ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: ΕΛΕΟΣ, ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ. ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ «ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΝΟΝ».
Η Τουρκάλα δημοσιογράφος, Uzay Bulut γράφει επί λέξει: «Τον 11ο αιώνα, οι Τούρκοι τζιχαντιστές από την Κεντρική Ασία εισέβαλαν και κατέκτησαν την ελληνόφωνη χριστιανική βυζαντινή αυτοκρατορία ανοίγοντας το δρόμο για την τουρκοποίηση και τον εξισλαμισμό της περιοχής με την μέθοδο των δολοφονιών, των απαγωγών, των βιασμών και τον βίαιο προσηλυτισμό».
Για πρώτη φορά σήμερα οι Τούρκοι έχουν την δυνατότητα να ενημερωθούν on line για την εθνική και θρησκευτική ταυτότητα των προγόνων τους και άρα για την καταγωγή τους, τις ρίζες τους, την κληρονομιά τους. Έτσι πολλοί ανακάλυψαν πως δεν είναι «γνήσιοι» Τούρκοι όπως υπερηφανεύονταν αλλά και πως η Τουρκία δεν είναι μία χώρα με συνεκτική εθνική ταυτότητα. Αντιθέτως, πολλοί Τούρκοι, μαθαίνουν σήμερα πως παππούδες και γιαγιάδες τους είναι Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι κ.α.
Εάν αυτό είχε γίνει την περίοδο που η Τουρκία εξακολουθούσε να ελπίζει στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο λαός της φαινόταν κάποιος πιο ανοιχτός σε θέματα που αφορούσαν την εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, ίσως να μην συνέβαιναν όσα ακολούθησαν την 8η Φεβρουαρίου (ίσως βέβαια και τα αρχεία να μην είχαν ανοίξει ποτέ, αφού και η κίνηση αυτή εξυπηρετεί ίσως άλλους σκοπούς). Σήμερα όμως οι συζητήσεις για τους «προδότες» και τους «κρυπτοέλληνες» και «κρυπτοαρμένιους» επιστρέφουν.
Ο Χραντ Ντινκ ήταν συντάκτης της αρμενικής εφημερίδας Agos το 2004, όταν έγραψε ότι η Σαμπίχα Γκοκσέν, η πρώτη γυναίκα πιλότος στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ήταν αρμενικής καταγωγής. Εξαιτίας αυτού, αλλά και άλλων άρθρων που έγραψε, το υπουργείο Δικαιοσύνης διεξήγαγε έρευνα για τις δραστηριότητές τους και τελικά το 2007 δολοφονήθηκε. Το κίνητρο της δολοφονίας εκτιμάται πως συνδέεται με την ισχυρή υποστήριξη που παρείχε στους Αρμένιους.
Η ιστορία του Ντινκ, όπως υποστηρίζει σε ρεπορτάζ του στο Al Monitor o δημοσιογράφος Φεχίμ Ταστεκίν, «εξηγεί» και τους λόγους για τους οποίους μέχρι σήμερα τα στοιχεία σχετικά με την απογραφή πληθυσμού και εγγραφής στα δημοτολόγια της Τουρκίας, παραμένουν μυστικά καταδεικνύοντας πως το συγκεκριμένο θέμα είναι ιδιαίτερα «ευαίσθητο» για το κράτος. Συγκεκριμένα, τα δεδομένα που αφορούν των γενεαλογία των πολιτών της Τουρκίας, ήταν χαρακτηρισμένα ως εμπιστευτικά και το όλο θέμα έχει χαρακτηριστεί ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας.
Για όλη αυτή την μυστικότητα υπήρχαν δύο βασικοί λόγοι: αφενός να μην αποκαλυφθεί ότι πάρα πολλοί Έλληνες, Αρμένιοι, Σύριοι, Εβραίοι είχαν ασπαστεί το Ισλάμ και αφετέρου για να αποφευχθεί οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με την «τουρκικότητα» των πολιτών της χώρας. Αυτή η «τουρκικότητα» ορίζεται με τη φράση «όποιος συνδέεται με το τουρκικό κράτος είναι πολίτης» και κατοχυρώνεται στο σύνταγμα της χώρας ως μέρος της φιλοσοφίας του ντονμέ Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας και πρώτου Προέδρου της.
Για πολύ καιρό, η επίσημη πολιτική ήταν ότι οι Τούρκοι σχημάτισαν μια συνεκτική εθνική ταυτότητα στην Τουρκία.
Όμως, σήμερα, τα μητρώα άνοιξαν επίσημα για το κοινό μέσω μιας online βάσης γενεαλογικών δεδομένων. Το σύστημα «έπεσε» γρήγορα εξαιτίας του μεγάλου αριθμού ενδιαφερόμενων που προσπάθησαν να συνοδευθούν.
Προς μεγάλη τους έκπληξη πάντως, αρκετοί ήταν εκείνοι βρέθηκαν μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη όταν ανακάλυψαν πως αν και πάντοτε υπερηφανεύονταν για την «καθαρή» τουρκική καταγωγή τους, στην πραγματικότητα οι εθνικές και θρησκευτικές καταβολές τους δεν ήταν αυτές που περίμεναν.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΕΙΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ.
Tα τελευταία χρόνια έχει αναδυθεί στην επιφάνεια άλλη μια μειονότητα άγνωστη μέχρι σήμερα, για την οποία το καταπληκτικό είναι πως οι ίδιοι οι Τούρκοι ερευνητές της αποδίδουν ελληνική καταγωγή από τους γηγενείς κατοίκους της Μικράς Ασίας, αν και δεν λείπουν οι προσπάθειες τουρκοποίησης της από το γνωστό τουρκικό κατεστημένο. Η μειονότητα αυτή είναι η μειονότητα των Manavlar, ή Μανάβηδων, (το εκπληκτικό είναι πως σύμφωνα με το ίδιο το επίσημο τουρκικό λεξικό του Ιδρύματος της Τουρκικής γλώσσας, αναφέρεται πως η λήξη Manavlar είναι ελληνική), δηλαδή οπωροπωλών : Yunanca «manavis». Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Cilt 2. s.1499. Vikipedi, özgür ansiklopedi.
Tο εντυπωσιακό είναι πως οι ίδιες οι τουρκικές πηγές αναφέρουν και τονίζουν ότι η πιθανότερη εκδοχή για τους Manavlar είναι ότι προέρχονται από τις ελληνογενείς φυλές που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία πριν από την κάθοδο των Σελτζούκων και όταν άρχισε ο εξισλαμισμός της περιοχής εξισλαμιστήκαν διατηρώντας όμως τα κύρια ήθη και έθιμα τους που συνδέονται με την αρχέγονη ελληνική καταγωγή τους.
Το πολιτιστικό τους υπόβαθρο συνδέεται άμεσα με την κουλτούρα των Ιώνων της Μικράς Ασίας, «Anadolu da İyon Kültürü» και όπως τονίζεται, οι Ίωνες ήταν οι Ρωμιοί της δυτικής Μικράς Ασίας. Βέβαια οι Τούρκοι αντιτείνουν στην άποψη αυτή το ερώτημα ότι αφού είχαν ελληνική καταγωγή πως έχασαν την γλώσσα τους. Αυτό το επιχείρημα όμως είναι γνωστό πως δεν μπορεί να σταθεί αφού και άλλοι ελληνογενείς της Μικράς Ασίας ενώ μιλούσαν τουρκικά, κάθε άλλο παρά Τούρκοι αισθάνονταν (κλαστικό παράδειγμα οι Καραμανλήδες ), ενώ άλλοι ελληνογενείς πληθυσμοί κράτησαν την ελληνική γλώσσα παρά του ότι εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν.
Το ζήτημα αυτό των Manavlar είχε έρθει στην επικαιρότητα κα την περίοδο της Μικρασιατικού πολέμου στη συνέχει όμως λησμονήθηκε μέσα στις στάχτες της μικρασιατικής καταστροφής. Σύμφωνα με τον Τούρκο ερευνητή, Ali Aktaş, όταν άρχισαν να έρχονται και να εγκαθίστανται στην Μικρά Ασία οι Σελτζούκοι η περιοχή κατοικούνταν από πυκνό ελληνόφωνο και αρμενόφωνο πληθυσμό. Μια σοβαρή εκδοχή, όπως υποστηρίζει ο Aktaş, για την καταγωγή των Manavlar, είναι ότι προέρχονται από ρωμαίικους πληθυσμούς που εξισλαμίστηκαν και αυτό φαίνεται από πολλές ρωμαίικες λέξεις που διατηρούν στην τουρκόφωνη διάλεκτο τους. «Manavis şekli ve bizdeki anlamıyla Yunanca da vardir», δηλαδή, «Υπάρχει στους Μαναβλάρ και η εκδοχή της ελληνικής προέλευσης». Σε άλλο σημείο αναφέρει, «Selçuklular Anadolu ya girdiklerinde Doğu Roma yani Bizans tebaası bu unsurları Rum adı altındakı tek bir toplum olarak bulmuştular» δηλαδή «Στην κάθοδο των Σελτζούκων στην Ανατολία δηλαδή στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή Βυζάντιο το ρωμαίικο στοιχείο ήταν η μονή κοινωνική ομάδα που είχε βρεθεί».
Οι περιοχές όπου συναντώνται σήμερα χωριά των Manavlar είναι κυρίως η περιοχή του Σαγγαρίου και γενικότερα η δυτική Μικρά Ασία όπου όπως είναι γνωστό ήταν από τις τελευταίες περιοχές που είχαν εξισλαμιστεί ενώ μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα διατηρούσε έντονο των ρωμαίικο ελληνορθόδοξο στοιχείο. Συγκεκριμένα οι κοινότητες Manavlar υπάρχουν στις επαρχίες, Προύσας, Κιρσεχήρ, Εσκήσεχήρ, Μπίλετζικ, Ικόνιο, Σαγγάρια, και Μπαλίκεσίρ. Κάποιες ομάδες υπάρχουν καις στην ανατολική Θράκη κυρίως σε χωριά κοντά στην Κωνσταντινούπολη, όπως στην Συλίβρια, Τσατάλτζα και Βιζύη. Στις περιοχές αυτές είναι ακόμα πιο έντονη η παράδοση ότι οι Manavlar ήταν ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί που εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν.
Το θέμα βέβαια των Manavlar χρήζει πολύ μεγαλύτερης μελέτης όπως και άλλων «έντεχνα κρυμμένων» μειονοτήτων κυρίως της δυτικής Μικράς Ασίας, όπως οι Τσομάκηδες, που και οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν τους δέχονται σαν γνήσιους Τούρκους. Ειδικά για τους Τσομάκηδες οι ιστορικές παραδόσεις κάνουν αναφορά για θρακικούς πληθυσμούς που μετοίκησαν στην δυτική Μικρά Ασία και στην συνέχεια εξισλαμίστηκαν ατελώς διατηρώντας τα πατρογονικά ήθη και έθιμα τους.
Δυστυχώς οι δυνατότητες μιας πλήρης και αντικειμενικής μελέτης αυτών των πληθυσμών προσκρούουν στα έντονα καθεστωτικά ταμπού της σύγχρονης Τουρκίας. Αυτά τα ταμπού όμως όλο και πιο πολύ «ξεθωριάζουν». Γεγονός είναι πως η σύγχρονη Τουρκία είναι μια χώρα με ατέλειωτες εκπλήξεις και με μια ολοένα και μεγαλύτερη αφύπνιση ενός λαού που έχασε την πραγματική του συνείδηση και σήμερα απεγνωσμένα την αναζητά προκαλώντας σεισμικές δονήσεις σε όλο αυτό το καθεστωτικό τουρκικό οικοδόμημα.
Πηγές, Kaynakça http://www.akcakertil.com Yunanca «manavis». Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Cilt 2. s.1499. Halil İbrahim YAVUZ’a ait yüksek lisans tezi. Ali Aktaş, Sakarya’da Yaşayan yerli ve yerleşik Manavlar.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακολούθησε ένα κύμα σχολίων του τύπου «Οι Έλληνες, οι κρυπτο-αρμένιοι, και οι Εβραίοι που ζουν στη χώρα αποκαλύφθηκαν» ή «Οι προδότες θα μάθουν τελικά την καταγωγή τους» κ.α.
Αξίζει να σημειωθεί, πως ζητήματα γενεαλογίας και καταγωγής ήταν πάντα δημοφιλή θέματα συνομιλίας στην τουρκική κοινωνία, αλλά και ένα εργαλείο κοινωνικής και πολιτικής διαίρεσης μεταξύ των Τούρκων πολιτών. Αρκετές οικογένειες γνώριζαν και αναγνώριζαν πως οι είχαν π.χ. Ελληνική ή αρμενική καταγωγή ή πως ένας συγγενής τους που είχε εδώ και πολλά χρόνια πεθάνει είχε αλλαξοπιστήσει και ασπαστεί το Ισλάμ, αλλά αυτές οι συζητήσεις και παραδοχές κρατούνταν πάντα μυστικές. Το ένα έχει κάποιος ασπαστεί το Ισλάμ [δηλ. να μην είναι “γνήσιος” μουσουλμάνος] ήταν άλλωστε πάντα ένα στίγμα που δεν ήταν εύκολο να αποτινάξει κανείς από πάνω του.
Όπως εξηγεί ο αρμένιος δημοσιογάφος, Χαϊκο Μπαγκνάτ στο Al Monitor «Κατά τη γενοκτονία του 1915 και τις μαζικές εκτοπίσεις, είχαμε και χιλιάδες εξόριστα παιδιά. Κάποια κατάφεραν, με τη βοήθεια ιεραποστολών να εγκαταλείψουν τη χώρα. Άλλα τα άρπαξαν μέλη περιπλανώμενων συμμοριών ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν και αναγκάστηκαν να εργάζονται ή/και τα μετέτρεψαν σε δούλους του σεξ. Η κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη να αντιμετωπίσει αυτήν την πραγματικότητα. Φανταστείτε ότι ένας άνθρωπος που είχε υπηρετήσει ως διευθυντής των θρησκευτικών υποθέσεων αυτής της χώρας [Λουτφί Ντογκάν] ήταν ο αδελφός Αρμένιου Πατριάρχης [Σινόζκ Καλουστιάν]».
Και συνεχίζει λέγοντας πως «Τον Καλουστιάν, που επέστρεψε στην Τουρκία από τη Βηρυτό το 1961, τον θυμούνται όλοι ως έναν άγιο στο Τουρκικό Αρμενικό Πατριαρχείο, έχοντας μάλιστα υπηρετήσει το αξίωμα κατά την πολύ δύσκολη περίοδο που ακολούθησε το 1915. Κατά τη γενοκτονία, η μητέρα του έστειλε τα παιδιά της μακριά και ασπάστηκε το Ισλάμ. Αργότερα παντρεύτηκε έναν άνδρα που ονομαζόταν Dogan, ο οποίος είχε υψηλή κοινωνική θέση, και απέκτησαν δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Το αγόρι ήταν ο Λουτφί Ντογκάν».
Στις μέρες μας βέβαια ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπαγορεύει με τις δηλώσεις του, ποιες πρέπει να είναι οι σκέψεις των πολιτών για τέτοιου είδους ζητήματα όταν π.χ. λέει «Μας κατηγορούν, εμάς τους τούρκους, πως είμαστε Εβραίοι, Αρμένιοι, Έλληνες».
Δεν μπορεί λοιπόν να αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως η αποκάλυψη γενεαλογικών δεδομένων έσπειρε τον φόβο σε όσους γνωρίζουν ή υποψιάζονται πως οι πληροφορίες που υπάρχουν στα μητρώα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε βάρος κάποιον, για να στιγματίσουν πχ επώνυμα πρόσωπα ή ακόμη και να αξιοποιηθούν σε εκστρατείας πολιτικού λιντσαρίσματος.
Υπέρ ή κατά της βάσης δεδομένων και της αποκάλυψης της αλήθειας;
Έτσι πολλοί ήταν εκείνοι, αφού έπεσε η βάση δεδομένων, που υποστήριξαν πως καλό θα ήταν να μην αποκατασταθεί η δυνατότητα πρόσβασης.
Ένας εξ αυτών και ο Ταϊφούν Ατάι, αρθρογράφος στην εφημερίδα Cumhuriyet. «Φιλικό πρόσωπο με είχε συμβουλέψει να μην παραδεχθώ πως είμαι Γεωργιανός. Αυτή ήταν μια πολύ ελαφρά μορφή πίεσης. Τι γίνεται με εκείνους που διακινδυνεύουν να μάθουν ότι έχουν αρμενική καταγωγή ή κατάγονται από άτομα έχουν αλλαξοπιστήσει; Απλά σκεφτείτε το: Νομίζετε ότι είστε ένας γνήσιος Τούρκος αλλά αποδεικνύεται πως έχει καθαρό αρμένικο αίμα. Φανταστείτε τις κοινωνικές επιπτώσεις», έγραψε στις 12 Φεβρουαρίου.
Και ενώ η δημόσια αυτή συζήτηση συνεχιζόταν, το σύστημα επανήλθε και η on line πρόσβαση αποκαταστάθηκε στις 14 Φεβρουαρίου αλλά πολλοί Τούρκοι είναι προβληματισμένοι για την χρονική στιγμή που τα δεδομένα έγιναν ξανά διαθέσιμα.
«Αν το είχαν κάνει αυτό πριν από μερικά χρόνια που ο κόσμος ήταν πιο ανοιχτός σε τέτοια θέματα, οι θεωρίες συνωμοσίας δεν θα ήταν τόσο ισχυρές όσο σήμερα, που το κράτος συμπεριφέρεται σαν να δίνουμε αγώνα για να εξασφαλίσουμε την ίδια την ύπαρξή μας. Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία αναβιώνει το πνεύμα του “Πολέμου της Ανεξαρτησίας” για να εμπνεύσει τα πατριωτικά αισθήματα και να ενισχύσει επίσης τα φιλοκυβερνητικά αισθήματα», υποστηρίζει στο Al Monitor ο δημοσιογράφος Σερντάρ Κορουτσού.
Επίσης ένα βασικό επιχείρημα όσων αντιδρούν στην διάθεση των δεδομένων, είναι ότι δημοσιοποίηση αυτών δεν μπορεί παρά να ενισχύσει την ήδη έντονη ρατσιστική διάθεση που υπάρχει σε σημαντική μερίδα του τουρκικού πληθυσμού. Άλλοι πάλι, υποστηρίζουν πως όσο σοκαριστική και εάν είναι η πραγματικότητα μήπως θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ένα ισχυρό, αναγκαίο σοκ για την εξάλειψη του ρατσισμού;
Οι 72 Εθνότητες της Τουρκίας:
ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Για την Άγνωστη Μικρά Ασία, τους πολιτισμούς και τους κατοίκους της, διαβάστε το «Γεωπολιτική του Αρχιπελάγους».
«Ναι, σίγουρα. Όλοι την Τουρκία είναι περίεργοι να μάθουν για τις καταβολές τους. Αυτό είναι δεδομένο. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεθούμε αντιμέτωποι με τα γεγονότα;» σχολιάζει ο Κορούτσου. Κατά τη δική του άποψη τα δεδομένα θα πρέπει να προστατεύονται ώστε να μην γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης και πολιτικών διώξεων αλλά σε κάθε περίπτωση προειδοποιεί: «Οι κρατικές υπηρεσίες βέβαια ξέρουν τα πάντα για όλους μας».
Μάλιστα το 2013, η εφημερίδα Agos, έγραφε πως η κυβέρνηση κωδικοποιεί τις μειονότητες: οι Έλληνες είχαν τον αριθμό 1, οι Αρμένιοι τον αριθμό 2 και οι Εβραίοι τον αριθμό 3.
Οι αντιδράσεις ήταν πολλές ενώ όπως σημειώνει ο Κορούτσου τα στοιχεία αυτά έρχονται στην επιφάνεια όταν οι νέοι καλούνται να καταταγούν στον στρατό. «Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι γνωρίζουν για εμάς, καλύτερη από εμάς. Γιατί λοιπόν να μην μας τα πουν;».
«Οι καταγραφές πληθυσμών είναι επικίνδυνες» λέει με τη σειρά του ο Μπαγκντάτ. «Γι αυτό δολοφονήθηκε ο Χράντ Ντινκ».
O διευθυντής του Μουσείου Γενοκτονίας [των Αρμενίων] στο Γερεβάν αναφέρθηκε, απευθυνόμενος σε μια τουρκική αντιπροσωπεία, στα τρία βασικότερα θέματα που συζητούσαν οι επιζώντες. «Οι Αρμένιοι, πρώτα μας είπαν για τους Μουσουλμάνους που τους βοήθησαν να γλυτώσουν από την Γενοκτονία, μετά για τους ίδιους τους Αρμένιους που τους πρόδωσαν και στο τέλος μας αφηγούνταν την καταστροφή. Καθιστώντας δημόσια τα ονόματα των Αρμενίων που αναγκάστηκαν να ασπαστούν το Ισλάμ, τα εγγόνια τους θα τεθούν σε κίνδυνο». Και προσθέτει: «Αυτή είναι η κατάσταση, 100 χρόνια μετά: Το τουρκικό κράτος μας ζήτησε να δεχθούμε να είμαστε Τούρκοι. Ωραία, ας πω πως είμαι Τούρκος. Θα έχω η δυνατότητα να εργαστώ στο Δημόσιο; Όχι. Εάν πάλι πως πως είμαι Αρμένιος θα αντιμετωπιστώ ως τρομοκράτης. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Το άνοιγμα των αρχείων δεν σημαίνει τίποτα για μένα. Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε τον Γιουσούφ Χαράκογλου, το διευθυντή της Ιστορικής Κοινότητας της Τουρκίας το 2007, και την ωμή απειλή “Μην με εξοργίζεται. Έχω μια λίστα με άτομα που αλλαξοπίστησαν και μπορώ να την στείλω στους δρόμους και στα σπίτια τους”. Αυτά τα λόγια από αυτό τον άνθρωπο που στη συνέχεια πολιτεύτηκε με το MHP (ακροδεξιό, εθνικιστικό κόμμα της Τουρκίας), ήταν μια απειλή για την ίδια την πολιτική της Τουρκίας».
Οι Έλληνες αποτελούσαν την δεύτερη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν από την Μικρασιατική Καταστροφή. Ποιοι άλλοι λαοί εξαφανίστηκαν
Η Τουρκάλα δημοσιογράφος, Uzay Bulut γράφει επί λέξει: «Τον 11ο αιώνα, οι Τούρκοι τζιχαντιστές από την Κεντρική Ασία εισέβαλαν και κατέκτησαν την ελληνόφωνη χριστιανική βυζαντινή αυτοκρατορία ανοίγοντας το δρόμο για την τουρκοποίηση και τον εξισλαμισμό της περιοχής με την μέθοδο των δολοφονιών, των απαγωγών, των βιασμών και τον βίαιο προσηλυτισμό».
Για πρώτη φορά σήμερα οι Τούρκοι έχουν την δυνατότητα να ενημερωθούν on line για την εθνική και θρησκευτική ταυτότητα των προγόνων τους και άρα για την καταγωγή τους, τις ρίζες τους, την κληρονομιά τους. Έτσι πολλοί ανακάλυψαν πως δεν είναι «γνήσιοι» Τούρκοι όπως υπερηφανεύονταν αλλά και πως η Τουρκία δεν είναι μία χώρα με συνεκτική εθνική ταυτότητα. Αντιθέτως, πολλοί Τούρκοι, μαθαίνουν σήμερα πως παππούδες και γιαγιάδες τους είναι Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι κ.α.
Εάν αυτό είχε γίνει την περίοδο που η Τουρκία εξακολουθούσε να ελπίζει στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο λαός της φαινόταν κάποιος πιο ανοιχτός σε θέματα που αφορούσαν την εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, ίσως να μην συνέβαιναν όσα ακολούθησαν την 8η Φεβρουαρίου (ίσως βέβαια και τα αρχεία να μην είχαν ανοίξει ποτέ, αφού και η κίνηση αυτή εξυπηρετεί ίσως άλλους σκοπούς). Σήμερα όμως οι συζητήσεις για τους «προδότες» και τους «κρυπτοέλληνες» και «κρυπτοαρμένιους» επιστρέφουν.
Ο Χραντ Ντινκ ήταν συντάκτης της αρμενικής εφημερίδας Agos το 2004, όταν έγραψε ότι η Σαμπίχα Γκοκσέν, η πρώτη γυναίκα πιλότος στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ήταν αρμενικής καταγωγής. Εξαιτίας αυτού, αλλά και άλλων άρθρων που έγραψε, το υπουργείο Δικαιοσύνης διεξήγαγε έρευνα για τις δραστηριότητές τους και τελικά το 2007 δολοφονήθηκε. Το κίνητρο της δολοφονίας εκτιμάται πως συνδέεται με την ισχυρή υποστήριξη που παρείχε στους Αρμένιους.
Η ιστορία του Ντινκ, όπως υποστηρίζει σε ρεπορτάζ του στο Al Monitor o δημοσιογράφος Φεχίμ Ταστεκίν, «εξηγεί» και τους λόγους για τους οποίους μέχρι σήμερα τα στοιχεία σχετικά με την απογραφή πληθυσμού και εγγραφής στα δημοτολόγια της Τουρκίας, παραμένουν μυστικά καταδεικνύοντας πως το συγκεκριμένο θέμα είναι ιδιαίτερα «ευαίσθητο» για το κράτος. Συγκεκριμένα, τα δεδομένα που αφορούν των γενεαλογία των πολιτών της Τουρκίας, ήταν χαρακτηρισμένα ως εμπιστευτικά και το όλο θέμα έχει χαρακτηριστεί ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας.
Για όλη αυτή την μυστικότητα υπήρχαν δύο βασικοί λόγοι: αφενός να μην αποκαλυφθεί ότι πάρα πολλοί Έλληνες, Αρμένιοι, Σύριοι, Εβραίοι είχαν ασπαστεί το Ισλάμ και αφετέρου για να αποφευχθεί οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με την «τουρκικότητα» των πολιτών της χώρας. Αυτή η «τουρκικότητα» ορίζεται με τη φράση «όποιος συνδέεται με το τουρκικό κράτος είναι πολίτης» και κατοχυρώνεται στο σύνταγμα της χώρας ως μέρος της φιλοσοφίας του ντονμέ Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας και πρώτου Προέδρου της.
Για πολύ καιρό, η επίσημη πολιτική ήταν ότι οι Τούρκοι σχημάτισαν μια συνεκτική εθνική ταυτότητα στην Τουρκία.
Όμως, σήμερα, τα μητρώα άνοιξαν επίσημα για το κοινό μέσω μιας online βάσης γενεαλογικών δεδομένων. Το σύστημα «έπεσε» γρήγορα εξαιτίας του μεγάλου αριθμού ενδιαφερόμενων που προσπάθησαν να συνοδευθούν.
Προς μεγάλη τους έκπληξη πάντως, αρκετοί ήταν εκείνοι βρέθηκαν μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη όταν ανακάλυψαν πως αν και πάντοτε υπερηφανεύονταν για την «καθαρή» τουρκική καταγωγή τους, στην πραγματικότητα οι εθνικές και θρησκευτικές καταβολές τους δεν ήταν αυτές που περίμεναν.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΕΙΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ.
Tα τελευταία χρόνια έχει αναδυθεί στην επιφάνεια άλλη μια μειονότητα άγνωστη μέχρι σήμερα, για την οποία το καταπληκτικό είναι πως οι ίδιοι οι Τούρκοι ερευνητές της αποδίδουν ελληνική καταγωγή από τους γηγενείς κατοίκους της Μικράς Ασίας, αν και δεν λείπουν οι προσπάθειες τουρκοποίησης της από το γνωστό τουρκικό κατεστημένο. Η μειονότητα αυτή είναι η μειονότητα των Manavlar, ή Μανάβηδων, (το εκπληκτικό είναι πως σύμφωνα με το ίδιο το επίσημο τουρκικό λεξικό του Ιδρύματος της Τουρκικής γλώσσας, αναφέρεται πως η λήξη Manavlar είναι ελληνική), δηλαδή οπωροπωλών : Yunanca «manavis». Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Cilt 2. s.1499. Vikipedi, özgür ansiklopedi.
Tο εντυπωσιακό είναι πως οι ίδιες οι τουρκικές πηγές αναφέρουν και τονίζουν ότι η πιθανότερη εκδοχή για τους Manavlar είναι ότι προέρχονται από τις ελληνογενείς φυλές που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία πριν από την κάθοδο των Σελτζούκων και όταν άρχισε ο εξισλαμισμός της περιοχής εξισλαμιστήκαν διατηρώντας όμως τα κύρια ήθη και έθιμα τους που συνδέονται με την αρχέγονη ελληνική καταγωγή τους.
Το πολιτιστικό τους υπόβαθρο συνδέεται άμεσα με την κουλτούρα των Ιώνων της Μικράς Ασίας, «Anadolu da İyon Kültürü» και όπως τονίζεται, οι Ίωνες ήταν οι Ρωμιοί της δυτικής Μικράς Ασίας. Βέβαια οι Τούρκοι αντιτείνουν στην άποψη αυτή το ερώτημα ότι αφού είχαν ελληνική καταγωγή πως έχασαν την γλώσσα τους. Αυτό το επιχείρημα όμως είναι γνωστό πως δεν μπορεί να σταθεί αφού και άλλοι ελληνογενείς της Μικράς Ασίας ενώ μιλούσαν τουρκικά, κάθε άλλο παρά Τούρκοι αισθάνονταν (κλαστικό παράδειγμα οι Καραμανλήδες ), ενώ άλλοι ελληνογενείς πληθυσμοί κράτησαν την ελληνική γλώσσα παρά του ότι εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν.
Το ζήτημα αυτό των Manavlar είχε έρθει στην επικαιρότητα κα την περίοδο της Μικρασιατικού πολέμου στη συνέχει όμως λησμονήθηκε μέσα στις στάχτες της μικρασιατικής καταστροφής. Σύμφωνα με τον Τούρκο ερευνητή, Ali Aktaş, όταν άρχισαν να έρχονται και να εγκαθίστανται στην Μικρά Ασία οι Σελτζούκοι η περιοχή κατοικούνταν από πυκνό ελληνόφωνο και αρμενόφωνο πληθυσμό. Μια σοβαρή εκδοχή, όπως υποστηρίζει ο Aktaş, για την καταγωγή των Manavlar, είναι ότι προέρχονται από ρωμαίικους πληθυσμούς που εξισλαμίστηκαν και αυτό φαίνεται από πολλές ρωμαίικες λέξεις που διατηρούν στην τουρκόφωνη διάλεκτο τους. «Manavis şekli ve bizdeki anlamıyla Yunanca da vardir», δηλαδή, «Υπάρχει στους Μαναβλάρ και η εκδοχή της ελληνικής προέλευσης». Σε άλλο σημείο αναφέρει, «Selçuklular Anadolu ya girdiklerinde Doğu Roma yani Bizans tebaası bu unsurları Rum adı altındakı tek bir toplum olarak bulmuştular» δηλαδή «Στην κάθοδο των Σελτζούκων στην Ανατολία δηλαδή στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή Βυζάντιο το ρωμαίικο στοιχείο ήταν η μονή κοινωνική ομάδα που είχε βρεθεί».
Οι περιοχές όπου συναντώνται σήμερα χωριά των Manavlar είναι κυρίως η περιοχή του Σαγγαρίου και γενικότερα η δυτική Μικρά Ασία όπου όπως είναι γνωστό ήταν από τις τελευταίες περιοχές που είχαν εξισλαμιστεί ενώ μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα διατηρούσε έντονο των ρωμαίικο ελληνορθόδοξο στοιχείο. Συγκεκριμένα οι κοινότητες Manavlar υπάρχουν στις επαρχίες, Προύσας, Κιρσεχήρ, Εσκήσεχήρ, Μπίλετζικ, Ικόνιο, Σαγγάρια, και Μπαλίκεσίρ. Κάποιες ομάδες υπάρχουν καις στην ανατολική Θράκη κυρίως σε χωριά κοντά στην Κωνσταντινούπολη, όπως στην Συλίβρια, Τσατάλτζα και Βιζύη. Στις περιοχές αυτές είναι ακόμα πιο έντονη η παράδοση ότι οι Manavlar ήταν ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί που εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν.
Το θέμα βέβαια των Manavlar χρήζει πολύ μεγαλύτερης μελέτης όπως και άλλων «έντεχνα κρυμμένων» μειονοτήτων κυρίως της δυτικής Μικράς Ασίας, όπως οι Τσομάκηδες, που και οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν τους δέχονται σαν γνήσιους Τούρκους. Ειδικά για τους Τσομάκηδες οι ιστορικές παραδόσεις κάνουν αναφορά για θρακικούς πληθυσμούς που μετοίκησαν στην δυτική Μικρά Ασία και στην συνέχεια εξισλαμίστηκαν ατελώς διατηρώντας τα πατρογονικά ήθη και έθιμα τους.
Δυστυχώς οι δυνατότητες μιας πλήρης και αντικειμενικής μελέτης αυτών των πληθυσμών προσκρούουν στα έντονα καθεστωτικά ταμπού της σύγχρονης Τουρκίας. Αυτά τα ταμπού όμως όλο και πιο πολύ «ξεθωριάζουν». Γεγονός είναι πως η σύγχρονη Τουρκία είναι μια χώρα με ατέλειωτες εκπλήξεις και με μια ολοένα και μεγαλύτερη αφύπνιση ενός λαού που έχασε την πραγματική του συνείδηση και σήμερα απεγνωσμένα την αναζητά προκαλώντας σεισμικές δονήσεις σε όλο αυτό το καθεστωτικό τουρκικό οικοδόμημα.
Πηγές, Kaynakça http://www.akcakertil.com Yunanca «manavis». Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Cilt 2. s.1499. Halil İbrahim YAVUZ’a ait yüksek lisans tezi. Ali Aktaş, Sakarya’da Yaşayan yerli ve yerleşik Manavlar.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακολούθησε ένα κύμα σχολίων του τύπου «Οι Έλληνες, οι κρυπτο-αρμένιοι, και οι Εβραίοι που ζουν στη χώρα αποκαλύφθηκαν» ή «Οι προδότες θα μάθουν τελικά την καταγωγή τους» κ.α.
Αξίζει να σημειωθεί, πως ζητήματα γενεαλογίας και καταγωγής ήταν πάντα δημοφιλή θέματα συνομιλίας στην τουρκική κοινωνία, αλλά και ένα εργαλείο κοινωνικής και πολιτικής διαίρεσης μεταξύ των Τούρκων πολιτών. Αρκετές οικογένειες γνώριζαν και αναγνώριζαν πως οι είχαν π.χ. Ελληνική ή αρμενική καταγωγή ή πως ένας συγγενής τους που είχε εδώ και πολλά χρόνια πεθάνει είχε αλλαξοπιστήσει και ασπαστεί το Ισλάμ, αλλά αυτές οι συζητήσεις και παραδοχές κρατούνταν πάντα μυστικές. Το ένα έχει κάποιος ασπαστεί το Ισλάμ [δηλ. να μην είναι “γνήσιος” μουσουλμάνος] ήταν άλλωστε πάντα ένα στίγμα που δεν ήταν εύκολο να αποτινάξει κανείς από πάνω του.
Όπως εξηγεί ο αρμένιος δημοσιογάφος, Χαϊκο Μπαγκνάτ στο Al Monitor «Κατά τη γενοκτονία του 1915 και τις μαζικές εκτοπίσεις, είχαμε και χιλιάδες εξόριστα παιδιά. Κάποια κατάφεραν, με τη βοήθεια ιεραποστολών να εγκαταλείψουν τη χώρα. Άλλα τα άρπαξαν μέλη περιπλανώμενων συμμοριών ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν και αναγκάστηκαν να εργάζονται ή/και τα μετέτρεψαν σε δούλους του σεξ. Η κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη να αντιμετωπίσει αυτήν την πραγματικότητα. Φανταστείτε ότι ένας άνθρωπος που είχε υπηρετήσει ως διευθυντής των θρησκευτικών υποθέσεων αυτής της χώρας [Λουτφί Ντογκάν] ήταν ο αδελφός Αρμένιου Πατριάρχης [Σινόζκ Καλουστιάν]».
Και συνεχίζει λέγοντας πως «Τον Καλουστιάν, που επέστρεψε στην Τουρκία από τη Βηρυτό το 1961, τον θυμούνται όλοι ως έναν άγιο στο Τουρκικό Αρμενικό Πατριαρχείο, έχοντας μάλιστα υπηρετήσει το αξίωμα κατά την πολύ δύσκολη περίοδο που ακολούθησε το 1915. Κατά τη γενοκτονία, η μητέρα του έστειλε τα παιδιά της μακριά και ασπάστηκε το Ισλάμ. Αργότερα παντρεύτηκε έναν άνδρα που ονομαζόταν Dogan, ο οποίος είχε υψηλή κοινωνική θέση, και απέκτησαν δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Το αγόρι ήταν ο Λουτφί Ντογκάν».
Στις μέρες μας βέβαια ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπαγορεύει με τις δηλώσεις του, ποιες πρέπει να είναι οι σκέψεις των πολιτών για τέτοιου είδους ζητήματα όταν π.χ. λέει «Μας κατηγορούν, εμάς τους τούρκους, πως είμαστε Εβραίοι, Αρμένιοι, Έλληνες».
Δεν μπορεί λοιπόν να αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως η αποκάλυψη γενεαλογικών δεδομένων έσπειρε τον φόβο σε όσους γνωρίζουν ή υποψιάζονται πως οι πληροφορίες που υπάρχουν στα μητρώα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε βάρος κάποιον, για να στιγματίσουν πχ επώνυμα πρόσωπα ή ακόμη και να αξιοποιηθούν σε εκστρατείας πολιτικού λιντσαρίσματος.
Υπέρ ή κατά της βάσης δεδομένων και της αποκάλυψης της αλήθειας;
Έτσι πολλοί ήταν εκείνοι, αφού έπεσε η βάση δεδομένων, που υποστήριξαν πως καλό θα ήταν να μην αποκατασταθεί η δυνατότητα πρόσβασης.
Ένας εξ αυτών και ο Ταϊφούν Ατάι, αρθρογράφος στην εφημερίδα Cumhuriyet. «Φιλικό πρόσωπο με είχε συμβουλέψει να μην παραδεχθώ πως είμαι Γεωργιανός. Αυτή ήταν μια πολύ ελαφρά μορφή πίεσης. Τι γίνεται με εκείνους που διακινδυνεύουν να μάθουν ότι έχουν αρμενική καταγωγή ή κατάγονται από άτομα έχουν αλλαξοπιστήσει; Απλά σκεφτείτε το: Νομίζετε ότι είστε ένας γνήσιος Τούρκος αλλά αποδεικνύεται πως έχει καθαρό αρμένικο αίμα. Φανταστείτε τις κοινωνικές επιπτώσεις», έγραψε στις 12 Φεβρουαρίου.
Και ενώ η δημόσια αυτή συζήτηση συνεχιζόταν, το σύστημα επανήλθε και η on line πρόσβαση αποκαταστάθηκε στις 14 Φεβρουαρίου αλλά πολλοί Τούρκοι είναι προβληματισμένοι για την χρονική στιγμή που τα δεδομένα έγιναν ξανά διαθέσιμα.
«Αν το είχαν κάνει αυτό πριν από μερικά χρόνια που ο κόσμος ήταν πιο ανοιχτός σε τέτοια θέματα, οι θεωρίες συνωμοσίας δεν θα ήταν τόσο ισχυρές όσο σήμερα, που το κράτος συμπεριφέρεται σαν να δίνουμε αγώνα για να εξασφαλίσουμε την ίδια την ύπαρξή μας. Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία αναβιώνει το πνεύμα του “Πολέμου της Ανεξαρτησίας” για να εμπνεύσει τα πατριωτικά αισθήματα και να ενισχύσει επίσης τα φιλοκυβερνητικά αισθήματα», υποστηρίζει στο Al Monitor ο δημοσιογράφος Σερντάρ Κορουτσού.
Επίσης ένα βασικό επιχείρημα όσων αντιδρούν στην διάθεση των δεδομένων, είναι ότι δημοσιοποίηση αυτών δεν μπορεί παρά να ενισχύσει την ήδη έντονη ρατσιστική διάθεση που υπάρχει σε σημαντική μερίδα του τουρκικού πληθυσμού. Άλλοι πάλι, υποστηρίζουν πως όσο σοκαριστική και εάν είναι η πραγματικότητα μήπως θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ένα ισχυρό, αναγκαίο σοκ για την εξάλειψη του ρατσισμού;
Οι 72 Εθνότητες της Τουρκίας:
ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Γιώργος Στάμκος, Γεωπολιτική του Αρχιπελάγους: Η Ελληνική Γεωφιλοσοφία και οι Προκλήσεις της Παγκοσμιοποίησης, Α’ έκδοση Αρχέτυπο 2000, Γ’ έκδοση Άγνωστο 2007
Γιώργος Στάμκος, & Μίλιτσα Κοσάνοβιτς, Στοιχειωμένα Βαλκάνια: Εξερευνώντας τα Μυστικά της Βαλκανικής Ενδοχώρας, εκδ. Άγνωστο 2006
Omer Asan, Ο Πολιτισμός του Πόντου, Αφοι Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1998.
Jean-Paul Roux, Η Ιστορία των Τούρκων, Γκοβόστης 1998.
Peter Alford Andrews, Ethnic Groups in the Republic of Turkey, Wiesbaden 1989.
Δημήτρης Μανακανάτας, Οι Μειονότητες στην Τουρκία, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, Μάιος 1998.
Πέτρος Μακρής, Εθνική Μειονότητα της Τουρκίας οι… «Καθαροί» Τούρκοι, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14/5/1995.
Βλάσης Αγτζίδης, Οι Εξισλαμισμένοι Έλληνες στη Σημερινή Τουρκία, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 26/8/1996.
Για την Άγνωστη Μικρά Ασία, τους πολιτισμούς και τους κατοίκους της, διαβάστε το «Γεωπολιτική του Αρχιπελάγους».
«Ναι, σίγουρα. Όλοι την Τουρκία είναι περίεργοι να μάθουν για τις καταβολές τους. Αυτό είναι δεδομένο. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεθούμε αντιμέτωποι με τα γεγονότα;» σχολιάζει ο Κορούτσου. Κατά τη δική του άποψη τα δεδομένα θα πρέπει να προστατεύονται ώστε να μην γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης και πολιτικών διώξεων αλλά σε κάθε περίπτωση προειδοποιεί: «Οι κρατικές υπηρεσίες βέβαια ξέρουν τα πάντα για όλους μας».
Μάλιστα το 2013, η εφημερίδα Agos, έγραφε πως η κυβέρνηση κωδικοποιεί τις μειονότητες: οι Έλληνες είχαν τον αριθμό 1, οι Αρμένιοι τον αριθμό 2 και οι Εβραίοι τον αριθμό 3.
Οι αντιδράσεις ήταν πολλές ενώ όπως σημειώνει ο Κορούτσου τα στοιχεία αυτά έρχονται στην επιφάνεια όταν οι νέοι καλούνται να καταταγούν στον στρατό. «Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι γνωρίζουν για εμάς, καλύτερη από εμάς. Γιατί λοιπόν να μην μας τα πουν;».
«Οι καταγραφές πληθυσμών είναι επικίνδυνες» λέει με τη σειρά του ο Μπαγκντάτ. «Γι αυτό δολοφονήθηκε ο Χράντ Ντινκ».
O διευθυντής του Μουσείου Γενοκτονίας [των Αρμενίων] στο Γερεβάν αναφέρθηκε, απευθυνόμενος σε μια τουρκική αντιπροσωπεία, στα τρία βασικότερα θέματα που συζητούσαν οι επιζώντες. «Οι Αρμένιοι, πρώτα μας είπαν για τους Μουσουλμάνους που τους βοήθησαν να γλυτώσουν από την Γενοκτονία, μετά για τους ίδιους τους Αρμένιους που τους πρόδωσαν και στο τέλος μας αφηγούνταν την καταστροφή. Καθιστώντας δημόσια τα ονόματα των Αρμενίων που αναγκάστηκαν να ασπαστούν το Ισλάμ, τα εγγόνια τους θα τεθούν σε κίνδυνο». Και προσθέτει: «Αυτή είναι η κατάσταση, 100 χρόνια μετά: Το τουρκικό κράτος μας ζήτησε να δεχθούμε να είμαστε Τούρκοι. Ωραία, ας πω πως είμαι Τούρκος. Θα έχω η δυνατότητα να εργαστώ στο Δημόσιο; Όχι. Εάν πάλι πως πως είμαι Αρμένιος θα αντιμετωπιστώ ως τρομοκράτης. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Το άνοιγμα των αρχείων δεν σημαίνει τίποτα για μένα. Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε τον Γιουσούφ Χαράκογλου, το διευθυντή της Ιστορικής Κοινότητας της Τουρκίας το 2007, και την ωμή απειλή “Μην με εξοργίζεται. Έχω μια λίστα με άτομα που αλλαξοπίστησαν και μπορώ να την στείλω στους δρόμους και στα σπίτια τους”. Αυτά τα λόγια από αυτό τον άνθρωπο που στη συνέχεια πολιτεύτηκε με το MHP (ακροδεξιό, εθνικιστικό κόμμα της Τουρκίας), ήταν μια απειλή για την ίδια την πολιτική της Τουρκίας».
Οι Έλληνες αποτελούσαν την δεύτερη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν από την Μικρασιατική Καταστροφή. Ποιοι άλλοι λαοί εξαφανίστηκαν
Τέτοιες ημέρες στην Σμύρνη του 1922 ο ελληνισμός που για χιλιετίες είχε παρουσία στην Μικρά Ασία αποχαιρετούσε με βία την πατρογονική γη.
Η Μικρασιατική Καταστροφή σε συνδυασμό με το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάγκη ενός νέου πιο ομοιογενούς κράτους οδήγησε τις επόμενες δεκαετίες και στην εκκαθάριση και της Κωνσταντινούπολης από το Ρωμέικο στοιχείο.
Η Μικρασιατική Καταστροφή σε συνδυασμό με το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάγκη ενός νέου πιο ομοιογενούς κράτους οδήγησε τις επόμενες δεκαετίες και στην εκκαθάριση και της Κωνσταντινούπολης από το Ρωμέικο στοιχείο.
Τελευταία ήρθε μια συγκλονιστική μελέτη μιας Τουρκάλας ιστορικού και ερευνήτριας, της Fahriye Emgili, του πανεπιστήμιου της Μερσίνας, με ημερομηνία σύνταξης της μελέτης το 2005, (αλλά πρόσφατα ήρθε στην δημοσιότητα), η οποία ασχολείται με την ανταλλαγή των πληθυσμών της Μιρκάς Ασίας. Ένα μεγάλο μέρος της συγκλονιστικής αυτής μελέτης έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο «İhtida : Mübadeleden Kurtulma Çabası Olarak», που μεταφράζετε, «Προσηλυτισμός, (στο Ισλάμ), Σαν Προσπάθεια Εξαίρεσης από την Ανταλλαγή (των πληθυσμών)». Το σημαντικό με την μελέτη αυτή είναι ότι ασχολείται μόνο με τους Ρωμιούς, δηλαδή με τους Ορθόδοξους χριστιανούς της Μικράς Ασίας που τώρα αντιμετώπιζαν την αναγκαστικό εξανδραποδισμό, δηλαδή την αναγκαστική εγκατάλειψη των πατρογονικών τους εστιών εξ αιτίας ακριβώς του θρησκευτικού τους στίγματος.
Σύμφωνα με την Fahriye Emgili, η οποία μελέτησε επισταμένως τα κρατικά αρχεία της εποχής από διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας, υπήρξαν αμέτρητες περιπτώσεις όπου οι ελληνορθόδοξοι αποφάσισαν να μείνουν, είτε δηλώνοντας ότι προσέρχονται στο Ισλάμ, ή ακόμα πιο συχνά, με διάφορους μεικτούς γάμους όπου κυριαρχούσε η προσδοκία να σώσουν τις περιούσιες τους, τα σπίτια τους και να παραμείνουν στην πατρογονικη τους γη. Στα αρχεία της εποχής έχουν καταγραφεί πολλές συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου πολλοί Ρωμιοί έκαναν ότι μπορούσαν για να παραμείνουν εκεί που γεννηθήκαν αυτοί και οι πρόγονοι τους και να μην φύγουν για την Ελλάδα. Δυστυχώς από ελληνικής πλευράς δεν υπήρξε ακόμα δυνατότητα να γίνει μια εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω σε αυτή την τραγική πράγματι ιστορία, έτσι αρκούμαστε στις καθαρά τουρκικές πηγές.
Σύμφωνα με την Fahriye Emgili, η οποία μελέτησε επισταμένως τα κρατικά αρχεία της εποχής από διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας, υπήρξαν αμέτρητες περιπτώσεις όπου οι ελληνορθόδοξοι αποφάσισαν να μείνουν, είτε δηλώνοντας ότι προσέρχονται στο Ισλάμ, ή ακόμα πιο συχνά, με διάφορους μεικτούς γάμους όπου κυριαρχούσε η προσδοκία να σώσουν τις περιούσιες τους, τα σπίτια τους και να παραμείνουν στην πατρογονικη τους γη. Στα αρχεία της εποχής έχουν καταγραφεί πολλές συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου πολλοί Ρωμιοί έκαναν ότι μπορούσαν για να παραμείνουν εκεί που γεννηθήκαν αυτοί και οι πρόγονοι τους και να μην φύγουν για την Ελλάδα. Δυστυχώς από ελληνικής πλευράς δεν υπήρξε ακόμα δυνατότητα να γίνει μια εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω σε αυτή την τραγική πράγματι ιστορία, έτσι αρκούμαστε στις καθαρά τουρκικές πηγές.
Στον παρακάτω χάρτη φαίνονται ξεκάθαρα (με γαλάζιο χρώμα) οι περιοχές όπου οι Έλληνες ήταν κυρίαρχος πληθυσμός: Το τμήμα της σημερινής Ευρωπαϊκής Τουρκίας και η Κωνσταντινούπολη, όλο το παραθαλάσσιο μέτωπο προς το Αιγαίο, τα παράλια του Εύξεινου Πόντου, το Ασιατικό κομμάτι της θάλασσας του Μαρμαρά, στην περιοχή της Βιθυνίας, καθώς και αρκετοί θύλακες στα νότια, στην περιοχή της Κιλικίας και στην ενδοχώρα.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 1912 ο ελληνισμός αποτελούσε σχεδόν το 20% της Μικράς Ασίας και ήταν η μεγαλύτερη μειονότητα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Σε μία περίοδο που απογραφές γίνονταν κυρίως με την θρησκεία και το δόγμα οι μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Κούρδοι, Κιρκάσιοι, Άραβες, Αλβανοί και απροσδιόριστος πληθυσμός εξισλαμισθέντων γκιαούρηδων) ανέρχονταν σε 7,2 εκατομμύρια,
οι Έλληνες χριστιανοί σε 2 εκατ., οι Αρμένιοι σε 649 χιλ., οι Εβραίοι σε 78 χιλιάδες, οι Βούλγαροι σε 6 χιλ., οι αθίγγανοι σε 19 χιλ. και ο ξένος πληθυσμός σε 220 χιλιάδες.
Σύμφωνα με την απογραφή το σύνολο του πληθυσμού της Μικράς Ασίας τότε άγγιζε τα 10,2 εκατομμύρια ανθρώπους.
Σε διάστημα λιγότερο από 100 χρόνια, και σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία, από τα 2 εκατομμύρια των Ελλήνων πλέον έχουμε φθάσει σε ένα πληθυσμό που υπολογίζεται σε 5 χιλιάδες που ζει κυρίως στην Κωνσταντινούπολη.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 1912 ο ελληνισμός αποτελούσε σχεδόν το 20% της Μικράς Ασίας και ήταν η μεγαλύτερη μειονότητα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Σε μία περίοδο που απογραφές γίνονταν κυρίως με την θρησκεία και το δόγμα οι μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Κούρδοι, Κιρκάσιοι, Άραβες, Αλβανοί και απροσδιόριστος πληθυσμός εξισλαμισθέντων γκιαούρηδων) ανέρχονταν σε 7,2 εκατομμύρια,
οι Έλληνες χριστιανοί σε 2 εκατ., οι Αρμένιοι σε 649 χιλ., οι Εβραίοι σε 78 χιλιάδες, οι Βούλγαροι σε 6 χιλ., οι αθίγγανοι σε 19 χιλ. και ο ξένος πληθυσμός σε 220 χιλιάδες.
Σύμφωνα με την απογραφή το σύνολο του πληθυσμού της Μικράς Ασίας τότε άγγιζε τα 10,2 εκατομμύρια ανθρώπους.
Σε διάστημα λιγότερο από 100 χρόνια, και σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία, από τα 2 εκατομμύρια των Ελλήνων πλέον έχουμε φθάσει σε ένα πληθυσμό που υπολογίζεται σε 5 χιλιάδες που ζει κυρίως στην Κωνσταντινούπολη.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.