 |
| Η Πύλη Των Λεόντων, Λάντσας |
Αρχή του Πολέμου
Πρώτη συγκέντρωση στην Αυλίδα (1.308 π.Χ.)
Όλοι οι μνηστήρες ήταν παρόντες εκτός από τον βασιλέα της Κύπρου, Κίνυρα, που είχε υποσχεθεί την αποστολή 50 πλοίων.
Όταν οι Αχαιοί ξεκίνησαν για την Τροία, από εσφαλμένο προσανατολισμό αποβιβάστηκαν στην Μυσία. Ο βασιλέας της Τήλεφος, γιος του Ηρακλή, είχε επιτρέψει παλαιότερα σε
ομάδα Αρκάδων να εγκατασταθούν στην περιοχή.
ομάδα Αρκάδων να εγκατασταθούν στην περιοχή.
Στην μάχη που ακολούθησε ο Αχιλλέας τραυμάτισε τον Τήλεφο, ο οποίος είχε σκοτώσει προηγουμένως τον Θέρσανδρο.
Επειδή η πληγή του Τήλεφου δεν επουλώνονταν, ένας χρησμός ανέφερε ότι θα θεραπευθεί μόνο από αυτόν που την προκάλεσε. Μετά την Μυσία οι Αχαιοί έπλευσαν για την Τροία, όμως δυσμενείς καιρικές συνθήκες και αντίθετοι άνεμοι σκόρπισαν τον στόλο τους και οι επιχειρήσεις αναβλήθηκαν προσωρινά.
Ορίστηκε νέα συγκέντρωση και πάλι στην Αυλίδα.
Ο Τήλεφος πήγε στην Αυλίδα και είτε μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο είτε ζητώντας απευθείας από τον Αγαμέμνονα βοήθεια για την επούλωση της πληγής του, είτε απήγαγε τον Ορέστη (γιο του Αγαμέμνονα) και ζητούσε ως αντάλλαγμα την θεραπεία του. Ο Αχιλλέας αρνήθηκε να του παράσχει όποια βοήθεια υποστηρίζοντας ότι δεν έχει ανάλογες γνώσεις. Ο Οδυσσέας ερμηνεύοντας τον σχετικό χρησμό, υπέθεσε ότι το δόρυ που προκάλεσε την πληγή αν έρχονταν σε επαφή πάλι με την πληγή θα την θεράπευε, έτσι και έγινε. Ο Τήλεφος ως αντάλλαγμα, έδειξε στους Αχαιούς τον ακριβή δρόμο για την Τροία.
Ορισμένοι ερευνητές θεώρησαν ότι η σύγκρουση με τον Τήλεφο και η επίλυση της διαφοράς που ακολούθησε αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Τρωικού επικού κύκλου και ότι αρχικά αποτελούσε τμήμα της ίδιας της πολιορκίας της Τροίας το οποίο με την πάροδο των αιώνων αποσπάστηκε από τα γεγονότα των κύριων πολεμικών επιχειρήσεων που ακολούθησαν χρονικά.
Δεύτερη συγκέντρωση στην Αυλίδα (1.300 π.Χ.) και απόπλους
για την Τροία
Οκτώ έτη μετά την αποτυχημένη απόπειρα να πλεύσουν στην Τροία, οι Αχαιοί, που ο στόλος τους αποτελούνταν από περισσότερα από χίλια πλοία, συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα. Όμως ο άνεμος είχε κοπάσει εντελώς και η πλεύση ήταν αδύνατη.
Ο μάντης Κάλχας τόνισε ότι η θεά Άρτεμις το προκάλεσε αυτό, ως τιμωρία για τον θάνατο του ιερού ελαφιού της από τον Αγαμέμνονα, στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι είναι καλύτερος κυνηγός από αυτήν.
Ο μόνος τρόπος να κατευναστεί η Άρτεμις ήταν, κατά τον Κάλχα, να θυσιαστεί η κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας,Ιφιγένεια.
Ο Αγαμέμνονας αρχικά αρνήθηκε, όμως οι υπόλοιποι Αχαιοί ηγέτες τον απείλησαν ότι θα ορίσουν τον Παλαμήδη αρχηγό της εκστρατείας και τελικά υποχώρησε.
 |
| Καταφθάνει η Κλυταιμνήστρα, με την κόρη της Ιφιγένεια, ανυποψίαστη εντελώς και μάλλον ξεγελασμένη. |
 |
| Η Ιφιγένεια οδηγείται στην Αυλίδα για να θυσιαστεί. Ψηφιδωτό στην Πομπηία |
Λίγο πριν την θυσία της Ιφιγένειας, η Άρτεμις επενέβη και την μετέφερε στην Ταυρίδα, όπου υπηρέτησε ως ιέρεια την θεά. Ο Αγαμέμνονας, βλέποντας ότι η κόρη του εξαφανίστηκε με υπερφυσικό τρόπο, μετά τη συμβουλή του Κάλχαντα, θυσίασε ένα αμνό.
Οι δυνάμεις των Αχαιών περιγράφονται με λεπτομέρεια στον κατάλογο των πλοίων (Νεών κατάλογος), στην β' Ραψωδία της Ιλιάδας.
Αποτελούνταν από 28 περιοχές της τότε Αχαϊκής Ελλάδος: Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος,Δωδεκάνησα, Κρήτη και ορισμένες νήσους του Ιονίου πελάγους, συγκεντρώνοντας στόλο από 1.178 πεντηκόντορους και 50κωπηλάτους.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι ο στόλος αποτελούνταν από 1.200 πλοία και συγκεκριμένα ο στόλος των Βοιωτών διέθετε 80 άτομα πλήρωμα σε κάθε σκάφος του, ενώ τα πλοία του Φιλοκτήτη διέθεταν μόνο 50 κωπηλάτες το καθένα.
Προφανώς αυτοί οι αριθμοί αφορούσαν το μέγιστο και ελάχιστο δυνατό πλήρωμα που διέθετε ένα πλοίο. Αν συνυπολογιστούν όλα τα παραπάνω οι συνολικοί ένοπλη δύναμη των Αχαιών ανέρχονταν από 70.000 ως 130.000 άντρες.
Άλλος κατάλογος πλοίων που μας διασώζει ο Απολλόδωρος διαφέρει ελαφρώς από αυτόν του Ομήρου όμως συμφωνεί για το σύνολο της εκστρατευτικής δύναμης.
Στην β' ραψωδία της Ιλιάδας παρουσιάζεται επίσης και ο κατάλογος των Τρώων και των συμμάχων τους, εκτός από την ίδια την Τροία, της οποίας ηγούνταν ο Έκτωρ. Οι κυριότεροι σύμμαχοι ήταν:
- Δάρδανοι (υπό τον Αινεία),
- Αδραστενείς,
- Περκοτιανοί,
- Πελασγοί,
- Θράκες,
- Κίκονες δορυφόροι,
- Παίονες τοξότες,
- Μύσιοι,
- Φρύγες,
Μιλήσιοι (Αχαϊκή πόλη που κατεχόταν από το 1.315 π.Χ. από τους Χετταίους).
- Λύκιοι υπό τον Σαρπηδόνα και
- Κάρες.
Εκτός από τους ανωτέρω συμμάχους υπήρχαν και άλλοι που αναφέρεται ότι ομιλούσαν διάφορα ιδιώματα και έπρεπε από τους επικεφαλείς τους να μεταφραστούν οι διάφορες εντολές στο πεδίο της μάχης.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το στοιχείο ότι, κατά τα έπη, οι Τρώες (ουσιαστικά Αιολείς) και οι Αχαιοί ήταν λαοί του ίδιου πολιτιστικού επιπέδου, ομόθρησκοι και οι ήρωες μεταξύ τους ομιλούσαν στην ίδια γλώσσα.
Ο Οι Αχαιοί και οι Τρώες επικοινωνούν ευθέως χωρίς διερμηνείς, π.χ. ο Έκτορας με τον Αίαντα, τον Πάτροκλο ή τον Αχιλλέα, ο Πρίαμος επισκέπτεται στην σκηνή του τον Αχιλλέα και κουβεντιάζουν μόνοι τους για την απόδοση του νεκρού, ο Οδυσσέας και ο Μενέλαος κατά την άφιξη των Αχαιών μίλησαν στην συνέλευση της Τροίας.
Ο Όμηρος (ουσιαστικά δηλαδή ο αυτόπτης μάρτυρας, Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ), «προσεγγίζει» γλωσσικά τους δύο αντιπάλους (ΑΧΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΩΕΣ-ΑΙΟΛΕΙΣ), ενώ διαχωρίζει (γλωσσικά) με έμφαση τους Τρώες από τους υπολοίπους συμμάχους τους .
Είναι γεγονός ότι η ομοιότητα των δύο αντιπάλων είναι καταπληκτική, αφού εκτείνεται από το «πολιτικό σύστημα», την κληρονομική μοναρχία, το συμβούλιο γερόντων ( γερουσία), την πολεμική τακτική μέχρι τα περισσότερα στοιχεία του κοινωνικού βίου .
Έτσι στην λατρεία, οι ελληνικές θεότητες τιμώνται στα ιερά της Τροίας, (η Αθηνά και ο Φοίβος που έχουν ναούς), στα ταφικά έθιμα, αναφέρονται πανομοιότυπες πρακτικές για τα υψηλά πρόσωπα, αφού ο Έκτορας θα καεί στην πυρά, όπως ο Πάτροκλος και θα τιμηθεί με τύμβο, οι απλοί νεκροί των δύο αντιπάλων καίγονται, ενώ και στους δύο υπάρχουν οιωνοσκόποι και μάντεις.
Οι Τρώες – Αιολείς έχουν ονόματα Ελληνικά : Έκτωρ, Πολίτης, Αλέξανδρος, Πολυξένη, Αντήνωρ, Ανδρομάχη, Δηίφοβος, Αστυάνακτας, Ακάμας, Πολύδωρος, ενώ εξαιρετική εντύπωση προκαλούν κάποιες διπλές ονομασίες που μνημονεύει ο Όμηρος, αφού ο γιος του Έκτορα ονομάζεται Αστυάνακτας και Σκαμάνδριος, η Τροία ονομάζεται Ίλιον και Τροία, ο Πάρης λεγόταν και Αλέξανδρος, η Μύρινα λέγεται και Βατεία, ο ποταμός Ξάνθος λέγεται και Σκάμανδρος.
Εγκατάλειψη Φιλοκτήτη στην Λήμνο
Ο Φιλοκτήτης, ήταν φίλος του Ηρακλή και είχε στην κατοχή του το τόξο και τα βέλη του, επειδή τον διευκόλυνε στο άναμμα της νεκρικής του πυράς. Συμμετείχε και αυτός στην εκστρατεία με επτά πλοία. Σταμάτησε είτε στη νήσο Χρύση, είτε στην Τένεδο μαζί με τον υπόλοιπο Αχαϊκό στόλο.
Κατά την παραμονή του εκεί υπέστη δήγμα από οχιά και η πληγή που προκλήθηκε του δημιούργησε εκτεταμένη μόλυνση. Οι Αχαιοί, με πρόταση του Οδυσσέα, τον εγκατέλειψαν στην Λήμνο.
Ο Φιλοκτήτης παρέμεινε στην Λήμνο για δέκα έτη, η οποία σύμφωνα με την τραγωδία του Σοφοκλή ήταν ακατοίκητη, αλλά σύμφωνα με παλαιότερες πηγές κατοικούνταν από Μινύες.
Απόβαση στην Τένεδο
Όταν οι Αχαιοί αποβιβάστηκαν στην Τένεδο, ο Αχιλλέας σκότωσε τον ιερέα του Απόλλωνα, Τέννη, παρακούοντας την μητέρα του που είχε προβλέψει πως αν ενεργούσε έτσι θα είχε βέβαιο θάνατο από τον ίδιο τον Απόλλωνα.
Από την Τένεδο ο Αγαμέμνονας έστειλε πρεσβεία στον Πρίαμο, αποτελούμενη από Μενέλαο, τον Οδυσσέα και τον Ναύπλιο|Παλαμήδη ζητώντας την επιστροφή της Ελένης.
Η πρεσβεία όμως δεν έγινε δεκτή.
Τα πρώτα εννιά χρόνια του πολέμου
Άφιξη στην Τροία
Ο Κάλχας είχε προβλέψει ότι ο πρώτος Αχαιός που θα αποβιβασθεί την Τρωάδα θα ήταν και το πρώτο θύμα του πολέμου. Οπότε όλοι δίσταζαν να το επιχειρήσουν. Τελικά, ο Πρωτεσίλαος, ο ηγέτης της θεσσαλικής Φυλακής, αποβιβάστηκε πρώτος και αφού φόνευσε αρκετούς Τρώες, φονεύθηκε από τον Έκτορα (άλλες πηγές αναφέρουν τον Εύφορβο).
(Σημείωση: Τα Χετταϊκά αρχεία αναφέρουν επίμονα σαν ηγέτη της Τροίας κάποιον ΚΙΚΚΙΝΙ =(ΚΥΚΝΟΣ).
Οι Τρώες τελικά αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν στα τείχη τους.
Οι Αχαιοί κήδεψαν τον πρώτο τους νεκρό με μεγάλες τιμές στην Θράκη, στην απέναντι πλευρά του Ελλησπόντου.
Οι επιχειρήσεις του Αχιλλέα
Οι Αχαιοί πολιορκούσαν την Τροία επί δεκαετία. Οι περισσότερες πληροφορίες που διασώζονται αφορούν το τελευταίο έτος του πολέμου, με αποτέλεσμα από τα εννέα πρώτα έτη να διασώζονται ελάχιστα στοιχεία.
Μετά την αρχική αποβίβαση και την εδραίωσή τους στην παράκτια ζώνη της Τρωάδας, άρχισαν να λεηλατούν το ύπαιθρο, να κατακτούν τις παρακείμενες στην Τροία, συμμαχικές της πόλεις και να λεηλατούν τις απέναντι Θρακικές ακτές.
Η Τροία δεν είχε υποστεί πολιορκία ως και το ένατο έτος των επιχειρήσεων και η επικοινωνία της με την Μικρασιατική ενδοχώρα συνεχίζονταν ανενόχλητα.
Από την πλευρά τους οι Αχαιοί δέχονταν σημαντικές στρατιωτικές ενισχύσεις ακόμη και πριν το τέλος του πολέμου. Παρ' όλα αυτά δεν κατάφεραν να διεισδύσουν στην ενδοχώρα και να περικυκλώσουν τους Τρώες, οι οποίοι διατηρούσαν επαφές ακόμη και με τους συμμάχους τους στην ευρωπαϊκή ακτή.
Ο Αχιλλέας ήταν ο πιο ενεργός ήρωας των Αχαιών.
Σύμφωνα με τον Όμηρο κατέλαβε 11 πόλεις και 12 νήσους
 |
| Ο Αχιλλεύς, Αμφορέας 450 π.Χ. |
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο λεηλάτησε την χώρα του Αινεία, στην περιοχή της Τρωάδας και άρπαξε τα ποίμνιά του Επίσης κατέλαβε:
- την Λυρνησσό,
- την Πηδασσό,
- την Λέσβο,
- την Κολοφώνα,
- τις Κλαζομενές και πολλές άλλες γειτονικές αιολικές πόλεις.
Ανάμεσα στα λάφυρα από τις λεηλασίες ήταν και δύο ιέρειες:
- η Βρισηίδα, από τη Λυρνησσό και
- η Χρυσηίδα, από τις Υποπλάκιες Θήβες, η οποία προσφέρθηκε στον Αγαμέμνονα.
Ο Αχιλλέας αιχμαλώτισε και τον Λυκάονα, έναν από τους γιους του Πριάμου. Ο Πάτροκλος τον πώλησε αργότερα ως σκλάβο στηνΛήμνο, όμως τον αγόρασε ο Ηετίων από την Ίμβρο και επανήλθε στην Τροία.
Τον σκότωσε τελικά ο Αχιλλέας 12 ημέρες μετά το θάνατο του Πάτροκλου.
Οι επιχειρήσεις του Αίαντα
Ο Αίας ο Τελαμώνιος κατέκτησε πολλές περιοχές στην Θρακική ακτή, στην οποία βασίλευε ο Πολυμήστωρ, γαμβρός του Πριάμου.
Ο Πολυμήστωρ για να αποτρέψει τα χειρότερα παρέδωσε στον Αίαντα τον Πολύδωρο, γιο του Πριάμου, που μέχρι τότε ήταν υπό την προστασία του.
Αργότερα ο Αίας επιτέθηκε στην Φρυγία που βασιλέας της ήταν ο Τελεύτας, τον οποίο σκότωσε σε μονομαχία. Αναφέρεται επίσης ότι άρπαξε πολλά ποίμνια στο όρος Ίδη και στην ευρύτερη περιοχή της Τρωάδας.
Ο θάνατος του Παλαμήδη
Ο Οδυσσέας κάποια στιγμή εστάλη στη Θράκη για να φέρει σιτηρά, αλλά επέστρεψε άπρακτος. Αυτό προκάλεσε την περιφρόνηση του Παλαμήδη, ο οποίος ανέλαβε ο ίδιος την αποστολή και κατάφερε τελικά να εφοδιάσει το Αχαϊκό στράτευμα με μεγάλες ποσότητες σιτηρών.
Ο Οδυσσέας πάντα έβλεπε καχύποπτα τον Παλαμήδη ιδιαίτερα από τότε που είχε θέσει τη ζωή του γιού του σε κίνδυνο. Οργάνωσε ολόκληρη πλεκτάνη με σκοπό να κατηγορηθεί άδικα: έγραψε μια πλαστή επιστολή, υποτίθεται του Πριάμου προς τον Παλαμήδη και έθαψε χρυσό κοντά στη σκηνή του. Η επιστολή και ο χρυσός, κατά το σχέδιο του Οδυσσέα, ανακαλύφθηκαν από τους Αχαιούς, και ο Αγαμέμνονας διέταξε τον θάνατό του δια λιθοβολισμού, καθώς τα στοιχεία για την υποτιθέμενη προδοσία του φαίνονταν αδιάσειστα.
Ο πατέρας του Παλαμήδη, Ναύπλιος, μόλις πληροφορήθηκε την είδηση έσπευσε στην Τροία και απαίτησε να αποδοθεί δικαιοσύνη, όμως δεν εισακούστηκε.
Ζητώντας εκδίκηση, ταξίδευσε σε όλα τα ανάκτορα των Αχαιών βασιλέων, και διέδωσε στις συζύγους τους ότι οι σύζυγοί τους είχαν συνάψει ήδη σχέσεις με Τρωάδες παλλακίδες, με σκοπό να τις κάνουν και επίσημες συζύγους όταν επιστρέψουν στον τόπο τους. Πολλές βασίλισσες πιστεύοντας τον Ναύπλιο επιδόθηκαν σε μοιχεία, ιδιαίτερα η Κλυταιμνήστρα, η σύζυγος του Αγαμέμνονα, που σύναψε εξωσυζυγική σχέση με τον Αίγισθο, γιο του Θυέστη. Εξαίρεση αποτέλεσε η Πηνελόπη, η οποία παρέμεινε πιστή στον Οδυσσέα.
Αποστασία
Όταν πλησίαζε το τέλος του ένατου έτους, ο στρατός των Αχαιών, εξαντλημένος από τις μακροχρόνιες συρράξεις και την έλλειψη εφοδίων, αρνήθηκε να υπακούσει τις διαταγές των ηγετών του και απαίτησε την επιστροφή στην πατρίδα. Σύμφωνα με τα «Κύπρια Έπη», ο Αχιλλέας ανάγκασε τους στρατιώτες να παραμείνουν. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, για να λυθεί του πρόβλημα του εφοδιασμού, ο Αγαμέμνονας έφερε καλλιεργητές αμπελώνων, τις κόρες του Ανίου (εγγονές του Απόλλωνα), οι οποίες με μαγικό τρόπο παρήγαγαν οίνο, έλαιο και σίτο απλά με ένα άγγιγμα.
Δέκατο Έτος - Ιλιάδα
Η μήνις του Αχιλλέα
Ο Χρύσης, ιερέας του Απόλλωνα και πατέρας της Χρυσηίδας, προσήλθε στον Αγαμέμνονα και ζήτησε την απελευθέρωση της κόρης του. Όμως ο Αγαμέμνονας ήταν ανυποχώρητος και προσέβαλε βάναυσα τον ιερέα, ο οποίος προσευχήθηκε στον Απόλλωνα να πάρει εκδίκηση για την απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά (ύβρις). Ο Απόλλων ανταποκρίθηκε και απέστειλε λιμό στον Αχαϊκό στρατό.
Τελικά, ο Αγαμέμνονας, για να απαλλαχθεί από αυτή την συμφορά αναγκάστηκε να επιστρέψει την Χρυσηίδα στον πατέρα της. Ωστόσο για λόγους γοήτρου απαίτησε και έλαβε την Βρισηίδα από τον Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας, το θεώρησε μεγάλη ταπείνωση και αρνήθηκε να συνεχίσει να μάχεται. Η οργή του (μήνις) ήταν τόσο μεγάλη που παρακάλεσε τη μητέρα του Θέτιδα να μεσολαβήσει στον Δία για να προσφέρει συνεχείς επιτυχίες στους Τρώες στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Αφού αποσύρθηκε ο Αχιλλέας από τις μάχες, οι Αχαιοί σημείωσαν αρχικά επιτυχίες. Και τα δύο στρατόπεδα είχαν στη διάθεσή τους το σύνολο των συμμάχων τους, για πρώτη φορά από την αρχή των επιχειρήσεων.
Μονομαχία Μενέλαου - Πάριδα
Σε μονομαχία μεταξύ Μενέλαου και Πάρη, ενώ διαφαινόταν η επικράτηση του Μενέλαου, η Αφροδίτη επενέβη σωτήρια υπέρ του Πάριδος και δεν αναδείχθηκε νικητής.
Μετά από μια σύντομη ανακωχή οι συγκρούσεις άρχισαν και πάλι.
Με την βοήθεια της θεάς Αθηνάς, ο Διομήδης, επιφανής ήρωας των Αχαιών, σκότωσε τον Τρώα Πάνδαρο και παραλίγο να σκότωνε και τον Αινεία, που σώθηκε από παρέμβαση της Αφροδίτης.
 |
| Ο Αγαμέμνονας ανακοινώνει στους Αχαιούς την απόφαση του να λύσουν την πολιορκία. |
Μεγάλη ήττα των Αχαιών
Στις επακόλουθες συρράξεις οι Τρώες κατάφεραν να απωθήσουν τους Αχαιούς και να προελάσουν μέχρι το στρατόπεδο τους, στο ξύλινο τοίχος που είχαν κατασκευάσει με την βοήθεια του Ποσειδώνα, στην ακτή της Τρωάδας.
Την επόμενη ημέρα, με την θεϊκή συμβολή του Δία, οι Τρώες διείσδυσαν στο στρατόπεδο των Αχαιών και απείλησαν να πυρπολήσουν τα πλοία τους.
Θάνατος του Πατρόκλου
Μία πρώτη έκκληση προς τον Αχιλλέα να επανέλθει στις επιχειρήσεις απορρίφθηκε αμέσως από τον ίδιο, όμως όταν ο Έκτωρέκαυσε το πλοίο του Πρωτεσίλαου, επέτρεψε στον φίλο και συγγενή του Πάτροκλο, να φέρει την πανοπλία του (δίνοντας την εντύπωση στον εχθρό ότι είναι ο ίδιος ο Αχιλλέας) και να ηγηθεί των μαχών.
Ο Πάτροκλος κατάφερε να αντεπιτεθεί και να επιβληθεί των Τρώων. Οι συγκρούσεις μεταφέρθηκαν έξω από τα τείχη της Τροίας, όπου μόνο με την επέμβαση του Απόλλωνα ήταν δυνατή η απόκρουση της επίθεσης των Αχαιών.
Κατά τις συγκρούσεις ο Πάτροκλος, πάνω στον ενθουσιασμό του πλησίασε αρκετά στα τείχη της πόλης, ακολούθησε μονομαχία με τον Έκτορα, ο οποίος τον σκότωσε και του αφαίρεσε τον οπλισμό.
Θάνατος του Έκτορα
Ο Αχιλλέας εξοργίστηκε και ορκίστηκε να πάρει εκδίκηση για τον χαμό του φίλου του. Ήλθε και σε συμβιβασμό με τον Αγαμέμνονα, ο οποίος του επέστρεψε την Βρισηίδα ανέγγιχτη. Ο θεός Ήφαιστος του ετοίμασε νέο οπλισμό για τις επικείμενες μάχες του. Με την είσοδό του στις συρράξεις, φόνευσε πάμπολλους Τρώες, παραλίγο να φονεύσει και τον Αινεία, που σώθηκε από τον Ποσειδώνα.
Ο Αχιλλέας πολέμησε με τον ποτάμιο θεό Σκάμανδρο και εν συνεχεία η σύγκρουση γενικεύθηκε με πλήθος θεών να συμμετέχει. Οι Τρώες κατέφυγαν πίσω από το τείχος τους, εκτός από τον Έκτορα, ο οποίος παρέμεινε στο πεδίο της μάχης και αντιμετώπισε τον Αχιλλέα.
 |
| «`Υδωρ ή η πάλη του Αχιλλέως εναντίον του Σκαμάνδρου και του Σιμόεντος»: διακόσμηση του Auguste Couder (1819) στη «Ροτόντα του Απόλλωνα», στο Ανάκτορο του Λούβρου |
Μονομαχία μεταξύ Αχιλλέα και Έκτορα.
Στην μονομαχία μεταξύ των δύο ηρώων ο Αχιλλέας σκότωσε τελικά τον Έκτορα, έδεσε το σώμα του στο άρμα του και το έσυρε θριαμβευτικά. Αρχικά, δεν δέχονταν να παραδώσει το σώμα του νεκρού ήρωα.
Αργότερα οι Αχαιοί πραγματοποίησαν και τους επικήδειους αγώνες προς τιμή του Πάτροκλου. Κάποιο βράδυ, ο ίδιος ο Πρίαμος, καθοδούμενος από τον Ερμή έφθασε στη σκηνή του Αχιλλέα και τον παρακάλεσε να του παραδώσει το σώμα του γιου του με έναν έντονο συγκινησιακό μονόλογο που ανάγκασε ακόμη και τον άκαμπτο Αχιλλέα να υποκύψει.
Οι δύο άνδρες συμφώνησαν προσωρινή ανακωχή και ο νεκρός Έκτορας παραδόθηκε στους οικείους του.
Η Ιλιάδα ολοκληρώνεται με την κηδεία του Έκτορα στην Τροία και το πένθος να επικρατεί στην πόλη.
Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Διαβάστε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της ανάρτησης, όπως και σχόλια υβριστικά προς τους αρθρογράφους, προσβλητικά σχόλια προς άλλους αναγνώστες σχολιαστές και λεκτικές επιθέσεις προς το ιστολόγιο θα διαγράφονται.