Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ - Ζ΄ ΜΕΡΟΣ - Τρίτη Ενότητα Κύκλια Έπη

Ο Αχιλλέας σκοτώνει την Πενθεσίλεια.Έργο του Εξηκία.Ο αμφορέας χρονολογείται στο 535-530 π. Χ και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο

Δέκατο Έτος - Κύκλια Έπη

Εμπλοκή των Αμαζόνων


Μετά την κηδεία του Έκτορα, ήλθε στην Τροία η βασίλισσα των ΑμαζόνωνΠενθεσίλεια για να ενισχύσει την Τρωική πλευρά.

Στις μάχες ήταν ιδιαίτερα δυναμική, σκότωσε και τον Αχαιό Μαχάονα.

Τελικά ο Αχιλλέας σκότωσε την Πενθεσίλεια, την οποία όμως ερωτεύθηκε ενώ ήταν πλέον νεκρή.

Τότε ένας Αχαιός οπλίτης, ο Θερσίτης (ο ασχημότερος Αχαιός κατά τις πηγές), βλέποντας τον Αχιλλέα σε στιγμή συναισθηματικής αδυναμίας, άρχισε να τον χλευάζει. Ο Αχιλλέας εξεμάνη και τελικά τον έσφαξε. Η πράξη του αυτή τον έφερε σε ρήξη με τους πολλούς Αχαιούς ηγέτες και έφυγε για τη Λέσβο. Εκεί με συμβουλή του Οδυσσέα, με σκοπό την κάθαρσή του, προσέφερε θυσίες προς τον Απόλλωνα, την Αρτέμιδα και τη Λητώ.

Εμπλοκή των Αιθιόπων


Ενώ ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας απουσίαζαν από τις συρράξεις, ο βασιλέας της ΑιθιοπίαςΜέμνονας, ετεροθαλής αδελφός του Πριάμου, ήλθε να ενισχύσει τους Τρώες.

Λέγεται ότι δεν ήλθε κατευθείαν από την πατρίδα του, αλλά μέσω Περσίας, κατακτώντας όλες τις περιοχές που συνάντησε.

Κατά μία άλλη εκδοχή, ήλθε μέσω Καυκάσου και ηγούνταν στρατού Αιθιόπων και Ινδών. Όπως και αυτή του Αχιλλέα, η πανοπλία του Μέμνονα είχε σφυρηλατηθεί από τον Ήφαιστο. Στην πρώτη του συμπλοκή σκότωσε τον Αντίλοχο.

Εν συνεχεία μονομάχησε με τον Αχιλλέα. Οι δύο ήρωες ήταν ισοδύναμοι, όμως ο Δίας όρισε ότι η μοίρα του Μέμνονα ήταν να σκοτωθεί, όπως και έγινε.

Ο θάνατος του Αχιλλέα


Στη συνέχεια εκδίωξε τους Τρώες οι οποίοι κλείστηκαν στα τείχη τους. Οι θεοί βλέποντας ότι ο Αχιλλέας είχε σκοτώσει τόσους πολλούς, όρισαν ότι ήρθε η ώρα να πεθάνει, έτσι ένα δηλητηριώδες βέλος του Πάρη κατευθυνόμενο από τον Απόλλωνα τον πέτυχε στην πτέρνα και τον σκότωσε. Κατά μία άλλη εκδοχή ο Πάρις τον σκότωσε πισώπλατα με μαχαίρι καθώς παντρευόταν τηνΠολυξένη. Και οι δύο εκδοχές συμφωνούν ότι ο δολοφόνος του ενήργησε ύπουλα και δεν του αποδίδουν τιμές, θεωρώντας ότι ο Αχιλλέας παρέμεινε για πάντα ανίκητος μέχρι και τον θάνατό του. Μετά τον θάνατό του οι Αχαιοί διοργάνωσαν επικήδειους αγώνες.

Ο θάνατος του Αίαντα





Ο   ΑΙΑΣ  Ο  ΤΕΛΑΜΩΝΙΟΣ

Ο Αίαντας, ετοιμάζει την αυτοκτονία του.
Στην μάχη γύρω από το σώμα του Αχιλλέα, ο Οδυσσέας απωθούσε τους Τρώες ενώ ο Αίαντας μετέφερε τον νεκρό ήρωα στο στρατόπεδο των Αχαιών.
Όταν έπαυσαν οι συγκρούσεις, προέκυψε το ζήτημα της διάθεσης της πανοπλίας του Αχιλλέα, η οποία θα προσφερόταν στον ανδρειότερο πολεμιστή.
Ο Αγαμέμνονας ήταν απρόθυμος να αναλάβει πρωτοβουλία να υποδείξει τον κατάλληλο και απευθύνθηκε στους Τρώες κρατούμενούς του ερωτώντας τους ποιος πιστεύουν ότι έχει κάνει τη μεγαλύτερη ζημία στον Τρωικό στρατό.
Κατά μία άλλη εκδοχή οι Αχαιοί ακολουθώντας τη συμβουλή του Νέστορα έστειλαν κατασκόπους για να πληροφορηθούν την άποψη των Τρώων, εκεί άκουσαν μια νεαρή Τρωάδα να λέει ότι ο Αίαντας υπήρξε ο γενναιότερος, μια άλλη νεαρή όμως της απαντά ότι ο Οδυσσέας ήταν πιο γενναίος καθώς αυτός αντιμετώπισε τόσους αντιπάλους ταυτόχρονα, ενώ η μεταφορά απλά του νεκρού Αχιλλέα δεν θεωρείται πράξη γενναιότητας.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία η απόφαση των Αχαιών ήταν ομόφωνη να δοθεί ο οπλισμός στον Οδυσσέα. Κατά τον Πίνδαρο, η απόφαση ελήφθη ύστερα από μυστική ψηφοφορία.
Ο Αίαντας αρχίζει και χάνει τα λογικά του από αυτή την τροπή των γεγονότων. Εξοργισμένος από αυτή την απόφαση, περιέπεσε σε μανία και με την παρέμβαση της Αθηνάς άρχισε να σκοτώνει τα αιγοπρόβατα των Αχαιών πιστεύοντας ότι είναι οι μισητοί πλέον συμπολεμιστές του. Εκλαμβάνει ένα κριό ως τον Οδυσσέα και τον σύρει στη σκηνή του και το βασανίζει.
Το επόμενη πρωία όταν συνήλθε και αντιλήφθηκε το λάθος του, αποφάσισε να αυτοκτονήσει για να αποφύγει τον εξευτελισμό, έτσι ρίπτεται επί του ξίφους του και τερματίζει την ζωή του.

Ο ρόλος του Έλενου

Κατά το πέρας του δέκατου έτους, ένας χρησμός ανέφερε ότι η Τροία θα πέσει μόνο με τα τόξο του Ηρακλή, το οποίο ήταν στην κατοχή του Φιλοκτήτη που βρίσκονταν στη Λήμνο. Για αυτό το σκοπό ο Οδυσσέας και ο Διομήδης τον φέρνουν στην Τρωάδα, του οποίο η πληγή είχε στο μεταξύ επουλωθεί. Κατά τις επερχόμενες συμπλοκές ο Φιλοκτήτης σκότωσε τον Πάρη με το συγκεκριμένο τόξο.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο ο Έλενος και ο Δηίφοβος ζήτησαν το χέρι της Ελένης. Τελικά επικράτησε ο Δηίφοβος και ο Έλενος αποχώρησε στο όρος Ίδη.

Ο Κάλχας ήξερε ότι ο Έλενος γνώριζε για την επερχόμενη καταστροφή της Τροίας, έτσι ο Οδυσσέας τον καταδιώκει και τον αιχμαλωτίζει. Τελικά, εξαναγκάζεται να ομολογήσει ότι οι Αχαιοί θα νικούσαν μόνο αν έφεραν τα λείψανα του Πέλοπα, όπως και έπραξαν.

Ο  ΔΟΥΡΕΙΟΣ  ΙΠΠΟΣ


Ο πόλεμος έληξε με ένα ιδιαίτερο τέχνασμα. Ο Οδυσσέας επινόησε την κατασκευή ένος μεγάλου σε μέγεθος ομοιώματος ξύλινου κοίλου ίππου, του περιώνυμου Δούρειου Ίππου. Ο ίππος ήταν ιερό ζώο για τους Τρώες και θεωρήθηκε ότι θα το εκλάμβαναν ως ανάθημα οπότε και θα το μετακινούσαν στο εσωτερικό της πόλης τους όταν επείθονταν ότι οι Αχαιοί έφυγαν οριστικά.

Το κατασκεύασε ο μηχανικός Επειός, με την καθοδήγηση της Αθηνάς και στο εξωτερικό του έφερε την επιγραφή:

«τῆς  εἰς  οἶκον  ἀνακομιδῆς Ἕλληνες  Ἀθηνᾷ  χαριστήριον»

«Αφιερωμένο  στην  Αθηνά  από  τους  Έλληνες, για  την επιστροφή  τους  στην  πατρίδα.»

Στον Δούρειο Ίππο εισήλθε ομάδα εκλεκτών Αχαιών πολεμιστών με επικεφαλής τον Οδυσσέα, ενώ ο υπόλοιπος στρατός έκαψε το στρατόπεδο προκειμένου να νομίσουν οι Τρώες ότι η αποχώρησή τους είναι οριστική, και έπλευσαν για την Τένεδο.

Την επόμενη πρωία, οι Τρώες ανακαλύπτουν ότι το αντίπαλο στρατόπεδο είχε εγκαταλειφθεί. Μέσα στον ενθουσιασμό τους θεώρησαν ότι ο δεκαετής πόλεμος έχει λήξει και αποφάσισαν να μετακινήσουν τον Δούρειο Ίππο στον εσωτερικό της πόλης.

Ορισμένοι μεμονωμένοι Τρώες θεώρησαν ότι είναι καταραμένο και έπρεπε να το καταστρέψουν ή να το κάψουν.

Η Κασσάνδρα και ο Λαοκόων προειδοποίησαν ότι θα φέρει στην πόλη μεγάλη συμφορά .

Αλλά η Κασσάνδρα ενώ είχε την διόραση, από τον Απόλλωνα να μπορεί να προβλέπει γεγονότα, είχε και την κατάρα της Αθηνάς, να μην πείθει κανέναν.

Όσο αφορά τον Λαοκόωντα και οι δύο γιοι του, τους επιτέθηκαν τεράστιοι θαλάσσιοι όφεις, που εστάλησαν από τον Ποσειδώνα, τα οποία τους έπνιξαν στην θάλασσα.

Κατά μία εκδοχή ο Αινείας και οι οπαδοί του πιστεύοντας σε αυτές τις προβλέψεις αποτραβήχθηκαν στο όρος Ίδη. Οι Τρώες τελικά πλήρεις ενθουσιασμού αποφάσισαν να μεταφέρουν τον Δούρειο Ίππο εντός των τειχών τους. Μάλιστα επειδή ήταν αρκετά μεγάλο κατασκεύασμα, αναγκάστηκαν να κατακρημνίσουν και τμήμα από την κεντρική πύλη της πόλης, τις «Σκαιές Πύλες».

Αμέσως μετά ξεχύθηκαν στους δρόμους της πόλης για να εορτάσουν την επιτυχή έκβαση του πολέμου. Κατά το μεσονύκτιο ο Σίνων, Αχαιός κατάσκοπος, έκανε σήμα στον Αχαϊκό στόλο στην Τένεδο για να επαναπροσεγγίσει την παραλία. Την ίδια στιγμή οι στρατιώτες που βρίσκονταν μέσα στον Δούρειο Ίππο εξήλθαν και σκότωσαν τους φύλακες.

Σύμφωνα με την ορθολογιστική άποψη ο Δούρειος Ίππος αποτελεί τον μυθολογικό απόηχο της πρώτης Πολιορκητική μηχανής που καταγράφεται στην ιστορία.

Πτώση της Τροίας


Όταν οι Αχαιοί εισήλθαν στην πόλη άρχισε η κατακρεούργηση του πληθυσμού της. Η σφαγή συνεχίστηκε και την επόμενη ημέρα. Όσοι Τρώες πρόλαβαν, πολέμησαν απεγνωσμένα με ιδιαίτερο πείσμα, παρ' όλο που αιφνιδιάσθηκαν και δεν είχαν έναν ηγέτη να τους καθοδηγήσει. Κάποιοι υπερασπιστές έρριπταν τμήματα των οροφών των οικιών στους κατεστραμμένους δρόμους της πόλης για να εμποδίσουν τους εισβολείς.

Τελικά, οι τελευταίοι αμυνόμενοι χάθηκαν μέσα στην λαίλαπα της καταστροφής και των σφαγών.

Ο Νεοπτόλεμος σκότωσε τον Πρίαμο που είχε καταφύγει ικέτης στο ναό του Δία.

Ο Νεοπτόλεμος σκοτώνει τον Πρίαμο και τον μικρό Αστυάνακτα 

πάνω στον βωμό του "Ερκείου Διός"

Ο Μενέλαος φόνευσε τον Δηίφοβο, τον σύζυγο της Ελένης και προς στιγμήν θέλησε να επιτεθεί και την Ελένη αλλά τελικά χαμήλωσε το ξίφος του και συγχώρεσε την απιστία της.
Ο Αίας ο Λοκρός, βίασε την Κασσάνδρα στον ναό της Αθηνάς. Εξ' αιτίας αυτής της πράξης του αποφασίστηκε από τους Αχαιούς, με προτροπή του Οδυσσέα, να τον λιθοβολήσουν μέχρι θανάτου, αλλά κατέφυγε στο ιερό της Αθηνάς και σώθηκε.
Μόνον ελάχιστοι Τρώες εσώθησαν:
  • Ο Αντήνωρ, που είχε φιλοξενήσει τον Μενέλαο και τον Οδυσσέα, όταν είχαν σταλεί πρεσβεία για να ζητήσουν την Ελένη, διέφυγε την σφαγή και αυτός και η οικογένειά του.
  • Ο Αινείας μαζί πήρε τον ασθενή πατέρα του στην πλάτη και διέφυγε. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, του επετράπηκε να φύγει λόγω του ηθικού χαρακτήρα του.
Οι Αχαιοί ισοπέδωσαν την πόλη και διαμοίρασαν την λεία.
  • Η Κασσάνδρα δόθηκε στον Αγαμέμνονα,
  • η Ανδρομάχη δόθηκε στον Νεοπτόλεμο και
  • η Εκάβη δόθηκε στον Οδυσσέα.
  • Επίσης θυσίασαν την Πολυξένη στον τάφο του Αχιλλέα, όπως απαίτησαν οι χρησμοί.
  • Τέλος, έρριψαν τον Αστυάνακτα, το βρέφος του Έκτορα από τα τείχη της πόλης, κατά μία εκδοχή με σκοπό να αποτρέψουν πιθανή εκδίκηση του όταν θα ενηλικιωνόταν.
Η Αίθρα, μητέρα του Θησέα που είχε έρθει στην Τροία μαζί με την Ελένη, ηλικιωμένη πλέον, σώθηκε από τους εγγονούς της,Δημόφωνα και Ακάμαντα.


Η επιστροφή των Αχαιών


Πλούσια  Μυκηναϊκή  κατοικία


Οι θεοί είχαν εξοργισθεί από την καταστροφή των ναών και γενικά των ύβρεων που οι Αχαιοί διέπραξαν. Καθώς επέστρεφε ο στόλος, κοντά στην Τήνο ξέσπασε έντονη καταιγίδα. Κατά μία εκδοχή, ο Ναύπλιος για να τους εκδικηθεί παραπλάνησε τον στόλο στέλνοντας εσφαλμένα μηνύματα με κάτοπτρο από το ακρωτήριο του Καφηρέα στην Εύβοια με αποτέλεσμα πολλά πλοία να ναυαγήσουν.
Ο Νέστωρ είχε ασφαλή και γρήγορη επιστροφή στην πατρίδα του.
Ο Αίας ο Λοκρός, τιμωρήθηκε από την Αθηνά, καθώς η Αθηνά δανείστηκε ένα κεραυνό του Δία και τον πυρπόλησε.
Ο Τεύκρος, γιος του Τελαμώνα και ετεροθαλής αδελφός του Αίαντα δικάστηκε επειδή δεν εμπόδισε τον θάνατο του αδελφού του και απαγορεύθηκε η επιστροφή στην πατρίδα του. Τελικά δεν επανήλθε ποτέ και ίδρυσε την Σαλαμίνα της Κύπρου. Αργότερα οι Αθηναίοι υποστήριξαν ότι ο Τεύκρος καθώς έφυγε παρέδωσε την εξουσία της πατρίδας του στους γιους του Θησέα.
Ο Νεοπτόλεμος ακολούθησε την συμβουλή του Έλενου και ακολούθησαν και οι δύο μαζί  χερσαία οδό. Κατά την διαδρομή συνάντησε στην γη των Κικόνων, τον Οδυσσέα και ενταφίασε τον δάσκαλο του Αχιλλέα Φοίνικα. Εν συνεχεία κατέληξε στη γη τωνΜολοσσών, στην Ήπειρο και απέκτησε ένα γιο με την Ανδρομάχη, τον Μολοσσό ο οποίος έγινε και διάδοχός του στην περιοχή. Για αυτό αργότερα οι βασιλείς της Ηπείρου, καθώς και ο Μέγας Αλέξανδρος υποστήριζαν ότι είναι απόγονοι του Αχιλλέα.
Ο Διομήδης μετά από μια καταιγίδα βρέθηκε στην Λυκία, όπου ο βασιλιάς της Λύκος θα τον θυσίαζε στον Άρη, αλλά η κόρη του βασιλέα Καλλιρρόη τον λυπήθηκε και τον βοήθησε να δραπετεύσει. Μετά κατέληξε στην Αττική, όπου οι Αθηναίοι μη γνωρίζοντας ότι είναι σύμμαχοι του επιτέθηκαν. Τελικά έφθασε στο Άργος, όπου ανακάλυψε ότι η σύζυγός του Αιγιαλεία διέπραττε μοιχεία. Αγανακτισμένος έφυγε για την Αιτωλία. Σύμφωνα με κάποιες πηγές πέρασε και από την νότια Ιταλία όπου ίδρυσε ορισμένες πόλεις.

Ο  ΔΙΟΜΗΔΗΣ
Ο Φιλοκτήτης μετανάστευσε στην Σικελία, όπου ίδρυσε μια σειρά από πόλεις μεταξύ Κρότωνα και Θουρίων. Μετά από πολεμικές αναμετρήσεις με τους τοπικούς πληθυσμούς ίδρυσε το ιερό του Απόλλωνα όπου και αφιέρωσε το τόξο του Ηρακλή
Ο Ιδομενεύς,  σύμφωνα με τον Όμηρο, έφθασε στην πατρίδα του Κρήτη ασφαλής. Κατά μία άλλη εκδοχή το πλοίο του έπεσε σε δυνατή καταιγίδα και ο Ιδομενέας υποσχέθηκε στον Ποσειδώνα ότι θα θυσιάσει τον πρώτο άνθρωπο που θα δει στην πατρίδα, αν θα έφτανε σώος στην πατρίδα. Ο πρώτος που είδε όμως ήταν ο γιος του, τον οποίο και θυσίασε. Τελικά οι θεοί εξοργίστηκαν και ξέσπασε λοιμός στην Κρήτη, και ο λαός του τον έστειλε εξορία στην Καλαβρία της Ιταλίας όπου εν συνεχεία κατέληξε στηνΚολοφώνα της Μικράς Ασίας, όπου και απέθανε.

Επιστροφή του  Μενελάου  και  της  Ελένης  στην  Σπάρτη  


Ο  Μενέλαος  οδηγεί  την  Ελένη  έξω  από  την  Τροία

Αγγειογραφία,  6ος  αιώνας  π.Χ.  Αρχαιολογικό  Μουσείο  Μονάχου

Σύμφωνα με την Οδύσσεια, ο στόλος του Μενέλαου παρασυρθείς από τις θύελλες κατέληξε στην Κρήτη και την Αίγυπτο, όπου τα πέντε εναπομείναντα πλοία ήταν αδύνατο να επιστρέψουν στην πατρίδα λόγω των έντονων ανέμων.
Ο Μενέλαος έπρεπε να λάβει πληροφορίες με τον Πρωτέα, έναν θαλάσσιο θεό, προκειμένου να του γνωρίσει τις κατάλληλες θυσίες προς τους θεούς για να του εξασφαλίσουν ασφαλή επιστροφή.
Σύμφωνα με κάποιες πηγές, η Ελένη που είχε απαχθεί από τον Πάρη, ήταν απλά ένα ομοίωμά της και η πραγματική Ελένη βρίσκονταν όλο αυτό το διάστημα στην Αίγυπτο, όπου ξανάσμιξε με τον Μενέλαο.
Ο Πρωτεύς επιπλέον προέβλεψε ότι το πεπρωμένο τους ήταν να γίνουν δεκτοί στα Ηλύσια Πεδία μετά τον θάνατό τους.
Τελικά, ο Μενέλαος επέστρεψε μαζί με την Ελένη επτά έτη μετά το πέρας του Τρωικού Πολέμου.

Επιστροφή Αγαμέμνονα


Ο Αγαμέμνονας επέστρεψε στις Μυκήνες, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, φέροντας μαζί του και την Κασσάνδρα.
Η σύζυγός του Κλυταιμνήστρα είχε, όμως, συνάψει εξωσυζυγική σχέση με τον πρίγκηπα Αίγισθο, γιο του Θυέστη και εξάδελφο του ίδιου.
Πιθανότατα, ως εκδίκηση για την θυσία της Ιφιγένειας, η Κλυταιμνήστρα οργάνωσε ολόκληρο σχέδιο μαζί με τον εραστή της για να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα.
Η Κασσάνδρα, ενώ προέβλεψε τον θάνατο του και τον πληροφόρησε, δεν επέτυχε να πείσει τον Αγαμέμνονα, ο οποίος δεν της έδωσε καμία σημασία. Τελικά δολοφονήθηκε στο λουτρό του.
Μετά την παρέλευση αρκετών ετών, ο γιος του, Ορέστης θα λάβει εκδίκηση φονεύοντας την μητέρα του και τον εραστή της και ταυτόχρονα ανεβαίνοντας στον θρόνο των Μυκηνών

Η  Επιστροφή  του  Οδυσσέα


Οι περιπέτειες του Οδυσσέα ήταν ιδιαίτερα επίπονες και διήρκεσαν δέκα έτη. Περιγράφονται στο δεύτερο έπος του Ομήρου, τηνΟδύσσεια.
Κατά το διάστημα αυτό ο Οδυσσέας ταξίδευσε σε χώρες εντελώς άγνωστες για τους Αχαιούς και έζησε πολλές περιπέτειες:
Συνάντησε τον Κύκλωπα Πολύφημο και συνομίλησε με  τον  Τειρεσία στον Κάτω Κόσμο.
Ταξίδευσε στην Θρινακία (Σικελία), όπου οι άνδρες του έφαγαν τα ιερά ζώα του θεού Ήλιου.
Για αυτή την ύβρη τα πλοία του Οδυσσέα καταστράφηκαν και τα πληρώματά τους πνίγηκαν.
Εν συνεχεία κατέληξε στην νήσο Ωγυγία και έζησε με τη νύμφη Καλυψώ.
Όταν συμπλήρωσε επτά έτη με την νύμφη κατασκεύασε μια μικρή σχεδία με την οποία κατέληξε στην Σχερία, όπου κατοικούσαν οι Φαίακες, η οποίοι του παρείχαν όλα τα μέσα για να επιστρέψει στην Ιθάκη.
Όταν έφθασε στην πατρίδα του, αρχικά ήταν μεταμφιεσμένος ως ηλικιωμένος ζητιάνος. Ανακάλυψε ότι η σύζυγός του, Πηνελόπηήταν πιστή σε αυτόν κατά τη διάρκεια της εικοσαετούς απουσίας του, παρ' όλο που οι μνηστήρες είχαν εγκατασταθεί στο ανάκτορό του περιμένοντας την απόφασή της να επιλέξει νέο σύζυγο.
Τελικά, με την βοήθεια του γιου του Τηλέμαχου, της προστάτιδάς του θεάς Αθηνάς και του χοιροβοσκού Εύμαιου κατάφερε με ενέδρα να σκοτώσει τους μνηστήρες και να επανακτήσει το βασίλειο και τη σύζυγό του.

Η  Δυτική  ακτή  της  Ελληνικής  Ασιατικής  Χερσονήσου.  Προσέξτε  ότι  όλη  η  περιοχή
 
της  Τροίας  ονομάζεται  (από  το  2.000 π.Χ.)  ΑΙΟΛΙΣ  (=  ΙΛΕΙΣ  =  
ΙΛΙΟΝ)


Νόμισμα  της   Τροίας   IX  (περίπου  100  π.Χ.).

Οι  σύμμαχοι  των  Τρώων. Χώρες  και  λαοί  που θεωρούνται  ότι  συμμετείχαν  στον Τρωϊκό Πόλεμο.

  • Πράκτιοι,  Σηστοί Αβυδηνοί,  Αρίσβιοι.
  • Οι  Κίκονες
  • Οι   Παίονες  από τον ποταμό  Αξιό,   τον ωραιότερο  ποταμό   της Γης.
  • Οι  Κάρες,   λαών βαρβαροφώνων.
  • Οι  Αχαιοί  από  την  Μίλητο  και  την  Μυκάλη
  • Οι  Λύκιοι           
Οι αρχαίοι Έλληνες ιστορικοί τοποθετούσαν την πτώση της Τροίας (δηλ. το τέλος του Τρωϊκού Πολέμου) σε διάφορα χρονικά διαστήματα.


Χρονολόγηση της πτώσης της Τροίας





Δούρις ο Σάμιος

1334 π.Χ.


(FGrHist76 F4)

Ερέτης (άγνωστος)

1291 π.Χ.


(FGrHist242 F1)

Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς

1250 π.Χ.



Δικαίαρχος ο Μεσσήνιος

1212 π.Χ.


(FGrHist, τόμος δεύτερος,
 σελίδα 225, απόσπασμα 58a)


1209/1208 π.Χ.


(FGrHist239 A24)

Τίμαιος ο Σικελιώτης

1193 π.Χ.


(FGrHist566 F125)

Ερατοσθένης ο Κυρηναίος

1184/1183 π.Χ.


(FGrHist241 F1)

Σωσίβιος ο Λάκων

1172 π.Χ.


(FGrHist595 F1)

Έφορος ο Κυμαίος

1135 π.Χ.


(FGrHist70 F223)


Η πτώση της Χετταϊκής Αυτοκρατορίας τοποθετείται το 1178 π.Χ.



Ζ.  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

 

Διαβάστε επίσης: 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.