ΟΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

   " Ήμουνα μικρό παιδί το 1981, αλλά θυμάμαι καλά την απογοήτευση και τον ανίσχυρο θυμό μου. Έλεγα: «αφού καταντήσαμε να έχουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου πρωθυπουργό, τι άλλο χειρότερο θα μας βρει». Δεν χρειαζόσουνα να είσαι ψυχίατρος.  Αυτός ο άνθρωπος, ο τροτσκιστής και ανυπότακτος, ήταν η επιτομή της υποκρισίας και του δουλέματος. Μάταια προσπαθεί ο Τσίπρας σήμερα να τον ξεπεράσει. Απορούσα  με το γεγονός. Αυτά που έβλεπε και καταλάβαινε τότε ένα μικρό παιδί, πως δεν τα καταλάβαιναν οι «μεγάλοι» Έλληνες. Θυμάμαι ότι έλεγα στους φίλους μου: «καλά αυτά τα δάνεια που παίρνει ο Παπανδρέου, δεν πρέπει κάποτε να επιστραφούν;» Αργότερα κατάλαβα ότι το μυαλό του μέσου Έλληνα είναι γυφτοϊνδικής προελεύσεως".
     
  1.  ΔΕΚΑΕΤΙΑ  1950 – 1960.

 Δεν την έζησα, δεν την ξέρω. Ξέρω τα βάσανα των δικών μου. Οι Έλληνες προσπαθούσαν να επουλώσουν τις πληγές  από τους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους κομμουνιστές προδότες. Δύσκολα χρόνια.  Ο εσωτερικός εχθρός, η χειρότερη απειλή.

2.  ΔΕΚΑΕΤΙΑ  1960 – 1970.

 Αχνές, σαν σε όνειρο, αναμνήσεις.  Επαρχία, κρύο σπίτι με σόμπα, εξωτερική τουαλέτα, χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς ύδρευση, χωρίς τηλέφωνα, στο χωριό με γαϊδούρια.  Μία  σκληρή βουκολική,  ρομαντική ατμόσφαιρα. Χωρικοί να μεταφέρουν με ζώα κλαδί για τις κατσίκες, χώμα, λάσπες, μεταφορά των ανθρώπων στην καρότσα φορτηγών Μερσεντές, μαζί με κατσίκες, γουρουνάκια να σκούζουν, κότες, καρπούζια και τσουβάλια με αλεύρι.  Ώσπου να φτάσουμε στον προορισμό, ήμασταν άσπροι από το αλεύρι. Το 1967  ένα στρατιωτικό καθεστώς τα άλλαξε όλα  αυτά, μέσα  σε δύο τρία χρόνια (και χωρίς δάνεια). Έκανε δρόμους, έφερε ρεύμα, νερό, τηλέφωνα. Η Ελληνική επαρχία μπήκε απότομα από τον ρομαντικό μεσαίωνα στην σύγχρονη εποχή.

3.  ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970 – 1980.

ΤΟ 1973 Η ΕΛΛΑΔΑ ΒΡΗΚΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΧΩΡIΣ ΑΔΕΙΑ. ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Την δεκαετία του 1970  την θυμάμαι καθαρά.

Όλοι προσπαθούσαν να αγοράσουν διαμέρισμα και να ξεχρεώσουν  με δόσεις  ένα  Fiat 127 ή τουλάχιστον μία μηχανή Floretta.

Η εφημερίδα κόστιζε 1,5 δραχμές, το γραμματόσημο 2,5 δραχμές, η μικρή σοκολάτα του παππού μισή δραχμή, το σάντουιτς με γύρο 2 δραχμές και το λεωφορείο μία δραχμή. Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει. Το  1974  έγινε το κακό με την Κύπρο. Ξένες δυνάμεις ήθελαν αλλαγή, γιατί  βρίσκαμε  πετρέλαιο. Έπεισαν μερικούς κούφιους στρατιωτικούς και  η προδοσία έγινε. Το παλιό προδοτικό κατεστημένο επανέκαμψε θριαμβευτικά.

4. ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1980 – 1990.

 ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΗΣ CIA, ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ KAI TOY ΥΠΕΡΠΡΑΚΤΟΡΑ ΑΝΔΡΕΑ.   Ο  ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ,  ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ  ΑΝΔΡΕΑ.

Ήμουνα μικρό παιδί το 1981, αλλά θυμάμαι καλά την απογοήτευση και τον ανίσχυρο θυμό μου. Έλεγα: «αφού καταντήσαμε να έχουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου πρωθυπουργό, τι άλλο χειρότερο θα μας βρει». Δεν χρειαζόσουνα να είσαι ψυχίατρος.  Αυτός ο άνθρωπος, ο τροτσκιστής και ανυπότακτος, ήταν η επιτομή της υποκρισίας και του δουλέματος. Μάταια προσπαθεί ο Τσίπρας σήμερα να τον ξεπεράσει. Απορούσα  με το γεγονός. Αυτά που έβλεπε και καταλάβαινε τότε ένα μικρό παιδί, πως δεν τα καταλάβαιναν οι «μεγάλοι» Έλληνες. Θυμάμαι ότι έλεγα στους φίλους μου: «καλά αυτά τα δάνεια που παίρνει ο Παπανδρέου, δεν πρέπει κάποτε να επιστραφούν;» Αργότερα κατάλαβα ότι το μυαλό του μέσου Έλληνα είναι γυφτοϊνδικής προελεύσεως.

Το 1981, «η κυβέρνηση που περίμενε 150 χρόνια ο ελληνικός λαός» άνοιξε τις πόρτες του δημοσίου στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ` το πουθενά και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας. Η χαρά του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας. Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Ζήτω η Λιβύη», «Κάτω ο καπιταλισμός» και άλλα πολλά παρόμοια. Το γενικότερο πνεύμα ήταν αυτό του «αρχηγού»: Νυχτοπερπατήματα με τον μαφιόζο Λούβαρη, τα μπάνια του λαού, "Εγώ απλώς προεδρεύω στο υπουργικό συμβούλιο", «Μετά από μένα ο κατακλυσμός» και «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και με μία καλή Μιμή στο κρεβάτι μας». Τα εργοστάσια των «χουντικών» άρχισαν να κλείνουν και να φεύγουν έξω, μεγάλες επιχειρήσεις άρπαξαν φωτιά, ο Ανδρέας έπαιρνε δάνεια ακόμη και από ινδικές τράπεζες. Όλοι έτρεχαν να τα φάνε μαζί.  Ώσπου ήρθε το τέλος. Το «Τσοβόλα δώστα όλα», έφερε τα αναπόφευκτα σκάνδαλα και τα ειδικά δικαστήρια. Γάλλος πρόεδρος Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν:  «Καλά να πάθουν οι Έλληνες, για να μάθουν να μην ψηφίζουν διεφθαρμένους πολιτικούς».  

5. ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1990 – 2000.

 ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ–ΣΗΜΙΤΗΣ, OI «ΚΕΝΤΡΩΟΙ»  ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΣ. ΜΕ  ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ  ΑΡΠΑΞΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ.

Τότε, στην δεκαετία του Σημίτη, ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια. Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η  Μιμή ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Αριστερά «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μάζευαν όμως γύρω τους όλη την πλέμπα. Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΙΒΑΣΗΣ ΕΝΤΟΛΩΝ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης του Χρηματιστηρίου». Ο Σημίτης έδινε δάνεια στον λαό για να "παίξει" στο Χρηματιστήριο. Κάποιοι (λίγοι φρόνιμοι) ανησυχούσαν από τότε. Υπήρχε η λευκή βίβλος της ΕΟΚ. Ανησυχούσε και ο Σημίτης. Όχι για τίποτε άλλο αλλά για την υπογεννητικότητα  του ελληνικού λαού. Από τότε. Μαζί με διάφορους  μασόνους καθηγητές της Νομικής , (Παυλόπουλος, Σταθόπουλος, Αλιβιζάτος, Ροζάκης και άλλους πολλούς), συζητώντας  μυστικά στις μασονικές στοές,  όμως είχαν βρει την λύση από τότε: «θα εισάγουμε λαθρομετανάστες, με την οικονομική βοήθεια του Σόρος, κουμπάρου του Ζαβού και θα τους ελληνοποιήσουμε - σύστημα Καλλέργη». Τα αποτελέσματα  φαίνονται σήμερα.

 

«Καθηγητής» Νομικής  και  μέλος μασονικής στοάς  Σταθόπουλος: «Είναι πολύ κακό που είμαστε ομοιογενής λαός».

«Καθηγητής» Νομικής  Αλιβιζάτος σε άρθρο στην «Καθημερινή» Δεκέμβριος 2013.

«Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ  ΕΘΝΙΚΗ  ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ»  "ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΕΝΟΙ. ΕΙΝΑΙ  ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ".

  «Κοινή αφετηρία των δημοσιολόγων του αντιμνημονιακού «μετώπου» είναι, βέβαια, η έννοια της εθνικής κυριαρχίας: από το Καστελλόριζο, υποστηρίζουν, η χώρα έχει εξανδραποδιστεί αφού, για το παραμικρό ζήτημα, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφασίσει χωρίς προηγουμένως να συναινέσουν ΔΝΤ, Ε.Ε. και ΕΚΤ.

Εκ πρώτης όψεως, η διαπίστωση είναι ορθή. Ουδέποτε από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ –αν όχι και του διεθνούς οικονομικού ελέγχου του 1897- εκπρόσωποι των δανειστών μας είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα, με δικαίωμα βέτο όχι μόνον στα βασικά, αλλά και στις λεπτομέρειες. Η αντίρρησή μου δεν εντοπίζεται στην περιγραφή του γεγονότος, που είναι ακριβής, όσο στην ιδεαλιστική αντίληψη της εθνικής κυριαρχίας στην οποία αυτή στηρίζεται. Γιατί οι νεοπαγείς αυτοί «πατριώτες» λησμονούν ότι η έννοια της εθνικής κυριαρχίας προϋποθέτει ένα διπλό πλάσμα: στην αρχή της ισότητας των κρατών-εθνών, είτε αυτά είναι μικρά και αδύναμα είτε μεγάλα και ισχυρά. Και στην αρχή της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλου κράτους. Όμως ούτε η πρώτη ούτε και η δεύτερη ανταποκρίνονται σε πραγματικές καταστάσεις, αλλά ισχύουν μόνο στον ιδεατό κόσμο των αφηρημένων εννοιών. Ξεχνούν, με άλλα λόγια, ότι στις μέρες μας, «η εθνική μονάδα, κάθε εθνική μονάδα εντάσσεται ολοένα και πιο βαθιά σ΄αυτό το πλέγμα που ονομάζουμε κόσμο (Δ. Ευρυγένης)».

«Πάνω απ΄όλα, εν τούτοις, διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατό, ειδικά στην Ελλάδα του Ναβαρίνου και των «προστάτιδων» δυνάμεων, μορφωμένοι άνθρωποι να αναπολούν με αξιώσεις σοβαρότητας μια κυριαρχία που δεν είχαμε ποτέ. Πώς μπορούν να παραβλέπουν τους στενούς δεσμούς που από πολύ παλιά μας συνδέουν με την Ευρώπη, σε ένα διαρκές οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό πηγαινέλα. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, η Ελλάδα δεν περιόρισε την κυριαρχία της το 2010, όταν υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο, αλλά το 1979, όταν αποφάσισε να ενταχθεί στην τότε ΕΟΚ, και το 2001, όταν εγκατέλειψε, επίσης οικειοθελώς, το εθνικό νόμισμά της. Κοντολογίς, μπορεί οι περιορισμοί που δεχόμαστε στην εθνική μας κυριαρχία να είναι δυσβάσταχτοι και δυστυχώς κάποτε εξευτελιστικοί. Αποτελούν εν τούτοις το τίμημα της συμμετοχής μας στην Ε.Ε. Αν δεν την επιθυμούμε, δεν έχουμε παρά να τραβήξουμε τον δικό μας δρόμο. Το θέλουμε;».

«Εξ ίσου ανιστορικό είναι και το άλλο αφετηριακό επιχείρημα της αντιμνημονιακής συμμαχίας: η απαξίωση της Μεταπολίτευσης. Η «βελούδινη» μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία, το 1974-75, σήμανε για την Ελλάδα το πέρασμα στη θεσμική νεωτερικότητα. Ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία αναγνωρίστηκαν πανηγυρικά ως θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος. Ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα τόσο πολλοί δεν γεύθηκαν τα αγαθά μιας αξιοπρεπούς ζωής, απαλλαγμένης από το άγχος των διώξεων και της επιβίωσης. Ώσπου η οικονομική κρίση του 2009 και τα Μνημόνια έθεσαν το αμείλικτο ερώτημα: μήπως η ευημερία της μεταπολιτευτικής τριαντακονταετίας ήταν εικονική, αφού με την πρώτη αναποδιά εξατμίστηκε;  Μετά το 2004, οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας της χώρας είναι μεγάλες. Κατώτερες των περιστάσεων, δεν προέβλεψαν την επερχόμενη θύελλα και, αφ΄ότου αυτή ξέσπασε, δεν μπόρεσαν να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα για να περιορίσουν τις επιπτώσεις της».

6. ΔΕΚΑΕΤΙΑ  2000 – 2010

 Η  ΔΕΚΑΕΤΙΑ  ΤΟΥ   ΕΥΡΩ 

Ο γύφτος του Περικλή Γιαννόπουλου χάρηκε, γιατί πίστεψε ότι έγινε Ευρωπαίος. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1 Ε πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ).

Παρόλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και οι Έλληνες έγιναν ευρωπαίοι. Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες (!) δόσεις.

Γεμίσαμε από τραβεστί δημοσιογράφους και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές). Γεμίσανε καλλιτέχνες. Ατάλαντοι ηθοποιοί και τραγουδιστές έκαναν  "τέχνη". Διεθνής στατιστική: στις ΗΠΑ πέρυσι κατατέθηκαν 2.500 τραγούδια για δισκογραφία. Στην  Ελλάδα 8.200, μεταξύ των οποίων το ανεπανάληπτο "σκάσε ρε σκασμένο σκάσε, και ξανά σου λέω σκάσε".   Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές και αξύριστες κνίτισες (όλοι αυτοί έγιναν υπάλληλοι ξένων τραπεζών), γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες. 50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV's, και πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε. Και να σου η Ολυμπιάδα του 2004, να σου και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα

Ποδοσφαίρου. Τα δάνεια να είναι καλά και η πραγματική οικονομία ας βουλιάζει.  

7.  ΔΕΚΑΕΤΙΑ  ΤΟΥ  2010 - 2020

Η  ΩΡΑ  ΤΟΥ  ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ

Τελικά όλα ήταν στημένα.

Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, θα το πληρώνουμε μέχρι το 2.120,  απατεώνες  οι σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάρια  μικροκλέφτες, μικροαπατεώνες, μικροπράκτορες. Έτσι φτάσαμε, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες, ενώπιον του ΔΝΤ και του κάθε Σόι-μπλέ. Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυπάνε. Ήταν όλα μια αυταπάτη. Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, Μας απεχθάνονται  όμως και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες.

Το ελληνικό Λούνα Παρκ τελείωσε. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν και μπόρεσαν, το απόλαυσαν. Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν.

Γεννήθηκαν αργά.

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Υ.Γ

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΔΗΣΗ:

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΗΝΥΣΗ ΙΔΙΩΤΗ

Ο Γιώργος Παπανδρέου στο εδώλιο για τη φράση «λεφτά υπάρχουν»

Απίστευτο και όμως αληθινό. Οι περιβόητες πλέον δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν» στέλνουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου στις 19 Ιανουαρίου τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, μετά από μήνυση που έχει καταθέσει εναντίον του ο απόστρατος πλωτάρχης του Πολεμικού Ναυτικού Παναγιώτης Σταμάτης.

Ο κ. Σταμάτης στη μηνυτήρια αναφορά του ζητά από τον Γιώργο Παπανδρέου να του καταβάλει 260.000 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που του προκάλεσε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και για την παράνομη προσβολή της προσωπικότητάς του λόγω των προεκλογικών εξαγγελιών του, οι οποίες ουδέποτε τηρήθηκαν.

Ο πρώην πρωθυπουργός θα δικαστεί στις 19 Ιανουαρίου:

Παράλληλα, η αγωγή αποζημίωσης του πρώην πλωτάρχη στηρίζεται και στη μηνυτήρια αναφορά που έχει καταθέσει στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου κατά του πρώην πρωθυπουργού. Στη μήνυσή του ο κ. Σταμάτης καταλογίζει στον πρώην πρωθυπουργό τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας, της εξαπάτησης των εκλογέων και της διασποράς ψευδών ειδήσεων, κατηγορίες οι οποίες επισύρουν ποινή φυλάκισης από τρεις μήνες έως και ισόβια κάθειρξη.

Ο κ. Παπανδρέου δικάζεται χωρίς να ζητηθεί από τη Βουλή η άρση της ασυλίας του, καθώς το διάστημα κατά το οποίο πραγματοποίησε τις χειμαρρώδεις προεκλογικές εξαγγελίες του δεν είχε τη βουλευτική ιδιότητα, αφού η Βουλή είχε διαλυθεί και ήταν απλώς πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.  Από το βήμα της 74ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου του 2009 και εν όψει των βουλευτικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο κ. Παπανδρέου είχε τονίσει ότι «δεν είναι απλώς το πού θα βρούμε τα λεφτά, αλλά πού πηγαίνουν τα λεφτά, γιατί λεφτά υπάρχουν, έχουμε 31 δισ. ανείσπρακτους φόρους».

Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα

Παράλληλα, υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης, πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ για έναν χρόνο, ενώ απέκλεισε νέα φορολογικά βάρη στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα και αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων κ.λπ.

Ο ίδιος ο απόστρατος αξιωματικός εξαπατήθηκε, όπως ισχυρίζεται, καθότι αν και ψηφοφόρος της Ν.Δ. παρασύρθηκε από τις προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Παπανδρέου για μια αξιοπρεπή διαβίωση έναντι του κ. Κώστα Καραμανλή που πάγωσε τους μισθούς και τις συντάξεις.
Από το 2009, συνεχίζει ο πλωτάρχης στη μήνυσή του, «σταδιακά μειώθηκαν τα εισοδήματά μου, δεν μπορούσα να εξυπηρετήσω τα δάνειά μου και περιήλθα στην κατάσταση της αναξιοπρεπούς και εξευτελιστικής διαβίωσης, γεγονός ατιμωτικό για έναν άνθρωπο και δη ανώτερο αξιωματικό». «Αμέσως μετά τις εκλογές και αφού έγινε πρωθυπουργός, έκανε τα εντελώς αντίθετα από εκείνα που υποσχέθηκε», αναφέρεται στη μήνυση, και για να δικαιο­λογήσει «την καταφανή εξαπάτηση των ψηφοφόρων ισχυρίστηκε ότι δήθεν αγνοούσε την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας, κάτι που είναι ηλίου φαεινότερο ότι ψεύδεται».

Επιπρόσθετα, ψεύδεται ο κ. Παπανδρέου, κατά τον μηνυτή, καθώς:

«1) ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Στάινμαϊερ τον είχε ενημερώσει για τα οικονομικά της Ελλάδας,

2) ο επίτροπος της Ε.Ε. Xοακίν Αλμούνια έχει δηλώσει ότι τον είχε ενημερώσει πολύ πριν τις εκλογές του 2009 για την οικονομική θέση της χώρας μας, και

3) ο πρώην διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος -κατά δήλωσή του- τον είχε ενημερώσει επί των οικονομικών.

Ομως, σε προγενέστερο χρόνο ο κ. Παπανδρέου είχε παραχωρήσει συνέντευξη στον Στέλιο Κούλογλου και είχε πει ότι “όποια χώρα έχει καταφύγει στο ΔΝΤ καταστράφηκε και ο λαός εξαθλιώθηκε”, ενώ σε συνέντευξή του ο Στρος-Καν είχε τονίσει ότι “ο κ. Παπανδρέου συζητούσε μαζί του υπογείως για το πώς θα υπαχθεί η Ελλάδα στο ΔΝΤ”». Παρ’ όλα αυτά, μετά την εκλογική του νίκη το 2009, ο πρώην πρωθυπουργός προσέφυγε στο ΔΝΤ με τα γνωστά αποτελέσματα, υπογραμμίζει ο κ. Σταμάτης. Ετσι, μετά την εξαπάτηση των εκλογέων και την ανάληψη της εξουσίας «διαμέσου του σφετερισμού της ιδιότητάς του, ως όργανο του κράτους», ο κ. Παπανδρέου οδήγησε τον ελληνικό λαό «στις ξένες οικονομικές δυνάμεις και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας».

«Η  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  ΤΗΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΗΣ  ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ  ΚΑΙ  ΤΟΥΣ  ΑΛΛΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ»

"Υπάρχουν ζητήματα αξιοπρέπειας, ήθους, ιστορίας και αξιακής συνείδησης, τα οποία για μένα είναι πρωταρχικής σημασίας.

Ο κ. Γ. Παπανδρέου, μας υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό προεκλογικώς, κατά την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2009, ότι «λεφτά υπάρχουν» και μεταξύ πολλών άλλων υποσχέσεων, ότι θα δώσει αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ανώτερες του πληθωρισμού.

Όμως αμέσως μετά τις εκλογές μείωσε μισθούς και συντάξεις, έπραξε δηλαδή το αντίθετο εκείνου που είχε υποσχεθεί.

Άλλο είναι να προσπαθήσει ένα κόμμα να εκτελέσει το προεκλογικό του πρόγραμμα και να μην επιτύχει, και άλλο να μην επιχειρήσει καν την εφαρμογή του και από την πρώτη στιγμή να εφαρμόσει πολιτική αντίθετη του προγράμματος του.

Έχει καταστεί πασιφανές ότι η κυβέρνηση του, δεν εφάρμοσε το προεκλογικό της πρόγραμμα και αθέτησε τις υποσχέσεις της προς τον λαό, με αυτό τον τρόπο αποστέρησε εαυτήν του θεμελίου του δημοκρατικού πολιτεύματος, σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 2 του Συντάγματος, ήτοι της λαϊκής κυριαρχίας.

Ως εκ τούτου, οι αποφάσεις της και οι νόμοι της, ιδιαιτέρως δε αυτοί περί υπερφορολογήσεως των Ελλήνων και περί εκτάκτου εισφοράς και τέλους ακινήτων, είναι αντίθετοι προς το Σύνταγμα.

Ο κ. Παπανδρέου είναι ο πρωθυπουργός που θα φέρει το ΔΝΤ στην χώρα μας, καθώς στην αντίληψη του, λόγω της Αμερικανικής του κουλτούρας, δεν υπήρχε κανένας ενδοιασμός ότι η λύση του ΔΝΤ ήταν επιβεβλημένη.

Γι’ αυτό είχε συναντήσει τον Στρός Καν από το καλοκαίρι του 2009 και μελετούσε πως μπορούσε να γίνει η υπαγωγή της χώρας μας στο ΔΝΤ, καθώς γνώριζε ότι οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρωζώνης επί χρόνια δυσφορούσαν στην πιθανή ανάμειξη του ΔΝΤ στα Ευρωπαϊκά οικονομικά ζητήματα εφόσον θεωρείτο ότι οι συνταγές του δεν ήταν συμβατές σε μια Ευρώπη ώριμων κοινωνών, κοινό νόμισμα και υψηλό βιοτικό επίπεδο.

Ο κ. Παπανδρέου έκανε λόγο ότι η Ελλάδα είναι «διεφθαρμένη χώρα», αποκόπτοντας μας έτσι από το δανεισμό των αγορών και οδηγώντας μας στις αγκάλες του ΔΝΤ.

Γίνεται πλέον ολοφάνερο το σχέδιο υπαγωγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ και της γενοκτονίας της ελληνικής πληθυσμιακής οντότητας, το οποίο υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου.

Για όλα αυτά θεώρησα απαραίτητο να τον προσάγω ενώπιον της Δικαιοσύνης τις 19/1/2017 στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών κατόπιν αγωγής μου, αυτόν που στέρησε την ελληνική κοινωνία από την αξιοπρέπειά της και την οδήγησε στην εξαθλίωση και στην ταπείνωση, καθώς βλέπετε η Βουλή με τη γνωστή της τακτική δεν ήρε την ασυλία του σε προηγούμενη μήνυση που είχα καταθέσει στον Άρειο Πάγο.

Βλέποντας δε τελευταία ότι όταν τίθεται το ζήτημα της ευθύνης τους, αντί να δούμε να προσάγονται στη δικαιοσύνη εκείνοι οι οποίοι τουλάχιστον έφεραν τη χώρα έως εδώ και την διαχειρίστηκαν μέχρι σήμερα με τον τρόπο που τη διαχειρίστηκαν για να πάει πιο κάτω, εμφανίζονται τιμητές και κάνουν διάχυτη την ευθύνη.

Πιστεύω ακράδαντα ότι η νομιμότητα δεν συνιστά άχρηστη αστική πολυτέλεια, που πρέπει να υποτάσσεται στην ισχύ.

Η δικαστική εξουσία δεν προόρισται να παίζει τον ρόλο της θεραπαινίδας της πολιτικής εξουσίας και του βολονταρισμού της, αλλά κάνοντας το καθήκον της πρέπει να αναδείξει την αδικία που έχει συντελεστεί σε βάρος όλων μας και να σταθεί στο ύψος ενός Πολυζωίδη, ενός Τερτσέτη και τόσο άλλων που έμειναν στην ιστορία για το σθένος τους και την ηρωική τους συμπεριφορά.

Ας εμπνευστούν από τον ηρωισμό τους, ας παραδειγματισθούν και ας πάρουν θάρρος από την ιστορική τους δικαίωση οι σημερινοί δικαστές.

Είναι πραγματικά μεγάλο το φορτίο που πρέπει να σηκώσουν, αλλά η μοίρα το έφερε να υπερασπιστούν την τιμή και την υπόληψη ολόκληρου του Έθνους".

Παναγιώτης Σταμάτης
Συγγραφέας, Πλωτάρχης Π.Ν. ε.α.

Ο Πάνος Σταμάτης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1960 και μεγάλωσε στην Κόρινθο. Στα 17 του ήρθε στην Αθήνα, σπούδασε ηλεκτρονικά και επικοινωνία στο Πολεμικό Ναυτικό. Φοίτησε επιτυχώς σε όλα τα προβλεπόμενα σταδιοδρομικά σχολεία καθώς και σε σχολεία του εξωτερικού. Μετά από 35η ευδόκιμη υπηρεσία στο Πολεμικό Ναυτικό, σε πλοία και ναυτικές υπηρεσίες, Διευθυντής Διοικήσεως του Στρατηγείου Διοικήσεως Ανατολικής Μεσογείου 2008-2010, αποστρατεύτηκε το 2012 από τη θέση του Διευθυντή της ΥΔΔΕ. Σήμερα είναι ανώτερος αξιωματικός εν αποστρατεία, συγγραφέας λογοτεχνικών βιβλίων και γνωρίζει θέµατα Νοµικά, Δηµόσιας Διοίκησης, Δηµοσίων Σχέσεων και Business Managment. Μαχητικός, έντιµος, αλτρουιστής, γράφει στο olapano.blogspot.com για θέµατα των Ενόπλων Δυνάµεων, Νοµικά, Λογοτεχνικά και Κοινωνικοπολιτικά. Υπερασπιστής του Δικαίου έχει παρέμβει αρκετές φορές στην Πολιτική και Στρατιωτική ηγεσία, για την επίλυση σοβαρών θεµάτων και δίνει συνεχώς μάχες για την αξιοπρεπή διαβίωση των ε.ε και ε.α στελεχών των Ε.Δ και Σ.Α. Είναι μέλος της ΕΑΑΝ, δημιουργός και διαχειριστής ομάδας του FB ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΠΝ. Έζησε σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες όπως, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ολλανδία. Είναι πατέρας ενός αγοριού.