει», έχει φροντίσει να πεθάνει μαζί του και ο υπόλοιπος κόσμος είτε φταίει είτε όχι.

ΤΑ  ΟΠΛΑ  ΤΟΥ  ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣ

Το τεράστιο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ είναι ένα από τα καλύτερα φυλαγμένα μυστικά του κόσμου. Παρά το γεγονός ότι έως τώρα καμία ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει παραδεχθεί επισήμως ότι η χώρα κατέχει πυρηνικά όπλα, επιστήμονες και ειδήμονες του στρατιωτικού χώρου γνωρίζουν και έχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι το Τελ Αβίβ έχει στο οπλοστάσιο του πυρηνικές βόμβες ικανές να κονιορτοποιήσουν την Μέση Ανατολή και την Ευρώπη.

Με βάση τα στοιχεία του έγκυρου επιστημονικού περιοδικού «Bulletin of the Atomic Scientists» και της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών DIA (Defense Intelligence Agency) των ΗΠΑ, η χώρα αυτή διαθέτει 80 πυρηνικές κεφαλές τις οποίες κατασκεύασε μεταξύ των ετών 1967-2004 και κατέχει σχάσιμο υλικό που τις επιτρέπει την κατασκευή επιπλέον 115 έως 190 πυρηνικών κεφαλών.

 Πέραν αυτού έγγραφο της CIA που δημοσιεύτηκε στον αμερικανικό τύπο (Foreign Policy Journal) αποδεικνύει ότι το Ισραήλ έχει στο οπλοστάσιό του και μεγάλα αποθέματα χημικών και βιολογικών όπλων. Το έγγραφο της CIA που χρονολογείται από το 1983 υποστηρίζει ότι κατασκοπευτικός δορυφόρος των ΗΠΑ εντόπισε εγκαταστάσεις παραγωγής χημικών όπλων και εγκαταστάσεις αποθήκευσης αυτών στην περιοχή Dimona της ερήμου Negev. Επίσης το συγκεκριμένο έγγραφο αναφέρει ότι οι αναλυτές της CIA πιστεύουν ότι υπάρχουν και άλλες εγκαταστάσεις στο Ισραήλ που παράγουν χημικά, βιολογικά και πυρηνικά όπλα. Υπενθυμίζουμε ότι το Ισραήλ δεν έχει υπογράψει την διεθνή Συνθήκη για την Μη Διάδοση Πυρηνικών Όπλων (Nuclear Non-Proliferation Treaty) καθώς και την Συνθήκη Καταστροφής των Χημικών και Βιολογικών Όπλων του ΟΗΕ. 

Το πρόγραμμα «πυρηνικής και βιολογικής αποτροπής» του Ισραήλ φέρει την κωδική ονομασία «Επιλογή Σαμψών», μια ονομασία που αποσκοπεί να θυμίσει ότι ο βιβλικός ηγέτης των Ιουδαίων αν και ηττήθηκε από τους εχθρούς του, κατάφερε όμως να τους συμπαρασύρει στην συμφορά καταστρέφοντας τον ναό του Δαγών των Φιλισταίων. Η «Επιλογή Σαμψών» είναι η πλέον αυστηρή μορφή αποτροπής παγκοσμίως, μια αποτροπή που ουσιαστικά αναγγέλλει ότι ο κόσμος θα γίνει ερείπια εάν απειληθεί το Ισραήλ. Όσοι νομίζουν ότι τα ανωτέρω είναι ακόμη μια «θεωρία συνωμοσίας», ακολούθως τους παραθέτουμε στοιχεία προς διαλογισμό, θυμίζοντας ταυτόχρονα και το εξής ανέκδοτο. Δυο γουρούνια συζητούν στον στάβλο του χωρικού και το ένα εξ αυτών λέει στο άλλο «γνωρίζεις ότι ο χωρικός μας ταΐζει για να μας σφάξει» και το δεύτερο γουρούνι ανταπαντά  «πάλι θεωρίες συνωμοσίας διάβαζες».

Το ανώτατο στέλεχος  Warner D. Farr του φημισμένου Air War College των ΗΠΑ περιγράφει το τεράστιο οπλοστάσιο πυρηνικών και βιολογικών κεφαλών και τους πυραύλους μεγάλης εμβέλειας που μπορούν να φέρουν αυτές τις κεφαλές ως εξής: «Η ικανότητα του Ισραήλ να προκαλέσει ένα ολοκαύτωμα είναι ο καλύτερος τρόπος να αποφύγει ένα εναντίον του». Η «Επιλογή Σαμψών» δεν είναι όμως απλά μια αποτροπή και οι πιθανοί στόχοι δεν περιορίζονται μόνο εναντίον πιθανών εχθρών του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή. Ο καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας Martin van Creveld του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ σε συνέντευξη του σε ολλανδική εφημερίδα έχει δηλώσει τα εξής: «Κατέχουμε εκατοντάδες πυρηνικές και βιολογικές κεφαλές και πυραύλους με τους οποίους είμαστε σε θέση να πλήξουμε ακόμη και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και αυτές είναι πιθανοί στόχοι της πολεμικής μας αεροπορίας. Οι ένοπλες μας δυνάμεις είναι οι τρίτες πιο ισχυρές παγκοσμίως και έχουν την δυνατότητα να καταστρέψουν τον κόσμο. Να είστε σίγουροι ότι αυτό θα συμβεί πριν καταστραφεί το Ισραήλ».

Το 1971 σε συνέντευξη της προς το BBC η πρωθυπουργός του Ισραήλ Γκόλντα Μεγίρ δήλωνε τα εξής: «Εφόσον η χώρα μου απειληθεί θα συμπαρασύρουμε στην καταστροφή όλο τον κόσμο». Τέτοιες δηλώσεις επανέλαβαν αργότερα και οι Μοσέ Νταγιάν, Γιτζάκ Σαμίρ, Σιμόν Πέρεζ και πολλοί άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι του ιουδαϊκού κράτους. Εν κατακλείδι το πρόγραμμα «επιλογή Σαμψών» είναι υπαρκτό και συνοψίζεται στο εξής: Εφόσον κινδυνεύσει το Ισραήλ να «πεθάνει», έχει φροντίσει να πεθάνει μαζί του και ο υπόλοιπος κόσμος είτε φταίει είτε όχι.

Ενώ λοιπόν η καθοδηγούμενη από σιωνιστικά συμφέροντα διεθνής κοινότητα κάνει σκληρή κριτική στο παρανοϊκό καθεστώς της Βορείου Κορέας για το πυρηνικό του οπλοστάσιο, αποσιωπά το γεγονός ότι στην Ανατολική Μεσόγειο, σε απόσταση βαλλιστικής αναπνοής από την Ευρώπη, το Ισραήλ κατέχει πυρηνικές κεφαλές τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει για αμυντικούς ή επιθετικούς σκοπούς. Έχει δηλαδή το δικαίωμα ολοκαυτώματος των αντιπάλων του και όχι μόνο, κάτι που ουδόλως ενοχλεί την «ηθική» της Δύσης. Εάν η Δύση και το διεθνές σιωνιστικό σύμπλεγμα ανησυχούν και αγωνιούν τόσο πολύ για την εξάπλωση των πυρηνικών και βιολογικών όπλων και την κατοχή τους από παρανοϊκά καθεστώτα, ας ξεκινήσουν με την καταστροφή αυτού του οπλοστασίου που διαθέτει το Ισραήλ, αλλά και η Τουρκία.

Το Ισραήλ κατέχει σήμερα  περίπου 80 με 200 πυρηνικές κεφαλές αλλά χωρίς ποτέ να δηλώνει το ίδιο επισήμως ότι κατέχει πυρηνικά  όπλα.

Ο εθνοπατέρας του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν ανέθεσε στο σημερινό Πρόεδρο του Ισραήλ, νεαρό τότε Σιμόν Πέρες, τον συντονισμό του εγχειρήματος  για  την  απόκτηση  πυρηνικών  όπλων  από  το  Ισραήλ.

Το Ισραήλ απέκτησε τα πρώτα ατομικά του όπλα, 2 στον αριθμό, πριν τον πόλεμο του 1967 και ήταν έτοιμο να τα χρησιμοποιήσει, αν κάτι πήγαινε πολύ στραβά στον πόλεμο αυτό, γνωστό και ως Πόλεμο των Έξι Ημερών. 

Δεν προέκυψε τέτοια ανάγκη αφού κατατρόπωσαν τους Άραβες.Το1973 όταν δέχτηκε την καθυστερημένη αλλά αναμενόμενη και οργανωμένη αντεπίθεση των Αράβων σε δύο μέτωπα, στο Σινά και τα Υψώματα του Γκολάν,στις πρώτες μέρες του πολέμου το Ισραήλ ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής. 

Η τότε πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ κάλεσε την πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία της χώρας και της ανήγγειλε ότι "καταστρέφεται ο Τρίτος Ναός του Σολομώντος ", δηλαδή το Ισραήλ. Και δόθηκε η εντολή εφαρμογής της ‘’Επιλογής Σαμψών’’. Οπλίσθηκαν με ατομικά όπλα τα Αμερικανικά Φάντομ και οι πιλότοι περίμεναν στο ακουστικό με αναμμένες μηχανές.

Ωστόσο , προτού ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως,άλλαξαν δραματικά τα δεδομένα υπέρ του Ισραήλ, πρώτα στο μέτωπο με την Αίγυπτο και μετά σ ’αυτό της Συρίας και έτσι τα ατομικά όπλα ξανακλειδώθηκαν στο οπλοστάσιο. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Ισραηλινοί ήταν έτοιμοι να χτυπήσουν ακόμα και τη Σοβιετική Ένωση αν παρέμβαινε υπέρ των Αράβων, απειλώντας έτσι την ύπαρξη του Ισραήλ.

Από τότε το Ισραήλ έχει αποκτήσει ένα τρομακτικό οπλοστάσιο το οποίο σήμερα ξεπερνά τις τετρακόσιες θερμοπυρηνικές κεφαλές και με δυνατότητες χρησιμοποίησης του, με αεροπλάνα και υποβρύχια, σε όλα σχεδόν τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. 

Επί τούτου το μήνυμα του Ισραήλ είναι, ότι όσες χώρες επιλέγουν να μην κατέχουν πυρηνικά όπλα είναι δεύτερης τάξεως κράτη πού η επιβίωσή τους εξαρτάται από τρίτους. Αυτοί οι "τρίτοι" παρουσιάζονται ως πάτρωνες και ως μεγαλόψυχοι, αλλά σε τελευταία ανάλυση λειτουργούν και ως στυγνοί εκβιαστές, ακόμη και εκτελεστές...

Μία ακόμη διάσταση έρχεται να προστεθεί στο γεωστρατηγικό παζλ της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής. Το Ισραήλ φέρεται να έχει πλέον την επιχειρησιακή δυνατότητα εκτόξευσης πυραύλων cruise με πυρηνική κεφαλή από υποβρύχια. Οι πρώτες δοκιμές πιστεύεται ότι έγιναν το Μάιο του 2000 στον Ινδικό Ωκεανό. Οι πύραυλοι που χρησιμοποιήθηκαν στις δοκιμές αυτές αναφέρεται ότι έχουν ακτίνα δράσης 900 ναυτικά μίλια και έχουν τη δυνατότητα να φέρουν πυρηνικές κεφαλές βάρους 200Kg με 6Kg πλουτώνιου.



Στα τέλη της δεκαετίας του 90 το Ισραήλ κατασκεύασε σε Γερμανικά ναυπηγεία 3 νέα ντηζελοκίνητα υποβρύχια τύπου Dolphin, εκτοπίσματος 1.700 tn τα οποία πιστεύεται ότι χρησιμοποιούνται ως πλατφόρμες εκτόξευσης πυρηνικών όπλων. Το γεγονός αυτό δίνει μια επιπλέον στρατηγική διάσταση στο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ, δημιουργώντας ένα κρυφό χαρτί, ένα φορέα πυρηνικών όπλων ο οποίος δεν είναι δυνατό να εξουδετερωθεί με πρώτο πλήγμα.

Ένας από τους μόνιμους φόβους του Ισραήλ είναι η απόκτηση πυρηνικών όπλων από το Ιράκ ή το Ιράν και η χρήση τους κατά των δικών του εγκαταστάσεων πυρηνικών όπλων η οποία θα μπορούσε να το αφοπλίσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των φόβων είναι η επιχείρηση του 1981, όταν Ισραηλινά μαχητικά προσέβαλαν τον πυρηνικό αντιδραστήρα του Οσιράκ στο Ιράκ, σε μια ενέργεια που το Ισραήλ χαρακτήρισε αποτρεπτική της παραγωγής πυρηνικών όπλων. Η ύπαρξη των υποβρυχίων, ένα τουλάχιστο εκ των οποίων αναμένεται ότι θα είναι συνεχώς στη θάλασσα του, δίνει τη δυνατότητα να διατηρεί αποτρεπτική ισχύ.





Η  ΕΠΟΠΤΕΙΑ  ΤΩΝ  ΑΤΟΜΙΚΩΝ  ΟΠΛΩΝ  ΣΤΙΣ  ΗΠΑ,  ΣΤΗΝ  ΒΡΕΤΑΝΙΑ,  ΣΤΗΝ  ΓΑΛΛΙΑ  ΚΑΙ  ΣΤΟ  ΙΣΡΑΗΛ

Οι  τρεις  δυτικές χώρες που κατέχουν πυρηνικά όπλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Γαλλία καταφέρνουν να διατηρήσουν για χρόνια υψηλό το επίπεδο μυστικότητας τους παρέχοντας παράλληλα μια ολοκληρωμένη νομοθεσία και ισχυρή εποπτεία που δεν έχει ακόμα αναπτύξει το Ισραήλ.

Για παράδειγμα, και οι τρεις δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχουν ένα ευρύ φάσμα νομοθεσίας που διέπει τις πυρηνικές αρχές τους, συνήθως διαιρώντας τα ζητήματα μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών χρήσεων. Το Ισραήλ έχει μόνο εκτελεστικές εντολές που εκδίδονται από διάφορους πρωθυπουργούς και γραφεία.

Και οι τρεις χώρες έχουν επίσης πολλές κοινοβουλευτικές επιτροπές που επιβλέπουν τους προϋπολογισμούς, την ασφάλεια και άλλες πτυχές του πυρηνικού τους σχεδιασμού.

Στις ΗΠΑ, περισσότερες από 30 επιτροπές ασκούν εποπτεία σε πτυχές του πυρηνικού προγράμματος. Οι ΗΠΑ εκθέτουν μη ταξινομημένες πτυχές της πυρηνικής στρατηγικής της στην Ετήσια Ανασκόπηση Αμυντικής Τετραμερούς και την Επισκόπηση της Πυρηνικής της Θέσης. Πολλοί πολιτικοί ακαδημαϊκοί και επιστημονικοί εμπειρογνώμονες παρέχουν συμβουλές στην κυβέρνηση των ΗΠΑ για επιλεγμένα ζητήματα. Υπάρχει μια πρόκληση στο ότι καμία από τις εποπτικές επιτροπές δεν έχει την πλήρη εικόνα, η οποία μειώνει την εξουσία τους.


Στη Βρετανία υπάρχουν δύο κύριες επιτροπές της Βουλής των Κοινοτήτων και μία υπό την εποπτεία της Βουλής των Λόρδων. Καμία όμως επιτροπή δεν έχει ακόμη την εξουσία να αρνηθεί να υποστηρίξει τις κυβερνητικές πυρηνικές δαπάνες, αν και αυτό σπάνια συζητάτε.

Ένα πράγμα που είναι μοναδικό για το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ότι το γραφείο για τους πυρηνικούς κανονισμούς έχει εξουσία τόσο για πολιτικά όσο και για στρατιωτικά πυρηνικά θέματα. Οι περισσότερες χώρες χωρίζουν αυτά τα δύο. Η διαίρεση αυτή δημιουργεί ένα μοναδικό δίλημμα για το Ισραήλ, το οποίο δεν παραδέχεται ότι κατέχει πυρηνικά όπλα.

Το κοινοβούλιο της Γαλλίας μπορεί να εκδίδει εκθέσεις για τα πυρηνικά του θέματα κατά τη διάρκεια ψηφοφοριών του προϋπολογισμού ή να ψηφίζει νέους νόμους περί στρατιωτικού σχεδιασμού κάθε τρία έως τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, η έκθεση αναφέρει ότι ο σχεδιασμός της Γαλλίας είναι εξαιρετικά μυστικός και αφοσιωμένος όσον αφορά τα πυρηνικά θέματα και ότι η συμμετοχή των πολιτικών εμπειρογνωμόνων είναι μικρή.

Το Ισραήλ έχει επίβλεψη από μια ανώνυμη υποεπιτροπή της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Knesset. Η μελέτη λέει ότι με τη διατήρηση της επιτροπής όχι μόνο εν μέρει, αλλά εντελώς έξω από το δημόσιο μάτι, χάνονται οφέλη από τη νομοθετική εποπτεία.

Περαιτέρω, η έκθεση αναφέρει ότι ενώ ο κρατικός ελεγκτής παρέχει εποπτεία, καμία από τις εκθέσεις που σχετίζονται με την πυρηνική ενέργεια δεν δημοσιοποιείται και μερικές δεν μοιράζονται ούτε καν με την Knesset.

“Η θέσπιση κατάλληλης νομοθεσίας και η άσκηση δημοκρατικής διακυβέρνησης υπήρξε πάντα ένα μοναδικό ζήτημα για δημοκρατικά κράτη με πυρηνικές ικανότητες, ειδικά για πυρηνικά όπλα”, αναφέρει η έκθεση.

Ωστόσο, συνεχίζει ότι «υπό το πρίσμα αυτής της ουσιαστικής έντασης, οι τρεις δημοκρατίες των πυρηνικών όπλων – οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία … έχουν αναπτύξει νομικά καθεστώτα με ορισμένες διαφανείς διακυβερνητικές διαδικασίες για τις πυρηνικές τους υποθέσεις.

“Επιπλέον, και οι τρεις χώρες παρέβλεψαν τους νομοθέτες τους όσο αφορά τνη διαμόρφωση της νομοθεσίας τόσο για πολιτικές όσο και για στρατιωτικές πυρηνικές δραστηριότητες, υπέβαλαν τις πυρηνικές τους δραστηριότητες σε ανεξάρτητες και ημικρατικές ρυθμιστικές αρχές.
 


  Η  ΙΣΤΟΡΙΑ  ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ  ΤΩΝ  ΑΤΟΜΙΚΩΝ  ΟΠΛΩΝ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Η πυρηνική ιστορία του Ισραήλ είναι μια ιστορία μυστηρίου και ανεπιβεβαίωτων πληροφοριών που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 50. Η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1952 και η πρώτη της βασική επιδίωξη ήταν η κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα στο έδαφος του Ισραήλ. Για το σκοπό αυτό επεδίωξε και επέτυχε τη συνεργασία με τη Γαλλία.

Το φθινόπωρο του 1956, λίγες εβδομάδες πριν την κρίση του Σουέζ, η Γαλλία συμφώνησε να παρέχει στο Ισραήλ ένα αντιδραστήρα 18MW για ερευνητικούς σκοπούς. Ένα χρόνο αργότερα η συμφωνία αναθεωρήθηκε και προέβλεπε πια την κατασκευή ενός αντιδραστήρα 24MW με συστήματα ψύξης τα οποία θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τριπλάσια δυναμικότητα και μιας εγκατάστασης χημικής επανεπεξεργασίας..

Ως τόπος κατασκευής του αντιδραστήρα επελέγη η Ντιμόνα στην έρημο Νεγκέβ, ενώ όλο το έργο της κατασκευής αποφασίσθηκε να κρατηθεί μυστικό. Στις αρχές της δεκαετίας του 60 δημιουργήθηκαν τα πρώτα προβλήματα καθώς οι Γάλλοι άρχισαν να πιέζουν το Ισραήλ να ανακοινώσει την κατασκευή του αντιδραστήρα και να δεχθεί διεθνή έλεγχο. Ο Πρόεδρος De Gaulle προφανώς φοβόταν το διεθνή αντίκτυπο που θα είχε η διαρροή της είδησης ότι η Γαλλία βοηθούσε μυστικά το Ισραήλ στην κατασκευή ενός αντιδραστήρα και μάλιστα σε μια περίοδο που η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθούσε και την κατάσταση στην Αλγερία.

ΟΙ  ΕΒΡΑΙΟΙ  ΤΟ  ΠΥΡΗΝΙΚΟ  ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ  ΤΟ  ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑΝ  ΣΑΝ  ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ

Οι ΗΠΑ εντόπισαν για πρώτη φορά το συγκρότημα της Ντιμόνα το 1958 μέσω φωτογραφιών από μια πτήση κατασκοπευτικού U-2. Οι Ισραηλινοί αρχικά παρουσίαζαν το εργοτάξιο ως μεγάλη κλωστοϋφαντουργία, αγροτοβιομηχανικό ερευνητικό κέντρο μέχρι που το Δεκέμβριο του 1960 ανακοινώθηκε επίσημα ότι η Ντιμόνα είναι πυρηνικό ερευνητικό κέντρο κτισμένο για ειρηνικούς σκοπούς. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο αντιδραστήρας πέρασε σε κρίσιμη κατάσταση.

Αμερικανοί επιθεωρητές επισκέφθηκαν τη Ντιμόνα 6 φορές στη δεκαετία του 60, χωρίς όμως να καταφέρουν να αποκτήσουν ακριβή εικόνα των εγκαταστάσεων και των δραστηριοτήτων που λάμβαναν χώρα σε αυτές. Ο κυριότερος λόγος γι αυτή την αδυναμία ήταν το πολύ κλειστό πρόγραμμα επιθεώρησης που προετοίμαζαν οι Ισραηλινοί, αλλά και η πλήρης απόκρυψη τμημάτων της εγκατάστασης, ακόμα και μέσω της κατασκευής ψεύτικων πινάκων ελέγχου και του κτισίματος πρόχειρων τοίχων για τη μη πρόσβαση σε κλιμακοστάσια και ολόκληρες περιοχές του συγκροτήματος.

Παρόλα αυτά αναφορές της CIA στα μέσα της δεκαετίας τους 60 θεωρούσαν βέβαιο ότι το Ισραήλ προχωρά στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Ουσιαστικά οι ΗΠΑ παρότι ούτε ενίσχυσαν, ούτε ενέκριναν απόλυτα το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ, δεν έκαναν και τίποτε για το αποτρέψουν.


 ΕΒΡΑΙΟΙ  ΤΗΣ  CIA  ΕΚΛΕΨΑΝ  ΟΥΡΑΝΙΟ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΕΔΩΣΑΝ  ΣΤΟ  ΙΣΡΑΗΛ

Μια άλλη σκοτεινή πτυχή είναι η περίφημη περίπτωση της «απώλειας» περίπου 170Kg εμπλουτισμένου ουρανίου από το Apollo της Pennsylvania το 1965. Αρκετοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αυτή η ποσότητα ουρανίου χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των 2 πρώτων ατομικών βομβών του Ισραήλ, αλλά και την εργαστηριακή παραγωγή πλουτωνίου.

Αναφέρεται, χωρίς προφανώς να έχει επιβεβαιωθεί, ότι το Ισραήλ έχει περάσει σε πυρηνικό συναγερμό τουλάχιστο 3 φορές. Η πρώτη, το 1967 όταν οι 2 ατομικές βόμβες που πιστεύεται ότι το Ισραήλ είχε διαθέσιμες την εποχή, οπλίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου των 6 ημερών. Μια πιο ακραία εκδοχή αναφέρει ότι οι βόμβες όχι απλώς οπλίστηκαν, αλλά και φορτώθηκαν σε αεροσκάφη τα οποία απογειώθηκαν. Ο δεύτερος συναγερμός ήταν κατά την περίοδο του πολέμου του Γιομ Κιπούρ, το 1973, όταν συναρμολογήθηκαν εσπευσμένα 13 βόμβες 20 κιλοτόνων. Οι Ισραηλινοί προχώρησαν σε αυτή την κίνηση και φρόντισαν μάλιστα να διαρρεύσει, σε μια προσπάθεια αφενός να πιέσουν τις ΗΠΑ να προχωρήσουν σε αποστολή στρατιωτικού υλικού ώστε το Ισραήλ να μπορέσει να επικρατήσει με συμβατικά μέσα, και αφετέρου να αναγκάσουν τη Σοβιετική Ένωση να συστήσει αυτοσυγκράτηση στους αντιπάλους του Ισραήλ. Ουσιαστικά πέτυχαν το στόχο τους και στις δύο περιπτώσεις. Τέλος, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι οι Ισραηλινές δυνάμεις τέθηκαν σε πυρηνικό συναγερμό και κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου και χρειάστηκε ιδιαίτερη πίεση εκ μέρους των ΗΠΑ για την αποφυγή επίθεσης κατά του Ιράκ.

Όταν το 1970 υπεγράφη η συμφωνία για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (Non Proliferation Treaty), το Ισραήλ ήταν από τις λίγες χώρες που δεν υπέγραψε τη συμφωνία, ενώ δεν προσχώρησε σε αυτή μέχρι σήμερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι δυνατός ο έλεγχος των εγκαταστάσεων του πυρηνικού αντιδραστήρα της Ντιμόνα, στον οποίο παράγεται το πλουτώνιο για τα πυρηνικά όπλα του Ισραήλ.

Με βάση τις εκτιμήσεις τεχνικών για την δυνατότητα παραγωγής πλουτωνίου από τον αντιδραστήρα της Ντιμόνα και τη μέση ποσότητα πλουτωνίου που πιστεύεται ότι έχουν τα Ισραηλινά πυρηνικά όπλα (σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Μορντεχάι Βανούνου το 1986),  εκτιμάται ότι το Ισραήλ πρέπει να έχει παράγει αρκετό υλικό ώστε να κατασκευάσει τουλάχιστο 100 και πιθανότατα λίγο πάνω από 200 πυρηνικά όπλα.

Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι το Ισραήλ προχώρησε σε κάποια πυρηνική δοκιμή. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το 1966 στην έρημο Νεγκέβ έγινε κάποιου είδους δοκιμή-πείραμα, χωρίς πυρηνική έκρηξη, ενώ μια πιθανολογούμενη πυρηνική έκρηξη στο Νότιο Ινδικό Ωκεανό το 1979 ίσως ήταν κοινή δοκιμή Ισραήλ-Νότιας Αφρικής.

 

Το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ

Σήμερα το Ισραήλ πιστεύεται ότι διαθέτει τουλάχιστο 200 πυρηνικές κεφαλές. Από πλευράς φορέων διαθέτει ένα μικρό αριθμό πυραύλων Lance μικρού βεληνεκούς (130Km) τους οποίους προμηθεύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 70 από τις ΗΠΑ. Υπάρχουν περίπου 100 πύραυλοι Jericho I, Γαλλικής προέλευσης με ακτίνα δράσης 600Km οι οποίοι είναι ανεπτυγμένοι μάλλον κοντά στα υψώματα του Γκολάν σε κινητούς εκτοξευτές. Εξέλιξη των Jericho I με τη χρήση του πυραύλου Shavit, φορέα εκτόξευσης δορυφόρων, είναι οι Jericho II οι οποίοι φέρονται να έχουν ακτίνα δράσης περίπου 1.500 Km. Σύμφωνα με εκτιμήσεις Αμερικανικών κύκλων, αν πράγματι οι Jericho ΙΙ χρησιμοποιούν το φορέα Shavit και χρησιμοποιηθούν με βαλλιστική τροχιά είναι δυνατό να έχουν ακτίνα δράσης 5.000-7.200Km. Πιστεύεται ότι υπάρχουν περίπου 50 από αυτούς σε αεροπορική βάση νοτιοανατολικά του Τελ Αβίβ.

Επίσης υπάρχουν πυρηνικές βόμβες βαρύτητας οι οποίες φέρονται από αεροσκάφη και πύραυλοι Harpoon που μπορούν να φέρουν πυρηνική κεφαλή και εκτοξεύονται από αεροσκάφη και πλοία. Τέλος το Ισραήλ ανέπτυσσε και πιθανότητα έχει ήδη σε επιχειρησιακή ετοιμότητα πυραύλους cruise εκτοξευόμενους από αεροσκάφη με ακτίνα δράσης περίπου 400Km. Η προσθήκη της δυνατότητας εκτόξευσης πυρηνικών όπλων από υποβρύχια συμπληρώνει την πυρηνική τριάδα (πύραυλοι, αεροσκάφη, υποβρύχια).

 

Η στρατηγική

Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που ενώ διαθέτει πυρηνικά όπλα, επίσημα το αρνείται. Η επίσημη θέση του Ισραήλ είναι ότι δεν πρόκειται να είναι η πρώτη χώρα που θα εισαγάγει τον πυρηνικό παράγοντα στη Μέση Ανατολή ("will not introduce nuclear weapons into the region", Εσκόλ 1966, Κατζίρ 1974, Ράμπιν 1975). Από σημειολογικής άποψης η θέση αυτή επιδέχεται αρκετή συζήτηση διότι χρησιμοποιείται ο όρος «εισαγάγει-introduce» και όχι ο όρος «χρησιμοποιήσει-use». Σε συνδυασμό με την κεντρική ιδέα της εθνικής στρατηγικής ασφαλείας η οποία συμπυκνώνεται στη φράση «το Ισραήλ δεν έχει τη δυνατότητα να χάσει ούτε ένα πόλεμο "Israel cannot afford to lose a single war"», καθίσταται σαφές ότι δεν πρόκειται να εισαγάγει τα πυρηνικά όπλα ως παράγοντα στις επίσημες συζητήσεις και στο διπλωματικό-γεωστρατηγικό παιχνίδι της περιοχής, αλλά δε θα διστάσει να τα χρησιμοποιήσει εφόσον νιώσει ότι απειλείται με ήττα σε μία σύρραξη.

Με τον τρόπο αυτό το Ισραήλ έχει επιτύχει να έχει τα πλεονεκτήματα της ύπαρξης πυρηνικής αποτρεπτικής ικανότητας, χωρίς να υπόκειται στις διεθνείς διπλωματικές πιέσεις και προστριβές που θα συνεπαγόταν η παραδοχή ύπαρξης του πυρηνικού οπλοστασίου. Από τη άλλη πλευρά έχει, με λόγια και έμπρακτα, εκφράσει την πρόθεσή του να αποτρέψει με κάθε τρόπο τους πιθανούς αντιπάλους του στην περιοχή από τις δικές τους προσπάθειες για απόκτηση πυρηνικών όπλων.

Ως τέτοιοι αντίπαλοι προσδιορίζονται κυρίως το Ιράκ και το Ιράν. Μετά τις συμφωνίες του Camp David με την Αίγυπτο το 1978, ο πρόεδρος Σαντάτ φέρεται να έχει αποδεχθεί ότι η απουσία επίσημης αποδοχής εκ μέρους του Ισραήλ για την ύπαρξη του πυρηνικού του οπλοστασίου δεν αποτελεί απειλή για τη Αίγυπτο. Αντίστοιχη θέση τηρούν ανεπίσημα και η Συρία με την Ιορδανία. Οι περιπτώσεις του Ιράκ και του Ιράν είναι αρκετά διαφορετικές, καθώς είναι δεδομένο ότι έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν και συνεχίζουν να προσπαθούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα. Μάλιστα πρόσφατες πληροφορίες αναφέρουν ότι το Ιράν έχει στη διάθεσή του 4 μικρές ατομικές βόμβες αγορασμένες, ή κλεμμένες από χώρα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Η πρόσφατη κίνηση της δημιουργίας ενός φορέα πυρηνικών όπλων με μεγάλες πιθανότητες επιβίωσης ενός πρώτου πλήγματος αποτελεί τη στρατηγική απάντηση του Ισραήλ σε αυτές τις προσπάθειες του Ιράκ και του Ιράν. Δε θα πρέπει να αποκλειστεί και η πιθανότητα κάποιας τακτικής αντίδρασης, όπως αυτή του 1981, αν και θεωρείται αρκετά δύσκολο να προσδιοριστεί ο χαρακτήρας της.

Ο ψυχρός πόλεμος και η ισορροπία του τρόμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση είχε χαρακτηριστικά, πολιτικά, ιδεολογικά, διπλωματικά και γεωστρατηγικά, και γι αυτό ήταν μια κατάσταση, ως ένα σημείο, ελεγχόμενη. Αντίθετα μια ισορροπία τρόμου στη Μέση Ανατολή, όπου οι αντιπαλότητες έχουν βάσεις θρησκευτικές και εθνικές και χαρακτηρίζονται από μίσος και φανατισμό εκατέρωθεν, μπορεί πολύ εύκολα να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

 

Guardian: Το Ισραήλ έχει 80 πυρηνικές κεφαλές

ΟΙ ΗΠΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΤΟΥ  ΙΣΡΑΗΛ  ΑΠΟ ΤΟ 1960

Tο Ισραήλ έχει συγκεντρώσει περίπου 80 πυρηνικές κεφαλές και διαθέτει την ίδια πυρηνική τεχνολογία με χώρες όπως το Πακιστάν, το Ιράν ή την Βόρεια Κορέα.

Από τη δεκαετία του '50 του περασμένου αιώνα, το Ισραήλ έκλεψε πυρηνικά μυστικά και κρυφά κατασκεύαζε βόμβες, ενώ οι δυτικές κυβερνήσεις όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Νορβηγία και οι ΗΠΑ δεν παρατήρησαν οτιδήποτε αναφέρει η εφημερίδα.

Για παράδειγμα, η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε για την πυρηνική ανάπτυξη του Ισραήλ τη δεκαετία του '60, αλλά ο Πρόεδρος Λ. Τζόνσον Lyndon, ο οποίος έμαθε γι 'αυτό από τον τότε διευθυντή της CIA Ρικ Χέλμς, αποφάσισε να μην μιλήσει για αυτό δημοσίως. Όλες οι έρευνες σταμάτησαν.

Το 2009, όπως ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Ομπάμα αν ήξερε για οποιαδήποτε χώρα στην Μέση Ανατολή που διαθέτει πυρηνικά όπλα, αυτός απάντησε: «Δεν θα ήθελα να προβούμε σε εικασίες για το θέμα αυτό».

«Σε πολιτικό επίπεδο, κανείς δεν θέλει να ανοίξει αυτό το θέμα, όλοι φοβούνται μήπως ανοίξει το κουτί της Πανδώρας», είπε στην Guardian ο Αβνερ Κόχεν, συγγραφέας δύο βιβλίων αφιερωμένων στον πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν να το αγγίξουν το θέμα από φόβο ότι θα θέσουν σε κίνδυνο τα θεμέλια της ισραηλινο-αμερικανικής αντίληψης.

Η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι ο τεχνικός Μορντεχάι Βανούνου το 1986 παραβίασε το διεθνές ταμπού και ανέφερε τη διαθεσιμότητα όχι μόνο πυρηνικών, αλλά και χημικών όπλων.

Η ηγεσία του Ισραήλ δεν σχολιάζει για το εάν το Ισραήλ έχει πυρηνικά όπλα. Οι αρχές με τη πάροδο του χρόνου παραδέχτηκαν ότι η χώρα έχει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα, ενώ διατείνουν τον ειρηνικό χαρακτήρα αυτού του προγράμματος.

Οι εκτιμήσεις σχετικά με το μέγεθος του πυρηνικού οπλοστασίου του εβραϊκού κράτους ποικίλλουν. Σε πρόσφατη ανάλυση του αμερικανικού Ινστιτούτου Επιστημών και Διεθνούς Ασφαλείας (Institute for Science and International Security) σχετικά με τα αποθέματα πλουτωνίου για στρατιωτική χρήση που διαθέτει το Ισραήλ εκτιμάται ότι, βάσει του διαθέσιμου πλουτωνίου και της εκτιμώμενης ποσότητας που θεωρείται ότι θα περιείχαν τα όπλα του Ισραήλ, υπάρχει μια «μέση τιμή»/ «μέσος όρος» της τάξης των 165, με τυπική απόκλιση 33: Γενικότερα, θεωρείται- σύμφωνα με το αμερικανικό ινστιτούτο- ότι μιλάμε για ένα ελάχιστο 90 και ένα μέγιστο 290, ενώ μια τελική εκτίμηση σχετικά με τον αριθμό τους στα τέλη του 2014 κάνει λόγο για 115 πυρηνικά όπλα.

  

Υπουργός άμυνας του Ισραήλ: "Αν ξαναγίνει πόλεμος εναντίον μας, θα είναι και ο τελευταίος",  Οκτώβριος  2016.

Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Άβιγκντορ Λίμπερμαν προειδοποίησε σήμερα τη Χαμάς ότι ο επόμενος πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας θα είναι "ο τελευταίος", διότι το Ισραήλ θα "αφανίσει" το ισλαμιστικό κίνημα. "Δεν έχουμε καμιά πρόθεση να εμπλακούμε σε μια νέα σύγκρουση, αλλά εάν επιβάλουν νέο πόλεμο στο Ισραήλ, θα είναι ο τελευταίος", διεμήνυσε ο Λίμπερμαν σε μια –εξαιρετικά ασυνήθιστη– συνέντευξή του στην παλαιστινιακή εφημερίδα αλ Κουντς. "Θα είναι η τελευταία αναμέτρηση διότι θα τους καταστρέψουμε εντελώς", συμπλήρωσε ο υπουργός, γνωστός για τις αντιαραβικές του θέσεις και τον φιλοπόλεμο λαϊκισμό του.

Το Ισραήλ διεξήγαγε μεταξύ του 2008 και του 2014 τρεις πολέμους εναντίον της Χαμάς, η οποία κυβερνά τη Γάζα από το 2007, καθώς κι εναντίον άλλων, μικρότερων, παλαιστινιακών οργανώσεων στον θύλακα. Η ισραηλινή κυβέρνηση χαρακτηρίζει τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση. Τα δύο στρατόπεδα τηρούν σήμερα μια τεταμένη εκεχειρία και μοιάζουν να προετοιμάζονται για την επόμενη αναμέτρηση.

Ο Λίμπερμαν, βετεράνος της πολιτικής, ανέλαβε το υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ τον Μάιο, καθώς η νέα κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου θεωρείται μια από τις πιο "δεξιές" στη ισραηλινή ιστορία.
Σε μια περίοδο απόλυτης παράλυσης της λεγόμενης ειρηνευτικής διαδικασίας και αναζωπύρωσης της βίας, η ανάθεση σε αυτή την προσωπικότητα του υπουργείου Άμυνας έδωσε τροφή σε φόβους περί κλιμάκωσης. Ο ισραηλινός στρατός αντιδρά πλέον πολύ πιο σφοδρά στις εκτοξεύσεις ρουκετών από τη Γάζα.

Σήμερα οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις έπληξαν μια θέση της Χαμάς έπειτα από την εκτόξευση μιας ρουκέτας που δεν έφθασε καν στην επικράτεια του Ισραήλ αλλά μοιάζει να έπεσε μέσα στη Λωρίδα της Γάζας. Μέχρι σήμερα, ο ισραηλινός στρατός δεν ανταπέδιδε σε περιπτώσεις αποτυχημένων εκτοξεύσεων ρουκετών.

Ειδικοί δεν έχουν καταγράψει πάντως άλλες ενδείξεις σκλήρυνσης της στάσης του Ισραήλ μετά την ανάθεση του υπουργείου Άμυνας στον Λίμπερμαν. Ο Άβιγκντορ Λίμπερμαν παραχώρησε συνέντευξη στην αλ Κουντς –παρουσιάζεται ως η πρώτη που έχει δώσει ποτέ σε παλαιστινιακή εφημερίδα– για να μιλήσει "απευθείας" στους Παλαιστίνιους και να παρακάμψει τους απαξιωμένους, κατ' αυτόν, ηγέτες τους.

Η συνέντευξη μοιάζει να αποτελεί τη συνέχιση του σχεδίου που έχει υιοθετήσει μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, που ο ίδιος χαρακτηρίζει "μαστίγιο και καρότο" έναντι των Παλαιστίνιων: κλιμάκωση της καταστολής της βίας, και παράλληλα δημιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής. Καλεί τους κατοίκους της Γάζας, τους οποίους αποκαλεί "ομήρους" της Χαμάς, "να πουν στους ηγέτες τους: σταματήστε τις παράλογες πολιτικές σας".

Το Ισραήλ σε συνεργασία με την Αίγυπτο επιβάλλει επί δέκα χρόνια στη Λωρίδα της Γάζας έναν αυστηρό αποκλεισμό με σκοπό τον περιορισμό της Χαμάς ο οποίος πλήττει σκληρά τον άμαχο πληθυσμό και καταγγέλλεται συχνά από τον ΟΗΕ και οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα δύο τρίτα των δύο εκατομμυρίων των κατοίκων της Γάζας εξαρτώνται από τη διεθνή βοήθεια.

Αν η Χαμάς σταματήσει τις εχθρικές ενέργειές της, είπε ο Λίμπερμαν στην αλ Κουντς, "θα είμαστε οι πρώτοι που θα επενδύσουμε στο λιμάνι (της Γάζας), το αεροδρόμιο και τη βιομηχανική ζώνη" του θύλακα, είπε ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ. "Η Γάζα θα μπορούσε να γίνει μια μέρα μια νέα Σιγκαπούρη ή ένα νέο Χονγκ Κονγκ", συμπλήρωσε.

Ο Λίμπερμαν δήλωσε επίσης ότι τάσσεται υπέρ μιας λύσης δύο κρατών –ενός ισραηλινού κι ενός παλαιστινιακού– για τη διευθέτηση της ισραηλινοπαλαιστινιακής διένεξης, υιοθετώντας μια θέση διακριτή από αυτή πολλών άλλων μελών της κυβέρνησης Νετανιάχου. Στο πλαίσιο αυτής της λύσης, επανέλαβε την πρότασή του να γίνουν ανταλλαγές εδαφών.

Ωστόσο ο Λίμπερμαν επέκρινε με σφοδρότητα τον παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, τον εξ ορισμού συνομιλητή του Ισραήλ και της διεθνούς κοινότητας. "Το πρόβλημα δεν είναι ο εξτρεμισμός, είναι ο Μαχμούντ Αμπάς", ο οποίος είναι "ανίκανος να πάρει σκληρές αποφάσεις", είναι εντελώς αποκομμένος από τον λαό και είναι επικεφαλής μιας κυβέρνησης που μαστίζει η γάγγραινα της διαφθοράς, υποστήριξε ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ. Για να υπάρξει συμφωνία "χρειάζεται κάποιος άλλος" ηγέτης των Παλαιστίνιων, συμπλήρωσε ο ίδιος.

Ο Λίμπερμαν προτείνει ακόμη για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των δύο πλευρών να υπάρξει κατ' αρχάς μια τριετής περίοδος χωρίς βία και κατόπιν μια τριετής περίοδος βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης.

Η δημοσίευση της ολοσέλιδης συνέντευξης του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ προκάλεσε οργή σε πολλούς Παλαιστίνιους. Το υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε τις "ρατσιστικές απόψεις" του Λίμπερμαν, αλλά και το ότι δηλώνει δεσμευμένος στη λύση των δύο κρατών την ώρα που "μεγεθύνει την κατοχή". Το υπουργείο Πληροφόρησης εξάλλου επέκρινε και τον δημοσιογράφο της αλ Κουντς που πήρε τη συνέντευξη, διότι "έδωσε βήμα στον δολοφόνο Λίμπερμαν".

Η αντίδραση ορισμένων παλαιστίνιων ακτιβιστών εξάλλου ήταν να καλέσουν σε μποϊκοτάζ της αλ Κουντς.

Η  ΑΓΓΛΙΑ  ΤΟΥ  ΡΟΤΣΙΛΝΤ  ΒΟΗΘΗΣΕ  ΕΝΕΡΓΑ  ΤΟ  ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ  ΠΥΡΗΝΙΚΟ  ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

Φάκελλοι ποὺ συνδέουν τὴν Βρεταννία μὲ τὸ πυρηνικὸ πρόγραμμα τοῦ Ἰσραὴλ ἐξηφανίσθησαν ἀπὸ τὰ Ἐθνικὰ Ἀρχεῖα τῆς Βρεταννίας!

Ἐπίσημα ἔγγραφα τῆς σχέσεως τῆς Βρεταννίας μὲ τὸ Ἰσραήλ, συμπεριλαμβανομένων ἐγγράφων «στρατιωτικῆς καὶ πυρηνικῆς συνεργασίας», τῆς δεκαετίας τοῦ 1970, ἐξηφανίσθησαν ἀπὸ τὰ Ἐθνικὰ Ἀρχεῖα τὰ τελευταῖα  6 χρόνια. 


Files linking Britain to Israel’s nuclear weapons go missing from National Archives

Official documents on Britain’s relationship with Israel, including papers on “military and nuclear collaboration” in the 1970s, have disappeared from the National Archives in the last four years.

More than 400 records have gone missing from the repository in Kew, southwest London, including a 1947 letter from Winston Churchill and a Home Office document on the 1910 Suffragettes “disturbances.”

The Archives reassured the public it is following a “robust” plan to find the lost files.

The loss of the documents was uncovered following a BBC freedom of information (FoI) request, which found the last recorded knowledge of the 402 historical dossiers was January 2012.

Among them is a Foreign Office file titled ‘Military and nuclear collaboration with Israel: Israeli nuclear armament,’ in which the British government notes Israel’s intention to purchase nuclear weapons.

The document is thought to be linked to a United Nations resolution from 1978 listing the “increasing evidence” of the Middle Eastern country’s attempts at acquiring weapons of mass destruction.

This is not the only National Archives paper to report on Anglo-Israeli nuclear agreements. A 1958 document, made public by the BBC a decade ago, showed how Britain sold 20 tons of heavy water – one of the ingredients needed to generate plutonium – to Israel, to be used in the country’s top secret Dimona nuclear reactor.

The lost file is believed to have been part of a portfolio of official 1970s documents on arms control and nuclear disarmament.

Israel neither admits nor denies its possession of nuclear weapons and has never publicly tested one. It is universally believed to have them, however, but its official secrecy means it is unclear exactly how many.

It is thought that the files may have simply been misplaced and will soon be found. National Archives officials highlighted that less than 0.01 percent of the library’s 11 million public records disappear, accounting for around 100 files each year.

“We are a working archive with a robust, ongoing program dedicated to locating misplaced documents and many are subsequently found again after a thorough search,” a spokesperson for the Archives said.

Around 1,600 documents were reported missing between 2005 and 2011.

“The challenge is to ensure that you’ve got the systems to prevent that, because with every loss of a potential piece of archive you’re losing some history and understanding,” said Labour MP and All-Party Parliamentary Group on Archives and History vice-chair Tristram Hunt.

“You’re losing a sense of connection and you’re losing the fabric of the past.”

rt.com

Οπλα από Ισραήλ σε Ιράν μέσω Ελλάδας

Πρωτοφανή υπόθεση λαθρεμπορίας πολεμικού υλικού από το Ισραήλ μέσω Ελλάδας με τελικό προορισμό το Ιράν αποκάλυψε μυστική έρευνα της Υπηρεσίας Ερευνών Εσωτερικής Ασφάλειας (Homeland Security Investigations) των ΗΠΑ σε συνεργασία με το τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών και Οπλων του ΣΔΟΕ. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Γιάννη Σουλιώτη στη Καθημερινή, τον Δεκέμβριο του 2012 και τον Απρίλιο του 2013 εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν επί ελληνικού εδάφους εμπορευματοκιβώτια που περιείχαν πολεμικό υλικό και συγκεκριμένα εξαρτήματα πολεμικών αεροσκαφών F-4. Τα εμπορευματοκιβώτια προέρχονταν  από  το  Ισραήλ  και  επρόκειτο να  καταλήξουν  στο  Ιράν,  το οποίο διαθέτει  μεγάλο στόλο πολεμικών  αεροσκαφών  τύπου  F-4.
Η αποστολή του πολεμικού υλικού έγινε μέσω εταιρειών courier από εταιρεία με έδρα την πόλη Binyamina του Ισραήλ. Ως ενδιάμεσος παραλήπτης, αντίστοιχα, των εμπορευματοκιβωτίων στην Ελλάδα εμφανιζόταν εταιρεία με στοιχεία «Tassos Karras S.A.» και έδρα την οδό Ορφέως, στον Βοτανικό. Από την έρευνα του τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών και Οπλων του ΣΔΟΕ προέκυψε ότι επρόκειτο για εταιρεία - φάντασμα, ενώ το τηλέφωνο επικοινωνίας της εταιρείας αντιστοιχούσε σε Βρετανό υπήκοο, κάτοικο Θεσσαλονίκης, που επίσης δεν εντοπίστηκε. Σύμφωνα με τα πληροφοριακά δελτία της Υπηρεσίας Ερευνών Εσωτερικής Ασφάλειας (Homeland Security Investigations) των ΗΠΑ, η αποστολή των εμπορευματοκιβωτίων στην Ελλάδα σχετιζόταν με την προσπάθεια κυκλώματος λαθρεμπόρων όπλων από το Ισραήλ να αποστείλει πολεμικό υλικό και σχετικά ανταλλακτικά προς το Ιράν (κατά παράβαση του διεθνούς εμπάργκο), χρησιμοποιώντας την Ελλάδα ως ενδιάμεση χώρα.
Η πρώτη αποστολή αποκαλύφθηκε την 20ή Δεκεμβρίου 2012. Το ΣΔΟΕ, κατόπιν αιτήματος της Υπηρεσίας Ερευνών Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, δέσμευσε κιβώτιο προερχόμενο από το Ισραήλ που περιείχε αεροπορικό υλικό και συγκεκριμένα ένα σταθεροποιητή μετάδοσης ταχύτητας (Constant Speed Drive - C.S.D.). Σύμφωνα με τις αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας, το συγκεκριμένο μηχάνημα είχε κατασκευαστεί στις ΗΠΑ από την εταιρεία Hamilton Sundstrand, η αξία του ανέρχεται σε 28.000 δολάρια και χρησιμοποιείται σε πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-4.
Η δεύτερη αποστολή πολεμικού υλικού αποκαλύφθηκε με τη συνδρομή της Υπηρεσίας Ερευνών Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ τον Απρίλιο του 2013. Το τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών και Οπλων του ΣΔΟΕ δέσμευσε κιβώτιο προερχόμενο από το Ισραήλ μέσω της εταιρείας Fed Ex. Ως αποστολέας εμφανιζόταν η ίδια εταιρεία με έδρα την πόλη Binyamina του Ισραήλ και ως παραλήπτης στην Ελλάδα η εταιρεία - φάντασμα με επωνυμία «Tassos Karras» στον Βοτανικό. Αποκαλύφθηκε ότι εντός του κιβωτίου υπήρχε όχι βαλβίδα όπως αναφερόταν στα συνοδευτικά έγγραφα, αλλά ένας «αισθητήρας τάσης εξόδου» (voltage output sensor) που χρησιμοποιείται σε πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-14. Και σε αυτή την περίπτωση, οι υπηρεσίες των ΗΠΑ ενημέρωσαν το ΣΔΟΕ ότι το εν λόγω εξάρτημα κατασκευάζεται από την εταιρεία Hamilton Sundstrand και περιλαμβάνεται στον κατάλογο πολεμοφοδίων των ΗΠΑ λόγω εφαρμογών σε στρατιωτικά αεροσκάφη F-14.
Ο ενδιάμεσος παραλήπτης του πολεμικού υλικού στην Ελλάδα δεν εντοπίστηκε και, τυπικά, η προκαταρκτική εξέταση του ΣΔΟΕ μπήκε στο Αρχείο Αγνώστων Δραστών. Επειτα από αιτήματα των ΗΠΑ κινήθηκε διαδικασία παράδοσης των κατασχεμένων πειστηρίων στις αρμόδιες αμερικανικές αρχές, ώστε αυτά να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία για τη σύλληψη και ποινική δίωξη υπόπτου, που φέρεται να βρίσκεται πίσω από το λαθρεμπόριο πολεμικού υλικού μεταξύ Ισραήλ και Ιράν και καταζητείται από τις αμερικανικές διωκτικές αρχές ήδη από το 2004. Οπως ορίζει η διαδικασία, στις 14 Νοεμβρίου 2013 συνεδρίασε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών, το οποίο ήρε την κατάσχεση του πολεμικού υλικού και διέταξε την απόδοσή του στην αρμόδια διοικητική αρχή των ΗΠΑ.Το σχετικό βούλευμα αναφέρει επί λέξει: «Αίρεται η κατάσχεση ενός σταθεροποιητή μετάδοσης ταχύτητας και ενός αισθητήρα τάσης εξόδου που επιβλήθηκε από το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών και Οπλων του ΣΔΟΕ και διατάσσει την απόδοση των κατασχεμένων στην αρμόδια διοικητική αρχή των ΗΠΑ». Η απόφαση εκδόθηκε την 24η Δεκεμβρίου 2013.

 

 Ο  ΒΑΝΟΥΒΟΥ 

Ο Μορντεχάου Βανούνου, ο ισραηλινός τεχνικός που εξέθεσε τα πυρηνικά μυστικά του Ισραήλ, τη δεκαετία του '80, και το πλήρωσε με 18 χρόνια στη φυλακή, εκ των οποίων τα 11 στην απομόνωση  

Μία συνέντευξη με τον Μορντεχάι Βανούνου, τον ισραηλινό τεχνικό που τόλμησε να αποκαλύψει τα πυρηνικά μυστικά του Ισραήλ και το πλήρωσε με 18 χρόνια από τη ζωή του στη φυλακή, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από συναρπαστική.

Η πραγματική είδηση ωστόσο - ίσως πολύ πιο σημαντική και από όσα αποκάλυψε ο Βανούνου στο Κανάλι 2 του Ισραήλ - είναι ότι του δόθηκε από τις υπηρεσίες ασφαλείας το πράσινο φως να μιλήσει ανοιχτά, φέρνοντας το Ισραήλ πιο κοντά στη δημόσια παραδοχή για την ύπαρξη του πυρηνικού του οπλοστασίου μετά τη συμφωνία Δύσης και Τεχεράνης για τα πυρηνικά του Ιράν.

Ο Βανούνου επανέλαβε αυτό που έλεγε από την πρώτη στιγμή που κατηγορήθηκε για προδοσία, επειδή έφερε στο φως απτές αποδείξεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ. «Έκανα ό,τι έκανα γιατί πίστευα ότι ήταν σωστό ο κόσμος να ξέρει για τους πυρηνικούς κινδύνους», δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, την Παρασκευή.

Ο ρόλος του ολοκληρώθηκε τη μέρα που οι Sunday Times του Λονδίνου, το 1986, δημοσίευσαν το στόρι, μαζί με δεκάδες φωτογραφίες από το πυρηνικό εργοστάσιο στην Ντιμόνα, τις οποίες είχε τραβήξει ο ίδιος όταν εργαζόταν εκεί. «Τελείωσα με αυτήν την ιστορία. Πλέον δεν έχω μυστικά», υποστηρίζει.

Γεννημένος το 1954 στο Μαρακές από θρήσκους εβραίους γονείς, ο Βανούνου μετακόμισε με την οικογένειά του μόνιμα στο Ισραήλ το 1963, έπειτα από μία έξαρση του αντισημιτικού αισθήματος στο Μαρόκο. Υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό στον πόλεμο του 1973 και τρία χρόνια αργότερα, έπειτα από αυστηρούς ελέγχους, προσελήφθη ως τεχνικός στο μυστικό πυρηνικό εργοστάσιο στην Ντιμόνα, όπου το Ισραήλ κατασκεύαζε πυρηνικά όπλα - τουλάχιστον 100 πυρηνικές κεφαλές, όπως συμπέραναν αργότερα οι ειδικοί από τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο Βανούνου.

Στο εργοστάσιο της Ντιμόνα, ο Βανούνου εργάστηκε επί εννέα συναπτά έτη. Όταν έμαθε ότι πρόκειται να απολυθεί, αποκαλύπτει στη συνέντευξη, άρχισε να παίρνει μαζί του μία φωτογραφική μηχανή. Συνολικά, τράβηξε δύο φιλμ - περίπου 58 φωτογραφίες. Κανείς δεν πονηρεύτηκε για το τι είχε σκοπό να κάνει: αφενός ήταν μία πολύ οικεία πλέον φυσιογνωμία μέσα στο εργοστάσιο και αφετέρου πάντα κουβαλούσε μαζί του ένα σακίδιο πλάτης με τα πανεπιστημιακά εγχειρίδια.

Του πήρε μήνες έως ότου εμφανίσει τα φιλμ. Μετά την απόλυσή του, τα πήρε μαζί του στην Ταϊλάνδη, στο Νεπάλ, στην Αυστραλία, έως ότου τελικά τα εμφάνισε στο Σίδνεϊ. «Ήταν ένα ρίσκο μήπως καταστραφούν τα φιλμ», υποστηρίζει. Αυτό που αρνείται κατηγορηματικά είναι ότι αποφάσισε να εκθέσει τα πυρηνικά του Ισραήλ από εκδίκηση για την απόλυσή του. Αρνείται επίσης ότι πήρε χρήματα από τους Sunday Times ή από άλλον για να το κάνει. Ο επί μακρόν δικηγόρος του Αβιγκντορ Φέλντμαν, επισημαίνει ο Βανούνου, εργάζεται για λογαριασμό του δωρεάν.

Το βέβαιο είναι πως έως εκείνο το δημοσίευμα, το Ισραήλ ουδέποτε είχε αναγνωρίσει ότι διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο. Απεναντίας, καλλιεργούσε μία πολιτική «πυρηνικής αβεβαιότητας», ενώ δεσμευόταν ότι δεν θα είναι η πρώτη χώρα που θα κάνει χρήση πυρηνικών όπλων στη Μέση Ανατολή.

Ο Βανούνου εξέθεσε τα πυρηνικά μυστικά της χώρας και έπρεπε να τιμωρηθεί. Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι η τιμωρία του - 18 χρόνια στη φυλακή, εκ των οποίων τα 11 στην απομόνωση - ήταν άδικη 100%. Αυτό που πλήρωσε, κατά τη δική του άποψη, ήταν ότι έπληξε τη φήμη των μυστικών υπηρεσιών Σιν Μπετ. «Στράφηκα εναντίον της Σιν Μπετ, της Μοσάντ, του Στρατού», τόνισε στο κανάλι 2.

Ο Βανούνου μίλησε για όλους και για όλα: πώς βρέθηκε από το Λονδίνο στη Ρώμη, όπου και συνελήφθη, αλλά και για τη «Σίντι», την εκθαμβωτική πράκτορα Σέριλ Μπεντόβ που κάθε άνδρας θα έπεφτε στα δίχτυα της - «και εσύ το ίδιο», όπως χαρακτηριστικά είπε στον δημοσιογράφο Ντάνι Κουσμάρο.

Κατά τα λεγόμενά του, εκείνος βρήκε τη «Σίντι» - και όχι το αντίθετο - σε έναν δρόμο του Λονδίνου. Δεν του πέρασε ούτε για μια στιγμή από το μυαλό ότι ήταν πράκτορας, έως ότου ξύπνησε ναρκωμένος σε ένα πλοίο με προορισμό το Ισραήλ. Ήταν δική της ιδέα να φύγουν από το Λονδίνο και να πάνε στην Ιταλία, όπου πράκτορες της Μοσάντ εισέβαλαν στο διαμέρισμά τους και τον κράτησαν αλυσοδεμένο σε ένα κρεβάτι για επτά ημέρες. Ακόμη και στην Ιταλία, υποστηρίζει, πίστευε ότι η «Σίντι ήταν επίσης θύμα».

Το μείζον ερώτημα ωστόσο είναι τι μεσολάβησε από την άκρα μυστικότητα και τη φίμωση του «προδότη» Βανούνου έως την πλήρη απελευθέρωσή του, προκειμένου να μιλήσει για τους «κινδύνους της πυριτιδαποθήκης της Ντιμόνα». Η χρονική στιγμή, δεν είναι τυχαία, σχολιάζουν οι Times του Ισραήλ.

Η συνέντευξη προβλήθηκε έπειτα από την ιστορική συμφωνία της Δύσης με την Τεχεράνη για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, «ένα ιστορικό λάθος» όπως το χαρακτηρίζει ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και το οποίο πρόσφατα ενέκρινε και το αμερικανικό Κογκρέσο. Έκτοτε, ο Νετανιάχου έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι, εάν χρειαστεί, το Ιράν θα δράσει έστω και μόνο του, προκειμένου να διασφαλίσει ότι το Ιράν δεν θα αποκτήσει πυρηνικά όπλα.

Πριν από δύο εβδομάδες, δόθηκαν επίσης στη δημοσιότητα μαγνητοφωνημένες συνομιλίες, στις οποίες ο πρώην υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ περιγράφει τουλάχιστον τρεις φορές - το 2010, το 2011 και το 2012 - κατά τις οποίες το Ισραήλ φέρεται πως ήρθε πολύ κοντά στο να επιτεθεί σε πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

H ζωή του Μορντεχάι Βανούνου θα ήταν απίστευτη αν δεν ήταν απολύτως αληθινή. Οταν αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές Σίκπα στο Ασκελόν του Ισραήλ, την Τετάρτη, ξεκίνησε ένα καινούργιο κεφάλαιο ύστερα από 18 χρόνια πίσω από τα κάγκελα. Για τους πιο πολλούς συμπατριώτες του ο 49χρονος Βανούνου είναι ένας προδότης που αποκάλυψε τα πυρηνικά μυστικά του Ισραήλ για μια χούφτα δολάρια, θέτοντας σε κίνδυνο το ίδιο το εβραϊκό κράτος. Για πολλούς υποστηρικτές του, όμως, είναι από τους ήρωες της εποχής μας -ένας άνθρωπος που, ακολουθώντας τη συνείδησή του, θυσίασε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του σε μια προσπάθεια να ενημερώσει τον κόσμο για το κρυφό πυρηνικό οπλοστάσιο της πατρίδας του.

«Περήφανος κι ευτυχισμένος»

Φορώντας άσπρο πουκάμισο και σκούρα γραβάτα, με βήμα γοργό, σαν έτοιμος από καιρό, ο Βανούνου αψήφισε τους περιοριστικούς όρους που του απαγόρευαν να μιλήσει με ξένους και, μιλώντας αγγλικά, είπε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης: «Σ' αυτούς που με αποκαλούν προδότη λέω ότι είμαι περήφανος, περήφανος κι ευτυχισμένος γι' αυτό που έκανα». Και εξοργίζοντας ακόμα περισσότερο τους επικριτές του, πρόσθεσε: «Το Ισραήλ δεν χρειάζεται πυρηνικά όπλα, ειδικά τώρα που η Μέση Ανατολή δεν έχει πυρηνικά όπλα... Το μήνυμά μου στον κόσμο σήμερα είναι να ανοίξετε την Ντιμόνα (ο πυρηνικός αντιδραστήρας στην έρημο Νεγκέβ) σε διεθνή έλεγχο». Είπε επίσης ότι το κράτος του Ισραήλ δεν έχει λόγο ύπαρξης και ότι «οι Εβραίοι πρέπει να λύσουν τα προβλήματά τους με τους Παλαιστίνιους».

Ο Βανούνου, ο οποίος κρατήθηκε σε απομόνωση για σχεδόν 12 από τα 18 χρόνια του στη φυλακή, κατηγόρησε τις αρχές ασφαλείας για «βάναυση, βάρβαρη μεταχείριση», λέγοντας ότι τον τιμωρούσαν επειδή είχε ασπαστεί τον Χριστιανισμό. «Δεν με σπάσατε, δεν με τρελάνατε», φώναξε. «Είμαι ένα σύμβολο του ανθρώπινου πνεύματος και δεν μπορείτε να καταστρέψετε το ανθρώπινο πνεύμα». Απαντώντας, ο υπουργός Δικαιοσύνης Τόμι Λάπιντ σχολίασε: «Το πάει φιρί φιρί να κάνει όσο πιο πολλή ζημιά μπορεί... Θα τον παρακολουθούμε... Θέλουμε να ξέρουμε πού βρίσκεται και σε ποιους μπορεί να αποκαλύψει κι άλλα κρατικά μυστικά». H μελλοντική πορεία του Μορντεχάι Βανούνου, με άλλα λόγια, φαίνεται ότι μπορεί να αποδειχθεί εξίσου πολυτάραχη με το παρελθόν του.

Από το Μαρόκο στο Ισραήλ

Ο Βανούνου γεννήθηκε στο Μαρόκο, σε οικογένεια θρήσκων Εβραίων που μετοίκησε στο Ισραήλ το 1963. Είναι το δεύτερο από 10 παιδιά, αλλά οι γονείς του τον έχουν αποκηρύξει επειδή έγινε Χριστιανός στην Αυστραλία, λίγο πριν αποκαλύψει τα πυρηνικά μυστικά του Ισραήλ σε μια συνέντευξή του στους Sunday Times του Λονδίνου, το 1986.

O Βανούνου υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό στον πόλεμο του 1973. Επειτα από αυστηρούς ελέγχους, προσελήφθη ως τεχνικός στο μυστικό πυρηνικό εργοστάσιο στην Ντιμόνα, όπου το Ισραήλ κατασκεύαζε πυρηνικά όπλα και ξεχώρισε με την εργατικότητά του. Οταν ο Βανούνου άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο ΒeGurioκαι να κάνει παρέα με Αραβες φοιτητές, άρχισε να προβληματίζεται πολιτικά και να το δείχνει στη δουλειά του. Το 1985 απολύθηκε και έφυγε για να γνωρίσει τον κόσμο. Είχε όμως στο σακίδιό του και δύο ρολά φιλμ που είχε τραβήξει εντός του εργοστασίου στην Ντιμόνα.

Στα χέρια της Μοσάντ

Στην Αυστραλία γνωρίστηκε με έναν Κολομβιανό δημοσιογράφο στον οποίο αποκάλυψε τα πυρηνικά μυστικά του Ισραήλ. O τελευταίος έφερε τον Βανούνου σε επαφή με τους Sunday Times, οι οποίοι του πρόσφεραν 100.000 λίρες για να γράψει βιβλίο. Δεν πρόλαβε όμως να εισπράξει τα χρήματα. Οταν δημοσιεύθηκαν οι αποκαλύψεις του ήταν ήδη στα χέρια της Μοσάντ. Είχε ακολουθήσει μία ξανθιά πράκτορα, ονόματι Σίντι, από το Λονδίνο στη Ρώμη, όπου άλλοι πράκτορες τον νάρκωσαν και τον απήγαγαν. O άνθρωπος που μέσα απο μία περίεργη προσωπική περιπέτεια είχε αποκαλύψει το μεγαλύτερο κρατικό μυστικό της χώρας του, εκθέτοντας και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ανοχή τους απέναντι στο Ισραήλ, χάθηκε μέσα σ' ένα μπουντρούμι για 18 χρόνια. Την Τετάρτη βγήκε και πάλι στο φως του ήλιου, «περήφανος και ευτυχισμένος».

Ισραηλινοί εισαγγελείς κατηγόρησαν τον πυρηνικό πληροφοριοδότη Μορντεχάι Βανούνου την Κυριακή για παραβίαση των όρων της απελευθέρωσής του, περισσότερο από μια δεκαετία αφότου ολοκλήρωσε ποινή κάθειρξης 18 ετών.

Μετά την αποφυλάκισή του το 2004, ο Βανούνου είχε υποστεί σειρά από περιοριστικούς όρους, μερικούς από τους οποίους έχει παραβιάσει τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης του Ισραήλ.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Βανούνου συνάντησε το 2013 δύο υπηκόους των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ χωρίς να έχει λάβει την άδεια να το πράξει.

Κατηγορείται επίσης ότι μετακόμισε σε διαφορετικό διαμέρισμα στην πολυκατοικία του το 2014 παραλείποντας να ενημερώσει την αστυνομία.

Και το 2015, παραχώρησε συνέντευξη στο Κανάλι 2 της τηλεόρασης, στην οποία ανέφερε «διαβαθμισμένες πληροφορίες», σύμφωνα με το κατηγορητήριο.

Ο πρώην πυρηνικός τεχνικός φυλακίστηκε το 1986 για την αποκάλυψη εσωτερικών διεργασιών του πυρηνικού εργοστασίου Ντιμόνα του Ισραήλ στην εφημερίδα The Sunday Times της Βρετανίας.

Εξέτισε περισσότερα από 10 χρόνια της ποινής του σε απομόνωση.

Στην συνέντευξη του 2015, ο Βανούνου είπε ότι δεν είχε πλέον κανένα μυστικό να αποκαλύψει και ότι απλά ήθελε να συναντηθεί με την νέα του σύζυγο στη Νορβηγία. Είχε παντρευτεί την καθηγήτρια Θεολογίας Kristin Joachimsen σε μια Λουθηρανική εκκλησία στην Ιερουσαλήμ τον Μάιο του ιδίου έτους.

Η ισραηλινή Δικαιοσύνη του έχει απαγορεύει την μετανάστευση με το σκεπτικό ότι εξακολουθεί να αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια.

Ο 61χρονος Βανούνου είχε ασπασθεί τον χριστιανισμό λίγο προτού τον αρπάξουν πράκτορες της Μοσάντ στη Ρώμη και τον μεταφέρουν στο Ισραήλ.

Το 2010 φυλακίστηκε για 11 εβδομάδες μετά την παράβαση των όρων της απελευθέρωσής του συναντώντας έναν ξένο υπήκοο.

Το Ισραήλ είναι η μοναδική, αν και αδήλωτη, πυρηνική δύναμη της Μέσης Ανατολής - αρνείται να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει ότι διαθέτει τέτοια όπλα.

Εχει αρνηθεί να υπογράψει τη συνθήκη μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων ή να επιτρέψει διεθνή επιθεώρηση των εγκαταστάσεων της Ντιμόνα στην έρημο Νεγκέβ του νότιου Ισραήλ.

 

 ΜΙΑ  ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΤΟΥ 

ΒΑΝΟΥΝΟΥ

Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίζετε τώρα;

Δεν μου επιτρέπουν να φύγω από το Ισραήλ. Με απελευθέρωσαν από τη φυλακή αλλά τώρα βρίσκομαι σ’ ένα μεγαλύτερο κελί: το Ισραήλ. Θα ήθελα να φύγω απ’ αυτή τη χώρα και να χαρώ την ελευθερία μου. Έχω σιχαθεί την Ισραηλινή εξουσία. Ο στρατός μπορεί να έρθει και να με τιμωρήσει οποιαδήποτε στιγμή. Νιώθω ότι βρίσκομαι στο έλεός τους. Θα ήθελα να ζήσω πολύ μακριά από ‘δω.

Θα σας αφήσει το Ισραήλ να φύγετε από τη χώρα;

Δεν ξέρω. Είπαν ότι δεν θα μπορούσα να φύγω από το Ισραήλ για ένα χρόνο. Μετά, όταν πέρασε ο χρόνος, ανανέωσαν την απαγόρευση για ακόμη έναν χρόνο που τελειώνει τον επόμενο (2006) Απρίλιο. Αλλά αυτό μπορούν να το κάνουν όσες φορές θέλουν.

Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με τη Συνθήκη Μη Διάδοσης Πυρηνικών (ΣΜΔΠ), γνωρίζοντας ότι, στην περίπτωση του Ισραήλ, η «αμφισημία του Ισραήλ» γίνεται ανεκτή ενώ στο Ιράν ασκείται πίεση, ακόμη κι ενώ το τελευταίο υποβάλλεται σε επιθεωρήσεις;

Όλες οι χώρες θα έπρεπε να είναι ανοικτές στις διεθνείς επιθεωρήσεις και να λένε την αλήθεια σχετικά τι κάνουν μυστικά στις πυρηνικές υποδομές τους. Το Ισραήλ δεν έχει υπογράψει τη ΣΜΔΠ. Περίπου 180 χώρες το έχουν κάνει, συμπεριλαμβανομένων όλων των Αραβικών χωρών. Η Αίγυπτος, η Συρία, ο Λίβανος, το Ιράκ, η Ιορδανία, όλοι οι ισραηλινοί γείτονες έχουν ανοίξει τα σύνορά τους στη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΔΕΑΕ).
Το Ισραήλ αποτελεί το χειρότερο παράδειγμα. Είναι η μοναδική χώρα που έχει αρνηθεί να υπογράψει τη συνθήκη. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα έπρεπε ν’ αρχίσουν να δίνουν σημασία στην υπόθεση του Ισραήλ. Το Ισραήλ θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως κάθε άλλη χώρα. Πρέπει να τερματίσουμε την υποκρισία και να αναγκάσουμε το Ισραήλ να υπογράψει τη ΣΜΔΠ. Το Ισραήλ θα πρέπει να δεχτεί τους επιθεωρητές της ΔΕΑΕ στο Ντιμόνα.
Το Ιράν, το οποίο συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις και αποδέχεται τις επιθεωρήσεις των Ηνωμένων Εθνών, δέχεται απειλές παρ’ όλα αυτά να υποστεί κυρώσεις. Αλλά, τίποτα δεν γίνεται στην περίπτωση του Ισραήλ που έχει πυρηνικά όπλα και απορρίπτει τις επιθεωρήσεις της ΔΕΑΕ.

Γιατί οι ΗΠΑ και η Ευρώπη εφαρμόζουν πολιτική «δύο μέτρων και σταθμών»;

Ναι, και είναι ακόμη χειρότερα απ’ ότι λέτε. Όχι μόνο δεν λαμβάνουν μέτρα αλλά επίσης βοηθούν μυστικά το Ισραήλ. Υπάρχει μυστική συνεργασία μεταξύ του Ισραήλ και των ΗΠΑ της Βρετανίας και της Γαλλίας. Αυτές οι χώρες έχουν αποφασίσει να στηρίξουν την πυρηνική δύναμη του Ισραήλ επειδή θέλουν το Ισραήλ να είναι στην υπηρεσία τους ως αποικιακή χώρα που εγγυάται τον έλεγχό τους στη Μέση Ανατολή, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στα πετρελαϊκά αποθέματα της περιοχής και να κρατήσουν τους Άραβες στην υπανάπτυξη και φατριακές έριδες. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος αυτής της συνεργασίας.

Δεν αποτελεί το Ιράν απειλή, όπως ισχυρίζονται το Ισραήλ και οι ΗΠΑ;

Υπό την εξουσία της ΔΕΑΕ το Ιράν δεν αποτελεί κανενός είδους απειλή. Οι δυτικοί ειδικοί γνωρίζουν απόλυτα τη φύση του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, σε αντίθεση μ’ εκείνο του Ισραήλ, που δεν αφήνει κανέναν να εισέλθει στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Αυτός είναι ο λόγος που το Ιράν αποφάσισε να κάνει ένα ακόμη βήμα και να πει στον κόσμο: «Δεν μπορείτε να ζητάτε περισσότερη διαφάνεια από μας ενώ κλείνετε τα μάτια σ’ αυτό που γίνεται στο Ισραήλ!».
Οι Άραβες γνωρίζουν εδώ και 40 χρόνια ότι το Ισραήλ έχει ατομικές βόμβες κανείς δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό. Όσο ο κόσμος εξακολουθεί να αγνοεί τα ατομικά όπλα του Ισραήλ, δεν πρόκειται να έχει την ηθική εξουσία να πει οτιδήποτε για το Ιράν. Αν ο κόσμος πράγματι ανησυχεί, αν θέλει να θέσει ένα τέλος στη διάδοση των πυρηνικών, πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή, δηλαδή το Ισραήλ!

Πρέπει να είναι πολύ ενοχλητικό για σας να ακούτε ότι το Ισραήλ, ένας παραβάτης των κανονισμών, λέει ότι είναι έτοιμο να βομβαρδίσει το Ιράν, μια χώρα που μέχρι στιγμής δεν έχει παραβεί κανέναν κανόνα!

Ναι, με τρελαίνει. Δεν έχουμε κανένα λόγο να ασκούμε κριτική στο Ιράν. Προτού κάνουμε οτιδήποτε ενάντια σε οποιαδήποτε χώρα θα πρέπει να τακτοποιήσουμε την υπόθεση του Ισραήλ. Αν θέλει κανείς να κάνει οτιδήποτε ενάντια στο Ιράν, πρώτα πρέπει να αντιμετωπίσει το Ισραήλ. Ο κόσμος δεν μπορεί να αγνοεί τι κάνει το Ισραήλ τα τελευταία 40 χρόνια. Οι ΗΠΑ θα έπρεπε να αναγκάσουν το Ισραήλ να υπογράψει τη ΣΜΔΠ. Έφτασε η στιγμή η Ευρώπη να αναγνωρίσει ότι το Ισραήλ έχει πυρηνικά όπλα. Ο Αραβικός κόσμος θα πρέπει να ανησυχεί εξαιρετικά για το γεγονός ότι όλος ο κόσμος κριτικάρει το Ιράν, που δεν έχει πυρηνικά όπλα, ενώ αγνοεί το Ισραήλ.

Ποια κράτη συνεργάστηκαν με το Ισραήλ;

Το Ισραήλ βοήθησε τη Γαλλία και τη Βρετανία στην εκστρατεία τους εναντίον της Αιγύπτου το 1956. Μετά την επιχείρηση του Σουέζ, η Γαλλία και η Βρετανία άρχισαν να συνεργάζονται με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ ως ανταπόδοση της υποστήριξης που τους παρείχε το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Δεν βοηθούσε και η Νότια Αφρική το Ισραήλ μέχρι το 1991;

Ήταν ακριβώς στη Νότια Αφρική, στην έρημο, που το Ισραήλ έκανε πυρηνικές δοκιμές.

 

Φαίνεται ότι τη δεκαετία του 1960 ο πρόεδρος Κένεντυ ζήτησε να γίνουν επιθεωρήσεις στο Ντιμόνα, στο Ισραήλ. Βλέπετε καμία σχέση ανάμεσα σ’ αυτό το αίτημα και τη δολοφονία του;

Πιστεύω ότι, εκείνη την περίοδο, οι ΗΠΑ αντιτίθονταν στο ισραηλινό πυρηνικό πρόγραμμα. Ο Κέννεντυ προσπάθησε να σταματήσει το Ισραήλ αλλά δολοφονήθηκε πριν μπορέσει να το κάνει. Για μένα, η δολοφονία του είχε να κάνει με τη διάδοση των πυρηνικών όπλων στο Ισραήλ και σε άλλες χώρες. Εκείνοι που τον σκότωσαν ήταν υπέρ της διάδοσης των πυρηνικών. Χάρη στο θάνατό του συνεχίστηκε η διάδοση. Για την ακρίβεια, οι πρόεδροι Τζόνσον και Νίξον, που τον διαδέχτηκαν, δεν έδειξαν καμία ενόχληση απ’ αυτό. Άφησαν το Ισραήλ να ενεργήσει. Μπορούμε απλά να δούμε ότι έγινε μια αλλαγή προς αυτή την κατεύθυνση μετά τη δολοφονία του Κέννεντυ.

Η αποκάλυψή σας δεν έκανε το Ισραήλ ν’ αλλάξει τη μυστικότητά του σχετικά με το ζήτημα. Το Ισραήλ κατάφερε να κάνει όλες τις μεγάλες δυνάμεις να μην ενεργήσουν εναντίον του. Ήταν η στρατηγική του Ισραήλ, ενάντια στη διαφάνεια, αποτελεσματική;

Ναι, πρέπει να το παραδεχτούμε. Το Ισραήλ είναι μια περίπτωση που θα πρέπει να μελετηθεί. Πως μπορεί μια μικρή χώρα να αγνοεί όλο τον κόσμο και να συνεχίζει με μια επιθετική πολιτική και να μην ανησυχεί για κανέναν άλλο; Ναι, το Ισραήλ μπορούσαν να το πράξουν αυτό. Αλλά, σήμερα ο κόσμος έχει αλλάξει. Ο ψυχρός πόλεμος τελείωσε. Ο κομμουνισμός ηττήθηκε. Ο κόσμος βαδίζει προς την ειρήνη. Μπορούμε να δούμε ότι τα πυρηνικά όπλα δεν θα βοηθήσουν το Ισραήλ. Τώρα που το Ισραήλ πρέπει να δείξει ότι θέλει την ειρήνη και τον τρόπο που θα την αποκτήσει, ποια είναι η χρησιμότητα των πυρηνικών όπλων; Η πυρηνική πολιτική του Ισραήλ ήταν δυνατή μέσα στο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου. Σήμερα πρέπει να αναγκάσουμε το Ισραήλ να υιοθετήσει μια νέα πολιτική, που θα δείχνει στον κόσμο ότι θέλει την ειρήνη και ότι αναγνωρίζει ότι δεν χρειάζεται πυρηνικά όπλα.

Στη δεκαετία του 1950, το Ισραήλ είχε ήδη σημαντικό οπλοστάσιο. Τι λόγο είχε τότε να διαθέτει πυρηνικά όπλα;

Μια μικρή χώρα όπως το Ισραήλ δεν έχει κανένα βάσιμο λόγο να έχει τέτοια τεράστια ποσότητα ατομικών όπλων. Είναι σαν το Ισραήλ να είχε προσβληθεί από φρενίτιδα για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα στην περιοχή! Αν ένα πυρηνικό όπλο χρησιμοποιούνταν ενάντια στη Συρία, την Αίγυπτο, ή την Ιορδανία, τα ραδιενεργά κατάλοιπα θα έπληγαν επίσης και το Ισραήλ. Μέχρι σήμερα, οι Ισραηλινοί δεν έχουν κατορθώσει να συζητήσουν μεταξύ τους το ζήτημα. Ωστόσο, είναι ένα πρόβλημα που ανησυχεί ολόκληρο τον κόσμο. Περιμένουμε την απάντηση του Ισραήλ.

Για το Ισραήλ, δεν είναι κυρίως ένα όπλο που του επιτρέπει να διατηρεί το στάτους κβο, ως ένα όργανο πολιτικού εκβιασμού, ώστε να μπορεί να συνομιλεί με ίσους όρους με τις μεγάλες δυνάμεις -ξεκινώντας από τις ΗΠΑ- και να μην παραχωρεί τίποτα στους Άραβες που το Ισραήλ έχει λεηλατήσει και που είναι αδύναμοι στο στρατιωτικό τομέα;

Αυτό είναι σωστό. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί την ισχύ των όπλων του για να επιβάλει την πολιτική του. Το Ισραήλ έχει μεγάλη εξουσία, συνθλίβει με αλαζονεία όλους τους γείτονές του. Ούτε οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πουν στο Ισραήλ τι να κάνει! Η Ευρώπη βλέπει τώρα το μέγεθος της ισχύος του Ισραήλ. Χωρίς να χρησιμοποιούν την ατομική βόμβα και χωρίς καν να απειλούν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα, οι Ισραηλινοί μπορούν να επιβάλουν την εξουσία τους, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Μπορούν να χτίσουν ένα τείχος, μπορούν να οικοδομούν αποικίες στην Παλαιστίνη. Κανείς δεν μπορεί να τους πει ότι δεν μπορούν να το κάνουν επειδή είναι εξαιρετικά ισχυροί. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του πολιτικού τους εκβιασμού. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά τους όπλα εναντίον οποιασδήποτε χώρας προσπαθεί να σταματήσει την επιθετική πολιτική τους ενάντια στους Παλαιστινίους. Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση. Όλος ο κόσμος το ξέρει.
Και υπάρχει ένας ακόμη λόγος που οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν κάνουν τίποτα. Ξέρουν το μέγεθος της εξουσίας του Ισραήλ. Επομένως ο καλύτερος τρόπος να εναντιωθεί κανείς στο Ισραήλ είναι να γνωστοποιήσει στον κόσμο την αλήθεια και να μελετήσει τι συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα αναφορικά με τα ατομικά όπλα μέχρι να τα εγκαταλείψουν.

Το Ισραήλ σκέφτηκε την πιθανότητα να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα ενάντια στους Άραβες γείτονές του το 1973;

Ναι. Το 1973 το Ισραήλ ήταν έτοιμο να χρησιμοποιήσει ατομικές βόμβες ενάντια στη Συρία και την Αίγυπτο.

Υποφέρατε πολλά που αποκαλύψατε ένα κρατικό μυστικό. Τελικά ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

Πρώτον, ο κόσμος τώρα έχει στοιχεία ότι το Ισραήλ διαθέτει ατομικά όπλα. Από δω και πέρα, κανένας δεν μπορεί να αγνοεί την αλήθεια αναφορικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ. Μετά απ’ αυτό το Ισραήλ εμποδίστηκε να καταφύγει σε τέτοιου είδους όπλα. Ένα άλλο αποτέλεσμα είναι το γεγονός ότι ο κόσμος έμαθε τι έκανε μυστικά αυτό το μικρό Εβραϊκό κράτος. Και ο κόσμος επίσης έμαθε για τα ψέματα και την παραπληροφόρηση πάνω στα οποία στηρίζεται αυτό το κράτος. Γνωρίζοντας ότι μια μικρή χώρα όπως το Ισραήλ μπορούσε να κατασκευάσει 200 ατομικές βόμβες συνειδητοποίησε τον κόσμο. Ο φόβος ότι και κάποια άλλη μικρή χώρα μπορούσε να κάνει το ίδιο έκανε τον κόσμο να σκεφτεί τρόπους να σταματήσει τη διάδοση των πυρηνικών και να εμποδίσει το Ισραήλ να βοηθήσει άλλες χώρες να χρησιμοποιήσουν αυτά τα όπλα στο μέλλον.
Όταν ο κόσμος έμαθε τι έκανε μυστικά το Ισραήλ ο φόβος για την πυρηνική διάδοση αυξήθηκε. Ο κόσμος έμαθε την ισραηλινή ισχύ και άρχισε να πιέζει αυτή τη χώρα να κάνει ειρήνη με τους Παλαιστινίους και τον Αραβικό κόσμο. Το Ισραήλ δεν είχε πλέον λόγο να ισχυρίζεται ότι φοβάται τους Άραβες γείτονες, όπως έκανε από το 1950, και χρειάζεται όπλα για να εγγυηθεί την ασφάλειά του.

Γιατί εξακολουθεί να σας κυνηγάει το Ισραήλ;

Αυτό που έκανα ήταν εξαιρετικά ζημιογόνο για όλες τις ισραηλινές πολιτικές κινήσεις! Αναγκάστηκαν ν’ αλλάξουν τα σχέδιά τους. Η μυστική πυρηνική πολιτική του Ισραήλ δημιουργήθηκε από τον Σιμόν Πέρες. Και αυτή η πολιτική μυστικής κατασκευής πυρηνικών όπλων καταστράφηκε! Μετά την αποκάλυψη, το Ισραήλ έπρεπε να αλλάξει κατεύθυνση και να κάνει νέα σχέδια. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι συνέπεια αυτού που έκανα. Έπρεπε να εφεύρουν άλλους τύπους όπλων. Τώρα χτίζουν το τείχος τους, τα σημεία ελέγχου, τους εποικισμούς και κατάφεραν να κάνουν την Εβραϊκή κοινωνία πιο θρησκόληπτη, πιο εθνικιστική και πιο ρατσιστική αντί να πάρει άλλο δρόμο, αντί να κατανοήσει ότι η μοναδική δυνατή λύση είναι η ειρήνη, αντί να αναγνωρίσει ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και αντί να θέσει ένα τέλος στη σύγκρουση. Αυτό που θέλει το Ισραήλ είναι να συνεχίσει να χτίζει το τείχος και τους εποικισμούς του!

Επομένως αυτό που κάνατε ήταν πολύ σημαντικό!

Ως άνθρωπος έκανα κάτι για την ασφάλεια και το σεβασμό της ανθρωπότητας. Όλες οι χώρες πρέπει να μας σέβονται, όλους μας!, ως ανθρώπινα όντα, άσχετα σε ποια θρησκεία ανήκουμε, είτε είμαστε Εβραίοι, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι ή Βουδιστές. Το Ισραήλ έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: είναι μια χώρα που δε σέβεται τα ανθρώπινα πλάσματα. Οι συνέπειες είναι καταστρεπτικές για την εικόνα του Ισραήλ. Το κράτος του Ισραήλ απέχει πολύ από το να είναι δημοκρατία. Το εβραϊκό κράτος είναι ρατσιστικό. Όλος ο κόσμος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το Ισραήλ εφαρμόζει πολιτική απαρτχάιντ. Αν είσαι Εβραίος μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και να πας όπου θέλεις. Αν δεν είσαι Εβραίος δεν έχεις δικαιώματα. Αυτός ο ρατσισμός είναι το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ισραήλ. Το Ισραήλ είναι απολύτως ανίκανο να αποδείξει ότι είναι δημοκρατία. Κανένας δεν μπορεί να δεχτεί αυτό το ρατσιστικό κράτος, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να αποδεχτούν τα πυρηνικά όπλα του Ισραήλ αλλά πως μπορούν να δικαιολογήσουν αυτό το κράτος του φασιστικού απαρτχάιντ;

Φαίνεται σαν να αρνείστε να αναγνωρίσετε τη νομιμότητα αυτού του κράτους;

Φυσικά. Αυτό είπα όταν απελευθερώθηκα από τη φυλακή: δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτό το Εβραϊκό κράτος. Το Ισραηλινό Εβραϊκό κράτος είναι το αντίθετο της δημοκρατίας. Χρειαζόμαστε ένα κράτος για όλους τους πολίτες, άσχετα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Η λύση είναι ένα κράτος για όλους τους πολίτες όλων των θρησκειών, όπως συμβαίνει σε δημοκρατίες όπως τη Γαλλία και την Ελβετία και όχι ένα κράτος μόνο για Εβραίους. Ένα εβραϊκό κράτος δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης. Οι Εβραίοι δεν έχουν ανάγκη ένα φονταμενταλιστικό καθεστώς όπως του Ιράν. Οι άνθρωποι χρειάζονται μια αληθινή δημοκρατία που σέβεται τα ανθρώπινα όντα. Σήμερα έχουμε δύο φονταμενταλιστικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή: το Ιράν και το Ισραήλ. Αλλά το Ισραήλ είναι πολύ πιο φονταμενταλιστικό από το Ιράν!

Επομένως για σας το Ισραήλ αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο από το Ιράν;

Φυσικά. Όλοι γνωρίζουμε σε τι βαθμό οι Ισραηλινοί έχουν κάνει τον Παλαιστινιακό λαό να υποφέρει παραπάνω από 50 χρόνια! Έφτασε ο καιρός ο κόσμος να δώσει σημασία στο Παλαιστινιακό Ολοκαύτωμα. Οι Παλαιστίνιοι έχουν υποφέρει πολλά, για πολύ καιρό εξαιτίας της κατοχής! Οι Εβραίοι δεν τους σέβονται και δεν τους θεωρούν καν ανθρώπινα όντα. Δεν αναγνωρίζουν κανένα από τα δικαιώματά τους και εξακολουθούν να τους κυνηγάνε, να διακινδυνεύουν τη ζωή τους και συνεπώς και το μέλλον τους.

Τι θα λέγατε στη χώρα μου την Ελβετία, τον θεματοφύλακα των Συνθηκών της Γενεύης;

Η Ελβετία θα πρέπει ξεκάθαρα και δυνατά να καταδικάσει τη ρατσιστική πολιτική του Ισραήλ, δηλαδή όλες τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, είτε Μουσουλμάνων είτε Χριστιανών. Όλες οι χώρες πρέπει να απαιτήσουν από το Ισραήλ να σεβαστεί τους μη-Εβραίους ως ανθρώπινα όντα. Για την ακρίβεια δεν έχω το δικαίωμα να μιλάω μαζί σας, δεν έχω εξουσιοδότηση να μιλάω με ξένους. Κάνοντάς το παρά την απαγόρευση αναλαμβάνω ένα ρίσκο. Το Ισραήλ χρησιμοποίησε τις αποζημιώσεις για το ολοκαύτωμα για να κατασκευάσει όπλα, να καταστρέψει σπίτια και Παλαιστινιακές περιουσίες. Ελπίζω η χώρα σας να μπορέσει να μου δώσει διαβατήριο και να με βοηθήσει να φύγω από το Ισραήλ. Η ζωή είναι πολύ σκληρή εδώ. Αν είσαι Εβραίος δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν δεν είσαι ή αν πάψεις να είσαι αντιμετωπίζεσαι χωρίς σεβασμό.

ΑΛΛΗ  ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΤΟΥ  ΒΑΝΟΥΝΟΥ

Μία συνέντευξη με τον Μορντεχάι Βανούνου, τον ισραηλινό τεχνικό που τόλμησε να αποκαλύψει τα πυρηνικά μυστικά του Ισραήλ και το πλήρωσε με 18 χρόνια από τη ζωή του στη φυλακή, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από συναρπαστική.

Η πραγματική είδηση ωστόσο - ίσως πολύ πιο σημαντική και από όσα αποκάλυψε ο Βανούνου στο Κανάλι 2 του Ισραήλ - είναι ότι του δόθηκε από τις υπηρεσίες ασφαλείας το πράσινο φως να μιλήσει ανοιχτά, φέρνοντας το Ισραήλ πιο κοντά στη δημόσια παραδοχή για την ύπαρξη του πυρηνικού του οπλοστασίου μετά τη συμφωνία Δύσης και Τεχεράνης για τα πυρηνικά του Ιράν.

Ο Βανούνου επανέλαβε αυτό που έλεγε από την πρώτη στιγμή που κατηγορήθηκε για προδοσία, επειδή έφερε στο φως απτές αποδείξεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ. «Έκανα ό,τι έκανα γιατί πίστευα ότι ήταν σωστό ο κόσμος να ξέρει για τους πυρηνικούς κινδύνους», δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, την Παρασκευή.

Ο ρόλος του ολοκληρώθηκε τη μέρα που οι Sunday Times του Λονδίνου, το 1986, δημοσίευσαν το στόρι, μαζί με δεκάδες φωτογραφίες από το πυρηνικό εργοστάσιο στην Ντιμόνα, τις οποίες είχε τραβήξει ο ίδιος όταν εργαζόταν εκεί. «Τελείωσα με αυτήν την ιστορία. Πλέον δεν έχω μυστικά», υποστηρίζει.

Γεννημένος το 1954 στο Μαρακές από θρήσκους εβραίους γονείς, ο Βανούνου μετακόμισε με την οικογένειά του μόνιμα στο Ισραήλ το 1963, έπειτα από μία έξαρση του αντισημιτικού αισθήματος στο Μαρόκο. Υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό στον πόλεμο του 1973 και τρία χρόνια αργότερα, έπειτα από αυστηρούς ελέγχους, προσελήφθη ως τεχνικός στο μυστικό πυρηνικό εργοστάσιο στην Ντιμόνα, όπου το Ισραήλ κατασκεύαζε πυρηνικά όπλα - τουλάχιστον 100 πυρηνικές κεφαλές, όπως συμπέραναν αργότερα οι ειδικοί από τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο Βανούνου.

Στο εργοστάσιο της Ντιμόνα, ο Βανούνου εργάστηκε επί εννέα συναπτά έτη. Όταν έμαθε ότι πρόκειται να απολυθεί, αποκαλύπτει στη συνέντευξη, άρχισε να παίρνει μαζί του μία φωτογραφική μηχανή. Συνολικά, τράβηξε δύο φιλμ - περίπου 58 φωτογραφίες. Κανείς δεν πονηρεύτηκε για το τι είχε σκοπό να κάνει: αφενός ήταν μία πολύ οικεία πλέον φυσιογνωμία μέσα στο εργοστάσιο και αφετέρου πάντα κουβαλούσε μαζί του ένα σακίδιο πλάτης με τα πανεπιστημιακά εγχειρίδια.

Του πήρε μήνες έως ότου εμφανίσει τα φιλμ. Μετά την απόλυσή του, τα πήρε μαζί του στην Ταϊλάνδη, στο Νεπάλ, στην Αυστραλία, έως ότου τελικά τα εμφάνισε στο Σίδνεϊ. «Ήταν ένα ρίσκο μήπως καταστραφούν τα φιλμ», υποστηρίζει. Αυτό που αρνείται κατηγορηματικά είναι ότι αποφάσισε να εκθέσει τα πυρηνικά του Ισραήλ από εκδίκηση για την απόλυσή του. Αρνείται επίσης ότι πήρε χρήματα από τους Sunday Times ή από άλλον για να το κάνει. Ο επί μακρόν δικηγόρος του Αβιγκντορ Φέλντμαν, επισημαίνει ο Βανούνου, εργάζεται για λογαριασμό του δωρεάν.

Το βέβαιο είναι πως έως εκείνο το δημοσίευμα, το Ισραήλ ουδέποτε είχε αναγνωρίσει ότι διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο. Απεναντίας, καλλιεργούσε μία πολιτική «πυρηνικής αβεβαιότητας», ενώ δεσμευόταν ότι δεν θα είναι η πρώτη χώρα που θα κάνει χρήση πυρηνικών όπλων στη Μέση Ανατολή.

Ο Βανούνου εξέθεσε τα πυρηνικά μυστικά της χώρας και έπρεπε να τιμωρηθεί. Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι η τιμωρία του - 18 χρόνια στη φυλακή, εκ των οποίων τα 11 στην απομόνωση - ήταν άδικη 100%. Αυτό που πλήρωσε, κατά τη δική του άποψη, ήταν ότι έπληξε τη φήμη των μυστικών υπηρεσιών Σιν Μπετ. «Στράφηκα εναντίον της Σιν Μπετ, της Μοσάντ, του Στρατού», τόνισε στο κανάλι 2.

Ο Βανούνου μίλησε για όλους και για όλα: πώς βρέθηκε από το Λονδίνο στη Ρώμη, όπου και συνελήφθη, αλλά και για τη «Σίντι», την εκθαμβωτική πράκτορα Σέριλ Μπεντόβ που κάθε άνδρας θα έπεφτε στα δίχτυα της - «και εσύ το ίδιο», όπως χαρακτηριστικά είπε στον δημοσιογράφο Ντάνι Κουσμάρο.

Κατά τα λεγόμενά του, εκείνος βρήκε τη «Σίντι» - και όχι το αντίθετο - σε έναν δρόμο του Λονδίνου. Δεν του πέρασε ούτε για μια στιγμή από το μυαλό ότι ήταν πράκτορας, έως ότου ξύπνησε ναρκωμένος σε ένα πλοίο με προορισμό το Ισραήλ. Ήταν δική της ιδέα να φύγουν από το Λονδίνο και να πάνε στην Ιταλία, όπου πράκτορες της Μοσάντ εισέβαλαν στο διαμέρισμά τους και τον κράτησαν αλυσοδεμένο σε ένα κρεβάτι για επτά ημέρες. Ακόμη και στην Ιταλία, υποστηρίζει, πίστευε ότι η «Σίντι ήταν επίσης θύμα».

Το μείζον ερώτημα ωστόσο είναι τι μεσολάβησε από την άκρα μυστικότητα και τη φίμωση του «προδότη» Βανούνου έως την πλήρη απελευθέρωσή του, προκειμένου να μιλήσει για τους «κινδύνους της πυριτιδαποθήκης της Ντιμόνα». Η χρονική στιγμή, δεν είναι τυχαία, σχολιάζουν οι Times του Ισραήλ.

Η συνέντευξη προβλήθηκε έπειτα από την ιστορική συμφωνία της Δύσης με την Τεχεράνη για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, «ένα ιστορικό λάθος» όπως το χαρακτηρίζει ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και το οποίο πρόσφατα ενέκρινε και το αμερικανικό Κογκρέσο. Έκτοτε, ο Νετανιάχου έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι, εάν χρειαστεί, το Ιράν θα δράσει έστω και μόνο του, προκειμένου να διασφαλίσει ότι το Ιράν δεν θα αποκτήσει πυρηνικά όπλα.

Πριν από δύο εβδομάδες, δόθηκαν επίσης στη δημοσιότητα μαγνητοφωνημένες συνομιλίες, στις οποίες ο πρώην υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ περιγράφει τουλάχιστον τρεις φορές - το 2010, το 2011 και το 2012 - κατά τις οποίες το Ισραήλ φέρεται πως ήρθε πολύ κοντά στο να επιτεθεί σε πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

 

ΕΡ: Διάβασα ορισμένα δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία είσθε ένας από τους τρεις βασικούς διεκδικητές του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης 2004. Ποια είναι η αντίδρασή σας σε αυτό;
ΑΠ: Θέλω καταρχάς να ευχαριστήσω τους ανθρώπους της Ελλάδας που ενδιαφέρονται για την κατάστασή μου εδώ. Ελπίζω να μου επιτραπεί να αφήσω το Ισραήλ και να πάω να παραλάβω το βραβείο. Πρόκειται για μια μεγάλη τιμή τόσο για εμένα όσο και για όσους παρακολουθούν την υπόθεση μου τα τελευταία χρόνια.

ΕΡ: Κάποιοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά όσον αφορά τα πυρηνικά προγράμματα του Ισραήλ και του Ιράν. Ποια είναι η γνώμη σας;
ΑΠ: Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέζουν το Ιράν για το θέμα του πυρηνικού του προγράμματος αλλά θα πρέπει να πράξουν το ίδιο και προς το Ισραήλ. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μόνο το θέμα του Ιράν ξεχνώντας το Ισραήλ. Όλος ο κόσμος γνωρίζει τώρα τι έχει το Ισραήλ, ότι συνεχίζει να έχει μυστικά και ελπίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο κόσμος θα συνειδητοποιήσουν ότι ο τρόπος να αντιμετωπίσουν την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων είναι διατηρώντας ένα μέτρο για όλα τα κράτη. Όχι άλλα να ισχύουν για το Ιράν και το Ιράκ ξεχνώντας τι κάνει το Ισραήλ. Ελπίζω ότι ο κόσμος θα ξυπνήσει και θα αντιμετωπίσει με σοβαρότητα την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων στο Ισραήλ και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί σοβαρά αυτό το πρόβλημα παγκοσμίως.

ΕΡ: Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ. Ποια είναι η εκτίμησή σας σχετικά με το τι συμβαίνει σήμερα;
ΑΠ: Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στο Ισραήλ, διότι άφησα τη δουλειά μου πριν από 18 χρόνια. Από ό,τι ξέρω όμως το Ισραήλ συνεχίζει να παράγει και να εξελίσσει το πυρηνικό του πρόγραμμα. Έτσι, πιστεύω ότι η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Συνεχίζουν να υπάρχουν πυρηνικά όπλα στο Ισραήλ και πιστεύω ότι κατασκευάστηκαν πολλά περισσότερα τα τελευταία 18 χρόνια. Δηλαδή η κατάσταση είναι χειρότερη και ο κόσμος θα πρέπει να αντιμετωπίσει την κατάσταση με σοβαρότητα. Να ασκήσει κριτική και να μην ξεχνά τι συμβαίνει στο Ισραήλ.

ΕΡ: Ξέρω ότι κάποιοι από τους συμπατριώτες σας, σας αποκαλούν προδότη και σας έχουν απειλήσει. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
ΑΠ: Τα ξεπέρασα αυτά. Ξεπέρασα το στίγμα του προδότη, πριν από πολύ καιρό, στη φυλακή. Ήταν πολύ άσχημα στην αρχή, αλλά μετά από κάποια χρόνια στη φυλακή ήμουν πολύ ευχαριστημένος και ευτυχισμένος, μπορώ να πω, που πρόδωσα τα πυρηνικά μυστικά του Ισραήλ. Που πρόδωσα τις ψευτιές, τις απάτες του Ισραήλ. Δεν είμαι όμως προδότης. Όλος ο κόσμος με σέβεται και όλος ο κόσμος καταλαβαίνει ότι έκανα το σωστό. Νομίζω ότι η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να πει ότι οι πραγματικοί προδότες είναι αυτοί που ψεύδονται και εξαπατούν τον κόσμο. Η κυβέρνηση του Σιμόν Πέρες που ήταν πίσω από την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων στο Ισραήλ. Αυτοί είναι οι αληθινοί προδότες, διότι πρόδωσαν τον ανθρωπισμό τους, την υποχρέωσή τους να σέβονται τα ανθρώπινα όντα, να δώσουν σε όλους το δικαίωμα να μάθουν τα πυρηνικά μυστικά και να αποτρέψουν τον πυρηνικό πόλεμο. Αυτοί που ήταν πίσω από την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων είναι οι αληθινοί προδότες.

ΕΡ: Το γεγονός ότι γίνατε Χριστιανός έχει περιπλέξει τα πράγματα για εσάς;
ΑΠ: Ναι, το Ισραήλ το κάνει πιο δύσκολο, διότι στο Ισραήλ οι Χριστιανοί θεωρούνται ότι προδίδουν τον Ιουδαϊσμό, ο Χριστιανισμός αποτελεί προδοσία του Ιουδαϊσμού. Για κάποιους είναι πολύ χειρότερο το να είσαι Χριστιανός από το να αποκαλύπτεις πυρηνικά μυστικά. Έτσι, στο Ισραήλ θεωρούμαι διπλός προδότης. Αλλά για μένα ο Χριστιανισμός είναι ο δρόμος της ειρήνης, της μη βίας και του σεβασμού της ανθρωπότητας. Ο δρόμος της ζωής και όχι του πολέμου, της μη χρήσης πυρηνικών όπλων, των όπλων του ολοκαυτώματος, τα οποία η εβραϊκή κυβέρνηση του Ισραήλ προσπαθεί να χρησιμοποιήσει. Αυτοί που μιλούν πολύ για το Ολοκαύτωμα είναι πίσω από όλα αυτά τα πυρηνικά όπλα που μπορούν να προκαλέσουν ένα νέο ολοκαύτωμα σήμερα. Αυτή είναι η Χριστιανική μου πίστη. Η πίστη της ειρήνης και της μη βίας, που για το Ισραήλ είναι άλλη μια προδοσία, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος.

ΕΡ: Υπάρχουν κάποια κενά στην ιστορία της απαγωγής σας στη Ρώμη. Εκτός από το Ισραήλ, υπήρχαν άλλες δυνάμεις που σας ήθελαν τελικώς στη φυλακή;
ΑΠ: Η δοκιμασία μου ξεκίνησε το 1986, στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οπότε υπήρχε ο κομμουνισμός και μια συνωμοσία κρατών που διέθεταν πυρηνικά όπλα σε άλλες χώρες. Υπήρχε ένα καρτέλ κρατών πίσω από τη διάδοση πυρηνικών όπλων στον κόσμο. Αυτά τα κράτη ήταν η Γαλλία και η Αγγλία. Αυτά τα κράτη βοήθησαν το Ισραήλ, με αντιδραστήρες. Ήταν πίσω από τη διάδοση πυρηνικών όπλων σε άλλες χώρες συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Αφρικής, της Βόρειας Κορέας, του Ιράκ και του Ιράν. Έτσι, πολεμούσαν εμένα, προσπαθούσαν να με σταματήσουν με την απαγωγή μου. Αυτό ήταν το καρτέλ των κρατών που διέθεταν πυρηνικά όπλα.

ΕΡ: Γνωρίζοντας πλέον τις συνέπειες, αν πηγαίνατε πίσω στο 1986, θα αλλάζατε κάτι στις πράξεις σας;
ΑΠ: Θα έκανα ακριβώς το ίδιο, αλλά με άλλον τρόπο. Δεν θα πήγαινα σε εφημερίδα όπως οι Sunday Times, αλλά θα έδινα μια συνέντευξη τύπου σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλες τις εφημερίδες. Θα έδινα σε όλους τις πληροφορίες που ήθελαν, όχι σε μια εφημερίδα. Θα το δημοσιοποιούσα αμέσως και δεν θα άφηνα την εφημερίδα να το καθυστερήσει. Αυτό θα έκανα έχοντας διδαχθεί από το παρελθόν, θα πήγαινα σε όλο τον κόσμο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απευθείας.

ΕΡ: Τώρα πώς είναι τώρα η ζωή σας, μετά την απελευθέρωση σας;
ΑΠ: Η ζωή μου τώρα στο Ισραήλ είναι ελεύθερη, αλλά όχι τελείως ελεύθερη. Μπορώ να περπατάω στους δρόμους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, αλλά δεν μου επιτρέπεται να εγκαταλείψω τη χώρα για ένα χρόνο, δεν μου επιτρέπεται να μιλάω σε ξένους, αλλά τώρα μιλάω σε εσάς. Δεν νιώθω όμως ελεύθερος και ασφαλής στο Ισραήλ. Κυκλοφορώ και μένω μόνο στην πλευρά της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, ανάμεσα στους Παλαιστίνιους, τους Χριστιανούς και τους ξένους.

ΕΡ: Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον σας;
ΑΠ: Θα ήθελα να φύγω αμέσως από το Ισραήλ. Το ταχύτερο δυνατόν. Θέλω να είμαι ελεύθερος. Και ο μόνος τρόπος είναι να φύγω από την χώρα και να πάω κάπου αλλού. Θέλω να εγκαταλείψω το Ισραήλ και να επισκεφθώ πολλά μέρη του κόσμου, στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ την Ασία… Πολλοί φίλοι με περιμένουν. Περιμένουν την πραγματική απελευθέρωση μου.

ΕΡ: Έχουν ακουστεί πολλές επικρίσεις για σας από την κυβέρνηση του Ισραήλ.
ΑΠ: Μέχρι τώρα πάντως δεν με έχει πλησιάσει κανένας. Είχαν ανακοινώσει ότι θα με συνελάμβαναν, θα με ανέκριναν, αλλά δεν έγινε τίποτα. Πιστεύω ότι αυτό συνέβη διότι δεν ευσταθούν οι κατηγορίες που ακούγονται και οι όροι που μου ετέθησαν δεν μπορούν να τηρηθούν. Εγώ αυτό που κάνω πλέον είναι απλά να επαναλαμβάνω τα μυστικά που δημοσιεύτηκαν 18 χρόνια πριν. Δεν έχω άλλα μυστικά, επαναλαμβάνω όσα δημοσιοποίησα 18 χρόνια πριν και μιλάω για τα ανθρώπινα δικαιώματά μου, την ανθρώπινη υπόστασή μου, την ελευθερία μου και εκφράζω τη γνώμη μου για την πολιτική κατάσταση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης.

ΕΡ: Πριν κλείσουμε θα ήθελα να σας ρωτήσω πως βλέπετε το μέλλον του Παλαιστινιακού ζητήματος;
ΑΠ: Η κατάσταση τώρα στην Παλαιστίνη, έπειτα από 3 χρόνια Ιντιφάντας, κι ενός επιθετικού Σαρόν που τους πολεμά είναι πολύ κακή. Το Ισραήλ έχει γίνει πού πιο επιθετικό και οι εθνικιστές και οι υπερορθόδοξοι επηρεάζουν την πολιτική της κυβέρνησης. Τώρα χτίζουν το τείχος, που είναι ό,τι χειρότερο έχει γίνει. Το τείχος είναι ένα σύμβολο του ότι το Ισραήλ δεν θέλει την ειρήνη. Είναι σύμβολο του φόβου που έχει το Ισραήλ απέναντι στην ειρήνη κι αυτό σημαίνει την καθυστέρηση της ειρήνης στο μέλλον. Αυτό είναι το νόημα του τείχους. Για πολλά χρόνια ακόμη δεν θα υπάρχει ούτε ειρήνη ούτε ελπίδα στην περιοχή και οι Παλαιστίνιοι θα υποφέρουν περισσότερο . Θα είναι σχεδόν φυλακισμένοι απ αυτό το τείχος. Πολλές οικογένειες, πολλοί χωρικοί είναι περικυκλωμένοι και δεν μπορούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Η κατάσταση για τους Παλαιστίνιους είναι πολύ κακή.

ΤΟ  ΠΥΡΗΝΙΚΟ  ΟΠΛΟ
(Από  τα  μαθήματα  του  κ.  Λιόλιου).

Ένα πυρηνικό όπλο αποτελείται από το πυρηνικό εκρηκτικό που είναι τα σχάσιμα υλικά (Ουράνιο, Πλουτώνιο, Τρίτιο, Δευτέριο) και το χημικό εκρηκτικό το οποίο χρησιμοποιείται για να αυξήσει την πυκνότητα του σχάσιμου υλικού δημιουργώντας έτσι εγκαίρως συνθήκες υπερκρισιμότητας. Όπως αντιλαμβανόμαστε τα δύο αυτά υλικά ενέχουν τον κίνδυνο ενός ατυχήματος όπως άλλωστε κάθε εκρηκτική συσκευή. Το ατύχημα αυτό μπορεί να συμβεί είτε κατά την διάρκεια της αποθήκευσης (για παράδειγμα πρόκληση πυρκαγιάς στην αποθήκη), είτε κατά την διάρκεια της μεταφοράς του, είτε ακόμη και κατά την διάρκεια των ασκήσεων καθώς το πυρηνικό όπλο μεταφέρεται με αεροπλάνα η πυραύλους.

Η αλήθεια είναι ότι το ίδιο το πυρηνικό υλικό είναι πολύ δύσκολο να πυροδοτηθεί αυθόρμητα διότι ο συνδυασμός των παραγόντων που απαιτείται για να λάβει χώρα πυρηνική έκρηξη είναι εξαιρετικά περίπλοκος. Για παράδειγμα όπως είδαμε πρέπει το πυρηνικό εκρηκτικό να «χτυπηθεί» συμμετρικά και ταυτόχρονα από το ωστικό κύμα του χημικού εκρηκτικού στην διάταξη της ενδόρηξης. Η παραμικρή ανισοτροπία θα σκορπίσει το Πλουτώνιο χωρίς να προκληθεί σχάση. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας τα πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ κατασκευάζονται έτσι ώστε η πιθανότητα να εκλυθεί ενέργεια πάνω από δύο κιλά ΤΝΤ κατά την ακούσια πυροδότηση του χημικού εκρηκτικού που περιβάλλει το Πλουτώνιο είναι μία στο εκατομμύριο. Ομολογουμένως από το πλήθος των ατυχημάτων πυρηνικών όπλων που έχουν καταγραφεί σε κανένα δεν αναφέρεται το πυρηνικό υλικό ως αίτιο του ατυχήματος.

Δυστυχώς όμως ακόμη και αν δεχτούμε ότι η τεχνολογία των πυρηνικών όπλων είναι επαρκής ώστε να αποφύγουμε παντελώς τον κίνδυνο από ατυχήματα κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση όπου ένας ψυχωτικός θα βρει πρόσβαση στα όπλα αυτά και θα τα πυροδοτήσει κατά βούληση. Κατά συνέπεια  οι μηχανισμοί ασφαλείας πρέπει να είναι τέτοιας μορφής ώστε όχι μόνο να ελαχιστοποιούν τις επιπτώσεις ενός ατυχήματος αλλά να αποτρέπουν την δολιοφθορά και την μη εξουσιοδοτημένη χρήση. Οι πληροφορίες που ακολουθούν μας δίνουν την αίσθηση των δρακόντειων προφυλάξεων που λαμβάνονται.

Τα συστήματα ασφαλείας που χρησιμοποιούν οι πυρηνικές δυνάμεις στα  πυρηνικά τους όπλα είναι φυσικά απόρρητα.  Το αμερικανικό υπουργείο άμυνας όμως δίνει αρκετά στοιχεία στη δημοσιότητα τα οποία παρατίθενται εδώ μαζί με τις πηγές τους.

Εξ’ αιτίας της ιδιαίτερα μεγάλης καταστροφικότητας των πυρηνικών όπλων ο σχεδιασμός τους γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ελαττωθεί ο κίνδυνος ενός ατυχήματος. Ειδικότερα, μέριμνα λαμβάνεται ώστε το πυρηνικό όπλο να μην λειτουργήσει στα χέρια τρομοκρατών ή εχθρικών δυνάμεων. Το ραδιοτοξικό υλικό του όμως (Πλουτώνιο-Ουράνιο-Τρίτιο-Δευτέριο) μπορεί να μολύνει μεγάλες εκτάσεις ακόμη και αν δεν επιτευχθεί πυρηνική έκρηξη, αφού το χημικό εκρηκτικό που περιβάλλει το σχάσιμο θύλακα μπορεί διασκορπιστεί στη γύρω περιοχή.

Αφού τα χημικά εκρηκτικά μπορούν να πυροδοτηθούν με μια ηλεκτρική διέγερση, αρχικά λαμβάνεται μέριμνα ώστε να δημιουργηθεί μια ζώνη αποκλεισμού γύρω από αυτά. Έτσι η ταυτόχρονη πυροδότηση των χημικών εκρηκτικών που απαιτείται για μια πυρηνική εκρηξη αποκλείεται. Η ζώνη αποκλεισμού αποκλείει κάθε μορφή ηλεκτρικής ενέργειας από την βασική διάταξη των όπλων.

Η επαφή χημικού εκρηκτικού και του εξωτερικού της ζώνης αποκλεισμού διατηρείται με έναν μηχανισμό που ονομάζεται ισχυρός δεσμός. Ο μηχανισμός αυτός απομονώνει τη βασική διάταξη μέχρι να οπλιστεί το όπλο οπότε και παρέχει το κανάλι επικοινωνίας της ζώνης αποκλεισμού με το χρήστη.

Ασφαλώς ένα ατύχημα (πυρκαγιά, πτώση και συντριβή του όπλου, κεραυνός, σεισμός κλπ.) μπορεί να καταστρέψει την ζώνη αποκλεισμού και τον ισχυρό δεσμό. Αυτό λαμβάνεται υπ’όψιν και για το λόγο αυτό παρεμβάλλεται μεταξύ της βασικής διάταξης και της ζώνης αποκλεισμού ένας ή περισσότεροι ασθενείς δεσμοί οι οποίοι ουσιαστικά είναι μηχανισμοί που θα προκαλέσουν ασύμμετρες μη ταυτόχρονες μικροεκρήξεις του χημικού εκρηκτικού αποτρέποντας έτσι μια πυρηνική έκρηξη σε περίπτωση καταστροφής της ζώνης αποκλεισμού.

Η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την αποτροπή ανεπιθύμητης χρήσης ενός πυρηνικού όπλου (τρομοκράτες, εχθρούς κλπ.) είναι η μέθοδος του συνδυασμού ενεργοποίησης. Μέχρι το 1960 οι συνδυασμοί ήταν συμβατικοί (χρηματοκιβωτίου). Από το 1960 χρησιμοποιούνται συστήματα υψηλής τεχνολογίας ψηφιακών συνδυασμών που λέγονται PAL. Οι κώδικες αυτοί των PAL πάνε πάντα κατά ζεύγη σύμφωνα με την αρχή των δύο ατόμων (TMR)

Συνεπώς για να οπλιστεί το πυρηνικό όπλο χρειάζεται η ταυτόχρονη εισαγωγή δύο συνδυασμών από δύο υπεύθυνους ανώτερους αξιωματικούς. Οι κώδικες αυτοί αλλάζουν συνεχώς και έχουν πια εξελιχθεί σε διάφορα στάδια και επίπεδα τεχνολογίας που έχουν κωδικούς A,B,C,D,E,F.

Μετά την πληκτρολόγηση των PAL το όπλο οπλίζεται και μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Το σύστημα των PAL χρησιμοποιεί φίλτρο αναγνώρισης σημάτων που αποκόπτει κάθε άλλο σήμα εκτός από αυτό που προκαλεί η εξωτερική συσκευή του οπλισμού (USR). Μετά τον οπλισμό ενεργοποιούνται οι συσκευές ανίχνευσης περιβάλλοντος (ESD) οι οποίες ελέγχουν τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος όπου βρίσκεται η πυρηνική κεφαλή. Δηλαδή η μνήμη  των ESD αναμένει να αναγνωρίσει τις εξής συνθήκες και παραμέτρους:

• Χρόνος πτώσης
• Επιτάχυνση βαρύτητας
• Αντίσταση του αέρα
• Μεταβολή πίεσης και θερμοκρασίας αέρα

Όλες αυτές οι συνθήκες πρέπει να εντοπιστούν με την αναμενόμενη αλληλουχία που υπάρχει στη μνήμη του όπλου αλλιώς η πυροδότηση ακυρώνεται.

Άλλα συστήματα ασφαλείας των μοντέρνων πυρηνικών όπλων είναι:

α) Θύλακες πυρασφάλειας (FRP) οι οποίοι παγιδεύουν το λιωμένο σχάσιμο υλικό σε περίπτωση πυρκαγιάς μέσα στο κέλυφος ανάκλασης νετρονίων που αποτελείται από Βηρύλλιο (Be) (θερμοκρασία τήξης 1300 ^οC)

β) Χημικά εκρηκτικά χαμηλής ευαισθησίας (IHE) τα οποία αντικατέστησαν τα συμβατικά εκρηκτικά (ΗΕ) μετά τα δύο ατυχήματα το 1966 και 1968 στο Palomares και στη Greenland. Τα ΙΗΕ δεν αναφλέγονται από μηχανικές πιέσεις και απλούς σπινθήρες.

γ) Κλωβοί μόνωσης (IC) οι οποίοι χρησιμοποιούνται για διαχειρισμό των διαφόρων τμημάτων της βασικής διάταξης ώστε να μην μεταδίδονται εύκολα οι κραδασμοί και η φωτιά.

δ) Περιορισμένος αριθμός εισαγωγής κωδικών (LCR) που σημαίνει εμπλοκή των PALS σε λάθος κωδικούς. Σε περίπτωση που δοθεί λάθος συνδυασμός στα PALS το πυρηνικό όπλο κλειδώνει και απαιτείται η μεταφορά του στο εργοστάσιο παραγωγής για απεμπλοκή.

ε) Μηχανισμός αυτοκαταστροφής (SDM) Μετά από την επαναλαμβανόμενη εισαγωγή λανθασμένων κωδικών, το όπλο δεν κλειδώνει απλώς αλλά καταστρέφει επίσης βασικά τμήματά του. Στα μοντέρνα όπλα το SDM χρησιμοποιεί μη-εκρηκτικά συστήματα (NEDS). Τα συστήματα αυτά μπορούν να ενεργοποιηθούν και από απόσταση ή κατά τη διάρκεια της πτήσης του πυραύλου μεταφοράς.

Δυστυχώς όμως όπως όλοι γνωρίζουμε όλα τα συστήματα ασφαλείας μπορούν κάτω από ορισμένες συνθήκες να αποτύχουν.  Ακόμη κι αν αποφευχθεί μια πυρηνική έκρηξη, ο κίνδυνος που υπάρχει αφορά την διασπορά του Πλουτωνίου που υπάρχει στην κεφαλή του όπλου στην γύρω περιοχή και την ραδιενεργό μόλυνση η οποία μοιραία θα προκληθεί.

 

Ο Καθηγητής Λιόλιος προειδοποιεί: Η Τουρκία ετοιμάζει πυρηνικά.

Καθηγητής Δρ. Θεόδωρος Λιόλιος: Καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής & Στρατιωτικών Επιστημών (ΣΣΕ) – Διευθυντής Τομέα Φυσικών Επιστημών & Εφαρμογών της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (ΣΣΕ) – Διευθυντής Ερευνών του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων (EKEO).

Την  1/5/2017, ο Θεόδωρος Λιόλιος, καθηγητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και διευθυντής του Κέντρου Ελέγχου Όπλων, αποκαλύπτει ότι η Τουρκία ετοιμάζει πυρηνικά όπλα και προσομοιώνει ψηφιακά πυρηνικές εκρήξεις στο κέντρο της Αθήνας.

Λονδίνο

Τό Ισραήλ μπορεί νά διαθέτει μέχρι καί  200 πυρηνικές βόμβες έγραφε τό 1994, ή ειδικευμένη σέ αμυντικά θέματα έγκυρος Βρετανική επιθεώρηση " Τζαίην΄ς Ιντέλλιντζενς Ρηβιού" . Τό άρθρο στηρίζεται στίς απόψεις τού Αμερικανού Χάρολντ Χιού ειδικού μελετητού φωτογραφίας δορυφόρων. Είναι γνωστό όμως ότι τό Ισραήλ δέν αναγνωρίζει ότι κατέχει πυρηνική τεχνολογία καί αρνείται οποιαδήποτε επιθεώρηση τού ΙΑΕΑ. 

Ό Αμερικανός ειδικός εκτιμά ότι τό Ισραήλ κατέχει σήμερα πυρηνικές βόμβες, πυραύλους, οβίδες πυρηνικής γόμωσης, καί πυρηνικές νάρκες καί ότι θά καταφύγει στήν χρήση τους μόνο όταν απειληθεί μέ εξολόθρευση.


  Τά επτά πυρηνικά κέντρα  του  Ισραήλ  είναι:


1) Βάση Dimona, καμουφλαρισμένη μέ πυκνότατη βλάστηση στήν έρημο Νεγκέβ, όπου καί υπηρέτησε ό Μορντεχάϊ Βανούνου, γνωστός γιά τίς αποκαλύψεις του τό 1987...


2) Βάση Sorek , ερευνητικό κέντρο μέ Αμερικανικό αντιδραστήρα, τό "Λός Άλαμος" τού Ισραήλ.


3) Polmikim. Κέντρο πυρηνικών δοκιμών πυραύλων " Ιεριχώ"  Από αυτό εκτοξεύθηκε στίς 14.9.1989 πύραυλος "Ιεριχώ 2 " πού έπεσε δυτικά τής Κρήτης, μετά από 13.000 Km.


4) Giontefat , 30Km από τήν Χάϊφα.  Κέντρο συναρμολόγησης - αποσύνδεσης πυρηνικών   


5) Heilampoun, κέντρο αποθήκευσης πυρηνικών όπλων.


6) Beer Giakob, 35 Km από τήν Ιερουσαλήμ, υπόγεια βάση κατασκευής τών "Ιεριχώ 2" καί τών πυραύλων " Arrow" 


7) Kfar Zeharya, 20Km από τούς λόφους τής Ιουδαίας, καί "καρδιά" τών πυρηνικών εγκαταστάσεων τής χώρας. Οί δορυφόροι αποκαλύπτουν συνεχείς επεκτάσεις τών 50 περίπου υπογείων εγκαταστάσεων εκτόξευσης πυραύλων. Ή περιοχή έχει επιλεγεί μέ πολύ προσοχή ώς εξαιρετικά δύσκολη νά πέσει σέ εχθρικά χέρια.

Όλα τά παραπάνω κέντρα πού αναφέρει ή " Τζαίην΄ς Ιντέλλιντζενς Ρηβιού" συμφωνούν καί μέ τά όσα έχουν γραφτεί στό βιβλίο  "Critical Match " στίς αρχές τού 1994.




 ΤΟ  ΙΣΡΑΗΛ  ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ  ΜΕΘΟΔΙΚΑ  ΤΟΥΣ  ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ

Οι πυρηνικές αποκαλύψεις ενός Ισραηλινού Πρωθυπουργού

Διαστάσεις μείζονος πολιτικής κρίσης προσλαμβάνει η εκ παραδρομής έμμεση αναφορά του Εχούντ Ολμερτ στο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ σε γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό. Οι εγχώριες εφημερίδες κατηγορούσαν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό για «πρωτοφανή ανευθυνότητα», στενοί συνεργάτες του κ. Ολμερτ υποστήριζαν ότι ο τελευταίος ουδέποτε παραβίασε την πάγια πολιτική της ασάφειας όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας.

Οι δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού ότι η χώρα του διαθέτει πυρηνικά προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στο Ισραήλ. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι ζητούν την παραίτησή του. Ο βουλευτής Αριέ Ελντατ από το Κόμμα της Εθνικής Ενότητας, δήλωσε πως ο πρωθυπουργός Ολμέρτ δεν είναι δυνατόν να αποκαλύπτει σε συνεντεύξεις κρατικά μυστικά.

Ο Γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Γκέρνοτ Ερλερ, είπε, πως είναι γνωστό ότι το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικά όπλα. Μέχρι στιγμής πάντως, συμπλήρωσε, από επίσημη πλευρά πάντα αποσιωπούνταν.

«Αυτό, ήταν εδώ και δεκαετίες κοινό μυστικό: Το Ισραήλ αποτελεί μία πυρηνική δύναμη. Αλλά ήταν άγραφος κανόνας να μην μιλά κανείς γι' αυτό το ζήτημα. Η διεθνής κοινότητα προσπαθεί εδώ και τρία χρόνια να εμποδίσει το Ιράν να αξιοποιήσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, προκειμένου να κατασκευάσει ατομικά όπλα. Υπάρχει ένα επιχείρημα από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, που επανέρχεται στην επικαιρότητα. 

Η επικινδυνότητα μίας ατομικής βόμβας δεν εξαρτάται από την βόμβα καθαυτή, αλλά από την φύση του καθεστώτος που τη διαθέτει. Μολονότι ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι παράλογος, είναι επιφανειακός. Ενισχύει την άποψη, ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, κάτι που οι χώρες αναπτυσσόμενων αγορών δεν μπορούν να ανεχθούν. Και καλύπτει το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι, είναι οι μόνοι που έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν την ατομική βόμβα».


Η δήλωση  του  εβραίου  πρωθυπουργού


«Ουδέποτε απειλήσαμε κάποιο άλλο έθνος με εξόντωση», δήλωσε ο κ. Ολμερτ στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο Ν24, απαντώντας σε σχετική ερώτηση σχετικά με τη γνωστή τοποθέτηση του Ιρανού προέδρου, Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ υπέρ της εξάλειψης του εβραϊκού κράτους. 

«Μέ δεδομένο τήν πρόθεσης της Τεχεράνης να καταστρέψει το Εβραϊκό κράτος, δεν πρέπει να εξισώνουμε στήν ίδια θέση τό Ισραήλ μέ την φιλοδοξία του Ιράν ν’ αποκτήσει πυρηνικά όπλα..." πρόσθεσε ο κ. Ολμερτ, ο οποίος μ’ αυτή τη δήλωση έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός του εβραϊκού κράτους που παραβίασε την 50νταετή πολιτική της «ασάφειας» όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας. 

BBC news "Israel may have 200 nuclear weapons

Federation of American Scientists, nuclear guide

Neff D., Israel Bombs Iraq's Osirak Nuclear Research Facility, 1995

Washington Post, "Israel has sub-based atomic arms capability"

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ από τα WIKILEAKS.

 Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σχεδίαζε πυρηνικό εργοστάσιο στην Ελλάδα αλλά τον  πρόλαβε το… "Πολυτεχνείο".

Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις των Wikileaks, με την νέα εφαρμογή αναζήτησης να φέρνει στο φως έγγραφα κατά την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα, τα οποία αποκαλύπτουν ότι το καθεστώς της Χούντας και η ΔΕΗ βρίσκονταν σε πολύμηνες διαπραγματεύσεις με αμερικανική εταιρεία για την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στη χώρα μας.

Ο Αμερικανός πρεσβευτής Τάσκα όπως αναφέρουν τα Wikileaks, μία ημέρα πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενημέρωσε την Ουάσιγκτον ότι είχε πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία με τον υπουργό Άμυνας Νίκο Εφέσιο.
Οπως αποκαλύπτουν τα «ΝΕΑ», οι δύο άνδρες συζήτησαν για αρκετή ώρα θέματα που αφορούσαν την πυρηνική ενέργεια.

Σύμφωνα με τα Wikileaks δεν ήταν η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ και η Αθήνα βρίσκονταν σε προχωρημένες συζητήσεις για την δημιουργία πυρηνικού εργοστασίου, οι οποίες ωστόσο δεν προχώρησαν.

Τον Ιούλιο του 1973, από στοιχεία που διασώθηκαν από τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας, προκύπτει πως η εταιρεία Bechtel η οποία ανέλαβε την διαχείριση κατασκευής του Μετρό δύο δεκαετίες αργότερα, είχε επιλεγεί ως σύμβουλος για την δημιουργία πυρηνικού εργοστασίου στην Ελλάδα. Ενδεικτικός είναι ο τίτλος τηλεγραφήματος που στάλθηκε έναν μήνα αργότερα:

«Οι διαπραγματεύσεις με την Bechtel προχωρούν ικανοποιητικά»

Το «πράσινο φως» για την δημιουργία του πυρηνικού εργοστασίου, δόθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1973 από τον υπουργό Ενέργειας Απόστολο Παπαγεωργίου, για τον οποίο οι ΗΠΑ είχαν την άποψη ότι προτιμούσε «αργές κινήσεις» στα ζητήματα πυρηνικής ενέργειας, όμως η εξέγερση του Πολυτεχνείου και το πραξικόπημα του Δημήτρη Ιωαννίδη, πρόλαβαν τις εξελίξεις με αποτέλεσμα το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας να «παγώσει» για τουλάχιστον δύο μήνες.

Το ενδιαφέρον της Ουάσιγκτον, αναθερμάνθηκε τον Φεβρουάριο του 1974 όταν ο πρεσβευτής Τάσκα επανέφερε το θέμα στον διοικητή της ΔΕΗ Γιάννη Οικονομόπουλο τηλεφωνικώς.

Τρεις ημέρες αργότερα η αμερικανική αποστολή στη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας ενημερώνεται από ανεπίσημη πηγή ότι η Ελλάδα ζητεί να αποκτήσει εμπλουτισμένο ουράνιο από τις ΗΠΑ για τον πρώτο της αντιδραστήρα, ο οποίος θα παραδίδονταν το 1980.

Τον Μάρτιο όμως ο γενικός διευθυντής της ΔΕΗ Γιώργος Βαφειάδης ενημερώνει την αμερικανική πρεσβεία ότι η συμφωνία με την Bechtel έχει «κολλήσει», ενώ αποφασίστηκε τον Ιούνιο να μεταβεί αντιπροσωπεία της ΔΕΗ στο Σαν Φρανσίσκο για νέες διαπραγματεύσεις με τα στελέχη της εταιρείας Bechtel. Δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έστειλε τηλεγράφημα στην πρεσβεία στην Αθήνα με τίτλο «Πυρηνική ενέργεια, ΔΕΗ», το οποίο είναι το μοναδικό έγγραφο εκείνης της εποχής για την ενέργεια που παραμένει απόρρητο.

Όπως φαίνεται από νέο τηλεγράφημα, το ταξίδι της ΔΕΗ στις ΗΠΑ είχε θετικές εξελίξεις, με την Ουάσιγκτον να αναφέρει ότι υπογράφηκε συμφωνία με την Αμερικανική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας για την προμήθεια εμπλουτισμένου ουρανίου, ενώ δόθηκε και προκαταβολή χωρίς να γίνει ποτέ γνωστό το ποσό.

Πρόσωπο-κλειδί στις διαπραγματεύσεις εκείνη την περίοδο φαίνεται ότι είναι ο Δημήτριος Συμεών, ο οποίος ανέλαβε τον Μάρτιο του 1974 τη θέση του διευθυντή στο γραφείο πυρηνικής ενέργειας της ΔΕΗ. Ο Συμεών δήλωνε, σύμφωνα με τους Αμερικανούς, ότι η πρώτη πυρηνική μονάδα θα λειτουργούσε στην Ελλάδα το 1983, ενώ σε εκτιμήσεις του ανέφερε ότι έως το τέλος του 1989 η Ελλάδα θα είχε επτά πυρηνικά εργοστάσια των 600 μεγαβάτ.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ