Αυτόχθονες Έλληνες: Μικρά Ασία : Μαγνησία του Μαίανδρου

Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές η Μαγνησία ιδρύθηκε από Αιολούς Μάγνητες που ήρθαν από τη Θεσσαλία με επικεφαλής τον αρχηγό τους Λεύκιππο, μαζί με μερικούς αποίκους από την Κρήτη, κατόπιν χρησμού από το μαντείο των Δελφών .
Ηταν μία από τις δύο πόλεις με το όνομα Μαγνησία που ίδρυσαν οι Μάγνητες στη Μικρά Ασία. Αργότερα προστέθηκε στην ονομασία της το "Μαιάνδρου" για να ξεχωρίζει από την κοντινή πόλη της Λυδίας, Μαγνησία του Σιπύλου, την έτερη ομώνυμη αποικία των Μαγνητών στην περιοχή.
Η Μαγνησία είχε πολιορκηθεί από τον βασιλιά της Λυδίας Γύγη που βασίλεψε από το 680 εως το 644 π.Χ και καταστράφηκε από τους Κιμμέριους περίπου το 650 π.Χ.
Οι Μιλήσιοι ξανάχτισαν την πόλη, αλλά κατελήφθη από τους Πέρσες το 547 π.Χ και τον επόμενο αιώνα (το 460 π.Χ.) ο Αρταξέρξης τη δώρισε στον Θεμιστοκλή τον Αθηναίο, που είχε καταφύγει εκεί μετά την εξορία του.

Αργυρό τετράδραχμο της πόλης - 160-150 π.Χ

Το 400 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Θίβρων που στάλθηκε στη Μικρά Ασία, ως αρμοστής στρατιάς από 1.000 Λακεδαιμόνιους, 3.000 Πελοποννήσιους και 300 Αθηναίους ιππείς, για να υπερασπιστεί και να προστατεύσει τις ελληνικές πόλεις της περιοχής από τον Πέρση σατράπη Τισσαφέρνη ,έπεισε τους κατοίκους της, που υπέφεραν από τις πλημμύρες του Μαιάνδρου, να μετοικήσουν στις ανατολικές πλαγιές του όρους Θώρακος κοντά στο Ιερό της Αρτέμιδος Λευκοφρυήνης(=λευκά φρύδια).
Η θέση της πρώτης πόλης της Μαγνησίας δεν είναι γνωστή, αρχικά πρέπει να βρισκόταν στη συμβολή του Μαιάνδρου και ενός από τους παραποτάμους του.
Η νέα πόλη ήταν τοποθετημένη μέσα στο τρίγωνο της Πριήνης , της Εφέσου και τις Τράλλεις και κατείχε στρατηγική και εμπορική σημασία.

Γλυπτά από τον βωμό Αρτέμιδος Λευκοφρυήνης

Αν και βρισκόταν στην περιοχή της Ιωνίας δεν έγινε δεκτή στην Ιωνική ένωση ,το γνωστό Πανιώνιον , επειδή οι κάτοικοι της ήταν Αιολείς και δεν μιλούσαν την Ιωνική διάλεκτο.
Αργότερα η πόλη πέρασε πάλι στα χέρια των Περσών αλλά ελευθερώθηκε το 334 π.Χ. από τον Μέγα Αλέξανδρο. Άκμασε ιδιαίτερα στα χρόνια των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αρχικά υπαγόταν στο βασίλειο του Σελεύκου, το β’ μισό του 3ου αι. π.Χ. βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Πτολεμαίων και έως το 133 π.Χ. της Περγάμου.
Η περίοδος αυτή στα τέλη του 3ου αι. π.Χ χαρακτηρίζεται από μεγάλη και συστηματική οικοδομική δραστηριότητα και θεωρείται ένα από τα τέλεια παραδείγματα της εφαρμογής των διδαγμάτων της νέας επιστήμης, της πολεοδομίας, την εμφάνιση της οποίας επέτρεψαν οι κοινωνικές συνθήκες των ελληνιστικών χρόνων. Αρχιτέκτονας ήταν ο Ερμογένης από τα Αλάβανδα.

Τμήματα κιόνων και το αέτωμα του ναού της Αρτέμιδος Λευκοφρυήνης

Στα πλαίσια της δραστηριότητας αυτής ανοικοδομήθηκε ο ναός της Αρτέμιδος Λευκοφρυήνης. Ο γεωγράφος Στράβων γράφει ότι ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος ναός στην Ασία, και τον ξεπερνούσε σε μέγεθος μόνο το ιερό της Αρτέμιδος στην Έφεσο και ο ναός του Απόλλωνα στα Δίδυμα .
Σύμφωνα με την παράδοση, όταν η ίδια Άρτεμις εμφανίστηκε στην πόλη οι κάτοικοι πήγαν στο μαντείο των Δελφών για να εξηγήσει το θαύμα .
Ο χρησμός που εδόθη ήταν ότι το έδαφος της Μαγνησίας ήταν ιερό και έπρεπε να τιμηθεί η Θεά. Έτσι το 208 π.Χ εκπρόσωποι από τη Μαγνησία πήγαν σε όλο τον ελληνικό κόσμο για να προσκαλέσουν για συμμετοχή στους πανελληνίους αγώνες που διοργάνωναν στην πόλη για να τιμηθεί η Άρτεμης.
Πολλές επιγραφές στην πόλη μαρτυρούν, ότι εβδομήντα ελληνιστικές πόλεις και μονάρχες από την Σικελία μέχρι την Περσία συμφώνησαν να συμμετάσχουν.

Το 87 π.Χ. η Μαγνησία παίρνοντας το μέρος των Ρωμαίων αντιστάθηκε στον Μιθριδάτη Στ ' του Πόντου, αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Ρωμαίος στρατηγός Σύλλας να ανταμείψει την πόλη με πολιτική αυτονομία.

Τμήμα της ζωφόρου του ναού της Άρτεμης που αναπαραστά την Αμαζονομαχία

Η Μαγνησία εξακολούθησε να είναι αξιόλογη πόλη κατά τη βυζαντινή εποχή, οπότε αποτέλεσε έδρα επισκόπου. Η παρακμή της άρχισε τον 11o αι. και αργότερα εξαφανίστηκε εντελώς.

Η πόλη είχε σχέδιο πλέγματος και περιβάλλεται από ένα μεγάλο τείχος, που καλύπτει μια έκταση 1,5 χιλιομέτρων .Τα τείχη της πόλης που σώζονται σήμερα χρονολογούνται στα τέλη της Ρωμαϊκής περιόδου.
Ερείπια του μεγάλου ναού της Αρτέμιδος, που αρχικά χτίστηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. και ξαναχτίστηκε από τον Ερμογένη το 220 π.Χ είναι διάσπαρτα στην περιοχή. Ο ναός είχε διαστάσεις 41 x 67 μ και περιβάλλονταν με 15 ιωνικούς κίονες κατά μήκος της μεγάλης πλευράς, και 8 κατά μήκος της μικρής. Σύμφωνα με το Στράβων ήταν ισάξιος στον στολισμό με τον μεγάλο ναό της Άρτεμης στην Έφεσο από τον οποίο υστερούσε μόνο σε μέγεθος.

Τμήμα της Αγοράς

Η ζωφόρος του Ναού που βρέθηκε στο χώρο απεικονίζει την Αμαζονομαχία. 43 από τις πλάκες της ζωφόρου εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Τα θεμέλια του βωμού της Άρτεμης, ο οποίος ήταν διακοσμημένος με διαζώματα και αγάλματα, υπάρχουν ακόμα .
Η μνημειακή πύλη (πρόπυλο) του πρώτου αιώνα π.Χ οδηγεί στη μεγάλη περίστυλη αγορά της πόλης η οποία έχει διαστάσεις 188 x 99 μ. Τα κατάλοιπα ενός μικρού ναού του Δία Σωσίπολις, (16 x 7 μ) του 2ου π.Χ. αιώνα βρίσκονται στα νότια της Αγοράς. Στα νότια της πόλης βρίσκονται εν μέρει θαμμένα τα υπολείμματα ενός θεάτρου του 1ου αιώνα π.Χ. το οποίο είναι χτισμένο στην πλαγιά του λόφου και ειχε χωρητικότητα 3000 θεατών.

To θέατρο

Κοντά στο κέντρο της πόλης βρίσκεται ένα συγκρότημα γυμνασίου-λουτρών του 2ου αιώνα μ.Χ . Νοτιότερα βρίσκεται το αρκετά καλά διατηρημένο μεγάλο στάδιο της ρωμαϊκής εποχής που είχε χωρητικότητα 28.000 ατόμων. Ανάγλυφα που βρέθηκαν εδώ απεικόνιζαν πανοπλίες, κράνη και ασπίδες, γεγονός που υποδηλώνει ότι διεξήχθησαν σε αυτό το στάδιο και μονομαχίες.

Αποτέλεσμα εικόνας για MAGNESIA AD MEANDER STADION

Το Στάδιο

Τα ελληνικά γλυπτά (2ος-1ος αι. π.Χ.) που βρέθηκαν στις ανασκαφές ,και είναι διασκορπισμένα σήμερα στα μουσεία του Παρισιού, της Κωνσταντινούπολης και του Βερολίνου, παρουσιάζουν στενή συγγένεια με τη σχολή της Ρόδου.

H Μαγνησία ήταν η γενέτειρα του σπουδαίου γλύπτη και αρχιτέκτονα Βαθυκλή ο οποίος πιθανότατα , όπως και άλλοι γλύπτες από την Ιωνία , μετανάστευσε στην κυρίως σημερινή Ελλάδα μετά την κατάλυση του λυδικού βασιλείου το 546 π .Χ. και την υποταγή της γενέτειράς του Μαγνησίας του Μαιάνδρου στους Πέρσες . Υπήρξε ο δημιουργός του διάσημου θρόνου του Απόλλωνα στις Αμύκλες της Λακωνίας.
Ο Βαθυκλής εμφανίζεται ως ένας πολύ σημαντικός και ταλαντούχος καλλιτέχνης της εποχής του και από τους πρωτοπόρους της τέχνης της Ιωνίας , ο οποίος ανέλαβε μια τόσο σημαντική και δαπανηρή παραγγελία στη Λακωνία σε μια περίοδο όπου πολλά εργαστήρια γλυπτικής άκμαζαν στην Πελοπόννησο . Η εργασία του ήταν εξαιρετικής ποιότητας , όπως μπορεί να κρίνει κανείς από τα σωζόμενα θραύσματα του αρχιτεκτονικού διακόσμου του θρόνου των Αμυκλών με τον πλούσιο φυτικό διάκοσμο . Ωστόσο, παρά την ιδιαίτερη λεπτότητα και δεξιοτεχνία στην επεξεργασία των επιφανειών , τυπική της αρχαϊκής ιωνικής μαρμαρογλυπτικής , οι μορφές υστερούν σε πλαστικότητα .Ο Βαθυκλής έπαιξε σίγουρα έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη μετάδοση στοιχείων του ιωνικού ρυθμού σε ζώνες παραδοσιακά αφοσιωμένες στο δωρικό ρυθμό
στην κυρίως και στη Μεγάλη Ελλάδα , ενώ ο θρόνος των Αμυκλών αποτελεί ένα από τα πρώτα δείγματα συνδυασμού του δωρικού με τον ιωνικό ρυθμό , που θα επικρατήσει τον 5ο αι. π .Χ. στην Αθήνα.

Αυτόχθονες Έλληνες

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Μικρά Ασία : Μαγνησία του Μαίανδρου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου