Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΤΑΦΩΤΗΣ ΛΥΧΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ (ΜΕΝΟΡΑ). Α΄ ΜΕΡΟΣ

  "Όλοι οι πυρολάτρες ιερείς-μάγοι  και  οι Εβραίοι  προφητο-πατριάρχες της  εποχής εκείνης ήταν εντελώς άθρησκοι. Διότι, όταν κατασκευάζεις πυρολατρικά ιερά, γνωρίζεις πολύ καλά ότι αυτά προορίζονται για τους θρησκευτικούς εντυπωσιασμούς των άλλων. Είναι λοιπόν σχεδόν αδύνατον, να εντυπωσιάζεσαι και συ ο ίδιος μέχρι πίστεως, από μια παγίδα εντυπωσιασμών που έφτιαξες μόνος σου"!
(Οι  πληροφορίες  είναι  από  το  καταπληκτικό  βιβλίο  του  Μ.  Καλόπουλου: "Ο  ΕΝΟΠΛΟΣ  ΔΟΛΟΣ".  Ο  γράφων  συστήνει  στους  αναγνώστες  των  "Αυτόχθονων  Ελλήνων"  να  προμηθευτούν  ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ  και  να  διαβάσουν  με  προσοχή  το  εξαιρετικό  αυτό  σύγγραμμα).

Η  ΠΥΡΟΛΑΤΡΕΙΑ  ΤΩΝ  ΛΑΩΝ  ΤΗΣ  ΜΕΣΗΣ  ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Η  ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ  ΤΟΥ  ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ  ΚΑΙ  ΤΟΥ  ΦΥΣΙΚΟΥ  ΑΕΡΙΟΥ

Ν. Μοσχόπουλος.  Εγκυκλοπαίδεια «Ήλιος» Τόμ. 15ος σελ. 801

«Κατά την αρχαιότητα το έλαιον απ’ την πέτρα   (πετρέλαιο), σε περιοχές που σήμερα είναι εξαιρετικά πετρελαιοπαραγωγές, ανέβλυζε αφ’ εαυτού. ΄Ητο δε γνωστόν από αρχαιοτάτων χρόνων, σχεδόν  απ’ αυτών τούτων των απαρχών της ζωής του ανθρώπου. Οι άνθρωποι της απώτατης αρχαιότητας στην Κασπία και νοτιότερα στην Νεκρά θάλασσα, όταν διήρχοντο εκείθεν κατά τον νομαδικό και πλάνητα βίον τους, έβλεπαν μετά τρόμου μυστηριώδεις και ουδέποτε σβεννυμένας φλόγας, να αναδεύουν ατελεύτητα την πύρινη πνοή τους στις γειτονικές περιοχές του περσικού κόλπου.

Κατά την απώτατη αρχαιότητα, το πυρ ήταν για τον άνθρωπο δύναμις τρομερά και μυστηριώδης, η δε φαντασία των απαίδευτων εκείνων ανθρώπων, απέδιδε εύκολα στην φωτιά δαιμονικές ιδιότητες. Σε κάθε μορφή ασυνήθιστου πυρός, αντιδρούσε με τρόμο, απομακρύνετο αποστρέφων το πρόσωπό του και ψελλίζοντας μαγικούς εξορκισμούς.

Υπό το κράτος του τρόμου, οι άνθρωποι αυτών των περιοχών ελάτρευσαν ως μυστηριώδη θεότητα τις φλόγες, τις καταυγάζουσες στις σκοτεινές εκείνες νύχτες.

Ο Ζαρατούστρας συνοδευόμενος κάποτε υπό των πιστών οπαδών του, έφτασε εις περιοχήν φωτισμένην υπό τοιούτων φλογών, όπου δεν εδίστασε δογματίσας να πει ότι ευρίσκετο προ της αιωνίας πηγής του φωτός, νικητού του σκότους. Ενώπιον δηλαδή του υπερτάτου θεού "Αχούρα Μάζδα", πατρός και αρχή του καλού, εξαγνιστού και σωτήρος από παντός κακού. Υπό το κράτος των σκέψεων και των ιδεών τούτων εκήρυξε την λατρείαν του πυρός, την πυρολατρίαν, η οποία διεδόθη εις σημαντικόν τμήμα του ανατολικού αρχαίου κόσμου. Υπό το κράτος αυτής της θρησκευτικότητας ύψωσαν βωμούς ανήγειραν ναούς και λάτρευσαν την πύρινη  ενσάρκωση του μεγάλου θεού "Αχουραμάζδα’‘. Επί χιλιετίες ολόκληρες έκτοτε οι άνθρωποι ακολουθούντες τις δοξασίες και τα κηρύγματα αυτού του ανδρός ελάτρευσαν τρέμοντες τις φλόγες που διέσχιζαν τα σκοτάδια της νύχτας. Οι ιερείς της ζωροαστρικής θρησκείας ήταν οι μάγοι. (Ηρόδοτος Α, 101) Επίστευον μάλιστα ότι ο Ορομάσδης ή Ζαρατούστρας έδωκεν εις αυτούς την κυριαρχίαν όλου του κόσμου. Είχον δε την πεποίθησιν ότι είναι ανώτεροι των άλλων».

Ν. Κ. Βέρρος

Εγκυκλοπαίδεια  «Ήλιος» 15ος τόμος  σελ. 795 & 832.

«Στην Μεσοποταμία λοιπόν βρίσκουμε τις πρώτες μαρτυρίες ότι ο άνθρωπος γνώριζε το πετρέλαιο και τις περιοχές όπου αυτό ευρίσκετο. Πράγματι εις την μεταξύ των ποταμών της Βαβυλώνος (Χαλδαία δηλαδή κατά την βιβλική έκφραση), εμφανίστηκαν επί της επιφανείας της γης τα φλεγόμενα αέρια των ορυκτών υδρογονανθράκων (πετρελαίων). Ήδη από των προϊστορικών χρόνων οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας είδαν τις πρώτες εμφανίσεις του πετρελαίου, στην ρευστή όσο και στην στερεά μορφή του (πίσσα ή άσφαλτος, που είναι οξειδωμένο πετρέλαιο).

Τα τελευταία χρόνια έρευνες των Άγγλων αρχαιολόγων Hall και Wulley έφεραν στο φως θαυμαστά λείψανα του ανθούντος κατά την μακρινή εκείνην περίοδο πολιτισμού της περιοχής στην λεκάνη του Τίγρη και του Ευφράτη: λεπτότατη ασφάλτινη πλάκα παριστώσα σκηνές κυνηγίου η οποία ευρέθη στο αρχαίο νεκροταφείο της Ούρ (ο Αβραάμ και οι απόγονοί του κατάγονται απ’ την Ούρ της Μεσοποταμίας) καθώς και συγκολλήσεις ξύλων με άσφαλτο, που τώρα εκτίθενται στο Βρετανικό μουσείο, αποτελούν αναμφισβήτητα τις αρχαιότερες μαρτυρίες ότι ο άνθρωπος εγνώριζε το πετρέλαιο τουλάχιστον υπό την μορφήν της ασφάλτου, την οποία χρησιμοποίησαν ως οικοδομικό συγκολλητικό υλικό στις κατασκευές του καιρού εκείνου.

Υπήρχαν στην Περσία ναοί (ελέγοντο περσιστί Ατές μπεχράμ) στα άδυτα των οποίων έκαιε άσβεστο το "ιερόν πυρ" ως στοιχείο της καθαρότητας δια του οποίου απολυμαίνετο σύμπας ο κόσμος. Πόθεν ήταν δυνατόν να προέρχεται το "ιερό" αυτό και ακοίμητο πυρ; και πώς ετροφοδοτείτο τούτο αυτόματα από τη φύση, ώστε να καίει ασταμάτητα και να φαίνεται υπερφυσικό, ώστε εύκολα να επιβάλλεται από τους μάγους στον αμαθή λαό ως ουρανόπεμπτον και θείον; Από που αλλού, παρά από πηγές πετρελαίου ή εύφλεκτων αερίων, αναδυόμενων από φυσικές ρωγμές του εδάφους.

Οι "κυνηγοί των πετρελαίων" ερευνώντας την περιοχή για πετρέλαια βρήκαν τέτοιους αρχαίους ναούς, στους οποίους διεπίστωσαν ότι οι μυστηριώδεις υποβλητικές εκείνες φλόγες των ναών, δεν προήρχοντο από μυστηριώδεις δυνάμεις, αλλά εκ πισσώδους υγρού αναβλύζοντος εκ του εσωτερικού της γης και διοχετεύετο δι’ αγωγών χωρίς τίποτε το υπερφυσικό μέχρι των βωμών. Εκ τούτου συνάγεται ότι, το περσικό ιερατείο γνώριζε την φωτιστική ιδιότητα των εκ των σχισμών του εδάφους διαφυγόντων αερίων των υδρογονανθράκων, τα οποία ονόμαζαν «αβαρισιάκ». Λέξη που σημαίνει "το μη έχον ανάγκη τροφής" δηλαδή το αφ’ εαυτού τροφοδοτούμενο. Εννοείται ότι κοινοί άνθρωποι εκρατούντο μακριά από το μυστικά αυτά του ιερατείου. Ώστε το πετρέλαιο της Περσίας (του περσικού κόλπου - Μεσοποταμία άρα, Χαλδαία) είναι συνυφασμένο με την μυθολογία και την (κατοπινή) θρησκεία του Ιράν. Αυτοί όμως οι μύθοι  ελίκνιζαν την νηπιακή και την παιδική ηλικία του ανθρώπου και δεν σβήνονται ευκόλως».

 

Η  ΚΑΤΕΡΓΑΣΙΑ  ΤΩΝ  ΜΕΤΑΛΛΩΝ  ΣΤΙΣ  ΑΡΧΑΙΕΣ  ΧΩΡΕΣ  ΤΗΣ  ΑΝΑΤΟΛΗΣ

 Στην Ανατολή χάλκινα αντικείμενα εμφανίζονται ήδη από την πέμπτη π. Χ. χιλιετία. Έτσι έχουμε βάσιμες υποψίες ότι η Μεσοποταμία παράλληλα με την πανάρχαια πυρολατρία της διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην ιστορία των μετάλλων. Γεγονός είναι ότι από τα μέταλλα ο χαλκός είναι το πρώτο που ο άνθρωπος γνώρισε αντικαθιστώντας σταδιακά τα πέτρινα σκεύη εργαλεία και με χάλκινα. Ο χαλκός απαντάται αυτοφυής στην φύση με διάφορες συνθέσεις: «ακάθαρτα θειούχα μεταλλεύματα χαλκού καλούνται τα περιέχοντα επί πλέον αρσενικό, αντιμόνιο και σημαντική ποσότητα μολύβδου και ψευδαργύρου (άπαντα δηλητηριώδη) γι’ αυτό καλούνται αρσενικούχα, μολυβδούχα κλπ.»

    Ο Χαλκός πρέπει να άφησε  σοβαρά τα ίχνη του στις περιοχές που ακόμα φέρουν το όνομα. «Χαλκιδική» «Χαλκίδα» «Κύπρος» (λατινικά: cuprum ή cyprium) «Χαλκέα» ή «Χαλδαία». Οι άνθρωποι  που ονομάσθηκαν Χαλδαίοι προφανώς απ’ το Χαλκαίοι, πρέπει να ήταν περίφημοι χαλκουργοί δηλαδή μεταλλοτεχνίτες και συνεπώς άριστοι γνώστες των δηλητηρίων και των μυστικών κατεργασίας του Χαλκού. Στην ιστορική περίοδο ο Χαλκός έδωσε το όνομά του σε μια ολόκληρη περίοδο μεταλλογνωσίας μερικών μάλιστα χιλιετιών. Οι μεταλλοτεχνίτες κρατούσαν καλά τα (συντεχνιακά) μυστικά της δουλειάς τους μεταφέροντας τα μυστικά της από πατέρα σε γιο με ιερή μυστικότητα.

«Ο Lenorman (μελετητής της ασσυριολογίας) παρατήρησε ότι σε αρχαία Χαλδαϊκά ιερογλυφικά περιλαμβάνοντο σύμβολα πολύτιμων καθώς και συνηθισμένων μετάλλων όπως χρυσού χαλκού αλλά και σιδήρου, εκ  των οποίων το πλέον διαδεδομένο ήτο του Χαλκού»

Η  ΠΥΡΟΛΑΤΡΕΙΑ,  Η  ΚΑΤΕΡΓΑΣΙΑ  ΤΩΝ  ΥΛΙΚΩΝ  ΚΑΙ  ΟΙ  ΣΧΟΛΕΣ  ΤΩΝ  ΜΑΓΩΝ – ΙΕΡΕΩΝ

Είναι εξαιρετικά χρήσιμο να συνειδητοποιήσουμε την ουσία της πυρολατρικής σκέψης. Ο πυρολάτρης είναι αυτόματα ένας διάκονος της ουσιαστικής και αυθεντικής μαγείας. Ο αληθινότερος εκπρόσωπος της σχολής των μάγων. Με τις πυρολατρικές αναζητήσεις του, έχει προσεγγίσει την μεγαλύτερη για την εποχή πηγή δύναμης, όχι μόνο για εντυπωσιασμούς αλλά για μεταλλοτεχνία, μέταλλο-δηλητηριογνωσία και κάθε είδους βρασμούς υλικών, γνώσεις που οδηγούν κατ’ ευθείαν στις τέχνες της μαγγανείας.  

Οι άνθρωποι αυτοί με τις πλούσιες για την εποχή τους γνώσεις, έχοντας το μεγάλο πλεονέκτημα της άσβεστης φλόγας των ναών (αβαρισιάκ), γνωρίστηκαν άθελά τους πρώτοι με τα δηλητηριώδη μυστικά της πρωτο-χημείας (Αλ-χημείας). Ασχολούμενοι υποχρεωτικά σε καθημερινή βάση με την ιερή φλόγα, γνωρίστηκαν αναπόφευκτα με τα δηλητήρια της μεταλλουργίας του χαλκού και άλλων ακόμα υλικών και προ πάντων έγιναν άριστοι γνώστες των εντυπωσιακών καύσεων, με απόλυτη την επίγνωση των εντυπώσεων που σκορπούν τα αναπάντεχα πυρολατρικά τους επιτεύγματα!  

Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου να καταλάβουν τις ευκαιρίες εξουσίας που αποκτούν οι εντυπωσιαστές πάνω στους εντυπωσιαζόμενους. Εξασφαλίζοντας την προσοχή και την πίστη των υπολοίπων ανθρώπων, η προσήλωσή τους στην δημιουργία θεαματικής θεουργίας έγινε επαγγελματική. Αναζητώντας ασταμάτητα καινούργιους τρόπους και δυνατότητες ισχυρών εντυπωσιασμών μπορούσαν να καθηλώσουν τους αμαθείς.

Ας γίνει λοιπόν κατανοητό. Πυρολατρία σημαίνει: εντυπωσιακή πυρά, ασυνήθιστες καύσεις, και συνεπώς μεγάλη εξοικείωση με όλα τα υλικά καύσεων που αφθονούσαν στην περιοχή. Ασφαλώς λοιπόν και προχωρημένες για την εποχή τους γνώσεις και άγνωστες τεχνικές για την εξασφάλιση των κερδοφόρων θρησκευτικών εντυπωσιασμών. Μια τεράστια δηλαδή μακρόχρονη εμπειρία. Μια ολόκληρη σχολή σκέψης. Μια άγνωστη, μια μυστική θα λέγαμε τεχνολογία εποχής, που ποτέ δεν αξιοποιήθηκε για το κοινό όφελος, αλλά αποκλειστικά και μόνο για την καταδολίευση και την υποταγή των πιστών, στη δύναμη της κερδοφόρου εξουσιαστικής λατρείας. Συγκεκριμένο εργαλείο των θεουργών... το "αβαρισιάκ"!

Έτσι  η πλούσια και αρχαιότατη αυτή κληρονομιά πυρολατρικών γνώσεων των μεσοποτάμιων ιερατείων, οπωσδήποτε δεν πήγε χαμένη. Οι Χαλδαίοι ιερείς, οι "μάγοι", όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούντο,  που είχαν τη μόνιμη  αίσθηση ότι ο κόσμος τους ανήκει, απλά διέσωσαν την πολύτιμη αυτή γνώση και διέδωσαν με πάθος την κερδοφόρα ιδέα της πυρολατρίας!    

Με την γοητεία των περίτεχνων καύσεων, εγκλώβιζαν τις αδόκιμες ψυχές των ανίδεων ανθρώπων, που μέσα στους χαμηλούς ορίζοντες της δεισιδαιμονίας τους, τίποτε άλλο δεν είχαν μάθει απ’ το να φοβούνται μέχρι ...λατρείας κάθε τι άγνωστο. 

                              

  ΚΟΡΟΥΝΔΙΟ

Δικαιολογημένα λοιπόν οι Μάγοι – ιερείς  της  εποχής εκείνης «Είχον την πεποίθησιν ότι είναι ανώτεροι των άλλων».

Ας σημειώσουμε εδώ  ότι  όλοι οι πυρολάτρες ιερείς-μάγοι  και  οι Εβραίοι  προφητο-πατριάρχες της  εποχής εκείνης ήταν εντελώς άθρησκοι. Διότι, όταν κατασκευάζεις πυρολατρικά ιερά, γνωρίζεις πολύ καλά ότι αυτά προορίζονται για τους θρησκευτικούς εντυπωσιασμούς των άλλων. Είναι λοιπόν σχεδόν αδύνατον, να εντυπωσιάζεσαι και συ ο ίδιος μέχρι πίστεως, από μια παγίδα εντυπωσιασμών που έφτιαξες μόνος σου!

Προσέξτε την διαφορά. Δεν επρόκειτο για μια εντυπωσιακή φυσική παρουσία ή φαινόμενο, (όπως κεραυνός, άνοιξη, ωκεανός κ.λ.π.) που θα μπορούσε να σε παρασύρει σε φυσιολογικό θρησκευτικό δέος, αλλά  για εντελώς δόλια χειροποίητη λατρεία!

Η αρχαία πυρολατρία δεν αναχαιτίσθηκε ποτέ. Απλά μέσω των  μάγων  και του Αβραάμ, μεταφέρθηκε στην περιφέρεια της Μεσογείου και ολόκληρο το υλικό στήριξης των αρχαίων αυτών θρησκευτικών εντυπωσιασμών, αφομοιώθηκε με άκρα επιτυχία από την Εβραϊκή θρησκεία (Εβραϊκή πυρολατρεία),   που εν καιρώ συλλέγοντας ασταμάτητα πάσης φύσεως όπλα εντυπωσιασμού, κατέκλυσε τελικά με οδυνηρή επιτυχία ολόκληρη τη Μεσόγειο. Έκτοτε, φαίνεται πως εμείς οι μεσογειακοί άνθρωποι, από φωτοδότες που ήμασταν γίναμε παραδόξως επαγγελματίες αόμματοι και τυφλοί εκ πεποιθήσεως. Διότι, αν και ολόκληρη η Εβραϊκή Βίβλος βρίθει πυρολατρικών συνταγών, εμείς έχοντας εξαντλήσει όλο το ερμηνευτικό μας ταλέντο, στις ονειρικές εκδοχές της ουρανόπεμπτης σοφίας, κατορθώσαμε έναν ανεπανάληπτο άθλο: κάναμε τις Εβραϊκές γραφές, με το θεοσκότεινο περιεχόμενό τους, να φαίνονται σαν τον αστείρευτο παράδεισο της αγαθότητας.

ΤΟ  ΥΠΕΔΑΦΟΣ  ΤΟΥ  ΣΙΝΑ

 

Το ηφαιστειακό υπέδαφος του Σινά είναι  γνωστό, από τα αρχαία χρόνια, ότι διαθέτει άφθονη  γεωθερμία και πετρελαϊκά κοιτάσματα (μέχρι σήμερα).  

Τα πετρελαϊκά κοιτάσματα του Σινά είναι  η κυριότερη  αιτία ύπαρξης των διάφορων εύφλεκτων ατμιδικών αερίων, η εκμετάλλευση των οποίων άρχισε ήδη μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.   

Επίμονη όμως γεωθερμία, σε μια σεισμογενή μάλιστα περιοχή όπως το Σινά, μαζί με δεδομένα τα πετρελαϊκά κοιτάσματα, ασφαλώς σημαίνει ατμίδες εύφλεκτου αερίου, τώρα αλλά ιδιαίτερα στο παρελθόν!

Στο  Σινά  επίσης αφθονούν οι θερμές πηγές. Οι κυριότερες είναι: «πηγαί Μωυσέως’‘ «Αγιούν Μούσα», τεράστιες θερμές πηγές με περιφέρεια ενός χιλιομέτρου και θερμοκρασία 29 βαθ. - «θέρμαι των Φαραώ’‘, «Φαραούν χαμμάμ»,  με 71βαθ. - και ``δώδεκα πηγαί’‘.

Η  χερσόνησος  του Σινά  επίσης από την πανάρχαια εποχή, είναι χώρος με πολύτιμα αποθέματα χαλκού και υπήρχαν  αμέτρητες οργανωμένες αποστολές από Χαλδαία και Αίγυπτο που κατέφθαναν για να προμηθευτούν την πολύτιμη αυτή  πρώτη ύλη.

Στο Σινά βρέθηκαν τα ορυχεία 39 Φαραώ !  Αυτό λέει πολλά.

 

                                                      ΚΟΡΟΥΝΔΙΟ

Ο  ΣΑΠΦΕΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΣΙΝΑ

Το υπέδαφος του Σινά είναι πλούσιο εις χαλκόν Κύανον, Περουζέ πορφυρίτη. Υπάρχουν δε εκεί μεταλλεία χρονολογούμενα από της 4ης π.Χ. χιλιετίας. Περουζέ όμως ή αλλιώς «Κάλλαϊς» είναι ο γενικότερος όρος που προσδιορίζει τα κορούνδιο-σαπφειρικά πετρώματα. Γνωρίζουμε λοιπόν, ότι η γύρω απ’ το Σινά περιοχή βρίθει από πνευματολυτικά σάπφειρο-κορουνδιακά πετρώματα. Το «κορούνδιο» που είναι η γενικότερη ορολογία αυτών των ημιπολύτιμων διακοσμητικών πετρωμάτων είναι είδος εξαγώγιμο της ευρύτερης περιοχής του Σινά. 

Ο Σάπφειρος ήταν γνωστός και στην Ελλάδα, όπως αποδεικνύει και το αρχαίο δίστιχο χρησμού: «Σαπφείρους από του Πλούτωνα το βασίλειο θα κομίσει θεούς και ήρωες στον Όλυμπο να τιμήσει»

Τι ακριβώς όμως είναι αλήθεια ο σάπφειρος και πώς δημιουργείται;

Στα ανάλογα βοηθήματα διαβάζουμε:

Σάπφειρος: «Διαφανείς κρυσταλλικές κυανές παραλλαγές του Κορούνδιου».            

Σάπφειρος:  Αλλού: «Κυανή (μπλε) παραλλαγή του ορυκτού Κορούνδιον».

Τι είναι όμως το Κορούνδιο; «Διαυγές κρυσταλλικό ορυκτό οξείας πρισματικής, πυραμιδικής μορφής (αιχμηρότατο λοιπόν). Οι κυριότερες μορφές του ευγενούς Κορουνδίου είναι ο σάπφειρος, διαυγής βαθυκύανος κρύσταλλος. Περιζήτητος είναι όταν εμφανίζεται με το φαινόμενο του αστερισμού. (Υπέροχοι αστεροειδείς σχηματισμοί που δικαιολογούν απόλυτα την βιβλική έκφραση: "και ως το στερέωμα του ουρανού κατά την καθαρότητα") Εμφανίζεται με την μορφή  χειρόπλιθων (η ανάλογη βιβλική περιγραφή είναι: «έργον πλίνθου σαπφείρου») κρυσταλλοφυών συσσωματώσεων».

                 ΣΑΠΦΕΙΡΟΣ

ΠΩΣ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ  Ο  ΣΑΠΦΕΙΡΟΣ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΚΟΡΟΥΝΔΙΟ

Κορούνδιο λοιπόν και Σάπφειρος, είναι ένα και το αυτό. Ας δούμε όμως ποιές προϋποθέσεις δημιουργούν το «Κορούνδιο» ή «Σάπφειρο».

Το Κορούνδιο είναι προϊόν πνευματολυτικής επιδράσεως ή πνευματόλυσις. 

Με «πνευματόλυση» λοιπόν  δημιουργείται το μπλε διάφανο κρυσταλλικό «κορούνδιο», που καλείται «σάπφειρος». Η «πνευματόλυση» αν και εκ πρώτης όψεως δεν λέει σε μας και πολλά πράγματα, έχει όμως να μας προσφέρει παρά πολλά στην αναζήτηση της λειτουργικής αρχής της καιόμενης βάτου. Γι’ αυτό ας συνεχίσουμε για λίγο ακόμα την ορυκτολογική μας ενημέρωση.

                                                        ΣΑΠΦΕΙΡΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΟΛΥΣΗ -  ΑΤΜΙΔΕΣ  ΑΕΡΙΟΥ

Τι είναι λοιπόν πνευματόλυση;

«Πνευματόλυση δε, καλείται η δράση των αερίων που ακολουθεί την περίοδο στερεοποίησης του μάγματος. Στα ηφαιστειογενή πετρώματα ακολουθεί περίοδος εκλύσεως αερίων γνωστών με την ονομασία ατμίδες. Οι ατμίδες των καυτών αερίων κατά την έξοδό τους επιδρώντας στα παρακείμενα πετρώματα προκαλούν σ’αυτά διαφόρους αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις (αλλοιώσεις) που μακροχρόνια λαμβάνουν χώρα αποτελούν τα πνευματολυτικά φαινόμενα, τα δε ορυκτά που μ’ αυτόν τον τρόπο σχηματίζονται καλούνται πνευματολυτικά».

Ατμίδες λοιπόν, είναι οι κύριες αιτίες της δημιουργίας πνευματολυτικών πετρωμάτων όπως τα σαπφειρικά κορούνδια. Συνεχίζουμε λίγο ακόμα, παρακαλώ διαβάστε με προσοχή.

                              ΤΙ  ΕΙΝΑΙ  ΟΙ  ΑΤΜΙΔΕΣ

«Ατμίδες ονομάζουμε:  αναθυμιάσεις αερίων και ατμών που εξέρχονται  από ρωγμές ή οπές ευρισκόμενες στις πλευρές ή στους πρόποδες ηφαιστείων που ετοιμάζονται προς δράση ή, συχνότερα, ηφαιστείων που έχουν παύσει δρώντα προ ολίγου ή πολλού χρόνου. Η έξοδος των αναθυμιάσεων αυτών γίνεται ήρεμα ή με ορμή. Η σύσταση των αερίων ποικίλλει κατά περιστάσεις και εξηγείται με την γνώση των τοπικών γεωλογικών συνθηκών. Σε περιοχές πετρελαίων εξέρχονται από την γη κατά τόπους μικρές ή μεγάλες ποσότητες αερίων υδρογονανθράκων αναφλέξιμων, χρησιμοποιούμενων ενίοτε ως φυσικό φωταέριο. Οι κατ’ εξοχήν περιοχές τέτοιων αεριοπηγών είναι τα ηφαίστεια εν ενεργεία ή και όχι, καθώς και οι γύρω απ’ αυτά περιοχές. Η κυκλοφορία και η έξοδος των ατμίδων...» κλπ.

Βλ. Λεξικό Ήλιος στις αντίστοιχες λέξεις.  

Με λίγα λόγια: Πετρώματα που ανάμεσα στις ρωγμές τους διέρχονται ατμιδικά αέρια για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλοιώνονται και κρυσταλλοποιούνται σε διάφανη πρισματική μορφή, που στη μπλε τους παραλλαγή καλούνται σαπφειρικά, και η όλη διαδικασία δημιουργίας αυτών των πετρωμάτων καλείται πνευματολυτική.-


ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Διαβάστε επίσης: Η «ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ» ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ ΕΓΙΝΕ ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΠΤΑΦΩΤΗ ΛΥΧΝΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ (ΜΕΝΟΡΑ). Β΄ ΜΕΡΟΣ