Οι Έλληνες έγραψαν κυριολεκτικά εκατομμύρια βιβλία και νικήθηκαν από 40-50 βιβλιαράκια ιουδαϊκής «σοφίας», που προς μεγάλη έκπληξη και απερίγραπτη χαρά κάποιων, ποτέ δεν διαβάστηκαν ερευνητικά.
Το «χαμοδράκι», ο «άνθραξ», ο «ίσκιος», το «ξωτικό» σε πλήρη κατάληψη του θύματός.
Η εκπληκτική, αλλά και μοναδική ανά τον κόσμο απεικόνιση του δαίμονα των υδάτων, που με αξεπέραστη ακρίβεια αναπαριστά την απόλυτη κατάληψη των θυμάτων του άνθρακα.
Το εκπληκτικό αυτό αρχαιοελληνικό χάλκινο αγαλματίδιο, σώθηκε απ’ τα χέρια των "εξαγνιστών" της αρχαιοελληνικής σοφίας και του αξεπέραστου κλασικού του πολιτισμού, για να μας θυμίζει ότι οι παρατηρητικοί και φιλότεχνοι Έλληνες, είχαν ατέλειωτες ευφυέστατες απεικονίσεις για οτιδήποτε απασχολούσε τον άνθρωπο στο παρελθόν. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πόσα άλλα τέτοια ασυλλήπτου ευφυΐας μηνύματα ΧΑΘΗΚΑΝ για πάντα, από τη λαίλαπα του θρησκευτικού φανατισμού.
Το αξεπέραστης ευφυΐας αυτό σύμπλεγμα, που όσο το κοιτάς, τόσο σου μεταδίδει τον πόνο, την έμπνευση και την ατελείωτη σημασιολογία του καλλιτέχνη, σώθηκε ελαφρώς κακοποιημένο, σε ιδιωτική συλλογή του Μιλάνου. Λείπουν το αριστερό χέρι και το κάτω άκρο του δεξιού ποδιού) για να υπενθυμίζει με τον αξεπέραστο αυτό τρόπο, την απόλυτη θανατηφόρο κατάληψη, που μπορεί να υποστεί κανείς από τον οποιονδήποτε "δαίμονα"!
Το συγκεκριμένο αυτό αριστούργημα, θα αφήνει άφωνους από θαυμασμό τους μελετητές του, αφού πράγματι, όλα όσα μέχρι τώρα εμείς πασχίζοντας περιγράψαμε, με το παραπάνω μας τα δίνει, μια μόνο ματιά στο εκπληκτικό αυτό αγαλματίδιο. Είναι οξυκέφαλο, κερασφόρο, και δυο οφιοειδή πόδια, σταματούν το θύμα απ’ την κίνηση και τη ζωή. Στο αριστερό του χέρι κρατάει χελώνα, ενδεικτικό της αργής προθανάτιας κίνησης του θύματός του!
Ο νεοβαρβαρισμός με το
προσωπείο του προφητισμού,
ο αβρααμογενής ιουδαιοχριστιανισμός, ο
ιδεολογικός οργανωτής, ο ελπιδο-σερβιριστής
και μεθοδικός κατεδαφιστής
του πολιτισμού, κατανόησε κάποτε,
ότι έφθασε η ώρα του.
Σκορπώντας δωρεάν την
ιουδαϊκή ελπιδο-πανάκεια, πλάνεψε
και καταγοήτεψε τους απαίδευτους
της Μεσογείου και
οπαδοποιώντας τους, ανέτρεψε, δαιμονοποίησε και
τελικά κατέστρεψε οτιδήποτε
Ελληνικό. Οι άξεστοι, οι
δειλοί, οι εθελόδουλοι
και οι βάρβαροι
(απαίδευτοι) ήταν ανέκαθεν
το μεγάλο πρόβλημα
της προόδου, ο
φυσικός αντίπαλος του
πολιτισμού και η
ατελείωτη δεξαμενή των
οπαδών της νέας χαλδαϊκής θρησκείας.
Τι πήγε
τόσο στραβά; Τι
δεν έγινε σωστά
από την μεριά
των Ελλήνων; Γιατί παρέδωσαν
το βαρύ άρμα
του πολιτισμού στους βάρβαρους
χαλδαίους μάγους; Γιατί
οι Έλληνες διανοητές δεν
απάντησαν στους ισχυρισμούς
της νεοϊουδαϊκής θρησκείας
με έρευνα βάθους
και συστηματική αναγωγή
στις πηγές; Γιατί
δεν σάρωσαν ερευνητικά
μία προς μία
προσεχτικά όλες τις προσωπικότητες
της παλαιάς και
καινής διαθήκης; Το σωτηριο-αγαπητικό άλλοθι
της ολιγομελούς ομάδας
των εξελληνισμένων ιουδαίων
επισκόπων, που σταθερά
προΐσταντο στην εφαρμογή
των αβρααμικών παλαιοδιαθηκικών όρκων,
δεν ξεσκεπάστηκε ποτέ.
Οι πρόγονοί μας δεν κατενόησαν ότι ο
χριστιανισμός ήταν ο
Δούρειος Ίππος του
ιουδαϊσμού. Ο καθαρόαιμος
ιουδαϊσμός είχε σκληρές
φυλετικές δομές. Ποτέ
δεν θα μπορούσε
να λειτουργήσει ως
Μεσογειακή θρησκευτική πραμάτεια.
Η διπλή όψη
του χριστιανισμού ποτέ
δεν έγινε αντικείμενο
συστηματικής έρευνας. Οι
Έλληνες στοχαστές δεν
έστρεψαν, για
αδιευκρίνιστους λόγους, το
πανίσχυρο αναλυτικό τους κάτοπτρο
στις καταβολές και
στα αδύνατα σημεία
της αβρααμογενούς θρησκείας.
Όλοι μπορούσαν να
κρίνουν και να
κατακρίνουν τα πολιτισμικά
προϊόντα των Ελλήνων.
Οι Έλληνες όμως,
δεν καταδέχθηκαν να
ρίξουν ούτε μία
ματιά στα δήθεν
πολιτισμικά μεγαθήρια των αντιπάλων τους.
Οι Έλληνες
έγραψαν κυριολεκτικά εκατομμύρια
βιβλία και νικήθηκαν από
40-50 βιβλιαράκια ιουδαϊκής
«σοφίας», που προς μεγάλη
έκπληξη και απερίγραπτη
χαρά κάποιων, ποτέ
δεν διαβάστηκαν ερευνητικά.
Αν μόνο
δέκα εξ αυτών,
δηλαδή η Πεντάτευχος,
ο Ιησούς του
Ναυή, οι Κριταί
και οι τρεις μεγάλοι
προφήτες Ησαΐας, Ιερεμίας
και Ιεζεκιήλ, δηλαδή
ένα πραγματικό σύνολο
από 350 σελίδες,
περνούσαν από εξονυχιστικό
Οδυσσειακό έλεγχο, η
δυσοσμία της αναβλύζουσας
κακότητας και η
μαγική δηλητηριολογία της Παλαιάς
Διαθήκης θα χαλούσε
οπωσδήποτε την ειδυλλιακή
συνεύρεση των μάγων
με τις λαϊκές
προσδοκίες.
Αν λοιπόν
οι πνευματικοί υπερασπιστές
του Ελληνισμού, καταλάβαιναν
τις ιστορικές τους ευθύνες
και αποφάσιζαν, ως όφειλαν, να
διεισδύσουν στην όλοφάνερη
κακία της νέας θρησκείας, θα
μπορούσαν να δημιουργήσουν
μία καθ’ όλα νόμιμη
σχολή αναλυτικής κριτικής
μελέτης των βιβλικών
κειμένων.
Χωρίζοντας τα
κείμενα της παλαιάς
διαθήκης σε 10 διαφορετικούς ομίλους
μελέτης, κάθε όμιλος
μελέτης θα είχε
αντικείμενο κριτικής έρευνας
μόνο 85 σελίδες.
Σύντομα και
με την πλέον
επιφανειακή κριτική διάθεση
δεν θα έμενε
τίποτε κρυφό από τις
κατάμαυρες αυτές
συνταγές δαιμονοποίησης της ιστορίας
του κόσμου. Σε λίγο θα γνώριζαν
όλες τις αδυναμίες
των εβραϊκών κειμένων
και θα απαντούσαν
ως ίσος προς ίσον στους
μεθοδικούς σπιλωτές
του Ελληνισμού.
Δυστυχώς αντί
να ελέγξουμε σκληρά
τους «προφήτες» και
τα «θαύματα» της δηλητηριο-μαγγανείας τους,
εμείς κυριολεκτικά τους αποθεώσαμε.
Μόνοι μας με τις συγκεκριμένες
αδυναμίες και αδράνειές
μας, καθορίσαμε και
εξακολουθούμε να σφραγίζουμε
την ιστορική μαύρη μας
μοίρα.
Και όμως ένα
ολιγομελές, οργανωμένο
αντεπιθετικό ιερατείο πολιτισμού
θα μπορούσε να
αποτρέψει τότε την πολιτισμική μας γενοκτονία. Θα
μπορούσε με κάθε
λεπτομέρεια να προσωπογραφήσει τους βασικούς
γενέθλιους αστέρες της νέας
θρησκείας: Νώε,
Αβραάμ, Λωτ, Ιωσήφ,
Μωυσής, Ιησούς του
Ναυή, Σαμψών, Γεδεών
κλπ. Φαντάζεστε τι θα
συνέβαινε αν ο
Αθηναίος Κέλσος δημιουργούσε
τότε ένα κέντρο
μελέτης της παλαιάς
διαθήκης; Πόσα ιστορικά
δεδομένα θα έμπαιναν
σε διαφορετική τροχιά
εξέλιξης, μόνο με
μία τέτοια επισταμένη
έρευνα στα πρωτο-αρχεία
της αβρααμικής θρησκείας.
Τρελαίνεται πραγματικά
κανείς στην σκέψη
ότι η συστηματική
μελέτη μιας ολιγομελούς
ομάδος σοφών Ελλήνων,
στα αρχεία της παλαιάς
διαθήκης, θα μπορούσε να
ανατρέψει άρδην τον
ρουν της ιστορίας.
Τρελαίνεται κανείς στην
σκέψη ότι κάτι
τόσο απλό, θα
μπορούσε να μεταφέρει τον
πόλεμο στην έδρα
των αντιπάλων, στην
έδρα των ορκισμένων
εχθρών του Ελληνισμού και
από επιτιθέμενους συκοφάντες
να τους μεταβάλει
σε ασήμαντους αμυνόμενους,
ανεπαρκείς υπερασπιστές μιας
χονδροειδούς κακότητας.
Ας υπήρχε,
έστω και μία
μικρή, οργανωμένη αντεπιθετική
ομάδα, από μια
οποιαδήποτε πανεπιστημιακή σχολή,
από ένα ασκληπιείο,
από ένα ισχυρό
οικονομικά μαντείο, από
ένα βουλευτήριο, μία
βιβλιοθήκη, μία πλούσια
πατριωτική οικογένεια, μία
συντεχνιακή κοινότητα, μία
οποιαδήποτε πνευματική, ιερατική
ή στρατιωτική οικογένεια,
ένα οποιοδήποτε αυτόκλητο
υπερασπιστικό κέντρο του
Ελληνισμού. Μετά από
επισταμένη έρευνα θα
δημοσιοποιούσε τις ατελείωτες,
κυριολεκτικά φρικτές παλαιοδιαθηκικές λεπτομέρειες,
θα προκαλούσε ισχυρή
κρίση ταυτότητας στον
γιαφκικό νεοϊουδαϊσμό καθώς
και απολογητικό πανικό
στις τάξεις των επίδοξων εθνοδιαμελιστών και
σταδιακά θα συγκρατούσε
τουλάχιστον τις εξελίξεις.
Ξεσκεπάζοντας και δημοσιοποιώντας όλα
τα απίστευτα αίσχη της
παλαιάς
διαθήκης, θα αποκάλυπταν
ότι κάτω από
το χαμογελαστό προσωπείο
του αβρααμογενούς ιουδαιοχριστιανισμού, κρύβεται
ένα κατασχετικό κααι
πολιτισμοκτόνο ιερατείο, με καταβολές
από τους αρχαίους
απατεώνες χαλδαίους μάγους.
Είναι σύμπτωση ότι
οι κορυφές του
κόσμου σήμερα είναι
κατειλημμένες από τους εκλεκτούς
απογόνους του πατριάρχη – μάγου Αβραάμ;
Μία τέτοια
πρωτοβουλία θα άφηνε
τα βαθιά υπερασπιστικά
της ίχνη στο
διάβα της ιστορίας
και ίσως μέχρι
σήμερα, οι διαχρονικοί
τους εκπρόσωποι να
ζούσαν δοξασμένοι ανάμεσά
μας.
1. Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ
2. H ΣΟΛΟΜΩΝΙΚΗ, Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ.
3. Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ. Α΄ ΜΕΡΟΣ.
4. ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "ΔΙΑΒΟΛΟΥ". Β΄ ΜΕΡΟΣ....
5. ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "ΔΙΑΒΟΛΟΥ". Γ' ΜΕΡΟΣ.
6. Ο ΔΑΙΜΟΝΟΔΙΩΚΤΗΣ. ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ. Δ΄ ΜΕΡΟΣ.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.