ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1831, Ο ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΠΡΩΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΔΑΝΕΙΑ.

Ἡ φωτογραφία ἀπὸ τὸν ἕκτο τόμο, τοῦ Διονυσίου Κοκκίνου, σελὶς 679.

"Οι απεσταλμένοι των Ρότσιλντ και της Στοάς του Λονδίνου δολοφόνησαν  την Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τον αληθή στύλο της Πατρίδος και το  καύχημα του Γένους ολοκλήρου, στου οποίου το πρόσωπο οι αληθείς Πατριώτες έβλεπαν τον δεύτερο Μιλτιάδη και τον νέο Θεμιστοκλή. 
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ο ελευθερωτής της Ελλάδας και ο Φιλογενής ηγέτης της Αναγέννησης του Ελληνικού Εθνους.  
Οι Ρότσιλντ, ο Ρώμας, οι Άγγλοι, η Στοά Ρόπαλον του Ηρακλέους, η Στοά της Ζακύνθου, ο Μαυροκορδάτος, ο Μιαούλης, και ο Μακρυγιάννης  πρωταγωνίστησαν στη δολοφονία του Καποδίστρια. Η δολοφονία του κυβερνήτη από τους πράκτορες των Άγγλων που είχε στρατολογήσει η Στοά του Λονδίνου δια του Ρώμα. Ο γενικός συντονισμός της δολοφονίας έγινε από την Ζάκυνθο και τον επικεφαλής της Στοάς της Ζακύνθου Ρώμα.  Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , στη σύσκεψη των 5 καραβοκυραίων στην Υδρα, αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα.   Η απόφαση ήταν του Ρότσιλντ, και την έφερε εις πέρας ο άνθρωπός τους ο Ουέλλιγκτον, με την έγκριση της Στοάς του Λονδίνου.   Χωρίς την εντολή της "μητέρας του Κόσμου",  ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Μασσόνος, θα τολμούσε να δολοφονήσει τον Καποδίστρια.

 Για τον λόγο αυτό,  188 χρόνια μετά τη δολοφονία , παραμένουν ως «άκρως απόρρητοι» οι ενοποιημένοι Φάκελοι, «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS», που περιέχει όλα τα σχετικά αγγλικά έγγραφα, και πιθανώς το ιδιόχειρο σημείωμα του μεγάλου Δασκάλου της «μητέρας του Κόσμου», του δούκα του Σάσεξ, Αύγουστου Φρειδερίκου, και ο Φάκελος Μάουερ, του μέλους της αντιβασιλείας και Υπουργού της Δικαιοσύνης, που είχε συγκεντρώσει τα δικά του στοιχεία, και τον οποίο με κάποιο τρόπο τον έβαλαν στο χέρι οι 'Αγγλοι, ο οποίος έχει  τίτλο «MINISTER DE LA JUSTICE, A ΄ SA MAJSTΕ΄ LE ROIS POUR LA REGENCE»." 

27/9/19  Η  ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΣΠΥΡΟ  ΧΑΤΖΑΡΑ

Σαν σήμερα η Στοά του Λονδίνου, τα Τέκνα της και οι Ρότσιλντ δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια

 

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1831 

Η δολοφονία του Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια

Στο Λονδίνο και το Βατικανό, το ημερολόγιο εκείνη την αποφράδα ημέρα  έδειχνε  9 Οκτωβρίου 1831. Στο Ναύπλιο, με το «Ιουλιανό», ήταν 12 ημέρες πίσω. Ήταν το ξημέρωμα της Κυριακής 27ης Σεπτεμβρίου 1831.
Επομένως η δολοφονία του κυβερνήτη από τους πράκτορες των Άγγλων που είχε στρατολογήσει η Στοά του Λονδίνου δια του Ρώμα , μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος έγινε τον Οκτώβριο του 1831, σύμφωνα με το Γρηγοριανό.

Ο οργανωτής της δολοφονίας ήταν ο πορτογάλος επιλοχίας Αντόνιο Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα, (Antonio Figueroa d’Almeida, 1781 – 1847), που έγινε στρατηγός στην Ελλάδα, λόγω της συμμετοχής του στην δολοφονία του Εθνάρχη όπως άλλωστε και ο Ρουφιανογιάννης.  Ο πορτογάλος μασόνος, και πράκτορας των Άγγλων, Αλμέιντα  ήταν ο φρούραρχος του Ναυπλίου.
Σύμφωνα με τον Νικόλαο Σπηλιάδη, στη δολοφονία εμπλεκόταν και ο πολιτάρχης του Ναυπλίου, Παναγιώτης Χρυσανθόπουλος, ο επονομαζόμενος Κακλαμάνος,
ο οποίος διόριζε τους σωματοφύλακες του Καποδίστρια, και προς τον οποίο κατέβαλαν 3000 δίστηλα ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ο Ιωάννης Ορλάνδος, ο Δημήτριος Βούλγαρης, και ο Σταμάτης Μπουδούρης, για να πληρώσει τους δολοφόνους. 

Εκείνος που πυροβόλησε εξ επαφής τον Κυβερνήτη ήταν ο κουλοχέρης και μονόφθαλμός Κρητικός Γεώργιος Κοζώνης, τον οποίο τοποθέτησε ως σωματοφύλακα του κυβερνήτη εκείνη την ημέρα  ο Κακλαμάνος.

Ποιος τον έδωσε την "Χατζαριά" στον κυβερνήτη είναι αδύνατο να διασταυρωθεί. 

Ο γενικός συντονισμός της δολοφονίας έγινε από την Ζάκυνθο και τον επικεφαλής της Στοάς της Ζακύνθου Ρώμα.

Οι απεσταλμένοι των Ρότσιλντ και της Στοάς του Λονδίνου δολοφόνησαν  την Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τον αληθή στύλο της Πατρίδος, και το  καύχημα του Γένους ολοκλήρου, στου οποίου το πρόσωπο οι αληθείς Πατριώτες έβλεπαν τον δεύτερο Μιλτιάδη και τον νέο Θεμιστοκλή.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ο ελευθερωτής της Ελλάδας και ο Φιλογενής ηγέτης της Αναγέννησης του Ελληνικού Εθνους.

Οι Ρότσιλντ, ο Ρώμας, οι Άγγλοι, η Στοά Ρόπαλον του Ηρακλέους, η Στοά της Ζακύνθου, ο Μαυροκορδάτος, ο Μιαούλης, και ο Μακρυγιάννης πρωταγωνίστησαν στη δολοφονία του Καποδίστρια .

Η δολοφονία του κυβερνήτη από πληρωμένους μπράβους επιβεβαιώθηκε και τεκμηριώθηκε και από τον Τρύφωνα Ευαγγελίδη.

Ο κυβερνήτης, πυροβολήθηκε εκ του σύνεγγυς και από πίσω και αυτό δείχνει τον μονόχειρα και μονόφθαλμο ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΖΩΝΗ που δεν ήταν ο «σωματοφύλακας του Καποδίστρια», όπως λένε ο Μυνχάουζεν της Στοάς αλλά τοποθετήθηκε στη φρουρά του από τον Κακλαμάνο εκείνο το πρωί.

Στην δολοφονία  του κυβερνήτη, συμμετείχε και ο στρατιώτης Ιωάννης Καραγιάννης, από το Ζητούνι, που ήταν διορισμένος από τον Κακλαμάνο, ως φρουρός των Μαυρομιχαλαίων.

Το όπλο , είχε αγοραστεί από έναν άνθρωπο των Μαυρομιχαλαίων, ονόματι Σκορδούλη, μαζί με μια άλλη, ίδια πιστόλα, που είχε ο Γιώργος Μαυρομιχάλης, από τον Τηνιακό έμπορο Παξημάδη. Ο δεύτερος πυροβολισμός, που αστόχησε, προήλθε από τον άλλο φρουρό Μαυρομιχαλαίων, τον πατρινό Ανδρέα Γεωργίου, που στεκόταν απέναντι από την είσοδο του Αγίου Σπυρίδωνα.

 Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , στη σύσκεψη των 5 καραβοκυραίων στην Υδρα, αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Η απόφαση ήταν του Ρότσιλντ, και την έφερε εις πέρας ο άνθρωπός τους ο Ουέλλιγκτον, με την έγκριση της Στοάς του Λονδίνου.

 Χωρίς την εντολή της "μητέρας του Κόσμου",  ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Μασσόνος, θα τολμούσε να δολοφονήσει τον Καποδίστρια.

 Για τον λόγο αυτό ,188 χρόνια μετά τη δολοφονία , παραμένουν ως «άκρως απόρρητοι» οι ενοποιημένοι Φάκελοι, «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS», που περιέχει όλα τα σχετικά αγγλικά έγγραφα, και πιθανώς το ιδιόχειρο σημείωμα του μεγάλου Δασκάλου της «μητέρας του Κόσμου», του δούκα του Σάσεξ , Αύγουστου Φρειδερίκου, και ο Φάκελος Μάουερ, του μέλους της αντιβασιλείας και Υπουργού της Δικαιοσύνης , που είχε συγκεντρώσει τα δικά του στοιχεία, και τον οποίο με κάποιο τρόπο τον έβαλαν στο χέρι οι 'Αγγλοι, ο οποίος έχει  τίτλο «MINISTER DE LA JUSTICE, A ΄ SA MAJSTΕ΄ LE ROIS POUR LA REGENCE».

Οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης που μετείχαν της συνομωσίας ήσαν παρόντες στη δολοφονία, και είχαν τον ρόλο που είχε ο Όσβαλντ στη δολοφονία του Τζων Κέννεντυ. Του χρήσιμου ηλίθιου. Ήσαν εκεί για να κατηγορηθούν και να τους φορτώσουν την εκτέλεση.

Η  ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΦΙΛΟΝΟΗ

Στὴν Συνέλευσι τῆς Τροιζῆνος, ποὺ ἔλαβε χώρα ἀπὸ τὶς 19 Μαρτίου  ἔως τὶς 5 Μαΐου τοῦ 1827, ἐνεκρίθῃ κι ἐπισήμως ὁ διορισμὸς τῶν Ῥιχάρδου Τσῶρτς (Richard Church), ὡς Γενικοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ λόρδου Θωμᾶ Κόχραν (Thomas Cochrane), ὡς ἀρχιναυάρχου τοῦ Ἑλληνικοῦ στόλου. Ἤδη ὅμως ἡ κυβέρνησις Ἀνδρέα Ζαΐμη ἀπὸ τὶς 16 Μαρτίου τοῦ 1827, εἶχε ὑπογράψῃ τὸν παραπάνω διορισμό.
Ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ διορισμοὶ προήρχοντο ἀπὸ τὶς μεθοδεύσεις ξένων δακτύλων.

Οἱ περιπέτειες αὐτῆς τῆς Συνελεύσεως, τῆς Τρίτης ἀπὸ ἀρχῆς γενέσεως τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ κράτους, ἦσαν πολλές. Ξεκίνησε, μὲ πολλὲς ἀτασθαλίες καὶ ἀτιμίες, ἀπὸ τὴν Αἴγινα (16 Μαρτίου τοῦ 1827)*, μὲ τὸ πρῶτο τμῆμα της, τοὺς διαχειριστὲς τῶν ταμείων, ὑπὸ τὴν αἰγόδα καὶ  τὴν μέριμνα τοῦ Κουντουριώτου, ξεκίνησε καὶ στὴν Ἑρμιόνη, μὲ τὸ δεύτερο τμῆμα της, τοὺς στρατιωτικοὺς κυρίως, καὶ τελικῶς κατάφεραν, μὲ πολλὲς δυσκολίες, νὰ ἐνώσουν τὰ δύο αὐτὰ τμήματα στὴν Τροιζήνα, γιὰ νὰ ἀποφευχθῇ ἡ σύγκρουσις. Ἐτούτη ὅμως ἡ Συνέλευσις ἔπρεπε νὰ ἀποφασίσῃ γιὰ κυβερνήτη. Καὶ σὰν  κυβερνήτης ὁ Καποδίστριας δὲν ἦταν ἀρεστός, μὲ τὴν δικαιολογία πὼς δὲν θὰ τὸν ἐδέχοντο οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ Γάλλοι, παρὰ μόνον οἱ Ῥῶσσοι.

Τότε ἀνέλαβε ὁ Κολοκοτρώνης νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν ναύαρχο Χάμιλτον (Cornelius Springer Hamilton)**, στὸ πλοῖο του, περὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἀπριλίου.
Ἡ συζήτησις, μὲ μεταφραστὴ τὸν Ἀνδρέα Μεταξᾶ, κατὰ πῶς μᾶς τὴν μεταφέρουν ὁ Σπηλιάδης καὶ ὁ Φωτάκος, εἶχε μεγάλο ἐνδιαφέρον καὶ ἀποδεικνύει πὼς ὁ Κολοκοτρώνης πέραν τοῦ στρατιωτικοῦ ἐγκεφάλου ποὺ διέθετε, εἶχε ὁπωσδήποτε καὶ ἐξαιρετικὴ πολιτικὴ καὶ διπλωματικὴ ἀντίληψι.
Χρησιμοποιώντας λοιπὸν τὶς ὑπογραφὲς τῶν μεγάλων δυνάμεων, ποὺ δεσμεύοντο νὰ μὴν δοθῇ δικός τους ἡγέτης στὴν Ἑλλάδα, ὁδήγησε μὲ ἕναν θαυμάσιο τρόπο τὸν Χάμιλτον νὰ ἀναφωνήσῃ: «Πᾶρτε τὸν Καποδίστρια, ἤ ὁποιονδήποτε ἄλλον διάβολον θέλετε, γιατὶ ἐχαθήκατε.»

Αὐτὸ ἦταν. Ὁ Καποδίστριας θὰ ἐρχόταν στὴν Ἑλλάδα ὡς κυβερνήτης της. Γιὰ ἑπτὰ χρόνια θὰ ἦταν αὐτὸς ὁ γενικὸς ἀρχηγός.
Ἐτούτη ὅμως ἡ ἀπόφασις, οὐδέποτε ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ τοὺς προεστούς, τοὺς προύχοντες καὶ τοὺς ἐφοπλιστές. Οὔτε φυσικὰ κι ἀπὸ τοὺς «προστάτες» μας, τὴν Ἀγγλία καὶ τὴν Γαλλία.
Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ἐπάτησε τὸ πόδι του στὴν Ἑλλάδα, ὁ Καποδίστριας ἐδέχθῃ κάθε εἴδους ἐπίθεσι, μὲ ἀποτέλεσμα, πολὺ σύντομα νὰ ἀπομονωθῇ ἀπὸ τίς, ἔως τότε, κεφαλὲς τοῦ τόπου.
Μὲ κέντρο τὴν Ὕδρα, καὶ μὲ ἐργαλεῖο τὸ χρῆμα, ποὺ ἔῤῥεε ἄφθονο ἀπὸ τοὺς «συμμάχους μας», μὲ ἐγκεφάλους τῶν δολιοφθορῶν καὶ τῶν συκοφαντιῶν τὸν Κωλέττη, τὸν Μαυροκορδᾶτο καὶ τὸν Κουντουριώτη, κατέληξε νὰ ἐμφανίζονται διαρκῶς «ἑστίες διαμαρτυρίας», σὲ κάθε σχεδὸν σημεῖον τῆς τότε Ἑλλάδος, ποὺ ὅμως πολὺ γρήγορα ἀποδεικνύετο πὼς ἡ σφηγκοφωλιὰ τῆς Ὕδρας δούλευε ἀσταμάτητα καὶ ὑπογείως, μὲ στόχο πάντα τὸν κυβερνήτη.
Ὅλοι τους συστηματικῶς χρησιμοποίησαν τὴν προπαγάνδα, δημιουργώντας πολώσεις καὶ ἐγείροντας πάθη καὶ ὀργή, συνήθως ἀπὸ τὸ τίποτα, ἤ μοιράζοντας χρῆμα καὶ ὑποσχέσεις.

Ὁ λαὸς ἀπὸ τὴν ἄλλην, εἶτε διότι διαισθάνετο πὼς πράγματι ὀ κυβερνήτης μεριμνᾶ γιὰ τὸ καλὸ τοῦ τόπου καὶ τῶν ἀνθρώπων του, ἐστήριζε μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις του τὸν Καποδίστρια. Οἱ προδοσίίες ὅμως δὲν εἶχαν ἀρχὴ καὶ τέλος.
Τὴν ἄνοιξι τοῦ 1831 μάλιστα οἱ καταστάσεις ἐφαίνοντο νὰ ξεφεύγουν ἀπὸ κάθε ἔλεγχο, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν 1η Αὐγούστου τοῦ 1831 ὁ Ἀνδρέας Βῶκος Μιαούλης νὰ κάψῃ τὸν στόλο μας στὸν Πόρο.
Κι ἐνᾦ ὁ Καποδίστριας ἐκκινοῦσε διαδικασία τιμωρίας τοῦ ἐμπρηστοῦ καὶ τῶν ὑποκινητῶν του ἤ τῶν συνεργῶν του, γιὰ τὴν ἐσχάτη αὐτὴν προδοσία, ξαφνικὰ ἡ δολοφονία του ἀνέκοψε κάθε προσπάθεια, τῆς τότε δικαιοσύνης, νὰ τιμωρήσῃ τὸν ἔνοχο, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἠθικοὺς αὐτουργούς.

Στὶς 27 Σεπτεμβρίου (9 Ὀκτωβρίου) τοῦ 1831 ὁ κυβερνήτης ἔπεφτε νεκρὸς στὸ Ναύπλιο.
Οἱ πάντες ἐστράφησαν κατὰ τῶν Γεωργίου Μαυρομιχάλη καὶ Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη***, τοὺς ὁποίους πολὺ γρήγορα …ἐξηφάνισαν. (Ὁ Κωνσταντῖνος ἐφονεύθῃ ἀμέσως κι ὁ Γεώργιος λίγες ἡμέρες ἀργότερα, μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες.) Σύγχρονες ἔρευνες ὅμως πλέον ἀρχίζουν κι ἐπισήμως νὰ ἀμφισβητοῦν τὴν  σχέσι τῶν Μαυρομιχαλαίων μὲ τὸν φόνο τοῦ κυβερνήτου, ἀποδεικνύοντας πὼς ἀκόμη καὶ στὴν κατασκευὴ ἐνόχων ὑπῆρξε συνωμοσία****.

Ἀν καὶ οὐσιαστικῶς ὁ Καποδίστριας ἦταν ὁ πρῶτος καὶ μοναδικὸς ἴσως, κυβερνήτης τῆς χώρας, ποὺ ἐθέλησε μόνον νὰ προσφέρῃ, σήμερα ἐλάχιστα γίνονται γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν μνήμη του.
Στάθηκε ἐχθρὸς τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος κι αὐτὸ δὲν τοῦ τὸ συγχωροῦν, ἀκόμη καὶ σήμερα.
Ὁπωσδήποτε δὲν ἦταν τέλειος. Οὐδεὶς ὅμως δύναται νὰ τοῦ καταλογίσῃ κακὲς προθέσεις ἤ ἴδιον ὄφελος, σὲ κάποια του πράξι. Ὑπηρέτησε ἔως τοῦ τέλους πιστὰ τὴν Πατρίδα καὶ στὴν συλλογική μας μνήμη παρέμεινε ὡς μοναδικὸ παράδειγμα πρὸς μίμησιν.

Φιλονόη

Σημειώσεις

*Ὁ λόρδος Κόχραν, ποὺ ἔφθασε στὰ ἀνοικτὰ τοῦ Πόρου στὶς 5 Μαρτίου τοῦ 1827, εἶχε πρὸ-εἰσπράξῃ ἐκ τοῦ δανείου 37.000 λίρες, ὡς ἀποζημίωσι, ὄχι ὡς μισθό, διότι θὰ ἔφευγε ἀπὸ τὴν Ἀγγλία γιὰ νὰ ἔλθῃ στὴν Ἑλλάδα νὰ μᾶς σώσῃ. Μᾶς φορτώθηκε δῆλα δή, μαζὺ μὲ τὸ δεύτερο δάνειο, ὡς ἀδιαπραγμάτευτος ὅρος ἀπὸ τοὺς δανειστές μας. Μαζύ του ἔσερνε καὶ μίαν φήμη σωτῆρος, ἐντέχνως καλλιεργημένη ἀπὸ τοὺς «φίλους» μας τοὺς Ἄγγλους, μὰ κυρίως ἀπὸ τοὺς τοκογλύφους ποὺ τοὺς ἤλεγχαν. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ ἔλαβε τὸ χρίσμα, ἔως τῆς στιγμῆς ποὺ ἔφθασε στὴν Ἑλλάδα κύλησαν μῆνες καὶ φυσικὰ πολὺ σύντομα ἀπέδειξε πὼς ἦταν ἀκόμη ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ δημιουργήματα τῆς προπαγάνδας. Αὐτὸς ἔφερε μαζύ του καὶ τὰ ὑπόλοιπα χρήματα τοῦ δανείου, ποὺ ὅμως δὲν ἐστάλησαν στὴν Ἑλληνικὴ κυβέρνησι, ἀλλὰ παρέμειναν στὰ χέρια του, γιὰ νὰ τὰ διαχειρισθῇ κατὰ πῶς ἐκεῖνος ἔκρινε καλλίτερα. Τελικῶς ἀκόμη καὶ σήμερα πληρώνουμε καὶ τὰ δάνεια, ἀλλὰ καὶ τὴν «σωτηρία» τοῦ Κόχραν!

** Ὁ λόρδος Χάμιλτον, ἐκπροσωπώντας τὰ συμφέροντα τῆς χώρας του, λογικῶς θὰ ἦταν ἀδύνατον νὰ δεχθῇ σὰν κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος τὸν Καποδίστρια. Μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικὸ ἡ συνέλευσις ἐξουσιοδότησε τὸν Κολοκοτρώνη νὰ τὸν συναντήσῃ καὶ νὰ ζητήσῃ τὴν γνώμη του, καθὼς ἐπίσης καὶ τὴν συμβουλή του. Ὁ λόρδος ὅμως «τυλίχθηκε» σὲ μίαν κόλλα χαρτί, κυριολεκτικῶς, ἀπὸ τὸν Γέρο μας.
Ἀκόμη καὶ σήμερα φυσικὰ δὲν ἔχουν ἀνοίξῃ τὸν φάκελλο ποὺ ἀφορᾷ στὴν δίκη γιὰ τὴν δολοφονία Καποδίστρια, οἱ «φίλοι» μας οἱ Ἄγγλοι, ἐφ΄ ὅσον ἀφ΄ ἑνὸς θεωρεῖται «ὑψηλῆς ἐθνικῆς -τους- ἀσφαλείας» μυστικό, ἀλλὰ κι ἀφ΄ ἑτέρου διότι ἐὰν ἀνοίξῃ αὐτὸς ὁ φάκελλος, τὸ πρῶτο ποὺ θὰ καταπέσῃ εἶναι οἱ …«ἔνοχοι»!!!.

*** Υἱὸς καὶ ἀδελφός, ἀντιστοίχως, τοῦ Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ἡ μεγάλη εἰρωνία εἶναι πὼς ὁ Γεώργιος Μαυρομιχάλης ἐγλύτωσε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ σουλτάνου γιὰ νὰ φονευθῇ ἀπὸ ἑλληνικὰ χέρια.

Πληροφορίες ἀπό:

• «Ἀπομνημονεύματα περὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως», Χρυσανθακόπουλος Φώτιος (Φωτάκος),
• «Ἀπομνημονεύματα συνταχθέντα ὑπὸ τοῦ Νικολάου Σπηλιάδου»,
• «Ποιοί δολοφόνησαν τόν Καποδίστρια», τοῦ Δημητρίου Κοκκινάκη,
• «Ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως» τοῦ Διονυσίου Κοκκίνου.

Η  ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ  ΟΠΩΣ  ΒΟΛΕΥΕΙ  ΤΟΝ  ΡΟΤΣΙΛΝΤ,  ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ  ΤΗΣ  ΕΘΝΙΚΗΣ  ΤΡΑΠΕΖΑΣ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΜΑΣΟΝΙΑ.

Σαν σήμερα το 1831 δολοφονείται ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος – Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β’.
Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d’ Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας.
Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.
Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας.
Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού – χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.
Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών.
Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας.
Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».
Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803.
Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει.
Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός.
Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.
Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατούσαν στην Επανάσταση του ’21.
Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α’. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.
Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε τις βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ.
Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822.
Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας.
Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.
Η έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης
Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας.
Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.
Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε.
Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.
Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.
Ο Καποδίστριας, όπως αναφέρει το sansimera, εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία.
Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος.
Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.
Λιθογραφία του 1827Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα.
Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.
Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.
Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της.
Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.
Ο Καποδίστριας, όπως αναφέρει το sansimera, ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων.
Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.
Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη.
Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.
Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας.
Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν.
Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.
Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.
Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια
Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.
Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν.
Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.
Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια, όπως αναφέρει το sansimera, διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.

Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ



  Υ.Γ

  Σημερινή  είδηση  από  την  Τρίπολη.

ΝΕΑ  ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ  ΜΑΣ  ΦΕΡΝΟΥΝ  ΟΙ  ΜΑΣΟΝΟΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ  ΜΑΣ  (ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ,  ΚΟΥΛΗΣ,  ΠΡΟΔΟΤΗΣ,  ΔΕΝΔΙΑΣ),  ΟΛΟΙ  ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ  ΤΟΥ  ΡΟΤΣΙΛΝΤ.

Μουσουλμάνες με μαντίλες και μπούργκα στην πλατεία Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη 198 χρόνια μετά την άλωση.

Δεν ξέρουμε πως θα το έβλεπε εάν ζούσε σήμερα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αλλά σίγουρα θα του φαίνονταν οξύμωρο το γεγονός ότι αυτός πολέμησε για την εκδίωξη των Οθωμανών από την Τρίπολη και την Πελοπόνησο και κατά συνέπεια του μουσουλμανικού στοιχείου για να κάνουν την εμφάνισή τους μουσουλμάνες με μαντήλες και μπούργκα στην πλατεία Κολοκοτρωνη, την κεντρική πλατεία της πόλης, για πρώτη φορά έπειτα από 198 χρόνια μετά την άλωση της Τριπολιτσάς.
Σημεία των καιρών θα πει κάποιος, ή σημάδια μιας νέας ανεπίσημης μουσουλμανικής εισβολής.