Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

Ο Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης είναι Ιστορικός Ερευνητής, Συγγραφέας, Επιμελητής Εκδόσεων και Αρθρογράφος.

Έργα του το «Κύπρος 1974-Η μεγάλη προδοσία», η επιμέλεια στο «Χρονικό της μάχης του στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ. 14-16/8/74-Μαρτυρία Ταξχου εα Π.Σταυρουλόπουλου», «Αυτοί που τίμησαν την στολή τους, Κύπρος 1974» και το ιστορικό μυθιστόρημα «Το όνειρο πνίγηκε στον Σαγγάριο».

 

Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης

18.08.2011  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΝΩΜΗ

Συνέντευξη της Θωμαϊς Παριανού με την Κώστα Δημητριάδη

Ο Κώστας Δημηριάδης είχε την καλοσύνη να μας παραχωρήσει την ακόλουθη συνέντευξη, για την οποίαν τον ευχαριστούμε, σχετικά το τελευταίο του βιβλίο ‘ΚΥΠΡΟΣ 1974, Η Μεγάλη Προδοσία’, το οποίο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πελασγός του Ιωάννη Γιαννάκενα.

Κύριε Δημητριάδη, όταν το 1974 έγινε η εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο εσείς πρέπει να ήσαστε σε πολύ μικρή ηλικία. Επίσης, το βιβλίο που συγγράψατε είναι ιστορικού περιεχομένου, ενώ εσείς δεν είστε κατ’επάγγελμα ιστορικός ερευνητής. Πέστε μας τι σας έκανε να γράψετε αυτό το βιβλίο και πώς συλλέξατε το ιστορικό υλικό σας.
Πράγματι, όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο, ήμουν μόλις 11 ετών, αλλά στην παιδική μας ηλικία ορισμένα πράγματα που μας συμβαίνουν μένουν στην μνήμη μας για πάντα. Και αυτό που έμεινε στο παιδικό μυαλό μου τότε ήταν η εικόνα του πατέρα μου, που ήθελε να πάει να πολεμήσει και δεν τον άφηναν. Ο πατέρας μου, το ίνδαλμά μου, είχε πάει στο Αστυνομικό Τμήμα και διαπληκτίστηκε με τον Διοικητή, ο οποίος του έλεγε ότι δεν μπορούσε να επιστρατευτεί επειδή είχε λευκό απολυτήριο. Και γύρισε, 37 χρονών άνδρας τότε, στο σπίτι και εγώ τον έβλεπα να κλαίει σαν μωρό παιδί, γιατί δεν μπορούσε να πάει να πολεμήσει, ενώ την ίδια στιγμή πάρα πολλοί κοίταγαν να σώσουν το τομάρι τους, δεξιά – αριστερά, φεύγοντας στο εξωτερικό, κάνοντας τους αρρώστους κλπ.
Αργότερα, το 1984 (δέκα χρόνια μετά την εισβολή), όταν ξεκίνησα την καριέρα μου σαν επαγγελματίας έτυχε να πάω στην Κύπρο. Και εκεί, με τους φίλους Έλληνες της Κύπρου που βγαίναμε τα βράδια να φάμε, τύχαινε κάποια στιγμή, επειδή ήταν ακόμα φρέσκα τα πράγματα, να ξεκινάνε συζητήσεις πάνω στο θέμα του πραξικοπήματος, της εισβολής. Εκεί ανακάλυψα ότι οι Κύπριοι είναι βέροι Έλληνες, διότι υπήρχε μία φιλική παρέα που ξαφνικά, σε 20 λεπτά, γινόταν Γης Μαδιάμ. Για το ίδιο γεγονός 4 διαφορετικά άτομα λέγανε 4 διαφορετικές εκδοχές.
Εκεί, μου γεννήθηκε η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο και άρχισα σιγά – σιγά να μαζεύω υλικό. Άρχισα να το γράφω το 2004 (δηλ. να περνάω μέσα όλα τα στοιχεία που συνέλεξα) και εκδόθηκε τον Μάιο του 2011, δηλ. μου πήρε περίπου 7 χρόνια.
Πήρα στην Κύπρο γύρω στις 40 καταθέσεις και εδώ στην Αθήνα 20 με 25. Σε αυτό με βοήθησαν και φίλοι μου, οι οποίοι, είτε έλαβαν μέρος στα τότε γεγονότα οι ίδιοι, ή μου υπέδειξαν κάποιους που γνώριζαν τα πράγματα εκ των έσω. Αλλά, εκτός από τις καταθέσεις, ρούφηξα κυριολεκτικά και τα 83 βιβλία – πηγές, με ένα πρόσφατο που βγήκε για την Κυπριακή προδοσία και ανακάλυψα κάτι: σε όλα αυτά τα βιβλία υπάρχουν οι αλήθειες, αλλά στο συμπέρασμα δεν λέγονται ξεκάθαρα. Δηλ. όποιος ιστορικός κάτσει να διαβάσει όλα τα βιβλία που έχουν γραφθεί, είτε από Ελλαδίτες, είτε από Κυπρίους είτε από Τούρκους, γιατί υπάρχουν και βιβλία που έχουν γράψει οι Τούρκοι, στο τέλος θα ανακαλύψει τις αλήθειες οι οποίες είναι σπαρμένες μέσα.








O συγγραφέας Κώστας Δημητριάδης (δεξιά) στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Πελασγός». Αριστερά ο εκδότης Γιάννης Γιαννάκενας και πλάι του ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Χατζηγεωργιάδης (φωτό: www.e-grammes.gr)


Μπαίνοντας λοιπόν σε μία διαδικασία να κάτσεις, να μελετήσεις, να πάρεις τον χάρτη της Κύπρου, να διαβάσεις τι λέει το κάθε βιβλίο, να αποτυπώσεις επάνω στο χαρτί κινήσεις … τα πάντα … στο τέλος βγάζεις την αλήθεια. Βλέπεις ποιοι προσπαθούν να καλύψουν κάποια πράγματα, βλέπεις ποιοι προσπαθούν να εξωραΐσουν κάποια πράγματα και βλέπεις στο τέλος γυμνή την αλήθεια. Λοιπόν, αυτό που είδα σε όλα τα βιβλία είναι ότι στο τέλος δεν υπάρχει το ‘ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ’. Ένα γενικό και αόριστο ‘προδώσανε’, ‘κάποιοι πρόδωσαν, κάποιοι βγήκανε λάδι’. Όχι, οι Έλληνες πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν τι έγινε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Ποιο είναι, κατά την γνώμη σας το ‘ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ’? Και ποιος ήταν ο ρόλος των πρωταγωνιστών σε όλα αυτά?
Υπήρξαν 2 χούντες στην Ελλάδα, τότε, μία του Παπαδόπουλου και μία του Ιωαννίδη. Ο Γ. Παπαδόπουλος είχε την εξαιρετική ευφυΐα, όχι να συμπλέει με τον Μακάριο, αλλά να μην μπαίνει σε ευθεία σύγκρουση μαζί του. Αυτό κράτησε κάμποσο καιρό. Η μοναδική κίνηση της κυβέρνησης Παπαδόπουλου, η οποία ήταν κατ’ εμέ εγκληματική σημειολογικά, ήταν η απόσυρση της μεραρχίας από την Κύπρο, η οποία όμως έγινε υπό το καθεστώς της πίεσης της Τουρκίας δια μέσου των ΗΠΑ, για να μην γίνει η απόβαση, το 1967. Ο λόγος που αναφέρω την λέξη «σημειολογικά» είναι διότι Στρατιωτικά από μόνη της η ύπαρξη της Μεραρχίας, με την εμφανισθείσα προδοτική ανικανότητα των Επιτελείων σε Αθήνα και Κύπρο τον Ιούλιο /Αύγουστο του 1974, δεν θα προσέφερε αμυντικά ή αποτρεπτικά τα αναμενόμενα! Ίσως και να επέβαλε στην Τουρκία να επιτεθεί με μεγαλύτερες δυνάμεις τον Ιούλιο του 1974! Παρά λοιπόν την συμμόρφωση προς τις υποδείξεις των ΗΠΑ, η κυβέρνηση Παπαδόπουλου εισέπραξε την Αμερικανική δυσαρέσκεια, συγκεκριμένα τον Οκτώβρη του 1973, με τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ [1. ΓΙΟΜ ΚΙΠΟΥΡ 1973 – Δ’ ΑΡΑΒΟ / ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ. Μεσημέρι Σαββάτου, 6 Οκτωβρίου του 1973. Ανήμερα της μεγαλύτερης εβραϊκής γιορτής, του Γιομ Κιπούρ (Ημέρα της Εξιλέωσης), το Ισραήλ δέχεται ταυτόχρονη επίθεση από δυνάμεις της Αιγύπτου που περνούν το Κανάλι του Σουέζ και της Συρίας που εισχωρεί στα υψίπεδα του Γκολάν. Ο Δ’ Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος ξεσπά.
Ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ είχε και την ελληνική του παράμετρο. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος αρνήθηκε να επιτρέψει την προσγείωση αμερικανικών αεροπλάνων στα αεροδρόμια Ελευσίνας και Σούδας, τα οποία θα λάμβαναν μέρος στις επιχειρήσεις στο πλευρό των Ισραηλινών. Η άρνησή του να ικανοποιήσει το αμερικανικό αίτημα συνέβαλε και στην πτώση του από τον Δημήτριο Ιωαννίδη στις 25 Νοεμβρίου 1973]. Ακολούθως υπήρξε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η πτώση του Παπαδόπουλου και η εμφάνιση στο πολιτικό σκηνικό του Ιωαννίδη, παρασκηνιακά, αλλά με πρώτο λόγο.
Ο ταξίαρχος Δ. Ιωαννίδης υπήρξε ναι μεν πατριώτης {με ή χωρίς εισαγωγικά, όπως θέλει ο καθένας το βάζει} αλλά και εξαιρετικά αφελής τουλάχιστον. Δηλαδή, δεν μπορώ να δικαιολογήσω ενέργειες και πράξεις, οι οποίες ήξερε εκ των προτέρων ότι θα επέφεραν ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό βλάβης στον Ελληνισμό, γενικότερα. Πίστευε κατά βάθος ότι, με τις πράξεις του αυτές, θα δημιουργούσε την Ένωση, όπως τον είχαν γεμίσει φούμαρα οι Αμερικάνοι εκείνη την εποχή, ότι δηλ. θα κάνει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ότι θα κατέβει με τον αχυράνθρωπο Γκυζίκη να κάνει την ένωση κλπ. Αλλά, δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δεν έκανε αυτά που έπρεπε να κάνει για να προστατεύσει την πατρίδα του και τον λαό του. Υπήρχε μία αρχομανία στον Μακάριο, αυτό το γνωρίζουν οι πάντες. Η απόδειξη είναι ότι προστάτευσε, με ένα περίεργο αίσθημα αυτοσυντήρησης, τον εαυτό του, δημιουργώντας το Εφεδρικό Σώμα [2. ΕΦΕΔΡΙΚΟ ΣΩΜΑ (ΜΑΚΑΡΙΟΥ)] Προσωπική αστυνομική φρουρά του Μακαρίου], υποβαθμίζοντας την δυναμική τής απάντησης σε οποιαδήποτε εισβολή της εθνικής φρουράς, θεωρώντας ότι, με αυτόν τον τρόπο προστατεύει το καθεστώς του. Αυτό ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους φθάσαμε στο οι μισοί Κύπριοι να είναι Γριβικοί οι άλλοι μισοί να είναι Μακαριακοί
Ο H. Kissinger ήτανε ο βασικός σκηνοθέτης. Σε ένα έργο υπάρχει πάντοτε ο σκηνοθέτης. Υπάρχει, βέβαια, και ο σεναριογράφος, αλλά το σενάριο πολλές φορές μπορεί να κυλήσει από μόνο του, όμως τις βασικές πινελιές τις βάζει ο σκηνοθέτης, ανεξάρτητα των πρωταγωνιστών. Ο Η.Κ. έπαιξε με τα αδύνατα σημεία των δύο βασικών πρωταγωνιστών οι οποίοι ήταν η χούντα της Αθήνας δια του Ιωαννίδη, και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.
Τα Επιτελεία σε Αθήνα και Κύπρο υποβοήθησαν υπακούοντας στα κελεύσματα των Αμερικανών την Τουρκική επιτυχία (κρίνοντας εκ του αποτελέσματος) της Εισβολής με τις αλλοπρόσαλλες διαταγές και τις αποπροσανατολιστικές εντολές (πχ εντολή για αυτοσυγκράτηση!)
Οι πολιτικοί της Μεταπολίτευσης προτίμησαν την Εθνική ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ προς χάριν της μόλις αποκατασταθείσας Δημοκρατίας και την αποφυγή Ελληνο-Τουρκικού Πολέμου που ειρήσθω εν παρόδω ουδόλως βοήθησε την Κύπρο και τότε και αργότερα!
Ποιος ήταν ο ρόλος του Γεωργίου Γρίβα – Διγενή? Επίσης θέλουμε να μας πείτε για την Ελληνική Μεραρχία στην Κύπρο.
Ο Γρίβας θεωρώ ότι ήταν η πιο αγνή μορφή του αγώνα της Κύπρου. Δεν ήταν διπλωμάτης, διότι ήταν στρατιωτικός, με την έννοια του φιλοπάτριδος στρατιωτικού, που θέλει να δει καλό για τον τόπο του. Και απόδειξη ότι όσο καιρό ήταν ο Γρίβας αρχηγός του Στρατού στην Κύπρο (ΑΣΔΑΚ) δεν τόλμησαν οι Τούρκοι ποτέ, μα ποτέ, να κινηθούν.
Έργο του Γ. Γρίβα – Διγενή ήταν ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ.(1955 – 1959), που οδήγησε στην απελευθέρωση της Κύπρου. Ο Γρίβας πέθανε από καρδιολογικά προβλήματα στις 25 Ιανουαρίου του 1974, κηρύχθηκε από τον Μακάριο τριήμερο πένθος και 4 μέρες αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου ,με ομόφωνη απόφαση της Βουλής,ο Γρίβας ανακηρύχθηκε άξιο τέκνο της ιδιαιτέρας του πατρίδος, της Κύπρου. Και βέβαια, οι απόπειρες για να συνδεθεί το όνομά του με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 είναι τουλάχιστον ανεδαφικές, διότι προσκρούουν στο φυσικό γεγονός του θανάτου του, που συνέβη σχεδόν πριν 6 μήνες.
Μέχρι το 1967, η Κύπρος αμυντικά ήταν ένα φρούριο και όλα τα παράκτια πολυβολεία και φυλάκια, τα οποία και μέχρι σήμερα υπάρχουν στην ελεύθερη Κύπρο, και παλαιότερα υπήρχαν σε όλη την Κύπρο, ήταν δημιούργημα του Διγενή. Αυτά τα φυλάκια ήταν σχεδιασμένα για να δέχονται πολυβόλα του Ελληνικού Στρατού. Όμως, αυτά τα πολυβολεία στην Κυρήνεια είχαν αδειάσει από το ‘67, όταν έφυγε η μεραρχία, η οποία είχε σταλεί το 1963 από τον Γεώργιο Παπανδρέου (παππού του σημερινού πρωθυπουργού).
Αλλά ευθύς εξ αρχής υπήρχαν υποψίες από πλευράς της Κυπριακής κυβέρνησης, ότι η μεραρχία εστάλη για να ασκεί έλεγχο στον Μακάριο (χωρίς να αποκλείεται και αυτή η ανατροπή του), και όχι για να προστατέψει την Κύπρο από μία ενδεχόμενη τουρκική εισβολή. Οι ίδιες υποψίες υπήρχαν και για τις υπόλοιπες ενέργειες των πολιτικών κυβερνήσεων της Ελλάδας, επομένως ο Μακάριος είχε κάθε λόγο να θέλει την απομάκρυνσή της, Η Χούντα πάλι ήθελε να την αποσύρει ως ένδειξη «καλής πίστης» απέναντι στους Αμερικάνους και το Παλάτι (διότι στο Συμβούλιο Στέμματος ο τ. Βασιλεύς Κωνσταντίνος είχε πει το περίφημο «το υποσχέθηκα στους Αμερικάνους» δηλαδή να αποσυρθεί η Μεραρχία), αλλά και διότι πίστεψαν ότι θα αφαιρούσαν την δικαιολογία από την Τουρκία να εισβάλλει (ενώ στην ουσία «άνοιξε την όρεξη» της Τουρκίας). Εν πάση περιπτώσει, η απομάκρυνση της μεραρχίας, στις 29 Νοεμβρίου 1967, ήταν το επιστέγασμα μίας συνωμοσίας, μίας διαχρονικής σειράς προβοκατόρικων γεγονότων, τα οποία συλλειτούργησαν, για να δοθεί το άλλοθι της επέμβασης στην Τουρκία.
Θα μπορούσατε να μας πείτε ποια ήταν τα γεγονότα αυτά?
Πριν από την επιχείρηση Κοφίνου, στις 12-10-1967 έγινε απόπειρα δολοφονίας τού Γρίβα, όταν ανατινάχθηκε το αεροπλάνο ‘Κομήτης’, μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου και σκοτώθηκαν 67 άτομα, αν και ο Γρίβας την τελευταία στιγμή είχε ακυρώσει την πτήση του αυτή, λόγω άλλης υποχρέωσης. Πριν από αυτό, ήτανε η επίσκεψη τού Γρ. Σπαντιδάκη (αρχηγού τού Γ.Ε.Σ. 1965 – 1967) στην Κύπρο και η συνάντησή του με τον Μακάριο τον Αύγουστο του 1967. Στις 31/10/1967 ήταν η παράνομη έλευση τού Ραούφ Ντενκτάς στην Κύπρο, και συγκεκριμένα στον Άγιο Θεόδωρο Καρπασίας, όπου και συνελήφθη μαζί με δύο άλλους, επειδή τον έβγαλε εκεί κατά λάθος το υποβρύχιο ή η βάρκα που επέβαινε. Ο στόχος του και ο τόπος που ήθελε όντως να πάει ήταν ο Αγ. Θεόδωρος Λάρνακας, το επίκεντρο των συρράξεων και της επιχείρησης ΚΟΦΙΝΟΥ – ΑΓ.ΘΕΟΔΩΡΟΙ. Άρα λοιπόν, ήταν μία προμελετημένη ροή γεγονότων που συνήργησαν ακριβώς σε αυτό το θέμα. Στις 12 Νοεμβρίου 1967, ο Ντενκτάς στάλθηκε πίσω στην Τουρκία και 2 μέρες αργότερα κορυφώθηκε η κρίση στην Κοφίνου, ένα Τουρκοκυπριακό χωριό πάνω στον δρόμο Λευκωσίας – Λεμεσού και στα μισά της διαδρομής. Οι κάτοικοι προκαλούσαν, με το να κλείνουν τον δρόμο αυτόν, κατά το δοκούν, από τις αρχές του 1967 και δημιουργούσαν αφάνταστη ταλαιπωρία σε όσους ταξίδευαν. Παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες, οι Κυανόκρανοι δεν έκαναν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Σε μία τέτοια πρόκληση είχε επέμβει προσωπικά ο Γ. Γρίβας, τους απέκρουσε, αλλά αυτοί συνέχισαν να κάνουν τα ίδια, τις επόμενες μέρες.
Και, γενικά, όλες οι κρίσεις που δημιουργήθηκαν στην Κύπρο πριν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, προκλήθηκαν από τους Τούρκους, με την μορφή προβοκάτσιας, με σκοπό να επιβάλλουν, με την μορφή των Τουρκοκυπριακών θυλάκων που υπήρχαν στο νησί, μία de facto διχοτόμηση.
Μία φράση που συνηθίζετε να λέτε είναι ότι « Στον πόλεμο για την Κύπρο, δεν κέρδισε η Τουρκία, εμείς χάσαμε». Τι εννοείτε με αυτό?
Εννοώ, ότι ο πόλεμος για την Ελλάδα δεν χάθηκε επειδή μειονεκτούσαμε στρατιωτικά, αλλά επειδή έγιναν τραγικά λάθη και παραλείψεις, τόσο από απόψεως πολιτικής όσο και στρατιωτικής ηγεσίας, για τα οποία ποτέ κανείς δεν σκέφθηκε να ζητήσει συγνώμη. Συγκεκριμένα:
Ο Μακάριος αποδυνάμωσε το λεγόμενο Ενιαίο Εθνικό Μέτωπο και την αποτρεπτική ικανότητα της Εθνικής Φρουράς, όπως και τον εξοπλισμό της, που βρισκόταν σε αξιολύπητα επίπεδα. Να σκεφθείτε ότι η Ε/Κκη πλειοψηφία του 80% είχε λιγότερους άνδρες υπό τα όπλα, από ότι η Τ/Κκη μειοψηφία του 18%, όταν έγινε η εισβολή, χώρια οι ελλείψεις, μέχρι 65%, σε κρίσιμο πολεμικό υλικό. Αντίθετα, στο δικό του ‘Εφεδρικό Σώμα’, οι άνδρες του ήταν οπλισμένοι σαν αστακοί.
Ο Ιωαννίδης, παρασύρθηκε στο αφελές πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 από τους Αμερικάνους, μέσω του Henry Kissinger, δίνοντας έτσι αφορμή στους Τούρκους να εισβάλλουν στην Κύπρο.
Οργάνωση στρατιωτικών επιχειρήσεων. Να προσθέσουμε και πόσο ανοργάνωτοι ήταν οι επιτιθέμενοι Τούρκοι, αλλά και πόσο αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές ήταν κάποιες εντολές που έπαιρναν τα δικά μας όπλα που, παρ’ όλα αυτά, προέβησαν σε πράξης ηρωισμού και αυτοθυσίας. Χάρη σε αυτούς τους μαχητές μας, διατηρήθηκε το όποιο ελεύθερο Ελληνοκυπριακό έδαφος υπάρχει σήμερα.
Και οι πολιτικοί της Μεταπολίτευσης, επί 37 συναπτά έτη κρατούν καταχωνιασμένο στα υπόγεια της Βουλής των Ελλήνων τον λεγόμενο ‘ΦΑΚΕΛΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ’, χωρίς να έχουν καμία διάθεση να τον ανοίξουν.
Είναι γνωστό ότι ο κατάλογος των Ελληνοκυπρίων μαχητών και των ΕΛΔΥΚάριων που, είτε έπεσαν στο πεδίο της τιμής, είτε επέζησαν, είτε είναι ακόμα αγνοούμενοι (ή αγνοημένοι, όπως συνηθίσετε να λέτε), είναι πάρα πολύ μακρύς. Μήπως θα μπορούσατε να μας αναφέρετε κάποιον από αυτούς?
Είναι αγνοημένοι και όχι αγνοούμενοι, γιατί είναι αιχμάλωτοι πολέμου, που τους αιχμαλώτισε ο Τουρκικός στρατός και οφείλει να δώσει εξηγήσεις. Είναι αγνοημένοι από τους υπευθύνους ΚΑΙ των δύο πολιτειών. Οι ζωντανοί μπορούν να μιλήσουν για τον εαυτό τους και οφείλουν να το κάνουν ΚΑΙ για τους νεκρούς που δεν μπορούν.
Όντως, ο κατάλογος είναι πάρα πολύ μακρύς, και μου είναι δύσκολο να διαλέξω κάποιον. Αυτή την στιγμή, μου έρχεται στον νου η περίπτωση του αγνοούμενου, ή ορθότερα, αγνοημένου από την Πολιτεία, Αντισυνταγματάρχη ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΡΟΥΠΗ, Διοικητή του 251 Τάγματος Πεζικού, το Διοικητήριο του οποίου βρισκόταν πάνω σε Τ/Κκο έδαφος κοντά στο χωριό Τέμπλος.
Το τάγμα 251 είχε καθημερινώς προβλήματα από το Τέμπλος. Δεν προλάβαινε ο Παύλος Κουρούπης να έλθει στο σπίτι του και αμέσως τον ειδοποιούσαν και έφευγε πίσω, γιατί τα πρόβατα των βοσκών της περιοχής πήγαιναν είτε στον Τρίτο Λόχο, είτε στο Στρατόπεδο 251. Γινόταν καθημερινά φασαρίες, γιατί επρόκειτο για στρατιωτική περιοχή και ένας διοικητής δεν μπορούσε να το αγνοεί το θέμα αυτό. Ο Παύλος Κουρούπης είχε επαφές με τον προύχοντα του Τέμπλος, ο οποίος του έλεγε ότι δεν ευθύνεται αυτός για το που βόσκουν τα πρόβατα του χωριού.
Με αφορμή λοιπόν αυτές τις επαφές του Διοικητή με τον προύχοντα του Τέμπλος βρέθηκε ένας μη-έλληνας εκ Κύπρου ο οποίος στην εξεταστική επιτροπή της Κυπριακής Βουλής, άφησε ως υπονοούμενο ότι μπορεί ο ΗΡΩΑΣ ΚΟΥΡΟΥΠΗΣ να έδωσε Στρατιωτικές Πληροφορίες στους Τούρκους.
Οποία ΝΤΡΟΠΗ για αυτόν που το υπαινίχθη και ακόμα μεγαλύτερη ΝΤΡΟΠΗ σε αυτούς που δέχθηκαν ελαφρά τη καρδία να το εμφανίσουν στο Πόρισμά τους!
Άμα κάτσει κανείς να μιλήσει με ανθρώπους του 251, θα καταλάβει πως, αν δεν ήταν ο Κουρούπης, πριν την εκεχειρία της 22ας Ιουλίου 1974 ακόμα, οι Τούρκοι θα έπιναν καφέ στην Λάρνακα. Ο Κουρούπης με την ελλιπώς εξοπλισμένη διλοχία του, τους κράτησε.

Από τους επιζώντες, θα ήθελα να αναφέρω τον τότε Ταγματάρχη ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟ, ο οποίος διοικούσε το 336 Τάγμα Πεζικού, που το αποτελούσαν έφεδροι από την Αμμόχωστο. Πολέμησε στα βόρεια προάστια της Λευκωσίας, κάτω από καταιγισμό πυρών και όλμων της Τουρκικής αεροπορίας. Είχε συνολικά 60 νεκρούς και πάρα πολλούς τραυματίες. Και για αυτόν άφησαν κάποιους υπαινιγμούς οι ορισθέντες ταγοί της Κυπριακής Βουλής για τον Φακέλλου της Κύπρου, ότι δήθεν απέσυρε εσκεμμένα τις δυνάμεις του από τα φυλάκια με σκοπό να προωθηθούν οι Τούρκοι …!!!! ΗΜΑΡΤΟΝ !!!! Σε αυτόν που στο Τάγμα του, μαζί με την ανδρεία των ανδρών τού 211 Τ.Π., της ΕΛΔΥΚ και της Α’ ΜΚ, οφείλουμε την Λευκωσία που έχουμε σήμερα.

Όσον αφορά την αντιμετώπιση των αγνοουμένων ή των αγνοηθέντων, θα ήθελα να σας επισυνάψω την μαρτυρία της συζύγου του προαναφερθέντος Παύλου Κουρούπη, κυρίας Μαίρης Κουρούπη, Προέδρου τού συλλόγου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Οικογενειών Αγνοουμένων και Πεσόντων της Κυπριακής Τραγωδίας του ’74’.
Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το μέλλον του Ελληνοκυπριακού Ελληνισμού?
Στην Ελλάδα έχουμε το σοσιαλιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. του κ. Γ. Παπανδρέου και στην Κύπρο το κομμουνιστικό Αγωνιστικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (ΑΚΕΛ) του κ. Δ. Χριστόφια ή Τουρκόφια, ή Καταστρόφια, όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν ορισμένοι συμπατριώτες του.
Και οι δύο συναγωνίζονται εαυτούς και αλλήλους, υπέρ της λεγομένης «Ελληνοτουρκικής Φιλίας», όπως την ονομάζουν, αλλά που στην πραγματικότητα, είναι ένα ρεσιτάλ ενδοτισμού και ραγιαδισμού χωρίς ανταλλάγματα, απέναντι στον Τούρκο. Και οι δύο επιδιώκουν να κοπούν οι δεσμοί ανάμεσα στην Κύπρο και στην Ελλάδα, ο δε Χριστόφιας μάλιστα παραχωρεί δικαιώματα Κύπριου πολίτη στους Τούρκους εποίκους, όπως και εδώ ο Παπανδρέου ‘ελληνοποιεί’ τους εισβολείς / λαθρομετανάστες, η πλειοψηφία των οποίων είναι Αφροασιάτες μουσουλμάνοι.
Και σαν επιστέγασμα όλων αυτών έρχεται η νέα Τουρκική σειρά ‘ΕΖΕΛ’ που γυρίστηκε στα ‘Κατεχόμενα’ και που προβάλλεται στον ΑΝΤ1, αφήνοντας παγερά αδιάφορους τους καθ’ ύλην αρμόδιους, παρά την θύελλα που έχει ξεσηκώσει. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, τι προβλέψεις μπορεί να κάνει κανείς?
Κύριε Δημητριάδη, σας ευχαριστούμε πολύ.

 

Επιστολή – διαμαρτυρία της Μαίρης Κουρούπη, για την εξεταστική Επιτροπή της Κυπριακής Βουλής (14/1/2011) 

→ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ, ενημερωτικό-ανένταχτο έντυπο της ομογένειας, δημοσιεύει ολόκληρη και ασχολίαστη την επιστολή τής κας Κουρούπη, γιατί τη θεωρούμε κάτι σαν μια μικρούτσικη χαραμάδα που φωτίζει αμυδρά το εσωτερικό του αινιγματικού Φακκέλου και ενισχύει την επιμονή και υπομονή όλων εκείνων που απαιτούν και περιμένουν χρόνια -κόντρα στη λήθη- να ανοίξει επιτέλους ο περίφημος Φάκελος της Κύπρου. Φορτωμένο συγκίνηση και αγανάκτηση το κείμενο της επιστολής μας προδιαθέτει να αναρωτηθούμε τί θα μπορούσε να περιέχει αυτός ο αινιγματικός ΦΑΚΕΛΟΣ και τί … μαγειρέματα έγιναν και γίνονται, για να αλλοιωθούν πραγματικά γεγονότα-συμβάντα ώστε η Αλήθεια να μην λάμψει ΠΟΤΕ. Περιμένουμε τα δικά σας σχόλια. (Α.Δ.)
Μαίρη Κουρούπη
Βουτσινά 80 Χολαργός
155 61 Αθήνα – Ελλάδα
Αθήνα 9 Ιανουαρίου 2011
Κύριε Διευθυντά,
Πρώτο από όλα εύχομαι σε εσάς και στον Κυπριακό Λαό, εκείνους που αγαπούν τους Ελλαδίτες αλλά και εκείνους που δεν αγαπούν και δεν θέλουν να ακούσουν για την Ελλάδα, μέσα από την κάρδια μου τα Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά και ότι καλύτερο για την Κύπρο μας.
Στην Κύπρο έζησα και γνώρισα πολύ μεγάλη αγάπη και πολύ μεγάλη φιλοξενία από τόσους πολλούς ανθρώπους, που αν άρχιζα να αναφέρομαι σε ονόματα θα χρειαζόμουν μερόνυχτα για να τα γράψω, ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν για την συμπαράσταση που δέχτηκα στις δύσκολες στιγμές που πέρασα και περνάω, που ήταν και παραμένουν άπειρες .



Ο Ήρωας Ανχης (ΠΖ) Παύλος Κουρούπης


Από την στιγμή που ο σύζυγος μου Παύλος Κουρούπης ανακοινώθηκε αγνοούμενος με άλλους 1618 το κακό που κτύπησε την Κύπρο κτύπησε και την δική μου οικογένεια, έγινε μια ακόμα οικογένεια με τον πατερά αγνοούμενο και πρόσφυγες. Μέσα στην μαυρίλα, έσφιξα την ψυχή μου και άρχισα τον αγώνα. Δυστυχώς το θέμα ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ δεν έχει βρει την λύση του , όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά δεν θέλουν…
Το ζήσαμε και τα ζούμε , βασανίζουμε τις ψυχές μας χωρίς να ξέρουμε τι μας περιμένει.
Σήμερα και μετά από 37 μαρτυρικά χρόνια και ενώ αγωνιούμε για το τι έγιναν τα παλληκάρια της ΕΛΔΥΚ, τα αγνοούμενα παιδιά της Κύπρου, οι γυναίκες οι γέροντες και ο Παύλος Κουρούπης, δεν παίρνω απάντηση γιατί από ένα μέρος έχω να κάνω με τον προαιώνιο εχθρό, τον βάρβαρο και τον αιμοσταγή τούρκο εισβολέα. Για κάποιους βέβαια, έγινε καλός φίλος … για όσους χάσαμε ανθρώπους και πατρίδα, παραμένει ο αιμοσταγής που βίασε, σκότωσε, σύλησε ιερούς ναούς και κοιμητήρια.
Σήμερα λοιπόν κάποιοι αγνώμονες, βολεμένοι και άκαπνοι ριψάσπιδες, θέλουν σε συνέχεια προσχεδιασμένης προπαγάνδας και αφού έχουν εκτονώσει κατά το ήμισυ το μένος τους εναντίων των ανδρών του Ελληνικού Στρατού δηλ . των παλληκαριών της ΕΛΔΥΚ, συνεχίζουν με του αξιωματικούς, οι οποίοι απουσιάζουν όχι ηθελημένα αλλά γιατί με το αίμα τους θέλησαν να προφυλάξουν και να προασπιστούν τα δικαία της Ελληνικής φυλής, αλλά και την Ελευθερία της Κύπρου… και ρωτώ αν ήσαν προδότες θα έμεναν να πολεμήσουν; τόσοι και τόσοι εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας, αυτοί γιατί να έμεναν; βεβαία σε τηλεοπτικό διάλογο και μάλιστα στο ΡΙΚ άκουσα να αποδίδεται σαν μομφή, το να μιλάς και να σκέπτεσαι σαν Έλληνας !!!
Στις μέρες μας και 37 χρόνια μετά οι Ήρωες πεθαίνουν για δεύτερη φορά, όχι από τους τούρκους εισβολείς αλλά από ριψάσπιδες Ελληνοκύπριους που ενώ πέταξαν τα όπλα, ακόμα φεύγουν και έχουν περίσσιο θράσος ώστε να κατηγορούν τους ήρωες, για προδοσία …
Θα πω δημόσια δυο λόγια και στα θρασίμια αλλά και στους υπευθύνους της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου.
Κύριε Ερμή, θα πρέπει να θυμάστε ότι η αδικία τιμωρείται και αναρωτιέμαι γιατί ακόμα και νεκρός ο Ανχης Παύλος Κουρούπης σας ενοχλεί; επειδή δεν του μοιάζετε ούτε στο μικρό του δακτυλάκι;
Γιάτρεψε την ψυχή σου γιατί είσαι δυστυχής.





Η Μαίρη Κουρούπη, αναζητώντας



Δεν σε ρωτώ αν φοβάσαι τον Θεό γιατί δεν πιστεύεις ούτε στο διάβολο, διότι ένας άνθρωπος που τρέφει 37 χρόνια μίσος για κάποιον που πολέμησε για τον τόπο του όταν αυτός κρύβονταν, είναι ψυχικά νεκρός.
Τίποτα δεν μένει κρυφό και όλα μαθαίνονται, σας λέω ότι έστω κι αν φτιάξατε μάρτυρα και τον παρουσιάσατε σαν οδηγό του Παύλου, εσύ και ο κ. Οικονομίδης, εγώ έχω 10 πραγματικούς μάρτυρες, ότι, ο οδηγός του από την στιγμή που ήρθε στο 251 ΤΠ ήταν ο Λευτέρης Θωμάς ο οποίος αγνοείται … ο Παύλος τον έδιωχνε αλλά ο Λευτέρης δεν έφευγε από δίπλα του. Δεν διστάσατε να πλησιάσετε την οικογένεια Θωμά και να κατηγορήσετε τον Παύλο και λυπάμαι, αντί να δώσετε παρηγοριά και κουράγιο στην οικογένεια την επιβαρύνατε με περισσότερο πόνο. Συγχαρητήρια, ήταν πολύ σπουδαίο το έργο σας και δεν χρειάζεται ιδιαίτερα προσόντα, παρά μόνο εμπάθεια … προσόν των μικρών και ποταπών ανθρωποειδών τεράτων…
Κύριε Οικονομίδη οι πραγματικές καταθέσεις βρίσκονται εκεί που πρέπει και θα δημοσιευτούν σε εύλογο χρονικό διάστημα και τότε θα δούμε ποιοι θα τρέχουν να κρυφτούν γιατί όταν έπρεπε να αντιμετωπίσεις τον τούρκο εισβολέα στην πρώτη γραμμή εσύ στράφηκες εναντίων των ελλαδιτών που πολεμούσαν για τον τόπο σου. Το ότι είχαν στραμμένη την προσοχή τους στον τούρκο ήταν εύκολη λεία για σένα… αλήθεια με πόσους ικανοποιήθηκες;
Και 100 πλαστούς μάρτυρες να παρουσιάσετε είτε το θέλετε είτε όχι ο Παύλος ήταν και θα είναι στις συνειδήσεις των ανδρών που τον έζησαν και πολέμησαν δίπλα του ο Γενναίος Διοικητής, ο Ήρωας, ο Λεωνίδας της Κύπρου.
Εδώ θα ήθελα να επισημάνω κάτι, που το γνωρίζουν και όσοι δεν έχουν υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, είναι ότι ο Ανχης (ΠΖ) Παύλος Κουρούπης ήταν Διοικητής Τάγματος, Διοικητής του 3ου Τ.Σ. της Ανωτέρας της Κυρήνειας ήταν ο Συνταγματάρχης Στυλιανός Μιχόπουλος ο οποίος είχε το γενικό πρόσταγμα αλλά και όλες τις επαφές με το ΓΕΕΦ και τον Αρχηγό του, Μ. Γιωργίτση και τα Ηνωμένα Έθνη, καθώς ήταν ανώτερος σε βαθμό εκτός από θέση.
Κύριε Σιζόπουλε δεν επιτρέψατε να καταθέσω διότι είμαι Ελληνίδα, καλέσατε όμως τον κ. Χριστοφορίδη και τον κ. Χαρδαβέλλα και οι δύο είναι Ελλαδίτες, όσο αφορά τον κ. Χριστοφορίδη δεν πιστεύω να παρουσιάστηκε σαν νέος τουρκοφάγος της ιστορίας της Κύπρου, γιατί ήταν στην σπηλιά μαζί με τα γυναικόπαιδα και μάλιστα μια Κυρηνειώτισσα τον ρώτησε γιατί δεν πάει να πολεμήσει. Αλήθεια κάποιος που έχει μάθει να κρύβεται πίσω από γυναικόπαιδα τι κύρος μπορεί να διαθέτει;
Αυτή η περίπτωση μαζί με του Ερμή είναι χαρακτηριστικά δείγματα των μαρτύρων που καταθέτουν για τον Φάκελο της Κύπρου. Άνθρωποι χωρίς ίχνος αξιοπρεπείας, ας αφήσουν λοιπόν τους ήρωες στην ησυχία τους.
Κύριε πρόεδρε αν δεν κάνετε πραγματική και σε βάθος διερεύνηση των μαρτυριών που δέχεστε θα έχετε συμβάλλει στο μεγαλύτερο φιάσκο της Ιστορίας μετά την προδοσία της Κύπρου. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα θέλατε σε καμιά περίπτωση να είστε ο κύριος πρωταγωνιστής.
Η βιασύνη σας να δικάσετε τους Ελλαδίτες Ήρωες είναι μεγάλη και μαζί με τον κύριο Ομήρου και τον κύριο Αριστοφάνη Γεωργίου θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτικοί, γιατί το να πατάς στο αίμα αυτών που χάθηκαν για τον τόπο σας ενώ εσείς απολαμβάνετε τα αξιώματα που αυτοί διασφάλισαν για εσάς, είναι μεγάλη ασέβεια είναι Ιεροσυλία.
Σας υπενθυμίζω ότι λαός που δεν τιμά αυτούς που χάθηκαν για την ελευθερία του, δεν έχει μέλλον… και εσείς με τον τρόπο σας συμβάλλεται στα μέγιστα.
Κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, στις 29/12/2010 σας άκουσα να λέτε ότι ένας πρόεδρος έχει δικαίωμα να μιλά, εγώ συμπληρώνω και να μην επιτρέπει αδικίες σε βάρος των γενναίων που έθεσαν τους εαυτούς τους οδόφραγμα στον Τούρκο εισβολέα.
Σέβομαι την εκάστοτε προτίμηση της πλειοψηφίας του Κυπριακού λαού. Σήμερα δεν νομίζω ότι όλοι αυτοί συμφωνούν με χειρισμούς και ενέργειες που αμαυρώνουν και ακυρώνουν την Τιτάνια προσπάθεια των ανδρών του Ελληνικού Στρατού να αναχαιτίσουν τους τούρκους εισβολείς όταν κάποιοι κρυβόντουσαν ή έψαχναν να βρουν τις μονάδες τους και άλλα πολλά. Θεωρώ υποχρέωση μου να αγωνιστώ με όλο το είναι μου εναντίον αυτής της διαβολικής συμπαιγνίας.
Ακόμα ελπίζω ότι όλοι θα πράξουν δίκαια …!!!
ΜΑΙΡΗ ΚΟΥΡΟΥΠΗ







ΚΡΙΤΙΚΕΣ  ΓΙΑ  ΤΟ  ΒΙΒΛΙΟ  ΤΟΥ  ΚΩΝ.  ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ



Η μεγάλη προδοσία
Κύπρος 1974, η μεγάλη προδοσία. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο ξεκάθαρος τίτλος σε βιβλίο που φιλοδοξεί -και θεωρώ πετυχαίνει- να αναδείξει, με εκτενή έρευνα και ιστορικές μαρτυρίες, την μεγάλη προδοσία που αποκορυφώθηκε τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974, στην Ελληνική μεγαλόνησο, το πανέμορφο νησί της Αφροδίτης, την Κύπρο.
Τύχη όχι αγαθή, αλλά χάρις στην συρρίκνωση του Ελληνισμού, επιφύλαξε για την Κύπρο να βρίσκεται στην ακριτική εμπροσθοφυλακή του Ελληνισμού. Χιλιάδες χρόνια Ελληνικού Πολιτισμού, βρίσκονται συνέχεια στο στόχαστρο των διαφόρων περαστικών “πειρατών και εισβολέων της Ιστορίας”, και όμως η ψυχή της θαλασσοφίλητης κόρης του Νότου, αντιστέκεται μην ξεχνώντας στιγμή την ελληνική της καταγωγή. Την καταγωγή που ετίμησαν με θυσίες και αγώνες, εκατοντάδες γενιές, για να φθάσουν και στην Εθνεγερσία του 1821, δίπλα στο τιμημένο Ράσο του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού που θυσιάστηκε με το ποίμνιό του. Τους Μογγόλους κατακτητές της Ελληνικής Ανατολής, διαδέχτηκαν οι αργυροφρώνητοι Άγγλοι που δεν σεβάστηκαν την επιθυμία των Κυπρίων να ενωθούν με τα αδέλφια της Μητροπολιτικής Ελλάδος.
Σαν σήμερα, πριν 56 χρόνια, την 1η Απριλίου 1955, η αθάνατη Ελληνική ψυχή γέννησε νέο Έπος Τιμής, την εποποιία της Ε.Ο.Κ.Α. με αρχηγό τον ακούραστο πολεμιστή της Ελλάδος, τον Γεώργιο Γρίβα – Διγενή. Μοναδικός σκοπός η Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα.
Ένας αγώνας ενός αποφασισμένου λαού, κάτω από την πολεμική έμπνευση και Αρετή ενός μάχιμου ηγέτη, κατάφερε να διασύρει μια αυτοκρατορία. Ο Γεώργιος Γρίβας – Διγενής έγινε μετά τον Εθνεγέρτη Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο δεύτερος Έλληνας, που ανακηρύχθηκε άξιο τέκνο της πατρίδος.
Δυστυχώς όμως δεν θα είναι η πρώτη φορά όπου ένας πόλεμος που κερδήθηκε στα πεδία των μαχών, εχάθηκε στις συμπληγάδες της διπλωματίας και της πολιτικής, οι οποίες με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου, νόθευσαν την νίκη και έκαναν συμμέτοχο, στην αυτοδιάθεση του Κυπριακού Ελληνισμού, τον γενοκτόνο Μογγόλο του Κεμαλισμού. Εδώ είναι που ξεκινάει η υποθήκευση και προδοσία της Κύπρου που αποκορυφώνεται με την τουρκική εισβολή του ΑΤΤΙΛΑ Ι και την επέλαση του ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ που βρήκε την Κύπρο “να κείται μακράν” για τους ίδιους άθλιους νεκροθάφτες.
Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για τις εκδόσεις “Πελασγός”, να προσφέρουμε στο φιλάληθες και φιλομαθές αναγνωστικό κοινό το εξαιρετικό και αποκαλυπτικό βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη “Κύπρος 1974, η μεγάλη προδοσία”.
Ο συγγραφέας μας προσφέρει όλα εκείνα τα στοιχεία και μαρτυρίες που συνθέτουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του τραγικού 1974, θέτοντας καίρια ερωτήματα που έχουν προβληματίσει όσους ασχολούνται με το λεγόμενο “Κυπριακό”, αλλά δίνοντας κιόλας τις απαντήσεις που προκύπτουν από την σχολαστική έρευνα, συγκριτική μελέτη και ενδελεχή διασταύρωση στοιχείων. Ιδιαίτερα συγκινητικές είναι οι περιγραφές μαχών που έδωσαν με αυτοθυσία οι Ελληνικές δυνάμεις.

Αναπόφευκτα ο αναγνώστης θα νιώσει έντονα συναισθήματα: τον θαυμασμό και την υπερηφάνεια για αυτούς που με υπέρμετρη αυτοθυσία Πολέμησαν, αλλά και την οργή για εκείνους που τόσο ανενδοίαστα Πρόδωσαν προγόνους, συμμαχητές και απογόνους, δηλαδή την ίδια την Πατρίδα.

Ιωάννης Χρ. Γιαννάκενας

«Αγαπητέ κε Δημητριάδη, διάβασα με μεγάλη προσοχή το βιβλίο σας, που είχε την καλοσύνη να μου θέσει υπ’ όψιν μου και να μου δώσει η κόρη ενός πρώην συναδέλφου, ο οποίος σημειωτέον ήταν μαζί μας στην Κύπρο το 1974. Να μου επιτρέψτε να σας συγχαρώ και για τον χρόνο που διαθέσατε, αλλά κυρίως γιατί αντιμετωπίσατε σφαιρικά το θέμα με μια αφοπλιστικά έντιμη αντικειμενικότητα.»  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΣ (Αντιστράτηγος ε.α., Διοικητής στην Κύπρο του 336 Τ.Ε. το 1974) 

************ «Ο Συγγραφέας έκανε μια εξαίρετη δουλειά. [...] Η συγγραφή του παρόντος πονήματος έγινε από έναν άνθρωπο που δεν ήταν παρών στα γεγονότα. Συνεπώς δεν μπορεί να του επιρρίψει κανείς ουδεμία μομφή ή ιδιοτέλεια. Έγραψε το παρόν βιβλίο, αυτό το θαυμάσιο βιβλίο το οποίο διάβασα, και με τιμά σαν Συγγραφέα και σαν Άνδρα, απλά και μόνο επειδή αγαπά αυτόν τον χώρο που λέγεται Πατρίδα. […] Το κίνητρο του συγγραφέως είναι ξεκάθαρο: o Πατριωτισμός του. […] Συγχαίρω τέλος τον Συγγραφέα για το φοβερό του έργο, τον ευχαριστώ από καρδιάς, θεωρώ ότι συμπλήρωσε το δικό μου έργο, των Αεροπορικών Αποστολών και των Καταδρομέων του 1974, με στοιχεία που ο Ιστορικός του αύριο θα πρέπει να τα συγκεντρώσει και να τα βάλει μαζί, για να λάμψει επιτέλους η μία και μοναδική Αλήθεια». ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΛΥΡΗΣ (Ιστορικός Ερευνητής-Συγγραφέας, τ. Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών) 

************** «Το βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη ήταν, και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτό, μια έντιμη συμπαράσταση τον καιρό που την χρειαζόμασταν πιο πολύ από όλα.. […] Μας θύμωσε! Μας τόνωσε το ηθικό μας! Μας έκανε να κλάψουμε! […] Αυτά έκανε με το βιβλίο του ο Κώστας ο Δημητριάδης στους ήδη πονεμένους συγγενείς, σε εμάς που νομίζαμε ότι τίποτα πιά δεν μπορούσε να μας ταράξει… […] Νάσαι καλά και σε ευχαριστούμε για όσα έγραψες με τόση αντικειμενικότητα και δικαίωσες την θυσία κάποιων ανθρώπων.» ΕΛΕΝΗ ΓΡΙΒΑ (Γραμματέας του Συλλόγου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Οικογενειών των Αγνοουμένων και Πεσόντων της Κυπριακής Τραγωδίας 1974) 

************** «Ο Κώστας ο Δημητριάδης, ένας άνθρωπος που αγαπά πάρα πολύ την Πατρίδα του, έκανε ένα πολύ μεγάλο αγώνα, έμαθε πάρα πολλά πράγματα για το τι έγινε το 1974 στην Κύπρο, και θεώρησε υποχρέωσή του, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά διότι έτσι είναι η δομή του, να κάνει κοινωνούς όλους του Έλληνες αυτών που έμαθε. Βέβαια θεωρώ ότι δεν είναι όλα αυτά που ξέρει μέσα σε αυτό το βιβλίο, αυτό είναι μόνο μια περίληψη. Έστω και με αυτήν την περίληψη ένα πράγμα είναι αυτό που βγαίνει, κορυφαίο, είναι τι δεν πρέπει να επαναλάβουμε, τι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επαναληφθεί. […] Θέλω να ευχαριστήσω τον συγγραφέα για την πολύ μεγάλη τιμή που μας έκανε με το να γράψει αντικειμενικά για εμάς και τον αγώνα μας». ΝΙΚΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ (Πρόεδρος Συλλόγου Βετεράνοι Πολεμιστές Κύπρου 1974) 


**************

«Για μένα ένα είναι πολύ σημαντικό σε αυτό το βιβλίο. Το ότι είναι ακριβές, αντικειμενικό και χωρίς καμμιά εμπάθεια…» ΑΜΑΛΙΑ ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ (χήρα του Ήρωα τότε Κυβερνήτη του Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ» Πλωτάρχη Ελευθέριου Χανδρινού και αδελφή του επίσης αείμνηστου τότε Κυβερνήτη του Υ/Β «ΓΛΑΥΚΟΣ» Πλωτάρχη Βασίλη Γαβριήλ στην προσωπική σελίδα της σε Ι.Κ.Δ.) 

************** «Ο Κώστας Δημητριάδης είναι τελικά ο συγγραφέας του πιο πολυσυζητημένου Βιβλίου για την Κυπριακή Τραγωδία. […] Το βιβλίο είναι το απόσταγμα της 27χρονης αντικειμενικής έρευνας του Κ. Δ. . Μια έρευνα που συνεχίζεται... Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από την βιβλιοθήκη κάθε Έλληνα.  Ένα βιβλίο που πρέπει να υπάρχει σε κάθε Κυπριακή δημόσια ή ιδιωτική βιβλιοθήκη.» ALEX. STEFANOPOULOS  (Αρχισυντάκτης του Greek American News Agency. com - ΕλληνοΑμερικανικό Πρακτορείο Ειδήσεων) 

******************* «Το βιβλίο σας κε Δημητριάδη για την Κύπρο και την Προδοσία του 1974, το διάβασα όχι μια αλλά δύο φορές. Συγχαρητήρια για την τόσο λεπτομερή και αντικειμενική έρευνά σας. Είναι μάλλον το καλύτερο βιβλίο για το ‘74 που έχω διαβάσει....» ΗΛΙΑΣ ΓΛΕΝΤΖΕΣ (Υπλγος το ‘74 της 31 ΜΚ – ο πορθητής του Κοτζάκαγια) 

******************* «Διάβαζα ψες μέχρι τα μεσάνυκτα για να τελειώσω το βιβλίο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη. Πιστεύω είναι το καλύτερο και πιο αντικειμενικό βιβλίο που γράφτηκε για τις μαύρες μέρες της προδοσίας. Γιαυτό και προκάλεσε και θα προκαλεί σχόλια…» ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Ανθλγος το ‘74 της 31 ΜΚ – ο υπερασπιστής του Πυροΐου) 

******************* «Το βιβλίο σου φίλε Κώστα να σου πω την αλήθεια, πριν το διαβάσω είπα: “άντε να δούμε τι λέει κι αυτός… Θα τελειώνει και για αυτόν η εισβολή στις 22 Ιουλίου;;;” Όταν όμως το διάβασα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Μου άρεσε φίλε μου που ήσουν πέρα για πέρα αντικειμενικός και δεν χαρίστηκες σε κανέναν…» ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΕΤΣΙΟΣ (Αλχιας ΠΖ το 1974, Διμοιρίτης του 4ου Λόχου της ΕΛΔΥΚ, λαβών μέρος σε όλες τις μάχες του Ελλ.Συντάγματος, δυο φορές τραυματισθείς. Απεβίωσε το 2015 – Ήταν κεντρικός ομιλητής της πρώτης παρουσίασης του βιβλίου μου στην Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο του 2011) 

******************* «Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο από ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Δημητριάδη για αυτήν την έρευνά του που λέει χωρίς φόβο την αλήθεια, με πρωτόγνωρη αντικειμενικότητα στο θέμα της Προδοσίας που συντελέστηκε στην Κύπρο το 1974» ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΜΠΟΥΡΤΖΗ (Πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Γονέων και Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων Κυπριακής Τραγωδίας) 

******************* «Τον Κώστα τον Δημητριάδη τον γνώρισα όταν μου πήρε την συνέντευξη για την επική πλέον Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Τότε είχε την καλοσύνη να μου δωρίσει το βιβλίο του. Πραγματικά είναι ένα “έμμεσο” άνοιγμα του “Φάκελου της Κύπρου 1974” γραμμένο με μια περιγραφική απλότητα και με μια αντικειμενικότητα που εκπλήσσει!» ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Ταξχος ε.α. - Τελευταίος Στρατοπεδάρχης ΕΛΔΥΚ 1974 και επικεφαλής τω Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου)

******************* «Το βιβλίο “Κύπρος 1974-Η Μεγάλη Προδοσία” το αγόρασα 4 φορές. Όποιος γνωστός ερχόταν στο σπίτι μου και το ξεφύλλιζε, το “δανειζόταν”. Αυτό που ξεκάθαρα μπορώ να πω, είναι ότι σε αυτό το βιβλίο διάβασα, ότι άκουγα να συζητούν πριν από χρόνια ο πατέρας μου με συναδέλφους του, για κείνες τις μέρες. Και ειλικρινά παρατήρησα μια ξεκάθαρη αντικειμενικότητα στα συμπεράσματα του. Συγχαρητήρια!»  ΚΛΑΙΡΗ ΑΒΡΑΜΙΔΗ (κόρη του Υδκτή της Α’ΜΚ Τχη ΚΔ το 1974, αείμνηστου Άγγελου Αβραμίδη) 

******************* «Το βιβλίο “KΥΠΡΟΣ 1974 – Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ” των εκδόσεων Πελασγός με συγγραφέα τον Κωνσταντίνο Δημητριάδη είναι μια έρευνα που πρέπει να ομολογήσω ότι αρχικά αντιμετώπισα με καχυποψία, κατά πρώτον λόγω του ότι ο συγγραφέας του ήταν ένας παντελώς άγνωστος σε μένα Ιστορικός Ερευνητής τότε το 2011 και κατά δεύτερο λόγω του ότι έχουν γραφτεί τόσα πολλά βιβλία για το 1974, που θεώρησα ότι δεν θα μπορούσε να προσφέρει τίποτα περισσότερο από αυτά που ήδη ξέραμε. Όταν όμως ξεκίνησα να το διαβάζω, είδα την προσεκτική καταγραφή των γεγονότων και των ευθυνών και κατάλαβα ότι αυτό το βιβλίο ήλθε να καλύψει όλες τις εύλογες απορίες μας για το ’74, χωρίς να παρέχει καμμιά κάλυψη σε κανένα έχοντα ευθύνη εμπλεκόμενο. Πραγματικά έμαθα πάρα πολλά από αυτό το βιβλίο που πιστεύω ότι έλειπε από την Ελληνική Κοινωνία που διψά να μάθει με αντικειμενικότητα τι έγινε τότε.» ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ (Δημοσιογράφος Στρατιωτικού Ρεπορτάζ. Υπεύθυνος σύνταξης της Ιστοσελίδας “DEFENCELINE” εξειδικευμένη επί θεμάτων αρμοδιότητας ΥΠ.ΕΘ.Α.) 

************************** «Εις βάθος αξιοποίηση όλων των βιβλίων που έχουν γραφεί μέχρι σήμερα για την εισβολή και τα όσα προηγήθηκαν, μαρτυριών και αφηγήσεων, χωρίς φόβο, πάθος και προκαταλήψεις από τον συγγραφέα, που μας παρέδωσε ένα βιβλίο αντικειμενικό και λυτρωτικό από κάθε άποψη». ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΓΙΑΝΝΙΔΗΣ (Εκδότης του περιοδικού «Ενδοχώρα» - από άρθρο του στην Ιστοσελίδα e-grammes την 11/8/2011) 

*************************** «Κύπρος 1974 - Η Μεγάλη Προδοσία», είναι ο τίτλος και αυτης έκδοσης του ερευνητικού ντοκουμέντου του Κων. Δημητριάδη, από τις εκδόσεις «Πελασγός»-Ι. Γιαννάκενας, Αθήνα 2012.  Αφού Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί προκάλεσαν τον Αττίλα, τον Ιούλιο του 1974, και αφού έκτοτε η Τουρκία κατέχει το 37% του Κυπριακού εδάφους, στην Ελλάδα και στην Κύπρο γράφονται βιβλία, τα οποία αναζητούν τα αίτια και τους υπεύθυνους της Εθνικής τραγωδίας. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και αυτό το επώδυνο ιστορικό οδοιπορικό του Δημητριάδη, που δηλώνει «ανένταχτος Πολιτικά», γεγονός το οποίο του δίνει την «ελευθερία να καταγράψει ευθύνες, παραλείψεις, ανικανότητα και προδοσία εκεί όπου την ανακάλυψε», σημειώνει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο για έναν συνειδητό ερευνητή που αναζητά την Ιστορική αλήθεια να βάζει το ιστορικό νυστέρι στην χαίνουσα εθνική πληγή και να την ξύνει σκάβοντας για την ανακάλυψη της αλήθειας, η οποία έχει πάντοτε τη δική της μερική ή παραχαραγμένη «αλήθεια», ανάλογα με το τι θέλει να υπηρετήσει, ν’ αναδείξει ή να κρύψει ο συγγραφέας. Αυτό το γεγονός σπεύδει να σημειώσει ο σ. από το «Σημείωμά» του της Α΄ έκδοσης γράφοντας ότι «οι κρίσεις πάνω σε πρόσωπα (π.χ. Ελλαδίτες Αξιωματικούς),

είναι σε κάποιες περιπτώσεις τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες από βιβλίο σε βιβλίο, που πραγματικά σε κάνουν να αμφιβάλλεις για το τι πρέπει να πιστέψεις και τι πρέπει να γράψεις» (σελ. 11).  Με δεδομένες αυτές τις Ιστορικές δυσκολίες και εν όψει του γεγονότος ότι η αλήθεια κρύβεται στην Ιστορική χόβολη, ο συγγραφέας επιχειρεί να καταγράψει τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην τουρκική κατοχή της «θαλασσοφίλητης Κόρης του Νότου», όπως ποιητικά γράφει ο εκδότης Γιαννάκενας στο δικό του «Σημείωμα» (σελ. 9).  Έν όψει αυτού του γεγονότος, ο συγγραφέας πιάνει το νήμα απ’ την αρχή, ξεκινώντας από το «μαύρο καλοκαίρι του 1974» προκειμένου «να βγάλει την αλήθεια», όπως επισημαίνει και ο βετεράνος Αντώνης Δούλας στον Πρόλογό του (σελ. 18). Ο συγγραφέας αρχίζει με την παράθεση στρατιωτικών Εκθέσεων, ως προς την αμυντική διάταξη των ΕλληνοΚυπριακών τμημάτων ασκώντας κριτική, η οποία απαιτεί στρατιωτικές γνώσεις και γνώση του Κυπριακού χώρου. Αφού ο συγγραφέας περιγράψει την κατανομή των Ελληνικών Κυπριακών δυνάμεων ασκεί κριτική για «την αδράνεια που επέβαλε ο στρατηγός της Καταστροφής Γρηγόριος Μπονάνος» (σελ. 57), αλλά και των τότε αρχηγών του στόλου και της αεροπορίας Αραπάκη και Παπανικολάου «τους οποίους κανείς δεν τόλμησε να τους αγγίξει» (σελ. 59).  Ο συγγραφέας με πολλήν επιμέλεια και ακρίβεια καταγράφει τις πολεμικές επιχειρήσεις, τις οποίες αξιολογεί και κριτικάρει, θέτοντας ερωτήματα και αποδίδοντας ευθύνες για πράξεις και παραλείψεις, παραθέτοντας συγχρόνως και συνεντεύξεις στρατιωτικών που πολέμησαν σ’ εκείνο τον περίεργο και άνισο πόλεμο «που διδάσκεται στις ξένες Στρατιωτικές Σχολές, σαν η πιο άνιση μάχη του 20ου αιώνα σε όλο τον κόσμο» (σελ. 95).  Έναν πόλεμο που υπονομεύτηκε από την Ελλαδική ηγεσία του στρατού η οποία έδινε «προδοτική διαταγή για παύσατε πυρ εναντίον των τουρκικών αεροπλάνων που βομβάρδιζαν τις ελληνικοκυπριακές θέσεις» (σελ. 165) Προχωρώντας ο συγγραφέας και περιγράφοντας ηρωϊκές πράξεις των ΕλληνοΚυπρίων μαχητών καταγράφει μια σειρά από «αξιοσημείωτα γεγονότα τα οποία σημάδεψαν τη Μάχη της Κύπρου» (σελ. 176 επ.). Ο συγγραφέας καταγράφει την «αλήθεια για τη ματαίωση της αποστολής των αεροπλάνων και των υποβρυχίων στο μέτωπο των επιχειρήσεων» παραθέτοντας έγγραφα και αποφάσεις. Πρόκειται για μια ολέθρια παράλειψη που συνετέλεσε ουσιαστικά στην «ήττα» των ΕλληνοΚυπρίων μαχητών. (σελ. 194-210) Αφού ο συγγραφέας θα αναφερθεί λεπτομερώς στις άνισες πολεμικές επιχειρήσεις, προβαίνει στην καταγραφή των «στρατιωτικών συμπερασμάτων από τον Αττίλα Ι και ΙΙ» (σελ. 215 επ.) Εν κατακλείδι αυτών των οδυνηρών συμπερασμάτων σημειώνει ότι πέτυχαν οι τουρκικές επιχειρήσεις «διότι κάποιοι πολιτικοί μας υπήρξαν κατώτεροι των περιστάσεων» (πολιτικοί της Μεταπολίτευσης). (σελ. 228) Αυτοί οι πολιτικοί είναι αυτοί που αποτέλεσαν την πρώτη πολιτική κυβέρνηση υπό τον Κ. Καραμανλή, τον Ιούλιο του 1974. Ανέκαθεν οι πολιτικοί «μας» είχαν αυτό το κουσούρι της εθνομειοδοσίας και της υπακοής στις θελήσεις των «συμμάχων». Προχωρώντας ο συγγραφέας και αναλύοντας γεγονότα, καταστάσεις και συμπεριφορές των υπευθύνων της εθνικής εκείνης τραγωδίας γράφει: «Με ταλανίζει αν υπάρχει προδοσία στην υπόθεση της Κύπρου» (σελ. 238) Για να δώσει απάντηση σ’ αυτό το αγωνιώδες και δύσκολο ερώτημα αρχίζει την καταγραφή των πράξεων και παραλείψεων ενός εκάστου των υπευθύνων ξεκινώντας από τον ταξίαρχο Ιωαννίδη και τον Μακάριο, περνά από τον Κ. Καραμανλή και τον Ε. Αβέρωφ και καταλήγει στους τότε αναφερθέντες ηγέτες του στρατεύματος. (σελ. 240 επ.) Για τον Μακάριο θα πει: «Ήταν μια διαδρομή αρχομανίας, πλεκτάνης και ραδιουργίας, η οποία τελικά πρόδωσε την  Κύπρο» (σελ. 265). Στη συνέχεια θέτει το ερώτημα: «Οι πολιτικοί που έλαβαν μέρος στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας πρόδωσαν;» (σελ. 280 επ.) Όποιος ενδιαφέρεται για τις απαντήσεις του Κ. Δημητριάδη, που μάτωσε για να γράψει το βιβλίο-ντοκουμέντο ας το αγοράσει και ας το μελετήσει. Η υπεύθυνη γνώση δεν είναι χαπάκι. Απαιτεί μόχθο και όπως διδάσκει η διαλεκτική λογική: «Έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν βγαίνει ξαφνικά όπως η σφαίρα από την κάννη του όπλου» (βλ. Μ. Μ. Ρόζενταλ: «Αρχές Διαλεκτικής Λογικής» εκδ. «Γκαγκάριν», Αθήνα 1961, σελ. 27). Πρόκειται για μία εθνική προδοσία, η οποία γίνεται πιό πρόδηλη και πιο προκλητική από το γεγονός ότι ο περίφημος «Φάκελος της Κύπρου», παραμένει επτασφράγιστος, στα υπόγεια της λεγόμενης Βουλής των Ελλήνων. Για το ζήτημα αυτό ο τότε υπουργός Τύπου Δ. Καρακώστας, που έζησε τα γεγονότα της εισβολής του «Αττίλα» – Τον Ιούλιο του 1974 – σε συνέντευξή του της 20ης Δεκεμβρίου 2007 «είχε ανοίξει μετά το άρθρο του της 21ης Ιουλίου 1985», το οποίο είχε τον τίτλο: «Το ορόσημον του Ιουλίου 1974 ως μύθος και ως αλήθεια», σημειώνοντας ότι: «Ανησυχούσα η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή για την έρευνα ως προς τις ευθύνες δια τον χειρισμόν του Κυπριακού έσπευσε να εκδόση την υπ’ αριθ. 45  Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, με ημερομηνίαν 7-3-1975, με την οποία «αναστέλλεται η διερεύνησις της Κυπριακής υποθέσεως και των γεγονότων του Ιουλίου-Αυγούστου 1974» (βλ. το ενδιαφέρον έργο του: «Τομή εις τα γεγονότα» - 1964-2004, Αθήναι 2009, σελ. 20 και 683). Ο «Φάκελος» άνοιξε αλλά τον κλείδωσαν όσοι φοβούνται την ιστορική αλήθεια, στην Ελλάδα της σάπιας δημοκρατίας. Π. Λ. ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ (Συγγραφέας και Ιστορικός, δύο φορές βραβευθείς από την Ακαδημία Αθηνών το 1973 και το 1991 για το Επιστημονικό του έργο και ένας από αυτούς που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση Κινήσεων όπως π.χ. της Εθνικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος το 1964).

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ: Κωνσταντίνος Δημητριάδης, ένας… αδιάλλακτος
25/9/2017
 

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΑΣΙΑΤΙΔΗ

Βρεθήκαμε όπως είχαμε συμφωνήσει στο σπίτι του στην Κύπρο. Καμιά 100στή μέτρα από την «νεκρή ζώνη» του Αγ. Δομετίου στην Λευκωσία. Απέναντί μας βλέπουμε στα 150μ. το τούρκικο φυλάκιο. Καθίσαμε στο σαλόνι, που έχει όλους τους τοίχους του καλυμμένους με βιβλιοθήκες που στενάζουν υπό το βάρος εκατοντάδων βιβλίων, Ιστορικών κυρίως. Έφερε να πιούμε λίγο κόκκινο κρασί και μου λέει: «Εμπρός Αντώνη είμαι έτοιμος. Θα σου απαντήσω σε όλα. Ξεκίνα».
​
-Λοιπόν εμείς γνωριζόμαστε χρόνια. Καλαμαράδες και δη Πειραιώτες κι οι δύο. Εγώ με περισσότερα χρόνια στο νησί μόνιμα. Πως αποφάσισες να εγκατασταθείς στην Κύπρο;
Όντως έτσι είναι. Τα πράγματα στην μητρ. Ελλάδα (*) τα ξέρεις. Οι «κατσαπλιάδες» του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν ελέω φιλοτομαρισμού του Ελληνικού Λαού την διακυβέρνηση της χώρας, τα κατέστρεψαν όλα, δηλαδή ότι είχαν αφήσει ημικατεστραμμένο οι επίσης ανίκανοι που ήταν πριν και έστησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα τον «μικρομεσαίο επιχειρηματία». Γονάτισαν την σπονδυλική στήλη της Ελληνικής Οικονομίας. Κι όλα, για να προστατευθούν οι Τράπεζες και ο «δημόσιος τομέας», η πελατεία τους. Ε, μιας και αυτός ο «δήθεν Πανεπιστημιακός ανήρ» ονόματι Κατρούγκαλος αποφάσισε να κάνει με το Ασφαλιστικό αυτό που ο ίδιος έβριζε όταν το πρότεινε κάποτε ο Γιαννίτσης, είδα ότι συμπλήρωσα τα απαραίτητα χρόνια ενσήμων (36 χρόνια εργασίας) και αποφάσισα να αποχωρίσω από την οικογενειακή μας επιχείρηση με τα Βιομηχανικά Είδη – που υπάρχει από το 1947 – παραδίδοντας την στις κόρες μου, όπως την πήρα εγώ από τον πατέρα μου. Οι κόρες μου την διαχειρίζονται από εδώ και στο εξής. Πλέον μένει να καλύψω το ηλικιακό κριτήριο για να συνταξιοδοτηθώ. Και ήδη σκέφτομαι πώς να επενδύσω τα 700 περίπου ευρώ που θα είναι η σύνταξή μου…. (γελάει)!
-Αλλά γιατί στην Κύπρο; Εγώ ήλθα στην Κύπρο πχ γιατί παντρεύτηκα Κυπραία. Εσύ γιατί Κύπρο;
Μια χαρά τόπος είναι η Κύπρος. Μόνο κάποιοι Κύπριοι έχουν πρόβλημα. Διαφορετικά είναι ο ιδανικός τόπος να ζήσεις. Ειδικά εμείς που έχουμε μάθει σε εξαντλητικούς ρυθμούς ζωής και εργασίας, το να ζεις και να εργάζεσαι στην Κύπρο…είναι ευλογία! Απλά αυτή η π…. (λογοκρ.) η ζέστη δεν αντέχεται. Έξι φορές ντους καθημερινά. Θα μας βγει το πετσί! (γελάει). Σοβαρά τώρα. Ξέρεις ότι με την Κύπρο με συνδέουν πολλά . Ξεκινάμε από την έρευνά μου που ξεκίνησε πριν 33 χρόνια για το 1974, ακολούθως οι επαγγελματικοί μου δεσμοί είτε με την Πολυεθνική στην οποία εργάστηκα και που η Κύπρος ήταν στην ζώνη ευθύνης μου και βέβαια η Ζωΐτσα.
-Εννοείς την σύντροφό σου την Ζωή;
Ναι τον μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να ανεχθεί τις πολλές ιδιορρυθμίες μου. Ίσως επειδή ήταν επί 23 χρόνια βοηθός του αείμνηστου γνωστού Ψυχιάτρου Γιάγκου Μικελλίδη. Χαχαχαχα έχει πείρα σε περιπτώσεις σαν την δική μου (γελάει)!
-Πως γνωριστήκατε με την Ζωή; Και πότε;
Γνωριστήκαμε εδώ στην Λευκωσία τον Ιούλιο του 2012, όταν έκανα την παρουσίαση του πρώτου βιβλίου μου «Κύπρος 1974 – Η μεγάλη Προδοσία», στην «Δημοσιογραφική Εστία» στην Αγλαντζιά. Η Ζωή ήλθε στην εκδήλωση, διότι είναι εγγονή της Καλλιόπης Αβραάμ, γνωστής ως «Γιαγιάς της ΕΛΔΥΚ», που σκοτώθηκε μαζί με άνδρες της ΕΛΔΥΚ την τελευταία ημέρα της Επικής Μάχης του Στρατοπέδου τους. Βέβαια μετά από εκείνο το βράδυ που συστηθήκαμε δεν την ξαναείδα μέχρι τα τέλη του 2014, όπου ξανασυναντηθήκαμε, τα είπαμε καλύτερα και αποφασίσουμε να με «ανέχεται» για όσο αντέξει (γελάει).
-Ζεις λοιπόν στον Αγ.Δομέτιο. Πως σου φαίνεται;
Πώς να μου φαίνεται; Το θεωρείς ανεκτό ή τουλάχιστον ευχάριστο για έναν τύπο με τις δικές μου αρχές κι ιδέες, να ξυπνώ και να βλέπω την τούρκικη σημαία στα 150μ από το κρεβάτι μου; Και τον μ….(λογοκρ.) τον τούρκο τον σκοπό, να με παρακολουθεί με τα κυάλια που πίνω τον καφέ μου στο μπαλκόνι; Πάλι καλά που πάω στο γραφείο μου και ασχολούμαι με την συγγραφή του 4ου βιβλίου μου για την Μικρασιατική Εκστρατεία και δεν τον βλέπω...!
-Πρέπει να τους «ερεθίζει» η τεραστίων διαστάσεων ελληνική σημαία που έχεις αναρτήσει στο μπαλκόνι.
Ας μην την βλέπουν. Όπως να μην την βλέπουν και ας γυρνούν το κεφάλι από την άλλη μεριά και κάποιοι γείτονες – γιατί υπάρχουν και τέτοιοι π…. (λογοκρ.) στην περιοχή που μένω! Η Ελληνική σημαία είναι το σύμβολο του Έθνους μας και η Κυπριακή το σύμβολο του Κράτους. Την Κυπριακή δεν την βάζω γιατί δεν υπάρχει κατ’ εμέ Κυπριακή Δημοκρατία μιας και ο φερόμενος ως Πρόεδρός της αποφάσισε να αναλάβει τον ρόλο του «μουχτάρη». Ας απελευθερωθεί πρώτα το βόρειο κατεχόμενο μέρος, ας ενωθεί η νήσος, να ξεκουμπιστούν οι Μουλλάδες και εδώ είμαστε… Θα βάλω δίπλα και μια σημαία του Κυπριακού Κράτους. Μέχρι τότε μόνο η σημαία του Έθνους μας.
-Κράτησα από ότι είπες τέσσερις λέξεις. Να σε ρωτήσω μία -μία. «Απελευθέρωση». Πόσο εφικτή είναι σήμερα;
Τίποτα δεν είναι εύκολο. Όλα δύσκολα είναι και δεν τα κερδίζεις από την Mercedes σου, ταξιδεύοντας για ένα ποτάκι στην Αγ.Νάπα. Υπήρξαν ευκαιρίες μετά την εισβολή για μια εκ νέου αναμέτρηση Ελληνικών και Τουρκικών Δυνάμεων στο νησί. Αλλά οι πολιτικές ηγεσίες δεν το τόλμησαν. Όμως ο σκοπός έπρεπε να παραμείνει. Έπρεπε όλοι να μιλούν για «Απελευθέρωση». Όχι για «λύση». Να ζητηθεί από την Τουρκία να σεβαστεί τα Ψηφίσματα του Σ.Α. του Ο.Η.Ε. Νο. 353,354 κλπ. Να τους πουν οι δικοί μας «μάγκες ή τα εφαρμόζετε ή καμιά παρτίδα μαζί σας. Και θα δούμε πως αλλιώς θα πάρουμε πίσω τα εδάφη μας». Ε ποιος τους το είπε; Κανείς! Και ο φουκαράς ο αείμνηστος ο Ματαφιάς που ετοιμαζόταν για κάτι τέτοιο, μόλις τον πήραν χαμπάρι τον «έσφαξαν με το βαμβάκι»! Δουλοπρεπείς  διαχρονικά και σε μητρ. Ελλάδα και σε Κύπρο. Μα και στο Αιγαίο δεν βλέπεις; Αλωνίζουν οι π…(λογοκρ.) οι Τούρκοι με τα αεροπλάνα τους και κανείς δεν τολμά να πει «ρίξτε τα, τα μπ….(λογοκρ.) να τελειώνουμε!» Εδώ ρε τους S-300 που πήρε η Κύπρος για την άμυνα της, φοβήθηκαν και δεν τους έστησαν. Τους έστειλαν στην Κρήτη. Εξευτελισμός.
-Η λέξη μουχτάρης που χρησιμοποιείς είναι για τον κ. Αναστασιάδη έτσι; Τι έχεις να πεις;
Τι να πω; Πιστεύω ότι ο Αναστασιάδης – κακώς – θέλει ντε και καλά επί Προεδρίας του να βρεθεί λύση. Οι Τούρκοι το κατάλαβαν και τον οδηγούν στο «λύση νάναι κι ότι νάναι»! Και εκείνος αντί να τα κάνει όλα «λαμπόγυαλο», κάθεται και τους παρακαλάει να μην φύγουν από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και πολύ φοβάμαι ότι τα έχει δώσει όλα. Και εκ περιτροπής Προεδρία και υποχωρήσεις στο εδαφικό και ανεπίτρεπτες καταστάσεις στις εγγυήσεις. Είχα πάρει μια συνέντευξη στην ΜΑΧΗ από τον Αντγο ε.α. Φοίβο Κλόκκαρη, ένα μεγάλο και ανεκμετάλλευτο Εθνικό Κεφάλαιο για την Κύπρο. Ο Στρατηγός είναι μάλλον ο πιο καταρτισμένος σε θέματα Εδαφικά, Στρατιωτικά και Εγγυήσεων που διαθέτει σήμερα η Κ.Δ. Ε, δεν τον χρησιμοποιεί κανείς σχεδόν. Οι Τούρκοι θα έδιναν τα πάντα να έχουν ένα Κλόκκαρη στις τάξεις τους Σύμβουλο στην Διαπραγματευτική τους ομάδα. Και εμείς τον έχουμε να αποτελεί «βοή βοώντος εν τη ερήμω». Μου έλεγε λοιπόν ο Στρατηγός ότι ο νυν Πρόεδρος… τα έχει δώσει όλα! Και το κακό; Άνοιξε την όρεξη στους Τούρκους να θέλουν κι άλλα. Αν διαβάσει κανείς την συνέντευξη του θα φρίξει. Τι άλλο να πω για κάποιον που από Πρόεδρος Κυρίαρχου Κράτους μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ δέχεται να εμφανίζεται ισότιμος διαπραγματευτής με τον Κατακτητή, τον Ακιντζί; Και ξέρεις Αντώνη. Ακιντζί στα τούρκικα σημαίνει «Επιδρομέας»! Τυχαίο;;; (γελάει).
-Δηλαδή δεν έχεις εμπιστοσύνη στον Νίκο Αναστασιάδη.
Πιο πολύ εμπιστοσύνη έχω στον τούρκο που με σημαδεύει, ότι θέλει να «με καθαρίσει», παρά στο ότι ο Πρόεδρος βαδίζει στην ορθή οδό για δίκαιη και βιώσιμη λύση. Γιατί όπως όλοι οι προκάτοχοι του, ξεκινά από λάθος αφετηρία στο πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι πρόβλημα Εισβολής και Κατοχής. Και από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε αν θέλουμε να λυθεί. Προσοχή, για το συγκεκριμένο πρόσωπο ως άτομο μιλάω. Τον θεσμό τον σέβομαι. Όπως και το πολίτευμα.
-Κράτος-Έθνος. Δυο λέξεις ενωμένες μεταξύ τους. Τι σημαίνουν για σένα;
Το Κράτος είναι κράτος. Σήμερα είναι εδώ, αύριο κάνει έναν πόλεμο πάει λίγο πιο παραπέρα, μεθαύριο κάνει άλλον πόλεμο χάνει κάποια εδάφη. Αυτός είναι ο εδαφικός προσδιορισμός του Κράτους. Ελαστικός  και περιστασιακός. Αντίθετα το Έθνος είναι μια άυλη έννοια πάνω από όλα αυτά «τα φτηνά». Είναι ΙΔΕΑ. Το Έθνος είναι το ομόαιμον, το ομότροπον, το ομόγλωσσον… Αυτό που μας ενώνει όλους μεταξύ μας, είτε είμαστε στην Αυστραλία, είτε στον Καναδά, είτε στα Τρίκαλα, είτε στο Καλό Χωριό. Ο λαός μας επέζησε τουλάχιστον 4.000 χρόνια επειδή είχε βαθιά μέσα του ριζωμένη την έννοια του Έθνους. Τα Κράτη των Αθηνών, των Λακεδαιμονίων, των Μακεδόνων ήταν οντότητες που όριζαν την δύναμη και την κυριαρχία. Ο όρος όμως Έλλην καθόριζε το Έθνος, την Ταυτότητα. Κατάλαβες; Είναι λεπτές διαφορές που κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τις αντιληφθούν. Όπως την υπηκοότητα και την ιθαγένεια.
-Τούρκοι. Τι έχεις να πεις;
Τι να πει κανείς για αυτούς. Ίδιοι και απαράλλαχτοι από τότε που ήλθαν από τα βάθη της Μογγολίας. Ας μου πει κάποιος τι έχουν προσφέρει στην ανθρωπότητα εκτός από γενοκτονίες. Ένα ας μου πει… Ή μάλλον θα σου πω εγώ. Την τέχνη του ανασκολοπισμού, δηλαδή το «σούβλισμα»! Η τέχνη του σουβλίσματος λοιπόν ζωντανά ενός ανθρώπου, είναι επίτευγμα των Τούρκων. Πώς θα στρογγυλεύουν την μύτη της σούβλας για να μην τρυπά τα ζωτικά όργανα αυτού στο σώμα του οποίου εισέρχεται, πως να επιμηκύνει το μαρτύριο του, πόσο αργά να μπαίνει η σούβλα για να είναι ο πόνος αφόρητος. Είναι εξ ολοκλήρου εφεύρεση των Τούρκων. Να τους χαίρονται αυτοί που τους θεωρούν όχι μόνο ανθρώπους αλλά και αδέλφια τους.
-Τους μισείς έτσι;
Όχι τους λατρεύω (γελάει). Μην ξεχνάς και μένα το σόϊ της μάνας μου είναι όλοι Πόντιοι. Πρόσφυγες.
-Εδώ που μένεις νιώθεις σιγουριά;
Όχι βέβαια. Εμένα και τον Τούρκο απέναντι, μας χωρίζουν μόνο 150-180μ. ανοιχτού χώρου χωρίς να παρεμβάλλεται κανείς σε περίπτωση που αυτός αποφασίσει-διαταχθεί να κατέβει τον λόφο. Και εκείνος μεν θα είναι πάνοπλος και εγώ θα ψάχνω στην κουζίνα για κουζινομάχαιρο να αμυνθώ κι αν τον πάρει χαμπάρι ο σκύλος μου και γαυγίσει και με ξυπνήσει. Κατάλαβες; Αν δεν εξοπλισθούν οι άνδρες κάτοικοι που ζουν δίπλα στην νεκρή ζώνη κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος.
-Πως βλέπεις το Στρατό στην Κύπρο;
Θα σου πω πρώτα για την ΕΛΔΥΚ που έτυχε και έζησα κάποιες καταστάσεις και είδα πράγματα. Ο Διοικητής της ο Προκόπης Μαυραγάνης είναι Ηγέτης. Και αν ο Σταυρουλόπουλος το 1974 κράτησε με τους άνδρες του 20πλάσιους Τούρκους, ο Μαυραγάνης όχι μόνο θα κρατήσει 30πλασιους, αλλά θα τους στείλει και πίσω στην θάλασσα της Κερύνειας. Αυτό πιστεύω. Τους εμπνέει τους άνδρες του, Αξιωματικούς και Οπλίτες αυτός ο άνθρωπος. Το βλέπεις στα μάτια του ρε Αντώνη, όταν του μιλάς ότι αυτός ο Ηγέτης Αξιωματικός έχει συναίσθηση της κρισιμότητας της αποστολής του! Και έχει και σεβασμό στην Ιστορία!
-Για τον Α/ΓΕΕΦ ποια η γνώμη σου;
Επειδή βρέθηκα και μίλησα μαζί του κανένα 20λεπτο σε μια εκδήλωση του Μηχανικού, κατάλαβα ότι ο Στρατηγός Ηλίας Λεοντάρης είναι μάγκας και σκληρό καρύδι και θέλει «να κάνει πράγματα». Το θέμα είναι να τον αφήσουν από το ΥΠΕΘΑ και την Κυβέρνηση γενικότερα. Γιατί και το 1974 ο Ντενίσης ήθελε «να κάνει πράγματα», αλλά ο Μακάριος ήταν μονίμως τροχοπέδη. Από την άλλη επίσης είχε και τους ηλίθιους αλλά και τους επίορκους του Επιτελείου στην Αθήνα. Τα αποτελέσματα γνωστά. Αργότερα και ο λεβέντης ο Ματαφιάς όπως ξέρεις ήθελε «να κάνει πράγματα», αλλά τον ξαπόστειλαν. Ίδωμεν.
-Να ρωτήσω κάτι άλλο. Τι δεν σου αρέσει στην Κύπρο.
Τρία πράγματα. Η Κομματοκρατία με το «βόλεμα-διαπλοκή» το ένα. Ο ξερολισμός το άλλο και το γεγονός ότι δεν παίρνουν θέση το τρίτο. Θέλουν να τα έχουν καλά με όλους. Βλέπει ο άλλος ότι βρίζουν τον φίλο του και δεν επεμβαίνει. Σαν να λέει «δεν είναι δική μου δουλειά». Εμείς είμαστε αλλιώς. Όποιος πχ πειράξει φίλο μου θα του φάω το λαρύγγι. Από την άλλη βλέπεις πόσο «κομματικοποιημένοι» είναι όλοι τους. Ορκίζονται ότι είναι αδέλφια σου κι αν κάνεις το λάθος να πεις κάτι αρνητικό για το Κόμμα που υποστηρίζουν, σου επιτίθενται άμεσα και αναπάντεχα.
-Αρθρογραφείς στην εφημερίδα που ίδρυσε ο Νίκος Σαμψών, την ΜΑΧΗ – για την οποία εκτάκτως εγώ παίρνω αυτήν την συνέντευξη. Πως γνωρίστηκες με τον Σωτήρη Σαμψών;
Την πρόταση να αρθρογραφήσω, μου την έκανε η κόρη του Νίκου Σαμψών η Μίνα, που για καιρό με παρακολουθούσε στο Facebook. Με γνώρισε στον Σωτήρη και έτσι ξεκινήσαμε. Πολύ καλό παιδί ο Σωτήρης. Πατριώτης και έντιμος. Για αυτό και τον στοχοποίησαν από το κόμμα του, το ΔΗΣΥ. Όμως αξίζει να είναι τουλάχιστον στην Κυπριακή Βουλή, αν όχι κάτι περισσότερο μέσα στο κόμμα του. Ο Σωτήρης και η Μίνα είναι αδέλφια μου κι ας μην συμφωνούμε σε όλα.
-Τον στοχοποίησαν; Δηλαδή;
Άλλη ερώτηση (γελάει)
-Σε ενδιαφέρει προσωπικά η πολιτική;
Όχι. Θεός φυλάξοι.
-Δέχεσαι μεγάλη επίθεση στα ΜKΔ όπως στο Facebook, από ομάδες Βετεράνων. Γιατί;
Απλά πράγματα. Κάποιοι από την παρουσία μου και την έρευνα μου απομυθοποιήθηκαν, κάποιοι αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αυτοί που διαφήμιζαν ότι ήταν, κάποιοι έχασαν την μασαμπούκα που λέμε στον Πειραιά. Πάντως καλά το έθεσες. Με πολεμούν Βετεράνοι… απλά Βετεράνοι. ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ. Οι Πολεμιστές με στηρίζουν γιατί με τις αποκαλύψεις μου και τα γραπτά μου, έκανα γνωστό τον αγώνα τους.
Δεν έχω άλλη ερώτηση Κώστα. Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ!
---------------------------------------------------------------------------------------------
(Μητρ.Ελλάδα) = η επικράτεια της Ελληνικής Δημοκρατίας
(λογοκρ.) = η χρησιμοποιηθείσα λέξη ή έκφραση δεν μπορεί να εμφανισθεί δημόσια
​



ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ




Υ.Γ.

Τι αποκαλύπτει έγγραφο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πριν τον Αττίλα Β΄
Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019,  

Του Νίκου Μελέτη   LIBERAL

45 χρόνια μετά την δεύτερη τουρκική εισβολή στην Κύπρο, όπου ο δεύτερος Αττίλας έφθασε μέχρι την διαχωριστική γραμμή που παραμένει ακόμη και σήμερα σύμβολο μιας Εθνικής τραγωδίας και μιας πρωτοφανούς παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η Διεθνής Κοινότητα και κυρίως η Ουάσιγκτον, με  ευθύνη του τότε ΥΠΕΞ Χένρι Κίσινγκερ δεν εξάντλησαν τις δυνατότητες που είχαν προκειμένου να αποφευχθεί η τραγωδία.
Στις 28 Ιουλίου 1974 οι ΗΠΑ αναγνωρίζοντας ότι οι ίδιες δεν έχουν ειδικό ενδιαφέρον  στην Κύπρο, αντί να επιδιώξουν να αποτρέψουν την δεύτερη εισβολή και την κατ επέκταση ολοκλήρωση της τουρκικής κατοχής στο νησί, κάνουν ασκήσεις επί χάρτου.
Όπως φαίνεται και στο έγγραφο που παρουσίασε στον Χ. Κίσινγκερ η Cyprus Task Force, κανείς δεν ασχολείται στην Ουάσιγκτον με την προσπάθεια αποτροπής κλιμάκωσης της στρατιωτικής παρέμβασης της Τουρκίας, αλλά αποτυπώνονται στο χαρτί τα διαφορετικά σενάρια για την διαχείριση της κατάστασης με την παγιοποίηση των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής … Και είναι αποκαλυπτικό του τρόπου που ερμήνευαν τα γεγονότα και τους «παίκτες» στο Κυπριακό, οι Αμερικανοί.
Διαβάστε το ενημερωτικό υπόμνημα προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ:
«Ενημερωτικό υπόμνημα από την Κυπριακή ομάδα εργασίας στο Υπουργό Εξωτερικών, Κίσινγκερ
Ουάσιγκτον, 28 Ιουλίου, 1974.
Τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Κυπριακή κρίση: Θέματα και επιλογές
Το πρόβλημα
Παρά την Ελληνική αντίσταση, οι Τούρκοι στη Γενεύη προσπαθούν να πιέσουν τις συζητήσεις κατάπαυσης του πυρός σε προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις για μια πολιτική διευθέτηση. Καθώς οι συνομιλίες προσεγγίζουν τις ουσιαστικές πτυχές της διευθέτησης, ο κίνδυνος ενός αδιεξόδου αυξάνεται. Εν αναμονή αυτού του ενδεχομένου, το έγγραφο αυτό αναλύει τις διάφορες ρυθμίσεις που μπορεί να προταθούν για τον καθορισμό του τρόπου με τον οποίο επηρεάζονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
II. H Κατασταση
Στρατιωτικά η κατάσταση  στο νησί είναι σχετικά ήρεμη. Οι Τούρκοι έχουν εδραιώσει και διευρύνει τον θύλακα βόρεια της Λευκωσίας αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των Τουρκοκυπριακών θυλάκων έξω από το τρίγωνο Λευκωσίας - Κυρήνειας έχουν περιορισθεί η εξαλειφθεί με εξαίρεση την Αμμόχωστο και την περιοχή των Κόκκινων που συνεχίζει να βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Τουρκοκυπριακής πολιτοφυλακής.
Η νέα κυβέρνηση   στην Αθήνα έχει απειλήσει με Ελληνοτουρκικό πόλεμο εάν οι Τούρκοι συνεχίσουν να προωθούνται κατά παράβαση της εκεχειρίας αλλά οι διεθνείς προσπάθειες τις τελευταίες 24 ώρες έχουν περιορίσει τις  τουρκικές παραβιάσεις. Από πολιτική άποψη η κατάσταση στην Ελλάδα και στην ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι ασταθής .Ο Κληρίδης παγιδευμένος μεταξύ των εξτρεμιστών της Δεξιάς και της Αριστεράς κινείται προσεκτικά από τον φόβο μιας κίνησης εναντίον του . Στην Ελλάδα υπάρχουν αναφορές  για πραξικόπημα εναντίον του Καραμανλή από στρατιωτικούς υποστηρικτές του Ιωαννίδη.
Ο Ελληνικός Στρατός πιθανόν να αφήσει στον Καραμανλή σημαντικό περιθώριο για την προσπάθεια αναζήτησης λύσης του Κυπριακού υπό την προϋπόθεση  ότι η Τουρκία δεν θα επιδιώξει να διευρύνει τα πλεονεκτήματα της στην Κύπρο ακόμη περισσότερο. Οι Τούρκοι φαίνονται ενωμένοι γύρω από τον Ετσεβίτ, αλλά η αντιπολίτευση και ο Στρατός θα τον παρακολουθούν προσεκτικά για να είναι σίγουροι ότι δεν θα διαπραγματευθεί τα κέρδη της Τουρκίας..
Διπλωματικά  με την εισβολή στην Κύπρο συνεχίζοντας την προέλαση μετά την  κατάπαυση του πυρός και δηλώνοντας ότι η Τουρκία προτίθεται να παραμείνει με τις δυνάμεις της  στην Κύπρο οι Τούρκοι βρίσκονται υπό αυξανόμενη διεθνή κριτική. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ανήσυχο για  τους στόχους της Τουρκίας και οι Τούρκοι από την πλευρά τους θεωρούν ότι οι Βρετανοί είναι υπέρ της Ελλάδας. Υπό αυτές τις συνθήκες η μοναδική σημαντική υποστήριξη προς την Τουρκία φαίνεται να προέρχεται από τις ΗΠΑ
ΙΙΙ Αμερικανικά Συμφέροντα
Τα θεμελιώδη συμφέροντα  μας στην περιοχή είναι :1)να διατηρηθεί η ικανότητα άμυνας και αποτροπής  της Δύσης η οποία απαιτεί την συνοχή του ΝΑΤΟ, την διατήρηση των εγκαταστάσεων  των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και την Ελληνο -τουρκική αρμονία.2)την αναχαίτιση της Σοβιετικής επιρροής.
Μια  ασταθής Κύπρος απειλεί και τα δυο αυτά συμφέροντα μας. O ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός   αποδυναμώνει την αμυντική ικανότητα της Συμμαχίας και οι ελληνοτουρκικές εχθροπραξίες θα επέφεραν σοβαρό πλήγμα.
Περαιτέρω  αν χειροτέρευε η κατάσταση, η κρίση  εύκολα θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερη Σοβιετική τοποθέτηση στην Κύπρο  και είτε στην Ελλάδα είτε στην Τουρκία ,είτε και στις δύο. Έτσι οι ΗΠΑ δεν έχουν  θεμελιώδεις στόχους σχετικά με την ίδια την Κύπρο εκτός από το πλαίσιο των επιπτώσεων του Κυπριακού σε άλλα συμφέροντα  των ΗΠΑ.
IV Προθέσεις και στόχοι των Μερών
ΤΟΥΡΚΙΑ: Οι Τούρκοι είναι αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν την ισχυρή θέση τους στην Κύπρο για να λύσουν το Κυπριακό μιας και δια παντός σύμφωνα με τη γραμμή για de facto κυβερνητικό διαχωρισμό  των δυο κοινοτήτων εντός του πλαισίου μιας ανεξάρτητης Κύπρου. Αυτό περιγράφεται από την Τουρκία σαν η «αποκατάσταση των δυο αυτόνομων  διοικήσεων» που συντονίζονται μόνο σε επίπεδο Κορυφής από τον Ελληνοκύπριο πρόεδρο και τον Τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο.
Η ρύθμιση αυτή πρέπει να αναγνωρισθεί από τους Έλληνες σε επίσημο έγγραφο.
Οι Τούρκοι είναι  αντίθετοι στην επιστροφή στο συνταγματικό σύστημα του 1960 το οποίο θεωρούν μη λειτουργικό. Είναι   επίσης αντίθετοι στην επιστροφή του Μακαρίου. Δεν μιλούν για διχοτόμηση (διπλή Ένωση)προφανώς επειδή δεν πιστεύουν  ότι η Ελλάδα, οι ΗΠΑ και οι Σοβιετικοί και η Διεθνής Κοινότητα, θα ανεχθούν την εξαφάνιση του ανεξάρτητου κράτους της Κύπρου.
Επιπλέον η Τουρκία   μπορεί να προσπαθήσει  να χρησιμοποιήσει τα κέρδη της στην Κύπρο για να πιέσει την Ελλάδα να επιλύσουν τα άλλα Ελληνοτουρκικά θέματα, πρωταρχικά  την διαφορά για το πετρέλαιο του Αιγαίου και την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων. Η Τουρκία ίσως υπολογίζει ότι, με τον Καραμανλή στην εξουσία στην Αθήνα υπάρχει μια καλή ευκαιρία για την επίλυση των εκκρεμών προβλημάτων. Τελικά η Τουρκία πιστεύει ότι διαπραγματεύεται από θέση ισχύος και δεν θα προσεγγίσει την διαπραγματευτική διαδικασία με θετική διάθεση.
ΕΛΛΑΔΑ: Ο Καραμανλής  όπως και ο Ετσεβίτ θέλει να επιλύσει  τα εκκρεμή Ελληνοτουρκικά προβλήματα. Ωστόσο   θα βρεθεί υπό πίεση από τον Στρατό να μην παραδοθεί στις τουρκικές απαιτήσεις . Οι Έλληνες  θα προτιμούσαν μια ανεξάρτητη ενιαία Κύπρο με τις ελάχιστες Εγγυήσεις για τα δικαιώματα της Τουρκικής κοινότητας. Γνωρίζουν ότι η Ένωση  είναι μη αποδεκτή από την Τουρκία. Στο ενδιάμεσο θα ήθελαν πιθανόν, το status quo ante, χωρίς τον Μακάριο και χωρίς τα πρόσθετα τουρκικά στρατεύματα.
Το ελάχιστο που θα δέχονταν θα ήταν η συνέχιση της Ανεξαρτησίας. Οι Έλληνες θα μπορούσαν να δεχθούν μια ομοσπονδιακή λύση  εάν ο τουρκικός Στρατός μειώνονταν σε μια συμβολική παρουσία και εάν οι ομοσπονδιακές ρυθμίσεις δεν θα ήταν απλώς ένα πρόσχημα για τον τουρκικό έλεγχο επί εδαφών. Αν οι Έλληνες κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει βάση στην τουρκική θέση (π.χ. δηλαδή ότι οι Τούρκοι έχουν αποτελεσματικά συνδέσει τον αυτόνομο θύλακα με την Τουρκία) θα μπορούσαν να κινηθούν για  να κάνουν το ίδιο στην Ελληνική πλευρά και να προσεγγίσουν τους Τούρκους στην βάση της de facto Ένωσης και των δυο τομέων.
ΚΥΠΡΟΣ(Ελληνοκύπριοι): Οι Τουρκοκύπριοι  είναι υπό τον έλεγχο της Άγκυρας, αλλά η Αθήνα θα πρέπει να λάβει υπόψη της  τις απόψεις των Ελληνοκυπρίων. Ότι κι αν συμφωνήσει η Αθήνα με τους Τούρκους θα πρέπει να «πουληθεί» στους Ελληνοκυπρίους (παρά την πλήρη παρερμηνεία της Άγκυρας ότι η Ελλάδα μπορεί να επιβάλλει την θέληση της στους Ελληνοκυπρίους).Στο παρελθόν, η Αθήνα είχε προβλήματα με τον Μακάριο, μα όταν τα κατάφερε, αυτός θα μπορούσε να περάσει στους Ελληνοκύπριους την Συμφωνία.
Ο Κληρίδης είναι πιο δεκτικός στην κατεύθυνση της Αθήνας  και πιο ελκυστικός στους Τούρκους, αλλά μάλλον δεν θα είναι σε θέση να διασφαλίσει την αποδοχή των Ελληνο-τουρκικών συμβιβασμών. Οι Αριστεροί θέλουν να συνεχισθεί η Ανεξαρτησία υπό τον Μακάριο. Οι Δεξιοί θέλουν Ένωση χωρίς τον Μακάριο .Οι Ελληνοκύπριοι έχουν την δυνατότητα να σαμποτάρουν μια Συμφωνία μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Όπως και οι Έλληνες της Ελλάδας, η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων θα μπορούσε πιθανόν να αποδεχθεί μια ομοσπονδιακή  λύση εάν αυτή δεν ενέπλεκε μια μαζική τουρκική στρατιωτική παρουσία η κάθε άλλου είδους τουρκική , πέραν των συνόρων της δικαιοδοσία.
V. Εναλλακτικά μοντέλα  για νέες διευθετήσεις για την Κύπρο
Α. Μια ανεξάρτητη Κύπρος με Τουρκικές περιοχές (extraterritorial)  θα συνεπάγονταν:
- Μια ανεξάρτητη κυρίαρχη Κύπρο, πλην των τουρκικών περιοχών.
- Αναγνωρισμένη   ή de facto υπό τουρκικό έλεγχο περιοχή  στο τρίγωνο Λευκωσία- Κερύνεια .
- Η Τουρκία διατηρεί μεγάλο αριθμό  τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στον θύλακα της Κερύνειας.
- Μερική Ελευθερία Κίνησης.
Β. Διχοτόμηση: Θα περιλαμβάνει:
- Αναγνώριση της τουρκικής κυριαρχίας γύρω από τον θύλακα της Κερύνειας ή σε κάποια άλλη περιοχή
- Η Διακήρυξη , ίσως μετά το δημοψήφισμα, της Ένωσης του υπολοίπου της Κύπρου με την Ελλάδα.
- Την προαιρετική  μεταφορά των Τουρκοκυπρίων  στον τουρκικό θύλακα και των Ελληνοκυπρίων έξω από αυτόν.
C. Ομοσπονδία και  Αποστρατιωτικοποίηση, θα περιλαμβάνουν:
- Μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Κύπρο
- Την δημιουργία  δυο κοινοτικών δομών -μιας ελληνικής  και μιας τουρκικής ,αυτόνομων σε τοπικό επιπεδο  και συγχωνευμένων σε εθνικό επίπεδο .
- Την σταδιακή μείωση  ,υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ των ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων  ,σε μια συμβολική παρουσία μερικών εκατοντάδων στρατιωτών εκάστη.
- Αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου-όχι τοπικοί στρατοί.
Συζήτηση
Αναλύοντας αυτά τα τρία μοντέλα  από την άποψη των αμερικάνικων συμφερόντων και επιδιώξεων οδηγούμεθα στα ακόλουθα συμπεράσματα:
Το Μοντέλο Α θα είναι ασταθές και γρήγορα θα οδηγήσει στο Μοντέλο Β. Το Μοντέλο αυτό διατρέχει  επίσης τον κίνδυνο αναζωπύρωσης των μαχών εάν οι Τούρκοι αποφασίσουν να επεκτείνουν τον θύλακα  της Κερύνειας, η αν η Ελλάδα επιχειρήσει να φέρει ελληνικά στρατεύματα στο νησί. Εάν οι Ελληνοκύπριοι  είναι υποχρεωμένοι να παραχωρήσουν σημαντικό έδαφος στην Τουρκία ,δεν θα είχαν κανένα κίνητρο να εγκαταλείψουν  τον ιστορικό στόχο της Ένωσης για την διατήρηση ενός ανεξάρτητου κράτους και η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να αρνηθεί.
- Τα Μοντέλα Α και Β  έχουν το πλεονέκτημα ότι διαχωρίζουν την Ελληνική και Τουρκική κοινότητα, αλλά το μειονέκτημα είναι   ότι δημιουργούν ένα ακόμη σύνορο.
- Το Μοντέλο Β θα συνεπάγονταν ενδεχομένως την μεταφορά ελληνικών στρατιωτικών  δυνάμεων στην Κύπρο για εξισορρόπηση των δυνάμεων που ήδη βρίσκονται εκεί.
Συμπερασματικές παρατηρήσεις:
Μοντέλο Α (extraterriotoriality) είναι  εγγενώς ασταθές  και ως εκ τούτου   είναι το λιγότερο επιθυμητό  Μοντέλο από την άποψη των ΗΠΑ. Το Μοντέλο Β (διχοτόμηση) είναι  πιθανόν απαράδεκτο για τους Έλληνες  και μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη και όχι μικρότερη  αντιπαράθεση μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Το Μοντέλο C (ομοσπονδία) θέτει ένα δυνητικό σοβαρό πολιτικό πρόβλημα: Ακόμη κι αν η Ελλάδα και η Τουρκία συμφωνήσουν  σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα, οι Ελληνοκύπριοι θα μπορούσαν να συμπεράνουν ότι η συμφωνία έδωσε παρά πολλά στους Τούρκους και έχουν την δυνατότητα να υποσκάψουν μια Ελληνοτουρκική Συμφωνία.
Από  την άλλη πλευρά το Μοντέλο C (Ομοσπονδία) συστήνεται γιατί θα ελαχιστοποιήσει την Ελληνική και Τουρκική παρουσία στο νησί…».