Η ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

ΑΠΟ  ΕΝΑ  ΠΑΛΙΟ  (6 Σεπτεμβρίου 2012)  ΑΡΘΡΟ  ΤΟΥ  ΓΙΩΡΓΟΥ  ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ

Ο  Ερντογάν προσέλαβε  μερικούς  «έλληνες» καναλάρχες και μεγαλοδημοσιογράφους για θυρωρούς, παρατρεχάμενους και  γιουσουφάκια.

Το  Γιουσουφάκι,  Η δόξα των χαρεμιών.
Η  δουλειά του ήταν να χορεύει και να τέρπει σεξουαλικά τους Τούρκους - κυρίως τους υψηλόβαθμους. Από τα 6 ώς τα 12 χρόνια του ανήκε σε κάποια ομάδα χορευτών (τα kol, εξ ου και καρακόλι) που τον δασκάλεψε. Το έμαθαν να παίζει τον αρμένικο ταμπουρά, να κατσαρώνει τα μαλλιά του και να βάζει κοκκινάδι, να φοράει κεντητά σαλβάρια και να λικνίζει με λαγνεία τη λεκάνη του, σαν γυναίκα, χτυπώντας παλαμάκια.

ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙ:  Αυτός που χαρακτηρίζεται από δουλοπρέπεια απέναντι στον ανώτερό του,  πρόσωπο ή πράγμα που εξαρτάται απόλυτα από κάποιον ή κάτι, νενέκος,  τσιράκι,  ορντινάντσα,    χανουμάκι,  αυλοκόλακας,  άτομο ετεροκίνητο που υπηρετεί τα σχέδια και τους σκοπούς άλλου ή άλλων,  όργανο ξένων συμφερόντων,  ενεργούμενο,  ανδρείκελο,  οργανέτο,  ανδράποδο,  αχυράνθρωπος,  μαριονέτα,  πιόνι,  λακές, 
πρόσωπο που εκτελεί μυστικές εντολές, συνήθως μυστικών υπηρεσιών, σμπίρος,  στρατιωτάκι,  εξάρτημα, υποχείριο,  αυτός που προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ισχυρά πρόσωπα για να κερδίσει την εύνοιά τους,  αυτός που προσφέρει τις υπηρεσίες του για να πετύχει τους στόχους του κάποιος άλλος,  

χωρίς ο ίδιος να αποκομίζει κάποιο άμεσο κέρδος,

«Το τουρκικό κράτος έχει ήδη καταλάβει τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της Ελληνικής Δημοκρατίας, χωρίς ακόμα να χρειαστεί να καταλάβει το έδαφος της Ελλάδας.   
Καθημερινά, την ώρα της υψηλότερης τηλεθέασης, η τουρκική ιστορία, εξωραϊσμένη, περνάει στον ελληνικό λαό, έτσι ώστε να εθιστεί σε αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν, την υπαγωγή της Ελλάδας και της Κύπρου απευθείας στο νεο-οθωμανικό οικοδόμημα.   
Σίριαλ  ειδικά φτιαγμένα ως προπαγανδιστικό όπλο για την επανοθωμανοποίηση των βαλκανικών λαών και των Ελλήνων.  Οι σειρές απαγορεύεται να μεταγλωττιστούν και μεταδίδονται με ελληνικούς υποτίτλους, ώστε να εθιζόμαστε στην τουρκική γλώσσα, ενώ, όσον αφορά τον Σουλεϊμάν, οι γυναίκες στο χαρέμι κυκλοφορούν σαν πόρνες σε δυτικό πορνείο ή ελληνικό σήριαλ, για να μην ξεφύγουν οι Έλληνες από τα πολιτιστικά τους πρότυπα των τελευταίων δεκαετιών».

«Η προβολή του «Σουλεϊμάν» από τον ΑΝΤ-1 ξεχείλισε το ποτήρι. Τουλάχιστον, σε ό,τι με αφορά, ανακάλυψα έντρομος, από τις επτά η ώρα το απόγευμα μέχρι τις έντεκα το βράδυ, στα ιδιωτικά κανάλια μεγάλης ακροαματικότητας και κατ’ εξοχήν στο Μέγκα και τον Αντένα (αλλά βέβαια δεν μπορούσε να λείψει και ο Άλφα), το τουρκικό κράτος να έχει ήδη καταλάβει τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της Ελληνικής Δημοκρατίας, χωρίς ακόμα να χρειαστεί να καταλάβει το έδαφος της Ελλάδας.

Ο νεο-οθωμανισμός εισβάλλει  στις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες. 

Κάθε μέρα, ασταμάτητα και συστηματικά, η Τουρκία αιχμαλωτίζει το φαντασιακό, τη διασκέδαση και την αποβλάκωση των Ελλήνων που, αλαλιασμένοι από τα χαράτσια της Μέρκελ, είναι έτοιμοι να παραδοθούν, τουλάχιστον ιδεολογικά, στον Νταβούτογλου και τον Ερντογάν. Και μιλάω για το τουρκικό κράτος, διότι, από την πρόχειρη τηλεθέαση αυτών των εκπομπών, επί δύο ημέρες –κακώς δεν είχα ασχοληθεί ενωρίτερα–, διαπίστωσα πως είναι ειδικά φτιαγμένες ως προπαγανδιστικό όπλο για την επανοθωμανοποίηση των βαλκανικών λαών και των Ελλήνων. 

Οι Τούρκοι, που παρουσιάζονται σ’ αυτά, ζουν σε μυθικές επαύλεις και διαμερίσματα, οι γυναίκες τους δεν φοράνε φερετζέ ή μαντήλα, οι σειρές απαγορεύεται να μεταγλωττιστούν και μεταδίδονται με ελληνικούς υποτίτλους, ώστε να εθιζόμαστε στην τουρκική γλώσσα, ενώ, όσον αφορά τον Σουλεϊμάν, οι γυναίκες στο χαρέμι κυκλοφορούν σαν πόρνες σε δυτικό πορνείο ή ελληνικό σήριαλ, για να μην ξεφύγουν οι Έλληνες από τα πολιτιστικά τους πρότυπα των τελευταίων δεκαετιών.

Με την προβολή του Σουλεϊμάν κάνουν ένα επί πλέον βήμα. Το πρώτο ήταν ο εθισμός και η αποδοχή, μέσα από δήθεν ανούσιες ιστορίες, όπου οι «καθυστερημένοι» –όπως με πληροφόρησαν φίλοι που γνωρίζουν τα τουρκικά– είναι «Κούρδοι» και οι προοδευμένοι πάντοτε «Τούρκοι». Αφού η αφασική ελληνική κοινωνία, τα πειθήνια όργανα των αφεντικών τους, οι δημοσιογράφοι, το ΕΣΡ και τα κόμματα δεν έβγαλαν τσιμουδιά και πέρασε με επιτυχία το πρώτο κύμα, ήρθε η σειρά για το δεύτερο.

Τώρα πλέον, αφού είχε φροντίσει πρώτα ο ΣΚΑΪ να αποδομήσει, μαζί με όλη την παρέα των Βερέμηδων, την ελληνική ιστορία και το ’21, έρχεται η ώρα να αντικατασταθεί η ελληνική ιστορία από την τούρκικη. Καθημερινά, την ώρα της υψηλότερης τηλεθέασης, η τουρκική ιστορία, εξωραϊσμένη, περνάει στον ελληνικό λαό, έτσι ώστε να εθιστεί σε αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν, την υπαγωγή της Ελλάδας και της Κύπρου απευθείας στο νεο-οθωμανικό οικοδόμημα.

Εξάλλου, τόσοι και τόσοι έχουν φροντίσει γι’ αυτό. Οι κράχτες της «ελληνοτουρκικής φιλίας», παρά την κατοχή της Κύπρου, παρά το casus belli, παρά τις ανοικτές παραβιάσεις στο Αιγαίο, έχουν κάνει τη δουλειά τους – το Αιγαίο, εξάλλου, κατ’ αυτούς, «ανήκει στα ψάρια του», δηλαδή στα τουρκικά πολεμικά πλοία, και τις τουρκικές θαλαμηγούς εσχάτως.  Διανοούμενοι που μέχρι χθες ψωμιζόντουσαν στις Βρυξέλλες και τις ποικίλες ΜΚΟ, ανακαλύπτουν πως η «πρωτεύουσά» τους είναι η Κωνσταντινούπολη και ξημεροβραδιάζονται εκεί σε σεμινάρια, πανεπιστήμια και καλοπληρωμένα συνέδρια. Η ελλαδική εκκλησία έχει κομματιαστεί στα πέντε και επιδιώκεται η πλήρης υπαγωγή της σε ένα πατριαρχείο που, αντί να διεκδικεί την απελευθέρωσή του από το τουρκικό κράτος, υπονομεύει συστηματικά τα τελευταία υπολείμματα αυτονομίας της ελλαδικής εκκλησίας – και ο «εθνικιστής» Χριστόδουλος δεν είναι πλέον εδώ.

Ακόμα και διανοούμενοι, που κάποτε πρωτοστατούσαν στις κινητοποιήσεις για το βιβλίο της Ιστορίας και ενάντια στο σχέδιο Ανάν, ανακαλύπτουν τη γοητεία του νεο-οθωμανισμού και μας καλούν σε υπαγωγή σ’ αυτόν. Και όλα αυτά, σε ένα φόντο οικονομικής κρίσης, ξέφρενου οικονομισμού κομμάτων, μέσων ενημέρωσης και διανοουμένων, που, επικεντρώνοντας αποκλειστικά στην οικονομική διάσταση της κρίσης, συσκοτίζουν τη γεωπολιτική και την πολιτισμική της διάσταση, εν τέλει το ίδιο το πρόβλημα της ελευθερίας και της επιβίωσής μας ως έθνος.

Υπερέβησαν τα εσκαμμένα

Μέσα σ’ όλα αυτά, λοιπόν, γιατί όχι και ο Σουλεϊμάν, που μπορεί να πολιόρκησε και να σφαγίασε τους Κερκυραίους με τον Μπαρμπαρόσα, μπορεί να υποχρέωσε όλους τους χριστιανούς γαιοκτήμονες να εξισλαμιστούν, μπορεί να εξεστράτευσε ο ίδιος ενάντια στη Ρόδο, αλλά, είχε χριστιανές σκλάβες στο χαρέμι του, και ερωτεύτηκε μία απ’ αυτές!

Τι άλλο θα επιθυμούσαν οι εκπρόσωποι μιας ελίτ και μιας μεταπρατικής τάξης που πάντα έψαχνε ένα αφεντικό να υπηρετεί και να την πληρώνει. Αφού τα έφερε η ιστορία να μην αρκούν πλέον οι δυτικοί και ο τουρκικός νεο-οθωμανισμός να ξεπροβάλλει και πάλι στο ιστορικό προσκήνιο, τι να κάνουν οι άνθρωποι;  
Έχουν «οικογένεια», κανακάρηδες στο Χάρβαρντ,  εξοχικά στη Μύκονο και στο Πήλιο, σκάφη, λογαριασμούς στην Ελβετία, και όλα αυτά απαιτούν και μερικές «υποχωρήσεις». Εν τέλει, υπάρχει διέξοδος από την κρίση! Πως τα κατάφερε η «σκλάβα Αλεξάνδρα» να γίνει κυρία φορώντας… γαλλικές τουαλέτες στο χαρέμι του Σουλεϊμάν;  
Δεν θα προσλάβει και ο κ. Ερντογάν μερικούς καναλάρχες και μεγαλοδημοσιογράφους για θυρωρούς παρατρεχάμενους και γιουσουφάκια; Όσο για τον ελληνικό λαό, την ελληνική ιστορία, τις μνήμες του, τόσα χρόνια κάνουν ό,τι μπορούν για να τα ξεθεμελιώσουν. Τώρα λοιπόν είναι η ώρα να βάλουν ανοικτά τον Τούρκο κατακτητή στο μυαλό του και στο «φαντασιακό» του.

Επειδή όμως υπάρχουν και μερικοί «τρελοί», και είμαστε πολλοί, για να μην πω η πλειοψηφία, που δεν ενδιαφερόμαστε για το αν θα βγούμε στα κανάλια τους, αν θα γράψουμε στις φυλλάδες τους, που δεν μας κρατάνε από πουθενά γιατί δεν υποταχτήκαμε ποτέ στη θλιβερή μικροεξουσία και τους εκβιασμούς τους, δεν πρόκειται να σιωπήσουμε, ούτε θα τους αφήσουμε να συνεχίζουν ατιμωρητί το καταστροφικό τους έργο. Το λάθος μας, και το αναγνωρίζουμε, είναι ότι, μέσα στην παραζάλη της αποκλειστικής ενασχόλησης με το μνημόνιο και με τον πράκτορα Γιωργάκη, αφήσαμε αυτή τη συστηματική πλύση εγκεφάλου του νεο-οθωμανισμού να εγκατασταθεί στη χώρα και, σήμερα, θα πρέπει να καταβάλουμε πολλαπλάσιες προσπάθειες για να την αναχαιτίσουμε. Όμως, ας είναι βέβαιοι ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε.

Να αντιδράσουμε εδώ και τώρα

Πριν απ’ όλα, καλούμε όλους τους δημοσιογράφους που σέβονται τον εαυτό τους (εάν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι) και δουλεύουν σ’ αυτά τα μέσα ενημέρωσης, να πάρουν θέση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και να διαμαρτυρηθούν. Τι λέει άραγε η λαλίστατη ΕΣΥΕΑ του κ. Τρίμη;

Δεύτερον, απαιτούμε από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης να παρέμβει για ανοικτή παραβίαση των συνταγματικών αρχών που διέπουν τη λειτουργία των μέσων ενημέρωσης σε μία χώρα που εξακολουθεί να λέγεται Ελλάδα.

Τρίτον, καλούμε τα κόμματα να πάψουν να τηρούν σιγή ιχθύος, και να πάρουν θέση. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκε –και σωστά– στο παρελθόν να δώσει συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι ΜΕΓΚΑ και σήμερα σιωπά, απέναντι στην πολιτισμική γενοκτονία του ελληνικού λαού. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Πάνος Καμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες σιωπούν. Φοβούνται μήπως τους καναλάρχες, και θέλουν να μας πείσουν ότι θα αντιταχθούν στους δανειστές και στις τουρκικές παραβιάσεις;

Τέταρτον, καλούμε τους διανοουμένους, που εύκολα βάζουν την υπογραφή τους σε οποιοδήποτε κείμενο αφορά –και σωστά– λαούς που βρίσκονται στα πέρατα του κόσμου, να διαμαρτυρηθούν επιτέλους γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα τους. Καλούμε την Ακαδημία, τις ενώσεις ηθοποιών. Καλούμε τις ομογενειακές οργανώσεις να κινητοποιηθούν άμεσα.

Τέλος, ξέροντας πως μόνο ο πατριωτισμός των Ελλήνων μπορεί να υποχρεώσει τους ανενδοίαστους καναλάρχες και ιδιοκτήτες να ανακρούσουν πρύμναν, τους καλούμε να οργανώσουμε μαζί το μποϊκοτάζ αυτών των μέσων ενημέρωσης και των εταιρειών που διαφημίζονται σ’ αυτές τις εκπομπές,  να κινητοποιηθούμε με όλα τα μέσα για την απόσυρσή τους.

Η μάχη αυτή είναι συνέχεια, αλλά κατά πολύ ευρύτερη, εκείνης που δώσαμε για την απόσυρση του βιβλίου της Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού και πρέπει να την διεξάγουμε με όλα τα πρόσφορα μέσα, στέλνοντας μαζικές διαμαρτυρίες σε κόμματα, δημοσιογράφους και κανάλια να πάρουν θέση, υπογράφοντας σε κείμενα διαμαρτυρίας με χιλιάδες υπογραφές που πρέπει να σταλούν σε όλους αυτούς, πραγματοποιώντας, αν χρειαστεί, ακόμα και συγκεντρώσεις έξω από τα κανάλια που τη γενοκτονία της μνήμης του ελληνισμού την μεταβάλουν πλέον σε εμφύτευση μιας νέας πλαστής αφήγησης που εκθειάζει τους σφαγείς, τους βιαστές και τους καταπιεστές μας.

Και σήμερα, 6 Σεπτεμβρίου, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ημέρα μνήμης για την εξόντωση του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, στα Σεπτεμβριανά του 1955, και έχουν περάσει μόλις ενενήντα χρόνια από τη γενοκτονία της Σμύρνης και του μικρασιατικού Ελληνισμού. Και αν ο Αντένα και το Μέγκα αποφάσισαν να τα εορτάσουν με τον τρόπο τους, αποκρύπτοντάς τα και εν τέλει εκθειάζοντάς τα, μπορούμε και εμείς με τον δικό μας».

25.10.2012 
 ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ

Η  τουρκοκρατία  καλά  κρατεί

Παρακολουθώντας κανείς την ηγεμονική πολιτική που ασκεί παγκοσμίως η Αμερι­κή από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμί­ου Πολέμου και δώθε, θα διαπιστώσει εύκολα πως ό,τι δεν πέτυχε με τα όπλα το πέτυχε με τις εικόνες. Το Χόλιγουντ, με αλλά λόγια, αποδείχτη­κε πιο αποτελεσματικό από τη βαριά και διαστη­μική πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ. Το Χόλιγουντ ούτε έκανε αποβάσεις ούτε επέβαλε δικτατορίες. Απλώς κατέστησε την Αμερική υπέρτατο αντικεί­μενο του πόθου – τον τρόπο ζωής, το φανταχτερό της όνειρο.

Εν πρώτοις, κατάφερε να επιβάλει τον αμερι­κανικό τρόπο σκέψης και κατόπιν να αφηγηθεί στην οθόνη την «Καταιγίδα της Ερήμου» σαν μια συναρπαστική ιστορία που μιλά στις καρδιές όλων μας! Ένα καπελάκι των Μπόστον Σέλτικς είναι αρ­κετό για να κάνει τον κάτοικο και της πιο απόμα­κρης ζούγκλας ευτυχισμένο.

Η επιτυχία έγκειται στο να κάνεις τον άλλο να αισθάνεται οικεία με τη γλώσσα σου, τον πολιτι­σμό, τα ήθη και τα έθιμά σου. Πράγμα που γίνεται συστηματικά, εδώ και καιρό, κυρίως από τα δύο μεγάλης ακροαματικότητας κανάλια, τα οποία προβάλλουν τουρκικά σίριαλ. Όπως εύστοχα γρά­φει ο Γ. Καραμπελιάς στο «Άρδην», «το τουρκικό κράτος έχει ήδη καταλάβει τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες της Ελληνικής Δημοκρατίας χωρίς να χρειαστεί να καταλάβει έδαφος της Ελλάδας». Το δε απόγειο της υποκρισίας είναι ότι στα δελτία ει­δήσεων των δύο αυτών καναλιών προβάλλονται λεπτομερώς οι τουρκικές παραβιάσεις του εναέ­ριου χώρου μας και οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, όπου τα τουρκικά πολεμικά πλέουν ανενό­χλητα ως το Σούνιο.

Αμέσως μετά οι διαφημίσεις προετοιμάζουν το κοινό για τον Σουλεϊμάν και τη δακρύβρεχτη Σιλά. Έτσι εντυπώνεται σίγα - σιγά η ιδέα του τουρκικού τρόπου ζωής, σκέψης και πολιτισμού, μας γίνεται οικεία, κλαίμε με τις ιστορίες αγάπης, θαυμάζου­με τις απαστράπτουσες Μερσεντές και τις πολυτε­λείς βίλες, μαθαίνουμε ότι ο πάτος της τροφικής αλυσίδας της υπεραναπτυγμένης τουρκικής κοι­νωνίας είναι οι Κούρδοι – με δυο λόγια, στήνεται ένα ιδανικό πολιτισμικό πρότυπο, ενώ ταυτόχρο­να μας εντάσσουν σε ένα οικείο περιβάλλον, κα­θόλου εχθρικό, κάθε άλλο, τόσο φιλικό, που μπο­ρούμε να… ενώσουμε και τις χώρες μας ακόμα!

Βεβαίως, όλα αυτά δεν θα είχαν ιδιαίτερη βα­ρύτητα αν δεν μαθαίναμε και το ένδοξο ιστορικό παρελθόν της γειτονικής και τόσο φιλικής χώρας. Μπορεί η πλειονότητα των ελληνοπαίδων που ει­σέρχεται στα πανεπιστήμια να θεωρεί ότι η 28η Οκτωβρίου αναφέρεται… στην τουρκοκρατία και ο Παρθενώνας… στο Βυζάντιο, ωστόσο η ελλη­νική Δημοκρατία φροντίζει να γνωρίσουν τα πά­ντα για τον Σουλεϊμάν και το χαρέμι του. Καθώς φαίνεται, και σε αυτήν την περίπτωση ό,τι δεν πέ­τυχαν οι τουρκικές προκλήσεις και η συχνή όξυν­ση των σχέσεων – πολλές φορές υπό την απειλή πολέμου των κατά τα άλλα φίλων γειτόνων – το πέτυχε η νεο-οθωμανική προπαγάνδα μέσω των απερίγραπτα (ουδόλως) «αφελών» σίριαλ που κλέβουν τις καρδιές των Ελλήνων τηλεθεατών, οι οποίοι συγκινημένοι, χρεοκοπημένοι και δίχως μέλλον κλαίνε και οδύρονται για τις ατυχίες της Σιλά σε καθημερινή βάση. «Μα είναι συγκινητικό, πολύ συναισθηματικό», και το δάκρυ ρέει με με­γαλύτερη συχνότητα και από τους καταρράκτες του Νιαγάρα.

Η αρχή έγινε από τον ΣΚΑΪ, όπου ανακαλύφθη­κε μια νέα ανάγνωση - αφήγηση (!) της Ιστορίας του ’21 και μάθαμε ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως τα ξέραμε και ότι είχαμε πέσει θύ­ματα παρεξήγησης! Οι Τούρκοι δεν ήταν δυνάστες και κατακτητές. Μάθαμε σε εντατικά τηλεοπτικά ιστορικά σεμινάρια ότι ασκούσαν δημοκρατική δι­οίκηση και ότι οι Έλληνες έχαιραν προνομίων που λίγο - πολύ τα έχασαν με την αδικαιολόγητη Επα­νάσταση και γι’ αυτό μας θεωρούν… αχάριστους!

Μετά ήρθε ο Alpha, μετά ο Ant1 και το Mega να συνεχίσουν αυτήν την πατριωτική πολιτική με λι­γότερο επιστημονικό, αλλά αποτελεσματικότερο τρόπο… με ιστορίες αγάπης, με την προβολή του ένδοξου παρελθόντος των γειτόνων, κάνοντάς μας κοινωνούς της γλώσσας τους - για να τη συ­νηθίζουμε - όπως και του συναισθηματικού τους κόσμου, του τόσο συγκινητικά τρυφερού…

Η παρακμή μας είναι πολύ μεγαλύτερη από αυ­τήν που φανταζόμαστε ή ακόμα κι από αυτήν που τρομάζουμε να αποδεχτούμε. Αρκεί να σκεφτού­με ότι φτάσαμε στο σημείο με τέτοια πολιτισμική παράδοση να… εισάγουμε τούρκικο πολιτισμό.

Η  ΣΕΙΡΑ  ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ

Η σειρά «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» προβλήθηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση της Τουρκίας τον Ιανουάριο του 2011 και κέρδισε αμέσως το τηλεοπτικό κοινό της γειτονικής χώρας. Ταυτόχρονα, αναδείχτηκε ως μια από τις πιο επιτυχημένες παραγωγές, καθώς απέσπασε σπουδαίες διακρίσεις, όπως: 4 Βραβεία “ Antalya Television”, τα αντίστοιχα δηλαδή Emmy Awards, συμπεριλαμβανομένου και του “Best Drama 2011”. Ο σεναριογράφος της σειράς Meral Okay, είναι από τους διασημότερους και πιο καταξιωμένους στην Τουρκία και θεωρείται κορυφαίος στο είδος του. Στο ρόλο του Σουλεϊμάν, ο αγαπητός και ιδιαίτερα δημοφιλής στο ελληνικό τηλεοπτικό κοινό, Halit Ergenc (Ονούρ, «1001 Νύχτες») και στον ρόλο της Αλεξάνδρας (La Rossa / Hurrem) η ταλαντούχα Meryem Uzerli.

Η σειρά εστιάζει στον 16ο αιώνα και περιγράφει τη δυνατή ερωτική ιστορία της Ορθόδοξης Αλεξάνδρας (La Rossa / Hurrem) που συλλαμβάνεται από τους Τούρκους κατακτητές και καταλήγει στο χαρέμι του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή. Περίλαμπροι τσέτες μπουκάρουν σε ένα Ελληνικό χωριό και αφού βαρεθούν να βασανίζουν, να βιάζουν και να ακρωτηριάζουν, παίρνουν μία όμορφη Ελληνίδα έχοντας προηγουμένως ξεκοιλιάσει μπροστά της όλη της την οικογένεια και την παραδίδουν ως σκλάβα στον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή

 Ο νεαρός Σουλεϊμάν ανέβηκε στον θρόνο το 1520.  Μη γνωρίζοντας ότι θα ξεκινήσει σε μια εποχή που αργότερα θα μπορούσε να θεωρείται το απόγειο της Οθωμανικής κυριαρχίας, άφησε πίσω του τη σύζυγό του Mahidevran του και τον γιο τους Μουσταφά, στη Manisa και μαζί με έναν καλό του φίλο, πήρε τον δρόμο για το παλάτι Τοπ Καπί στην Κωνσταντινούπολη.

Στη διαδρομή, ένα οθωμανικό πλοίο διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα, φέρνοντας σκλάβες ως δώρα για το παλάτι. Σε αυτό το πλοίο βρίσκεται και η Αλεξάνδρα La Rossa. Η νεαρή κοπέλα, έχει απαχθεί από την οικογένειά της και πωλείται ως σκλάβα στο παλάτι.

Η κοπέλα γοήτευσε με την πρώτη ματιά τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν κι εκείνος δεν δίστασε να της προσφέρει… τα πάντα!   Όμως το πάθος του αυτό, φέρνει μαζί αιματοχυσία και πρωτοφανείς ίντριγκες στην αυλή του. Πώς θα διαχειριστεί τον αθεράπευτο έρωτα του Σουλεϊμάν η σύζυγός του και Βασίλισσα, Mahidevran; Τι ρόλο θα παίξει η σχέση του Μεγάλου Βεζίρη και της αδελφής του Σουλεϊμάν; Η ένταση μεταξύ της Χριστιανικής Ευρώπης και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πώς θα επηρεάσει τις ζωές των πρωταγωνιστών και την εξέλιξη της ιστορίας;

Η  ΣΙΧΑΜΕΡΗ  ΤΟΥΡΚΙΑ  ΤΟΥ  ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ

Βιβλίο του Νεοκλή Σαρρή  "Οσμανική Πραγματικότητα", Εκδόσεις Αρσενίδη, 1990, Τόμο Α’ (Το Δεσποτικό Κράτος)   διαβάζουμε (σελ. 383):

«Το Δεύτερο τμήμα του χώρου των ανακτόρων του Τοπ-Καπί, μετά το Χαρέμι, που αφορά κατά βάση τον πατισάχ (Σουλτάνο), είναι το Εντερούν (Enderϋn). Η λέξη, παρότι φαίνεται ως περσική, αντιστοιχεί προς την Ελληνική «ενδότερα». Εννοιολογικά σημαίνει ακριβώς ό,τι και το Χαρέμι. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα χώρο απαγορευμένο στους υπόλοιπους, όπου αντί για γυναίκες υπάρχουν άντρες. Με άλλα λόγια, είναι το χαρέμι των αγοριών του Σουλτάνου.»

«Όπως είδαμε πιο πάνω, τα ανθρώπινα αποκτήματα των Σουλτάνων (και γενικότερα των αξιωματούχων του κράτους, δεν ήταν μονάχα παλλακίδες, αλλά και άνδρες. Οι αρσενικοί ΓΚΟΥΛΕΜΑ (gulema), χρησιμοποιούνταν κατ’ αυτό τον τρόπο ως υπηρέτες και ως ερωτικά αντικείμενα. Με αυτό περισσότερο από την φιλο-ομοφυλική ιδιότητα της Οσμανικής (Οθωμανικής) πραγματικότητας, θέλουμε να τονίσουμε τον αμφίφυλο χαρακτήρα της.»

«Υπάρχει μία εκπληκτική παραλληλία μεταξύ της οργάνωσης του Εντερούν και εκείνης του Χαρεμιού. Υπάρχει ακριβής αναλογία μεταξύ των αξιωματούχων /υπηρετών του Σουλτάνου σε αμφότερους τους χώρους, πχ δύο κουρείς: μία κομμώτρια στο Χαρέμι και ένα αγόρι κουρέας στο Εντερούν. Παρομοίως ο Σουλτάνος έχει δύο λουτρά (Hamam). To ένα από αυτά βρίσκεται στο Χαρέμι και είναι εκείνο που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης του Τοπ – Καπί. Το δεύτερο χαμάμ , ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΕΙ, βρισκόταν μέσα στο Εντερούν. Στο πρώτο τον έλουζαν κορίτσια, στο δεύτερο αγόρια! Επιπροσθέτως το Χαρέμι φύλαγαν νέγροι ευνούχοι, ενώ το Εντερούν λευκοί ευνούχοι.»

 «Ο Σουλτάνος διαμοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στα δύο τμήματα των ανακτόρων. Στο Χαρέμι περιστοιχιζόταν από γυναίκες, στο Εντερούν από τους «γκουλεμά»….. που σε πιστή μετάφραση γίνονται «ίτς ογλάνια» (iη = εσωτερικό, olan = αγόρι)   εξ ού και «τσογλάνι», ο αριθμός των οποίων ξεπερνούσε τους χίλιους.  Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, το στενό περιβάλλον του Σουλτάνου σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν αποτελείτο από προσφάτως (και βίαια) εξισλαμισμένα άτομα. Γιατί όπως οι τζαριγέ (παλλακίδες) ήταν προϊόντα αρπαγής και αιχμαλωσίας, έτσι και οι αρσενικοί γκουλεμά προέρχονταν από το ντεβσιρμέ (ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ).

«…ήταν ανθρωπίνως αδύνατον ο Σουλτάνος να ανταποκριθεί στην ερωτική προσφορά ….Οι αυξημένες ερωτικές του ανάγκες αντιμετωπίζονταν φαρμακευτικά…. ο αρχι-φαρμακοποιός των ανακτόρων παρασκεύαζε ειδικό τονωτικό παρασκεύασμα, το αποκαλούμενο ματζούνι (macun). (σελ. 380)

 «Οι Σουλτάνοι επέλεγαν τις συντρόφισσές τους από τις παλλακίδες που τους δώριζαν πολλές φορές οι γονείς τους. Για παράδειγμα, ο Μπαγιαζήντ Β’ το 182 μεταξύ διαφόρων δώρων που προσέφερε στο γιό του Σεχνισάχ ήταν και 5 αγόρια, 5 παλλακίδες και 4 γεράκια για τα κυνήγια του. Στον άλλο του γιό Αχμεντ έστειλε 10 αγόρια και 10 παλλακίδες… οι ερωτικές σχέσεις των Σουλτάνων διαμοιράζονταν ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια». (Σελ. 377)

 «Το Εντερούν ήταν παράλληλα μία σχολή πολιτικής και διοίκησης. Την εισαγωγή στο Εντερούν ακολουθούσε μία διαδικασία επιλογής από ευάριθμους εφήβους που κρίνονταν ανάλογα με τα σωματικά και τα πνευματικά τους προσόντα. Γι αυτό λειτουργούσαν και άλλα ανάκτορα με τροφίμους  ΙΤΣ  ΟΓΛΑΝ  («εσώκλειστα αγόρια»)….. Ο σουλτάνος κάθε 2 ή 3 χρόνια επισκέπτονταν το Γαλατά Σαράι, και επέλεγε 12 ιτς ογλάν που μεταφέρονταν στα ανάκτορα…. Το εγκύκλιο πρόγραμμα σπουδών περιείχε διάφορες πειθαρχίες γνώσεων, όπως μουσική και θρησκευτικά, καλλιγραφία, ιππασία και ξυλογύπτική….. Στο Εντερούν καταβαλλόταν προσπάθεια για τέλεια εκμάθηση του πρωτοκόλλου και της εθιμοτυπίας. Ειδικότερα το ίδρυμα αυτό αποτέλεσε την κοιτίδα της καλλιέργειας των Οσμανών ιθυνόντων.

Με την είσοδό τους στο Εντερουν ο καθένας αποκτούσε τον παιδαγωγό του, προερχόμενο από τους πρεσβύτερους. Έτσι άρχιζε η εκπαίδευση που στηριζόταν κι αυτή , όπως των παλλακίδων στο χαρέμι, σε μία συντεχνιακή σχέση δασκάλου-μαθητευόμενου. Όποιος επιτύγχανε στο πρώτο στάδιο και μάθαινε ανάγνωση και γραφή, θρησκευτικές κλπ. γνώσεις, προαγόταν στην επόμενη κατηγορία. Η τελευταία τάξη ήταν των χάς, που την αποτελούσαν σαράντα Αγάδες, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα και το στενότερο περιβάλλον του Σουλτάνου. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για Υπηρέτες του Σουλτάνου (με όλη τη σημασία της λέξης) και οι οποίοι έφεραν τίτλους όπως π.χ. οι ακόλουθοι:»(Σημειωτέον ότι καθένας από τους αγάδες είχε πολυπληθή ακολουθία ή βοηθούς).

«Σαρίκμπαση: ο φροντιστής των σαρικιών του Σουλτάνου…

Τουφεκτσίμπαση: αρχιτυφεκιοφόρος, φύλαγε τα όπλα κυνηγιού του Σουλτάνου….(Ειχε 30 βοηθούς, διαφόρων ειδικοτήτων)…..

Καχβετζίμπαση: αρχικαφεψός, φρόντιζε τα σερβίτσια, κλπ. και τον Καφέ του Σουλτάνου. (Είχε 5 νεαρούς βοηθούς «ονομαστούς για την ομορφιά και την ευγενική τους παρουσία».)…….

Μπερμπέρμπασι: αρχικουρέας και ταυτόχρονα αρχιλουτροκόμος. Κάθε φορά που τον κούρευαν ή ξύριζαν το Σουλτάνο φύλαγε σε ένα ασημένιο συρτάρι τις τρίχες από τα γένια ή τα μαλλιά, αφού τα έπλενε σε χρυσή λεκάνη με ανθόνερο. Κάθε χρόνο τις τρίχες παρέδιδε στον επικεφαλής των προσκυνητών (χατζήδων) που αναχωρούσαν για τη Μέκκα, για να τα θάψει σε χώρο παρακείμενο του τάφου του Προφήτη!

Ρικιαμπντάρ Αγά: ακόλουθος του Σουλτάνου στην προσευχή της Παρασκευής και στα Μπαϊράμια….

Τιρνακτσί: νυχοκόπτης….

Τσουχαντάρ Αγά: ακόλουθος, επικεφαλής ανάλογου αποσπάσματος….

ΣΙΛΑΧΤΑΡ  ΑΓΑ

Το σημαντικότερο άτομο στην Ιεραρχία του Εντερούν. Ο αντίστοιχος τίτλος είναι «Πρωτοσπαθάριος». Βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό του Σουλτάνου. Ήταν το άτομο που μεσολαβούσε ανάμεσα στο Σουλτάνο και τον σαντρατζάμη, δηλαδή ήταν ο σύνδεσμος των Ανακτόρων με την Κυβέρνηση. Ακόμη δοκίμαζε το φαγητό του Σουλτάνου και καθόριζε τα δύο χρυσά κουτάλια με τα οποία έτρωγε ο Σουλτάνος.

Ο  ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ:  «ΓΑΜΩ  ΤΗΝ  ΠΙΣΤΗ  ΣΑΣ  ΚΑΙ  ΤΟΝ  ΕΒΡΑΙΟ  ΣΙΛΑΧΤΑΡ  ΜΠΟΔΑ,  ΤΗΝ  ΠΟΥΤΑΝΑ».

Οι Σιλαχτάρ Αγάδες αναλάμβαναν τις υψηλότερες θέσεις: διοικητές μεγάλων επαρχιών, ή υπουργοί / βεζίρηδες.

Σε μία από τις γνωστές φράσεις του προς την εδώ Τουρκική Διοίκηση της εποχής του, ο μεγάλος Στρατηγός Καραϊσκάκης  είχε πεί την ιστορική φράση: «….. την πίστιν σας και τον Μωχαμέτην σας, να ……τον Σουλτάνον σας, να …… και τον Βεζύρην σας, …….. και τον Εβραίον Σιλαχτάρ Μπόδα την «πουτάνα». Εδώ, φαίνεται ότι ο Στρατηγός γνώριζε καλά την Οθωμανική Πραγματικότητα και αναγνώριζε τον Εβραίο Σιλαχτάρ Μπόδα ως απόφοιτο του Εντερούν. Συνεπώς δεν τον αποκάλεσε με τον Οθωμανικό τίτλο του Αγά (που σημαίνει Άρχοντας) αλλά με την πραγματική του ιδιότητα ως έγκλειστο του Εντερούν, δηλαδή, (αρσενική) «πουτάνα». Τίποτα δεν του ξέφευγε του Καραϊσκάκη……

«Οι αγάδες του Εντερούν εισέρχονταν σ’ αυτό περίπου δέκα, δώδεκα ή και δεκατεσσάρων χρόνων και παρέμεναν μέχρι τα τριάντα, προαγόμενοι από τη μία κατηγορία στην άλλη, κατόπιν δοκιμασιών…. Η αποφοίτησή τους από το Εντερούν, σήμαινε την ανάληψη επίζηλων διοικητικών θέσεων εκτός του Σαραγιού. Αυτές οι θέσεις κλιμακώνονταν ανάλογα με το αξίωμα που είχαν στο Εντερούν. Π.χ. Ο διοικητής της Βούδας, είχε χρηματίσει αρχικουρέας-λουτροκόμος του  Σουλεϊμάν.  Τα υψηλότερα αξιώματα αναλάμβαναν οι Σιλαχτάρ Αγάδες, λόγω του στενού συνδέσμου που δημιουργούταν με το Σουλτάνο. Εξέρχονταν ως διοικητές μεγάλων Επαρχιών όπως η Αίγυπτος, ή αναλάμβαναν Βεζίρηδες / Υπουργοί, ή γίνονταν αρχηγοί του Ναυτικού.»

 «Οι παρατηρήσεις μας αυτές όχι μονάχα βεβαιώνουν το δουλικό χαρακτήρα της οσμανικής πραγματικότητας, αλλά και κάτι περισσότερο: ότι και οι εξουσιάζοντες ασκούσαν την εξουσία τους σαν υπηρέτες του συστήματος που τους ήθελε δούλους. Αν προσέξει κανείς, οι ανώτατοι αξιωματούχοι καταλάμβαναν υψηλές θέσεις αφού υπηρετούσαν στην κυριολεξία το Σουλτάνο. Εκείνος που τον«ξεσκόνιζε», δηλαδή που συνέλλεγε τις τρίχες του, όταν κουρευόταν, ή εκείνος που του φορούσε τα υποδήματα ή τα ενδύματα πίστευε πως αυτή του η πράξη αποτελούσε μία σπουδαία πολιτική επένδυση και πως μ’αυτήν μπορούσε να ελπίζει ότι μία μέρα θα γίνει ανώτατος διοικητής μιάς περιφέρειας της χώρας ή Βεζίρης.»

 Η Ελλάδα του Μεγαλέξανδρου και του Καραϊσκάκη, θα καταλήξει ξανά έτσι;  ο  Νταβούτογλου  δήλωσε ότι «η ανεξαρτησία της  Ελλάδος  είναι προσωρινή».   
Οι  «έλληνες» πολιτικοί «άνδρες» που ορίζουν τις τύχες μας,   μήπως και αυτοί καταλήξουν «τρόφιμοι» στο Εντερούν, το άλλο, «το κρυφό» χαρέμι του Νέου Σουλτάνου;

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ