Όταν το παρελθόν είδε το μέλλον

Του Νίκου Λυγερού


Στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό)(Fullshot)(Flashback)

(Ένα κοριτσάκι που φαίνεται χαμένο πλησιάζει ένα μοναχό...)


 Αθανασία
Μήπως ξέρεις πότε θα περάσει το τρένο;

Φώτης
Δε θ' αργήσει τώρα... (Χρόνος) Μην ανησυχείς...


Αθανασία
Πώς το ξέρεις ότι ανησυχώ;

Φώτης
Δεν περιμένεις το χρόνο!


Αθανασία
Εσύ τον περιμένεις;


Φώτης
Εγώ ζω μαζί του...

Αθανασία
Πώς μπορώ να ζήσω κι εγώ μαζί του;


Φώτης
Πεθαίνοντας μαζί του...


Αθανασία
Πώς μπορώ να πεθάνω;

Φώτης
Είναι πολύ νωρίς ακόμα...


Αθανασία
Γιατί είναι νωρίς;


Φώτης
Δεν έμαθες ακόμα να υποφέρεις...

Αθανασία
Μα δε θέλω να υποφέρω...


Φώτης
Ούτε κι εγώ θέλω να υποφέρεις...


Αθανασία
Εσύ μπορείς να υποφέρεις για μένα;


Φώτης
Γι' αυτό ήρθα...


Αθανασία
Θα πάρεις κι εσύ το τρένο;

Φώτης
Όχι, πρέπει να μείνω εδώ...


Αθανασία
Μπορώ να καθίσω μαζί σου; (Κάθεται δίπλα του) Έχεις φίλους εδώ;


Φώτης
Είχα και θα έχω...


Αθανασία
Μα τώρα δεν έχεις;


Φώτης
Πρέπει να χτίσω μια γέφυρα πρώτα...

Αθανασία
Είσαι και πρωτομάστορας;


Φώτης
Όχι, μόνο η ύλη...


Αθανασία
Γιατί δε σε καταλαβαίνω όταν μου απαντάς;


Φώτης
Γιατί δε μου κάνεις ερωτήσεις!

Αθανασία
Τι παράξενος που είσαι! (ο Φώτης χαμογελά...) Αλλά είσαι τόσο καλός άνθρωπος...


Φώτης
Μόνο άνθρωπος είμαι...


Αθανασία
Γιατί είναι τόσοι λίγοι κι οι άλλοι τόσοι πολλοί;

Φώτης
Ακόμα κι ένα μοναδικό κερί φωτίζει το σκοτάδι...


Αθανασία
Πόση ώρα όμως;

Φώτης
Όσο αξίζει το φως.

Αθανασία
Κι αν δε θέλουμε να δούμε;


Φώτης
Τότε δεν πρέπει να παίρνουμε τρένα...

Αθανασία
Εμένα μ' αρέσουν τα ταξίδια...

Φώτης
Το ταξίδι σου όμως αρχίζει εδώ πάνω σ' αυτές τις γραμμές...


Αθανασία
Τι σου κάνουν δυο γραμμές! (Χρόνος) Σε πάνε από τη μια άκρη στην άλλη...

Φώτης
Ο κύκλος της ζωής...


Αθανασία
Και πού είναι ο θάνατος;


Φώτης
Όπου είναι η ζωή...

Αθανασία
Γιατί να ζήσω αν είναι να πεθάνω;


Φώτης
Γιατί να πεθάνεις αν είναι να ζήσεις;


Αθανασία
Ζεις εδώ μα δεν είσαι από εδώ.


Φώτης
Ήμουν από εδώ και θα είμαι από εδώ... (Χρόνος) Ο χρόνος είναι ένας τόπος χωρίς διαστάσεις...

Αθανασία
Ξέρεις, δε θέλω πια να πάρω το τρένο...


Φώτης
Και γιατί;

Αθανασία
Διότι έφθασα δίχως να φύγω...

Φώτης
Μόνο τ' ακίνητα ταξίδια μάς πάνε πραγματικά μακριά...


Αθανασία
Μ' αρέσει να ταξιδεύω μαζί σου...


Φώτης
Η πόλη σου είναι ένα ακίνητο ταξίδι...


Αθανασία
Θα σε προφθάσω πριν ξαναφύγεις...


Φώτης
Θα' μαι εδώ όταν με χρειαστείς... (Του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο)

Αθανασία
Τότε μπορώ να φύγω... (Χρόνος) Κι αν σε ξεχάσω;


Φώτης
Θα θυμάμαι για σένα...



(Flashback)




Τέλος