Πολιτική αυτογνωσία, κοινωνική ωριμότητα

Του Θρασύβουλου Μαυρομάτη 

Λέκτορα Πανεπιστημίου Πατρών

Ναι, τους φαύλους πολιτικούς και πρέπει και μπορούμε να τους αλλάξουμε πλέον.

Και πρώτους και καλύτερους αυτούς που ξεδιάντροπα πλούτισαν από την πολιτική.

Και με την ψήφο μας, μαζί με των μυριάδων αγανακτισμένων την κραυγή και το νέο αυστηρό κοινωνικό δίκαιο, να χτυπήσουμε πλέον δυνατά το πλήκτρο της σκέψης μας που γράφει Delete λοιπόν στους επίορκους πολιτικούς που μάτωσαν τα όνειρά μας, γιατί δεν πάει άλλο.

Ο λαός μας όμως, αυτός ο τόσο καλοκακομαθημένος πότε άραγε θα αλλάξει;

Και πότε θα ξαναμάθει ότι αξίες ζωής δεν είναι μόνον ο πλούτος και η ματαιοδοξία αλλά το «ευ ζειν» που μας δίδαξαν γονείς και δάσκαλοι σε αυτή την πατρίδα που σήμερα θρηνεί και γονατίζει από τους μη μετέχοντες της Ελληνικής παιδείας ταγούς της.

Κι εδώ ακριβώς είναι το δυσεπίλυτο πρόβλημα των γκρίζων καιρών που κάνει ακόμα πιο δύσκολο το πέρασμα από την βαθειά κρίση που μαστίζει τον τόπο σε κάποιο ξέφωτο ευθύνης και ελπίδας.

Γκρίζων καιρών από ένα σάπιο πολιτικό σύστημα που δεν θέλει να αυτοκαθαρθεί γιατί φοβάται και τρέμει--και που θα μετανιώσει γι αυτό, με τον θυμωμένο λαό μας σφιχτά πάντα αγκαλιασμένο μαζί του σε αυτή την υποκουλτούρα του χύδην εαυτουλισμού και πλουτισμού.

Βλάσφημες για τον λαό, θα πούνε κάποιοι οι κουβέντες.

Ναι, βλάσφημες και κυνικές, αληθινές όμως και επιεικείς ίσως.

Γιατί εκτός από το φαύλο πολιτικό μας σύστημα, πάρα πολλά ακόμη πρέπει να αλλάξουν, μήπως και βγούμε επιτέλους από αυτή τη βρώμικη λάσπη που μας λερώνει και μας εξαθλιώνει.

Με πιο σημαντικό πως πρέπει να αλλάξουμε κάποτε και τους ίδιους τους εαυτούς μας.

Γιατί όλοι εμείς που τόσα χρόνια επιλέγουμε τους ίδιους επίορκους θύτες που σήμερα βρίζουμε και αναθεματίζουμε, εμείς οι ίδιοι συνεχίζουμε ακόμα να καμαρώνουμε αγκαζέ δίπλα τους για τις κάθε μορφής ανάγκες μας φυσικά… 

Εμείς λοιπόν όλοι που σήμερα επί δικαίων και αδίκων σαν αγανακτισμένοι μαζευόμαστε στις πλατείες, αλλά και ανυποψίαστοι σε ότι πιθανόν χειρότερο μπορεί να συμβεί αν αφήσουμε ανεξέλεγκτο τον ειρηνικό αυθορμητισμό μας, ας αγανακτήσουμε λίγο και για εμάς τους ίδιους πριν συνεχίσουμε να φασκελώνουμε προς κάθε κατεύθυνση και πριν γίνει αυτό το ξέσπασμα επικίνδυνος χαβαλές και πανηγύρι μαζικής ψυχοθεραπείας, που κάποιοι παμπόνηροι ίσως χειραγωγήσουν.

Ναι, για όλους εμάς τα γράφω όλα αυτά, που φέραμε με την σιωπή και την απάθεια την πατρίδα μας στην ντροπή αυτής της συνολικής παρακμής και ένα βήμα πριν από επαπειλούμενες καταστροφές-- έναν ακριβώς αιώνα κατά σύμπτωση μετά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13…

Έχει από πολύ νωρίς σημειώσει αυτή η γραφίδα για την γονιμότητα της απόγνωσης.

Ας την προλάβουμε λοιπόν αυτή την γονιμότητα γιατί ίσως κυοφορεί απρόβλεπτα.

Και μαζί τους επικίνδυνα και ποικιλόχρωμα αυγά φιδιού.