ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΣ ΦΡΙΖΗΣ, ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Ο Μαρδοχαίος Φριζής, έπεσε υπέρ Πατρίδος την 5η Δεκεμβρίου 1940 στην Πρεμετή, μαχόμενος από την πρώτη ημέρα του πολέμου ως ΑΝΤΙσυνταγματάρχης. Μετά τον θάνατό του έλαβε τιμητικώς τον βαθμό του Συνταγματάρχου. Επομένως, αναφερόμενοι στην πολεμική δράση του Ανδρός μιλάμε πάντα για τον Αντισυνταγματάρχη Φριζή κι όχι Συνταγματάρχη.  Ο  ΠΡΩΤΟΣ πεσών μαχόμενος ανώτερος αξιωματικός ήτο ο Αντισυνταγματάρχης Πεζικού Κεφαλόπουλος Χαράλαμπος του 18ου Συντάγματος Πεζικού. Έπεσε την 21η Νοεμβρίου του 1940 στο Βράνεστε.

Ο  ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΑ  ΗΡΩΑ

ΑΠΟ  ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ  40  (ΣΑΡΑΝΤΑ)  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ  ΚΑΙ  400  (ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΟΙ)  ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ  ΠΟΥ  ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ  ΗΡΩΪΚΑ  ΤΟ  1940.   (Και  1.500 - 2.000  Θεσσαλονικείς  που  σκοτώθηκαν  από  τους  βομβαρδισμούς  των  άγγλων  το  1943).
ΓΙ  ΑΥΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΕΚΛΑΨΕ  ΚΑΝΕΝΑΣ.  
ΓΙ  ΑΥΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΒΡΕΘΗΚΑΝ  ΤΑ  ΟΣΤΑ  ΤΟΥΣ.  ΓΙ  ΑΥΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΠΗΓΑΝ  C 130  ΝΑ  ΤΟΥΣ  ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΝ.  
ΟΥΤΕ  ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ  ΣΤΗΘΗΚΑΝ,  ΟΥΤΕ  ΟΔΟΙ  ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΑΝ.
ΟΙ  ΒΛΑΚΕΣ  ΓΚΟΪΜ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ,  Ο  ΨΩΜΙΑΔΗΣ  ΚΑΙ  Ο  ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ  ΔΕΝ ΤΙΜΗΣΑΝ  ΠΟΤΕ  ΤΟΥΣ  ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΥΣ  440  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ  ΗΡΩΕΣ.  
ΜΟΝΟ  ΤΟΝ  ΜΑΡΔΟΧΑΙΟ  ΦΡΙΖΗ.
ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ  ΑΔΙΚΟ;
Οι 440  σκοτωμένοι  θεσσαλονικείς  ήταν  παιδιά  ενός  θεού  κατώτερου  από  τον  Ιεχωβά;

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Μαρδοχαίος Φριζής

O Μορντεχάι ή Μαρδοχαίος Φριζής (1 Ιανουαρίου 1893 - 5 Δεκεμβρίου 1940) ήταν Ελληνοεβραίος αξιωματικός, που σκοτώθηκε πολεμώντας στον ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Ο Μαρδοχαίος Φριζής γεννήθηκε το 1893 στη Χαλκίδα σε πολύτεκνη οικογένεια. Το όνειρό του ήταν να γίνει αξιωματικός. Έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Ευελπίδων αλλά εγκατέλειψε τη σχολή. Γι' αυτό υπάρχουν δύο εκδοχές, α) ότι θεώρησε υποτιμητικό το ότι δεν ήρθε πρώτος και β) ότι εξαιτίας του ιουδαϊκού θρησκεύματος δεν έγινε δεκτός. Έδωσε εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο και πέτυχε στη Νομική. Την περίοδο εκείνη συνδέθηκε με τον Κονδύλη, στον οποίο εκφράζει την επιθυμία του «να γίνει στρατιώτης». Μπήκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, από την οποία αποφοίτησε το 1916. Έλαβε μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην εκστρατεία στην Ουκρανία, και στη μικρασιατική εκστρατεία, όπου, κατά την υποχώρηση, πιάστηκε αιχμάλωτος στη Σμύρνη. Άλλοι Εβραίοι πληροφορήθηκαν το γεγονός, και συγκέντρωσαν χρήματα για να τον απελευθερώσουν, εκείνος όμως αρνήθηκε λέγοντας «Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει για όλους». Ένα χρόνο αργότερα αφέθηκε ελεύθερος μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες αξιωματικούς. Το 1936 μετατέθηκε στην Κρήτη και στο Ρέθυμνο. Του ανατέθηκε ο τομέας λογοκρισίας επί του Τύπου. Μετατέθηκε στο Δελβινάκι με την αιτιολογία ότι «δεν έκανε σωστά τη δουλειά του». Στο Δελβινάκι συνδέθηκε με τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα, ο οποίος τον επισκεπτόταν συχνά για σκάκι.

Πριν ακόμη κηρυχθεί ο πόλεμος, ο Φριζής είχε εκπονήσει σχέδιο απώθησης του εχθρού σε περίπτωση επίθεσης, το οποίο είχε εγκριθεί από τον Παπάγο. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 τον βρήκε διοικητή του υποτομέα Δελβινακίου της 8ης Μεραρχίας. Η άμυνα του μετώπου Ηπείρου είχε ανατεθεί εξ ολοκλήρου στην 8η Μεραρχία. Η γραμμή αμύνης άρχιζε στα αριστερά από τα παράλια σύνορα Ελλάδος-Αλβανίας και στα δεξιά στηριζόταν στον Σμόλικα. Η διαταγή της 23ης Σεπτεμβρίου του 1940 καθόριζε ότι η Μεραρχία απεφάσισε να παρασύρη τον αντίπαλο επί της οργανωμένης άριστα τοποθεσίας Ελαία-Καλαμά κι από εκεί με αντεπιθέσεις να τον απορρίψη πέραν των συνόρων. Το σχέδιο όριζε ότι οι μονάδες προκάλυψης θα εκτελούσαν μαχόμενες υποχωρητικούς ελιγμούς μέχρι την γραμμή αμύνης παρασύροντας στην υποχώρησή τους τον εχθρό. Εκεί, οι μονάδες προκαλύψεως θα περνούσαν στα μετόπισθεν σαν εφεδρείες. Η 8η Μεραρχία ήταν την 27η Οκτωβρίου πανέτοιμη και πλήρως επιστρατευμένη. Μάλιστα το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων Μεσολογγίου είχε προεπιστρατευθεί και πορευόταν προς την Ήπειρο για να ενταχθεί στην 8η Μεραρχία, ενώ την 28η Οκτωβρίου ήταν στο Αγρίνιο. Η διοίκηση των ελληνικών δυνάμεων ανατέθηκε στον Βασίλειο Βραχνό. Όταν άρχισε ο πόλεμος, οι 1.800 άνδρες του Δαβάκη αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν υπό την πίεση των 11.000 ανδρών της μεραρχίας ΤΖΟΥΛΙΑ, ενώ ο Δαβάκης τραυματίστηκε την έκτη ημέρα και αποχώρησε τραυματισμένος από το μέτωπο. Η ΤΖΟΥΛΙΑ επιτέθηκε με δύο έμβολα γύρω από τον Σμόλικα. Από την ΒΑ πλευρά επιτέθηκε με το 75% των δυνάμεών της (Βόρειο Συγκρότημα) ενώ το υπόλοιπο (Νότιο Συγκρότημα) επετέθη ΝΑ του Σμόλικα. Αν πετύχαινε η δράση του Νοτίου Συγκροτήματος της ΤΖΟΥΛΙΑ θα απέκοπτε τον στρατό Ηπείρου με κίνδυνο κυκλώσεως της 8ης Μεραρχίας. Για άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, ο Κατσιμήτρος διατάζει, την 31η Οκτωβρίου το βράδυ, τον Υποτομέα Αώου (Τάγμα Προκαλύψεως Κονίτσης) να συμπτυχθή νοτίως του Αώου βόρεια από το Βρυσοχώρι και να συνδεθή με το Απόσπασμα Μετσόβου, το οποίο εφεξής θα ανήκει στην 8η Μεραρχία. Έτσι, την 31η Οκτωβρίου το βράδυ, ο Υποτομέας Αώου και το Απόσπασμα Μετσόβου μαζί, αποτέλεσαν το Απόσπασμα Αώου του οποίου διοικητής ετέθη ο Αντισυνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής με στόχο την παρεμπόδιση του Νοτίου Συγκροτήματος της ΤΖΟΥΛΙΑ να κυκλώση την 8η Μεραρχία περνώντας τον Αώο. Στις 10 Νοεμβρίου πήρε εντολή να κινηθεί στη δεξιά πλευρά του μετώπου για να σταματήσει την υποχώρηση. Τα κατάφερε και ταυτόχρονα προετοίμασε τους στρατιώτες του για την αντεπίθεση. Η ομάδα του Φριζή είναι επίσης αυτή που συνέλαβε τους πρώτους αιχμαλώτους πολέμου - περίπου 700 Ιταλούς - και που κράτησε τη γέφυρα του Καλαμά απωθώντας τους «Κενταύρους». Στις 10 Νοεμβρίου στη διάβαση "Κλέφτης" οι Αλπινιστές του 9ου Συντάγματος απελπισμένοι και εξουθενωμένοι παραιτήθηκαν του αγώνα και σκορπίστηκαν προς Νότο, αφού εγκατέλειψαν κάθε είδους πολεμικό υλικό, νεκρούς και τη σημαία του 3ου Τάγματος του 9ου Συντάγματος Αλπινιστών. Η Χ Ομάδα Αναγνωρίσεως κατεδίωξε τα απομεινάρια του 1ου Τάγματος του 9ου Συντάγματος όπου έπεσε μαχόμενος ο διοικητής του 9ου Συντάγματος της Τζούλια. Δεκάδες Αλπινιστές, σκόρπιοι και πεινασμένοι παρεδίδονταν όλη μέρα σε τμήματα της Μεραρχίας Ιππικού. Το Απόσπασμα Σπηλιωτοπούλου συνέλαβε 60 αιχμαλώτους. Ο Μαρδοχαίος Φριζής, υλοποιώντας τη διαταγή του Β' Σ.Σ. της 7ης Νοεμβρίου για περικύκλωση της ΤΖΟΥΛΙΑ, διέταξε μία Ημιλαρχία της 1ης Επιλαρχίας του 3ου Συντάγματος Ιππικού να καταδιώξει τα απομεινάρια του 8ου Συντάγματος της ΤΖΟΥΛΙΑ προς Κόνιτσα ενώ ο 2ος Λόχος του Τάγματος Κονίτσης θα τους περίμενε στο ύψωμα Σουσνίτσα κοντά στο χωριό Ελεύθερο. Οι Αλπινιστές αιφνιδιάστηκαν από την ενέδρα και είχαν 300 νεκρούς. 700 αλπινιστές από το 8ο Σύνταγμα παραδόθηκαν. Οι υπόλοιποι Αλπινιστές που ξέφυγαν, περίπου 7.500 άνδρες, πέρασαν στην Κόνιτσα κι από εκεί, μαχόμενοι και με μεγάλες απώλειες, για ανασυγκρότηση στην Πρεμετή, όπου στις 15 Νοεμβρίου ήταν πάλι ετοιμοπόλεμοι υπό τον Στρατηγό Νάσσι. Στη συνέχεια ο Μαρδοχαίος Φριζής ελευθέρωσε την Κόνιτσα και προχώρησε στο αλβανικό έδαφος ανακόπτοντας την προέλαση των Ιταλών, και επιτυγχάνοντας την αναστροφή του μετώπου.

Στις 5 Δεκεμβρίου, βορειοανατολικά της Πρεμετής, ο Φριζής και οι άντρες του δέχθηκαν επίθεση από ιταλικά αεροπλάνα. Ο Φριζής έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να πέσουν στα χαρακώματα, παρ' όλα αυτά, για να μην υπάρξει πανικός στους στρατιώτες, ο ίδιος παρέμεινε καβάλα στο άλογό του και συνέχισε να τους εμψυχώνει. Ως καβαλάρης έγινε εύκολος στόχος για τα εχθρικά αεροπλάνα. Στην αρχή δεχτηκε βολές από το αεροπορικό πολυβόλο και έπειτα μία βόμβα τον αποτελείωσε. Σύμφωνα με αφήγηση του εγγονού του, επίσης Μαρδοχαίου Φριζή, ο ιερέας του στρατεύματος του έκλεισε τα μάτια με την επιθανάτια εβραϊκή προσευχή: «Άκουσε Ισραήλ, ο Κύριος ο Θεός σου, ο Κύριος είναι ένας».

Μετά τη θυσία του Φριζή, ο Μεταξάς και οι επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων έστειλαν συλλυπητήρια τηλεγραφήματα στα οποία τον υμνούσαν για το θάρρος και την ανδρεία του. Προτομές του έχουν τοποθετηθεί έξω από το Πολεμικό Μουσείο στο Καλπάκι, στη γενέτειρά του τη Χαλκίδα, στη Θεσσαλονίκη έναντι του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου και στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών. Οδοί που φέρουν το όνομά του βρίσκονται στον Δήμο Αθηναίων κοντά στα σύνορα με το Ψυχικό και στην συνοικία Ξηροκρήνης του Δήμου Θεσσαλονίκης.Οδός Συνταγματάρχη Φριζή υπάρχει στη Πυλαία Θεσσαλονίκης και βρίσκεται μεταξύ του Νεκροταφείου του Γ΄ΣΣ και του Νεκροταφείου Πυλαίας.  Τα οστά του αναγνωρίστηκαν στην Αλβανία το 2002 και η σορός του βρίσκεται πια στο Ισραηλιτικό Νεκροταφείο Θεσσαλονίκης (Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης). Έχουν εκφραστεί διχογνωμίες ως προς το αν έπεσε με το βαθμό του Συνταγματάρχη, που του απονεμήθηκε επ' ανδραγαθία για τη νίκη επί της ΤΖΟΥΛΙΑ, ή με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη και ο βαθμός του Συνταγματάρχη του αποδόθηκε τιμητικά μετά θάνατον, και κατά συνέπεια με το αν ήταν ο πρώτος ανά βαθμό ανώτερος αξιωματικός που έπεσε στο ελληνοϊταλικό μέτωπο, πάντως κανείς δεν αμφισβητεί τη φιλοπατρία, το ακέραιο ήθος του, τον ηρωισμό και την προσφορά του.

Ο  γιος του δημοσιεύει την 28η Οκτωβρίου 1954 στην εφημερίδα Κρητική Επιθεώρηση το παρακάτω άρθρο.


Κρητική  Επιθεώρησις   2830/28-10-1954/ Συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής -Από τους πρωτεργάτας της δόξης/ Συντάκτης Ιάκωβος Μ. Φριζής

Όπως σ΄όλους τους πολέμους έτσι και στον πόλεμο του 1940 — 41 η συμμετοχή των εβραίων ήτο έκδηλη και ενθουσιώδης.Στον πόλεμο του 1912 υπήρχαν μόνον στραιιώται, και αξιωματικοί ελάχιστοι μικρών βαθμίδων. Ενώ στον πόλεμο του 1940-1941υπήρχεν και ένας μεγάλος, αριθμός εβραίων άξιωματικών εις εκ των οποίων έφθανε εις τους ανωτέρους βαθμούς της Ελληνικής στρατιωτικής Ίεραρχίας Πρόκειται δια τον ένδοξον συνταγματάρχην Μαρδοχαίον Φριζήν -·ο όποιος συνέβαλε .τα μέγιστα .εις την δημουργίαν του ενδόξου Αλβανικού. Έπους. Ό συνταγματάρχης Φριζής όπως είναι ήδη γνωστόν εσκοτώθη εις το πεδίον. της τιμής κατά την μάχην της Πρεμένης (5 – 12- 40). Δεν έλλειψε μόνον από τον εβραίκον λαόν ό Φριζής, ελλειψε και από τον Έλληνικόν λαόν ο οποίος κυριολεκτικως τον έλάτρευε διότι εγνώριζε την ελληνικήν ψυχήν του εβραίου αυτού στρατιώτου. Το φιλελεύθερο·πνεύμα του ήτο επανεστατημένο από την. Ιταλική επίθεσιν. Οι Ιταλοί ήσαν διπλά εχθροί του. Εχθροί της πατρίδος του και εχθροί της θρησκείας του δηλ. οι εχθροί των κυριωτέρων ιδανικών του ανθρώπου. Γι’ αυτό πολέμησε σαν αληθινός Μακκαβαίος και εξύψωσε εις τους οφθαλμούς των Ελλήνων και του κόσμου ολοκλήρου την εβραϊκή πολεμικότητα και το γόητρον της εβραϊκής υπερηφάνειας, Τέκνον δυο ενδόξων και γενναίων φυλών της ελληνικής και εβραϊκής είχε όλα τα προσόντα και την ευφυίαν δια να φτάση εις τον βαθμόν του στρατηγού. Δυστυχώς ή τύχη δεν τον άφησε να ζήση δια να ολοκληρώση το αποδοτικόν του όνειρον. Αι πράξεις του, τα έργα του ο ηρωισμός του έδειξαν ότι οι εβραίοι είναι προικισμένοι μ’ όλα εκείνα τα προσόντα που χρειάζεται κανείς για να φθάση κάπου ψηλά. Από την πρώτην ήμερα του πολέμου. ευρίσκετο στην πρώτη γραμμή καταλαμβάνων με τους ηρωικούς του, άνδρας το εν ύψωμα μετά το άλλο. Εις στιγμάς . σκληρός αντιστάσεως του εχθρού έλεγε στους στρατιώτας του, ως είναι απολύτως εξηκριβωμένον «Εμπρός παιδιά ο Χριστός μαζί μας!» Κατά την μυθικήν εποποιίαν του Σμόλικα ελησμόνησε κάθε προσφιλές πρόσωπον. Έκείνην, την στιγμήν ήτο μόνον τέκνον της ηρωικής μας πατρίδος και εις την γλυκητάτην φωνή της δυπέβαλε τον εγκόσμιον άνθρωπον εγκατέλειψε τας ανθρωπίνους αδυναμίας ακάθεκτος ερρίφθη είς τον αγώνα υπέρ της ελευθερίας. Ή Ελλάς εθρήνησε τον συνταγματάρχην Φριζήν και σήμερον και πάντα θα τον θυμάται. Η ελληνική και η εβραϊκή ψυχή και πολεμικότης τόσον στον πόλεμο όσον και στην ειρήνη όταν είναι ενωμένες κάνουν πραγματικά θαύματα. Ό θάνατος δεν είναι πάντοτε ο επίλογος μιας ζωής υπάρχουν προνομοιούχοι δια τους οποίους, είναι ο πρόλογος της αθανασίας και τέτοιος προνομιούχος ήτο ο Φριζής ο οποίος χάρισε τις πρώτες νίκες στα ελληνικά όπλα. Ή ιστορία έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομα του και η εθνική μούσα του ποιητού Γ. Κελεπούρη τον απηθανάτησε με το γνωστό ποίημα:
Μες το Ναό της Λευτεριάς
σαν θείο άσμα
Καί σαν ψαλμός θα τραγουδιέται
τ’ δνομά σου
Της τρομερής σκλαβιάς τη φάσμα
Σβήστηκε μπρος στο βροντερό
τ’ αστραποβόλημά σου!
Τρόπαιο ή θυσία σου αιώνιο
Υψωμένο
Στής δοξαστής μας ιστορίας σα
μετέωρο θα ζη
Να διαλαλή το τίμιο όνομα σου
Αθάνατε ήρωα Φριζη.
Και η Ελλάδα μας αιώνια και
Αγέραστη
Μ΄ ευλάβεια και περηφάνεια
Γέρνει
Μπρος στην αντρεία σου την
Αλύγιστη
Και στων ηρώων της το Πάνθεον
σε πέρνει!

Μαρδοχαίος Φριζής

Ο Μαρδοχαίος Φριζής γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1893 στη Χαλκίδα, στους κόλπους μιας πολυμελούς οικογένειας Ρωμανιωτών Εβραίων.  Ο Ιάκωβος και η Ιόπη  (Γιάφφα)  Φριζή είχαν 13 παιδιά (12 αγόρια κι ένα κορίτσι).

Η μητέρα του καταγόταν από την οικογένεια των Κρίσπι, μέλη της οποίας ήταν ενταγμένα στη Φιλική Εταιρεία και είχαν πολεμήσει στην Επανάσταση του 1821 κατά των Τούρκων.

Το όνειρό του από μαθητής ήταν να γίνει στρατιωτικός, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του, που προτιμούσε να ασχοληθεί με τις εμπορικές επιχειρήσεις της οικογένειας.   Έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Ευελπίδων, αλλά απέτυχε. Γράφτηκε με βαριά καρδιά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου, προς μεγάλη ικανοποίηση του πατέρα του, που τουλάχιστον θα τον καμάρωνε δικηγόρο.

Όμως η ζωή είχε άλλα σχέδια για τον Φριζή αφού τότε γνώρισε τον Γεώργιο Κονδύλη.

Αμέσως του εξέφρασε την επιθυμία «να γίνει στρατιώτης» και έτσι έγινε αφού ο Φριζής δεν προοριζόταν για να γίνει δικηγόρος.

Λίγο πριν κληθεί να υπηρετήσει τη θητεία του, κατατάχτηκε εθελοντικά στη σχολή υπαξιωματικών, από όπου αποφοίτησε με το βαθμό του λοχία.

Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους ως υπαξιωματικός  και  μετά  εισήχθη στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στην γενέτειρά του Χαλκίδα απ’ όπου και αποφοίτησε το 1916 με το βαθμό του έφεδρου ανθυπολοχαγού.

Ο Φριζής πολέμησε στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου  με αποτέλεσμα να μονιμοποιηθεί με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού.

Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φριζής προήχθη σε έφεδρο υπολοχαγό, κατ΄ απονομή.

Τον Ιανουάριο του 1919 συμμετείχε στο εκστρατευτικό σώμα που πολέμησε τους Μπολσεβίκους στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου.   Διοικητής της μονάδας του ήταν ο συνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας.

Εκεί, στο περιθώριο των μαχών ανάμεσα στις δυνάμεις της Αντάντ και των Μπολσεβίκων, κατάφερε να βρει τη λύση στο επισιτιστικό πρόβλημα της μονάδας του, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των Εβραίων εμπόρων. Σύμφωνα με τη λαϊκή αφήγηση, ο έμπορος τον οποίο πλησίασε μιλώντας του εβραϊκά, ξαφνιάστηκε που ένας ομόθρησκός του ήταν Έλληνας αξιωματικός. «Κανείς δεν με ρώτησε για τη θρησκεία μου ή σε τι θεό πιστεύω για να γίνω αξιωματικός στην Ελλάδα» του απάντησε και από εκείνη τη στιγμή η προμήθεια τροφίμων στους Έλληνες θα γινόταν εντελώς δωρεάν.

Τον Οκτώβριο του 1919 μονιμοποιήθηκε στο στράτευμα με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Τοποθετήθηκε στο στρατοδικείο Λάρισας, λόγω των νομικών του σπουδών όμως φαίνεται ότι δεν επιθυμούσε να ασκήσει το επάγγελμα ούτε φορώντας τη στολή.

Τον Αύγουστο του 1919 η μονάδα του μεταφέρθηκε στη Σμύρνη και έλαβε ενεργό μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία.  Ο  Φριζής προήχθη σε υπολοχαγό, προτού συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Τούρκους τον Αύγουστο του 1922. Υπήρξε ο μοναδικός μη ορθόδοξος αξιωματικός, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλους Έλληνες, που κρατήθηκε αιχμάλωτος.   Επειδή ήταν  εβραίος, οι Τούρκοι προσφέρθηκαν να τον απελευθερώσουν αμέσως.  Οι εβραίοι  της  Σμύρνης αποφάσισαν να τον σώσουν μαζεύοντας χρήματα για να απελευθερωθεί. Ο Φριζής δεν δέχτηκε να διαχωρίσει τη μοίρα του από τους λοιπούς αιχμαλώτους συμπολεμιστές του, αλλά απέρριψε σκαιότατα την προσφορά τόσο των Τούρκων, όσο και των ομοθρήσκων του. «Εμείς οι Έλληνες απελευθερωνόμαστε μόνοι μας», τους απάντησε.

Η κινητοποίηση της εβραϊκής κοινότητας της Σμύρνης είχε ως αποτέλεσμα οι Τούρκοι να δεχτούν την απελευθέρωσή του, αφού τους προσφέρθηκε ένα σεβαστό ποσό χρημάτων. Ο Φριζής απέρριψε την πρόταση σχεδόν προσβεβλημένος, ξεκαθαρίζοντας πως «ό,τι είναι να γίνει θα γίνει για όλους» και πράγματι, αφέθηκε ελεύθερος μαζί με όλους τους υπόλοιπους σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο αργότερα.  

Παρέμεινε σε αιχμαλωσία μέχρι τον Αύγουστο του 1923, οπότε αφέθηκε ελεύθερος μετά την ανταλλαγή αιχμαλώτων.

Με την επάνοδό του στην Ελλάδα προήχθη σε λοχαγό και εστάλη στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε τη Σχολή Πολέμου της Γαλλίας. Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στην Ελλάδα και αφού φοίτησε και την ελληνική Σχολή Πολέμου, προβιβάσθηκε στο βαθμό του ταγματάρχη. Στη συνέχεια μετατέθηκε στη γενέτειρά του ως εκπαιδευτής στη Σχολή Πεζικού.

ΗΤΑΝ  ΑΡΧΙΛΟΓΟΚΡΙΤΗΣ  ΣΤΗΝ  ΚΡΗΤΗ  ΤΟΥ  ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ  ΜΕΤΑΞΑ.

(Σημείωση:  ο  γενικός  αρχιλογοκριτής  του  καθεστώτος  Μεταξά  στην  Αθήνα  ήταν  ο  ποιητής Σεφέρης,  βραβείο  Νόμπελ - για  να  μην  ξεχνιόμαστε...).

Το 1936,  επί  καθεστώτος  Μεταξά, ο Μαρδοχαίος Φριζής μετατέθηκε στην Κρήτη και του ανατέθηκε ο τομέας της λογοκρισίας του Τύπου,  διότι  ήταν  και  νομικός

Μετά  πήρε  μετάθεση  στο Δελβινάκι.

Στα τέλη της δεκαετίας του '30 προήχθη στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη και την άνοιξη του 1940 τοποθετήθηκε στο επιτελείο της VIII Μεραρχίας στα Γιάννινα.  Τον Σεπτέμβριο του 1940 γιόρτασε για τελευταία φορά την εβραϊκή πρωτοχρονιά. Ήταν ιδιαίτερα εύθυμος, τραγουδούσε. Σε κάποια ανύποπτη στιγμή είπε στους γύρω του: «Του χρόνου δεν θα γιορτάσουμε μαζί». Στα παιδιά του έλεγε συχνά: «Πατέρα δεν έχετε, μια που ο πατέρας σας είναι στρατιωτικός».

Η όψη του Μαρδοχαίου Φριζή δεν είχε τίποτε το τρομακτικό. Ήταν  ένας διοπτροφόρος, μειλίχιος αξιωματικός.  Στα Ιωάννινα, όπου έγινε η τελευταία του τοποθέτηση πριν από τον πόλεμο, στην ανάπαυλα των στρατιωτικών ασκήσεων, απολάμβανε να παίζει σκάκι με τον μητροπολίτη Σπυρίδωνα, με τον οποίο ανέπτυξε βαθιά φιλία. Πίστευε ότι η κομψή στολή του αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού φτιάχτηκε για να φοριέται μέσα στα χαρακώματα. Η μετάθεσή του, άλλωστε, στα Ιωάννινα έγινε μάλλον μετά από προσωπική του επιθυμία, ώστε να είναι στην καρδιά των επιχειρήσεων για την εθνική άμυνα και όχι σε κάποια επιτελική θέση. Όπως και οι περισσότεροι νέοι της γενιάς του, ανδρώθηκε με το ιδεαλιστικό όραμα της εθνικής ανόρθωσης μετά την ταπείνωση που προκάλεσε ο Ατυχής Πόλεμος του 1897. Η Ελλάδα θα αποκτούσε ξανά τη συλλογική της αξιοπρέπεια μόνον αν οι νέοι σαν κι αυτόν μπορούσαν να είναι αξιόμαχοι στρατιώτες.

 «Κανείς δεν με ρώτησε για τη θρησκεία μου ή σε τι θεό πιστεύω  για να γίνω αξιωματικός στην Ελλάδα».

Ως Ρωμανιώτης Εβραίος της Χαλκίδας που ήταν, τίμησε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του τη θρησκεία των προγόνων του και το πατριωτικό φρόνημα που του κληροδότησε μια κοινότητα ανθρώπων που ζούσαν σ’ αυτόν τον τόπο -και πολέμησαν γι’ αυτόν- για εκατοντάδες χρόνια.  Την εποχή των μεγάλων διχασμών του ελληνισμού, της εχθρότητας και του αλληλοσπαραγμού που προκαλούσε η φαύλη πολιτική πραγματικότητα, εκείνος έμεινε πιστός στο μοναδικό για την εποχή συνεκτικό στοιχείο του Έθνους που ήταν ο Στρατός. Η ετερογενής του ταυτότητα, η υπεράσπιση του πολιτισμού της κοινότητάς του και η προσήλωση στα εθνικά οράματα κέρδισαν το σεβασμό των ανωτέρων του και το θαυμασμό των στρατιωτών του. Σ’ αυτό συνέβαλε ασφαλώς και η ταύτιση της εικόνας του με τις προαιώνιες πολεμικές αρετές των Ελλήνων: την υπερήφανη στάση μπροστά στο θάνατο και τη μεγαλοθυμία απέναντι στον ηττημένο αντίπαλο, όταν απαιτούσε με αυστηρότητα την ίδια ιατρική φροντίδα σε Έλληνες και αιχμαλώτους  τραυματίες.

Μόλις ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940 υπηρετούσε ως διοικητής αποσπάσματος στον τομέα Καλαμά - Νεγράδων και στη συνέχεια ως διοικητής του αποσπάσματος Αώου της VIII Μεραρχίας.

Η 8η Μεραρχία είχε αποφασίσει να δώσει τον αγώνα στη γραμμή του Καλπακίου. Τα προκαλυπτικά της τμήματα θα εκτελούσαν αγώνα φθοράς κατά των Ιταλών εισβολέων, σε όλο το βάθος της τοποθεσίας, από τα σύνορα, μέχρι την κύρια γραμμή αντίστασης. Η γραμμή προκάλυψης συγκροτούνταν από πέντε τάγματα πεζικού. Στον τομέα Φιλιατών είχε ταχθεί το Τάγμα Προκάλυψης Φιλιατών. Στον τομέα Κόνιτσας, το ομώνυμο τάγμα προκάλυψης, μαζί με το Τάγμα Πεζικού, ενισχυμένα με μια πυροβολαρχία και έναν ουλαμό. Τα τμήματα αυτά ήταν οργανωμένα σε απόσπασμα, με επικεφαλής των αντισυνταγματάρχη Παπαδημητρίου. Επικεφαλής του πυροβολικού του αποσπάσματος ήταν ο ταγματάρχης Βερσής. Στην τοποθεσία Κακαβιά-Χάνι Δελβινάκι-Καλπάκι είχε πάρει θέσεις το απόσπασμα προκάλυψης Δελβινακίου που διέθετε το ομώνυμο τάγμα προκάλυψης, το 2/42 Τάγμα Ευζώνων, μια πυροβολαρχία των 75 χιλ. και έναν ουλαμό των 65 χιλ. Επικεφαλής του αποσπάσματος τέθηκε ο αντισυνταγματάρχης, πλέον, Φριζής. Επικεφαλής πυροβολικού ήταν ο ταγματάρχης Κωστάκης.

Με τους άνδρες του αντέταξε σθεναρή άμυνα στον επιτιθέμενο εχθρό, με αποτέλεσμα την ανάσχεση της ιταλικής προέλασης και στη συνέχεια την αναστροφή του μετώπου. Είναι αυτός που συνέλαβε τους πρώτους Ιταλούς αιχμαλώτους (15 αξιωματικούς και 700 οπλίτες) και επέφερε συντριπτικό πλήγμα στην περίφημη Ιταλική Μεραρχία Αλπινιστών «Τζούλια».

Κατά την αντεπίθεση του ελληνικού στρατού μέσα στο αλβανικό έδαφος  ανέτρεψε τα τμήματα της ιταλικής μεραρχίας «Μόντενα» και άνοιξε τον δρόμο για την κατάληψη της Πρεμετής στις 4 Δεκεμβρίου 1940. Την επόμενη ημέρα διατάχθηκε να καταλάβει τον λόφο 1220 στα βορειοανατολικά της Πρεμετής.

Τη νύχτα της 4ης Δεκεμβρίου του 1940, ο Αντισυνταγματάρχης  Φριζής  ζήτησε να του ετοιμάσουν το άλογό του. Η διαταγή ήταν να κινηθεί προς την Πρεμετή και να αποκόψει την υποχώρηση των Ιταλών.

Στις 11:20 το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου  μία βόμβα εχθρικού αεροπλάνου τον χτύπησε στο στομάχι κι ενώ ήταν έφιππος, προσπαθώντας να εμψυχώσει και να καθοδηγήσει τους στρατιώτες του, καθώς ανέμεναν ιταλική αντεπίθεση. Λίγη ώρα αργότερα, οι άνδρες του τον βρήκαν να κείτεται νεκρός.

«Πελώρια κούτσουρα με μεγάλες λαμπάδες φλογών μας στεγνώνουν, ενώ ακούμε να μας ζωγραφίζουν έναν συνταγματάρχη, που είχε πέσει στη μάχη από βόμβα εχθρικού αεροπλάνου» είναι η διήγηση του Σπύρου Μελά στην «Εστία»της 31- 12-1940, 26 μέρες μετά τον θάνατο του συνταγματάρχη.

«Αυτός ο άνθρωπος,­ δεν ήξερε τι θα πει πλευροκόπηση. Δεν καταδεχόταν τις κυκλωτικές κινήσεις. Συνέχιζε τη φοβερή παράδοση του Βελισσαρίου και του Ιατρίδη. Δεν ήξερε παρά την κατά μέτωπον επίθεσιν, μέσα σ’ όλα, πρώτος αυτός και καλύτερος, καβάλα στ’ άλογο. Και ήταν Εβραίος. Μάλιστα. Είχε γλιτώσει τόσες φορές από τον θάνατο, που πίστευε ότι ποτέ δεν θα τον πάρει εχθρικό βλήμα. Έτσι, στον βομβαρδισμό έμεινε καβάλα. Τον ικετεύαμε να φυλαχθή. Δεν κατεβαίνω, απαντούσε, δεν τους κάνω αυτή την τιμή! Μια βόμβα έπεσε, τέλος, μπροστά του και τον χάσαμε από τα μάτια μας».

Ο Μαρδοχαίος Φριζής διαβάστηκε από ορθόδοξο ιερέα, ελλείψει ραβίνου, και  τάφηκε  στην  Πρεμετή.  Ο  ιερέας του διάβασε τη νεκρώσιμη ιουδαϊκή προσευχή: «Άκουσε Ισραήλ, ο Κύριος ο Θεός σου, ο Κύριος είναι Ένας».  

 Με το άγγελμα του θανάτου, ο Ιωάννης Μεταξάς έστειλε στη χήρα και τα τρία παιδιά του συλλυπητήριο τηλεγράφημα και ανακήρυξε τον Φριζή  «Ήρωα της Ελλάδας».   Ο Φριζής προήχθη σε συνταγματάρχη επ’ ανδραγαθία στις 15 Απριλίου 1941, αναδρομικά από την ημέρα του θανάτου του.

Ο  Παπάγος με επιστολή του προς τον τότε Πρωθυπουργό και τον τότε Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα (φίλο του νεκρού συνταγματάρχη) ζητά την αναγνώρισή του: «Η πατρίς εκτιμώσα πλήρως τας υπηρεσίας του συνταγματάρχου Φριζή, ολοκληρωθείσας διά του ηρωικού θανάτου αυτού, το δε κράτος κατανοών και τη σκοπιμότητα της ενεργείας ταύτης, θέλει να συνδράμη κατά το δυνατόν την εκδηλωθησομένην τοιαύτην πρωτοβουλίαν».

Το 2002 τα οστά του αναγνωρίσθηκαν και στις 23 Οκτωβρίου μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη, όπου ενταφιάστηκαν στο Ισραηλιτικό Νεκροταφείο της πόλης.  Στη θρησκευτική τελετή χοροστάτησε ο συνονόματος εγγονός του, ραβίνος της Θεσσαλονίκης τότε.  Ο Φριζής έχει τιμηθεί με πολλά μετάλλια, τόσο εν ζωή, όσο και μεταθανάτια. Προτομές του έχουν τοποθετηθεί έξω από το Πολεμικό Μουσείο στο Καλπάκι, στη γενέτειρά του τη Χαλκίδα και το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών.

ΒΙΒΛΙΟ:   Άρτεμις Στασινοπούλου  Φριζή,

«Έρις-έρως, Αίμα  άμμος.   Μια Ιστορία, μια ζωή για τον Μαρδοχαίο  Φριζή», Εκδόσεις Κούριερ

Σήμερα στις ΗΠΑ υπάρχει Σύλλογος Φίλων Μαρδοχαίου Φριζή!

Η πρωτοβουλία ανήκει στον ομογενή Στέφανο Μπετσάρα, ο οποίος συγκεντρώνει χρήματα για τη δημιουργία ανδριάντα έξω από τα Ιωάννινα. «Χρήματα έχουν δώσει ορθόδοξοι κληρικοί, αλλά και Ιταλοί, Γερμανοί κι αυτό είναι πολύ συγκινητικό».

ΚΕΝΤΡΙΚΟ  ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ         MHNIAIA EKΔOΣH • APIΘ. 437 •

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ Μ. ΦΡΙΖΗ

Την Κυριακή 26.9.2010 έγινε στη Χαλκίδα, στην Πλατεία Φριζή (Πυροσβεστικής), η τελετή αποκαλυπτηρίων του έφιππου ανδριάντα του Συνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή, του ήρωα του 1940 που έπεσε μαχόμενος στο Αλβανικό Μέτωπο. Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Χαλκιδέων, η Ι.Κ. Χαλκίδας και η Επιτροπή «Φίλοι του Συνταγματάρχη Φριζή», που αποτελείται από ομογενείς αποδήμους στις ΗΠΑ και η οποία χρηματοδότησε τον ανδριάντα. 
Τα αποκαλυπτήρια τέλεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, ενώ την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο αντιπρόεδρος κ. Θεόδωρος Πάγκαλος. Η τελετή ξεκίνησε με σύντομους χαιρετισμούς από τον δήμαρχο Χαλκιδέων κ. Αθανάσιο Ζεμπίλη, τον πρόεδρο του Κ.Ι.Σ.Ε. κ. Δαυίδ Σαλτιέλ, τον πρόεδρο της Επιτροπής «Φίλων του Συνταγματάρχη Μ. Φριζή» κ. Στέφανο Μπιτσάρα, τον πρόεδρο της Ι.Κ. Χαλκίδας κ. Σόλωνα Μάιση και τον γιο του τιμώμενου κ. Ιάκωβο Φριζή. Ο εθνικός ύμνος -μετά την αποκάλυψη του μεγαλοπρεπούς ανδριάντα- ολοκλήρωσε την τελετή. 
Στην εκδήλωση παρέστησαν, επίσης: ο νομάρχης Ευβοίας κ. Θαν. Μπουραντάς, οι βουλευτές κα Κ. Περλεπέ-Σηφουνάκη, κ. Ν. Κεδίκογλου και κα Ου. Παπανδρέου, ο πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα κ. Α. Μέκελ, εκπρόσωποι της Εκκλησίας, ο υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας κ. Θαν. Χειμάρας, δημοτικοί σύμβουλοι, αντιπροσωπεία των Σωμάτων Ασφαλείας, οι πρόεδροι των Ισραηλιτικών Κοινοτήτων Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Βόλου και Λάρισας, συγγενείς του Συνταγματάρχη Φριζή, καθώς και πολλοί ομόθρησκοι απ΄ όλη την Ελλάδα. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, ο πρόεδρος της Ι.Κ. Χαλκίδας παρέθεσε γεύμα σε ξενοδοχείο της πόλης προς τιμήν των επισήμων και των δωρητών που συνέβαλαν στο έργο. Η Επιτροπή «Φίλοι του Συνταγματάρχη Φριζή» εξέδωσε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, με τίτλο «Το πρώτο πολεμικό ΟΧΙ. Συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Ι. Φριζής, ο ήρωας που χάρισε την πρώτη νίκη», με επιμέλεια του κ. Ιάκωβου Φριζή. Η έκδοση, που διανεμήθηκε κατά την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα, περιλαμβάνει πλούσιο ιστορικό και φωτογραφικό υλικό, βιογραφία του Μ. Φριζή και χρονολόγιο της στρατιωτικής θητείας του, δημοσιεύματα Τύπου από το 1940 αλλά και σύγχρονα, δηλώσεις και άρθρα προσωπικοτήτων για τον Μ. Φριζή, καθώς και το πρόσφατο ιστορικό επαναπατρισμού των οστών του. Η έκδοση είναι αφιερωμένη «στη μνήμη των αξιωματικών και στρατιωτών που έπεσαν υπέρ πατρίδος στον πόλεμο του ΄40 και στη μνήμη των 513 Ελληνοεβραίων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδος στον ΕλληνοΙταλικό πόλεμο του 1940». 
Υπενθυμίζεται ότι προ ετών το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος εξέδωσε σε χιλιάδες αντίτυπα ειδικό μελέτημα για τον Συνταγματάρχη Φριζή το οποίο διανεμήθηκε σε στρατιωτικές μονάδες, εκπαιδευτικά ιδρύματα, δημόσιες υπηρεσίες κ.ά. Η εκδήλωση προβλήθηκε από τα ΜΜΕ με ρεπορτάζ και αφιερώματα σε πολλές εφημερίδες. Η Ι.Κ. Χαλκίδας έλαβε συγχαρητήρια από ομοθρήσκους και επισήμους. «Τέτοιες κορυφαίες εκδηλώσεις υπενθυμίζουν την προσφορά του Ελληνικού Εβραϊσμού στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και θα ήθελα να σας συγχαρώ για την επιτυχία της διοργάνωσής της», όπως αναφέρει μεταξύ άλλων σε επιστολή του ο πρόεδρος της Κοινοτικής Συνέλευσης της Ι.Κ. Θεσσαλονίκης κ. Σολομών Παρέντε. Αποσπάσματα από τις ομιλίες - Του δημάρχου Χαλκιδέων κ. Αθ. Ζεμπίλη, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο συμβολισμό του ανδριάντα και στο χρέος της κοινωνίας προς τους ήρωες: «…Η δημιουργία του μνημείου αποτελεί για όλους εμάς το ελάχιστο χρέος, γιατί θέλουμε να αναγνωριστεί, να τιμηθεί και να προβληθεί η θυσία του, όπως αρμόζει στους ήρωες. Στο πρόσωπό του τιμούμε τους αγώνες και τους αγωνιστές της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αντλούμε διδάγματα για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο… Αναμφίβολα το χρέος μας προς τους αθάνατους αυτούς νεκρούς μας δεν εξοφλείται, όπως λέει και ο Περικλής στον Επιτάφιό του, με λόγους, αλλά με έργα  αντάξια της θυσίας τους και με πράξεις που ταιριάζουν στην αρετή τους...». - Του προέδρου του Κ.Ι.Σ.Ε. κ. Δαυίδ Σαλτιέλ, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε ευρύτερα στη συμμετοχή των Ελλήνων Εβραίων στον πόλεμο: «…Μαζί με τους συμπατριώτες μας Χριστιανούς, οι Εβραίοι πολεμήσαμε δίπλα - δίπλα για να προασπίσουμε τα ελληνικά εδάφη και για να υπηρετήσουμε τα ιδανικά της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Στον πόλεμο του ΄40 - ΄41 στρατεύτηκαν 12.898 Εβραίοι και υπήρξαν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 513 φονευθέντες και 3.743 τραυματίες. Πέραν όμως από τους αριθμούς, μεγαλύτερη σημασία έχει το πνεύμα, το οποίο αποτελεί το καθοριστικό στοιχείο στη συμμετοχή...». - Του προέδρου της Ι.Κ. Χαλκίδας κ. Σόλωνα Μάιση, ο οποίος με γλαφυρότητα αναφέρθηκε στον ηρωικό θάνατο του Συνταγματάρχη Φριζή στο πεδίο της μάχης: «…Πριν την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε εκπονήσει σχέδιο απώθησης του εχθρού, σε περίπτωση επίθεσης και ο αρχιστράτηγος Παπάγος το είχε εγκρίνει. Το καλοκαίρι του 1940 βρίσκεται στη θέση του αρχηγού του Γραφείου Επιχειρήσεων της 8ης Μεραρχίας στα Γιάννενα. Με την κήρυξη του πολέμου, τοποθετείται στο Γ.Ε.Σ. στην Αθήνα, όμως αμέσως μεριμνά και ζητά να του δοθεί η διοίκηση μάχιμης μονάδας, αποφεύγοντας την τοποθέτησή του στα ασφαλή μετόπισθεν. Έτσι του ανετέθη η διοίκηση του αποσπάσματος Αώου, με το οποίο από την άμυνα πέρασε στη αντεπίθεση, εκδιώκοντας τα ιταλικά στρατεύματα από τα πάτρια εδάφη. Εξουδετέρωσε τις πλέον επίλεκτες ιταλικές μονάδες και ανέτρεψε τα δυσμενή δεδομένα του πολέμου υπέρ των ελληνικών δυνάμεων, όχι μόνο στη μάχη της Πίνδου και του Σμόλικα, αλλά και στη γέφυρα του Καλαμά. Συνέλαβε τους πρώτους 700 αιχμαλώτους πολέμου και συμμετείχε σε 17 νικηφόρες μάχες κατά του εχθρού. Με τη στρατιωτική του αυτή δράση στο πεδίο της μάχης, κατέστη ένας από τους κυριότερους συντελεστές της νίκης του 1940, καθώς ανέτρεψε τα δυσμενή δεδομένα για την Ελλάδα και εκδιώκοντας τον εχθρό από τα πάτρια εδάφη, τον κυνήγησε βαθιά στο Αλβανικό έδαφος. Και όταν στις 5.12.1940 στη μάχη για την κατάληψη της Πρεμετής, μέσα στο Αλβανικό έδαφος, τον εντόπισαν τα φασιστικά αεροπλάνα, θεώρησε ήττα της ηθικής του ελευθερίας, αν κατέβαινε από το άλογό του. Στητό, ολόρθο, ηθικά αήττητο τον βρήκε ο θάνατος πάνω στο περήφανο άτι του…». - Του κ. Ιακώβου Φριζή, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε σε προσωπικές του αναμνήσεις: «…Φεύγοντας ο πατέρας μου, από τα ηρωικά Γιάννενα, για το μέτωπο, ήμουν τότε 8 χρονών, μας αποχαιρέτησε για τελευταία φορά, με λόγια που και σήμερα θυμάμαι, καίτοι έχουν περάσει 70 χρόνια. Μας είπε: «Είμαι βέβαιος πως εγώ ποτέ δεν θα αφήσω τον εχθρό της πατρίδας να υποδουλώσει τα παιδιά μου. Σας ορκίζομαι πως εσείς δεν θα πέσετε στα χέρια του. Γι’ αυτό στέκομαι εγώ φρουρός εκεί». Μας φίλησε όλους κι έφυγε. Μάθαμε το κακό μαντάτο του ηρωϊκού του θανάτου, όταν ήλθαμε από τα Γιάννενα και μέναμε σ’ ένα μικρό ξενοδοχείο της Αθήνας. Μετά ήλθε η μαύρη κατοχή, με την πείνα και τον τρόμο. Ακολούθησε η αρπαγή των Εβραίων από τους Γερμανοναζί. Κινδυνεύαμε. Φόβος μόνιμος. Αγωνία νύχτα μέρα, μη κτυπήσουν την πόρτα του σπιτιού μας και μας πιάσουν. Ευτυχώς η ανεπανόρθωτη συμφορά δεν ήλθε. Σωθήκαμε, έχοντας πάντα στο μυαλό μας τα προστατευτικά λόγια του πατέρα: “Σας ορκίζομαι πως εσείς δεν θα πέσετε στα χέρια του εχθρού”...».

ΣΤΗΝ  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ   ΕΛΛΗΝΑ   ΗΡΩΑ  ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΥ ΦΡΙΖΗ

 
Θεσσαλονίκη, 23 Οκτωβρίου 2002

 

Με αεροσκάφος C-130 της πολεμικής αεροπορίας έφτασαν στις 5μμ στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης τα οστά του ήρωα Ελληνοεβραίου συνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή που έπεσε μαχόμενος στην Αλβανία στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-1941.
Το οστεοφυλάκιο, καλυμμένο με την ελληνική σημαία, τοποθετήθηκε από αξιωματικό της πολεμικής αεροπορίας σε νεκροφόρα της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, ενώ τιμές απέδωσαν στρατιωτική μπάντα και άγημα της πολεμικής αεροπορίας.
Στην τελετή παραβρέθηκαν ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Ντέιβιντ Σαλτιέλ, ο γιος και ο εγγονός του συνταγματάρχη Ιάκωβος και Μαρδοχαίος Φριζής, ο πρόεδρος του ΣΑΕ Αντρέας Αθενς, ο νεοεκλεγής νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο πρόεδρος του Συνδέσμου ΟΤΑ Μείζονος Θεσσαλονίκης Μπάμπης Μπαρμπουνάκης και πολλά μέλη της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης.
Ιδιαίτερα σημαντική χαρακτήρισε την σημερινή μέρα για την Ελλάδα και για τους Ελληνες Εβραίους, ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Ντέιβιντ Σαλτιέλ:

«η ιστορία του Μαδροχαίου Φριζή, που πέθανε ζητώντας από τους συμπολεμιστές του να πάνε μπροστά για την Ελλάδα, αποτελεί δείγμα της αφοσίωσης ομόθρησκων του στην πατρίδα».

Ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Ντέιβιντ Σαλτιέλ ανέφερε ότι στον πόλεμο του 1940-41, 12.898 Εβραίοι Έλληνες εντάχτηκαν στις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας τους. Οι απώλειές τους ανέρχονται σε 513 νεκρούς και 3.743 τραυματίες. Η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης έχει ήδη ξεκινήσει τις εργασίες ανέγερσης μνημείου προς τιμήν τους, στο χώρο του νεκροταφείου της.
Ο γιος του συνταγματάρχη, Ιάκωβος Φριζής, ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος και υπογράμμισε ότι δεν θα ξεχάσει τη σημερινή μέρα όσο ζει, επισημαίνοντας, παράλληλα, ότι δικαιώνεται ο αγώνας των Εβραίων που πρόσφεραν τόσα στην Ελλάδα.
Περαιτέρω, επισήμανε ότι ο πατέρας του δεν πρόσφερε μόνο την πρώτη νίκη στην Ελλάδα, αλλά και τη πρώτη νίκη των συμμάχων κατά των δυνάμεων του άξονα.
Από την πλευρά του, ο εγγονός του συνταγματάρχη Μαρδοχαίος Φριζής, ανέφερε ότι η ιστορία του παππού του δίνει απάντηση στους αντισημίτες...

Προτομές του έχουν τοποθετηθεί έξω από το Πολεμικό Μουσείο στην γενέτειρά του Χαλκίδα καθώς και στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών»….




ΠΡΟΤΟΜΗ του ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΥ ΦΡΙΖΗ στη Θεσσαλονίκη
 
Φόρο τιμής στον Μαρδοχαίο Φριζή που πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο, απέτισαν οι Αρχές της Θεσσαλονίκης και ο Ελληνικός Εβραϊσμός. Στις 8.6.07 έγινε η εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια προτομής του συνταγματάρχη Φριζή, που τοποθετήθηκε, ύστερα από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης.

ΑΠΟ  ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ  40  (ΣΑΡΑΝΤΑ)  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ  ΚΑΙ  400  ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΟΙ)  ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ  ΠΟΥ  ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ  ΗΡΩΪΚΑ  ΤΟ  1940.  
ΓΙ  ΑΥΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΕΚΛΑΨΕ  ΚΑΝΕΝΑΣ.  
ΓΙ  ΑΥΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΒΡΕΘΗΚΑΝ  ΤΑ  ΟΣΤΑ  ΤΟΥΣ.  ΓΙ  ΑΥΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΠΗΓΑΝ  C 130  ΝΑ  ΤΟΥΣ  ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΝ.  
ΟΥΤΕ  ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ  ΣΤΗΘΗΚΑΝ,  ΟΥΤΕ  ΟΔΟΙ  ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΑΝ.
ΟΙ  ΒΛΑΚΕΣ  ΓΚΟΪΜ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ,  Ο  ΨΩΜΙΑΔΗΣ  ΚΑΙ  Ο  ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ  ΔΕΝ ΤΙΜΗΣΑΝ  ΠΟΤΕ  ΤΟΥΣ  ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΥΣ  440  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ  ΗΡΩΕΣ.  
ΜΟΝΟ  ΤΟΝ  ΜΑΡΔΟΧΑΙΟ  ΦΡΙΖΗ.
ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ  ΑΔΙΚΟ;

Η  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

 
Ο Νομός Θεσσαλονίκης εκτός από τους εβραίους πεσόντες, είχε και  40  Έλληνες  Αξιωματικούς και περίπου 400  Έλληνες  Οπλίτες νεκρούς.

Ο Ψωμιάδης και ο Παπαγεωργόπουλος ήταν παρόντες  στις εκδηλώσεις για τον  ήρωα  Φριζή  και  καλά  έκαναν. 

Ερώτηση:  Κύριοι  για  τους  υπόλοιπους  ήρωες Θεσσαλονικείς  (40  Έλληνες  Αξιωματικούς και περίπου 400  Έλληνες  Οπλίτες)  που  σκοτώθηκαν  για  την  πατρίδα,   ποιο  είναι  το  ενδιαφέρον  σας.   Πόσο τους τιμήσατε εσείς προσωπικά; Φτιάξατε  κανένα  μνημείο  γι  αυτούς;  Φροντίσατε  να  έλθουν  τα  οστά  τους  και  να  ταφούν  στην  πατρίδα  τους,  την  Θεσσαλονίκη;  Έστω  και  με  αυτοκίνητο.   Όχι  με  ολόκληρο C-130. Εσείς κύριε Παπαγεωργόπουλε δεν προτείνατε τη κατασκευή και τη τοποθέτηση της προτομής του Φριζή στη Θεσσαλονίκη; Για τους υπόλοιπους 40 Αξιωματικούς που καταγόταν από τη πόλη σας και που και αυτοί έδωσαν τη ζωή τους για τη πατρίδα τους-όπως κι ο Φριζής- τι γίνεται;  Πόσες προτομές έχεις φτιάξει και πολλούς δρόμους τους έχεις μετονομάσει με τα ονόματά τους;

Ολόκληρο C-130 για τον Φριζή.  Οι υπόλοιποι 15.556 νεκροί;  Ούτε τα οστά τους δεν έχουν μαζέψει ακόμα να τα τοποθετήσουν σε ένα νεκροταφείο. Αν βρεθούν τα οστά ενός Έλληνα Αξιωματικού σήμερα, θα τα μεταφέρουν με αεροπλάνο ή θα διατεθεί μπάντα και άγημα ; 

Μπράβο σ’ όλους  αυτούς τους  20χρονους  και 30χρονους  Έλληνες,  Αρμένηδες, Μουσουλμάνους, Εβραίους, που πέθαναν ή ακρωτηριάστηκαν για την Ελλάδα. 
Δεν έχει καμία σημασία αν σκοτώθηκαν ηρωικά ή από αρρώστιες ή άλλους λόγους. 
Στην ουσία σκοτώθηκαν για την Ελλάδα.

Αλλά να τιμούνται όλοι το ίδιο.

Το Ελληνικό κράτος έχει κατασκευάσει σε όλη την χώρα διάφορα μνημεία για να τιμήσει όλους αυτούς που πολέμησαν για τη πατρίδα τους και ειδικότερα αυτούς που θυσιάστηκαν γι αυτήν. Παντού αναγράφονται οι όροι πεσόντες, στους ήρωες, στους συμμετέχοντες κλπ. Πουθενά δεν αναγράφεται στους Χριστιανούς Ορθόδοξους, στους καθολικούς, στους Αρμένιους. Το κράτος δε ξεχώρισε κανένα, γιατί όλοι πολέμησαν για ένα σκοπό: Για την Ελλάδα. Οι εβραίοι κατασκεύασαν μνημεία τιμώντας μόνο τους εβραίους πεσόντες. Εάν αυτό δεν λέγεται ιδιότυπος  ρατσισμός, τότε τι είναι ρατσισμός;

Εάν  εκεί που φτιάξατε τα μνημεία σας, αν κατασκευαστούν δίπλα στα δικά σας άλλα μνημεία που θα αναγράφουν: «Στους Έλληνες χριστιανούς ήρωες που έπεσαν υπέρ πατρίδος το 1940» τι θα πείτε; Θα μου πείτε ποιος θα τολμήσει. Την ίδια μέρα θα πέσει η κυβέρνηση, θα μας βγάλουν απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, απ΄το ΝΑΤΟ και γενικά από παντού, γιατί μόνο ρατσιστές κάνουν τέτοιες πράξεις. Το CNN, το BBC, θα δείχνουν το μνημείο και θα μας φτύνουν όλοι οι ξένοι γιατί προσβάλαμε τους εβραίους μας. Τι θα πουν οι φίλοι μας οι εβραίοι αν η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία κατασκευάσει ένα μνημείο που να αναγράφεται «στους χριστιανούς πεσόντες του ’40 γιατί οι εβραίοι έκαναν δικό τους μνημείο»;

ΜΑΙΝΕΤΑΙ  Ο  ΠΟΛΕΜΟΣ  ΑΝΑΜΕΣΑ  ΣΕ  ΔΥΟ  ΕΒΡΑΙΟΥΣ,  ΣΤΟΝ   ΡΑΒΒΙΝΟ  ΜΑΡΔΟΧΑΙΟ  ΦΡΙΖΗ,  ΠΟΥ  ΔΙΑΜΕΝΕΙ  ΣΤΟ  ΙΣΡΑΗΛ  ΚΑΙ  ΣΤΟΝ  ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ  ΖΑΝ  ΚΟΕΝ,  ΤΟΝ  ΠΑΛΙΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΟ  ΤΟΥ  ΣΑΜΑΡΑ.

Άγριος πόλεμος με βαρύτατες κατηγορίες έχει ξεσπάσει από τις αρχές Νοεμβρίου, μεταξύ του 42χρονου πρώην Αρχιραββίνου Θεσσαλονίκης Μορντοχάϊ Φριζή και του 64χρονου Ελληνοεβραίου δημοσιογράφου Ζάν Κοέν. Στις 23 Οκτωβρίου 2011, ο Κοέν ανέβασε στο κανάλι του στο YouTube ένα υβριστικό σχόλιο για τους υπερορθόδοξους Εβραίους Εποίκους που πυρπόλησαν πρόσφατα ένα τζαμί Παλαιστινίων στο Ισραήλ. Ο Ραββίνος Φριζής απάντησε στο δικό του κανάλι στο YouTube με ένα σχόλιο καταπέλτη για τους «Εβραίους Προδότες» που μισούν την Εβραϊκή Φυλή. Ο 42χρονος Αρχι-Ραββίνος αποκαλούσε τον 64χρονο Εβραίο δημοσιογράφο «ακροαριστερό και προδότη της Εβραϊκής Φυλής», τον κατηγορούσε ότι έχει παντρευτεί χριστιανή και αφομοιώθηκε με τους χριστιανούς ότι είναι άθεος και… το σοβαρώτερο όλων: Ο Φριζής κατήγγειλε στους εν Ελλάδι Εβραίους πως ο Ζάν Κοέν θεωρεί Μεγάλο Άνδρα τον Ιησού Χριστό, που για τους Εβραίους είναι ένας προδότης και δεν τον παραδέχονται ούτε για μεσσία, ούτε για προφήτη, ούτε κάν για ραββίνο, όπως εξήγησε λεπτομερώς ο Ραββίνος Φριζής στο σχόλιό του.

Η απάντηση του Ζάν Κοέν ήταν ιδιαιτέρως σκληρή και την μεταφέρουμε επί λέξει: «Άκου Φριζή: Είναι σαφές ότι είσαι ένας ανισόρροπος φανατικός θρησκευόμενος ως εκ τούτου δεν έχω τι να σου πω. Το τι έχω προσφέρει ή όχι στο Ισραήλ εγώ το ξέρω όχι εσύ, οπότε μή μιλάς όταν δεν ξέρεις διότι δείχνεις φαιδρός. Τέλος, απειλές του στιλ "την απάντηση μου θα την έχετε σύντομα" όχι σε μένα. Στο μπαμπάκα σου ίσως, που μας έκανε ρεζίλι, άλλα όχι σε μένα. ΥΓ. Δημοσιεύω τα πάντα ακόμα και από ανισόρροπους»!!.. 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΡΑΒΒΊΝΟΥ ΦΡΙΖΗ: «Κύριε Κοέν, αποδείξατε ξεκάθαρα το ποιόν σας, πιάνοντας τον πατέρα μου Ιάκωβο Φριζή, στο στόμα σας. Έναν άνθρωπο που αγωνίζεται συνεχώς υπέρ του Ελληνικού Εβραϊσμού και υπέρ του Ισραήλ, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα από κανέναν»!..

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΙΣ: Ο Ιάκωβος Φριζής, ο μπαμπάς του Ραββίνου Μορντοχάϊ, είναι ο γιός του Εβραίου Αντισυνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή, που έπεσε στις 4 Νοεμβρίου 1940 στην Πρεμετή πολεμώντας τους Ιταλούς και πήρε εύφημο μνεία από τον ίδιο τον Ιωάννη Μεταξά μεταθανατίως.

ΜΕΡΙΚΑ  ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Υπῆρξε πράγματι ἥρως ὁ Μορδοχάι Φριζῆ;

 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019 ΑΠΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΦΙΛΟΝΟΗ

5 Δεκεμβρίου Πόσο ἥρως πολέμου ἦταν ὁ Μορδοχάι Φριζῆ (Φριζί;)
 
1 Ἰανουαρίου 1893 – 5 Δεκεμβρίου 1940)

Θεωρῶ ἀβάσιμο τὸ ἀφήγημα τοῦ ΚΙΣ, ἀπὸ τὸ 1968, διὰ τοῦ ὁποίου ᾐτήθησαν κι ἐπέτυχαν, ἐπὶ δικτατορίας Παπαδοπούλου, τὴν ἀνακήρυξη τοῦ Μορδοχάι Φριζῆ ὡς ἥρωος.

Αὐτὸς ὁ περίεργος ἱππεύς, ἐγεννήθη τὸ 1893, ὡς «περιούσιος» υἱὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ τῆς Ἰώβ.
Ὁ Μορδοχάι Φριζῆ ἀπέτυχε νὰ εἰσαχθῇ στὴν Σχολὴ Εὐελπίδων καὶ οἱ βιογράφοι του λὲν ὅτι μετὰ μπῆκε στὴν Νομική, τὴν ὁποία ἐγκατέλειψε γιὰ νὰ μπεῖ στὸν στρατὸ ἀπὸ τὴν …πίσω πόρτα, λόγῳ εὐκαιριῶν ποὺ ἔδιδαν οἱ πόλεμοι.
Τὸ 1915 μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Κονδύλη, εἰσήχθη στὴν Σχολὴ Ἐφέδρων Ἀξιωματικῶν καὶ ἀπεφοίτησε τὸ 1916.

«Πῆγε μὲ συμμαχικὸ ἐκστρατευτικὸ σῶμα στὸν ῥώσσικο ἐμφύλιο τὸ 1918, ὅπου συνελήφθη μόλις ἐπάτησε τὸ πόδι του στὴν Οὐκρανία!!!!!!
Ὅταν ὁ μπολσεβίκος ἀξιωματικός του ἔβαλε τὸ πιστόλι στὸ κεφάλι, ὁ «περιούσιος» Μορδοχάι ἔκλεισε τὰ μάτια καὶ εἶπε φωναχτὰ τὴν προσευχή του στὰ… ἐβραιορωμανίτικα!!!
Ὁ μπολσεβίκος ἔτυχε νὰ εἶναι κι αὐτὸς Ἑβραῖος καὶ μόλις τὸν ἄκουσε, τοῦ ἐχάρισε τὴν ζωή.»  (Όλοι  οι  μπολσεβίκοι  ήταν  εβραίοι)

…Ἡ ἑπομένη «πολεμικὴ» ἐμπειρία τοῦ ἱππέως ἦταν στὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή μας!!!
Τὸ 1922 ἐστάλη στὴν Σμύρνη, ὅπου συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Τούρκους, μόλις ἐπάτησε τὸ πόδι του στὴν στεριά!!!!!
Οἱ Τοῦρκοι τοῦ προσέφεραν τὴν ἐλευθερία του ἐπειδὴ δὲν ἦταν …Ἕλλην τὸ γένος, ἀλλὰ οἱ βιογράφοι τοῦ λὲν κάτι περίεργα, γιὰ τὴν ἄρνησή του νὰ φύγει.

«Οὐσιαστικῶς, ὁ «περιούσιος» ἱππεὺς οὐδέποτε ἐπολέμησε  καὶ ὁ Ἑλληνοϊταλικὸς πόλεμος τὸν ηὗρε ἀντισυνταγματάρχη, διοικητὴ τάγματος στὰ ἑλληνοαλβανικὰ σύνορα, ὅπου ἐσκοτώθη μετὰ ἀπὸ ἀεροπορικὸ βομβαρδισμό.»

Μέχρι τὸ 1968 μᾶς ἦταν ἐντελῶς ἄγνωστος.
Τότε ἦταν ποὺ τὸ ΚΙΣ ὑπέβαλε αἴτημα καὶ ἡ στρατιωτικὴ δικτατορία τοῦ Παπαδοπούλου, μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες, κατέταξε τὸν ἱππέα ἀντισυνταγματάρχη (ἐξ ἐφέδρων) στὸ πάνθεον τῶν ἡρώων του Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου, ὡς πεσόντα ἠρωικῶς τὴν 5η Δεκεμβρίου 1940.

– Συμφώνως μὲ τὸ ἀφήγημα τοῦ ΚΙΣ τοῦ 1968, ὁ ἀντισυνταγματάρχης Μορδοχάι Φριζὶ περιεφέρετο ἔφιππος κατὰ μῆκος τοῦ ὀρύγματος σὲ ἀνοικτὸ ἀκάλυπτο ἔδαφος, ἐνῶ εἶχε δώση διαταγὴ στοὺς ἄνδρες του νὰ καλυφθοῦν στὸ ὄρυγμα, ἀπὸ τὰ ἰταλικὰ βομβαρδιστικά!!! Οἱ Ἰταλοὶ πιλότοι ἀντελήφθησαν τὸν ἱππέα ἀξιωματικὸ (Μορδοχάι Φριζὶ)καθὼς φυσικὰ καὶ τὸ ὄρυγμα καὶ ἄρχισαν νὰ βομβαρδίζουν!!!!! Ὁ ἱππεὺς ἐσκοτώθη, καθὼς καὶ ὅλοι οἱ ἄνδρες του, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει κάποια ἐπιβεβαίωσις τοῦ συμβάντος ἀπὸ ἐπιζήσαντα. Ὀφείλουμε νὰ πιθανολογήσουμε βασίμως, ὅτι ὁ …«περιούσιος» ἱππεὺς ἀξιωματικός, προεκάλεσε τὸν θάνατο ὅλων τῶν ἀνδρῶν ποὺ διοικοῦσε, ἀφοῦ τοὺς κατέστησε ὁρατοὺς στὸν ἐχθρό.

– Συμφώνως μὲ τὸ ἀφήγημα τοῦ ΚΙΣ τοῦ 1968, ὁ περιούσιος Ἱππεὺς ἀξιωματικός, εἶχε τραυματισθῆ πολὺ σοβαρὰ καὶ τὸν ἐμάζευσε χριστιανὸς ὀρθόδοξος ἱερεύς, ἐν τελῶς ἀγνώστων στοιχείων, στὰ χέρια τοῦ ὁποίου, ὑποτίθεται, ἀπεβίωσε, ἀλλὰ δὲν ἐπιβεβαιώνεται κάποια ἀναφορὰ στοιχείων τοῦ ἱερέως, οὔτε ἀξιόπιστος ἐπιβεβαίωσις ἀπὸ τρίτον, παρὰ μόνον ἀόριστος μνημόνευσις ἀπὸ τὸ ΚΙΣ.

– Ἐπίσης, πλαγίως πλὴν σαφῶς, διεδίδετο ἐπὶ χρόνια, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ …«περιούσιος» ἱππεὺς ἀξιωματικὸς Ἰσραηλιτικῆς καταγωγῆς, ἦταν ὁ πρῶτος νεκρὸς Ἕλλην ἀξιωματικός του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πράγμα ἐντελῶς ἀναληθές, ἀφοῦ ἔχει ἀποδειχθῆ εὔκολα, ὅτι ὁ πρῶτος Ἕλλην ἀνώτερος ἀξιωματικὸς ποὺ ἐφονεύθη στὸ Ἀλβανικὸ μέτωπο, ἦταν ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Πεζικοῦ Κεφαλόπουλος Χαράλαμπος τοῦ 18ου Συντάγματος Πεζικοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπεσε τὴν 21η Νοεμβρίου τοῦ 1940 στὸ Βράνεστε.

Τὸ ἁπλὸ ἐρώτημα εἶναι,
Ἐὰν ὁ ἱππεὺς ἀντισυνταγματάρχης δὲν ἐφονεύετο, μήπως θά παρεπέμπετο σὲ στρατοδικεῖο, γιὰ εὐθύνη θανάτου ὅλων τῶν ἀνδρῶν (ἀξιωματικῶν καὶ ὁπλιτῶν) ποὺ διοικοῦσε στὸ μέτωπο;;;

Γιὰ νὰ μὴ τὰ πολυλογῶ… Ἐὰν ἤμουν ἐγὼ διοικητὴς τοῦ τάγματος καὶ δὲν σκοτωνόμουν, θὰ μὲ παρέπεμπαν στρατοδικεῖο, ναί ἢ ὄχι;;;;
Ἐὰν «Ναί», θὰ μὲ ἀνεκήρυτταν ἀργότερα ὡς ἥρωα;

Μπαρμπανῖκος 

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ
α.μ.κ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Τ.Θ. 19788
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 54012

ΤΜΗΜΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
http://www.hellasarmy.gr/ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΘΕΜΑ: ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΣ ΦΡΙΖΗΣ

Σχετικά με την ιστορία του Συνταγματάρχου Μαρδοχαίου Φριζή και την δράση του στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41 παρατηρούμε μία προσπάθεια χαλκεύσεως ή παραποιήσεως της Ιστορίας εκ μέρους κατ' αρχάς των απογόνων του μαχητού Μαρδοχαίου Φριζή και του συνόλου της εβραϊκής παροικίας ακολούθως.

Για αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και ενημέρωση επί του θέματος σας πληροφορούμε ότι…

1…ο Μαρδοχαίος Φριζής, έπεσε υπέρ Πατρίδος την 5η Δεκεμβρίου 1940 στην Πρεμετή, μαχόμενος από την πρώτη ημέρα του πολέμου ως ΑΝΤΙσυνταγματάρχης. Μετά τον θάνατό του έλαβε τιμητικώς τον βαθμό του Συνταγματάρχου. Επομένως, αναφερόμενοι στην πολεμική δράση του Ανδρός μιλάμε πάντα για τον Αντισυνταγματάρχη Φριζή κι όχι Συνταγματάρχη.

2…ο ΠΡΩΤΟΣ πεσών μαχόμενος ανώτερος αξιωματικός ήτο ο Αντισυνταγματάρχης Πεζικού Κεφαλόπουλος Χαράλαμπος του 18ου Συντάγματος Πεζικού. Έπεσε την 21η Νοεμβρίου του 1940 στο Βράνεστε.
Για τις συνθήκες θανάτου του ΠΡΩΤΟΥ ΠΕΣΟΝΤΟΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ διαβάζουμε από τις εκδόσεις Ιστορίας Στρατού: "…το 18ον Σύνταγμα Πεζικού, ανατρέψαν κατόπιν αγώνος τας εις περιοχήν Μπαμπάν εχθρικάς αντιστάσεις, προωθήθη μέχρι του υψώματος 1211, όπερ και κατέλαβε την 18.00, εκτοπίσαν τον πεισμόνως αντισταθέντα εχθρόν, συλλαβόν 7 αξιωματικούς μετά του διοικητού του τάγματος και 50 οπλίτας αιχμαλώτους. Αι απώλειαι του Συντάγματος ανήλθον εις 2 αξιωματικούς νεκρούς εξ ών ο ΥΠΟΔΙΟΙΚΗΤΗΣ του Συντάγματος Αντισυνταγματάρχης Κεφαλόπουλος Χαράλαμπος και 2 οπλίτας νεκρούς….", ΔΙΣ σελ. 613…για την ιστορική μνήμη να θυμίσουμε ότι οι πρώτοι ανά βαθμό πεσόντες αξιωματικοί ήσαν…
Αντισυνταγματάρχης   Κεφαλόπουλος Χαράλαμπος του 18ου Συντάγματος Πεζικού, έπεσε την 21ή Νοεμβρίου στο Βράνεστε.
Ταγματάρχης  Μαντούβαλος Παναγιώτης του 50ού Συντάγματος Πεζικού, έπεσε την 17η Νοεμβρίου στον Μόραβα
Λοχαγός  Αποστολίδης Θεόδωρος του 50ού Συντάγματος Πεζικού, έπεσε την 17η Νοεμβρίου στον Μόραβα
Υπολοχαγός  Διάκος Αλέξανδρος του 4ου Συντάγματος Πεζικού, έπεσε την 1η Νοεμβρίου στην Τσούκα.
Ανθυπολοχαγός  Βλάχος Γεώργιος ή Απόστολος του 33ού Συντάγματος Πεζικού, έπεσε την 1η Νοεμβρίου στο Βέρνικ.4…Οι πρώτοι Ιταλοί αιχμάλωτοι - Αλπινιστές της ΤΖΟΥΛΙΑ

Διαβάζουμε από τις εκδόσεις Ιστορίας Στρατού "

…Κατά την νύκτα 28ης προς 29ην Οκτωβρίου, οργανωθείσα υπό του υποτομέως (ΣΗΜ. δεξιό πλευρό αποσπάσματος Πίνδου του Σ/χου Δαβάκη) επιδρομή κατά του κατεχομένου υπό των Ιταλών χωρίου Γράμμος, είχεν ως αποτέλεσμα την σύλληψη 11 Αλπινιστών και ενός βαρέως τραυματία αξιωματικού." ΔΙΣ, σελ123.

Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Αντισυνταγματάρχου ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΥ ΦΡΙΖΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΑΛΠΙΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΤΖΟΥΛΙΑ

Η άμυνα του μετώπου Ηπείρου είχε ανατεθεί εξ ολοκλήρου στην 8η Μεραρχία. Η γραμμή αμύνης άρχιζε στα αριστερά από τα παράλια σύνορα Ελλάδος-Αλβανίας και στα δεξιά στηριζόταν στον Σμόλικα.
Η διαταγή της 23ης Σεπτεμβρίου του 1940 καθόριζε ότι η Μεραρχία απεφάσισε να παρασύρη τον αντίπαλο επί της οργανωμένης άριστα τοποθεσίας Ελαία-Καλαμά κι από εκεί με αντεπιθέσεις να τον απορρίψη πέραν των συνόρων. Το σχέδιο ώριζε ότι οι μονάδες προκαλύψεως θα εκτελούσαν μαχόμενες υποχωρητικούς ελιγμούς μέχρι την γραμμή αμύνης παρασύροντας στην υποχώρησή τους τον εχθρό. Εκεί, οι μονάδες προκαλύψεως θα περνούσαν στα μετόπισθεν σαν εφεδρείες. Τονίζουμε ότι η 8η Μεραρχία ήταν την 27η Οκτωβρίου πανέτοιμη και πλήρως επιστρατευμένη. Μάλιστα δε το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων Μεσολογγίου είχε προεπιστρατευθή και επορεύετο προς την Ήπειρο για να ενταχθή στην 8η Μεραρχία ενώ την 28η Οκτωβρίου ήταν στο Αγρίνιο.
Για αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των πολεμικών αναγκών, το μέτωπο Ηπείρου, στην γραμμή ανασχέσεως Ελαίας-Καλαμά όπου θα εδίδοντο οι αποφασιστικές μάχες, διαιρέθηκε σε 3 τομείς και Προκάλυψη. Ο Μαρδοχαίος Φριζής ήταν διοικητής μίας εκ των μονάδων προκαλύψεως των οποίων η αποστολή περιγράφεται λεπτομερώς στην οδηγία του ΓΕΣ της 5ης Οκτωβρίου 1940. Συγκεκριμένα η οδηγία διέταξε:
"ΑΓΩΝ ΠΡΟΚΑΛΥΨΕΩΣ. Η πραγματοποιουμένη ήδη επιστράτευσις και συγκέντρωσις των μαχίμων στοιχείων της Μεραρχίας πρό της ενάρξεως των επιχειρήσεων, απαλλάσσει την προκάλυψιν ουσιώδους μεταβολής, τουτέστι της καλύψεως της συγκεντρώσεως και της παροχής του αναγκαιούντος προς τούτο χώρου. Η αποστολή συνεπώς της προκαλύψεως περιορίζεται εις το να δώση τον απαιτούμενον χρόνον συναγερμού και καταλήψεως της τοποθεσίας αντιστάσεως και εις το να κερδίση τον δυνατόν χρόνον δια της επιβραδύνσεως του αντιπάλου άνευ όμως φθοράς των μέσων της. Το τελευταίον τούτον είναι ουσιώδες….", Αρχείον ΔΙΣ Φ. 760/ΙΑ/2.

Ο ρόλος των μονάδων σαν του Φριζή ήταν λοιπόν υποχωρητικός και αρκετά επιτυχής διότι γενικά η προκάλυψη σε όλο το μέτωπο, όπου επετέθησαν οι Μεραρχίες Φερράρα και Κενταύρων, κράτησε 2 ημέρες και έφερε τους Ιταλούς στις οχυρωμένες θέσεις Ελαίας-Καλαμά σύμφωνα με το σχέδιο. Σχετικά με τις φθορές πρέπει να αναφέρουμε την εκδήλωση πανικού κατόπιν σφοδρού κανονιοβολισμού, την 29η Οκτωβρίου, σε διμοιρία του 2ου Τάγματος του 42ου Συντάγματος Ευζώνων, το οποίο ανήκε στον τομέα του Μαρδοχαίου Φριζή, με αποτέλεσμα να συλληφθούν από τους Ιταλούς οι πρώτοι 70 Έλληνες Εύζωνοι αιχμάλωτοι. Την κατάρρευση έσωσε ο διοικητής του τομέως Καλαμά, Συνταγματάρχης Γιατζής, ο οποίος με αντεπίθεση αναπροώθησε τους Ευζώνους στις θέσεις τους. Το ίδιο βράδυ οι μονάδες προκαλύψεως Φριζή και Παπαδημητρίου περνούν στις θέσεις άμυνας και εφεδρείας για ανασυγκρότηση.
Ενώ όλα εξελίσσοντο βάσει των σχεδίων στην 8η Μεραρχία έως την 30ή Οκτωβρίου, στον Τομέα Πίνδου του Δαβάκη, δηλαδή δεξιά της 8ης Μεραρχίας, εδημιουργήθη σοβαρή κατάστασις. Οι 1.800 άνδρες του Δαβάκη αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν υπό την πίεση των 11.000 ανδρών της ΤΖΟΥΛΙΑ. Η ΤΖΟΥΛΙΑ επετέθη με δύο έμβολα γύρω από τον Σμόλικα. Από την ΒΑ πλευρά επετέθη με το 75% των δυνάμεών της (ΒΟΡΕΙΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ) ενώ το υπόλοιπο (ΝΟΤΙΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ) επετέθη ΝΑ του Σμόλικα.
Η δράσις του ΝΟΤΙΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ της ΤΖΟΥΛΙΑ εάν επετύγχανε θα απέκοπτε τον στρατό Ηπείρου με κίνδυνο κυκλώσεως της 8ης Μεραρχίας. Για άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, ο Κατσιμήτρος διατάζει, την 31η Οκτωβρίου το βράδυ, τον Υποτομέα Αώου (Τάγμα Προκαλύψεως Κονίτσης) να συμπτυχθή νοτίως του Αώου βόρεια από το Βρυσοχώρι και να συνδεθή με το Απόσπασμα Μετσόβου το οποίο από τώρα ανήκει στην 8η Μεραρχία. Έτσι, την 31η Οκτωβρίου το βράδυ, ο Υποτομέας Αώου και το Απόσπασμα Μετσόβου μαζί, αποτέλεσαν το Απόσπασμα Αώου του οποίου διοικητής ετέθη ο Αντισυνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής με στόχο την παρεμπόδιση του ΝΟΤΙΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ της ΤΖΟΥΛΙΑ να κυκλώση την 8η Μεραρχία περνώντας τον Αώο.

Τα γεγονότα των επομένων ημερών συνοπτικά είναι:

Στις 2 Νοεμβρίου, μία φορά το πρωί και μία στις 11.00 το βράδυ, οι Αλπινιστές του ΝΟΤΙΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ που κατείχον το Παλαιοσέλιον και Πάδες προσπάθησαν να διαβούν τον Αώο αλλά απέτυχαν.
Στις 3 Νοεμβρίου επανέλαβαν την προσπάθεια διαβάσεως του Αώου και μερικά τμήματα το πέτυχαν αλλά οι Έλληνες, με σφοδρή αντεπίθεση τους απώθησαν... Ο Αντισυνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής διατάζεται να "επιδείξη άκραν δραστηριότηταν κατά του πλευρού και των νότων του διεισδύσαντος εις την κοιλάδα του Αώου εχθρού και να επιτηρή τας εις το δεξιόν πλευρόν της Μεραρχίας αγούσας οδεύσεις". Αρχείον ΔΙΣ/Φ. 692/Α/Ι. Σελ. 28. H I Μεραρχία ανακατέλαβε την Σαμαρίνα.
Στις 4 Νοεμβρίου το Απόσπασμα Αώου δεν είχε δράση ενώ στην Πίνδο, την Γραμπάλα, το Καλπάκι, τον Καλαμά κλπ εμαίνετο ο πόλεμος και διεξάγοντο σφοδρότατες μάχες. Το απόγευμα, συνδέθηκε το Απόσπασμα Αώου με τα πρώτα τμήματα της Μεραρχίας Ιππικού (Ουλαμός της Ι Επιλαρχίας του 3ου Συνάγματος Ιππικού έφθασε στο Βρυσοχώρι) η οποία είχε αρχίσει να προωθείται στο μέτωπο. Η εμπλοκή στον πόλεμο της Μεραρχίας Ιππικού και της Ι Μεραρχίας Πεζικού ήσαν η χαριστική βολή στην ΤΖΟΥΛΙΑ της οποίας ο κύριος όγκος με το Βόρειο Συγκρότημα είχε καταλάβει την Σαμαρίνα και μέσω Διστράτου κάποια τμήματα έφθασαν ως την Βωβούσα. Την ίδια μέρα οι επερχόμενες δυνάμεις της Μεραρχίας Ιππικού μέ το 2ο Τάγμα του 4ου Συντάγματος και με τον 3ο Λόχο του 51ου Συντάγματος ανέτρεψαν τις δυνάμεις αλπινιστών και ανακατέλαβαν την Βωβούσα όπου βρήκαν 36 νεκρούς αλπινιστές. 6 χιλιόμετρα βόρεια της Βωβούσας έλαβε θέση Τάγμα Αλπινιστών ενώ η Διοίκηση της ΤΖΟΥΛΙΑ ήταν λίγο πιό πάνω στο Δίστρατο.
Εν τω μεταξύ, ο βόρειος υποτομέας Πίνδου, συνέλαβε στο Κάντζικο 85 αιχμαλώτους Αλπινιστές.
ΣΤΙΣ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ το Απόσπασμα Αώου δεν είχε δράση ενώ το Ιταλικό Αρχηγείο του Αρχιστρατήγου Πράσκα ανακοινώνει επισήμως τις ιταλικές απώλειες. νεκροί 371, τραυματίες 1199, αγνοούμενοι 658. Ο Ελληνικός Στρατός είχε συλλάβει ως τώρα εκατοντάδες Ιταλούς αιχμαλώτους.
Η Μεραρχία Ιππικού αγωνίζεται σκληρά στο Δίστρατο εναντίον των Αλπινιστών.
Η 1η Μεραρχία εσχημάτισε την εντύπωση ότι η εφεδρική Μεραρχία Μπάρι σπεύδει για βοήθεια της ΤΖΟΥΛΙΑ και επισπεύδει τις κινήσεις και προωθήσεις πολλών μονάδων γύρω απ' τον Σμόλικα. Το Απόσπασμα Φριζή διατάζεται να διαβή τον Αώο και να μεταβή στο χωριό Ελεύθερο.
Στις 6 Νοεμβρίου η Ι ΜΕΡΑΡΧΙΑ ανακοινώνει ότι οι συλληφθέντες από την Μεραρχία Αλπινιστές αιχμάλωτοι είναι 7 αξιωματικοί, 5 υπαξιωματικοί και 293 οπλίτες.
Σκληρές μάχες δίνει η Μεραρχία Ιππικού εναντίον των Αλπινιστών. Οι Ιταλοί μάχονται απεγνωσμένα ώστε να μην κυκλωθούν. Η ΤΖΟΥΛΙΑ αναγκάζεται να συμπτύξη τα δύο συγκροτήματά της σε μία δύναμη με μέτωπο στο Πάδες.
Το Απόσπασμα Μαρδοχαίου Φριζή τίθεται υπό τις διαταγές της Μεραρχίας Ιππικού
Στις 7 Νοεμβρίου, οι σκληρές μάχες συνεχίζονται με τους Έλληνες να ενισχύονται συνεχώς και τους Αλπινιστές να αδυνατίζουν αλλά να μάχονται γενναία. Το Απόσπασμα Φριζή καταλαμβάνει την περιοχή νότια από το Παλαιοσέλιον.
Η Ι Μεραρχία με το Απόσπασμα Κετσέα κατέλαβε την διάβαση Κλέφτης και συνέλαβε 70 Αλπινιστές αιχμαλώτους. Η Μεραρχία προωθεί την ΙΧ και Χ Ομάδες Αναγνωρίσεως, το 1ο Τάγμα του 2ου Συντάγματος και το 1ο Τάγμα του 4ου Συντάγματος εις Πεκλάρι για κύκλωση της ΤΖΟΥΛΙΑ.

Το Γενικό Στρατηγείο διατάζει έντονα το Β' Σώμα Στρατού να ξεμπερδεύει με την Τζούλια. Έτσι, ο διοικητής του Β' Σώματος Στρατού, Υποστράτηγος Β. ΒΡΑΧΝΟΣ εκδίδει ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (Αρ. 148, Αρχείον ΔΙΣ Φ. 681α/Α/83) για την επομένη ημέρα (8η Νοεμβρίου 1940) προς την Μεραρχία Ιππικού της οποίας η αποστολή θα είναι "η μεραρχία καλυπτομένη εκ των κατευθύνσεων Δίστρατον-Παλαιοσέλιον-Σαμαρίνας θα ολοκληρώση την κατάληψιν του συγκροτήματος Κλέφτη και θα προσπαθήση δια ταχυκινήτων μέσων Ιππικού να καταλάβη την διάβασιν Πεκλάρι ίνα εμποδίση και αιχμαλωτίση τα δια της διαβάσεως ταύτης διαρρέοντα εχθρικά τμήματα".

Διατάζεται δηλαδή η περικύκλωσις της ΤΖΟΥΛΙΑ
Στις 8 Νοεμβρίου κατελήφθη από τμήματα της Ταξιαρχίας Ιππικού το Δίστρατο. Οι διαταγές για συντριβή της ΤΖΟΥΛΙΑ είναι πιεστικές.
Στις 9 Νοεμβρίου οι Αλπινιστές του 9ου Συντάγματος πολεμούν το βράδυ με απελπισία χωρίς εφοδιασμό για 4 ημέρες, ώστε να ανοίξουν την διάβαση Κλέφτης και να διαφύγουν αλλά δεν το πετυχαίνουν. Το 4ο Σύνταγμα με πυροβολικό προωθείται προς Πάδες. Η Μεραρχία Ιππικού θεωρείται υπεύθυνη της καθυστερήσεως εκκαθαρίσεως της κοιλάδος του Αώου. Αρχείον ΔΙΣ Φ. 715/Α/4. Σελ. 29
Στις 10 Νοεμβρίου Στην διάβαση Κλέφτης οι Αλπινιστές του 9ου Συντάγματος απελπισμένοι και εξουθενωμένοι παραιτήθηκαν του αγώνος κι σκορπίστηκαν προς Νότον αφού εγκατέλειψαν κάθε είδους πολεμικό υλικό, νεκρούς και την σημαία του 3ου Τάγματος του 9ου Συντάγματος Αλπινιστών. Η Χ Ομάδα Αναγνωρίσεως κατεδίωξε τα απομεινάρια του 1ου Τάγματος του 9ου Συντάγματος όπου έπεσε μαχόμενος ο διοικητής του 9ου Συντάγματος της Τζούλια. Δεκάδες Αλπινιστές σκόρπιοι πεινασμένοι παρεδίδοντο όλη μέρα σε τμήματα της Μεραρχίας Ιππικού. Το Απόσπασμα Σπηλιωτοπούλου συνέλαβε 60 αιχμαλώτους.

Ο Μαρδοχαίος Φριζής, υλοποιώντας την διαταγή του Β' Σ.Σ. της 7ης Νοεμβρίου για περικύκλωση της ΤΖΟΥΛΙΑ, διέταξε μία Ημιλαρχία της 1ης Επιλαρχίας του 3ου Συντάγματος Ιππικού να καταδιώξη τα πεινασμένα απομεινάρια του 8ου Συντάγματος της ΤΖΟΥΛΙΑ προς Κόνιτσα ενώ ο 2ος Λόχος του Τάγματος Κονίτσης θα τους περίμενε στο ύψωμα Σουσνίτσα κοντά στο χωριό Ελεύθερο. Οι Αλπινιστές αιφνιδιάστηκαν από την ενέδρα και είχαν 300 νεκρούς. 700 αλπινιστές από το 8ο Σύνταγμα παρεδόθησαν. Οι υπόλοιποι Αλπινιστές που ξέφυγαν, περίπου 7.500 άνδρες πέρασαν στην Κόνιτσα κι από εκεί, μαχόμενοι και με μεγάλες απώλειες, για ανασυγκρότηση στην Πρεμετή όπου στις 15 Νοεμβρίου ήσαν πάλι ετοιμοπόλεμοι υπό τον Στρατηγό Νάσσι.

Σημείωση:  άρα  το  σενάριο  περί διαλύσεως της ΤΖΟΥΛΙΑ είναι παραμύθια. Πρόκειται ασφαλώς για μεγάλη νίκη από την οποία το μόνο που δεν έλλειψε ήταν οι ΗΡΩΕΣ-επώνυμοι και ανώνυμοι. 

Προς τι η καπηλεία  από  τους  ιουδαίους;

Ο «πατέρας» της νίκης ήταν ο Κατσιμήτρος.   

Η προπαγάνδα δουλεύει άριστα και σε λίγα χρόνια στα σχολεία θα διδάσκεται ότι αυτός που κατατρόπωσε τους Ιταλούς, ήταν ο Φριζής.
Ο Φριζής ήταν ένας πανέξυπνος και ικανότατος αξιωματικός, ο οποίος εκτέλεσε επακριβώς τις διαταγές που του ανατέθηκαν. Κατά πάσα πιθανότητα βρήκε ηρωικό θάνατο και αν είναι έτσι τα πράγματα, ήταν ήρωας.

Αλλά δεν ήταν ο μόνος.

Υπάρχουν άλλοι 784 Αξιωματικοί που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδας, αλλά δυστυχώς το Ελληνικό κράτος θέλει να ξέρουμε μόνο αυτόν που στο κάτω- κάτω πολέμησε μόνο υπέρ πατρίδος.

Αγνοούνται Ανώτατοι Αξιωματικοί που αυτοκτόνησαν γιατί δεν ήθελαν να παραδοθούν, αγνοούνται Ανώτεροι αξιωματικοί που τους βρήκε ο θάνατος ενώ οι ίδιοι χειριζόντουσαν πολυβόλα, αγνοούνται εκατοντάδες άλλοι αξιωματικοί που είχαν παρόμοια δράση με του Φριζή και σκοτώθηκαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Όλοι ήταν ήρωες, αλλά το κράτος ξεχωρίζει μόνο τον εβραίο. Γιατί;
Στο διαδίκτυο αν πληκτρολογήσεις το όνομα Φριζής σου παρατίθενται 700 θέματα και σε όλες τις επικεφαλίδες διαβάζεις «ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που σκοτώθηκε κλπ».

Αν διαβάσεις τα κείμενα τα περισσότερα αναφέρουν ότι είναι ο πρώτος ανώτερος αξιωματικός νεκρός. Βεβαίως αυτός που δεν διαβάζει με λεπτομέρεια, του μένει η εντύπωση-διαβάζοντας μόνο τις επικεφαλίδες- ότι ο πρώτος αξιωματικός που σκοτώθηκε στο πόλεμο ήταν εβραίος. Βεβαίως λένε ψέματα.

Όπως και άθλιο ψέμα είναι ότι ο βασιλιάς και ο Μεταξάς τον προήγαγαν έπ’ ανδραγαθία όταν βρισκόταν στη ζωή. Η προαγωγή του βεβαίως ήρθε μετά το θάνατό του όπως γίνεται με όλους τους πεσόντες σε περίοδο πολέμου, Αξιωματικούς και Οπλίτες. 

ΕΦΕΔΡΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ  ΤΙΜΟΥΝ  ΤΟΝ  ΗΡΩΑ  ΦΡΙΖΗ.  ΚΑΙ  ΚΑΛΑ  ΚΑΝΟΥΝ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΟΜΩΣ  40  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ  ΚΑΙ  400  ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ  ΜΟΝΟ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  ΠΟΥ  ΕΠΕΣΑΝ  ΥΠΕΡ  ΠΑΤΡΙΔΟΣ  ΤΟ  1940.

ΑΥΤΟΥΣ  ΤΟΥΣ  ΤΙΜΗΣΑΝ  ΠΟΤΕ;  ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ  ΤΑ  ΟΝΟΜΑΤΑ  ΤΟΥΣ;  ΚΑΤΕΘΕΣΑΝ  ΣΤΕΦΑΝΙ  ΣΤΟΥΣ  (ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ)  ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ  ΤΟΥΣ;  ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΟΔΟΙ  ΜΕ  ΤΑ  ΟΝΟΜΑΤΑ  ΤΟΥΣ;

ΜΟΝΟ   ΕΝΑΝ  ΗΡΩΑ  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ,  ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ  ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ,  ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ;  
ΟΙ  ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ;
ΞΕΡΟΥΜΕ.  
ΔΕΝ  ΤΟΥΣ  ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ  ΤΑ  ΜΜΕ,  ΟΙ  ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ,  ΤΟ  ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ,  ΟΙ  "ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ".

ΛΑΟΣ  ΠΡΟΒΑΤΩΝ.  
ΟΤΙ  ΤΟΥ  ΣΕΡΒΙΡΟΥΝ  ΣΤΗΝ  ΟΘΟΝΗ. 

Έκδοση της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, 

«Αγώνες και νεκροί του Ελληνικού Στρατού 1940-1945»

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, έπεσαν υπέρ πατρίδος, 15.556 ένστολοι άνδρες και μία γυναίκα. Ανάμεσα στους νεκρούς και εξαφανισμένους, περιλαμβάνονται 70 Μουσουλμάνοι από τη Δυτική Θράκη, 21 Αρμενικής καταγωγής, 7 Μουσουλμάνοι από την Ήπειρο (Τσάμηδες)  και καθολικοί από τις Κυκλάδες.  ΕΒΡΑΙΟΙ  193.

ΟΙ  ΠΕΣΟΝΤΕΣ  ΥΠΕΡ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΕΒΡΑΪΚΟΥ  ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ

Νεκροί  Ιουδαίοι

 
Αξιωματικοί 1
Ανθυπασπιστές 1
Έφεδροι Ανθυπασπιστές 1
Λοχίες 2
Δεκανείς 10
Υποδεκανείς 2
Στρατιώτες 176 

Καταγόμενοι από τη Θεσσαλονίκη 166, από τα Ιωάννινα 5, από τη Κέρκυρα 3, από τη Βέροια 3, από τη Λάρισα 3, από τη Ξάνθη 1, από τις Σέρρες 1, από τη Φλώρινα 3, από την Άρτα 1, από το Βόλο 1, από τη Κομοτηνή 1, από τη Καβάλα 1, από τα Τρίκαλα 1, από τη Ζάκυνθο 1 , από τη Χαλκίδα 1 και 1 που δεν αναγράφεται ο τόπος καταγωγής τους.

Σύμφωνα με την περιγραφή του θανάτου των παραπάνω, 

οι 6 σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια κάποιας μάχης, οι 47 σε νοσοκομείο, οι 20 από το κρύο, 5 από αεροπορικές επιδρομές, 15 σε χειρουργεία, 1 από πολεμικά τραύματα, 2 σε αιχμαλωσία, 2 από εξάντληση, 2 πέθαναν,   93 αναγράφεται ότι φονεύθηκαν και μάλλον εννοείται σε μάχη. 
Από τους παραπάνω  1 σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης, 2 κατά την εισβολή των Γερμανών τον Απρίλιο του ’41 και οι υπόλοιποι 189 στην Πίνδο.
Εξαφανισμένοι
Δεκανείς 3
Στρατιώτες 19
Καταγόμενοι από τη Θεσσαλονίκη 19, από τα Ιωάννινα 1, από τη Κέρκυρα 1 και 1 που δεν αναγράφεται ο τόπος καταγωγής του.

Σύνολο νεκρών και εξαφανισμένων 193 + 22= 215

(Μόνο δύο Συντάγματα, το 50ό και το 67ο, που απαρτιζόταν από εβραίους  και  χρησιμοποιήθηκε σε επιχειρήσεις, ενώ οι υπόλοιποι ιουδαίοι  υπηρέτησαν  σε βοηθητικές θέσεις). 

Τώρα  πού  βρήκαν 513 νεκρούς οι εβραίοι;  Ας πάρουν τα επίσημα στοιχεία του Στρατού.

Ο  Κοέν στην ιστοσελίδα του  γράφει  ότι  ο εβραίοι που «πολέμησαν»  (εννοεί  επιστρατεύτηκαν)  το  1940  ήταν  12.898.

Η  Ελλάδα  του  1940  των  7.344.860 κατοίκων επιστράτευσε περίπου 600.000  και  οι  70.000  Ιουδαίοι  έδωσαν  12.898  στρατιώτες; 

  ΣΗΜΕΙΩΣΗ  Ζ.Π.:  Σε  Γενική  Επιστράτευση  οι  ικανοί  προς  πόλεμο  άνδρες  είναι  περίπου  1  προς  8-9  του  συνολικού  πληθυσμού.  Ο   οργανωμένος  στρατός  του  Μεταξά,  ο  καλύτερος  και  μεγαλύτερος  στρατός  των  Ελλήνων  από  τα  αρχαία  χρόνια,  είχε  δύναμη  περί  τις  600.000  άνδρες  σε  ένα  πληθυσμό  περίπου  7.500.000  

Ένας  τυχαίος  πληθυσμός  μιας  κοινότητος  70.000  ανθρώπων  σε  γενική  επιστράτευση,  με  τις  καλύτερες  των  επιδόσεων,  δεν  μπορεί  να  αποδώσει  οργανικά  και  ηλικιακά  άνδρες  προς  πόλεμο  πάνω  από  7.000  Ο  συνηθισμένος  αριθμός θα  είναι  5  με  6.000  Και  πράγματι  οι  εβραίοι  επίστρατοι  είχαν  σχηματίσει  δύο  συντάγματα των  2.200  ανδρών  έκαστον  (το  50ό  και  το  67ο)  και  αρκετοί  άλλοι  (περίπου  2.000)  ήταν  διασκορπισμένοι  σε  άλλα  συντάγματα  σαν  βοηθητικοί.

Οι  Ιουδαίοι  γράφουν  ότι  στον  πόλεμο  πολέμησαν 343 ιουδαίοι  αξιωματικοί;  Ποιοι  είναι;  Που είναι;  Που  πολέμησαν;  Πόσοι  τραυματίστηκαν;  Πόσοι  άλλοι  σκοτώθηκαν;  Πόσοι  παρασημοφορήθηκαν;  
 ΚΑΝΕΝΑΣ.

Ο ΦΡΙΖΗΣ ΗΤΑΝ  Ο ΕΝΑΣ  ΚΑΙ  ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

ΠΟΙΑ  ΕΙΝΑΙ  ΤΑ  ΟΝΟΜΑΤΑ  ΤΩΝ  ΑΛΛΩΝ  ΙΟΥΔΑΙΩΝ  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ  ΠΟΥ  ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ;








ΑΠΟ  ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ  40  (ΣΑΡΑΝΤΑ)  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ  ΚΑΙ  400  ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΟΙ)  ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ  ΠΟΥ  ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ  ΗΡΩΪΚΑ  ΤΟ  1940.   (Και  1.500 - 2.000  Θεσσαλονικείς  που  σκοτώθηκαν  από  τους  βομβαρδισμούς  των  άγγλων  το  1943).
ΓΙ  ΑΥΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΕΚΛΑΨΕ  ΚΑΝΕΝΑΣ.  
ΓΙ  ΑΥΤΟΥΣ  ΔΕΝ  ΒΡΕΘΗΚΑΝ  ΤΑ  ΟΣΤΑ  ΤΟΥΣ.  ΓΙ  ΑΥΤΟΣ  ΔΕΝ  ΠΗΓΑΝ  C 130  ΝΑ  ΤΟΥΣ  ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΝ.  
ΟΥΤΕ  ΑΝΔΡΙΑΝΤΕΣ  ΣΤΗΘΗΚΑΝ,  ΟΥΤΕ  ΟΔΟΙ  ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΑΝ.
ΟΙ  ΒΛΑΚΕΣ  ΓΚΟΪΜ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ,  Ο  ΨΩΜΙΑΔΗΣ  ΚΑΙ  Ο  ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ  ΔΕΝ ΤΙΜΗΣΑΝ  ΠΟΤΕ  ΤΟΥΣ  ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΥΣ  440  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ  ΗΡΩΕΣ.  
ΜΟΝΟ  ΤΟΝ  ΜΑΡΔΟΧΑΙΟ  ΦΡΙΖΗ.
ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ  ΑΔΙΚΟ;

  Βέβαια  δεν  φταίνε  οι  εβραίοι  αλλά  οι  ανίκανοι  και  γλυψιματίες  έλληνες  πολιτικοί.  

Η  ΑΠΟΨΗ  ΤΩΝ  "ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ":

  Ο  αντισυνταγματάρχης  Μαρδοχαίος  Φριζής  σκοτώθηκε  στο  μέτωπο,  πολεμώντας  για  την  πατρίδα  του,  την  Ελλάδα.  Αυτό  είναι  αναμφισβήτητο.

Αυτό  και  μόνο  κάνει  τον  Μαρδοχαίο  Φριζή  αθάνατο  Έλληνα  Ήρωα.

Αποδεικνύει  επίσης  ότι  η  Ελλάδα,  η  έννοια  του  Ελληνισμού  και   της  Ελληνικότητας  είναι  τόσο  ισχυρή,  ώστε  ορισμένα  άτομα  αυτής  της  ιδιαίτερης  εθνότητας,  της  ιουδαϊκής  εθνότητας,  να  θυσιάζουν  την  ζωή   τους  για  την  Ελλάδα,  παρ' όλο  που  ανήκουν  σε  μια  εθνότητα,  που  τα  μέλη  της  συστηματικά  και  διαχρονικά  επέδειξαν  (Χίος,  Νάουσα), και   επιδεικνύουν,  (π.χ.  Σόρος)  ανθελληνική  συμπεριφορά.  

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ  ΜΑΡΔΟΧΑΙΟΣ  ΦΡΙΖΗΣ

                   ΑΘΑΝΑΤΟΣ

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ